مشاعره با شعر سعدی

[toghrol1]

تفاوتی نکند قدر پادشایی را

که التفات کند کمترین گدایی را


به جان دوست که دشمن بدین رضا ندهد

که در به روی ببندند آشنایی را...

آن یـار کـه عـهـد دوسـتـاری بـشکست
مـی‌رفـت و منش گرفته دامان در دست
مــی‌گــفـت دگـربـاره بـه خـوابـم بـیـنـی
پنداشت که بعد از آن مرا خوابی هست

 

[lilium.y]

تو خود را ازان در چه انداختی

که چه را ز ره باز نشناختی.....

 

[|PlaNeT|]

ید ظلم جایی که گردد دراز

نبینی لب مردم از خنــده باز

 

[lilium.y]

زهرم چو نوشدارو از دست یار شیرین
بر دل خوش است نوشم بی او نمی گوارد...

 

[naghmeirani]

دلِ دردمند سعدی ز محبتِ تو خون شد

نه به وصل می رسانی ، نه به قتل می رهانی

 

[₪آمیتریس₪]

دلِ دردمند سعدی ز محبتِ تو خون شد

نه به وصل می رسانی ، نه به قتل می رهانی

یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت
چندان که بازبیند دیدار آشنا را

 

[lilium.y]

ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی
تا درد نیاشامی، زین درد نیارامی...

 

[pearan]

یاسمین بویی که سرو قامتش
طعنه بر بالای عرعر می‌زند

روی و چشمی دارم اندر مهر او
کاین گهر می‌ریزد آن زر می‌زند

 

[lilium.y]

دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

 

[toghrol1]

یــاد ســعـدی کـن و جـان دادن مـشـتـاقـان بـیـن
حــــق عـــلـــیـــمـــســـت کـــه لـــبـــیـــک زنـــان انـــدازم

 

[lilium.y]

من دگر میل به صحرا و تماشا نکنم
که گلی همچو رخ تو به همه بستان نیست

 

[toghrol1]

تــــفــــاوتــــی نــــکــــنــــد قـــدر پـــادشـــایـــی را
کـــه الـــتـــفـــات کـــنـــد کـــمــتــریــن گــدایــی را

 

[حميدرن]

ای شکم خیره به نانی بساز
تا نکنی پشت به خدمت دو تا

 

[lilium.y]

از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم
همچو پروانه که می‌سوزم و در پروازم...

 

[حميدرن]

مکن تکیه بر ملک دنیا و پشت

که بسیار کس چون تو پرورد و کشت


چو آهنگ رفتن کند جان پاک

چه بر تخت مردن چه بر روی خاک

 

[lilium.y]

کارم چو زلف یار پریشان و درهمست

پشتم به سان ابروی دلدار پرخمست


غم شربتی ز خون دلم نوش کرد و گفت

این شادی کسی که در این دور خرمست...

 

[حميدرن]

ترسم نماز صوفی با صحبت خیالت

باطل بود که صورت بر قبله می‌نگاری


هر درد را که بینی درمان و چاره‌ای هست

درمان درد سعدی با دوست سازگاری

 

[lilium.y]

یار من آن که لطف خداوند یار اوست
بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

 

[mihua]

تا عهد تو دربستم، عهد همه بشکستم بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان‌ها...

 

[pearan]

آن که هرگز بر آستانه عشق
پای ننهاده بود سر بنهاد

روی در خاک رفت و سر نه عجب
که رود هم در این هوس بر باد

 

[lilium.y]

دلا ! گر عاشقی دائم بر آن باش !!
که سختی بینی وُ جور آزمایی !!

 

[حميدرن]

یک روز عنایت کن و تیری به من انداز

باشد که تفرج بکنم دست و کمانت


گر راه بگردانی و گر روی بپوشی

من می‌نگرم گوشه چشم نگرانت


بر سرو نباشد رخ چون ماه منیرت

بر ماه نباشد قد چون سرو روانت

 

[pearan]

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم
به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

 

[lilium.y]

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟؟...

 

[pearan]

من درخور تو چه تحفه آرم
جانست و بهای یک نظر نیست

دانی که خبر ز عشق دارد
آن کز همه عالمش خبر نیست

 

[lilium.y]

تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی
و گر نه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم

رفیقانم سفر کردند هر یاری به اقصایی
خلاف من که بگرفته است دامن در مغیلانم..

 

[pearan]

ما ره به کوی عافیت دانیم و منزلگاه انس
ای در تکاپوی طلب گم کرده ره با ما بیا

ای ماه کنعانی ترا یاران به چاه افکنده اند
در رشته پیوند ما چنگی زن و بالا بیا

 

[pari.arch]

ما ره به کوی عافیت دانیم و منزلگاه انس
ای در تکاپوی طلب گم کرده ره با ما بیا

ای ماه کنعانی ترا یاران به چاه افکنده اند
در رشته پیوند ما چنگی زن و بالا بیا

ان نه عشق است که از دل به دهان می اید
وان نه عاشق که ز معشوقه بجان می اید

 

[lilium.y]

​در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود...

 

[حميدرن]

درد دل پیش که گویم غم دل با که خورم

روم آنجا که مرا محرم اسرار آنجاست


نکند میل دل من به تماشای چمن

که تماشای دل آنجاست که دلدار آنجاست


سعدی این منزل ویران چه کنی جای تو نیست

رخت بربند که منزلگه احرار آنجاست