► •*♥*•◄ تاپیک جامع مقالات نجوم ► •*♥*•◄

[*** s.mahdi ***]

خورشید هم سونامی دارد

خورشید هم سونامی دارد

خورشید هم سونامی دارد ...



جام جم: سال‌ها پیش وقتی فیزیكدانان خورشیدی دلایلی مبنی بر وجود امواج شدید ناشی از گردش پلاسمای گرم در امتداد خورشید ارائه كردند در ارتباط با دریافتشان دچار شك و تردید شدند. اندازه پدیده مشاهده شده سرسام‌آور و گیج‌كننده بود. چراکه بزرگ‌تر از اندازه زمین بوده و از مركز یك الگوی دایره‌شكل با محیطی حدود میلیون‌ها كیلومتر به طور موج‌دار حركت می‌كرد.


ناظران باور دارند كه این قضیه ممكن است خطای چشم بوده و شبحی از پدیده‌های دیگر باشد، ولی به یقین یك موج واقعی نیست. جو گارمن، یكی از متخصصان فیزیك خورشیدی در مركز پرواز فضایی گدارد می‌گوید: امروز ما می‌دانیم كه سونامی‌های خورشیدی واقعیت دارند.


وجود سونامی‌های خورشیدی به وسیله فیلم گرفته شده از سوی فضاپیمای STEREO در فوریه 2009 وقتی لكه خورشیدی 11012 به شكل اتفاقی فوران كرد به تایید رسید. این انفجار، ابرگازی یك میلیون تنی را در فضا پرتاب كرد و باعث ایجاد سونامی در سطح خورشید شد. این امواج توسط فضاپیمای STEREO از 2 موقعیت مختلف ثبت شد و نمای بی‌نظیری از این اتفاق را برای محققان به وجود آورد. محققان معتقدند قطعا این یك موج است، اما نه موجی از آب، بلكه موجی غول‌پیكر از پلاسمای گرم و امواج مغناطیسی. نام فنی و تخصصی این امواج به طور خلاصهMHD است.



STEREO دنباله‌ای به بلندی 100 هزار كیلومتر را مشاهده كرد كه با سرعت 560 هزار مایل بر ساعت به سمت خارج در حركت بود كه انرژی آن معادل 2400 مگاتن تی. ان. تی بود. سونامی‌های خورشیدی پیش از این در سال 1997 توسط رصدخانه SOHO كشف شده بود. در ماه می همان سال یك ابرگازی (CME) از ناحیه‌ای فعال در سطح خورشید شروع به وزیدن كرد و این رصدخانه سونامی‌ای را كه از محل انفجار بلند شده بود، ثبت كرد.


محققان شگفت‌زده شدند. آیا این یك موج است یا سایه‌ای بالای سر ابر CME ؟ تنها ثبت این واقعه توسط SOHO برای پاسخ به پرسش كافی نبود. این سوال تا سال 2006 و پرتاب STEREO همچنان باقی ماند و در سال 2009 به جواب رسید. سونامی‌های خورشیدی خطر مستقیمی برای زمین محسوب نمی‌شوند، با وجود این موضوع مهمی برای مطالعه هستند. ما می‌توانیم با استفاده از آنها شرایط خورشید را تشخیص دهیم. همچنین امواج سونامی می‌تواند در پیش‌بینی آب و هوای فضایی به ما كمك كند.​

 

[*** s.mahdi ***]

کشف نینجاهای آسمان

کشف نینجاهای آسمان

کشف نینجاهای آسمان ...

احتمالاً شما هم در مورد نینجاها شنیده اید! نینجاها مبارزانی بودند که از تاریکی شب برای استتار خود بهره می بردند و اکثراً هم دیده نمی شدند. در آسمان نیز نینجاهایی وجود دارند که منجمان را به تکاپو انداخته اند.


سیارک های تاریکی که یا به علت ضریب بازتاب نور سطحشان و یا به علت ناهمواری سطح و یا ... آنقدر تاریک هستند که در میان پس زمینه تاریک آسمان و نور ستاره ها و کهکشان های اعماق فضا، دیده نمی شوند. دانشمندان برای رفع این مسئله، تلسکوپی فضایی با نام جسنجوگر نقشه بردار میدان دید باز مادون قرمز یا WISE ساخته و به فضا فرستاده اند. این تلسکوپ در اصل برای کشف اجرام تاریک یا کم نوری ساخته شده است که در طول موج مادون قرمز قابل تشخیص هستند. این اجرام شامل: ابرهای غباری وسیع، کوتوله های قهوه ای، سیارک های بزرگ و سیارک های تاریک نزدیک به زمین می شوند. اما سیارک های تاریک در این میان از اهمیت بیشتری برخوردار هستند چرا که نزدیکی بیش از حد برخی از آن ها، احتمال برخورد آنان با زمین را به وجود می آورد.

این تلسکوپ دریچه ای جدید برای درک درست ما از عالم اطرافمان درست کرده است. ​

اما چند روز پیش آزمایشگاه پیشرانه های ناسا ( JPL ) اعلام کرد: «در 12 ژانویه ، اولین سیارک تاریک (2010 AB78) نزدیک به زمین توسط جستجوگر نقشه بردار میدان دید باز مادون قرمز که به تازگی کار خود را شروع کرده است، کشف شد.» این سیارک تاریک در واقع با فاصله 158 میلیون کیلومتری، نزدیک ترین سیارک به زمین است که تا کنون دیده شده است. قطر آن حدود یک کیلومتر است و در مدار بیضوی اریبی نسبت به صفحه منظومه شمسی، به دور خورشید در حال گردش است. این جرم از زمین، به خورشید نزدیک تر است. این سیارک به علت شیب مداریش نسبت به مدار زمین، هیچوقت بیش از حد به سیاره ما نزدیک نمی شود برای همین احتمال نمی رود که این صخره سر گردان در آینده با زمین برخورد کند؛ اما دانشمندان به تحت نظر گرفتن این سیارک ادامه خواهند داد.



WISE کار اصلی خود را (یعنی نقشه برداری از کل آسمان) از 14 ژانویه شروع کرده است و احتمال می رود تا پایان کارش 100هزار سیارک در منطقه ای مابین مریخ و مشتری، صدها سیارک نزدیک به زمین، و میلیونها ستاره و کهکشانی که تا کنون شناخته نشده اند را کشف کند. این تلسکوپ به مدت 6 ماه به نقشه برداری ادامه می دهد و در روز 4 بار اطلاعات خود را به زمین مخابره می کند.


پیش از WISE، تلسکوپ فضایی دیگری با نام ماهواره نجومی طیف مادون قرمز یا (IRAS)، نقشه ای در طول موج مادون قرمز از آسمان تهیه کرده است اما به علت حساسیت بیش از حد، این تلسکوپ نتوانست به راحتی اجرام تاریک مذکور را کشف کند.

این تلسکوپ برای تصویر برداری بهتر، در دمای 258- درجه سانتی گراد یعنی تنها 15 درجه بیشتر از دمای صفر مطلق کار می کند. در واقع این تلسکوپ دریچه ای جدید برای درک درست ما از عالم اطرافمان درست کرده است.

نوشته: مهدی زمانی
به نقل از: آسمان پارس​

 

[moein_13]

قمرهای طبیعی سیاره مریخ

قمرهای طبیعی سیاره مریخ

قمرهای طبیعی سیاره مریخ :
​

مریخ دو قمر طبیعی بسیار کوچک دارد، فوبوس و دیموس، و استدلال می شوند که سیارک های اسیر شده هستند.​

از سطح مریخ، حرکت فوبوس و دیموس خیلی متفاوت تر از قمر خودمان ظاهر می شوند. فوبوس چابک از غرب طلوع می کند، در شرق غروب می کند، و دوباره فقط پس از 11 ساعت طلوع می کند، در صورتیکه دیموس، مطابق انتظار از شرق طلوع می کند اما خیلی آهسته. با وجود مدار 30 ساعته اش، 2.7 روز زمان می برد تا در غرب غروب کند همچنانکه دیموس با سرعت کمتر از چرخش مریخ به آهستگی پایین می رود، و در نتیجه طول می کشد تا دوباره طلوع کند.​

همانطور که از مریخ دیده می شود، فوبوس قطر زاویه ای بین 8 دقیقه (هنگام طلوع) و 12 دقیقه (در بالای سر) دارد، در صورتیکه دیموس 2 دقیقه قطر زاویه ای دارد. قطر زاویه ای خورشید، با در نظر گرفتن اختلاف شدت فروزندگی، حدود 21 دقیقه است.​

هر دوی قمر ها کشندی قفل شده هستند. همواره چهره یکسانی به سمت مریخ ارائه می دهند. از آنجائی که فوبوس مریخ را سریع تر از چرخش سیاره خودش دور می زند، نیروهای کشندی کمتر هستند اما به طور پیوسته و یکنواخت شعاع مداری اش کاهش می یابد. به عبارت دیگر در آینده، وقتی که فوبوس به اندازه کافی به مریخ نزدیک می شود (نگاه کنید به حد روش)، فوبوس توسط این نیروهای کشندی خرد خواهد شد. چندین حفره به ردیف شده روی سطح مریخ وجود دارد که، به ذهن خطور می کند ممکن است قمر های کوچک دیگری باشند که به سرنوشت در انتظار فوبوس تن داده اند.​

دیموس، از طرف دیگر، به اندازه کافی دور هست که در عوض مدارش به آهستگی باز شده است، همچنانکه در مورد قمر خودمان اتفاق افتاده است.​

هر دو قمر در سال 1877م. توسط آساف هال کشف شده بودند، و بعدا شخصیت های فوبوس (دهشت/ترس) و دیموس (ترور/بیم) نامیده شدند که، در اسطوره شناسی یونان، به همراه پدرش آرس، خدای جنگ، به نبرد رفتند. آرس در نزد رومی ها مشهور به مارس بود.​

 

[moein_13]

سیاره بهرام یا مریخ (Mars)

سیاره بهرام یا مریخ (Mars)

سیاره بهرام یا مریخ (Mars) :
بهرام یا همان مریخ چهارمین سیاره منظومه شمسی میباشد و این سیاره آخرین سیاره سنگی منظومه شمسی ما به شمار میرود این به آن معنی است که پس از مریخ تمام سیارات خارجی بعد از آن گازی هستند.
اما بهرام از آن زمانهای دور نیز مورد توجه اجداد و بزرگان پیش از ما بوده است.
در عصرهای گذشته مردم باستان براین باور بودند که اجتمال قوی ای است که در بهرام موجودات زنده ای مانند زمینیان در حال زندگی هستند اما با رسیدن دست ساخته های بشر در سالهای اخیر دیگر همه ی ما میدانیم که سطح بهرام مملو از صخره های رُسی و بیابانی سرد و بی انتهای تمام سرخ رنگ است.
در آن وقت بود که تمام دیدها به این سیاره دگرگون شد چون نه تنها در آن نشانه هایی از حیات موجودات پرسلولی ای مانند حیوانات ساکن در زمین نبود بلکه هنوز هم هیچ نشانه ای از حیات موجودات تک سلولی و آغازیان دراین سیاره و دیگر سیارات نظومه ی شمسی نیز پیدا نشده است.
اگر شخصی در سطح این سیاره به آسمان بالای سر خود نگاه کند خورشید را اندکی دورتر و کوچکتر از آن چیزی که در زمین میبیند خواهد دید.
آسمان شب مریخ نیز تقریبا مانند همان آسمان شب زمین است ولی با توجه به خمیدگی و بیشتر بودن زاویه ی محوری گردشش به دور خود (تقریبا ً ۲۵.۵ درجه) نحوه ی چرخش ظاهری ستارگان و اجرام در آسمان اندکی متفاوت با آن چیزی که ما در آسمان شب زمین میبینیم خواهد بود.
شرایط رصد :
بهرام را هنگامی که در حالت مقابله باشد میتوان با ابزارهای کوچک رصدی نمایی جالب از آن دید و حتی در آسمان های روشن و پُرنور و غبارآلود شهرهای بزرگی همچون تهران میتوان حتی در هنگامی که سیاره درحال مقابله نیست سرخی و قرمزی آن را با کمی دقت میتوان از سایر اجرام دیگر آسمان شب تشخیص داد و دید.
بهرام با درخشش بالا و قدر متوسط (صفر ۰) در آسمان شب میتواند نشانه و راهنمای خوبی برای افراد مبتدی و تازه کار آسمان شب باشد.
مشخصات کامل سیاره بهرام :

 

[moein_13]

رصد ستارگان در روز روشن

رصد ستارگان در روز روشن

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]رصد ستارگان در روز روشن :[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در زمان باستان مردم آن زمان و اجدادمان به گونه ای کاملا متفاوت به دنیای اطرافشان نگاه می کردند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]یکی از این وقایع در مورد آسمان و طلوع و غروب خورشید است.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]عقیده ی اکثر مردم باستان در گذشته این بود که خورشید همیشه از سمت شرق طلوع و پس از مدت درازی ( ۲۴ ساعت امروزی ) از سمت غرب زمین غروب می کرد و برای فرا رسیدن روزی دیگر استراحت میکرد و ستارگان را درجای خود می گذاشت.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در آن زمانها برخی براین باور بودند که در طول روز ستاره های آسمان خود را از دید ما پنهان میکنند و یا غروب میکنند و شب ها به آسمان می آیند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در این زمان و قرنی که ما در آن زندگی میکنیم بی شک همه این را میدانیم که این خورشید و نور فراوانش است که با پخش شدن در جو زمین باعث ناپدید شدن ستارگان در آسمان روز میشود. و شب هنگام با چرخش زمین به دور خود هنگامی که نیمه روشن زمین روبه خورشید است به اینگونه ستارگان در آسمان خود را از دید ما زمینی ها پنهان می کنند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]عده ای از دانشمندان در سراسر جهان که تعداد آنها از تعداد انگشتان دست تجاوز نمیکند به دصد برخی از ستاره ها و سیارات در طول روز می پردازند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این نوع رصد یکی از مشکلترین رصدهاست و از عهده ی هر منجمی برنمی آید. بطوریکه جز اینکه اگر حتی جزو بهترین رصدگرها باشیم بازهم مشکلات دیگری از جمله شرایط جوی و آب و هوایی مانع رصد ما در روز می شود.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هرچه نور خورشید با آن جرمی که در آسمان با آن سروکار داریم فاصله ی بیشتری داشته باشد آن رصد کمی آسانتر میشود. اما با این حال اگر رطوبت ( بخار آب موجود در هوا ) اندکی بیش از حد معمول باشد شرایط بس دشوارتر خواهد بود.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اما ما بسیاری از رخدادهای رصدی را در روز داریم که حتی شاید بخواطر طول روز و طولانی تر بودن روز این رخدادها بسیار بیش از رخدادهای شبانه باشند. اما همانطور که ذکر شد شرایط سخت و دشوار و مشکلات فراوان برای اینگونه رصدها مانع از حوصله به خرج دادن بیشتر منجمین به اینگونه از رصدهاست و شاید دلیل اصلی کم استقبال کردن و تعداد انگشت شمار این نوع رصدگرها و دردسرها و مشکلات پیش روی آنان برای رصد در روز باشد.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ضمن اینکه برای اینگونه از رصدها دیگر چشم ما به هیچ عنوان به تنهایی از پس اینکار بر نخواهد آمد و حتما نیاز به ابزارهای رصدی بزرگی از جمله تلسکوپهای ۸ اینچ به بالا احتیاج داریم.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل هایتان آبی و آسمانتان تاریک و همیشه پرستاره باشد.[/FONT]

 

[moein_13]

کلف های خورشیدی(sunspotssunspots)

کلف های خورشیدی(sunspotssunspots)

کلف های خورشیدی(sunspotssunspots)

تاریخ شناخت کلف های خورشیدی که فعالیت شدید این ستاره را بیان میدارد به حدود 2000 سال پیش باز میگردد.
تا اوایل سده هفدهم میلادی که وجود کلف های خورشیدی برچهره ی تابناک منظومه شمسی مسجل گردید.

ستاره شناسان و دانشمندان وجود کلف های خورشیدی را زائده پاره ای اجرام و ذرات آسمانی واقع میان زمین و خورشید می پنداشتند و تصور وابستگی عوارض مزبور را به خود خورشید مردود می دانستند.
گالیله(Galileo) و شینر (scheiner) در سال 1610 میلادی به کمک دوربین های نجومی که به تازگی اختراع شده بود پندار های دیرین را به یک سو گذاردند و کلف ها را بخشی از سیمای فروزین خورشید بشمار آوردند.

طبقه بندی کلف های خورشیدی (classification of sunspots)

برای طبقه بندی کلف های خورشیدی شیوه های گوناگونی موجود است. از جمله طبقه بندی زوریخ.
در این طبقه بندی که بر اساس رویش و تکامل کلف ها تهیه گردیده کلف های خورشیدی را به 9 طبقه ی A-B-C-D-E-F-G-H-J کرده اند.

خوشه ی کوچک A در نخستین طبقه جای دارد و طبقات بعد به گروه های دو قطبی اختصاص یافته که به ترتیب در ظرف8 تا 10 روز به حداکثر پهنه ی خود میرسد(F) و پس از آن رو به زوال گرائیده و به طبقات G تا J وارد می گردد و گاه تا چندین هفته در همین طبقات باقی می مانند ولی در حالت عادی عمر کلف ها در طبقات اخیر بیش از 2 هفته به درازا نمی کشد.​

​

منبع: کتاب اطلس منظومه خورشیدی

 

[moein_13]

لکه های خورشیدی

لکه های خورشیدی

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]لکه های خورشیدی[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]لکه ی خورشیدی ناحیه ای از سطح مرئی خورشید است مرکب از گاز هایی سردتر از گاز های پیرامون آن. بخش مرکزی بسیار تاریک لکه ی خورشیدی با دمای تقریبی4300 k را سایه (umbra) می نامند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دمای ناحیه ی نیم سایه (penumbra) خاکستری درپیرامون سایه تقریبا 5000k است.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دمای عادی سطح خورشید 6000k است. اگر امکان می داشت که لکه خورشید از پیرامون آن جدا شود درخشان به نظر می رسید. [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بنابراین لکه خورشیدی فقط در تقابل با پیرامون درخشانش تاریک به نظر می رسید. شکل مارپیچی این لکه خورشیدی نسبتا غیر عادی است. [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در سال 1862 یک اخترشناس غیرحرفه ی به نام هاینریش شوابه اظهار نظر کرد که لکه خورشید از لحاظ تعداد در یک چرخه ی نسبتا منظم افزایش یا کاهش می یابد. اختر شناسان حرفه ای پس از مدت کوتاهی وجود چنین چرخه ای را تاُئید کردند. [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]منبع: نجوم دینامیکی[/FONT]

 

[moein_13]

زمين : (Earth)

زمين : (Earth)

زمين : (Earth)
سياره ما زمين سومين سياره نزديك به تنها ستاره منظومه يمان است كه به گرد خورشيد در حال حركت است.
اين سياره به عنوان بهشتي از بهترين عناصر حياط و زيبايي هايش در پهناي فضاي بيكران ميباشد كه تا هم اكنون نظير آن نه در منظومه شمسي بلكه در هيچ كجاي عالم يافت نشده است.
ميدانيم كه اولين فضانورداني كه سياره زمين را از فاصله زياد ديدند به آن نام سياره آبي را دادند چرا كه بيشتر سطح زمين را آب پوشانده است. هم اكنون هم دو سوم زمين را آب فرا گرفته است.
در گذشته هاي نه چندان دور اجداد ما بر اين باور بودند كه خورشيد و تمام اجرام آسمان به گرد زمين در حال چرخشند كه با فرضيه هاي دانشمندي به نام كوپرنيك نظريه ي خورشيد مركزي ارائه شد و به اين ترتيب ما الان ميدانيم كه اين زمين و اجرام منظومه شمسي ما هستند كه همگي روي مداري بيضي شكل به دور خورشيد در حال چرخش هستند.
زمين در دو جهت در حال حركت است كه در اولين گردش كه به آن *حركت وضعي* مي گوييم زمين به دور محورش در جهت پادساعتگرد به مدت 23 ساعت و 56 دقيقه و 4 ثانيه ميگردد.و حركت ديگر زمين به گرد خورشيد است كه به آن * حركت انتقالي* ميگويند و در مدت 365.25 روز طول ميكشد تا يك دور كامل به دور خورشيد بچرخد.

تغيير در فصل ها :
محور زمين نسبت به خط عمود بر مدار آن به دور خورشيد 23.5 درجه انحراف دارد.درحالي كه زمين به دور خورشيد ميچرخد جهت محور آن تقريبا تغييري نميكند. پس درنتيجه در مواقع معيني از سال قطب شمال روبه سوي خورشيد و در مواقع ديگري از سال دور از آن قرار ميگيرد كه اين فصل ها را ايجاد ميكند.
عده اي تصور ميكنند كه بحث تغيير فصل ها به نزديكي يا دوري زمين نسبت به خورشيد بر ميگردد كه اين اشتباهي محض ميباشد.
هنگامي كه زمين با انحراف مداري 23.5 درجه اي به دور خورشيد در حركت است براي نيم كره شمالي * مثل ايران * خورشيد به نزديكترين فاصله اش به زمين قرار دارد و اين در حالي است كه مردم نيمكره شمالي زمستاني سخت را در حال گذزاندن هستند.و مردم نيم كره جنوبي تابستان را ميبينند.
اين دقيقا به انحراف مداري زمين بر ميگردد كه در نيم كره جنوبي خورشيد به صورت مستقيم * تابستان * و در نيم كره شمالي نور خورشيد به صورت مايل * زمستان * ميتابد.

مشخصات :
قطر : تقريبا 12.740 كيلومتر
ميانگين فاصله از خورشيد : 150000000كيلومتر (معادل يك واحد نجومي)
دوره تناوب گردش وضعي : 23 ساعت و 56 دقيقه و 4 ثانيه
دوره تناوب حركت انتقالي : 365.25 روز
چگالي : 5.5 برابر آب
جرم : 1
زاويه مدار نسبت به دايرة البروج : 0 درجه
خروج از مركز مدار : 17/0
جو : جوي غليظ همراه با انبوهي از گاز نيتروژن و اكسيژن و مخلوطي از گازهاي ديگر.
دما : از 54 درجه تا 50- درجه زير صفر متغيير است.
قمر : تنها قمر زمين كره ماه است كه فضانوردان آپولو اكتشافات زيادي از آن به دست آوردند.

 

[moein_13]

ناهيد : (زهره) : (Venus)

ناهيد : (زهره) : (Venus)

ناهيد : (زهره) : (Venus)
ناهيد درخشان ترين سياره از ديدگاه زميني است.اين سياره چنان تابناك است كه حتي هنگامي كه خورشيد بالاي افق است با چشم غير مسلح ديده مي شود و در افقهاي كاملا تاريك از اشياء زميني سايه مي اندازد.سياره ناهيد دومين سياره نزديك بعد از عطارد به خورشيد است و همسايه سياره ما (زمين) است.
ناهيد در هر 243 روز تنها يكبار به دور خود ( از شرق به غرب ) مي چرخد.
اتمسفر آن مملو از گاز دي اكسيد كربن است و همين امر موجب ايجاد پديده گلخانه اي سراسر سياره شده و دماي آن را به طور ثابت به 480 درجه سانتيگراد رسانده كه بسيار بالاتر از نقطه ي ذوب سرب مي باشد.
در ضمن مدار چرخش سياره زهره نسبت به تمام سيارات منظومه خورشيديمان به دايره نزديكتر است.

شرايط رصد :
اين سياره را حتي افراد مبتدي و تازه كار آسمان نيز به خوبي ميشناسند چرا كه اولين جرم درخشان آسمان پس از غروب خورشيد جز ماه است و به راحتي قابل رصد با چشم برهنه و غير مسلح است.
دوره هلالي زهره 584 روز است. در نيمي از اين زمان (اندكي كمتر از 10 ماه) زهره پيش از خورشيد طلوع ميكند و در نيم ديگر بعد از آن غروب ميكند.
جالب است اين مطلب هم در اينجا ذكر شود كه هنگامي كه سياره زهره در شرايط هلالي اش است در آسمان درخشانتر از موقعي است كه در حالت بدر و روشنايي كامل به سر ميبرد اين به علت نوع چرخشش به دور خورشيد است.

مشخصات :
قطر : 104/12 كيلومتر
ميانگين فاصله از خورشيد : 72/0 واحد نجومي
دوره تناوب گردش وضعي : 243 روز در جهت معكوس
دوره تناوب حركت انتقالي : 07/224 روز
چگالي : 9/0 چگالي زمين
جرم : 82/0 جرم زمين
زاويه مدار نسبت به دايرة البروج : 4/3 درجه
خروج از مركز مدار : 01/0
جو : با غلظت زياد همراه است و دي اكسيد كربن قسمت اعظم آن را تشكيل ميدهد.
دما :480 درجه سانتيگراد – دمايي كه سرب در آن ذوب مي شود.
قمر : سياره زهره هيچ قمري ندارد.

 

[moein_13]

طیف خورشید

طیف خورشید

طیف خورشید: بیشترین آگاهی ما از خورشید از راه تجزیه طیفی نور آن فراهم میگردد.طیف مرئی خورشیدهمانند بیشتر ستارگان متصل و پیوسته همراه با یک سری خطوط تیره که به آنها خط های جذبی می گویند.
سطح خورشید یا رخشانکره تشعشعات پیوسته صادر می کند که طبیعتا فاقد هر گونه خط تیره است،اما با عبور تشعشعات مزبور از درون جو زیرین خورشید که میان رخشانکره و رنگین کره قرار دارد و به آن لایه برگردان می گویند،خط تاریک طیفی در آن پدیدار می گردد.لایه برگردان که نخستین و زیرترین لایه از جو خورشید است،دارای ضخامتی معادل۱۵۰۰ کیلومتر بوده و دمای آن از رخشانکره کمتر است و شامل اجسام بسیط به حالت گازی یا بخاری می باشد.از آنجایی که اشعه ی خورشیدناگریز از این لایه می گذرد،لذا بخارات موجود در طبقه مزبور پاره ای از این تشعشعات را بر حسب ماهیت بخارات مذکور جذب می کنند و در نتیجه طیف جذبی ای که ما در زمین مشاهده می کنیم پدید می آید .با تعیین هویت خطوط طیف خورشیدی تا کنون وجود ۶۵ عنصر از ۹۲ عنصری که ما در زمین می شناسیم در خورشید تشخیص داده شده است.هیدروژن،کربن،نیتروژن،اکسیژن،آلومینیم،آهن،کبالت،کادمیم،سرب و پلاتین در زمره ی عناصری هستند که در لایه برگردان خورشید وجود دارد.
با بررسی خطوط طیفی ،میزان درصد عناصر شیمیایی مختلف سطح خورشید را اندازه می گیرند.آزمایش های انجام شده گویای آن است که سطح خورشید شامل ۹۰٪ هیدروژن،۱۰٪هلیوم و مقدار ناچیزی اکسیژن،کربن،نئون و غیره است.

 

[moein_13]

عطارد : (تير) : (mercury)

عطارد : (تير) : (mercury)

عطارد : (تير) : (mercury)
تير نزديكترين سياره به خورشيد و دومين سياره كوچك منظومه شمسي است.
از آنجا كه اين سياره در خلال هر 2 بار گردش به دور خورشيد تنها سه بار حول محور خويش ميگردد.
اين سياره داراي شب و روزهاي بسيار طولاني است و اختلاف درجه حرارت شبها و روزهاي آن بيشترين حد درميان تمام سياره ها محسوب مي شود.
كشفيات فضاپيماي مارينر 10 در خلال سال هاي 1974 – 1975 نشان داد كه سطح سياره عطارد مملو است از دهانه هاي آتشفشاني و اتمسفر جو آن از گاز هليوم رقيقي تشكيل يافته كه احتمالا توسط ميدان مغناطيسي ضعيف اين سياره از ميان بادهاي خورشيدي جذب شده است.

شرايط رصد :
عطارد به خورشيد نزديك است و فقط مدت كوتاهي قبل ويا بعد از طلوع ويا غروب خورشيد در آسمان نمايان است. وقتي عطارد با زمين در يك سوي خورشيد قرار داشته باشد به صورت هلال ديده ميشود و وقتي در سوي ديگر است در حالت بر است.در ضمن عطارد در بهترين زمان از 10 درجه بالاتر از افق ناظر قرار نميگيرد. پس لازم است كه براي رصد آن به افقي كاملا باز «حد اعقل افق 5 درجه به بالا » داشته باشيم.

مشخصات :
قطر : 878/4 كبلومتر
ميانگين فاصله از خورشيد : 39/0 واحد نجومي
دوره تناوب گردش وضعي : 6/58 روز
دوره تناوب حركت انتقالي : 88 روز
چگالي : 99/0 چگالي زمين
جرم : 054/0 جرم زمين
زاويه مدار نسبت به دايرة البروج : 7 درجه
خروج از مركز مدار : 2/0
جو : بسيار رقيق – بنظر ميرسد بيشتر از هليوم تشكيل شده است.
دما : در روز 425 درجه سانتيگراد و در شب معادل تقريبا 185- درجه سانتيگراد زير صفر ميباشد.
قمر : سياره عطارد هيچ قمري ندارد.

 

[*** s.mahdi ***]

كهكشان‌هاي بيضي امروزي از كجا منشا گرفته اند؟

كهكشان‌هاي بيضي امروزي از كجا منشا گرفته اند؟

كهكشان‌هاي بيضي امروزي از كجا منشا گرفته اند؟

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

ريخت شناسي كهكشاني يا مطالعه روي اشكال و شكل گيري كهكشانها موضوعي بسيار مهم و بحث برانگيز در دانش اختر شناسي است.

به گزارش سرويس علمي ايسنا، يك ابزار مهم براي اين مطالعه «توالي هابل» يا نمودار دياپازون‌ هابل است كه يك برنامه طبقه بندي شده ابداعي در سال 1926 توسط ادوين هابل است كه نام تلسكوپ فضايي هابل نيز به افتخار اين اختر شناس نامگذاري شده است.

گروهي از اخترشناسان اروپايي به سرپرستي فرانكوئيس همر در رصدخانه پاريس براي اولين بار يك سرشماري دموگرافيك از انواع كهكشان‌ها در دو نقطه مختلف در تاريخچه كيهان را در واقع با خلق دو «توالي هابل» تكميل كردند.

اين دستاورد به تشريح چگونگي شكل گيري كهكشانها كمك مي‌كند. در اين پژوهش محققان از 116 كهكشان محلي و 148 كهكشان دوردست نمونه برداري كردند.

بر خلاف تصورات قبلي اخترشناسان نشان دادند كه توالي هابل در شش ميليارد سال پيش بسيار متفاوت از آن چيزي است كه امروزه دانشمندان مشاهده مي‌كنند.

رودني دلگادو سيرانو از محققان اين پژوهش خاطر نشان كرد: يك نتيجه جالب و شگفت انگيز حاصل از اين پژوهش اين است كه شش ميليارد سال پيش تعداد كهكشان‌هاي منحصر به فرد و عجيب خيلي بيشتر از امروز بوده و اين بدان معني است كه در شش ميليارد سال اخير اين كهكشان‌هاي عجيب بايد به انواع بيضي شكل طبيعي و معمولي تبديل مي‌شدند تا يك تصوير شگفت آورتر از كائنات اخير به ما ارائه كند.

اخترشناسان تصور مي‌كنند كه اين كهكشانهاي عجيب و غريب همچنين طي برخوردها و ادغام‌هاي متوالي به انواع بيضي شكل و معمول تر امروزي تبديل شوند.

 

[mahdi-s7]

خیلی عالی بود مرسی

 

[moein_13]

پارادوکس دوقلوها (سفر در زمان)

پارادوکس دوقلوها (سفر در زمان)

پارادوکس دوقلوها:



مقاله تهیه شده درباره ی پارادوکس دوقلوها میباشد و در رابطه با سرنوشت یک خواهر و برادر دوقلو هست که در قرن ۳۰ ام میلادی خواهند آمد و چگونگی جوان ماندن جسیکا نسبت به جیسون درباره پارادوکس دوقلوها می باشد.
يكي از آسانترين راه هايي كه نسلهاي آينده مي توانند از آن طريق به آينده سفر كنند حركت با موشك هاي سريع است.اگر نوادگان ما بتوانند موتورهايي طراحي كنند كه بتوانند سرعت را تا كسر قابل توجهي از سرعت نور برسانند باتوجه به پيش بيني هاي نظريه نسبيت هركسي كه سرنشين اين موشك تندرو باشد ديرتر از كساني كه برروي زمين اند پير ميشود.
يك دوقلو به نام هاي جيسون و جسيكا را درنظر بگيريد كه هردو در آستانه 20 سالگي خود قرار دارند.
(به طور مثال در سال 3000)
جسيكا تصميم مي گيرد كه تولد خود را با ديداري از ستاره وگا ( كه در فاصله 25 سال نوري از زمين قرار دارد ) جشن بگيرد.اما جيسون ميخواهد در خانه بماند و به امور معدن بلور Dilithium)) خانوادگي رسيدگي كند.
باتوجه به اصول نظريه نسبيت دوقلوها مي بايست يكديگر را درحالي مشاهده كنند كه گويي طرف مقابل گذر عمر كندتري دارد.اين همان پارادوكس دوقلوهاست.چگونه ممكن است كه جسيكا و جيسون هردو ديگي را جوان تر ببينند ؟ هنگامي كه جسيكا به زمين باز ميگردد جوان تر خواهد بود ؟ يا برادر خويش را جوانتر خواهد يافت ؟ پاسخ سوال فوق چنين است : ((فرد جوان *جسيكا* نام دارد))
جسيكا با شتاب بسيار به وگا رفته و بازگشته است و لكن نسبيت خاص تنها زماني به كار مي آيد كه حركت مورد بررسي سرعتي ثابت داشته و به عبارت ديگر فاقد شتاب باشد. نسبيت عام در حركت شتابدار وارد عرصه مي شود و البته همه چيز را تغيير ميدهد.فرض كنيد جسيكا ميخواهد سفر خود را در عرض 55 سال زميني به انجام برساند. اين بدان معني است كه وي مي بايست مسافتي معادل 50 سال نوري را با سرعتي معادل 93درصد نور ويا به عبارتي 275 هزار كيليمتر بر ثانيه بپيمايد.براي اينكه (با حفظ دقت) محاسبات را تسهيل كنيم فرض مي كنيم كه جسيكا در وگا توقفي نداشته و ضمنا شتاب گرفتن وي آني است.(چه در زمان سرعت و چه در زمان ترمز كردن).
با چنين سرعتي سفر جسيكا در حدود 55 سال به طول مي انجاميد. هنگامي كه جسيكا به زمين باز گردد ساعت اتمي جيسون سال 3055 را نشان مي دهد.جسيكا نيز در هنگام ورود سال زميني را در مي يابد لكن ساعت اتمي كه با خود همراه داشته است سال 3022 را نشان مي دهد. با اين اوصاف عمر جسيكا با 40 درصد سرعت عمر جيسون سپري شده است.
براي اينكه ببينيم چگونه اين مسئله در عمل اتفاق مي افتد فرض مي كنيم دو ساعت اتمي (كه يكي دركنار جيسون و ديگري در اختيار جسيكا است) هريك راس هر ساعت يك سيگنال راديويي قوي ارسال مي كنند و طرف مقابل نيز سيگنال دريافتي را ثبت مي كند. در بخش هاي دوردست اين سفر فضايي (طبق اصول نسبيت) جسيكا مشاهده مي كند كه ساعت جيسون با سرعتي معادل 40 درصد ساعت خودش گذر زمان را ثبت ميكند. بنابر اين جسيكا سيگنال هاي ساعتي را هر 5/2 ساعت يك بار دريافت مي كند.
البته در واقعيت اين زمان بيشتر هم مي شود به اين دليل كه در هر يك ساعت جسيكا معادل 92/0 ساعت نوري (55 دقيق نوري) دورتر مي شود و نتيجتا نور براي رسيدن به وي بايد 55 دقيقه اضافي را طي كند.
دقيقا مشابه همين وضعيت براي جيسون نيز پيش مي آيد.
هنگامي كه جسيكا (در سال 3027) به وگا مي رسد سيگنالي را به سوي زمين روانه مي كند كه بيانگر رسيدنش به مقصد است. لكن 25 سال طول مي كشد تا اين پيام به زمين برسد و نتيجتا جيسون سيگنال مزبور را زودتر از سال 3052 دريافت نخواهد كرد. البته لازم به ذكر است كه چون ساعت جسيكا با 40 درصد سرعت ساعت روي زمين گذر زمان را ثبت مي كند مدت سفرش تا وگا را نيز به جاي 27 سال 11 سال نشان مي دهد در نتيجه جسيكا هنگام رسيدن به ستاره وگا سال 3011 را درك مي كند.
در اين مورد نيز نسبيت خاص (باتوجه به انقباض فضا) چنين پيش بيني مي كند كه جسيكا مي بايست مسافت طي شده تا وگا را 40 درصد ميزان واقعي (يعني در حدود 10 سال نوري) ارزيابي كند و درنتيجه سرعت وي از سرعت نور بيشتر نخواهد شد.
جسيكا پس از رسيدن به وگا بلافاصله آهنگ بازگشت مي كند. اكنون سيگنال ها سريعتر از هر ساعت يكبار مي رسند.(علي رغم ساعتي كه كند كار مي كند). زيرا فاصله ما بين دو گيرنده با سرعت بيشتري در حال كاهش است.
جسيكا طبق برنامه در سال 3055 زميني به موطن خويش باز مي گردد. لكن همان گونه كه پيش تر ذكر آن رفت پيامي كه حاكي از رسيدن جسيكا به ستاره وگا است در سال 3052 به دست جيسون مي رسد. يعني سه سال قبل از رسيدن جسيكا به زمين. در نتيجه از منظر جيسون – بازگشت جسيكا از وگا به زمين تنها 3 سال به طول انجاميده است. اما هنگامي كه جيسون به ساعت جسيكا كه در طول سفر همراهش بوده است مي نگرد در مي يابد 3 سالي كه وي با توجه به سيگنال هاي دريافتي ثبت كرده است در ساعت جسيكا 11 سال ثبت شده است.
ازدياد سرعتي كه جيسون در جيسون درك كرده بود - جسيكا نيز حس كرده است. لكن هنگامي كه از كابين سفينه خود خارج مي شود و به ساعت خود مي نگرد - تاريخ 3022 را بر آن مشاهده مي كند.

منبع = Astronomy – February 2006

 

[moein_13]

معرفی شاتلهای فضایی به زبان ساده

معرفی شاتلهای فضایی به زبان ساده


http://ghoghnoosgroup.blogfa.com/post-175.aspx

معرفی شاتلهای فضایی به زبان ساده :

شاتل در لغت به اتوبوسهایی اطلاق می شود که در یک مسیر مشخص رفت و آمد می نمایند. آن ها اتوبوسهایی هستند که برای حمل انسان،محموله های فضایی و بردن ماهواره به فضا،توسط اداره هوانوردی و فضایی ملی ایالات متحده آمریکا(NASA ) در دهه هفتاد میلادی طراحی شده است...
شاتل فضایی بعنوان یک موشک قابل استفاده مجدد و فضاپیمای قابل بازیابی مطرح شد زیرا تا آن زمان در تکنولوژی پرتاپ با موشک،قسمت های مختلف از موشک جدا شده و به زمین سقوط نموده و یا اینکه در فضا سرگردان می ماندند برای مثال موشک ساترن 5 با جرمی حدود 2900 تن و ارتفاع 111 متر به فضا پرتاب شد ولی در بازگشت آنچه از این آسمان خراش پرنده باقی مانده بود توده ای 6 تنی بود که در اقیانوس آرام فرود آمد و راهی موزه شد.
شاتل ها به ترتیب ساخت اینتر پرایز،کلمبیا،چلنجر،دیسکاوری،آتلانتیس و ایندیور نامیده شدند. اینتر پرایز توانایی پرواز به فضا را نداشت و فقط ابزاری آزمایشی و آموزشی بود. دوازدهم آوریل 1981(اوایل دهه 1360)،یعنی بعد از حدود 10 سال،شاتل فضایی کلمبیا،با موفقیت به فضا فرستاده شد تا فصل جدیدی از تجسس ای فضایی آغاز گردد. در سال 1983،اولین ماهواره به وسیله چالنجر در مدار قرار داده شد. در نوامبر 1983 اولین آزمایشگاه فضایی با 71 مورد آزمایش طراحی شده به وسیله دانشمندان آمریکا و اروپا به فضا فرستاده شد و در آوریل 1984،اولین تعمیر ماهواره ای توسط شاتل صورت پذیرفت و بازیافت ماهواره های پاپالا و وستار و بازگرداندن آنها به زمین در نوامبر سال 1984 اتفاق افتد تا در 5 سال آغازین استفاده از شاتل،ماموریتهای بسیار مهمی انجام شود.پس از این موفقیت های اولیه در ژانویه سال1986،با انفجار شاتل چالنجر(چلنجر) و کشته شدن خدمه آن بعلت ایجاد شعله در مخزن سوخت بیرونی،مامریتهای شاتل برای تحقیق و تفحص به مدت 3 سال معلق ماند.

​

سازمان ناسا این 3 سال را صرف تکمیل و ایمن تر کردن شاتل نمود و در سال 1988 میلادی پروازهای شاتل دوباره آغاز شد.
ولی متاسفانه دوباره حادثه به سراغ شاتل های فضایی آمد،در روز شنبه 12 بهمن 1381(16 ژرانویه 2003)در حدود ساعت 14 به وقت جهانی هفت فضانورد شاتل کلمبیا در پایان یک ماموریت 16 روزه علمی حاضر بودند(آماده بودند) که به زمین بازگرند،اما در کمال حیرت مردمان این فضاپیما در اثر یک مشکل در قسمت مخازن سوخت منفجر شد و از بین رفت. پس از این حادثه بار دیگر شاتل ها به مدت 3 سال زمین گیر شدند.
لازم به ذکر است شوروی سابق نیز برنامه ای مشابه با شاتل فضایی آمریکا را در نوامبر سال 1988 آغاز کرد،در این تاریخ شوروی نخستین شاتل خود به نام بوران را برای آزمایش پرواز بدون سرنشین به مدار فرستاد. شاتل بوران تقریبا هم اندازه وهم شکل شاتل آمریکا بود.
این شاتل به همراه موشک جدید انرژیا به فضا رفت. اما این برنامه در سال 1993 یعنی بعد از فروپاشی شوروی با توقف روبرو شد. بوران دیگر هرگز پرواز نکرد.
ساختار شاتل فضایی
شاتل ها دارای سه بخش اصلی هستند:
1. مدارگرد
2. دو موشک سوخت جامد یا " بالا برنده"
3. مخزن بیرونی و بزرگ سوخت مایع
مدارگرد:
مدارگرد تنها بخشی از شاتل است که وارد مدار می شود. مدارگرد به مخزن بزرگ سوخت متصل است و هیدروژن و اکسیژن مایع موجود در آن را می سوزاند تا نیروی رانشی پرتاب ایجاد شود. طول این مدارگرد 37 متر،عرض آن از انتهای یک بال تا انتهای بال دیگر 24 متر و ارتفاع آن در حالت ایستاده روی سکوی پرتاب 17 متر است.
مدارگرد نیز پس از پایان ماموریت به زمین باز می گردد و مانند هواپیمایی با سرعت 346 کیلومتر در ساعت بر باند ویژه فضاپیما ها می نشیند. مدارگرد نیز دست کم صد بار می تواند در مدار زمین قرار گیرد و هر بار مدت پرواز آن از 5 تا حداکثر 30 روز است. مدارگرد دارای سه بخش است: کابین فضانوردان،آفت یا اتاق بار و موتورها.
کابین فضانوردان،در بخش جلویی شاتل قرار دارد و به طور میانگین گنجایش 7 نفر و در شرایط اضطراری 10 نفر را داراست.
اتاق بار یا آفت قسمتی است در طبقه ی عقبی پرواز که متخصصان فنی و علمی در آنجا می نشینند. ان ها را به ترتیب متخصصان ماموریت(فضانوردان ناسا) و متخصصان بار(که فضانورد نیستند و عموما دانشمندند) می نامند. منظور از بار، ماهواره یا تجهیزاتی است که در فضاپیما با خود به مدار زمین می برد.
در یک شاتل،51 موتور به کار رفته است. موتورهای موشکی سوخت جامد که فقط در دو دقیقه نخست پرتاب به کار می روند. سه موتور اصلی در جریان پرتاب روشن اند. این موتورها نیروی لازم برای کشش 170 تن جرم شاتل را تولید می کنند. دو موتور مانور در مدار، فضاپیما را قادر می سازند تا مدار خود را بدور زمین اصلاح کند و یا تغییر مسیر دهد. لازم به ذکر است که توان موتورهای شاتل فضایی حین برخاستن 140 میلیون اسب بخار است.(یعنی معادل توان حدود 1.5 میلیون پژو 206)
بالا برنده ها:
دو موشک با سوخت جامد،بزرگ ترین موشک های سوخت جامدی اند که تا بحال برای پروازهای فضایی ساخته شده اند، این دو موشک قادرند هزار و سیصد تن جرم را رو به بالا بکشند و فقط صعود فضاپیما را تند تر می کنند. هر کدام از این موشک ها 43 متر ارتفاع و در هنگام پر بودن 60 تن وزن دارند. یک موشک پرتاب کننده نیروی رانشی معادل 1.5 میلیون کیلو گرم در هنگام پرتاب ایجاد می کند. این دو موشک پس از اینکه شاتل فضایی را بع ارتفاع 45 کیلومتری از زمین رساندند یعنی بالای ضخیم ترین لایه های جوی زمین از فضاپیما جدا می شوند و با چتر در اقیانوس فرود می آیند. این موشک ها قابل بازیافت بوده و در ماموریت های بعدی مورد استفاده قرار می گیرند.
مخزن سوخت بیرونی:
طول مخزن سوخت بیرونی 48 متر و عرض آن حدود 8 متر است و با 705 تن سوخت هیدرازین و نیتروکسید نیتروزین در کل 738.5 تن جرم دارد. این مخزن سه موتور موشکی مدارگرد را تغذیه می کند. این مخزن سوخت پس از رساندن مدارگرد به ارتفاع مورد نظر،از آن جدا می شود و طبق برنامه بر اثر برخورد با جو زمین می سوزد و از بین می رود.
ارتفاع مدارهایی که شاتل در آنها قرار می گیرند از 185 تا 1110 کیلومتر با توجه به ماموریتشان تغییر می کند. گرچه بیشتر اوقات به مدار 240 کیلومتری می روند. در آنجا هر 90 دقیقه یک بار دور زمین می گردند.
شاتل فضایی در مواجهه با جو زمین چه می کند؟
اصطکاک بدنه شاتل فضایی با جو زمین موجب می شود دما در حد بسیار بالایی بالا برود. برای حل این مشکل مهندسان ناسا سطح زیرین مدارگرد را با سرامیک می پوشانند. طرح فعلی شاتل شامل20548 قطعه سرامیک از جنس الیا سیلیکون است. هر قطعه طوری شکل گرفته که دقیقا قالب تمام زوایای فضاپیما باشد و بتواند دمایی برابر با 1260 درجه سانتیگراد را تحمل کند. کلاهک دماغه شاتل و لبه ی بال ها که در هنگام بازگشت شاتل به جو،بیشترین گرما را متحمل می شوند،با ماده ای پوشیده اند که می تواند دمایی برابر 1649 درجه سانتیگراد را تحمل کند،دمایی که فولاد در آن ذوب می شود.
آینده ی شاتل های فضایی:
قرار بود شاتل ها ابزارهای ارزان قیمتی برای پرتاب فضانوردان به مدار باشند،اما در عمل هر پرتاب حدود سیصد میلیون دلار هزینه در بر داشت. نکته دیگر این است که ناسا باید حدود دوازده هزار نفر را فقط برای پرتاب فضاپیما استخدام کند!
جایگزین آینده شاتل ها احتمالا چیزی مشابه هواپیمای ملی هوا فضا خواهد بود که ناسا و نیروی هوایی آمریکا بطور مشترک با هم ساخت اد. این هواپیما که X-33 نام دارد، سی و سومین هواپیما از یک رشته پر تعداد هواپیما های آزمایشی مشترک ناسا و نیروی هوایی است. این رشته از هواپیما ها به هواپیمای X-34 که مدل دیگری از موشک های قابل مصرف دوباره است،رسیده اند.
هواپیمای X-33 مانند یک هواپیمای جت عادی از باند پرواز بلند می شود و به سرعت مناسب جهت پرتاب به مدار زمین می رسد و همانند یک هواپیمای معمولی فرود می آید.چ
این فضاپیما طوری طراحی شده است که خودش را سریعتر و بالاتر پرتاب کند،تا جایی که جو آن قدر نازک شود که موتورهای عکس العملی آن به کار افتد. سپس در سرعت 22 ماخ(22 برابر سرعت صوت است یعنی 6.4 کیلومتر در ثانیه)، این موتورها خاموش می شوند و یک موتور موشکی، سرعت آن را به 25 ماخ(سرعت لازم برای حرکت در فضا)می رساند.
هر پرتاب هواپیمایX-33 بیش از یک میلیون دلار هزینه خواهد داشت. طرفداران این طرح مدعی اند که می توان این هواپیما را یک روز و نیم پس از فرود،دوباره به فضا فرستاد(شاتل ها باید بین پروازها چندین ماه استراحت کنند) و از آن جایی که هواپیمای هوافضا،بیشتر مانند یک جت عمل می کند تا یک موشک،می تواند در شرایط اضطراری دور بزند و به نقطه حرکتش بازگردد،قابلیتی که شاتل های فضایی ندارند.

​

 

[moein_13]

کاوشگر ققنوس به سوی بهرام

کاوشگر ققنوس به سوی بهرام

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]کاوشگر ققنوس به سوی بهرام[/FONT][/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ققنوس پس از 10 ماه، در روز یکشنبه 5 خردادماه 1387 (25 می 2008 ) بر روی سیاره سرخ فرود خواهد آمد. بر طبق محاسبات انجام شده این کاوشگر در بین ساعت 23:53 دقیقه به وقت جهانی ( برابر با دوشنبه 6 خردادماه ساعت 4 و 27 دقیقه ) بر روی این سیاره فرود می آید. این طرح با بقیه کاوشگرها بسیار متفاوت است. در طرح هایی مانند Spirit و Opportunity ناسا از کیسه های هوا برای فرود استفاده می کرد، که به صورت توپ بر روی سطح بهرام فرود می آمدند. اما این طرح دارای تفاوتهای بسیاری است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در این طرح کاوشگر درون محفظه ای است که به سوی جو بهرام پرتاب می شود. این محفظه دارای سرعت 20.000 کیلومتر است که وارد جو بهرام می شود. دمای این محفظه در این زمان به حدود 2500 درجه سانتیگراد می رسد. این کاوشگر می بایست در طی 8 دقیقه سرعت خود را به حدود 8 کیلومتر در ساعت برساند تا فرودی آرام را داشته باشد. [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]وزن کلی این کاوشگر در زمان فرود 400 کیلوگرم است که در مرحله اول از چتر برای کم کردن سرعت استفاده می کند. در 25 ثانیه آخر چتر و محفظه از ققنوس جدا شده و 9 راکت کوچک سرعت آن را به حدی می رسانند که فرود آرامی خواهد داشت. [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ققنوس (Phoenix) در منطقه قطب شمال سیاره بهرام فرود خواهد آمد. در این منطقه خاک سرخ نیز وجود دارد و در زیر آن لایه هایی از یخ است که میلیونها سال اطلاعات این سیاره در آنها وجود دارد. کاوشگر ققنوس با دو بازویی که دارد لایه های خاک را کنار خواهد زد و از یخهای زیر آن نمونه برداری خواهد کرد. ققنوس با خود آزمایشگاهی دارد و به بررسی این یخ ها خواهد پرداخت. این کاوشگر به همراه خود آزمایشگاهی را دارد که قرار بود دو طرح Mars Polar Lander و Mars Surveyor 2001 Lander به همراه داشته باشند. اما طرح اول که در روی بهرام با شکست مواجه شد و دومی هیچ وقت پرتاب نشد. [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ققنوس (Phoenix) در جایی فرود خواهد آمد که در آن لایه های بسیاری از یخ قرار دارد. این موضوع را مدارگرد Mars Odyssey Orbiter در سال 2002 به اثبات رسانده بود و طرح ققنوس برای بررسی آن فرستاده شده است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]مأموریت ققنوس۹۰ روز مريخي (حدود۵/۹۲روز زميني) است که در طی این مدت تمامی برنامه های آن باید به انجام برسد. پس از این مدت قطب شمال بهرام به خاموشی می رود و زمستان آن آغاز خواهد شد. با توجه به این مورد نور خورشید به سلول های خورشیدی ققنوس نخواهد رسید و عملاً ققنوس به خواب زمستانی فرو خواهد رفت. ددانشمندان امیدوارند قبل از اینکه این ققنوس خاموش شود، شاهد نشستن دی اکسید منجمد بر روی ققنوس باشند تا بتوانند وضعیت سیاره را در این منطقه و زمان بررسی کنند. اما مسئولان این طرح امید زیادی ندارند که پس از گذشت زمستان در قطب این کاوشگر بار دیگر فعالیتی از خود نشان دهد،ولی تلاش خود را خواهند کرد.[/FONT]​

 

[moein_13]

کره جنوبی ششمین کشور آسیایی در فضا

کره جنوبی ششمین کشور آسیایی در فضا

پرواز نخستین فضانورد کره جنوبی به فضا :
خانم یی سو یئون نخستین فرد داوطلب از کره جنوبی ظهر روز سه شنبه ساعت ۱۵:۱۶ دقیقه به وقت تهران برای ماموریتی ۱۰ روزه عازم ایستگاه بین المللی فضایی (ISS) به همراه دو فضانورد روسی از پایگاه فضایی بایکونور قزاقستان با سفینه ی سایوز روسی شدند.
قبل از این همه چیز برای سفر کوسان ۳۱ ساله آماده شده بود که به دلیل زیر پا گذاشتن قوانین سازمان فضایی روسیه یی سو یئون را که از قبل خود را برای فضانورد ذخیره آماده میکرد به عنوان فضانورد جایگزین کوسان انتخاب کردند و دولت کره جنوبی هزینه ی ۲۰ میلیون دلاری را بابت این سفر فضایی تقبل کرد و کشور خود را به عنوان ششمین کشور آسیایی برای فرستادن فضانورد و نام کشورشان در فضا ثبت کرد.
جا دارد این را نیز ذکر کنیم که انوشه انصاری با پرواز دو سال گذشته خود کشور عزیزمان ایران را نیز در فهرست این شش کشور آسیایی قرار داد.
روز قبل از پرواز یی سو یئون در کنفرانسی خبری حاضر شد و از لحظه ی رسیدنش و احساسی که برای بار اول زمین را از فضای بیکران نگاه خواهد کرد گفت و تنها کاری که خواهد کرد از هیرت فریاد زدن وای...!
یی سو یئون کره ای تنها آرزوی دیرینه ی خود را متحد شدن دو دولت کره جنوبی و شمالی با یکدیگر میداند و امیدوار است که این سفر افتخاری برای یکا یک مردم این دو دولت شود و شاید قدمی باشد برای نزدیکی هر چه بیشتر دو حکومت شمالی و جنوبی کره برای رسیدن و متحد شدن هر دو دولت به یک دولت مستقل.
زمان دقیق بازگشت یئون روز ۳۱ فروردین اعلام شده است اما هنوز زمان و ساعت قطعی بازگشت به طور دقیق مشخص نشده است و احتمالا این بازگشت مانند همیشه در ساعات اولیه همان روز ۳۱ فروردین در حوالی آبهای قزاقستان باشد.
اما در پایان آرزوی سفر به فضای بیکران برای یکایک علاقه مندان به زیبایی های آسمان شب رویایی دیرینه است که کم کم با گذر زمان این آرزو خیلی نزدیکتر از گذشته شده است.
موفق باشید
منبع : "Space Flightnow"

 

[moein_13]

ماموریتهای آینده فضایی (تلسكوپ فضايي جيمزوب)

ماموریتهای آینده فضایی (تلسكوپ فضايي جيمزوب)

خداحافظی با هابل و سلام به جیمزوب جوان :
جانشین هابل بعد از ۱۷ سال از عمرش با نام (جیمزوب) مشخص شد که می توان از آن به اسم یک رصدخانه ی فضایی نام برد.
در طی سال های اخیر هابل برای ما یک اسطوره ی فضایی بوده است و در طی این مدت اکتشافات زیادی را بدست آورده است.
ولی جیمزوب با قطر آینه ای ۵/۶ متری (سه برابر هابل) یک تلسکوپ عظیم فضایی خواهد بود.
این تلسکوپ مانند بسته ای به ماورای ماه و در فاصله ی ۵/۱ میلیون کیلومتری زمین و دورتر از کره ماه خواهد رفت و پس از قرار گرفتن در مدارش باز شده و دستگاه هایی که قادر به طیف نگاری اند - شروع به کار خواهند کرد. هزینه این تلسکوپ ۵/۴ میلیارد برآورد شده است و به طول ۲۴ متر و ارتفاع ۱۲ متر خواهد بود که حاوی آینه ای مرکب از چندین آینه شش ضلعی به قطر ۵/۶ متر است.
عمر مفید این تلسکوپ پس از پرتابش ۱۰ سال برآورد شده - چه بسا که به سرنوشت هابل دچار شود و بیش از عمر تخمینی به فعالیتش ادامه بدهد. جیمزوب (Jwst) نگاه عمیق تری از کیهان نشان خواهد داد و متمئنا اکتشافات زیادی را انجام خواهد داد.
هم اکنون ماکت این تلسکوپ غولپیکر در ابعاد واقعی در محوطه موزه ی ناسا به نمایش گذاشته شده است.
مدیران ناسا زمان پرتاب جیمزوب را ماه ژوئن سال ۲۰۱۳ برآورد کرده اند و هابل تا آن زمان به فعالیتش ادامه خواهد داد.

 

[moein_13]

ماموریتهای آینده فضایی (فضاپیمای اوریون)

ماموریتهای آینده فضایی (فضاپیمای اوریون)

فضاپیمای اوریون :
نسل جدید فضاپیماها با بازنشسته شدن شاتلها در راهند که نمونه ای کامل و متفاوت نسبت به شاتلها هستند.
ناسا اعلام کرده که عمر شاتلها تا سال ۲۰۱۰ میلادی پایان می یابد.و از آن زمان به بعد از نسل تازه ای به نام اوریون استفاده خواهد شد و از نظر امنیتی نسبت به شاتلها بسیار بالاتر است.
اوریون در سال ۲۰۲۰ به ماه سفر خواهد کرد و در ماموریت های آینده اش سفر به مریخ را تجربه خواهد کرد.
اوریون قادر است ۶ نفر را به ایستگاه فضایی بین المللی و ۴ نفر را به ماه ببرد و از نظر اقامت در ایستگاه فضایی با توجه به اینکه شاتل تنها قادر بود سه هفته در مدار باشد - اوریون می تواند بیش از ۲۴۰ روز را متصل به I.S.S بماند.
پیمانکار - طرح و سازنده ی اوریون را شرکتی با نام (لاکهید مارتین) بر عهده دارد و طی این مناقصه برای این پروژه یک قرارداد هفت و نیم میلیارد دلاری با ناسا بسته شد.

 

[moein_13]

صورت فلکی قیطس

صورت فلکی قیطس

قیطس ( نهنگ):​

​

قيطس يکي از صورت هاي فلکي است که از ديرزمان شناخته شده و چهارمين صورت فلکي از نظر وسعت مي باشد. یک صورت فلکی جنوبی که بین صور فلکی دلو، نهر، ثور و حوت قرار دارد و 1231 درجه مربع از مساحت آسمان رامی پوشاند.​

​

این صورت فلکی به معنای هیولای دریایی یا نهنگ است و در اوائل آذر ماه بهترین وضعیت رصدی خود می رسد.​

​

روزی ذات الکرسی به خود جسارت داده و میگوید که از پری دریاها ،همسر خدای دریاها یعنی پوسایدون، زیباتر است. پوسایدن از این حرف وی می رنجد و هیولای دریایی خود یعنی قیطس را می فرستد تا سواحل اتیوپی را ویران کند. قیفاووس در صدد عذرخاوهی بر می آید و پوسایدون شرط می کند که او باید دختر زیبارویشان یعنی آندرومدا را در ساحل به زنجیر کشد تا قیطس او را بخورد و آرام شود. این خبر به گوش قهرمان عاشق آندرومدا یعنی برساوش می رسد. این خبر وقتی به گوش برساوش می رسد که او در حال جنگ با هیولای مخوفی به نام مِدوزا است. مدوزا هیولایی است که موهایش مارهای سمی اند و هرکس در چشم او بنگرد به سنگ تبدیل می شود. برساوش سر مدوزا را از تن جدا می کند و سریعاً خود را به آندرومدا می رساند و هنگامی که قیطس می خواست معشوقه اش را ببلعد سر مدوزا را به او نشان میدهد و قیطس را تبدیل به سنگ می کند.​

​

در محدوده این صورت فلکی اجرام بسیار زیادی وجود دارد که همه ی آن ها کهکشان هایی بسیار کوچک هستند.​

​

از معروفترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:​

​

M 77 یا NGC 1068 که کهکشانی از نوع سیفرت است. قدر ظاهری این کهکشان برابر 9 بوده و اندازه ی زاویه ای آن تنها 3 دقیقه قوسی است. این کهکشان 70 میلیون سال نوری با ما فاصله داشته و برای رصد آن به تلسکوپ های بزرگ آماتوری نیازمندیم و باید از بزرگنمایی بالا استفاده کنیم.​

​

​

​

NGC 247 کهکشانی از رده ی مارپیچی با قدر ظاهری 9 و اندازه ی زاویه ای 18 دقیقه قوسی است که 10 میلیون سال نوری با ما فاصله دارد. برای رصد آن باید از تلسکوپ با بزرگنمایی پایین استفاده کنیم.​

​

​

​

NGC 1055 و NGC 175 دو کهکشان که قدر ظاهری هر دوی آن ها 5/10 است. هر دو کهکشانی از نوع مارپیچی هستند که اندازه ی زاویه ای آن ها به ترتیب برابر است با 7 و 5/4 دقیقه قوسی. با توجه به اندازه ی کوچک آن ها برای رویت آن ها به تلسکوپ نیازمندیم.​

​

​

​

NGC 246 یک سحابی سیاره نما با اندازه زاویه ای 8/3 دقیقه قوسی که قدر ظاهری آن 8 است.​

​

​

​

به غیر از اجرام یاد شده در بالا 45 کهکشان دیگر که اندازه ی زاویه ای همه ی آن ها کمتر از 10 دقیقه قوسی است، در محدوده ی این صورت فلکی قرار دارد.​

​

اگر علاقه مند به رصد این اجرام هستید می توانید از Sky Atlas 2000 ( اطلس آسمان شب ) استفاده کنید.​

​

​

​

ستاره ی متغیر بسیار معروفی در این صورت فلکی قرار دارد که احتمالا نام آن را بارها شنیده اید.​

​

این ستاره میرا یا اومیکرون - قیطس نام دارد و جزو متغیر ها ی نیمه منظم محسوب می شود.​

​

این متغیر یک غول سرخ بوده و دوره ی آن به طور متوسط 96/331 روز است. در درخشانترین حالت قدر این ستاره 7/1 – 9/4 بوده و در کم نورترین حالت 6/8 – 1/11 گزراش شده است. قطر این ستاره در سردترین و تاریک ترین حالت خود، 400 برابر خورشید می گردد.​

​

​

​

همچنین این صورت قلکی دارای ستارگان دوتایی و چند تایی است که در جدول پایانی اطلاعات مربوط به آن ها را مشاهده می کنید.​

​

اجرام :​

​

 

[jimmi]

ممنون از پستای خوبتون دوسته عزیز
ولی اینیکی فککنم تاریخ مصرفش یه نمور گذشته بود!

 

[moein_13]

ممنون از پستای خوبتون دوسته عزیز
ولی اینیکی فککنم تاریخ مصرفش یه نمور گذشته بود!

شرمنده

فکر میکردم نخونده باشن

 

[moein_13]

از خوشه های ستاره ای چه میدانیم

از خوشه های ستاره ای چه میدانیم

از خوشه های ستاره ای چه میدانیم :


آن شب وقتي به آسمان مینگریستم سوسوی شاعرانه ی ستارگان درآن دوردستها چشمان متحير مرا خيره كرده بودند گویا درآن شب عظمت را بيشتر احساس مي كردم .
همیشه باخود این فکر را میکردم که هرنوري از آسمان به چشمم مي خورد نشاني از وجود يك ستاره که در آن سوی کیهان درحال نمایش شبی زیبا برای مارا دارد اما وقتي با تلسكوپ كوچكم در پي كشف آسمان بودم، فهميدم كه يك نور مي تواند فراتر از این و درخیلی مواقع تجمعي از ستارگان باشد، نمي دانستم ولي دوست داشتم بیشتر بدانم.
آسمان را بارها وبارها دیدم و درپي درک آن به مطالبي رسيدم كه مي خواهم همگان بدانند.
بی شک تاکنون عکس هایی از دسته هایی مملو از ستارگان درخشان را دیده اید.
یکی از باشکوهترین مناظر آسمانی برای اخترشناسان خوشه های ستاره ای میباشد.
دسته هایی مملو ستارگان بزرگ وکوچکی که به صورت مجموعه ای از ستارگان بانیروی گرانش دوجانبه به یکدیگر پیوسته اند و در جای جای فضای بیکران کهکشان ها خود را پنهان کرده اند.
ستارگان یک خوشه ی ستاره ای جدا از تفاوت درجرمشان ازنظر سن وترکیبات بسیار شبیه یکدیگر هستند، چراکه تولد خودرا مدیون سحابی مادر(گازهای بین ستاره ای که ازآن بوجود آمده اند) میباشند.

به طورکلی این خوشه ها را ازنظر سن وظاهرشان به دو دستۀ مستقل ازهم تقسیم میکنند:
1- خوشه های باز :
این خوشه ها که درزبان لاتین بانام (Open clusters) خوانده میشوند درفضایی متراکم اما بسیار نزدیک به یکدیگر به شکل خوشه ستاره ای و مارپیچی پیدا میشوند وشامل صدتا بیش ازچندین هزار ستاره جوان(گروه اول) که عمری تنها درحدود چند ده میلیون سال ودمایی بسیار بالا ومعمولا به رنگ آبی وفوق العاده درخشان هستند.
سرانجام ستارگان خوشه های باز به علت اختلالات گرانشی ناشی از سایر اجرام موجود درکهکشان، از یکدیگر دورمیشوند و بافاصله گرفتن ازهم به نوعی سبب ازبین رفتن ومرگ یک خوشه ی ستاره ای میشوند وهرکدام به طور مستقل درفضای بیکران قرار میگیرند.
تاکنون حدود 120خوشه باز شناخته شده درکهکشان موطن ما(راه شیری) کشف شده است.
مثال بسیار بارزی ازاین نوع خوشه ها میتوان به ام45 بانام معروف خوشه پروین(ثریا) اشاره کرد که در شبی صاف وبدور از آلودگی های جوی نوری شهرهای بزرگ همچون تهران میتوان هفت ستاره ی اصلی ودرخشان آنرا باچشم غیرمسلح باکمی دقت درآسمان شب دید. این خوشه درفاصلۀ 440سال نوری از زمین قرار دارد و ازحدود 3000سال پیش مورد توجه اجداد ونیاکان ما بوده است و در تاریخ گذشتگان ما جایگاه ویژه ای داشته است.
حرکت ستارگان خوشه های باز را میتوان دراین خوشه اندازه گرفت به طوری که گفته میشود ستارگان پروین درهر 36000سال نسبت به ستارگان زمینه به اندازه ی ماه درآسمان جابجا می شود.

1- خوشه های کروی :
این خوشه ها درزبان لاتین بانام (Globular clusters) خوانده میشوند و درفضایی نسبتا گرد وکروی درکنار یکدیگر مانند توپی درخشان قرار گرفته اند وبیشتر درکنار هالۀ کهکشانی نزدیک مرکزکهکشان پیدا میشوند ودارای بیش از صدها هزار تاچند میلیون ستاره پیر(گروه دوم) میباشند که عمرشان به اوایل شکل گیری کهکشان بازمیگردد ومعمولا بصورت غول سرخ و ابرغولهای قرمز ودمایی پایینتر وسردتر نسبت به ستارگان خوشه های باز دارند.
برخلاف خوشه های باز، در خوشه های کروی به ندرت میتوان گازهای بین ستاره ای(سحابی ها) را دربین آنها یافت. اکثر خوشه های کروی فاصلۀ زیادی ازما دارند ودرخشنده ترین آنها را باچشم غیرمسلح تنها به صورت یک ستاره ی مات ومه آلود درآسمان شب میبینیم.
تاکنون 150خوشه ی کروی درکهکشان موطن ما(راه شیری) کشف شده است. برخی کهکشانها ازنظر تعداد خوشه های کروی نسبت به دیگر کهکشانها غنی ترند، مانند کهکشان ام87 که در حدود یکهزار مورد می باشد.
مثال بسیار خوبی ازاین گونه خوشه ها میتوان به ام13 بانام خوشه ی بزرگ جاثی دراین صورت فلکی اشاره کرد. این خوشه با چند صدهزار ستاره وبا اندازه ی تقریبا 25000سال نوری از ما فاصله دارد. در شبی صاف و بدور از آلودگی نوری شهرهای بزرگ میتوان این خوشه را باچشم غیرمسلح بصورت یک ستاره ی مه آلود درآسمان شب مشاهده کرد.

2- خوشه های میانه :
در سال 2005میلادی با تحقیقات به عمل آمده، منجمین نوع بسیار متفاوتی را ازخوشه های ستاره ای درکهکشان آندرومدا یافتند.
شگفت انگیزتر آن است که این خوشه ها ازبسیاری جهات شبیه خوشه های کروی هستند ودارای ستارگانی درحدود چند صدهزار ستاره میباشند و آنچه آنها را ازخوشه های کروی متمایز میکند اندازه ی عظیم آنهاست.

قطر این خوشه ها درحدود چندصد سال نوری میرسد وهزاران بار کم چگالتر هستند و میتوان این خوشه ها را جایی دربین خوشه های کروی با ماده تاریک اندک وکهکشانهای بیضوی کوتوله با ماده تاریک بسیار قرار داد.
اما صحبت چگونه بوجود آمدن این خوشه ها هنوز به عنوان سوالی بی جواب برای دانشمندان باقی است اما از آنجاکه شباهتهایی باخوشه های کروی دارند، ممکن است همچون آنان شکل گرفته باشند، ولی بازهم اینکه چرا کهکشانی مانند آندرومدا مملو ازچنین خوشه هایی است درحالی که راه شیری فاقد آنان است، تاکنون به عنوان یک راز و سوالی مبهم باقی مانده است.

 

[moein_13]

صورت فلکی جبار یا شکارجی ...

صورت فلکی جبار یا شکارجی ...

​

صورت فلکی جبار(شکارچی یا شبان) :​

​

بین تمام صور فلکی، شکارچی نورانی‌ترین آن هاست. این صورت فلکی شاید شناخته شده‌ترین و زیباترین صورت فلکی در آسمان است. هیچ یکی از صورتهای فلکی دیگر تا این حد شباهت به نامش ندارد. جبار شامل ستارگان فراوان است. ستاره‌های صورت فلکی جبار شباهت به شکارچی لاف زن دارد که از هزارها سال پیش در سراسر جهان شناخته شده است. ​

جبار در اسطوره ها:
افسانه هايي كه درباره اين صورت فلكي بزرگ آسمان بر سر زبان هاست، آنقدر زيادند كه خود به تنهايي مي توانند كتابي را به وجود آورند.
چنين به نظر مي رسد كه هر گاه عقرب طلوع مي كند، اين صورت فلكي در حال فرار است. زئوس خدای خدایان کژدم سخت زهری را در راه این شکارچی خودخواه قرار داد و او را نابود کرد. از این رو هیچ گاه کژدم و شبان باهم در آسمان دیده نمی شوند. در اسطوره های دیگر شبان به عنوان جنگنده ، قهرمان و مرد شیشه بدست یاد شده است. در گذشته دریانوردان نیم کره ی شمالی طلوع زود هنگام شبان از افق شرقی را نشانه ای از نزدیک شدن طوفانهای شدید زمستانی می دانستند. این صورت فلکی در شبهای پاییز و زمستان جلوه خاصی دارد. ستارگان جبار تصویر مردی را نشان می دهند که سپری از پوست شیر را به سمت غرب، جایی که با صورت فلکی گاو روبرو می شود، نگاه داشته و چماقی را بالای سر خود گرفته است.
برابر افسانه اي ديگر، جبار ( شكارچي ) سرنوشتي به مراتب بدتر داشته است. مي گويند روزي او " آرتميس " الهه شكار را هنگام شنا در آب غافلگير كرد ، آرتميس از اين واقعه عصباني شد و شكارچي را به صورت گوزن در آورد . آنگاه سگهاي شكاري او نتوانستند شكارچي را باز شناسند و وي را تكه تكه كردند و از هم دريدند. پس از آن جبار به همراه سگ ها به شكل صورت فلكي به آسمان صعود كرد و به واقع در آسمان مي توانيد كلب اكبر و كلب اصغر را با ستارگان اصلي باشكوهشان شعراي يماني و شعراي شامي مشاهده كنيد و به تحسين زيبايي و شكوه آن ها بپردازيد.
در داستان ديگر جبار، معشوق آرتميس يا " آروارا " ( aurora )، الهه سرخ فام بامداد، انگاشته مي شود. مي گويند الهه شكار آرتيميس، كه وظيفه نور افشاني ماه را نيز بر عهده داشت، به خاطر جبار فراموش كرد، نور ماه را بتاباند. خداي خورشيد از اين موضوع چنان عصباني شد، كه شكارچي را با تابش اشعه هاي نوراني خود نابينا كرد. بر اساس اين افسانه آرتميس خود از روي اشتباه جبار درمانده را مورد اصابت تير قرار داد. او براي آن لااقل بخشي از اين بي عدالتي را جبران كند، از پدرش، زئوس خواست كه شكارچي يا جبار را با سگ هايش و شكاري كه كرده بود، يعني خرگوش ( صورت فلكي ارنب )، به آسمان منتقل كند.
رصد با چشم غیر مسلح:

آلفای جبار (ابط الجوزا) پرنورترین ستاره ی متغیر آسمان نیمکره ی شمالی است. این ستاره ی سرخ نشان دهنده ی بازوی راست جبار است. ستاره‌ای متغیر و قدر متوسط آن 1 است. این ستاره حدود 400 بار بزرگتر از خورشید و تقریبا 300 سال نوری از ما فاصله دارد. بتای جبار (رجل الجبار) یا پای شکارچی، هفتمین ستاره ی پر نور آسمان است که در زانوی جبار به رنگ سفید مایل به آبی می درخشد و جرمش 50 برابر خورشید و تقریبا 18000 بار درخشان تر از خورشید بوده و 540 سال نوری با ما فاصله دارد. بین ابط الجوزا و رجل الجبار، سه ستاره از قدر دوم و به فاصله ی مساوی از هم قرار دارند که کمربند جبار را مشخص می کنند. طول کمربند شبان در آسمان سه درجه است. غربی ترین ستاره ی کمربند "المنطقه" (به معنای کمربند در عربی) نام دارد که نزدیک ترین ستاره ی پرنور به ما در صورت فلکی جبار و روی خط فرضی استوای سماوی است.
اجرام سماوی:
از اجرام سماوی این صورت فلکی می توان به: NGC 1788 – NGC1981 – NGC 2024 – NGC 1973– M 42 – M 43 – M 78 اشاره کرد که البته رصد همه ی آنها با وضوح کامل امکان پذیر نیست.
M 42 یا سحابی جبار با قدری در حدود 5/3 یک سحابی نشری است که 1400 سال نوری با ما فاصله دارد. ابرهای غبار آلود و تعداد بی شماری ستاره این سحابی را بی نظیر کرده است. اندازه ی زاویه ای این سحابی 40دقیقه قوسی است و با هر نوع ابزار رصدی قابل مشاهده است.
NGC1788 سحابی "کله اسبی" از نوع سحابی های تاریک است. جای این سحابی زیبا در اطراف ستاره ی "النطاق" در شرق کمربند جبار است.
NGC1981 با قدر؟ یک خوشه ی ستاره ای ست که شبیه یک دنباله دار در آسمان مشاهده می شود.
در قسمت شمالی سحابی جبار M 43 با قدر ظاهری 8 و اندازه زاویه ای 12دقیقه قوسی قابل مشاهده است. 1400 سال نوری با ما فاصله دارد و با ابزار های کوچک آماتوری قابل مشاهده است.
M78 یک سحابی بازتابی است که با توده ای از غبار و دو ستاره احاطه شده است. قدر ظاهری این سحابی 8 بوده و 1200 سال نوری با زمین فاصله دارد. اندازه زاویه ای آن 7 دقیقه قوسی بوده و برای رصد آن باید از ابزار های نسبتا بزرگ استفاده کرد.
سحابی زیبای جبار تنها در نیمی از سال قابل مشاهده است، پس در این شب های سرد ولی زیبا رصد جبار را از دست ندهید.
اسکچ زیر در محدوده شهرستان دماوند با تلسکوپ ۱۰ اینچ و بزرگنمایی ۳۰ برابر و حد قدر ۸/۴ آسمان تهیه شده است.

 

[moein_13]

از سحابی ها چه می دانیم ...؟

از سحابی ها چه می دانیم ...؟

بی شک تاکنون عکسهای رنگین آسمانی را دیده اید. عکس هایی که در نگاه اول هنرنمایی و قدرت تخیل خیره کننده یک نقاش را تداعی میکنند. اما به راستی این نقاشیهای زیبا چیستند.
بسیاری از این نقاشی های زیبا رنگهای واقعی در کیهان ما هستند. در واقع سحابی ها توده ابرهایی رقیق از گرد و غبار و گازی از جنس هیدروژن میباشند که به واسطه ستارگان اطراف خود رنگهای گوناگونی به خود میدهند.
سحابی ها هم محل تولد و زایش ستارگان نو هستند که اغلب ستارگان متولد شده در آنان به شکل خوشه ای شکل میگیرند و گاهی هم در بیشتر موارد با یک انفجار محل پایان عمر و به نوعی گورستان ستارگان میشوند و این چرخش را ادامه میدهند.
خیلی از آنان را میتوان با کمی تبهر به کمک یک ابزار کوچک در آسمان تماشا کرد اما سحابی ای مانند سحابی بزرگ جبار یا M42 در زمستان و یا سحابی معروف مرداب یا M8 را در تابستان میتوان به دور از آلودگی نوری شهرها حتی با چشم غیر مصلح نیز تماشا کرد.
دانشمندان بزرگی نظیر عبدالرحمن صوفی و ... تا حدی کم این اجرام غیر ستاره ای (سحابی ها) را شناسایی میکردند و پس از آن با اختراع تلسکوپ اخترشناسان تعداد بیشتری از این توده های مه آلود را در آسمان مشاهده کردند و آنها را سحابی "به معنای ابر" که در زبان لاتین بانام "Nebula" خوانده میشود نامیدند.
با پیشرفت ایزارهای رصدی و تلسکوپ های نوین و جدید و فوق العاده بهتر نسبت به ابزارهای گذشته ستاره شناسان دریافتند که برخی ازاین به اصطلاح سحابی ها در واقع خوشه های ستاره ای یا کهکشانهای دور دست در فراسوی راه شیری (راه کاهکشان) هستند و در چنین مواردی مانند همین نام گذاری غلط برروی سایر اجرام به نام سحابی – نام سحابی به اشتباه مورد استفاده قرار می گرفته است.
با این حال اجرام "ابرهای گاز و غبار" پخش شده ی دربین ستارگان راه شیری (کهکشان خودمان) سحابی های واقعی ای هستند که از تجمع گازهای هیدروژنی و غبار درخشان و ابر مانند تشکیل شده اند که غالبا دارای شکل نامنظمی هستند.
تنها در کهکشان راه شیری ما چیزی در حدود هزاران سحابی کشف شده است که در بین آنان بیش از هزار سحابی سیاره نما شناسایی شده است که سحابی های سیاره نما به نوعی گورستان ستارگان میباشند و نمونه ی بارز این گورستانهای ستاره ای سحابی سیاره نمای اسکیمو یا NGC2392 با قدر 8 در صورت فلکی جوزا ویا دوپیکر است.
به طور کلی سحابی ها به سه دسته تقسیم میشوند :
1- سحابی نشری 2- سحابی بازتابی 3- سحابی تاریک
سحابی نشری :
سحابی هایی هستند که از برانگیخته شدن اتم های هیدروژن و اکسیژن داخلشان نور را گسیل و تابش میکنند و دارای یک یا چندین ستاره بسیار سوزان اند که معمولا به رنگ قرمز هستند.
"مثال بسیار خوبی از یک سحابی نشری سحابی بزرگ جبار است."
سحابی بازتابی :
اگر ستاره ها دمایی سردتر داشته و چگالی گازها در سحابی بیشتر یاشد آن ذرات گاز و غبار (سحابی) دیگر از خودش نور گسیل نمیکند،بلکه نور ستاره ی درون خودش را به ما بازتاب میکند و به رنگ آن ستاره ای که نورش را به ما بازتاب میکند در می آید. برای مثال اگر آن ستاره آبی رنگ باشد،آن سحابی نیز با رنگ آبی در آسمان می درخشد.
"مثال بسیار خوبی از سحابی های بازتابی،سحابی مادری است که ستاره های خوشه ی پروین (ثریا) را در برگرفته است."
سحابی تاریک :
ابری از گرد و غبار و گاز هیدروژن است که به علت نزدیک نبودن ستاره ای در مجاورت و اطراف آن،این ابر مه آلود (سحابی) نوری را از خودش عبور نمیدهد و به نوعی در فضای بین اطراف سحابی های تابان درخشنده ای که در همسایگی خود دارد به سختی دیده میشود.
به طور کلی مشاهده ی سحابی های تاریک فقط درصورتی ممکن است که در مقابل سحابی های نشری یا بازتابی قرار گیرند که در غیر این صورت چون این جرم بصورت یک جسم تاریک در فضا پراکنده است،هیچ چیز در آنجا دیده نمیشود و حس میشودکه چیزی در آنجا نیست !
"مثال برجسته ای از سحابی های تاریک،سحابی سراسب در صورت فلکی جبار است که به واسطه ی نور سحابی نشری جبار قابل مشاهده است."
سحابی سیاره نما :
جدا از این سه گروه اصلی،برخی از سحابی ها از ستاره هایی مانند خورشید تشکیل میشوند که خود در لیست سحابیهای نشری قرار میگیرند.
ستاره هایی همانند خورشید که در پایان عمر خود،یعنی در مرحله ی غول سرخی،لایه های بیرونی جو خود را بصورت ابرهایی در فضا می پراکنند و هنگامی که از فاصله دور به آنها نگاه میکنیم،درون تلسکوپ شکل و شمایل آنها مانند قرص سیاره ها نمایان میشود.
"مثال بسیار خوبی از سحابی های سیاره نما سحابی 57M در صورت فلکی چنگ رومی(شلیاق) و یا سحابی اسکیمو در صورت فلکی جوزا(دوپیکر) است.

 

[moein_13]

دو پیکر ( جوزا )

دو پیکر ( جوزا )

​

​

دو پیکر ( جوزا ):
​

جوزا یکی از صور فلکی دایره البروجی است که خورشید ،تیر ماه در آن قرار دارد. این صورت فلکی متعلق به نیمکره ی شمالی آسمان است و در اوائل اسفند ماه به بهترین وضعیت رصدی خود می رسد. جوزا بین میل های 10+ و35+ و بعد های6 h و8h قرار گرفته است.514 درجه مربع از آسمان متعلق به این صورت فلکی می باشد.​

( باشگاه نجوم تهران )​

تاریخچه​

بنا بر افسانه ها،این دو پیکر ابتدا "پولوکس" و "کاستور" نام داشتند. پولوكس فنا ناپذير بود، چرا که او پسر پدر خدايان، يعني زئوس بود. ولي كاستور بر خلاف برادرش، از نوع بشر بود و به همين دليل جزو فناپذيران به شمار مي آمد. هر دو ی آن ها قهرمانان بزرگي بودند و در همه حال کنار یکدیگربوند و هيچ گاه از هم جدا نمي شدند. هنگامي كه كاستور در نبردي کشته شد، جدايي از برادر براي پولوكس تحمل ناپذير بود . به خصوص اين مساله كه كاستور مي بايد به قلمرو تاريك زيرزميني مردگان مي رفت، پولوكس را خيلي آزار مي داد. به اين جهت ، پولوكس از پدرش خواهش كرد كه اجازه دهد اوهم بميرد ، تا بتواند به برادر فناپذيرش بپيوندد.​

زئوس كه تحت تاثير اين عشق برادرانه قرار گرفته بود، به پولوكس پيشنهاد كرد، به جاي اينكه هميشه نزد خدايان در " المپ " ( Olympus ) زندگي كند، با كاستور به طور نوبتي يك روز را در قلمرو مردگان و روز ديگر را در المپ به سر آورد. پولوكس بدون مكث و تفكر تصميم گرفت اين پيشنهاد را بپذيرد تا ديگر هرگز مجبور به جدايي از كاستور نباشد.​

چندي پس از آن، زئوس به پاس وحدت و وفاداري دو برادر به يكديگر آنها را به ستارگاني نوراني در آسمان تبديل كرد. از آن زمان آنها به شكل صورت فلكي دو پيكر در آسمان زمستان مي درخشند و آدميان را به ياد عشق برادري و رفاقت و دوستي مي اندازند.​

در افسانه ها آمده است كه اين دو برادر در سفر دريايي " آرگو " نيز، كه هدفش بازپس گيري پوست طلايي قوچ ( حمل ) بود، شركت داشتند. مي گويند هنگامي كه خطر واژگوني كشتي آن ها در طوفان مي رفت ، دو برادر درياي كف آلود را آرام كردند. شايد به اين خاطر است كه مي گويند صورت فلكي جوزا براي دريانوردان خوش اقبالي مي آورد.​

در روم باستان نيز اين دو برادر مورد احترام بودند. مي گويند دو برادر در سال 490 پيش از ميلاد به روميان كمك كردند تا در جنگ پيروز شوند. در همان روز آنها با لباسي ارغواني رنگ در رم ظاهر شدند و بر سر يك چشمه به اسبان خود آب دادند و پس از آن ناپديد شدند. مردم رم به منظور سپاسگزاري و قدرداني براي پيروزي در جنگ، معبد بزرگي به يادبود دو برادر برپا كردند، كه امروزه هنوز هم خرابه هاي آن بر جاست.​

اکنون به برسی اجرام موجود در این صورت فلکی می پردازیم:​

M 35 یا NGC2168که از دسته ی خوشه های باز ستاره ای و دارای قدر ظاهری برابر با 1/5 است و3000 سال نوری با ما فاصله دارد.این خوشه ی زیبا مساحتی برابر 28 دقیقه قوسی از آسمان را می پوشاند و در دوربین های دوچشمی کوچک هم به وضوح قابل رویت است. ​

NGC 2129که یک خوشه ی باز ستاره ای با قدر 7 و مساحتی برابر 5 دقیقه قوسی است . فاصله این خوشه تا خورشید برابر 6000 سال نوری بوده و در آسمان بسیار پراکنده و نا محسوس است.این جرم را میتوان با ابزار های آماتوری نسبتا بزرگ تشخیص داد.​

NGC 2392که یک سحابی از نوع سیاره ای و با نام سحابی اسکیمو بسیار مشهور است . این سحابی زیبا 2500سال نوری با ما فاصله دارد و در تلسکوپ های نسبتا بزرگ و بزرگنمایی ها بالا به شکل یک توده ی مه قابل رویت است. قدر ظاهری این سحابی 9 است و تنها 7/0 دقیقه قوسی از مساحت آسمان را اشغال کرده است.​

از دیگر اجرام جوزا میتوان به 2264 NGC (درخت کریسمس)،2261 NGC (سحابی متغیر هابل که بیشتر شبیه به یک دنباله دار رویت می شود)و 2175 NGC اشاره کرد که توسط ابزار های آماتوری بزرگ قابل تشخیص هستند.​

اسکچ زیر با یک تلسکوپ 6 اینچ ، بزرگنمایی 75 برابر و حد قدر 5/5 آسمان در محدوده شهر رودهن تهیه شده است.​

​

جوزا دارای 13 ستاره پر نور تر از قدر 4 است.​

کاستور (( آلفا جوزا - castor - راس التوام المقدم یا راس پیکر پیشین)) با قدر 6/1 و پولوكس (( بتا جوزا - pollux - راس التوام الموخر یا راس پیکر پسین )) با قدر 1/1، حتي در آسمان شب شهرهاي بزرگ نيز جلب توجه مي كنند به راحتي مي توان آن ها را يافت. آلفا بر خلاف اسمش پر نور ترین ستاره ی جوزا نیست. ​

اين دو ستاره به ياد برادراني دو قلو چنين نام گرفته اند.​

بارش جوزایی​

در اواخر این ماه و در بلند ترین شب های سال آسمان، میزبان شهاب های جوزایی است.شهاب‌های پرنوری که در دل هوای سرد زمستانی آتش بازی زیبایی راه می‌اندازند تا منجمان آماتور را به زیر سقف زیبای آسمان بکشانند و دقیقا در آغازین روزهای فصل سرما به ملاقات جو زمین می‌آیند تا آخرین بارش چشمگیر سال را به نمایش بگذارند.​

شهاب‌هاي اين بارش برخلاف اکثر بارش های شهابی سال بر اثر عبور زمین از میان ذرات به جا مانده از سیارک فایتون ۳۲۰۰ پدید می‌آیند. این شهاب‌ها سرعت خیلی کمی نسبت به شهاب های دیگر دارند ( ۳۵ کیلومتر در ثانیه ) و با رنگ سفیدشان مانند شعله‌ای زیبا به نظر می‌رسند. ​

کانون این بارش در ۲ درجه‌ای شمال شرق ستاره ی کاستور قرار دارد، ولی شما برای دیدن شهاب‌ها باید به شعاع حدود ۴۵ درجه‌ای کانون بنگرید.اگر قبل از طلوع كانون بارش رصد را آغاز كنيد احتمالا شهاب هايي موسوم به «زمين خراش» را مي‌بينيد كه كل آسمان را مي‌پيمايد.​

در بارش شهابی امسال که در شامگاه 23 آذر رخ می دهد، ماه تقریبا در حالت بدر بوده و 16 روز سن دارد.​

قدر ماه در این شب 13- است و با ستاره ی کاستور در حدود 14و با کانون بارش در حدود 5/12 درجه فاصله دارد.کانون بارش در ساعت 18:50 طلوع می کند و می توان در هر ساعت در حدود 130 شهاب رصد کرد.​

 

[moein_13]

صورت فلکی گاو (ثور)

صورت فلکی گاو (ثور)

صورت فلکی گاو (ثور) : ​

​

پس از گذشت نیمسال اول و وارد شدن به فصل پائیز چهره ی آسمان دستخوش تغییراتی می شود. صورت های فلکی تابستانی در اوایل شب غروب می کنند و صورت های جدیدی که به فصل پائیز و زمستان مربوط می شوند طلوع می کنند.​

یکی از این صور فلکی ، صورت فلکی ثور ( گاو ) است.​

صورت فلكي " ثور " يكي از مشخصترين ، چشمگيرترين و زيباترين صورتهاي فلكي آسمان است . اين صورت در عهد بابليها هم شناخته شده بود .​

مساحت این صورت فلکی 797 درجه مربع است و 25 دی ماه به نصف النهار می رسد.​

در افسانه های یونانی آمده است که ثور به خواهش " ايشتار " ( ishtar ) الهه عشق بابل ، به آسمان صعود كرد ، تا قهرمان افسانه اي " گيلگمش " ( gilgamesch ) را كه به نداي عشق او پاسخ نداده بود نابود سازد.​

مصريان باستان در اين صورت فلكي ، گاو مقدس " آپيس " (holly apis ) را مي ديدند ، كه در آغاز سال صفحه خورشيد را ميان شاخهايش مي گرفت و آن را به بالاترين وضعيتش در آسمان بلند مي كرد ، وضعيتي كه خورشيد در تابستان به خود مي گيرد.​

اما بر اساس افسانه های یونانی زماني نيرومندترين خداي يونانيان ، زئوس ، خود را به صورت گاوي و دختر پادشاه را كه " اروپا " (Europe ) نام داشت ربود و به جزيره كرت ( crete ) - جزيره اي يوناني در درياي مديترانه در سواحل جنوب شرقي يونان - برد. " اروپا " از زئوس صاحب پسري به نام " مينوس " ( minos) شد ، كه تمدن و فرهنگ ميتويي در اين جزيره زيباي درياي مديترانه امروزه هنوز به ياد او ، به همين نام خوانده مي شود . هنگامي كه ميتوس بزرگ شد ، به پادشاهي رسيد . در كنار قصر او بنايي كه " لابيرينت " ( labyrinth ) ناميده مي شد قرار داشت ، ساختماني با راهروهاي پيچ در پيچ گيچ كننده فراوان. در اين بنا هيولاي ترسناكي به نام " مينوتاروس " ( minotaurus ) مي زيست . اغلب اين هيولا در نقش انساني با سر گاوميش نشان داده مي شود . اين هيولا از گوشت انسانها تغذيه مي كرد و بالاخره به دست قهرمان افسانه اي بزرگ يونان " تزوس " ( theseus ) به قتل رسيد . " تزوس " پس از كشتن هيولا گلوله نخ باز شده اي که " آريادنه " ( ariadne ) دختر پادشاه به او داده بود از راهروهاي پيچ در پيچ " لابيرينت " خارج شد. ​

صورت فلكي ثور تمام اين افسانه ها را به خاطر انسان مي آورد ، صورتي كه سر v شكل آن در پاييز و زمستان به راحتي قابل تشخيص است.​

در این صورت فلکی تعدادی باز ستاره ای و سحابی وجود دارد که بارزترین آن ها عبارتند از:​

M 45 یا خوشه ی پروین که مساحتی در حدود 110 دقیقه قوسی از آسمان را اشغال کرده است. این خوشه 390000 سال نوری با ما فاصله دارد . قدر ظاهری آن 2/1، و با چشم غیر مسلح نیز قابل رویت است. نام های دیگر ای خوشه عبارتند از: ( Mel 20 - Pleiades - هفت خواهران ). در افسانه ها آمده است كه آنها هفت دختر اطلس كبير ( atlas ) - نام يكي از خدايان اسطوره اي يونان كه محكوم شده بود جهان و كائنات را بر دوش خود حمل كند - بودند و جبار ( orion ) ، شكارچي شهوت پرست همواره در تعقيب آنها بود ، تا اينكه زئوس خداي خدايان همه آنها را به آسمان انتقال داد . جايي كه جبار هنوز هم ظاهرا" در تعقيب آنهاست . همانطور كه در نقشه آسمان مي توان ديد ، هفت خواهران به راستي در غرب صورت فلكي جبار واقعند . بنابراين در چرخش روزانه آسمان چنين به نظر مي آيد كه جبار در پي آنان روان است. خوشه ی هفت خواهران يك خوشه ستاره اي باز ، يعني خانواده اي متشكل از بيش از صد ستاره جوان را تشكيل مي دهند ، كه همگي از يك سحابي عظيم گاز و غباري ايجاد شده اند. با چشم غير مسلح حدود شش ستاره از گروه خوشه پروين را مي توان ديد. ​

اسکچ زیر از M 45 در محدوده ی شهرستان دماوند ، حد قدر 5/5 آسمان و با تلسکوپ 10 اینچ و بزرگنمایی 5/28 برابر تهیه شده است.​

​

خوشه باز NGC 1647 که 2000 سال نوری با ما فاصله دارد و قدر آن 4/6 است. اندازه ی زاویه ای آن 45 دقیقه قوسی است. با دوربین دوچشمی قابل رویت است و در تلسکوپ با بزرگنمایی کم زیباست. این خوشه درفاصله ی کمی از ستاره ی دبران واقع است و ستارگان آن کم نور هستند.​

یکی دیگر از خوشه های این صورت فلکی NGC 1746 است که قدر آن در حدود 6 است و اندازه زاویه ای آن 42 دقیقه قوسی است. ستارگان آن کم نور و گسترده هستند و در دوربین دو چشمی قابل رویت است.​

M1 ( NGC 1952 ) یا سحابی خرچنگ از سحابی های سیاره نمای معروف آسمان است. این سحابی بر اثر یک انفجار ابرنواختری که در 964 سال پیش ( 1054 میلادی ) روی داده است بوجود آمده است و همچنان در حال انبساط است. سحابی خرچنگ 4000 سال نوری با ما فاصله دارد. قدر آن در حدود 4/8 است و 6 دقیقه قوسی از مساحت آسمان را پوشانده است.​

ستاره ی بتا در مرز این صورت فلکی و صورت ارابه ران قرار دارد و ستاره ی مشترک این دو صورت فلکی است.​

ستاره اصلي قرمز رنگ اين صورت فلكي " الدبران " ( aldebaran ) همان گونه كه امروزه مي دانيم ، از گونه ستاره هاي غول قرمز است ، يا به عبارت ديگر خورشيدي در حال مرگ كه در مبارزه با مرگ بشدت انبساط يافته است . اين ستاره حدود 70 سال نوري با ما فاصله دارد و 130 بار نوراني تر از خورشيد است . ستارگاني كه شكل v را در سر صورت فلكي ثور مي سازند ، " هفت اختران " ( hyades ) - هفت ستاره اي كه در راس صورت فلكي ثور قرار دارد و ستاره " الدبران " جزو آنهاست – نيز خوانده مي شوند .

​

 

[moein_13]

صورت فلکی قوس

صورت فلکی قوس

[FONT=times new roman, times, serif][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]صورت فلکی قوس (قوری) :[/FONT][/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]صورت فلکی قوس یکی از صورت های فلکی دایره البروج می باشد که در اساطیر کماندار یونانی نامیده شده و برای پیدا کردن راحت ، آن را به صورت یک قوری چای تشبیه کرده اند که در نجوم جدید هم به همین نام خوانده می شود. از نظر شکل صورت فلکی قوس به صورت یک انسان بوده که نیمی از آن به صورت اسب است. قوس ( کمان ) در زبان لاتین ( ساگیتاریوس ) نامیده می شود. قوس يا تير انداز هميشه همراه صورت فلكي عقرب است ، زيرا تيرانداز تيرش را به سوي قلب عقرب نشانه رفته است.[/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این صورت فلکی به این دلیل که در محدوده ی مرکز راه شیری واقع است دارای اجرام بسیار زیادی از جمله سحابی های گسترده ,سیاره نما و ... و خوشه های ستاره ای باز و کروی است که عبارتند از:[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]1 - ام 8 یا ان جی سی 6523[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]2 - ام 24 یا ان جی سی 6603[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]3 - ام 20 یا ان جی سی 6514[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]4 - ام 21 یا ان جی سی 6531 [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]5 - ام 17 یا ان جی سی 6618[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]6 - ام 18 یا ان جی سی 6613[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]7 - ام 23 یا ان جی سی 6494[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]8 - ام 25 یا ای سی 4725[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]9 - ام 22 یا ان جی سی 6656[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]10 - ام 28 یا ان جی سی 6626[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]11 - ام 54 یا ان جی سی 6715[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]12 - ام 70 یا ان جی سی 6681[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]13 - ام 69 یا ان جی سی 6637[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]14 - ام 75 یا ان جی سی 6864[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]15 - ام 55 یا ان جی سی 7099[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]16 - ان جی سی 6822[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]17 - ان جی سی 6818[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بعضی از این اجرام به دلیل درخشندگی و اندازه ی زاویه ای مناسب با چشم غیر مسلح قابل رویت هستند که در این زمینه می توان از ( ام 8 ) و ( ام 24 ) نام برد.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 8 ) یا سحابی مرداب یک سحابی گسیلشی با قدر 5/4 است که 60 دقیقه قوسی از مساحت آسمان را پوشانده است. این سحابی 6000 سال نوری با ما فاصله دارد و یک خوشه ی ستاره ای با نام ان جی سی 6530 در کنار آن واقع است. در ابزار های مختلف از جمله تلسکوپ بسیار زیباست.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 24 ) یک خوشه ی ستاره ای بسیار زیبا با قدر ظاهری 4 و اندازه ی زاویه ای بسیار زیاد ( در حدود 100 دقیقه قوسی ) است که در آسمان صاف و تاریک با چشم غیر مسلح قابل رویت است. این خوشه ی ستاره ای 8000 سال نوری با ما فاصله دارد . در دوربین دوچشمی به خوبی واضح است و در تلسکوپ می توان انبوه ستارگان را مشاهده کرد.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 20 ) که از آن به عنوان سحابی سه تکه نیز یاد می شود با قدر 7 و اندازه ی زاویه ای 20 دقیقه قوسی در بالای سحابی مرداب واقع است. این سحابی همانند سحابی مرداب 6000 سال نوری با ما فاصله دارد. این سحابی به سه بخش با سه پرتوی گرد و غبار تقسیم می شود و با تلسکوپ می توان آن را به راحتی مشاهده کرد. [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در کنار این سحابی زیبا خوشه ی ستاره ای ( ام 21 ) با ستارگانی از قدر 5/6 قابل رویت است که این خوشه 4000 سال نوری تا زمین فاصله دارد و اندازه زاویه ای آن 10 دقیقه قوسی است.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در دوربین های دو چشمی کوچک و متوسط به دلیل میدان دید باز و گسترده این 3 جرم ( ام 8 – ام 20 – ام 21 ) را می توان با هم دید.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از اجرام قابل توجه این صورت فلکی می توان به سحابی اومگا و عقاب اشاره کرد.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]سحابی اومگا یا ( ام 17 ) با اندازه ی زاویه ای 35 دقیقه قوسی و قدر ظاهری 6 در بالای خوشه ی ستاره ای ( ام 24 ) خودنمایی می کند. این سحابی 6000 سال نوری با ما فاصله دارد و در ابزار های کوچک قابل تشخیص است. [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در کمی بالاتر از این سحابی ، سحابی دیگری وجود دارد.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 16 ) یا سحابی عقاب که قدر ظاهری آن برابر با 6 است و 25 دقیقه قوسی از مساحت آسمان را اشغال می کند. سحابی عقاب 20 ستاره را در خود جای داده است و 7000 سال نوری با ما فاصله دارد. این سحابی در محدوده ی صورت فلکی حوا ( مار افسای ) قرار دارد ولی بیشتر رصدگران آن را به دلیل نزدیکی با مرز صورت فلکی قوس و ( ام 17 ) مربوط به صورت فلکی قوس می دانند.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 18 ) یک خوشه ی ستاره ای باز و کوچک است که مابین ( ام 17 ) و ( ام 24 ) قرار دارد. این خوشه 10 دقیقه قوسی از مساحت آسمان را می پوشاند و قدری برابر با 7 دارد.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 23 ) و ( ام 25 ) دو خوشه ی ستاره ای باز ، با اندازه ی نسبتا بزرگ هستند که اندازه ی زاویه ای آن ها به ترتیب 25 و30 دقیقه قوسی است. قدر آن ها نیز به ترتیب 6 و5 می باشد و در ابزارهای کوچک هم براحتی قابل تشخیص و تفکیک هستند.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در این صورت فلکی خوشه های کروی بسیاری وجود دارد که از مهمترین آن ها می توان به ( ام 22 ) اشاره کرد. این خوشه ی ستاره ای 10000 سال با ما فاصله دارد. قدر آن 2/5 و 20 دقیقه ی قوسی اندازه ی زاویه ای آن است.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در محدوده ی این صورت فلکی اجرام کم فروغ و کوچک بسیار مشاهده می شوند ؛ مانند :[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 28 ) - ( ام 54 ) - ( ام 70 ) - ( ام 69 ) - ( ام 75 ) - ( ام 55 ) که همگی خوشه ی کروی هستند و به دلیل اندازه ی زاویه ای کم ، رصد آن ها با مشکل روبروست. [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 28 ) خوشه ای با قدر 7 است که شکلی نامتقارن و هسته ای درخشان داشته و با تلسکوپ کاملا قابل تفکیک است.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 54 ) بسیار نامحسوس با قدری برابر با 7.7 است که هسته ی درخشان و مترکز داشته و با تلسکوپ های قوی خوب دیده می شود.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif](ام 70 ) با قدر 7 نسبتا نامحسوس بوده و مرکز مجزا و واضحی دارد و فقط قسمت های خارجی آن قابل تفکیک است.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]خوشه ی ( ام 69 ) با قدر 8 هم بسیار تیره و کم نور در این صورت فلکی واقع است. شکل نامتقارنی داشته و قسمت بیرونی آن با تلسکوپ تقریبا قابل تفکیک است.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]( ام 75 ) خوشه ای تقریبا دور با قدر 8.6 ، کوچک و کروی بوده و به این دلیل کمرنگ است. قابل تفکیک به ستاره های مجزا نیست و هسته ی فوق العاده درخشانی دارد.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]M55 خوشه ای با قدر 6.3 است که با دوربین نسبتا بزرگ دیده می شود و با تلسکوپ کاملا قابل تفکیک است. شکل نامتقارنی دارد و در قسمت جنوب شرقی آن شکاف تبره ای وجود دارد. پیدا کردن آن کمی دشوار است.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اطلاعات این اجرام سخت در جدول پائین درج گردیده است.[/FONT]



[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] نام جرم قدر اندازه ی زاویه ای فاصله [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]1 - ( ام 28 ) 7 6 20000 خوشه کروی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]2 - ( ام 54 ) 7/7 4 80000 خوشه کروی [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]3 - ( ام 70 ) 7 4 30000 خوشه کروی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]4 - ( ام 69 ) 8 4 30000 خوشه کروی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]5 - ( ام 75 ) 6/8 3 60000 خوشه کروی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]6 - ( ام 55 ) 7 15 18000 خوشه کروی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]7 - ( ان جی سی 6822 ) 9 12 2 میلیون سال نوری کهکشان بارنارد[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]8 - ( ان جی سی 6818 ) 5/9 4/0 6000 سحابی سیاره نما[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بارز ترین ستاره ی این صورت فلکی ستاره ( اپسیلون ) با قدر 8/1 و کم فروغ ترین آن ستاره ی ( مو ) با قدر 8/3 است.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این صورت فلکی با بیشترین تعداد جرم مسیه منطقه ی زیبایی از آسمان برای رصد است. حتما این رصد را تجربه کنید.[/FONT]

 

[moein_13]

صورت فلکی عقرب

صورت فلکی عقرب

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]عقرب ( کژدم ) نام یک صورت فلکی در نیمکره جنوبی آسمان است که به عقرب شباهت زیادی دارد.این صورت فلکی در سرزمین های شمالی دیده نمیشود اما در سرزمین های جنوبی در میان صورت فلکی قوس و میزان براحتی عقربی قابل مشاهده است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]عقرب یکی از قدیمی ترین صورت های فلکی است که انسان حدود 5000 سال قبل از میلاد آن را با این نام شناخته است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هنگامی که این صورت فلکی در شرق طلوع می کند , صورت فلکی جبار در غرب از نظر ها ناپدید می شود.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بر اساس افسانه ای یونانی عقرب به فرمان الهه ( آرتیمیس ) جبار را نیش زد و به قتل رساند. می گویند: از آن زمان که جبار به شکل صورت فلکی به آسمان انتقال یافته است , از تمام عقرب ها چنان نفرت دارد که به محض طلوع صورت فلکی عقرب در شرق, بلافاصله در زیر خط افق غربی آسمان ناپدید میشود.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]برای ساکنان نیمکره شمالی زمین صورت فلکی عقرب صورتی تیره و ظلمانی و نشانه ی بداقبالی و بیماری بوده است. بر خلاف آن ساکنان نیمکره جنوبی این صورت فلکی را نشانه ی رویدادهای نیک و خوش اقبالی می دانند.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در محدوده ی این صورت فلکی اجرام عمقی بسیاری وجود دارد که اغلب آن ها به دلیل این که در نوار راه شیری قرار گرفته اند خوشه ی ستاره ای یا سحابی هستند.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] در محدوده ی این صورت فلکی اجرام عمقی بسیاری وجود دارد که اغلب آن ها به دلیل این که در محدوده راه شیری قرار دارند, خوشه های ستاره ای و سحابی هستند.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] از جمله این اجرام عمقی آسمان می توان به( M 80 یا NGC 6093 ) اشاره کرد که خوشه ای است کروی و قدر آن 2/7 است . کار تفکیک ستاره های آن به دلیل اندازه ی آن (5 دقیقه قوس) با مشکل روبروست که برای مقابله با آن باید از بزرگنمایی بالا استفاده کرد. فاصله ی آن با ما 36000 سال نوری است. در ابزار های کوچک مانند دوربین های دوچشمی می توان هسته ی مرکزی آن را تشخیص داد.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اسکیچ زیر از( M 80 ) با یک تلسکوپ 15 سانتی متری بازتابی با بزرگنمایی 30 برابر و حد قدر 2/5 آسمان در محدوده ی شهرستان دماوند تهیه شده است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif](M 4 یا NGC 6121) خوشه ستاره ای کروی با قدر 9/5 و اندازه ای برابر 18 دقیقه قوس است که در فاصله ی کمی از ستاره ی قلب العقرب واقع شده است. این خوشه 7000 سال نوری با ما فاصله دارد و مرکز فشرده و مشخصی ندارد. حداقل ابزار برای رصد این جرم یک دوربین دوچشمی متوسط است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif](M 6 ) یا (NGC 6405) یک خوشه ی باز ستاره ای متشکل از 80 ستاره از قدر 6 که به خوشه ی پروانه معروف است. قدر آن 5/4 و 2000 سال نوری با زمین فاصله دارد و 25 دقیقه قوس از مساحت آسمان را پوشانده است. این خوشه در بالای دم عقرب قرار دارد و با هر ابزار رصدی قابل رویت است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در فاصله 3/1 درجه از( M6 ) خوشه ی دیگری قرار دارد که هفتمین جرم از فهرست مسیه است.(M7 ) یا ( NGC 6475 ) یک خوشه ی ستاره ای است که قدر آن در حدود 5/3 و اندازه ی آن 50 دقیقه قوس است. این خوشه 1000 سال نوری با ما فاصله دارد و در آسمانی تاریک و صاف می توان آن را با چشم غیر مسلح رصد کرد.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تصویر زیر نیز همانند اسکیچ بالا با یک تلسکوپ 15 سانتی متری بازتابی و با بزرگنمایی 30 برابر تهیه شده است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]یکی دیگر از درخشانترین خوشه های ستاره ای آسمان در این صورت فلکی , در شمال ستاره ی زتا-عقرب قرار دارد.(NGC 6231 ) خوشه ای با قدر 3 است که محدوده ای به اندازه ی 15 دقیقه قوس را در آسمان اشغال می کند.​

​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] ​

​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ستارگان اصلی این صورت فلکی همگی از قدر 3 روشنترند, ولی در میان این ستارگان ستاره ی آلفا-عقرب (قلب الغرب)دارای ویژگی های خاصی است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]قلب العقرب ستاره ای سرخ زنگ از قدر یک است که در حدود 604 سال نوری با زمین فاصله دارد. این ابرغول سرخ که دمای سطحی آن 3500 درجه کلوین است شعاعی حدود 700 برابر خورشید , جرمی در حدود 5/15 برابر خورشید و درخشندگی آن 65000 برابر خورشید است. این ستاره دارای یک همدم آبی رنگ هست.[/FONT]​

[/FONT][/FONT]

 

[moein_13]

صورت فلکی برساوش

صورت فلکی برساوش

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]يكي از صـورفلكي بزرگ نيمكره شمالي ، صورت فلكي برساوش است و به ترتيب ما بين ميل۳۱ ، ۵۱ درجه و بعد [/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] ۴h ۵۰m و۱ h ۳۰ m قرار گرفته است. و داراي يك ستاره از قدر دوم ، ۱۰ ستاره تا قدر چهارم ، ۳۴ ستاره تا قدر پنجم و مساحتي حدود ۶۱۵درجه مربع مي‌باشد و داراي اجرام ستاره‌اي و غير ستاره‌اي جالبي نظير ، ستاره الغول و … مي‌باشد . نام‌هاي ديگر اين صورت فلكي عبارتند از برشاوش ، برساوس ، پرسئوس ، فرساوس ، برنده سرديو مي‌باشد و نام اساطيري خداوند حامي پارسيان در يونان ، جواني كه شاهزاده خانم "امراه المسلسه" را از چنگال غول نجات داد ، را بر روي اين صورت فلكي نامگذاري نمودند .[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]

[/FONT]


[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]طریقه ی پیدا کردن صورت فلکی برساوش:[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اگر شبي كاملا تاريك از منزل خارج شده به سمت جنوب آسمان نگاه كنيد پس از آنكه چشمانتان به تاريكي عادت كرد اولين چيزي كه توجهتان را جلب مي كند جاده اي مات و شيري رنگ از نور است كه از افق جنوبي آسمان آغاز شده و سپس در افق شمالي فرو مي رود.اين همان راه شيري يعني كهكشان ماست.
در مسير اين جاده زيبا صورت فلكي هاي زيادي وجود دارد كه هر كدام به نوعي جلوه گري هاي خود را دارند[/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif].
[/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]يكي از آنها صورت فلكي برساوش است كه هر سال ميهمانان آسمان را در بارش شهابي برساووشي به خود جلب مي كند. اين صورت فلكي از ستاره هاي چندان پرنوري تشكيل نشده است ولي ستاره هاي بسياري دارد كه همگي قسمتي از نوار مه آلود كهكشانند و اين جاده مه آلود در آسمان به پيدا كردن اين صورت فلكي كمك مي كند. برساووش در بيشتر شبهاي سال در آسمان درنزديکي ذات الكرسي نمايان است.
در اين فصل (تابستان نیمکره ی شمالی)[/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] بعد از ساعت يك بامداد كاملا بالاي افق شمال شرقي قرار دارد.براي پيدا كردن آن مي توانيد از دو ستاره ضلع پاييني زاويه تقريبا عمود ذات الكرسي استفاده كنيد.با امتداد دادن اين دو ستاره مي توانيد به پرنورترين ستاره اين صورت فلكي به نام راس الغول برسيد.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اجرام ستاره‌اي و غير ستاره‌اي : [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ستاره‌ي آلفا- برساوش[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ستاره‌ي آلفا- برساوش با مرفق الثريا ( جنب البرساوش ) ستاره‌اي از رده طيفيF5 با قدر۸/۱ است درخشندگي آن حدود ۶۰۰۰ برابر خورشيد می باشد . در فاصله حدود۶۲۰‌ سال نوري از ما واقع شده است و به همراه ستاره‌ي آلفا- دب‌اكبر ، سي و دومين ستاره درخشان ، آسمان را تشكيل مي‌دهند . [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اپسيلون- برساوش[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از درون تلسكوپهاي كوچك به سختي مي‌توان همدم كم نورتر ستاره‌ي رشته اصلي اپسيلون- برساوش را كه از رده طيفيB0.5 است تفكيك نمود . مولفه كم‌نور تر داراي درخشندگي ظاهري ۱/۸ و مولفه پر نور تر يا اپسيلون- برساوش از قدر ۲/۸۹ است .جدايي زوايه آنها حدود ۸/۸ ثانيه قوسي و زاويه موقعيتشان ۱۰ درجه است .[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]زتا- برساوش[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] ديگر زوج ستاره‌اي ، ستاره پنج گانه زتا- برساوش است كه مولفه [/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]AB آن به ترتيب داراي قدر ۹/۲ (A) و ۵/۹ (B) هستند و جدايي زاويه‌اي آنها ۱۲/۹ ثانيه و زوايه موقعيتشان ۲/۸ درجه است . ستاره C مولفهAC داراي قدر ۳/۱۱ است و جدايي زوايه‌اي حدود ۳۲/۸ ثانيه قوسي و زاويه موقعيتي برابر با ۲۸۶ درجه تشكيل مي‌دهد و مولفه بعدي AD است كه در آن ستاره‌ي D داراي قدر ۹/۵ و زاويه موقعيتي برابر با ۱۹۵ درجه و جدايي زاويه ای ۲/۹۴ را با ستاره A تشکيل می دهد . [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در انتها مولفه AE متشكل از ستاره‌اي از قدر ۱۰/۲(E) است . كه جدايي زاويه ای و زاويه موقعيتش نسبت به ستارهA به ترتيب۱۲۰/۳ ثانيه و ۱۸۵ درجه خواهد بود. [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اتا- برساوش[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ستاره دوتاي جالب ديگر ستاره‌ي اتا- برساوش است كه هر مولفه با قدرهاي ۳/۳ تا۵/۸ تشکيل شده است و جدايي زاويه ای برابر با ۳/۲۸ ثانيه قوسی و زاويه موقعيتی برابر با ۳۰۰ درجه تشکيل می دهد .[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بتا- برساوش [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از جمله ستارگان متغير جالب در اين صورت فلكي ستاره بتا- برساوش يا الغول است كه يكي از معروفترين ستارگان متغير آسمان مي‌باشد . دو ستاره با تناوب۲/۸۷ روز به گرد يكديگر مي‌چرخند و در اين حالت تغييرات درخشدگي آن از ۲/۱ تا ۳/۴ تغيير مي‌كند . درضمن ستاره الغول ، سر دسته متغيرهاي الغولي (Algol) نيز مي‌باشد كه يكي مجموعه دوتايي گرفتي است .[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]AW- برساوش [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] ستاره متغير ديگر در اين صورت فلكي ستاره [/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]AW- برساووش است که متغييری قيفاووسی است و تغييرات قدر آن از ۷/۱ تا ۷/۸ می باشد که در طول ۶۴/۶ روز انجام می گيرد . [/FONT]


[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif](NGC 1039) M34[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]خوشه بازي است كه به راحتي از درون تلسكوپ هاي كوچك قابل مشاهده است . اين خوشه درخشان و بزرگ است قطر آن حدود ۳۵دقيقه و قدر آن حدود ۵/۲ است و بيش از ۶۰ ستاره دارد . در يك آسمان تاريك حتي به كمك چشم غير مسلح نيز مي‌توان آن را يافت و ستارگان آن حتي از دورن دوربين‌هاي دو چشمي نيز قابل تفكيك هستند.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]NGC 869 , NGC 884[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]خوشه‌هاي دوگانه x و h از معروفترين اجرام خوشه‌اي نيم كره شمالي نيز هستند و از زمان باستان شناخته شده‌اند و نخستين بار اختر شناسان يوناني ابرخوس آن فهرست نموده است و خوشه x وh در فهرست NGC به ترتيب نامهاي NGC 869 , NGC 884 نامگذاري شده‌اند .و قدر ظاهری آنها به ترتيب ۴/۴ و ۳/۴ است و ابعاد ظاهری ای برابر با ۳۰ دقيقه قوسی دارند .اين دو خوشه در فاصله‌اي حدود ۷۰۰۰ سال نوري از ما گرفته‌اند و خوشه‌هاي جواني هستند كه به ترتيب سنشان ۲/۳ و ۶/۵ ميليون سال است . [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]M76 [/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]سحابي سياره نماي M76 در سال ١٧٨٠ توسط پيير مچين كشف شد . اين سحابي يكي از كم نورترين اجرام مسيه است .اين سحابي به "سحابي دمبل كوچك"نيز شهرت دارد , از ديگر القاب اين سحابي "سحابي چوب پنبه " , " سحابي پروانه", " سحابي دمبل "است . در فهرست NGC اين داراي دو نام است چونكه گمان بر اين بود كه سحابي , يك سحابي دوگانه با دو مولفه مي باشد.اين فرضيه توسط ويليام هرشل مطرح شده بود وي نام مولفه دوم را HI.193 ناميده بود ابعادي حدود ۲۹۰*۶۵ثانيه است و قدر آن حدود 2/12 مي‌باشند .[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] يكي از دلايل شهرت صورت فلكي برساوش وجود بارش شهابي ساليانه بر ساوش است كه در ايام تابستان نيمكره شمالي اتفاق مي‌افتد .دوره فعاليت اين بارش نسبتاً پهن بوده و اوج آن در روز ۲۱/۲۲ مرداد هر سال روي مي‌دهد و در اين ايام مي‌توان حدود 60 شهاب در ساعت بعد از نيمه شب در آسمان مشاهده كرد . شهاب هاي اين بارش تند و درخشان هستند و برخي اوقات از خود ردي بجاي گذراند . رنگ شهابهاي اين بارش معمولاً زرد يا زرد ـ نارنجي است.[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از جمله اجرام دیگری که در محدوده ی این صورت فلکی وجود دارند می توان به کهکشان ها ، سحابی ها و خوشه های باز ستاره ای اشاره کرد.[/FONT]​