مناظره(گفتگو با اشعار)

[sh85]

مثل کبریت کشیدن در باد دیدنت دشوار است،
من به معجزه ی عشق ایمان دارم و میکشم آخرین دانه ی کبریتم را در باد،هرچه باداباد .

تن زجان و جان زتن مستور نیست
لیک کس را دیده جان دستور نیست

 

[E . H . S . A . N]

رشک ملک

رشک ملک

تن زجان و جان زتن مستور نیست
لیک کس را دیده جان دستور نیست

من چه گویم،یک رگم هوشیار نیست/شرح آن یاری که او را یار نیست*
یک دهان خواهم به پهنای فلک / تا که گویم شرح آن رشک ملک .

 

[sh85]

من چه گویم،یک رگم هوشیار نیست/شرح آن یاری که او را یار نیست*
یک دهان خواهم به پهنای فلک / تا که گویم شرح آن رشک ملک .

عشق چون آید برد هوش دل فرزانه را
دزد دانا می کشد اول چراغ خانه را

 

[E . H . S . A . N]

عشق

عشق

عشق چون آید برد هوش دل فرزانه را
دزد دانا می کشد اول چراغ خانه را

عشق از اول سرکش و خونی بود / تا گریزد هر که بیرونی بود
عشق خواهد هستیت زیر و زبر /عاشقا از هستیت نامی مبر.

 

[primrose]

عشق از اول سرکش و خونی بود / تا گریزد هر که بیرونی بود
عشق خواهد هستیت زیر و زبر /عاشقا از هستیت نامی مبر.

من بدین ویرانی دل بسته ام امیدها
عشق آباد ابد بادا چه تعمیری مرا
​

 

[morteza545]

حال دنیا را چو پرسیدم من از فرزانه ای
گفت یا باد است یا خواب است یا افسانه ای

 

[E . H . S . A . N]

معمار هستی

معمار هستی

من بدین ویرانی دل بسته ام امیدها

عشق آباد ابد بادا چه تعمیری مرا​

گاه ویرانم و از خویش بود ویرانیم /
گاه آباد و ز معماری تو آبادم.

 

[E . H . S . A . N]

طواف شمع

طواف شمع

حال دنیا را چو پرسیدم من از فرزانه ای
گفت یا باد است یا خواب است یا افسانه ای

در طواف شمع میگفت این سخن پروانه ای /
سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه ای؛
بلبل از عشق گل و پروانه از سودای شمع /
هر کسی سوزد به نوعی در غم جانانه ای.

 

[primrose]

حال دنیا را چو پرسیدم من از فرزانه ای
گفت یا باد است یا خواب است یا افسانه ای

گفت با فرزند خود روشن ضمیری کای پسر

پیش از آن بگذر ز عالم کز تو عالم بگذرد
​

 

[primrose]

در طواف شمع میگفت این سخن پروانه ای /
سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه ای؛
بلبل از عشق گل و پروانه از سودای شمع /
هر کسی سوزد به نوعی در غم جانانه ای.

پروانه بسوخت یک شب و آسود جان او

ما عمر ها ز داغ جفای تو سوختیم
​

 

[sh85]

پروانه بسوخت یک شب و آسود جان او

ما عمر ها ز داغ جفای تو سوختیم
​

این مدعیان در طلبش بی خبرانند
کانرا که خبر شد خبری باز نیامد

 

[primrose]

وانکه گفت هیچ ندانست

آنکه دانست هیچ نگفت​

 

[E . H . S . A . N]

اسرار حق

اسرار حق

وانکه گفت هیچ ندانست ​

آنکه دانست هیچ نگفت​

هر که را اسرار حق آموختند / مهر کردند و دهانش دوختند
هان مگوئید سر سلطان را به کس / هان مریزید قند را پیش مگس

 

[primrose]

هر که را اسرار حق آموختند / مهر کردند و دهانش دوختند
هان مگوئید سر سلطان را به کس / هان مریزید قند را پیش مگس

چو خود کردند راز خویشتن فاش

عراقی را چرا بد نام کردند
​

 

[E . H . S . A . N]

چو خود کردند راز خویشتن فاش ​

عراقی را چرا بد نام کردند ​

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است /
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است.

 

[sh85]

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است /
وز نام چه گویی که مرا ننگ ز نام است.

ای پسر چند به کام دگرانت بینم
سر خوش و مست زجام دگرانت بینم

مایه عیش مدام دگرانت بینم
ساقی مجلس عام دگرانت بینم

تو چه دانی که شدی یار چه بی باکی چند
چه هوس ها که ندارند هوسناکی چند

 

[E . H . S . A . N]

شهره شهر

شهره شهر

ای پسر چند به کام دگرانت بینم
سر خوش و مست زجام دگرانت بینم

مایه عیش مدام دگرانت بینم
ساقی مجلس عام دگرانت بینم

تو چه دانی که شدی یار چه بی باکی چند
چه هوس ها که ندارند هوسناکی چند

یار این طائفه خانه برانداز مباش/
از تو حیف است ،به این طائفه دمساز نباش
می شوی شهره به این فرقه هم آواز نباش/
غافل از لعب حریفان دغا باز مباش
به،که مشغول به این شغل نسازی خود را/
این نه کاریست،مبادا که ببازی خود را.

 

[primrose]

ادامه شعر از وحشی بافقی

ادامه شعر از وحشی بافقی

یار این طائفه خانه برانداز مباش/
از تو حیف است ،به این طائفه دمساز نباش
می شوی شهره به این فرقه هم آواز نباش/
غافل از لعب حریفان دغا باز مباش
به،که مشغول به این شغل نسازی خود را/
این نه کاریست،مبادا که ببازی خود را.

مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است
راه صد بادیه درد بریدیم بس است
در قدم راه طلب باز کشیدیم بس است
اول و آخر این مرحله دیدیم بس است

​

​

 

[E . H . S . A . N]

دل محزون

دل محزون

مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است


راه صد بادیه درد بریدیم بس است


در قدم راه طلب باز کشیدیم بس است


اول و آخر این مرحله دیدیم بس است​

بعد ازین ما و سر کوی دلآرای دگر /
با غزالی به غزل خوانی و غوغای دگر
تو مپندار که مهر از دل محزون نرود/ آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود
وین محبت به صد افسانه و افسون نرود/چه گمان غلط است این ،برود چون نرود
چند کس از تو و یاران تو آزرده شود
دوزخ از سردی این طائفه افسرده شود.

 

[sh85]

بعد ازین ما و سر کوی دلآرای دگر /
با غزالی به غزل خوانی و غوغای دگر
تو مپندار که مهر از دل محزون نرود/ آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود
وین محبت به صد افسانه و افسون نرود/چه گمان غلط است این ،برود چون نرود
چند کس از تو و یاران تو آزرده شود
دوزخ از سردی این طائفه افسرده شود.

اگر در دیده مجنون نشینی
به غیر از خوبی لیلی نبینی

 

[E . H . S . A . N]

من کیم

من کیم

اگر در دیده مجنون نشینی
به غیر از خوبی لیلی نبینی

من کیم ،لیلی و لیلی کیست من /
ما یکی روحیم اندر دو بدن.

 

[sh85]

من کیم ،لیلی و لیلی کیست من /
ما یکی روحیم اندر دو بدن.

الا یا ایها الساقی ادر کاسا وناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

 

[E . H . S . A . N]

ادامه شعر

ادامه شعر

الا یا ایها الساقی ادر کاسا وناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

به می سجاده رنگین کن ،گرت پیر مغان گوید/
که عارف بیخبر نبود ز راه و رسم منزلها

 

[eksir]

مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

خرابم می‌کند هر دم فریب چشم جادویت

پس از چندین شکیبایی شبی یا رب توان دیدن

که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت


​

 

[primrose]

مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

خرابم می‌کند هر دم فریب چشم جادویت

پس از چندین شکیبایی شبی یا رب توان دیدن

که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت


​

چنان به زلف تو آشفته ام به بوی تو مست

که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست
​

 

[nichol]

مرا امید وصال تو زنده میدارد
وگرنه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

 

[E . H . S . A . N]

وعده وصل

وعده وصل

مرا امید وصال تو زنده میدارد
وگرنه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

وعده وصل تورا هر که به فردا انداخت/
دارم امید کز امروز به فردا نرسد.

 

[E . H . S . A . N]

سلسه موی دوست

سلسه موی دوست

چنان به زلف تو آشفته ام به بوی تو مست ​

که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست​

سلسله موی دوست،حلقه ی دام بلاست/
هر که درین حلقه نیست،فارغ ازین ماجراست.

 

[primrose]

سلسله موی دوست،حلقه ی دام بلاست/
هر که درین حلقه نیست،فارغ ازین ماجراست.

گر بزنندم به تیغ در نظرش بی دریغ
دیدن او یک نظر صد چو مرا خون بهاست
​

 

[primrose]

وعده وصل تورا هر که به فردا انداخت/
دارم امید کز امروز به فردا نرسد.

همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد
اگر احتمال باشد به قیامت اتصالی
​