گلهای زینتی

Hamzeh856

کاربر فعال مهندسی کشاورزی ,
کاربر ممتاز
گیاه همانتوس ( Haemanthus )

گیاه همانتوس ( Haemanthus )

همانتوس
Blood lily / Haemanthus

Haemanthus spp

Amarillidaceae

13910011252212.jpg
یک گیاه سوخ دار بسیار زیبا . کشت و کار آن تقریبا شبیه آماریلیس است . ساقه گلدهنده آن نظیر آماریلیس عمودی رشد می کند . ساقه گل دهنده گوشتی بوده و در انتهای آن تعداد زیادی گل لوله ای شکل که پرچم های آنها بیرون زده است ، به صورت چتر قرار گرفته اند و هر یک شبیه فرچه ریش تراشی است .


این گیاه دارای سوخ خای بسیار بزرگ است .

گلدهی :

بسته به نحوه ی پرورش گیاه زمان گلدهی متغیر است . اگر در پاییز به استراحت برده شود و سپس به گلخانه منتقل شود و رشد و نمو کند در بهار زودرس می شود و در روز های نوروز به گل می نشیند . در حالت عادی از تابستان تا پاییز و گاهی در زمستان گل میدهد .

139100112510711.jpg
نیاز ها :

تحمل سرمای هوای ازاد را نداشته و لازم است در گلخانه پرورش داده شود . در دوران فعالیت باید به اندازه کافی آب داده شود و در محل روشن و گرم قرار گیرد . در دوران استراحت ابیاری باید کاملا متوقف شود .

افزایش :

از طریق جدا کردن پاگیاه در بهار افزایش میابد . سوخ ها را در گلدان بزرگی در خاک هوموس دار طوری می کارند که نوک سوخ با سطح خاک مماس باشد . سپس گلدان ها را در گلخانه معتدل قرار میدهند . بهتر است سوخ ها را چندین سال در همان گلدان باقی گذاشت

منبع : امروزی
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
گل ادونتوگلوسم

گل ادونتوگلوسم

گل ادونتوگلوسم
ادونتوگلوسم ( Odontoglossum )، جنسی از خانواده اُرکیده ها ( Orchidaceae ) میباشد که بلندی گیاه در انواع آن به ۲۵ تا ۷۵ سانتیمتر می رسد . این نوع بعنوان مقاوم ترین نوع اُرکیده جهت نگهداری در منزل شناخته شده است . زیرا استقامت قابل توجهی در برابر خشکی هوا از خود نشان می دهد .مناسبترین محل برای نگهداری آن پنجره های روبه مشرق است تا از آفتاب صبحگاهی بهره مند شود . در پایان فصل گل دهی ( پاییز ) از میزان آب تا حد قابل ملاحظه ای باید کاست . در این هنگام حرارت می تواند تا ۸ درجه سانتیگراد پائین بیآید .
لازم است در بهار آنرا به گلدانی حاوی دو قسمت ریشه خرد شده سرخس ، یک قسمت پیت و یک قسمت خاک برگ پوسیده منتقل نمایند . ضرورت دارد در کف گلدان لایه ضخیمی از سنگ ریزه یا شکسته های گلدان قرار داد تا به هیچ وجه آب در ته گلدان باقی نماند . با شروع رشد گیاه مجدد آزادانه به آن آب داده شود و گاه همراه آب کود مایع اضافه نمایند . بهتر است بر روی اولین جوانه ها تا مدتی آب بپاشند . همیشه از آب خالص یا آب باران استفاده شود ، زیرا آبهای دارای گچ یا آهک برای این گیاه بسیار زیان آور است .
● انواع مختلف ادونتوگلوسم :
۱ ) ادو نتوگلوسم سیتروسم ( O.citrosum ) : اصل این گیاه از مکزیک میباشد .
برگهای آن ضخیم چرمی شکل ، گلهای عالی و زیبا به قطر حدود ۶ سانتیمتر با عطر لیمو و گلبرگها به رنگ سفید متمایل به صورتی صدفی.
۲ ) ادونتوگلوسم کریسپوم( O.crispum ) : اصل این اُرکیده جالب توجه ، از کشور کلمبیا است .این گونه مورد توجه کلگسیونرها و گلبازان حرفه ای میباشد .
قد آن ۶۰ تا ۷۰ سانتیمتر ، گلهای سفید و گاهی صورتی با یک لکه بزرگ زرد رنگ و خالهای قرمز بر روی گلبرگهای میانی و دو برگ تسمه ای شکل ( نواری – روبانی ) به طول ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر میباشد .
۳ ) ادونتوگلوسم بزرگ ( O.grande ) : همانطور که از نام آن مشخص امیشود این گونه دارای گلهای بزرگ به قطر حدود ۱۵ سانتیمتر و برنگهای زرد طلائی با لکه های بزرگ کِرِم و قهوه ای میباشد .
۴ ) ادونتوگلوسم هاریانوم ( O.harryanum ) : اصل این گونه از کشور کلمبیا است . دارای گلهای بزرگ زرد و قهوه ای نامنظم و در قسمت پائین بنفش و سفید متمایل به بنفش و یا زرد متمایل به نارنجی میباشد .
۵ ) ادونتوگلوسم پولشلوم ( O.pulchellum ) : اصل این گونه از کشور مکزیک است . گلهای آن سفید با خطوط زرد میباشد .
۶ ) ادونتوگلوسم تریومفان ( O.teriumphans ) : اصل این گونه از کشور کلمبیا است . گلهای آن بزرگ و به رنگ زرد طلائی با لکه های قرمز و قهوه ای بسیار روشن .
۷) ادونتوگلوسم هیبرید یا دو رگه ( O.hibrides ) : این گونه دارای بیش از ۲۰۰۰ جور مختلف است .
● تکثیر :
زیاد کردن این گیاه بوسیله تقسیم ریزوم آن ( ساقه ضخیم زیر زمینی ) صورت می گیرد .
منبع:
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
سوسن چلچراغ)

سوسن چلچراغ)

سوسن چلچراغ)

در سال ۱۳۵۴ گیاه شناسی به نام لدربوری در منطقه عمارلو ، روستای داماش موفق به شناسایی این گونه نادر شد و پس از آن سوسن چلچراغ کانون توجهات داخلی گردید.

پس از معرفی این گل به دولت ایران در همان زمان از سوی شورای عالی محیط زیست در زمره آثار زیست محیطی ملی کشور به ثبت رسید و طی این سالها رویشگاه سوسن چلچراغ در روستای داماش به مساحت ۴ هکتار تحت حفاظت قرار گرفته است.

قامت این گل حدود یک متر است و از آنجا که گلهای آن به طرز خاصی به پایین برگشته اند نام سوسن چلچراغی به خود گرفته است. گل ملی سوسن چلچراغ، تنها گلی است که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

گل سوسن چلچراغ از تیره لی لیوم بوده و فقط در بخش عمارلو در دهکده داماش و لنکران جمهوری آذربایجان رشد می کند.زمان رویش این گل در ماه های خرداد و اوایل تیر است که به صورت گلی با قامت بلند به شکل واوگون شکفته می شود. شکوفه های این گل با رنگ سفید به صورت واوگون باز شده و انتهای گلبرگهای آن پوشیده از دانه های برجسته و پرچم های بسیار بلند است.

سوسن چلچراغ به دلیل این همه زیبایی و ارزش ، از سال ۱۳۵۵ رسماً توسط سازمان حفاظت محیط زیست مورد حفاظت قرار گرفت و در فهرست آثار ملی طبیعی کشور ثبت شده ، از آن زمان تاکنون ۲۷ سال می گذرد .

سوسن چلچراغ هنوز هم به طور کامل توسط سازمان حفاظت محیط زیست گیلان نگهداری می شود و با توجه به نادر بودن این گل ملی و ثبت شده در فهرست میراث طبیعی، سازمان محیط زیست اطراف این زمین را حصار کشی کرده و از آنجا که این منطقه جزء مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست کشور است هرگونه بهره برداری از آن تنها با مجوز رسمی از دفتر وزارت و بازرسی سازمان محیط زیست کشور ممکن خواهد بود.
«گل سوسن چلچراغ گونه اي منحصر به فرد در ايران و محل رويش آن در منطقه عمارلو در استان گيلان است. اين گل پرطرفدار در حال حاضر توسط سازمان حفاظت محيط زيست استان گيلان به طور كامل محافظت مي شود.»سوسن چلچراغ از اواسط خرداد گل مي دهد و گل هاي آن تا نيمه تيرماه پايدار مي ماند و محل رويش آن در ايران، در قريه داماش در بخش عمارلو از توابع رودبار است. سوسن چلچراغ ارزش و شهرت ملي و جهاني دارد و بسيار آسيب پذير است به طوري كه در صورت نابودي پرورش آن ممكن نيست.
بندرانزلى ـ فرهادنظرپور: «سوسن چلچراغ» نام گل زيباى نادرى است كه طى ساليان درازى روستاى داماش از توابع رودبار محل رويش آن بوده است اما از آنجا كه به دليل عدم اطلاعات و شناخت كافى كسى بدان توجهى نداشت، همچنان گمنام باقى مانده بود.درسال ۱۳۵۴ گياه شناسى به نام «لدربورى» lederbouri- - در اين منطقه موفق به شناسايى اين گونه نادرشد و پس از آن «سوسن چلچراغ» كانون توجهات داخلى گرديد.«سوسن چلچراغ» به غير از روستاى كوچك داماش و منطقه لنكران جمهورى آذربايجان درهيچ كجاى جهان يافت نشده است؛ پس ازمعرفى اين گل به دولت ايران درهمان زمان ازسوى شوراى عالى محيط زيست درزمره آثار زيست محيطى ملى كشور به ثبت رسيد و طى اين سالها رويشگاه سوسن چلچراغ درروستاى داماش به مساحت ۴هكتار تحت حفاظت قرارگرفته است.قامت اين گل حدود يك متر است و از آنجا كه گلهاى آن به طرزخاصى به پايين برگشته اند نام «سوسن چلچراغى» به خود گرفته است.شايان ذكراست، اين گل از سال ۷۴ در ارتفاعات قله درفك استان گيلان نيز ديده شد كه برروى صخره هاى صعب العبور اين منطقه و مابين درختچه هاى راش خودنمايى مى كند.فصل رويش و گل دهى سوسن چلچراغ از اواسط خرداد تا نيمه تيرماه است و دراين مدت مشتاقان زيادى از علاقه مندان براى تماشاى اين گل به داماش سفرمى كنند.اما كارشناسان براين عقيده اند كه اگر ازسوى سازمان حفاظت محيط زيست اقدامى جدى براى محافظت از اين گل به عمل نيايد، شهرت گل چلچراغ خود موجب نابوديش خواهدشد.

درسال ۱۳۵۴ گياه شناسى به نام «لدربورى» lederbouri- - در اين منطقه موفق به شناسايى اين گونه نادرشد و پس از آن «سوسن چلچراغ» كانون توجهات داخلى گرديد.

«سوسن چلچراغ» به غير از روستاى كوچك داماش و منطقه لنكران جمهورى آذربايجان درهيچ كجاى جهان يافت نشده است؛ پس ازمعرفى اين گل به دولت ايران درهمان زمان ازسوى شوراى عالى محيط زيست درزمره آثار زيست محيطى ملى كشور به ثبت رسيد و طى اين سالها رويشگاه سوسن چلچراغ درروستاى داماش به مساحت ۴هكتار تحت حفاظت قرارگرفته است.

گل ملي سوسن چلچراغ، تنها گلي است كه در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده و بنابه گفته كارشناسان اين گونه گياهي در جهان منحصر به فرد بوده و تنها يك نقطه از ايران، در بخشي از شمال، مكان مناسب رويش آن است. گل سوسن چلچراغ از تيره «لي ليوم» بوده و فقط در منطقه رودبار در بخش عمارلو در دهكده داماش رشد مي كند. زمان رويش اين گل در ماه هاي خرداد و اوايل تير است كه به صورت گلي با قامت بلند به شكل واوگون شكفته مي شود.علت نامگذاري گل چلچراغ، باز شدن آن به شكل واوگون و چلچراغ است. اين گل با رنگي سفيد باز شده و انتهاي گلبرگ هاي آن پوشيده از دانه هاي برجسته و پرچم هاي بسيار بلند است. هر چند منطقه رويش اين گل منطقه اي حفاظت شده است و از سوي سازمان حفاظت از محيط زيست محصور شده، اما به دليل بي توجهي مسئولان اين گل در معرض انقراض كامل قرار گرفته است و گفته مي شود كه به دليل ناياب بودن گل چلچراغ در دنيا، مورد توجه بسياري از سودجويان بوده و گروه هايي در قالب پژوهشگر نسبت به جمع آوري و انتقال آن اقدام مي كنند. اين در حالي است كه تاكنون سازمان حفاظت محيط زيست نسبت به جلوگيري از اين امر، اقدام قابل توجهي به عمل نياورده است و روند نابودي گونه هاي گياهي ارزشمند در كشور هر روز ابعاد گسترده تري به خود مي گيرد. به گفته كارشناسان اين بي توجهي، تنوع اكوسيستمي را كه غالبا در كشور ايران منحصر به فرد است با خطر نابودي مواجه كرده است.
سوسن چلچراغ به دليل اين همه زيبايي و ارزش، از سال 1355 رسما توسط سازمان حفاظت محيط زيست مورد حفاظت قرار گرفت و در فهرست آثار ملي طبيعي كشور ثبت شده از آن زمان تاكنون 27 سال مي گذرد. سوسن چلچراغ هنوز هم به طور كامل توسط سازمان حفاظت محيط زيست گيلان حفاظت مي شود و با توجه به نادر بودن اين گل ملي و ثبت شده در فهرست ميراث طبيعي، سازمان محيط زيست اطراف اين زمين را حصار كشي كرده و از آنجا كه اين منطقه جزو مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محيط زيست كشور است هر گونه بهره برداري از آن تنها با مجوز رسمي از دفتر نظارت و بازرسي سازمان محيط زيست كشور ممكن خواهد بود
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
گل زعفران زينتي (کُروکُوس)

گل زعفران زينتي (کُروکُوس)

گل زعفران زینتی یا کروکوس Crocus جنسی از گیاهان خانواده زنبق ها Iridaceae و دارای دو گروه : بهاره C.Vernus و پائیزه ، C.Sativus می باشد و بیش از 75 گونه و واریته های بیشتری از آن تا بحال شناخته شده است .



الف - گروه بهاره : گروه کروکوس زینتی ورنوس .
ب – گروه پائیزه : کروکوس زینتی ساتیوس.
نوع بهاره آن از اواخر اسفند تا اواسط اردیبهشت ماه و نوع پائیزه آن از اواسط شهریور تا اواخر مهرماه در مناطقی که هوای معتدل دارند گل می دهد .
موطن اولیه آن در اطراف کوههای آلپ بوده و هنوز هم بیش از چهل نوع آن اطراف کوههای مزبور یافت میشود .
در صورتیکه خوب و مناسب کشت شود و از آن مواظبت کامل بعمل آید از هر پیاز میتوان انتظار 3 – 4 گل را داشت .
در گونه های وحشی معمولا گلها برنگ سفید و زرد میباشد . ولی انواع تربیت شده آن رنگهای متنوعی دارد . که در جای خود از آن بحث خواهیم کرد .
معمولا گلهای کروکوس بشکل جام لبه بلند است و در بعضی از انواع آن پشت جام دو تا سه کاسبرگ کوچک میتوان دید .
در کروکوس ها معمولا گلها قبل از برگ ظاهر می شوند ولی در تعداد محدودی از گونه های آن برگ قبل از گل آشکار می گردد .
ارتفاع ساقه گل در انواع آن فرق می کند . ولی بطور کلی ارتفاع ساقه بین 5 تا 7سانتیمتر میباشد .

احتیاجات گیاه :
این گیاه احتیاج به خاک معمولی با کمی کود پوسیده دامی دارد و حد اقل پیاز آن باید 5 سانتیمتر زیر خاک باشد و مقدار آب آن مانند گلهای دیگر باغچه میباشد .



روش کاشت و تکثیر :
این گل به دو روش کاشتن پیاز در خاک و یا پرورش پیاز آن در آب زیاد میشود .
الف – کاشتن پیاز در خاک : برای کشت ابتداء حفره ای با عمق 5 سانتیمتر احداث کنید و بعد پیاز را داخل آن گذارده بطریقی که سر پیاز به طرف بالا قرار گیرد و بعد خاک و کودی را که آماده کرده اید روی آن و اطراف آن بریزید و آبیاری کنید .
ب – پرورش در آب : کشت در آب و یا ظرفهای سفالی سوراخدار میباشد. پس از انتخاب ظرفهایی که برای کشت پیاز اختصاص داده اند بهتر است 3 تا 4 پیاز را در یک ظرف آب قرار دهید .
هنگامیکه پیاز مستقیما در آب کاشته میشود باید پیرامون و زیر پیاز مقداری پنبه قراردهید تا زودتر ریشه کند .
توجه داشته باشید که مقدار آبی که در ظرف می ریزید همیشه پائین تر از سر پیاز باشد و طوری پیازها را قرار دهید که سر آنها از آب بیرون باشد و هر روز دقت نمائید که کسری آب را تامین کنید .
کروکوس های معروف عبارتند از :
1 – کروکوس گوزیانوس C.gusianus: برنگ زرد طلائی میباشد که در باغها اصطلاحا آنرا قبا طلائی می گویند .
این گونه کروکوس در جنوب شوروی زیاد دیده میشود .
ارتفاع گلهای آن 6 تا 7 سانتیمتر است و از قدیمیترین نوع شناخته شده میباشد .
2 – کروکوس ایمپراتی C.imperati: رنگ گلهای آن بنفش روشن با پشت برگهای کرم با خطوط بنفش تیره و یا قهوه ای میباشد و در ناپل و جنوب ایتالیا زیاد دیده میشود
3 – کروکوس ورنوس C.vernus : که در یونان زیاد دیده میشود. رنگ گلها طلائی و سفید میباشد و اول بهار گل می دهد.
4 – کروکوس موئزیاکوس C.moesiacus: که در یونان زیاد دیده میشود ، پیاز آن بلندتر و نازکتر از انواع دیگر است . رنگ گلهای آن طلائی و سفید برفی است و از انواع مشهور بهاره میباشد که اواخر زمستان و اوائل بهار گل می دهد.
5 – کروکوس ساتیووس C.sativus: یا زعفران که بر خلاف سایر گونه ها برگها قبل از گلهای آن و اواسط مهرماه ظاهر میشود .
گلبرگ های آن قرمز زعفرانی است و گاهی برنگ نارنجی هم دیده شده است .
گلها یکدفعه و همزمان باز می شوند و پیاز آن سالها در زمین باقی می ماند .
این گیاه بومی جنوب اروپا و آسیای میانه میباشد و بیشتر مصرف داروئی دارد و همانطور که از موطنش پیداست احتیاج به هوای گرم مدیترانه ای دارد .
در کشور ما در نقاط معتدل گرم مانند قائن و بیرجند وجود دارد و مصرف غذائی و طبی دارد .
6 – کروکوس اسپسیوسوس C.speciosus: در جنوب شرقی اروپا و آسیا و ایران زیاد یافت می شود و آب و هوای این منطقه برای رشد و نمو و تکثیر آن بهتر از سایر نقاط است .
ارتفاع گلهای آن بین 10 تا 12 سانتیمتر است. رنگ گلها آبی و زرد با رگه های بنفش و بهترین نوع آن در مهرماه گل می دهد و بیشتر انواع آن در باغهای قدیمی و در لابلای چمن یافت میشود .
یکی از بی نیازترین گونه های کروکوس است که بدون زحمت و مراقبت رشد کرده و تکثیر میشود . برگهای آن پهن تر از انواع دیگر و متمایل به رنگ آبی است و پیاز آن کمی از گونه های دیگر درشت تر میباشد .
7 – کروکوس آستوریکوس C.asturicus: در شمال ایتالیا زیاد یافت می شود .
8 – کروکوس اورنوس C. aureus: در شمال ایتالیا زیاد است.
9 – کروکوس ایتئوس iuteus: در این گونه گلها به رنگ زرد و نارنجی و بلندی آن از 7 سانتیمتر تجاوز نمی کند . این گل و گل پاپیتال از گیاهان مناسب برای کاشتن در ماه اسفند میباشند .
10 – کروکوس بالانسا C.balansae: در آسیای میانه زیاد دیده میشود . رنگ گل آن نارنجی و ارتفاع ساقه آن از 5 تا 7 سانتیمتر است .
11 – کروکوس لیانتیکوس C.lianaticus: در اطریش زیاد دیده میشود .
12 – کروکوس ایریدیفلوروس C.iridiflorus: در اطریش زیاد دیده میشود .
13 – کروکوس هیجانتیوس C.hijantinus: در اطریش زیاد دیده میشود .
این سه گونه اخیر از گونه های خاص میباشند که پشت جام و پشت گلبرگهای بهم چسبیده سه گلبرگ اضافی وجود دارد .
بلندی این گلبرگها از بلندی جام بیشتر میباشد .
بلندی ساقه این کروکوس ها ( گل زعفران زینتی ) بین 8 تا 12 سانتیمتر است .
14 – کروکوس بیفلوروس C.biflorus یا ( کروکوس اسکاتلندی ): در ایتالیا و اطراف دریای سیاه یافت میشود .
15 – کروکوس بادامی C.badamii: در کوههای اطراف مدیترانه فراوان یافت میشود .
رنگ گل آن سفید برفی و حاشیه برگهای آن تیره تر از داخل گلبرگ میباشد .
16 – کروکوس آدامیکوس C.adamicus: این گونه نیز مشخصاتی مشابه گونه قبلی دارد .
17 – کروکوس ولدمی C.b.weldemii: این گونه کمی کوچکتر از این دو گونه قبلی و حاشیه گلبرگ آن زرد تیره میباشد .
18 – کروکوس نقره ای C.b.argentinus: در یوگوسلاوی و بلغارستان بحد وفور یافت میشود و رنگ گلبرگ آن سفید خالص میباشد .
19 – کروکوس بیزانتینوس C.byzantinus: در یونان – آسیای میانه – فلسطین – ایران یافت میشود .
20 – کروکوس کونسلاتوس C.concellatus: در یونان – آسیای میانه – فلسطین – ایران یافت میشود .
21 – کروکوس نودیفلورروس C.nudiflorus: در یونان – آسیای میانه – فلسطین – ایران یافت میشود .
22 – کروکوی اشیمپری C.schimperi: در یونان – آسیای میانه – فلسطین – ایران یافت میشود .
در گونه های 20،21،22،23، گلها پس از پژمرده شدن برگها نمایان میشود .
رنگ گلبرگها اغلب سفید ، زرد، بنفش و یا صورتی است .
و اغلب آنها بیش از 2 تا 3 گل می دهند و ارتفاع ساقه گل آن بین 8 تا 12 سانتیمتر است .

23 – کروکوس کانیدوس C.canidus: در شرق ترکیه فراوان است . برگها با گل بهاره ظاهر میشود .
معمولا رنگ گلبرگ آن سفید و اغلب داخل کاسبرگ زرد نارنجی و یا نارنجی میباشد .
بلندی ساقه 8 تا 10 سانتیمتر است .
24 - - کروکوس سولی فلوروس C.suliflorus: مشخصاتی مشابه گونه کانیدوس C.canidus داشته ، فقط داخل کاسبرگ آن برنزه میباشد .
25 – کروکوس شری سانتوس C.chrysanthus: در یونان و ترکیه فراوان است .
برگها با گل بهاره ظاهر میشود . برگهای آن نازکتر و ریزتر از سایر گونه ها است .
ارتفاع گلها بین 6 تا 7 سانتیمتر است .
این گونه در نواحی معتدل در بهمن ماه گل می دهد و گلهای آن برنگ زرد طلائی است و برای کشت در فضای بسته گلخانه سرد مناسب است .
بعضی از انواع آن دارای گلبرگهای زرد با انتهای طلائی و پشت گلبرگها آبی روشن است .
بغیر از گونه های یاد شده بیش از 500 گونه دیگر کروکوس CROCUS وجود دارد که تقریبا مشابه با گونه های ذکر شده میباشد و اختلاف آنها در رنگ و مشخصات گیاه شناسی آنها است که توضیح آن باعث طول کلام خواهد بود
 

خیال شیشه ای

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
اچینوكاكتوس (كاكتوس خارپوست )
Echinicactus








این كاكتوس در باغهای گیاه شناسی و نمایشی بعلت شكل و اندازه بزرگ آنها بسیاری از نظر ها را بخود جلب میكند

منشا :

این گیاه جنسی است از خانواده كاكتاسه و بومی جنوب غربی آمریكا و مكزیكو هستند

شكل ظاهری :

گیاهانی كروی یا لوله ای شكل هستند و بدون برگ . در قسمت راس پهن است . بر آمدگیهای عمودی سطح كه خیلی آشكار هستند با خارهای محكم و مستقیم پوشیده شده اند . گلها در قسمت انتهائی قرار دارند آنها كوچك یا بزرگ هستند. اغلب زرد رنگ یا سایه ای از زردی دارند . گلها در آفتاب كامل باز میشوند و دوام آنها نسبت به كاكتوس ها دیگر بیشتر است .

طریقه كاشت

جالب بودن این گیاهان منحصرا" بخاطر ارزش زینتی آنهاست . تكثیر بوسیله بذر انجام میگیرد چونكه اچینوكاكتوسها پاجوش تولید نمیكنند . با اینكه تكثیر بوسیله قلمه ساقه در گلدان پر از ماسه كه همیشه مرطوب نگهداشته شود در تابستان انجام پذیر است .
نیاز زیادی به نور آفتاب دارد ولی محلهای نیمه سایه را نیز دوست دارند . احتیاج به آبیاری زیاد در تابستان دارند . خصوصا" در ساعات گرم روز .




سایت پرشیتن تاک
 

mani24

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
پرورش گل سنبل

پرورش گل سنبل

پرورش گل سنبل

پرورش گل سنبل
سنبل گیاهی است که از زمانهای قدیم کاشتن آن متداول بوده است .گیاه سنبل از خانواده سوسنیها و پیازی ، به بلندی ۱۵ تا۲۰ سانتیمتر و گل های زودرس آن بشکل خوشه انتهای ساقه گوشتی معمولا از نیمه اسفند تا فروردین باز میشود و به رنگهای سفید ، قرمز ، آبی ، بنفش ، صورتی و زرد و غیره است .
این گیاه را در آپارتمان می توان درون پیت ، ماسه و یا آب پرورش داد .
برای نگهداری آن در آب به گلدانهای مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند ، بقسمی که آب ریشه ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد.سنبل ، در تاریکی مطلق ریشه تولید میکند .
بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل ۹ – ۱۱ درجه سانتیگراد برای آن فراهم نمود .
پیازهائیکه در شن خوابانده شده اند را لازم است با گلدان در نقطه ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود .
برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می توان قبلا پوششی اطراف گلدان قرار داد.
زمانی سنبل را به روشنائی آورید که جوانه ها آنقدر برجسته شده باشند که بشود آنها را با دست لمس کرد .
-هیچگاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید .
-هرچه می توانید بر روی برگها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند .
برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص مورد نیاز است که معمولا پس از یکبار گل دادن غیر قابل استفاده میشوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه ها دوسال طول بکشد تا گل بدهند .
در کشور هلند مخصوصا نواحی هارلم مزارع بزرگی از سنبل و لاله کاشته می شود، برتری ای که این کشور بر سایر کشورها دارد و گلهای سنبل آنجا در عالم معروف شده بواسطه وجود سه عامل اصلی :
▪▪مواظبت ، دقت و منطقه مساعد از نظر جوی و زمین حاصلخیز آنست که چنین عوامل مساعدی کمتر در یک جا جمع میشود .
بخصوص در ایران که هوای خشک و آفتاب سوزان و روشنائی زیاد آن چندان مساعد برای پرورش سنبل بشکل سنبل هلند نیست .
▪در هلند تقریبا پنج هزار هکتار زمین که پنجاه میلیون متر مربع میشود برای کاشتن سنبل و لاله تخصیص داده شده که منظره زیبا و فریبنده آن همه ساله عده زیادی را برای تماشا به آن کشور میکشاند .
این زمینها اصولا از شنهای نرم کنار دریا که مملو از نرمه صدفهای دریائی است تشکیل شده و بدست گلکاران مقدار کود گاو یا تورب پوسیده با آن مخلوط میشود .
زیرا بهترین خاک برای پرورش سنبل باید مخلوطی از دو سوم شن و یک سوم مواد پوسیده مغذی باشد .
چون سطح این مزارع پست تر تز دریاست همیشه چند دسیمتر زیر زمین آب وجود دارد که در نتیجه خاک مزارع را مرطوب نگه میدارد .
با این ترتیب حتی تابستان هم مزارع سنبل هلند احتیاجی به آبیاری ندارد .
تمام این مزارع را به قطعات مربع مستطیل تقسیم کرده ، اطراف آنرا پرچین های تازه از نی کاشته و محصور ساخته اند تا سنبل ها و لاله ها از صدمه بادهای کنار دریا مصون بمانند .
با این ترتیب است که همه ساله میلیونها پیاز سنبل و لاله یا گل آنها از هلند به تمام نقاط جهان صادر میشود .
●گیاه سنبل را اصولا به سه دسته تقسیم می کنند :
۱ – سنبل هلندی H.Orientalis.
۲ – سنبل ولایتی یا پاریسی H.O.Pronncialis.
۳ – سنبل رومی H.O.Olbulus.
وجه تمایز سنبل هلندی با دو قسم دیگر ، پهنا و حجم خوشه گل آنست و دانه های گل روی خوشه کاملا چسبیده و نزدیک به یکدیگر میباشند .
سنبل هلندی دارای دو جور : پرپر و کم پر میباشد .
ولی خوشه گل کم پر قوی تر و بیشتر از جور پرپر برای تهیه گل پیش رس مستعد میباشد .خوشه گل سنبل هلندی پرپر کوچک تر و دانه های گل آن هم ریزتراست .
سنبل ولایتی همان سنبل های ایرانی است که از قدیم در ایران برای ایام نوروز می کاشته اند و پیازهایآنرا غالبا از مازندران می آورند .
خوشه گل های آن تنبل و تنک که بین دانه های گل فاصله زیاد دارد گرچه این قسم سنبل به زیبائی سنبل هلندی نیست ولی چون پیازهای آن کاملا روستائی و سالیان متمادی در زمین باقی مانده خود بخود زیاد شده همه ساله بهار بوته های قوی و پر پشتی از آن بیرون آمده و گل ریزان میکند ، برای باغهای روستائی ، کنار چمن زارها ، گل بهاری مناسبی است .رنگ گلهای این قسم که هم پرپر و هم کم پر است قفائی روشن یا سیر میباشد .
بوته سنبل رومی کوچک تر و خوشه گلش که از هر بوته بیشتر از یکی بیرون نمی آید خیلی کوچک و تنک ولی معطر و خوشبو است ، رنگ گلهایش سفید و زودتر از سنبل هلندی باز می شود .
●روش کاشت و تکثیر :
گل سنبل را با کاشتن پیازهای کوچک که پس از یک عمل مختصر روی پیاز اصلی تولید میشود زیاد می کنند .تعداد این پیازچه ها به نسبت جور آن کم و زیاد می باشد .
برای اینکه از یک پیاز سنبل بخواهند پیازهای کوچک گرفته آنرا زیاد کنند ، باید یک ماه قبل از موقع کاشتن ته پیاز را بشکل مخروط کوچکی با چاقو در آورده یا آنرا بشکل صلیب شکاف داده بگذارند جای برش خوب بخشکد . آنوقت آن پیاز را در عمق کمتری از پیازهای دیگر که برای گل آن می کارند بکارند .
پیازهای سنبل را به نسبت استفاده ای که از گلش میبرند بطرق مختلف میکارند .چنانچه برای گل چیده و زیاد کردن آنها را در هوای آزاد روی زمین و برای تزئین اطاقها و سالون در گلدان یا ظروف آب میکارند .
بهترین فصل برای کاشتن پیازهای سنبل در گلدان یا ظروف آب ماه آبان و آذر استاگر بخواهند زودتر از فروردین از گل سنبل استفاده کنند باید گلدانهای ۱۰ سانتیمتری را با خاک خیلی سبک و مملو از مواد پوسیده باین ترتیب : ۵ قسمت خاک رسی و شنی ۳ قسمت کود کاملا پوسیده و ۲ قسمت ماسه شسته پس از آنکه قبلا کف گلدان را برای زه کشی و رد شدن آب زائد آن حاضر کرده باشند پر کرده بعد پیاز سنبل را بطوری در گلدان بگذارند که تمام پیاز در خاک باشد .
این گلدانها را پس از آب دادن در زمین فرو می کنند ، حرارت زمین سبب می شود که پس از یک تا یک ماه و نیم پیازها کاملا ریشه کرده و جوانه برگها نوک پیاز پدیدار شود ، آنوقت گلدانها را بیرون آورده زیر شاسی یا توی گلخانه معتدل میگذارند تا نمو کرده و گلهای آن باز شود .
به نسبت گرمای گلخانه گلها زودتر یا دیرتر شروع بباز شدن می کنند .
برای کاشتن پیاز سنبل در آب فقط گذاردن پیاز روی ظروف مملو از آب که در آن مقدار کمی خاکه ذغال ریخته باشند کافی نیست بلکه باید آنها را مواظبت کنند که قبل از بیرون آمدن برگهای گیاه پیازها کاملا ریشه های خود را در آب منتشر کرده باشند .
برای این کار بطوریکه قبلا گفته شد بهتر است روی هر پیاز کلاهک کاغذی گذاشته شود تا روشنائی کمتری به نوک پیازها برسد .در نتیجه دیرتر سبزه آن نمو می کند .
ضمنا مواظبت نمایند همیشه آب ظرف به اندازه باشد که سطح آب مماس با ته پیاز بوده و فقط ریشه گیاه در آب بماند .
برای کاشتن سنبل در هوای آزاد روی زمین نکته قابل توجه وجود خاک سالم و سبک است و اگر خاک زمین مساعد نباشد باید قبلا آنرا اصلاح کرده بعد ماه آبان و آذر پیازها را به عمق ۱۵ سانتیمتر و اگر در آن منطقه سرمای زمستان سخت و ممکن است در چنین عمقی رطوبت زیاد نفوذ کرده یخ بزند ، پیازها را عمیق تر بکارند .
پس از آنکه گلهای سنبل تمام شد باید نیمی از برگهای آنرا بریده و ماه خرداد و تیر که برگ های باقیمانده زرد شده و خشکید پیازها را از زمین خارج کرده پس از آنکه چند روز در معرض هوا گذارده و رطوبت آنرا گرفتند آنها را در انبار یا اطاق خشک و تاریک برای کاشتن سال بعد نگهداری نمایند .
●تکثیر :
زیاد کردن گل سنبل به روش جدا کردن پیازچه ها بترتیبی که در بالا اشاره شده انجام می گیرد .
منبع:aftabir.com
 

mani24

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
آموزش تکثیر و پرورش کالانکوآ

آموزش تکثیر و پرورش کالانکوآ

آموزش تکثیر و پرورش کالانکوآ

آموزش تکثیر و پرورش کالانکوآ

نام علمی: KALANCHOE BLOSSFELDIANA
خانواده: CRASSULACEAE - سدوم*ها
بومی منطقه: ماداگاسکار
نام های دیگر: کالانکوئه , کالانکوآ , کالانشه*آ , کالانشه نو, Kalanchoe, Palm Beach Belle
شرایط مناسب رشد:
نور محیط: متوسط
آبیاری و رطوبت: مرطوب
دمای ایده آل محیط: 30 درجه سلسیوس
خاک و تغذیه: مخلوطی از خاک باغچه، ماسه، کود حیوانی و قطعات کوچک آجر

کالانکوآ: اسم علمی این گیاه Kalanchoe blossfeldiana و از خانواده Crassulaceae می باشد. این جنس دارای ۲۰۰ گونه مختلف بوده و برگ های گوشتی وگل های زیبای آنها مورد توجه است.گونه مورد نظر بومی ماداگاسکار بوده و ارتفاع و گسترش آن به حدود ۳۰ سانتی متر می*رسد.برگها سبز روشن، گوشتی و تخم مرغی شکل هستند که لبه آنها به طرف بالا برگشته است.
گل های کالانکوئه قرمز کم رنگ و لوله ای شکل بوده و به صورت خوشه ظاهر می شوند .فصل پیرایش گل ها، از اواسط زمستان تا اواسط بهار است.
گل کالانکوآ
گیاهان این تیره بیشتر مخصوص مناطق گرم و خشک بوده و بصورت علفی پایا هستند و قاعده ساقه آنها مختصری چوبی و دارای برگهای گوشتی می باشد. گل آذین گرزن است گلها منظم و با فرمول گل n کاسبرگ و n گلبرگ وn+n پرچم و n برچه می باشد که n از 3 تا 30 متغیر است. کاسبرگها آزاد و به رنگ سبز و گلبرگها رنگین و برچه ها آزاد و منطبق با گلبرگها است. تخمدان تحتانی می باشد . در بافتهای برگ و ساقه آنها آب و اسید آلی ذخیره می شود.
منشا کالانکوئه آفریقا و هندوستان می باشد و 100 گونه شبه درختچه ای شناخته شده که به طول 1 متر است ولی در گلکاری از ارقام پاکوتاه که 40-30 سانتیمتر است استفاده می شود.
گل کالانکوآ
این گونه به طول 45-25 سانتیمتر – گل قرمز چتری روی شاخه های بلند- برگ سبز تیره با حاشیه قرمز- در گلخانه معتدل گلدهی در اواسط زمستان صورت می گیرد و چند ماهی بطول می انجامد.این گیاهان شاداب می تواند تا 12 اینچ رشد کنند. گل آنها از چهار گلبرگ تشکیل شده است و می تواند قرمز، بنفش، نارنجی، زرد و سفید باشد.گلهای زیبای قرمز و خوشه ای دارد و برگها گوشتالو و براق می باشد.
کالانکوئه به نور متوسط تا زیاد، حرارت بالا خاک همیشه خیس وقلیایی احتیاج دارد.می توان به میزان ۳ گرم در لیتر، هردو هفته یکبار از خرداد تا شهریور ، به این گیاه کود داد.مخلوطی از خاک باغچه، ماسه، کود حیوانی و قطعات کوچک آجر، خاک مطلوب کالانکوئه می باشد.گیاهی آپارتمانی است و در گلدان سریع رشد می کند و تکثیر می شود. گیاهی مقاوم است گلدهی آن طولانی و در صورت جدا کردن گلهای خشک از گیاه تا 4 ماه گلدهی می کند.
گل کالانکوآ
در مناطق معتدل گلدان یا قلمه های ریشه دار را در محل آفتاب گیر یا سایه آفتاب نگهداری می کنند تا زمان گلدهی طولانی شود. برگهای مقابل و دندانه دار و بوته کرکی و مخملی دارد و حالت زیبایی به گیاه می دهد.
خاک مخصوص قلمه : یک قسمت پیت + یک قسمت خاکبرگ یا کمپوست + دو قسمت ماسه نرم. میزان ماسه به این دلیل بیشتر است که به پوسیدگی حساس است.
برای تکثیر قلمه های انتهایی ساقه را به طول ۵/۷ سامنتیمتر از اواسط تا اواخر بهار با یک چاقوی تیز تهیه کنید، سپس به مدت ۲ یا ۳ روز در کناری قرا دهید تا در محل بریدگی ها، کال تشکیل شود. قلمه ها را دور از تابش مستقیم خورشید در یک اتاق معمولی با دمای ۲۰-۱۸ درجه سانتی گراد نگاه دارید. سپس قلمه ها را به آرامی در گلدانهایی با قطر دهانه ۹ سانتی کمتر، حاوی کمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و کاکتوس قرار دهید و در دمای ۲۱-۲۰ درجه سانتی گراد، با نور مناسب و کافی ولی دور از تابش مستقیم خورشید نگاه دارید . خاک را نسبتا مرطوب کنید و مواظب باشید که خیلی خیس نباشد. زمانی که ریشه دهی انجام شده و گیاه جدید شروع به رشد می کند، به آب بیشتری نیاز دارد، ولی مراقب باشید که آبیاری بیش از اندازه نکنید.
منابع:
nargil.ir
en.wikipedia.org/wiki/Kalanchoe_blossfeldiana
 

صبا68

عضو جدید
کاربر ممتاز
کالانکوا من زیر افتاب مستقیمه
با توجه به افتاب گرم خوزستان باید جابه جاش کنم؟
 

mani24

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
کالانکوئه به نور متوسط تا زیاد، حرارت بالا خاک همیشه خیس وقلیایی احتیاج دارد.می توان به میزان ۳ گرم در لیتر، هردو هفته یکبار از خرداد تا شهریور ، به این گیاه کود داد.مخلوطی از خاک باغچه، ماسه، کود حیوانی و قطعات کوچک آجر، خاک مطلوب کالانکوئه می باشد.گیاهی آپارتمانی است و در گلدان سریع رشد می کند و تکثیر می شود. گیاهی مقاوم است گلدهی آن طولانی و در صورت جدا کردن گلهای خشک از گیاه تا 4 ماه گلدهی می کند.
 

mani24

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
تکثیر گل شمعی یا همان گل میگو

تکثیر گل شمعی یا همان گل میگو

[h=2]
تکثیر گل شمعی یا همان گل میگو[/h]
تکثیر گل شمعی یا همان گل میگو




این گل که گل میگو یا شمعی یا مشعلی نامیده می شود به سادگی تکثیر می شود. بهترین نوع خاک برای این گیاه، مخلوطی از خاک برگ ، تورب و خاک باغچه می باشد. این گیاه به نور زیاد، گرمای معمولی، خاک همیشه خیس، رطوبت هوای ۵۰ تا ۷۰ درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد. هنگامی که گیاه بلوپرون شروع به گل دادن کرده باید درجه حرارت را کم کنید تا براکته‌ها بهتر رنگ بگیرند و دوام گلها هم بیشتر شود.ازدیاد: گل میگو را میتوان با موفقیت، از طریق قلمه های انتهایی ساقه و یا قلمه های ساقه های ساقه‌ای، از اواسط بهار تا اوایل تابستان، تکثیر کرد. با استفاده از یک چاقوی تیز،قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه ۵/۷ سانتیمتر و قلمه های ساقه ای را به اندازه تقریبی ۵ سانتیمتر جدا کنید. سپس انتهای آنها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و هر یک را در گلدان بکارید. اگر مایلید گیاه پر پشت و انبوهی داشته باشید قطر دهانه ۱۱ سانتیمتر حاوی کمپوست مخصوص بذر و قلمه ، بکارید. قلمه ها را با کیسه پلاستیکی بپوشانید و دمای محیط را زمان ریشه دهی که معمولا ۲ ماه طول می کشد، حدود ۲۰ تا ۲۱ درجه سانتیگراد نگاه دارید. قلمه های را در نور مناسب و کافی ولی دور از تابش مستقیم آفتاب قرا دهید زمانی که ریشه دهی آغاز شد، کیسه پلاستیکی را بردارید و تغذیه مصنوعی را شروع کنید.منبع :webshad
 

Hamzeh856

کاربر فعال مهندسی کشاورزی ,
کاربر ممتاز
گازانیا - Gazania

گازانیا - Gazania

گازانیا
Gazania
Gazania spp
Asteraceae / Compositae
dana-gozu-gazania-rigens-c2499e.jpg


منشاء گازانیا آفریقای جنوبی است و حدود 16 گونه دارد که همگی گیاهان علفی دائمی هستند . در مناطق معتدله می توان آن را به صورت چند ساله کشت کرد ولی در مناطق سرد به صورت یکساله کشت و کار می شود .

گل های درخشان و به رنگ های نارنجی ، زرد ، کرم و قرمز برنزی می شود . گلبرگ ها اغلب در قاعده خود دارای هاله یا هاله هایی به رنگ های تیره یا روشن از جمله سفید ، آبی ، قهوه ای و سیاه هستند . گل ها در روشنایی آفتاب باز شده و در هوای ابری و مه آلود و نیز در شب بسته می شوند . رشد به صورت طوقه ای است . برگ ها در سطح فوقانی سبز تیره و صاف و در پشت نمدی شکل و سفید هستند . برای کشت در حاشیه و گلدان مناسب است .





گلدهی :

از اواخر بهار تا شروع یخبندان گل می دهد . گل ها در شب بسته و در روز باز می شود .

نیاز ها :

نیاز به خاک خوب با زهکشی مناسب ، نور کامل خورشید و هوای گرم دارد . از نظر مقاومت ، نیمه مقاوم تا حساس است و اغلب میتواند دمای صفر و زیر صفر را به مدت کوتاهی تحمل کند .

افزایش :

از طریق بذر و تقسیم بوته قابل افزایش است . بذر آن را در دی و یهمن در شاسی گرم یا گلخانه ای که دمای حدود 16 درجه سانتی گراد داشته باشد کشت می کنند و سپس به گلدان های کوچک 10 سانتی منتقل و بعد از مقاوم سازی ، در بهار به زمین اصلی منتقل می کنند . مثل بیشتر چند ساله ها می توان بذرکاری را در آخر تابستان انجام داد و نشاء ها را در اسفند یا فروردین منتقل کرد . پس از 3-4 سال گیاه را می شود تقسیم کرد . ( لازم به تذکر است این گیاه در مناطق سرد به صورت یک ساله کشت میشود )

گونه های مهم :

G. hybrida : ارتفاع حدود 22 سانت ، گسترش بوته 30 سانت ، رنگ گلها عمدتا نارجی است .




G. rigens : مبدائ آن آفریقای جنوبی است . ارتفاع 22 سانت و کسترش بوته 30 سانت . گلبرگ ها نارنجی با قاعده سیاه یا نقاط و لکه های سفید است .




منبع : http://flowers33.blogfa.com
 

shiba.s.a

کاربر فعال مهندسی کشاورزی ,
زعفران زینتی

زعفران زینتی




نام علمی: Crocus


خانواده زعفران زینتی در حدود 90 گونه مختلف دارد که عموماً ساقه بسیار کوتاه دارند و غلاف دانه آنها فقط در پایان فصل رشد، زمانی که مدت هاسات گل ها از بین رفته اند قابل مشاهده است، گاهی هم این غلاف زیر سطح زمین باقی می ماند. دانه این گیاهان ممکن است از نوع شیرین و چسبنده و برای مورچه ها جذاب باشد و بهترین حالت کاشت آن است که پس از شستشو در عمق 2 الی 3 سانتیمتری کاشته شود. علاقه مندان این خانواده به عنوان ‘croconuts‘ شناخته می شوند.


زعفران زینتی از قوم و خویشهای بسیار نزدیک زعفران می باشد و نام خانوادگی آن ایریداسه IRIDACEAE و سرزمین مادری اش حوزه مدیترانه و آسیای صغیر است.

گلایل و زنبق نیز در همین خانواده قرار داشته و با زعفران زینتی نسبت فامیلی دارند.


مشخصات ظاهری

ده تا پانزده سانتی متر رشد می کند، گلهایش آبی، سفید، بنفش یا زرد رنگند. زمان ظهور گلها یک خصوصیت ارثی است. در بعضی از گونه ها، گلها در پاییز ظاهر می شود ولی برخی دیگر، در بهار به گل می نشینند.


روش کاشت

زعفران زینتی هم مانند گلایل دارای پیاز است، پیازهای زعفران زینتی کوچکند و باید در پاییز یا تابستان کاشته شوند.

در بعضی از آنها اگر پیازش را در پاییز به خاک بنشانیم در بهار شاهد گلهایش خواهیم بود، اما برای اینکه پاییز سر گل باشد بهتر است در تابستان کاشته شود.

نحوه کاشت پیاز مانند کاشت گلایل است. پیازها را طوری در خاک قرار می دهیم که بالای پیاز در سطح خاک قرار گیرد. شما نه تنها می توانید این گیاه را در باغچه بکارید بلکه ممکن است آپارتمان نشین باشید و مقصود شما نگهداری آن در داخل آپارتمان باشد. باز هم مشکلی نیست، پرورش زعفران زینتی به صورت گلدانی نیز میسر است.


کاشت گلدانی

گلدانی را انتخاب کنید که منفذی برای خروج آبهای اضافه داشته باشد، کف گلدان سنگریزه بریزید و بقیه حجم گلدان را خاک سبک اضافه کنید، چند پیاز زعفران را در کنار یکدیگر بکارید و گلدان را به محل کم نور و خنک منتقل کنید. وقتی جوانه ها رشد کردند، گلدان را به قسمت دیگری از خانه که نور کافی داشته و گرم باشد منتقل کنید. از آن به بعد بتدریج گیاهانی که کاشته اید رشد می کنند هر قدر نور و گرما بیشتر باشد سرعت رشد جوانه ها بیشتر خواهد بود.


آبیاری

به آب زیاد احتیاج ندارد. در فاصله دو آبیاری خاک را خشک نگهدارید. بعد از پایان عمر برگهایش، آبیاری را قطع کنید.


خاک

خاکبرگ، ماسه و خاک باغچه را با هم مخلوط کنید، در این ترکیب بهتر است از ماسه بیشتری استفاده شود.


کود

موقعی که عمر گلهایش به پایان رسید هر هفته با کودهای تقویتی آن را تقویت کنید، زمانی که برگهایش خشک شد دیگر به آن کود ندهید.


تکثیر

هر چند سال یک بار پیازها را از خاک خارج نموده و با جدا نمودن و کاشت مجدد پیازچه ها تکثیرش کنید.


مراقبتهای لازم


نور

آفتابدوست است و دوستدار نور کامل می باشد.


گرما

دوستدار گرمای متوسط است، گرما به باز شدن شکوفه هایش کمک می کند.
 

shiba.s.a

کاربر فعال مهندسی کشاورزی ,
گیاه زینتی گل بی صبر

گیاه زینتی گل بی صبر



گل بی صبر زینتی یا به اختصار گل بی صبر، بهمراه {گل حنا} و {گل حنا گینه ای} سه گونه از جنس Impatiens هستند که به عنوان گیاه زینتی مورد کشت و کار قرار می گیرند. اهمیت این موضوع در این است که بدانیم در این جنس نزدیک به هزار گونه گیاه گل دهنده وجود دارد. گل بی صبر، گیاهی محبوب در باغ های قدیم در زمان ملکه ویکتوریا بوده و امروزه زیر سایه گل حنایی قرار گرفته که کشت و کار آن بسیار فراگیر شده است.

این گیاه یگ گیاه یکساله واقعی است. دارای ساقه ای ایستاده و ضخیم؛ ولی نرم است. تا ارتفاع ۷۰ سانتیمتر می تواند رشد کند ولی معمولا کوتاهتر است. گاهی ساقه اصلی منشعب می شود.

در بخش هایی از آسیا، اندام های هوایی له شده آن مخلوط با زردچوبه، نمک و روغن مانند حنا برای رنگ کردن ناخن ها و پوست بکار می رود.

به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. تکرار آبیاری زمانی است که چند سانتیمتر از خاک رویی، رطوبت خود را از دست داده باشد. هم به خشکی و هم به خاک همیشه مرطوب مقاوم است.

احتیاح به مکانی آفتابی تا نیم سایه دارد. به مکانی تمام سایه مقاوم است.

این گیاه یکساله است و با شروع سرما خشک می شود. همچنین این گیاه به گرما مقاوم است.
 

shiba.s.a

کاربر فعال مهندسی کشاورزی ,
بامبو

بامبو





گیاهشناسی:


گیاهی که امروز به بامبو یا بامبوخوش‌شانس معروف است در واقع اصلا از خانواده نی‌ها یا خیزران‌ها نیست و از تیره Dracaena است با نام علمی Dracaena sanderiana و به اسامی تجاری دیگری مانند دراسینای روبانی، بلژیکی همیشه سبز، یا گیاه روبانی و بالاخره بامبو خوش‌شانس شناخته می‌شود.

این گیاه بومی کامرون در مناطق استوایی غرب آفریقا و نواحی کوچکی از آسیای جنوب شرقی است. این گیاهان در بوته‌های به هم فشرده رشد میکنند و ارتفاعی بالاتر از ۱.۵ متر میتوانند داشته‌باشند. معمولا برگها به درازای ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر و عرض تا ۴ یا ۵ سانتی‌متری به رنگ سبز تیره یا ابلق به صورت سبز و سفید یا سبز و زرد دیده‌میشوند. امروزه در جهان به عنوان گیاه تزئینی چینی معرفی و بازاریابی میشود ولی در واقع اینچنین نیست و این گیاه بومی اغلب نقاط آسیا نیست.

گیاه بامبو که‌ تاکنون بیش از 662 نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت‌های متفاوت ‌‌است‌ و در حال حاضر بهترین‌ نوع بامبو در ژاپن‌، چین و به‌طورکلی کشورهای شرق آسیا و هند ‌روئیده و کشت می‌شود.

در ایران می‌توان لیالستان لاهیجان، علی‌آباد (در فاصله سخت‌سر و تنکابن‌)، قاسم‌آباد رودسر و تقریبا بیشتر نقاط شمال کشور را از مساعدترین‌‌ مناطق رویش‌ بامبو به‌ محسوب نمود.

بامبو از چهار قسمت سطح‌ داخلی (دارای پوشش‌ نرم)، دیافراگم‌ (متصل‌کننده بخش‌های ‌ساقه‌ به‌یکدیگر) میانه‌ و پوشش‌ رویه‌ که‌ بسیار سخت و دیرشکن است‌ تشکیل شده و‌ دیافراگم‌کاملا فشرده‌ بوده‌ و آب در آن نفوذ نمی‌کند.

البته بامبوهایی که درگل‌فروشی‌های تهران و شهرستان‌های بزرگ کشوربرای مصارف زینتی به فروش می‌رسند ازانواع داخلی آن نیستند بلکه نوع خاصی از بامبوهستند که به «لاکی بامبو» شهرت دارند.

نام علمی این نوع بامبو «دراسینا» است.

نگهداری بامبو در آب:

در روش نگهداری بامبو در آب نباید تمام ساقه را در آب قرارداد ، بلکه باید فقط 3 تا 5 بند پایین آن در آب باشد. اگر تمام ساقه داخل آب قرار گیرد ، ریشه تمام سطح ساقه را می پوشاند و این از زیبایی گیاه می کاهد.

برای نگهداری بامبو در آب معمولی ابتدا می باید حدود دو ساعت آب را کنار بگذارید تا کلر آن کاملاّ از بین برود، زیرا کلر آب باعث زرد شدن گیاهان سبز می شود. پس از گذشت مدت زمان یاد شده بامبو را در آن قرار دهید.

لازم به یادآوریست که هر 15 الی 20 روز یک بار باید آب گیاه بامبو را عوض کرد.

بامبو ، املاح موجود در آب را جذب و به این ترتیب رشد می کند.

با تعویض آب، املاح مورد نیاز در اختیار گیاه قرار می گیرد و در نتیجه، رشد سریع تر را شاهد خواهید بود.

یاد آور می شویم هرگز نباید از آب معدنی برای نگهداری بامبو استفاده شود ، زیرا آب معدنی دارای فلوئر است و وجود این ماده باعث زرد شدن گیاهان سبز می شود.

خاک ژله ای:

به منظور نگهداری گیاه بامبو در خاک ژله ای ابتدا باید بامبو را در آب قرار داد تا ریشه کند.
حدودا دو ماه ونیم پس از آنکه بامبو به ریشه نشست می توان آن را داخل خاک های ژله ای قرار داد.
در زمان هایی که قصد تعویض یا شارژ خاک ژله ای را داشتید، بامبو را داخل آب نگهداری کنید.
لازم به ذکر است در این روش نگهداری ، املاح مورد نیاز بامبو از طریق خاک ژله ای تامین می شود.

کاشت بامبو در خاک:

گیاه بامبو فقط در خاک های مخصوص می تواند به زندگی ادامه دهد . از خصوصیات این نوع خاک ها ، قابلیت نگهداری آب به مدت طولانی را می توان نام برد.

رشد بامبو در این خاک ها افزایش می یابد. بامبو ، گیاهی است که در رطوبت 70 درصد در جنوب شرقی آسیا رشد می کند ، اما با دمای معمولی داخل اتاق نیز سازگاری دارد، البته اگر قصد رسیدگی بیشتر و بهتر از این گیاه را دارید می توانید در زمان های مختلف ، برگ های گیاه را با آب پاش مرطوب کنید.

بامبو، گیاهی است که هم از طریق ریشه و هم از طریق برگ تغذیه می کند. با پاشیدن آب روی آن در واقع شما به دو روش، مواد غذایی را به گیاه تزریق کرده اید ؛ البته اگر می خواهید گیاه شما رشد بهتری داشته باشد، می توانید از قطره های تقویتی یا اسپری تغذیه استفاده کنید.

نورگیری:

گیاه بامبو نیاز به نور مستقیم خورشید ندارد. این گیاه کاملا آپارتمانی است و بهترین نور برای آن نوری است که در فاصله حدود 3 متر از پنجره ای که جلوی آن پرده کشیده شده می باشد.

بامبو با شرایط آب و هوایی ثابت، سازگار است. از این رو از نگهداری بامبو مقابل باد کولر، نزدیک بخاری یا شومینه و یا جلو دری که بعضی اوقات نسیمی از لای آن می وزد، خودداری کنید و همچنین از جا به جا کردن آن بپرهیزید، چرا که این گیاه بعد از مدتی به مکانی که در آن قرار دارد عادت می کند و جا به جایی ممکن است ضربه ی جبران ناپذیری به گیاه وارد کند و باعث زرد شدن برگ های آن شود.

از بامبو به عنوان گیاهی اجتماعی یاد می شود. زمانی که تعداد زیادی از این گیاه در کنار یکدیگر قرار گیرد ، سرعت رشد آن افزایش می یابد.

نکته قابل توجه اینکه رنگ ها بر روند رشد بامبو تاثیر بسیاری دارند که در اینجا به تأثیر دو رنگ قرمز و مشکی اشاره می کنیم:

رنگ قرمز:

اصولا گیاه بامبو به رنگ های شاد به خصوص قرمز واکنش مثبتی نشان می دهد.

تجربه نشان داده که اگر مکان نگهداری این گیاه با رنگ های شاد مثل نارنجی و قرمز تزئین شده باشد، برگ های این گیاه با سرعت بیشتری رشد می کنند و امکان زدن جوانه های بیشتری را فراهم می سازند.

همچنین وجود رنگ های گرم در مکان نگهداری گل بابو ، طول عمر گیاه را افزایش می دهد .

رنگ مشکی:

ازآنجا که بامبو به نور غیر مستقیم خورشید نیاز دارد ، رنگ مشکی تاثیر منفی بر روند رشد آن می گذارد و در صورتی که مدت زمان زیادی گیاه در معرض رنگ مشکی قرار گیرد ، پژمرده می شود و به تدریج از بین می رود.

مردم تایلند در مورد تعداد بامبو هایی که نگه می دارند، اعتقاد خاصی دارند. آنها معتقدند که نگهداری تعداد دو شاخه، نشانه عشق و ازدواج است. سه شاخه نشانه خوشبختی، پنج شاخه نشانه سلامتی، هفت شاخه نشانه پولدار شدن و ثروت و نه شاخه نشانه خوش یمنی در تمام امور زندگی است.

گیاه بامبو به گونه های مختلفی تقسیم می شود که مهمترین آنها عبارتنداز:

1. بامبوی جوانه: این نوع بامبو از قسمت های وسط ساقه تشکیل می شود . برگ ها ازجوانه ی کنار ساقه می رویند. طول ساقه های نوع جوانه بین 50تا120 سانتی متر و رنگ برگ ها در این نوع، سبز است.

2. بامبوی برگ سبز: در این نوع بامبو ، رنگ برگ ها سبز پررنگ است و ارتفاع ساقه به 2 تا 120 سانتی متر می رسد.

3. بامبوی طلایی: رنگ برگ ها در بامبوی طلایی، سبز کم رنگ است که رگه های سبز پر رنگی در آن دیده می شود، اما بعضی از انواع این گونه دارای برگ های سبز کم رنگ یکدست است.

4. بامبوی سیلور (ابلق): این گونه از بامبو دارای برگ هایی به رنگ سبز کم رنگ و پر رنگ است و طول ساقه آن به 120 سانتی متر می رسد.

بامبو از نظر نوع پیچ نیز دارای تقسیم بندی می باشد :

1. پیچ فنری:

یکی از پر طرفدارترین پیچهای بامبو می باشد و از نظر تعداد پیچ نیز به دسته های تک پیچ ، دو پیچ ، سه پیچ و چهار پیچ تقسیم می شود .

2. پیچ O:

به دلیل شباهت زیاد این نوع پیچ بامبو به کلمه O انگلیسی به این نام معروف شده است .

3. پیچ S:

به دلیل شباهت زیاد این نوع پیچ بامبو به کلمه S انگلیسی به این نام معروف شده است. با قلمه تکثیر می یابد. از هر جا که خواستید قلمه می زنید اما دیگر پیچ نمی خورد.

تکثیر گیاه بامبو به روش قلمه زدن انجام می شود که در زیر توضیح داده شده است.

تکثیر به روش قلمه زدن:

از قسمت پایین ساقه ، بالای ریشه ، 3 بند را در نظر بگیرید ، از وسط بند 4 به بعد می توانید آن را قلمه بزنید . شما می توانید تعداد بند های بیشتری را انتخاب کنید ، اما اگر کمتر از سه بند داشته باشد ، ممکن است گیاه از بین برود . قسمت پایین ساقه را به صورت اریب، برش زده و قسمت بالای آن را به وسیله چسب مخصوص و یا شمع بپوشانید.

برش پایین ساقه:

در این قسمت دقت کنید برش به وسیله ی یک تیغ یا قیچی تیز مخصوص گل انجام شود، در غیر این صورت ممکن است آوند های پایین ساقه دچار آسیب دیدگی گردد و در نتیجه گیاه از بین برود.

شمع زدن:

در هنگام شمع زدن باید دقت شود تمامی قسمت های بالای ساقه پوشیده شود و روی آن شمع ریخته نشود . معمولا ساقه پس از یک ماه ، ریشه و پس از دو ماه جوانه خواهد زد.

زمان قلمه زدن:

بامبو جزو گیاهانی است که در هر زمانی و فصلی می توان آن را قلمه زد. ساقه‌های گیاه بامبو که امروزه از طرفداران زیادی برخوردار است و افراد زیادی تمایل به نگهداری آن‌ها در خانه‌های خود دارند، زمانی که بیش از حد بلند می‌شود نیاز به کوتاه و مرتب شدن دارند.

گیاه بامبو یک گیاه زیبا و مقاوم است که هم در آب و هم در خاک رشد می‌کند. شما می‌توانید بدون نگرانی و به آسانی ساقه‌های این گیاه را مرتب و هرس کنید. هرس کردن به موقع و صحیح به رشد و شاداب ماندن این گیاه کمک زیادی می‌کند.

قیچی و وسیله‌ای که قصد دارید گیاه را با آن هرس کنید باید کاملا تمیز و تیز باشد تا هم بیماری به گیاه منتقل نشود و هم در محل برش اثری از دندانه دندانه شدن بر ساقه برجا نماند تا بتوانید یک هرس سالم و تمیز را انجام دهید.

میزان ساقه‌های بامبو در دسته بامبویی که در خانه دارید رشد نخواهد کرد بلکه ارتفاع بامبوها در اثر رویش و جوانه زدن برگ‌های بامبو و پیچ ها افزایش می‌یابد. ممکن است تا مدتی تمایل نداشته باشید که ساقه‌ها را کوتاه کنید تا ارتفاع بامبوهای شما افزایش یابد اما پس از مدتی که ارتفاع بامبوها بیش از حد زیاد شود این کار لازم است.

زمانی که مقداری از ساقه‌ بامبو را برش بزنید و هرس می‌کنید برگ‌ها و در نتیجه ارتفاع بامبو باز می‌تواند به رشد خود ادامه دهد. البته بدون اینکه ساقه رشد کند. آن قسمت از ساقه که از بامبو جدا کرده‌اید را می‌توانید در خاک یا آب قرار دهید زیرا هر کدام یک قلمه جدید بامبو هستند پس از مدتی ساقه‌های قطع شده یا همان قلمه ها می‌توانند رشد ‌کنند و جوانه بزنند و به این ترتیب می‌توانید یک دسته بامبو جدید داشته باشید.

هرس کردن را با بریدن مقدار کمی از ساقه بامبو شروع کنید و بعد از برش اول اگر باز هم لازم بود می‌توانید یک قطعه کوچک دیگر از بامبو را از ساقه جدا نمائید. برگ‌ها و جوانه‌های بامبو تا زمانی رشد می‌کنند که ارتفاع، وزن و ضخامت ساقه بامبو به حد نرمال باشد، به همین دلیل است که گیاه بامبو وقتی بیش از حد بلند و سنگین شود نیاز به هرس شدن پیدا می‌کند. همانطور که اشاره شد، شما می توانید قلمه بامبو را هم در خاک و هم در آب قرار دهید.

اگر قصد شما صرفا تاثیر گیاه است بهتر است قلمه را از 2 تا 5 سانتی متر از زیر گره ساقه جدا کنید. گره اولین جایی است که جوانه بامبو از آنجا بوجود آمده است. این منطقه وقتی از ساقه جدا شود به زودی ریشه می دهد و گیاه جدیدی بوجود می آید. به همین دلیل مهم است که آن را طوری کوتاه کنید تا جوانه گره کاملا دست نخورده باقی بماند. بعضی از مردم اصرار دارند که باید قلمه را زاویه دار برش زد تا ریشه دهد. این درست نیست. شما می توانید برش را به صورت صاف و بدون زاویه نیز انجام دهید.

با باقی گذاشتن یک یا دو پیچ بر ساقه بامبو می توانید گیاه را به رشد و شکوفایی جدید و سریع تر تشویق کنید. مرتب کردن گیاه هم چنین سبب می شود که جوانه ها و پیچ ها بسیار منسجم تر و پرتر از زمان قبل از هرس و مرتب کردن رشد کند. اگر نمی خواهید که گیاه هرس شده شما به رشد خود ادامه دهد و رشدش متوقف شود باید در محل برش مقداری پارافین بمالید و آن قسمت را مسدود کنید. گیاه بامبو با اینکه گیاه بسیار مقاومی است باز هم احتمال بیمار شدنش وجود دارد. یکی از موارد تشخیص بیمار بودن گیاه بامبو ای است که آبی که گیاه در آن قرار داده شده زود به زور زرد و کدر می شود. در چنین مواقعی باید راهکار درمانی را از یک کارشناس جویا شوید.
 

Similar threads

بالا