گلهای زینتی
- شروع کننده موضوع vahid mahdavi
- تاریخ شروع
common lilac(syringa volgaris)
common lilac-syringa volgaris
common lilac-syringa volgaris
یاس
آنچه كه تحت عنوان ياس مورد بحث و گفتگو است، همگی از خانواده اولئاسه(Oleaceae) و دارای تعداد زيادی جنس، گونه و واريته می باشد. برخی از آنها به نام ياس يا ياس خوشهای، ياس ايرانی، ياس پرپر، ياس سفيد و... ناميده میشوند، در اين قسمت تعدادی از آنها معرفی میشوند.
ياس زرد (Forsithia) :
اين گياه درختچهای است كه گلهای آن قبل از ظهور برگها شكوفا شده و در تمامی خاكها به خوبی رشد و نمو میكند. اين جنس دارای گونههای متعددی است از جمله:
1- ياس زرد مجنون (F. Suspensa) :
اين درختچه بومی چين و ژاپن می باشد. شاخههای آن آويزان و باريك و معمولاً قوسی شكل و خوابيدهاند. اگر شاخههای آن با خاك تماس يابد ريشههای فرعی نابجا توليد كرده و نهال جديدی را به وجود میآورد، هرگاه در كنار درخت ديگری كاشته شود از ان بالا میرود. گلهای آن در مناطقی با زمستانی سرد در اوائل بهار به رنگ زرد طلائی در تمام طول شاخهها شكوفا مي شوند. در مناطقی كه زمستانهای سرد وجود ندارد گياه به طور نامنظم گل داده كه زيبائی خاصی به همراه دارند.
دورگهائی از انواع گونههای ياس زرد به دست آوردهاند(F.Intermedia (F. SXF. Viridissima) كه در برخی از آن ها برگها پهن با كركهای ريز می باشند، گلهای آن زرد طلائی بسيار قشنگ است. ازدياد اين گياه توسط قلمه برگدار و قلمه خشبی بدون برگ، خوابانيدن شاخهها صورت میگيرد. اين گياه نياز به محلهای آفتابی و سايه آفتاب داشته و برای تزئين سطوح بزرگ، كوچك بطور تك بوتهای يا تودهای از نظر تركيب رنگ همراه با به ژاپنی به كار می رود. همچنين كنار ديوارها، داربستها، باندهای وسيع گلكاری در خيابانها، بلوارها، پاركها با طرحهائی تزئينی كاشته میشوند. در برخی موارد به عنوان چپر مورد استفاده قرار میگيرد.
2-ياس خوشهای (Syringa):
اين گياه به صورت درختچه يا درختانی پاكوتاه است. به طور كلی به نام ياس خوشهای معروف و بومی عربستان و رومانی میباشد. برگهای آن غير دائمی و گلهای آن به رنگ سفيد، بنفش، صورتی و قرمز تند می باشند. گلها با عطر دلپذير در اواخر فروردين و ارديبهشت شكوفا میگردند، برخي از آنها پرپر و برخی كم پر میباشند.
ياس خوشهای دارای واريتههای مختلفی مانند: ياس پرپر(S.Vulgaris var: plena)ياس بنفش(S.V. violaceae) ياس سفيد (S.V. var: alba) است و به طور كلی محلهای آفتابی را دوست دارد. اين گياه از نظر تزئينات به صورت تك درختچه يا بصورت تودهای در فضاهای بزرگ، باندهای خيابانها و بلوارها كاربرد دارد. ازدياد ياس خوشهای توسط پاجوش يا به صورت پيوند روی پايه برگ نو و زبان گنجشك (به طريقه پيوند شكمی) انجام میگيرد. همچنين از طريق خوابانيدن شاخهها و قلمههای نيمه خشبی در برخی از گونهها عمل تكثير صورت میيابد.
ديگر از انواع ياسها، ياس سفيد (Jasminum officinalis) است كه بومی چين و هندوستان می باشد. گلهای آن سفيد، معطر و از خرداد الی مهر ماه ظاهر میگردند.
ياس رازقی (J.Sabac var. trifoliate): درختچهای با ساقههای رونده است كه در سرزمين اصلی خود هندوستان به طول 3 الي 4 متر میرسد. دو جنس اخير نسبت به سرما حساس و لازم است زمستان در گلخانه يا محلهای گرم نگاهداری شوند. از اين جهت اكثراً در گلدان پرورش داده میشوند.
درختچهای هميشه سبز يا تقريباً هميشه سبز، بسيار پرشاخه، با شاخههای نسبتاً ايستاده و رو به بالا، به ارتفاع 5/1 تا 2 متر. برگها مركب، سه، پنج و يا به ندرت هفت برگچهای، برگچهها تخم مرغی يا بيضوی تا مستطيلی، نوك كند يا نوك تيز، با سطح فوقانی سبز تيره و سطح تحتانی كم رنگتر. گلها زرد، لولهای، با لولهای به طول 1 سانتیمترو پهنكی به عرض 1-5/1 سانتیمتر، در گلآذين گرزن انتهايی يا به صورت منفرد. اين درختچه پرشاخه و سبز رنگ با گلهای فراوان زرد رنگ خود زيبايی خاصی دارد. اغلب میتوان آن را به صورت منفرد يا تودهای كاشت و گاهی نيز در پرچينها از آن بهره گرفت. اين گونه علاوه بر ايران كه در ناحيه ايرانو- تورانی به صورت كاشته شده ديده میشود در افغانستان، غرب سينا، كوههای هيمالايا و هندوكش نيز میرويد.
ياس زرد (Forsithia) :
اين گياه درختچهای است كه گلهای آن قبل از ظهور برگها شكوفا شده و در تمامی خاكها به خوبی رشد و نمو میكند. اين جنس دارای گونههای متعددی است از جمله:
1- ياس زرد مجنون (F. Suspensa) :
اين درختچه بومی چين و ژاپن می باشد. شاخههای آن آويزان و باريك و معمولاً قوسی شكل و خوابيدهاند. اگر شاخههای آن با خاك تماس يابد ريشههای فرعی نابجا توليد كرده و نهال جديدی را به وجود میآورد، هرگاه در كنار درخت ديگری كاشته شود از ان بالا میرود. گلهای آن در مناطقی با زمستانی سرد در اوائل بهار به رنگ زرد طلائی در تمام طول شاخهها شكوفا مي شوند. در مناطقی كه زمستانهای سرد وجود ندارد گياه به طور نامنظم گل داده كه زيبائی خاصی به همراه دارند.
دورگهائی از انواع گونههای ياس زرد به دست آوردهاند(F.Intermedia (F. SXF. Viridissima) كه در برخی از آن ها برگها پهن با كركهای ريز می باشند، گلهای آن زرد طلائی بسيار قشنگ است. ازدياد اين گياه توسط قلمه برگدار و قلمه خشبی بدون برگ، خوابانيدن شاخهها صورت میگيرد. اين گياه نياز به محلهای آفتابی و سايه آفتاب داشته و برای تزئين سطوح بزرگ، كوچك بطور تك بوتهای يا تودهای از نظر تركيب رنگ همراه با به ژاپنی به كار می رود. همچنين كنار ديوارها، داربستها، باندهای وسيع گلكاری در خيابانها، بلوارها، پاركها با طرحهائی تزئينی كاشته میشوند. در برخی موارد به عنوان چپر مورد استفاده قرار میگيرد.
2-ياس خوشهای (Syringa):
اين گياه به صورت درختچه يا درختانی پاكوتاه است. به طور كلی به نام ياس خوشهای معروف و بومی عربستان و رومانی میباشد. برگهای آن غير دائمی و گلهای آن به رنگ سفيد، بنفش، صورتی و قرمز تند می باشند. گلها با عطر دلپذير در اواخر فروردين و ارديبهشت شكوفا میگردند، برخي از آنها پرپر و برخی كم پر میباشند.
ياس خوشهای دارای واريتههای مختلفی مانند: ياس پرپر(S.Vulgaris var: plena)ياس بنفش(S.V. violaceae) ياس سفيد (S.V. var: alba) است و به طور كلی محلهای آفتابی را دوست دارد. اين گياه از نظر تزئينات به صورت تك درختچه يا بصورت تودهای در فضاهای بزرگ، باندهای خيابانها و بلوارها كاربرد دارد. ازدياد ياس خوشهای توسط پاجوش يا به صورت پيوند روی پايه برگ نو و زبان گنجشك (به طريقه پيوند شكمی) انجام میگيرد. همچنين از طريق خوابانيدن شاخهها و قلمههای نيمه خشبی در برخی از گونهها عمل تكثير صورت میيابد.
ديگر از انواع ياسها، ياس سفيد (Jasminum officinalis) است كه بومی چين و هندوستان می باشد. گلهای آن سفيد، معطر و از خرداد الی مهر ماه ظاهر میگردند.
ياس رازقی (J.Sabac var. trifoliate): درختچهای با ساقههای رونده است كه در سرزمين اصلی خود هندوستان به طول 3 الي 4 متر میرسد. دو جنس اخير نسبت به سرما حساس و لازم است زمستان در گلخانه يا محلهای گرم نگاهداری شوند. از اين جهت اكثراً در گلدان پرورش داده میشوند.
درختچهای هميشه سبز يا تقريباً هميشه سبز، بسيار پرشاخه، با شاخههای نسبتاً ايستاده و رو به بالا، به ارتفاع 5/1 تا 2 متر. برگها مركب، سه، پنج و يا به ندرت هفت برگچهای، برگچهها تخم مرغی يا بيضوی تا مستطيلی، نوك كند يا نوك تيز، با سطح فوقانی سبز تيره و سطح تحتانی كم رنگتر. گلها زرد، لولهای، با لولهای به طول 1 سانتیمترو پهنكی به عرض 1-5/1 سانتیمتر، در گلآذين گرزن انتهايی يا به صورت منفرد. اين درختچه پرشاخه و سبز رنگ با گلهای فراوان زرد رنگ خود زيبايی خاصی دارد. اغلب میتوان آن را به صورت منفرد يا تودهای كاشت و گاهی نيز در پرچينها از آن بهره گرفت. اين گونه علاوه بر ايران كه در ناحيه ايرانو- تورانی به صورت كاشته شده ديده میشود در افغانستان، غرب سينا، كوههای هيمالايا و هندوكش نيز میرويد.
زمانی یاس سفید آنقدر محبوبیت داشت که گلدانهای بزرگ آنرا در بسیاری از منازل تهران میکاشتند و در شهر های گرمسیر شاید هم هنوز این کار مرسوم باشد . این همان گلی است که شعرا از آن زیاد نام میبرند و گل مورد علاقه شاعران بزرگ ایران است نام آن در فارسی یاس سفید و نام لاتین آن Jasminum officinale است و در زبان انگلیسی آنرا Poet’s jasmine که به معنی یاس شاعران است مینامند . اگر میخواهید برای دل خود و فرزندان و دوستانتان آنرا پرورش دهید، قلمه های تازه ءاین گل را در گلدان کوچکی شروع کنید و با بزرگ شدن آن تدریجا آنرا به گلدانهای بزرگ منتقل کرده و خاک خوب باغبانی به پایش بریزید؛ این گل آفت عمده ای ندارد ، فقط آفتاب فراوان و کود متعادل که 12-12-12 است نیاز دارد این کود در آب حل میشود و آبی رنگ است نیم قاشق چایخوری آنرا در چهار لیتر آب حل کنید و با آب پاش روی برگهای گیاه بپاشید تا آنرا خیس کند و باقی را در پای گیاه و در گلدان بریزید در صورت بزرگ بودن گیاه اگر نیاز داشتید مقدار بیشتری کود تهیه کنید. عدد اول مقدار نیتروژن دومی میزان فسفر و عدد سوم میزان پتاسیم را در کود نشان میدهد کمپانی های سازنده کود این در صد ها را بر اساس نیاز گیاه تغییر میدهند تا اثری که میخواهند در گیاه بوجود بیاورند عدد وسطی برای برخی از گلها باید کوچک و برای انواع دیگر باید بزرگ باشد ، اگر عدد اول بزرگ باشد برای گیاهان سبز با برگ زیاد مناسب است و هم میتواند زیادی آن گل را بسوزاند یا برگهای آن را دچار خال های خشک و سوخته کند . اما کود بالانس مزبور برای گیاه یاس مناسب است .
فراوانی گلهای گیاه یاس مخصوصا در گلدان به کود دهی منظم آن مستقیما ربط دارد، کود دادن را در تمام فصل گل دهی که تا اوایل زمستان هم میرسد هر پانزده روز یکبار میتوانید ادامه دهید از قاشق اندازه گیری استفاده کنید و اندازهء کود را تغییر ندهید مگر اینکه گیاه زیادی داشته باشید و بخواهید امتحان کنید زیرا امکان سوختنش وجود دارد . وقتی سرما به چند درجه بالای صفر رسید (60F ) آنرا به داخل خانه بیاورید و دیگر به آن کود ندهید تا بهار بعد که هوا دوباره گرم شود و بتوانید آنرا بیرون بگذارید . پس از آن باز میتوانید بمحض بیدار شدن گیاه برنامه کود دهی به آنرا ادامه دهید . گلهای خشک شده یاس در زیر نور که بطور سفید خشک میشوند را میتوانید جمع آوری کرده و از آن در ظروف شیشه ای بزرگ با چند قطره عطر یاس مخلوط کنید تا خانه شما را خوشبو کند و زیبایی گل یاس خشک کرده را به آن بیفزاید , از ظرف شیشه ای بزرگ برای اینکار استفاده کنید . در فصل زمستان داخل خانه اگر نور کافی موجود نیست یک لامپ مهتابی روی گیاه 12 ساعت در روز روشن نگاه دارید تا گیاه کمبود نور نداشته باشد . هر گیاهی به چند ساعت تاریکی نیاز دارد، شما میتوانید برای اینکار از ساعت تایمر داری که در ساعت مقرر چراغ را خاموش و یا روشن کند استفاده کنید. پس از مدتی به نیاز گیاه و عادت آن پی خواهید برد و به آن آشنا خواهید شد . با اینکار خاطرات خوشی برای کودکان و دوستانتان خلق خواهید کرد تا وقتیکه زنده هستند آنرا فراموش نکنند و رسم و علاقه شما را در میان دوستان بازگو کنند. مخصوصا آنهایی که خانه هاشان حیاط دارد از این کار غفلت نکنند. گل یاس غذای روحتان را فراهم خواهد کرد و برای استرس و افسردگی هم مناسب است.
نترسید یاس داخل گلدان زیاد بزرگ نمیشود , در مناطق گرمسیر آنرا بیرون و در حیاط بکارید و از نی یا چوب برای سر پا نگه داشتن گیاه استفاده کنید و یا آنرا کنار دیوار بکارید تا روی دیوار حیاط رشد کند و به پایین بیفتد. در مناطق هشت کشاورزی به بالا آنرا مستقیما میشود در باغچه کاشت و قبل از شروع فصل گل دهی آنرا کمی آرایش داد .
گل یاس چمپا ، درختچه ای است رونده که ابتدا بشکل بوته است و بعد رونده میشود و با هرس میتوان آنرا کوتاه نگه داشت .
ساقه ای نازک و سبز رنگ دارد ، برگچه هائی مرکب به تعداد ۵ تا ۷ عدد .
گلهای آن سفید و گاهی خارج گلبرگها صورتی رنگ است .
این درختچه در زمستان سرمای چند درجه زیر صفر را تحمل می کند ، ولی در گرمای بالای ۵ درجه سانتیگراد بهتر رشد می کند .
یاس چمپا ، دارای برگهای ظریف و گلی زیبا است و عطر زیادی دارد . ولی در منزل خوب نمی ماند ، زیرا این گیاه به روشنایی زیاد احتیاج دارد .
بنابراین باید ایام زیادی از سال را در هوای آزاد و روشنائی کامل قرار داشته باشد .
در تابستان مختصری به درختچه سایه می دهند تا گلها از گزند نور بیش از حد محافظت شوند .
اگر شرایط مناسب برای گلدان یاس در نظر گرفته نشود ، یعنی مدت زیادی در اطاق و محل تاریک بماند « بسیاری از برگها و همچنین شاخه های آن قهوه ای رنگ شده از بین میرود .
یاس چمپا ، از خرداد تا مهرماه گل دارد .
بعد از اتمام گل و همچنین قبل از شروع رشد ، باید یک هرس قوی روی بوته انجام گیرد .
اگر بخواهیم در زمستان گلدانهای یاس چمپای ما در خانه گل داشته باشند ، باید در ماه خرداد خاک گلدان ها را عوض کنیم .
در شهریور ماه جوانه های گل در بعضی برگها ظاهر می شود و آخر همین ماه باید گلدانها را به داخل منزل ببریم و در روشن ترین نقطه قرار دهیم .
البته در حرارت ۲۰ درجه .
بهترین گل چمپا در دی یا بهمن بدست می آید .
اگر درجه حرارت بالاتر از ۲۰ درجه سانتیگراد باشد ، رطوبت محیطی نیز مورد نیاز است .
ط تکثیر :
ازدیاد این درختچه ، بوسیله قلمه سبز ، در خردادماه انجام می شود
فراوانی گلهای گیاه یاس مخصوصا در گلدان به کود دهی منظم آن مستقیما ربط دارد، کود دادن را در تمام فصل گل دهی که تا اوایل زمستان هم میرسد هر پانزده روز یکبار میتوانید ادامه دهید از قاشق اندازه گیری استفاده کنید و اندازهء کود را تغییر ندهید مگر اینکه گیاه زیادی داشته باشید و بخواهید امتحان کنید زیرا امکان سوختنش وجود دارد . وقتی سرما به چند درجه بالای صفر رسید (60F ) آنرا به داخل خانه بیاورید و دیگر به آن کود ندهید تا بهار بعد که هوا دوباره گرم شود و بتوانید آنرا بیرون بگذارید . پس از آن باز میتوانید بمحض بیدار شدن گیاه برنامه کود دهی به آنرا ادامه دهید . گلهای خشک شده یاس در زیر نور که بطور سفید خشک میشوند را میتوانید جمع آوری کرده و از آن در ظروف شیشه ای بزرگ با چند قطره عطر یاس مخلوط کنید تا خانه شما را خوشبو کند و زیبایی گل یاس خشک کرده را به آن بیفزاید , از ظرف شیشه ای بزرگ برای اینکار استفاده کنید . در فصل زمستان داخل خانه اگر نور کافی موجود نیست یک لامپ مهتابی روی گیاه 12 ساعت در روز روشن نگاه دارید تا گیاه کمبود نور نداشته باشد . هر گیاهی به چند ساعت تاریکی نیاز دارد، شما میتوانید برای اینکار از ساعت تایمر داری که در ساعت مقرر چراغ را خاموش و یا روشن کند استفاده کنید. پس از مدتی به نیاز گیاه و عادت آن پی خواهید برد و به آن آشنا خواهید شد . با اینکار خاطرات خوشی برای کودکان و دوستانتان خلق خواهید کرد تا وقتیکه زنده هستند آنرا فراموش نکنند و رسم و علاقه شما را در میان دوستان بازگو کنند. مخصوصا آنهایی که خانه هاشان حیاط دارد از این کار غفلت نکنند. گل یاس غذای روحتان را فراهم خواهد کرد و برای استرس و افسردگی هم مناسب است.
نترسید یاس داخل گلدان زیاد بزرگ نمیشود , در مناطق گرمسیر آنرا بیرون و در حیاط بکارید و از نی یا چوب برای سر پا نگه داشتن گیاه استفاده کنید و یا آنرا کنار دیوار بکارید تا روی دیوار حیاط رشد کند و به پایین بیفتد. در مناطق هشت کشاورزی به بالا آنرا مستقیما میشود در باغچه کاشت و قبل از شروع فصل گل دهی آنرا کمی آرایش داد .
گل یاس چمپا ، درختچه ای است رونده که ابتدا بشکل بوته است و بعد رونده میشود و با هرس میتوان آنرا کوتاه نگه داشت .
ساقه ای نازک و سبز رنگ دارد ، برگچه هائی مرکب به تعداد ۵ تا ۷ عدد .
گلهای آن سفید و گاهی خارج گلبرگها صورتی رنگ است .
این درختچه در زمستان سرمای چند درجه زیر صفر را تحمل می کند ، ولی در گرمای بالای ۵ درجه سانتیگراد بهتر رشد می کند .
یاس چمپا ، دارای برگهای ظریف و گلی زیبا است و عطر زیادی دارد . ولی در منزل خوب نمی ماند ، زیرا این گیاه به روشنایی زیاد احتیاج دارد .
بنابراین باید ایام زیادی از سال را در هوای آزاد و روشنائی کامل قرار داشته باشد .
در تابستان مختصری به درختچه سایه می دهند تا گلها از گزند نور بیش از حد محافظت شوند .
اگر شرایط مناسب برای گلدان یاس در نظر گرفته نشود ، یعنی مدت زیادی در اطاق و محل تاریک بماند « بسیاری از برگها و همچنین شاخه های آن قهوه ای رنگ شده از بین میرود .
یاس چمپا ، از خرداد تا مهرماه گل دارد .
بعد از اتمام گل و همچنین قبل از شروع رشد ، باید یک هرس قوی روی بوته انجام گیرد .
اگر بخواهیم در زمستان گلدانهای یاس چمپای ما در خانه گل داشته باشند ، باید در ماه خرداد خاک گلدان ها را عوض کنیم .
در شهریور ماه جوانه های گل در بعضی برگها ظاهر می شود و آخر همین ماه باید گلدانها را به داخل منزل ببریم و در روشن ترین نقطه قرار دهیم .
البته در حرارت ۲۰ درجه .
بهترین گل چمپا در دی یا بهمن بدست می آید .
اگر درجه حرارت بالاتر از ۲۰ درجه سانتیگراد باشد ، رطوبت محیطی نیز مورد نیاز است .
ط تکثیر :
ازدیاد این درختچه ، بوسیله قلمه سبز ، در خردادماه انجام می شود
منبع : مرکز مقالات کشاورزی
گل و گیاهان زینتی
گل و گیاهان زینتی
سیکلامن یا نگونسار
مشخصات:
اسم علمی گیاه نگونسار Cyclamen persicum ، از خانواده Primulaceae می باشد. این جنس دارای ۱۵ گونه مختلف از گیاهان غده دار است که به صورت وحشی در کشورها و جزایر مدیترانه ای یافت می شود. گونه موردنظر ما، بومی کشورهای شرقی مدیترانه ای و ایران است. ارتفاع آن به ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر می رسد. گلهای آن معمولا در اوایل بهار ظاره می شوند. سیکلامن برگهای کروی، قلمی شک و سبز تیره دارد. در بعضی واریته ها لکه های نقره‌‌ای رنگ روی برگها به چشم می خورد. گلهای معطری به طول ۵/۲ تا ۳ سانتی متر و به رنگ صورتی، قرمز، ارغوانی و سفید دارد. سیکلامن گیاهی علفی دائمی است که بخش پایینی ساقه (هیپوکوتیل) آن در نزدیکی سطح خاک قطور شده و تشکیل ژوخه (غده) میدهد. برگها به طور مستقیم از این ژوخه بیرون می‌آیند. ژوخه ممکن است تخم‌مرغی شکل با پهن و گرد باشد.از نظر گیاهشناسی این گیاه تک لپه‌ای کاذب است و تنها یک لپه در رویان آن توسعه می‌یابد.
سیکلامن یک محصول مهم گلخانه‌ای است که در فصل زمستان به بازار عرضه میشود. نگهداری آن در منازل نیازمند مراقبت بیشتری است.
گلدهی:
این گیاه در زمستان گل میدهد. اگر بذر را اواخر تابستان امسال کشت کنید زمستان سال بعد گل میدهد. (۱۴ تا ۱۶ ماه بعد از کشت بذر گلدهی اتفاق می‌افتد) البته روشهای نوین دوره رشد را میتوانند به ۸ ماه کاهش بدهند.
توجه پزشکی:
هیچ قسمتی از گیاه خوراکی نیست و خوردن آن موجب مسمومیت میشود.
نیازها و مراقبت:
به طور کلی سیکلامن به هوای خنک و مرطوب نیاز دارد. دمای شبانه مورد نیاز این گیاه معمولا حدود ۱۰ تا ۱۵ درجه است. (برای همین وقتی به منزل منتقل میشود و دمای شبانه در منازل در زمستان معمولا بالای ۲۰ درجه است و لذا گیاه دچار مشکل میشود. برای همین در منزل باید در محلی قرار داد که دمای شبانه گرم نبوده و سرد هم نباشد) دما هیچگاه نباید بالای ۲۵ درجه باشد.
دمای بالا و کوددهی زیاد منجر به عدم گلدهی میشود. دمای خیلی کم و کود دهی کم نیز منجر به گیاهی نمو نیافته با دم‌گلهای طویل میشود.
نور:
از فروردین تا مهر ماه باید با ایجاد سایه از شدت نور کاسته شود و پس از آن نیز در معرض نور خیلی شدید قرار نگیرد.
تهویه هوا:
تهویه هوا برای این گیاه ضروری است چون از هوای خفه بیزار است. برای همین در گلخانه‌های تولیدی معمولا زیر گلدان سیکلامن یک گلدان خالی را به صورت معکوس به عنوان پایه قرار میدهند تا گیاه در ارتفاع بیشتری قرار بگیرد و گلدانها را طوری میچینند که برگهای گیاهان به هم دیگر برخورد نکند و بین دو گلدان فضای کافی برای گردش هوا وجود داشته باشد.
آبیاری: آبیاری متوالی مفید است ولی آب نباید ته گلدان و پای گیاه انباشته شود که منجر به پوسیدگی میشود. از آبهای آهکی نباید استفاده شود چون باعث ایجاد لکه‌های سفید روی برگها میشود که منجر به زخمی و خراب شدن برگها میشود.
pH: بین ۵ تا ۶ برای این گیاه مناسب است.
کود:
کود مورد نیاز گیاه نگونسار را میتوان به میزان ۳ گرم در لیتر ، هر هفته یکبار در تابستان و دو هفته یکبار در زمستان مورداستفاده قرار داد.
خاک:
مخلوطی از خاک برگ و ماسه برای رشد این گیاه مناسب است. ترکیب ۲ تا ۳ قسمت خاک معمولی و خاک برگ همراه یک قسمت ماسه و یک قسمت کود حیوانی پوسیده. امروزه از ترکیب پیت ماس + کوکوپیت + پرلیت استفاده میشود باید بسیار سبک باشد و از تهویه خوبی برخوردار باشد تا از پوسیدگی ژوخه جلوگیری شود.
ازدیاد: افزایش این گیاه بیشتر با کشت بذر در اواخر مرداد و شهریور انجام میشود. همچنین با تقسیم بخش ژوخه‌ای قابل تکثیر است. درصد جوانه‌زنی بذرها کم است. و بذرهایی با سن کمتر از یکسال بهتر هستند. (در ظروف در بسته در دمای ۳ درجه تا دو سال میتوان بذرها را نگهداری کرد). بذرها سیاه رنگ و به نسبت درشت هستند و در فاصله ۱ تا ۲ سانتیمتری کشت میشوند. در بستری از ترکیب ماسه پیت خاکبرگ پوسیده و خاک معمولی با نسبتهای مساوی.
در دمای ۱۸ تا ۲۰ درجه و رطوبت نسبی ۱۰۰درصد و در تاریکی بذرها پس از ۳ تا ۴ هفته جوانه میزنند. خیساندن بذرها قبل از کاشت مفید است. پس از جوانه زنی نشاءها به محیط روشن با رطوبت نسبی ۷۰درصد منتقل میشوند. پس از ۲ یا ۳ برگی شدن نشاءها آنها را به گلدانهای کوچک با ترکیب خاکی سبک منتقل میکنند. از این مرحله تغذیه با کود کامل هر دو یا سه هفته یکبار باید انجام شود. و به تدریج با بزرگتر شدن گیاه به مرور به گلدانهای بزرگتر منتقل میکنند.
در اواخر بهار گیاهان باید به اندازه کافی بزرگ شده‌باشند تا در گلدان نهایی (مثلا با دهانه ۱۹ یا ۲۰ سانتیمتر) کاشته شوند.
در اواخر آبان سال گلدانها را به گلخانه‌ای انتقال میدهند که دمای آن بالای ۱۶ درجه نشود. تا گلدهی آغاز شود.
در کشت این گیاه باید توجه کرد که برآمدگی انتهای ساقه (ژوخه) در سطح خاک قرار گیرد چون کاشت عمیق آن موجب پوسیدگی میشود.
خلاصه مراحل کاشت:
مرداد سال یک » کاشت بذر و نگهداری تا مرحله دو و سه برگی شدن » اواخر بهار سال دو » انتقال به گلدان اصلی و رسیدگیها » اواخر آبان سال دو» دمای گلخانه کمتر از ۱۶ درجه » زمستان سال دو تا بهار سال سه » گلدهی
نکته:
در زمستان میزان کوددهی کاهش می‌یابد ولی گیاه نباید از مواد غذایی محروم باشد.
پس از گلدهی:
سیکلامن را پس از یک دوره خفتگی (شرایط گرم و خشک) که پس از سپری شدن دوره گل اعمال میشود (یعنی وقتی گلها تمام شد گیاه را در محیط گرم قرار داده و کمتر آبیاری میکنند) میتوان گیاه را برای گلدهی دوم نگهداری کرد. اما از مرغوبیت گلها کاسته خواهدشد. بنابراین از نظر اقتصادی نگهداری آن بیش از یک دوره مقرون به صرفه نیست.
در افزایش با تقسیم ژوخه، هر قسمت باید یک یا دو برگ داشته باشد. سپس قلمه‌ها در ماسه کشت میشوند اگر این عمل در دی ماه انجام شود طول مدت گلدهی از ۱۶ ماه به ۱۲ ماه کاهش می‌یابد.
مشکلات رایج:
- ریزش برگها: نشانه کم آبی یا خشک بودن محیط گیاه است. که باید رطوبت هوا را بالا برده و آبیاری به اندازه کافی باشد.
- ریزش جوانه گل: ناشی از دمای بالا، نور کم، آب کم یا کود بیش از حد است.
- تاخیر در گلدهی: ناشی از دمای بالا یا پایین، نور ناکافی، تغییرات میزان مواد غذایی، بزرگی بیش از حد گلدان و تفاوتهای ژنتیکی است.
- گلهای خیلی کوچک: ناشی از دمای بالا، کود زیاد، یا ژنتیک است.
- پژمردگی و نرمی گیاه: ناشی از خشکی، مقادیر زیاد نمک در خاک یا آب، دماهای بسیار بالا، نور کم یا بیماری های گیاهی است.
- رنگ پریدگی یا زردی برگها: ناشی از کمبود موادغذایی، pH بالا، شدت نور زیاد، خشکی خاک یا بیماریهای گیاهی است.
- طویل شدن دم برگها: ناشی از نور ناکافی است.
آفات و بیماریها:
این گیاه به کنه سیکلامن، تریپس، نماتد ریشه، قهوه‌ای شدن ژوخه و … حساس است.
گل و گیاهان زینتی
سیکلامن یا نگونسار
مشخصات:
اسم علمی گیاه نگونسار Cyclamen persicum ، از خانواده Primulaceae می باشد. این جنس دارای ۱۵ گونه مختلف از گیاهان غده دار است که به صورت وحشی در کشورها و جزایر مدیترانه ای یافت می شود. گونه موردنظر ما، بومی کشورهای شرقی مدیترانه ای و ایران است. ارتفاع آن به ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر می رسد. گلهای آن معمولا در اوایل بهار ظاره می شوند. سیکلامن برگهای کروی، قلمی شک و سبز تیره دارد. در بعضی واریته ها لکه های نقره‌‌ای رنگ روی برگها به چشم می خورد. گلهای معطری به طول ۵/۲ تا ۳ سانتی متر و به رنگ صورتی، قرمز، ارغوانی و سفید دارد. سیکلامن گیاهی علفی دائمی است که بخش پایینی ساقه (هیپوکوتیل) آن در نزدیکی سطح خاک قطور شده و تشکیل ژوخه (غده) میدهد. برگها به طور مستقیم از این ژوخه بیرون می‌آیند. ژوخه ممکن است تخم‌مرغی شکل با پهن و گرد باشد.از نظر گیاهشناسی این گیاه تک لپه‌ای کاذب است و تنها یک لپه در رویان آن توسعه می‌یابد.
سیکلامن یک محصول مهم گلخانه‌ای است که در فصل زمستان به بازار عرضه میشود. نگهداری آن در منازل نیازمند مراقبت بیشتری است.
گلدهی:
این گیاه در زمستان گل میدهد. اگر بذر را اواخر تابستان امسال کشت کنید زمستان سال بعد گل میدهد. (۱۴ تا ۱۶ ماه بعد از کشت بذر گلدهی اتفاق می‌افتد) البته روشهای نوین دوره رشد را میتوانند به ۸ ماه کاهش بدهند.
توجه پزشکی:
هیچ قسمتی از گیاه خوراکی نیست و خوردن آن موجب مسمومیت میشود.
نیازها و مراقبت:
به طور کلی سیکلامن به هوای خنک و مرطوب نیاز دارد. دمای شبانه مورد نیاز این گیاه معمولا حدود ۱۰ تا ۱۵ درجه است. (برای همین وقتی به منزل منتقل میشود و دمای شبانه در منازل در زمستان معمولا بالای ۲۰ درجه است و لذا گیاه دچار مشکل میشود. برای همین در منزل باید در محلی قرار داد که دمای شبانه گرم نبوده و سرد هم نباشد) دما هیچگاه نباید بالای ۲۵ درجه باشد.
دمای بالا و کوددهی زیاد منجر به عدم گلدهی میشود. دمای خیلی کم و کود دهی کم نیز منجر به گیاهی نمو نیافته با دم‌گلهای طویل میشود.
نور:
از فروردین تا مهر ماه باید با ایجاد سایه از شدت نور کاسته شود و پس از آن نیز در معرض نور خیلی شدید قرار نگیرد.
تهویه هوا:
تهویه هوا برای این گیاه ضروری است چون از هوای خفه بیزار است. برای همین در گلخانه‌های تولیدی معمولا زیر گلدان سیکلامن یک گلدان خالی را به صورت معکوس به عنوان پایه قرار میدهند تا گیاه در ارتفاع بیشتری قرار بگیرد و گلدانها را طوری میچینند که برگهای گیاهان به هم دیگر برخورد نکند و بین دو گلدان فضای کافی برای گردش هوا وجود داشته باشد.
آبیاری: آبیاری متوالی مفید است ولی آب نباید ته گلدان و پای گیاه انباشته شود که منجر به پوسیدگی میشود. از آبهای آهکی نباید استفاده شود چون باعث ایجاد لکه‌های سفید روی برگها میشود که منجر به زخمی و خراب شدن برگها میشود.
pH: بین ۵ تا ۶ برای این گیاه مناسب است.
کود:
کود مورد نیاز گیاه نگونسار را میتوان به میزان ۳ گرم در لیتر ، هر هفته یکبار در تابستان و دو هفته یکبار در زمستان مورداستفاده قرار داد.
خاک:
مخلوطی از خاک برگ و ماسه برای رشد این گیاه مناسب است. ترکیب ۲ تا ۳ قسمت خاک معمولی و خاک برگ همراه یک قسمت ماسه و یک قسمت کود حیوانی پوسیده. امروزه از ترکیب پیت ماس + کوکوپیت + پرلیت استفاده میشود باید بسیار سبک باشد و از تهویه خوبی برخوردار باشد تا از پوسیدگی ژوخه جلوگیری شود.
ازدیاد: افزایش این گیاه بیشتر با کشت بذر در اواخر مرداد و شهریور انجام میشود. همچنین با تقسیم بخش ژوخه‌ای قابل تکثیر است. درصد جوانه‌زنی بذرها کم است. و بذرهایی با سن کمتر از یکسال بهتر هستند. (در ظروف در بسته در دمای ۳ درجه تا دو سال میتوان بذرها را نگهداری کرد). بذرها سیاه رنگ و به نسبت درشت هستند و در فاصله ۱ تا ۲ سانتیمتری کشت میشوند. در بستری از ترکیب ماسه پیت خاکبرگ پوسیده و خاک معمولی با نسبتهای مساوی.
در دمای ۱۸ تا ۲۰ درجه و رطوبت نسبی ۱۰۰درصد و در تاریکی بذرها پس از ۳ تا ۴ هفته جوانه میزنند. خیساندن بذرها قبل از کاشت مفید است. پس از جوانه زنی نشاءها به محیط روشن با رطوبت نسبی ۷۰درصد منتقل میشوند. پس از ۲ یا ۳ برگی شدن نشاءها آنها را به گلدانهای کوچک با ترکیب خاکی سبک منتقل میکنند. از این مرحله تغذیه با کود کامل هر دو یا سه هفته یکبار باید انجام شود. و به تدریج با بزرگتر شدن گیاه به مرور به گلدانهای بزرگتر منتقل میکنند.
در اواخر بهار گیاهان باید به اندازه کافی بزرگ شده‌باشند تا در گلدان نهایی (مثلا با دهانه ۱۹ یا ۲۰ سانتیمتر) کاشته شوند.
در اواخر آبان سال گلدانها را به گلخانه‌ای انتقال میدهند که دمای آن بالای ۱۶ درجه نشود. تا گلدهی آغاز شود.
در کشت این گیاه باید توجه کرد که برآمدگی انتهای ساقه (ژوخه) در سطح خاک قرار گیرد چون کاشت عمیق آن موجب پوسیدگی میشود.
خلاصه مراحل کاشت:
مرداد سال یک » کاشت بذر و نگهداری تا مرحله دو و سه برگی شدن » اواخر بهار سال دو » انتقال به گلدان اصلی و رسیدگیها » اواخر آبان سال دو» دمای گلخانه کمتر از ۱۶ درجه » زمستان سال دو تا بهار سال سه » گلدهی
نکته:
در زمستان میزان کوددهی کاهش می‌یابد ولی گیاه نباید از مواد غذایی محروم باشد.
پس از گلدهی:
سیکلامن را پس از یک دوره خفتگی (شرایط گرم و خشک) که پس از سپری شدن دوره گل اعمال میشود (یعنی وقتی گلها تمام شد گیاه را در محیط گرم قرار داده و کمتر آبیاری میکنند) میتوان گیاه را برای گلدهی دوم نگهداری کرد. اما از مرغوبیت گلها کاسته خواهدشد. بنابراین از نظر اقتصادی نگهداری آن بیش از یک دوره مقرون به صرفه نیست.
در افزایش با تقسیم ژوخه، هر قسمت باید یک یا دو برگ داشته باشد. سپس قلمه‌ها در ماسه کشت میشوند اگر این عمل در دی ماه انجام شود طول مدت گلدهی از ۱۶ ماه به ۱۲ ماه کاهش می‌یابد.
مشکلات رایج:
- ریزش برگها: نشانه کم آبی یا خشک بودن محیط گیاه است. که باید رطوبت هوا را بالا برده و آبیاری به اندازه کافی باشد.
- ریزش جوانه گل: ناشی از دمای بالا، نور کم، آب کم یا کود بیش از حد است.
- تاخیر در گلدهی: ناشی از دمای بالا یا پایین، نور ناکافی، تغییرات میزان مواد غذایی، بزرگی بیش از حد گلدان و تفاوتهای ژنتیکی است.
- گلهای خیلی کوچک: ناشی از دمای بالا، کود زیاد، یا ژنتیک است.
- پژمردگی و نرمی گیاه: ناشی از خشکی، مقادیر زیاد نمک در خاک یا آب، دماهای بسیار بالا، نور کم یا بیماری های گیاهی است.
- رنگ پریدگی یا زردی برگها: ناشی از کمبود موادغذایی، pH بالا، شدت نور زیاد، خشکی خاک یا بیماریهای گیاهی است.
- طویل شدن دم برگها: ناشی از نور ناکافی است.
آفات و بیماریها:
این گیاه به کنه سیکلامن، تریپس، نماتد ریشه، قهوه‌ای شدن ژوخه و … حساس است.
.سوال:
همه برگها در حال زرد شدن هست. گلها به نظر شاداب می رسن. آبیاری سه روز یک بار به مقداری که خاک کاملا خیس می شه و نور هم نور متوسط داخل آپارتمان هست. جایی که گذاشتمش خیلی گرم نیست.
به توصیه فروشنده، به خاطر زرد شدن برگها کود تقویت کننده بهش دادم امروز به همراه ضد حشره که به میزان یک قاشق چایخوری در یک لیتر آب حل کردم.
جواب:
کود دادن به گیاهی که گل دارد موجب میشه که گلها زودتر از زمان مورد انتظار برسند و پژمرده بشوند
از آنجا که گیاه به خاک اسیدی نیاز داره ممکنه آبیاری با آبهای سنگین موجب قلیایی شدن خاک بشه. اگر ممکن است از آب تصفیه یا آب معدنی سبک استفاده کنید.
همه برگها در حال زرد شدن هست. گلها به نظر شاداب می رسن. آبیاری سه روز یک بار به مقداری که خاک کاملا خیس می شه و نور هم نور متوسط داخل آپارتمان هست. جایی که گذاشتمش خیلی گرم نیست.
به توصیه فروشنده، به خاطر زرد شدن برگها کود تقویت کننده بهش دادم امروز به همراه ضد حشره که به میزان یک قاشق چایخوری در یک لیتر آب حل کردم.
جواب:
کود دادن به گیاهی که گل دارد موجب میشه که گلها زودتر از زمان مورد انتظار برسند و پژمرده بشوند
از آنجا که گیاه به خاک اسیدی نیاز داره ممکنه آبیاری با آبهای سنگین موجب قلیایی شدن خاک بشه. اگر ممکن است از آب تصفیه یا آب معدنی سبک استفاده کنید.
سوال:
دو تا سه تا از برگ هاش داره زرد میشه . دوست ندارم از بین بره . تو سایه پر نوره و از سطح زمین ارتفاع داره . فقط هوای اتاقم مرطوب نیست چه جوری رطوبت براش تهیه کنم ؟؟؟ یه سوال دارم تخم سیکلامن وقتی گل می ریزه تشکیل میشه و روی ساقه باقی می مونه ؟؟؟؟ این تخم جای گل می مونه بعدش باید چی کارش کرد؟؟ جداش کرد؟؟؟؟؟
جواب؟:
بذرها در یک تخمدان بزرگ تشکیل میشوند چیزی شبیه به فندق بعد از ریختن گلها تشکیل میشه و بزرگ میشه تا کاملا آماده بشه چند ماهی طول میکشه
دو تا سه تا از برگ هاش داره زرد میشه . دوست ندارم از بین بره . تو سایه پر نوره و از سطح زمین ارتفاع داره . فقط هوای اتاقم مرطوب نیست چه جوری رطوبت براش تهیه کنم ؟؟؟ یه سوال دارم تخم سیکلامن وقتی گل می ریزه تشکیل میشه و روی ساقه باقی می مونه ؟؟؟؟ این تخم جای گل می مونه بعدش باید چی کارش کرد؟؟ جداش کرد؟؟؟؟؟
جواب؟:
بذرها در یک تخمدان بزرگ تشکیل میشوند چیزی شبیه به فندق بعد از ریختن گلها تشکیل میشه و بزرگ میشه تا کاملا آماده بشه چند ماهی طول میکشه
سنبل آبياین گیاه خیلی ناز بود.. اصلا نمیدونم اسمش چیه.. هرکدوم از دوستان میدنستن بگن..
من بدون توضیحات پیداش کردم..
ولی گذاشتم...
بله این سنبل ابی هست
گیاه سنبل آبی با نام علمی Eichhornia crassipes و نام انگلیسی Water Hyacinth گیاهی است آبزی که به وسیله دم برگهایی که تغییر شکل یافته‌اند و به شکل اسفنجی در آمده‌اند میتواند روی سطح آب شناور بماند.
به وسبله استولون (ساقههای رونده یا بندهای ریشه‌زا. همانند توت فرنگی) تکثیر میشود.
گلهای آبی رنگی شبیه گلهای سنبل پیازی تولید میکند. نسبت به سرما حساس است و زمستانهای ملایم را هم تحمل نمیکند.
خاصیت بزرگ این گیاه که به تازگی روی آن تحقیقاتی انجام میشود تصفیه آبهای آلوده است. این گیاه از جمله ماکروفیتهای آبی به شمار میرود که میتوانند در تصفیه پساب‌های صنعتی مورد استفاده قرار گیرند. (مقاله: سازمان محیط زست مطالعه آزمایشگاهی نقش گیاه سنبل آبی درتصفیه زیستی فاضلاب)
از طرف دیگر گیاه سنبل آبی در مناطق گرمسیری روی آبهای راکد به شدت رشد میکند و در برخی مناطق مانند استرالیا به دلیل پوشاندن سطح وسیعی از رودخانه‌ها و باتلاقها ایجاد مشکلات زیست محیطی (مانند ایجاد مشکل در زندگی ماهیها و گیاهان آبی دیگر) نموده‌است. این گیاه چنان سطح آب را میپوشاند که حتی رفت و آمد قایقها هم دچار مشکل میشود.
استفاده تزیینی از سنبل آبی:
در حیاطهایی که دارای حوض هستند میتواند سنبل را در کنار گیاهان آبزی دیگری مانند نیلوفر آبی و همچنین گیاهان کنار-آب-زی مانند جگن و نخل مرداب نگهداری کرده و ترکیب زیبایی از آنها به وجود آورد.
در اردبیل:
ما در گلستان علی، تابستانها این گیاه را در فضای باز نگهداری میکنیم و پاییز و زمستان حوضچه‌ها را به محلهای سرپوشیده منتقل میکنیم.
تغذیه گیاه:
این گیاه مواد غذایی را به صورت محلول از آب جذب میکند و استفاده از کودهای کامل مایع به صورت دوز مصرفی یک در هزار و ماهانه حداقل یکبار برای این گیاه مناسب است.
ازدیاد:
تکثیر گیاه به وسیله گیاهچه‌های جدیدی که در انتهای استولونها تشکیل میشود انجام میشود.
مراقبت:
تنها مراقبت لازم سنبل آبی این است که در آب باشد.
منبع
پروش و معرفی انواعِ گــــل سرخ
پروش و معرفی انواعِ گــــل سرخ
اقسام مختلف و جورهاي حاصله از گل سرخ :
بطوري كه گفته شد از گل سرخ گونه ها و واريته هاي ( اقسام و جورها ) زيادي تا كنون شناخته شده ، ولي آنچه از بهترين گونه ها و واريته ها كه در باغات كشورهاي اروپايي مانند : فرانسه كاشته شده نگهداري ميشود تقريبا در حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ گونه و واريته است .
براي آنكه در تزئيد جورهاي گل سرخ بتوانند نژاد هر واريته را معلوم نموده و بدانند هر واريته كه تازه بدست مي آورند از جفتگيري كدام يك از واريته ها بوجود آمده ، عده بيشماري از گياه شناسان و كارشناسان مخصوص اين گل ، آنها را دسته بندي كرده اند كه مهمترين از همه آنها دسته بندي زير است كه مورد توجه بيشتري ميباشد :
۱ – گل سرخ فرانسه ( رُز دو فرانس Rosier de france)
۲ – نسترن (اكلانتيِرEglantier)
۳ – گل چاي ( رُزيِه آدور دوته Rosier aodeur de the)
۴ – گل سرخ ايران ( رُزيِه دو پِرسRosier de Perse)
۵ – گل سرخ با گلهاي متعدد( رُزيِه مولتي فلور پُلي آنتاRosier Multiflore Polyanta)
۶ – گل سرخ مينياتور( رُزيِه مينياتورRosier Miniature )
۷ – گل سرخ بَنگال ( رزيِه بنگالRosier Bengale )
رز شارل دوگل
گل رُز دو رگِه شارل دوگل(Charle de Gaulle )
اين دسته بندي از نظر نژادي گل سرخ بوده ولي نسبت به وقت گل دادن و بلندي و كوتاهي بوته يا پيچندگي آنها در تجارت دسته بندي ديگري كرده اند كه چون بيشتر مورد احتياج و توجه افرادي است كه بكاشتن و پرورش اين گل علاقه دارند ، اين دسته بندي در اينجا شرح داده ميشود .
۱ – گل سرخ هاي پاكوتاه گل درشت .
۲ – گل سرخ هاي پاكوتاه با گل كوچك .
۳ – گل سرخ هاي بوته كُرپه( رُزيِه بوئيسونRosier Buissons)
۴ – گل سرخ هاي رونده .
۱ – گل سرخ هاي پاكوتاه با گل درشت :
الف – دسته هميشه گلها ( رِمونتانت Remontants ) : شامل ۸ جور
( منظور از هميشه گلها آندسته از گل سرخهائي است كه بهار و تابستان تا اواسط پائيز متناوبآ گل مي دهند ).
ب – دسته دورگه هاي هميشه گل : شامل دو سري و رويهمرفته ۲۲ جور مختلف مانند گل سرخ " مادام البرت باربيه " با گل زيباي درشت و خوش تركيب كاملا پُرپَر ، برنگ زرد شُتُري كه مغز آن زرد آلوئي و در سالهاي نزديك به ۱۹۴۷ بدست آمده است .
ج – دسته معروف به گل چاي : شامل ۱۲ جور .
د – دسته دورَگِهِ چاي : داراي ده سِري مختلف شامل ۲۱۸ جور مانند " گل چاي " ( بتي اوپريشارد Betty uprichard ) گل درشت نيمه پُرپَر با گلبرگهاي پهن برنگ صورتي گوشتي كه ميانه آن شنجرفي و پشت گلبرگها شنجرفي مايل به نارنجي خيلي خوشبو كه در ۱۹۲۲ بدست آمده است .
ديگري گل چاي( مارگارت مك گريدي Margaret Mac Gredy):
گل زيباي پُرپَردرشت برنگ لاكي كه آخر شنجرفي ميشود باعطر مطبوع كه در ۱۹۳۷ بدست آمده .
ديگر گل چاي ( كُنتِس دو كاستيلژاKontesse de Castillja ) : با گل درشت نيمه پُرپَر به رنگ زرد طلائي ، پشت برنزي كه در سال ۱۹۲۶ بدست آمده است .
۲ – گل سُرخ هاي پاكوتاه با گل كوچك :
الف – گل سرخ بنگال و دورَگِه هاي آن شامل ۸ جور .
ب – گل سُرخ پوليانتا(Polyantha) و دورَگِه هاي آن شامل ۵۶ جور .
ج – گل سُرخ مينياتور شامل ۷ جور
براندي.
گل رُز براندي هيبريد (BRANDY )
۳ – گل سُرخ هاي كُرپِه ( بوئيسونBuisson) :شامل ۳۱ جور .
۴ – گل سُرخ هاي رونده : داراي ۲ سري و شامل ۹۲ جور .
زمين و خاك مساعد براي پرورش گل سُرخ :
براي آنكه بتوان يك باغ گل سُرخ احداث كرد يا آنكه بوته هايي را كه در باغچه يا حاشيه خا ميكارند بطور كامل نمو كرده و از همه جهت جالب توجه باشد ، بايد ديد گل سُرخ در چه نوع خاك بهتر از ساير گلها تغذيه كرده و ميتواند در آنجا تا حد طبيعي رُشد و پرورش يلقفته زيبايي طبيعي خود را نمايان سازد . بهترين زمين براي كاشتن گل سُرخ ها زميني است كه داراي خاك رُسي و شني تازه باشد .
اين قسم خاك كمي سنگين است و وقتي آنرا آب مي دهند خاك به ابزار كار ميچسبد ولي بزودي رطوبت اضافي را از خود رد كرده و در آن به آساني و خوبي ميتوان كار كرد . در چنين خاكي ريشه هاي گل سُرخ به اطراف منتشر شده وسائل تغذيه كافي براي بوته را فراهم ساخته و گلريزان فراواني مي كند . برعكس زمين هاي آهكي كه خاكش مقادير زيادي مواد آهكي مانند كاربنات دو سود داشته باشد براي كاشتن گل سرخ بهيچ وجه مناسب نيست . مقدار آهكي كه در خاك براي بوته هاي گل سرخ لازم است به نسبت مواد موجود در خاك و همينطور به نسبت نژادهاي مختلف گل بايد تفاوت داشته باشد .
چنانچه در زمين هاي رُسي و شني مقدار آهك نبايد از ۱۰ تا ۱۵ درصد و در زمين هاي شني از ۵ درصد تجاوز كند .
زمينهاي شني كه در خاكش رُس يافت نمي شود ، براي پرورش گل سرخ مناسب نيست . مگر آنكه آنرا بحد كافي با مواد پوسيده نباتي و حيواني مخلوط كنند تا هميشه خاك را تازه نگهدارد .
نكته قابل توجه آنست كه نبايد تصور شود چون خاك رُسي و شني براي تربيت گل مساعد است ميتوان بوته هاي گل سرخ را در خاك هاي رُسي نيز كاشت . بنابراين بايد دانست كه كاشتن گل سرخ در زمينهاي رُسي يا شني خالص يا آنها كه بيش از ۱۵ درصد مواد آهكي دارند زحمت بيهوده است و بوته هاي گل در چنين زمينها ، هميشه زرد و رنجور و برگهايشان زودتر از موقع ريخته در مدت كوتاهي خشكيده و از بين ميرود . مگر آنكه خاك آنها را قبلا اصلاح كرده بعد مبادرت به كاشتن گل نمايند .اكنون كه خاك مناسب براي كاشتن گل سرخ را شناختيم بايد دانست چگونه چنين زميني را بايد آماده براي گل كاري كرده ، با چه نوع مواد غذائي آنرا تقويت نمود ، تا گلهاي حاصله در آن تمام زيبايي و ظرافت خود را حفظ كرده نمايان سازد .
زمين را بايد قبلا بعمق ۶۰ تا ۸۰ سانتيمتر كاملا برگرداند و سنگهاي درشت و مواد زائد را از آن بيرون كشيده بعد براي هر صد متر مربع ۳۰۰ تا ۴۰۰ كيلوگرم كود تجزيه شده و ساخته را خوب با خاك مخلوط سازند . بهتر است اين كار در آبان ماه و چند هفته قبل از موقع كاشتن بوته ها صورت گيرد .اگر زميني را كه در اختيار دارند از زمين هاي سبك ( مانند زمين هاي شني خالص يا هر نوع خاكي كه شن آن زيادتر از ساير تركيباتش باشد ) بايد با آن ، كود سنگين كه بتواند خاك را قابل نگهداري رطوبت كند مخلوط كنند .
بهترين كود براي چنين زمين كود گاوي ساخته شده است .
زيرا كود گاوي بزمين هاي سبك قابليت حفظ و نگهداري رطوبت را داده و از نظر مواد مغذي و پوسيده آنرا غني ميسازد .
اگر زمين از نوع رثسي و شني است يعني مواد رُسي آن برتري دارد بايد براي اصلاح آن از كودهاي سبك تازه كه بتواند سنگيني خاك را اصلاح كند و آنرا قابل جذب آب نمايد ( مانند پِهِن اسب تجزيه شده و پوسيده يا كود گوسفندي نرم ) بحد كافي و زياد مدتها قبل از رسيدن موقع كاشت مخلوط كنند . بهتر است اين كار اوائل پائيز انجام گرفته و تا موقع كاشتن چند دفعه زمين را برگردانده تا خاك داراي خلل و فرج لازم براي نفوذ و جذب اب بشود . براي تكميل كودهاي سبك كه با خاكهاي رُسي و شني مخلوط ميكنند بايد از كودهاي شيميايي مخصوصآ آن دسته كه مواد پطاسي آن بيشتر است استفاده نمود . پس از آنكه بوته هاي گل را در باغ يا نقاطي كه براي اين كار تخصيص داده شده كاشتند نسبت به جنس زمين بايد آنها را هر سال (اگر خاك سبك است ) يا هردو سال يك مرتبه ( اگر خاك سنگين است ) كود بدهند و ميزان كود مورد لزوم همان ۳۰۰ كيلو گرم براي هر صد متر مربع است كه اواخر پائيز روي زمين پهن كرده بكمك شن كش و چنگال يا بيل آنرا زير خاك كنند .
پروش و معرفی انواعِ گــــل سرخ
اقسام مختلف و جورهاي حاصله از گل سرخ :
بطوري كه گفته شد از گل سرخ گونه ها و واريته هاي ( اقسام و جورها ) زيادي تا كنون شناخته شده ، ولي آنچه از بهترين گونه ها و واريته ها كه در باغات كشورهاي اروپايي مانند : فرانسه كاشته شده نگهداري ميشود تقريبا در حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ گونه و واريته است .
براي آنكه در تزئيد جورهاي گل سرخ بتوانند نژاد هر واريته را معلوم نموده و بدانند هر واريته كه تازه بدست مي آورند از جفتگيري كدام يك از واريته ها بوجود آمده ، عده بيشماري از گياه شناسان و كارشناسان مخصوص اين گل ، آنها را دسته بندي كرده اند كه مهمترين از همه آنها دسته بندي زير است كه مورد توجه بيشتري ميباشد :
۱ – گل سرخ فرانسه ( رُز دو فرانس Rosier de france)
۲ – نسترن (اكلانتيِرEglantier)
۳ – گل چاي ( رُزيِه آدور دوته Rosier aodeur de the)
۴ – گل سرخ ايران ( رُزيِه دو پِرسRosier de Perse)
۵ – گل سرخ با گلهاي متعدد( رُزيِه مولتي فلور پُلي آنتاRosier Multiflore Polyanta)
۶ – گل سرخ مينياتور( رُزيِه مينياتورRosier Miniature )
۷ – گل سرخ بَنگال ( رزيِه بنگالRosier Bengale )
رز شارل دوگل
گل رُز دو رگِه شارل دوگل(Charle de Gaulle )
اين دسته بندي از نظر نژادي گل سرخ بوده ولي نسبت به وقت گل دادن و بلندي و كوتاهي بوته يا پيچندگي آنها در تجارت دسته بندي ديگري كرده اند كه چون بيشتر مورد احتياج و توجه افرادي است كه بكاشتن و پرورش اين گل علاقه دارند ، اين دسته بندي در اينجا شرح داده ميشود .
۱ – گل سرخ هاي پاكوتاه گل درشت .
۲ – گل سرخ هاي پاكوتاه با گل كوچك .
۳ – گل سرخ هاي بوته كُرپه( رُزيِه بوئيسونRosier Buissons)
۴ – گل سرخ هاي رونده .
۱ – گل سرخ هاي پاكوتاه با گل درشت :
الف – دسته هميشه گلها ( رِمونتانت Remontants ) : شامل ۸ جور
( منظور از هميشه گلها آندسته از گل سرخهائي است كه بهار و تابستان تا اواسط پائيز متناوبآ گل مي دهند ).
ب – دسته دورگه هاي هميشه گل : شامل دو سري و رويهمرفته ۲۲ جور مختلف مانند گل سرخ " مادام البرت باربيه " با گل زيباي درشت و خوش تركيب كاملا پُرپَر ، برنگ زرد شُتُري كه مغز آن زرد آلوئي و در سالهاي نزديك به ۱۹۴۷ بدست آمده است .
ج – دسته معروف به گل چاي : شامل ۱۲ جور .
د – دسته دورَگِهِ چاي : داراي ده سِري مختلف شامل ۲۱۸ جور مانند " گل چاي " ( بتي اوپريشارد Betty uprichard ) گل درشت نيمه پُرپَر با گلبرگهاي پهن برنگ صورتي گوشتي كه ميانه آن شنجرفي و پشت گلبرگها شنجرفي مايل به نارنجي خيلي خوشبو كه در ۱۹۲۲ بدست آمده است .
ديگري گل چاي( مارگارت مك گريدي Margaret Mac Gredy):
گل زيباي پُرپَردرشت برنگ لاكي كه آخر شنجرفي ميشود باعطر مطبوع كه در ۱۹۳۷ بدست آمده .
ديگر گل چاي ( كُنتِس دو كاستيلژاKontesse de Castillja ) : با گل درشت نيمه پُرپَر به رنگ زرد طلائي ، پشت برنزي كه در سال ۱۹۲۶ بدست آمده است .
۲ – گل سُرخ هاي پاكوتاه با گل كوچك :
الف – گل سرخ بنگال و دورَگِه هاي آن شامل ۸ جور .
ب – گل سُرخ پوليانتا(Polyantha) و دورَگِه هاي آن شامل ۵۶ جور .
ج – گل سُرخ مينياتور شامل ۷ جور
براندي.
گل رُز براندي هيبريد (BRANDY )
۳ – گل سُرخ هاي كُرپِه ( بوئيسونBuisson) :شامل ۳۱ جور .
۴ – گل سُرخ هاي رونده : داراي ۲ سري و شامل ۹۲ جور .
زمين و خاك مساعد براي پرورش گل سُرخ :
براي آنكه بتوان يك باغ گل سُرخ احداث كرد يا آنكه بوته هايي را كه در باغچه يا حاشيه خا ميكارند بطور كامل نمو كرده و از همه جهت جالب توجه باشد ، بايد ديد گل سُرخ در چه نوع خاك بهتر از ساير گلها تغذيه كرده و ميتواند در آنجا تا حد طبيعي رُشد و پرورش يلقفته زيبايي طبيعي خود را نمايان سازد . بهترين زمين براي كاشتن گل سُرخ ها زميني است كه داراي خاك رُسي و شني تازه باشد .
اين قسم خاك كمي سنگين است و وقتي آنرا آب مي دهند خاك به ابزار كار ميچسبد ولي بزودي رطوبت اضافي را از خود رد كرده و در آن به آساني و خوبي ميتوان كار كرد . در چنين خاكي ريشه هاي گل سُرخ به اطراف منتشر شده وسائل تغذيه كافي براي بوته را فراهم ساخته و گلريزان فراواني مي كند . برعكس زمين هاي آهكي كه خاكش مقادير زيادي مواد آهكي مانند كاربنات دو سود داشته باشد براي كاشتن گل سرخ بهيچ وجه مناسب نيست . مقدار آهكي كه در خاك براي بوته هاي گل سرخ لازم است به نسبت مواد موجود در خاك و همينطور به نسبت نژادهاي مختلف گل بايد تفاوت داشته باشد .
چنانچه در زمين هاي رُسي و شني مقدار آهك نبايد از ۱۰ تا ۱۵ درصد و در زمين هاي شني از ۵ درصد تجاوز كند .
زمينهاي شني كه در خاكش رُس يافت نمي شود ، براي پرورش گل سرخ مناسب نيست . مگر آنكه آنرا بحد كافي با مواد پوسيده نباتي و حيواني مخلوط كنند تا هميشه خاك را تازه نگهدارد .
نكته قابل توجه آنست كه نبايد تصور شود چون خاك رُسي و شني براي تربيت گل مساعد است ميتوان بوته هاي گل سرخ را در خاك هاي رُسي نيز كاشت . بنابراين بايد دانست كه كاشتن گل سرخ در زمينهاي رُسي يا شني خالص يا آنها كه بيش از ۱۵ درصد مواد آهكي دارند زحمت بيهوده است و بوته هاي گل در چنين زمينها ، هميشه زرد و رنجور و برگهايشان زودتر از موقع ريخته در مدت كوتاهي خشكيده و از بين ميرود . مگر آنكه خاك آنها را قبلا اصلاح كرده بعد مبادرت به كاشتن گل نمايند .اكنون كه خاك مناسب براي كاشتن گل سرخ را شناختيم بايد دانست چگونه چنين زميني را بايد آماده براي گل كاري كرده ، با چه نوع مواد غذائي آنرا تقويت نمود ، تا گلهاي حاصله در آن تمام زيبايي و ظرافت خود را حفظ كرده نمايان سازد .
زمين را بايد قبلا بعمق ۶۰ تا ۸۰ سانتيمتر كاملا برگرداند و سنگهاي درشت و مواد زائد را از آن بيرون كشيده بعد براي هر صد متر مربع ۳۰۰ تا ۴۰۰ كيلوگرم كود تجزيه شده و ساخته را خوب با خاك مخلوط سازند . بهتر است اين كار در آبان ماه و چند هفته قبل از موقع كاشتن بوته ها صورت گيرد .اگر زميني را كه در اختيار دارند از زمين هاي سبك ( مانند زمين هاي شني خالص يا هر نوع خاكي كه شن آن زيادتر از ساير تركيباتش باشد ) بايد با آن ، كود سنگين كه بتواند خاك را قابل نگهداري رطوبت كند مخلوط كنند .
بهترين كود براي چنين زمين كود گاوي ساخته شده است .
زيرا كود گاوي بزمين هاي سبك قابليت حفظ و نگهداري رطوبت را داده و از نظر مواد مغذي و پوسيده آنرا غني ميسازد .
اگر زمين از نوع رثسي و شني است يعني مواد رُسي آن برتري دارد بايد براي اصلاح آن از كودهاي سبك تازه كه بتواند سنگيني خاك را اصلاح كند و آنرا قابل جذب آب نمايد ( مانند پِهِن اسب تجزيه شده و پوسيده يا كود گوسفندي نرم ) بحد كافي و زياد مدتها قبل از رسيدن موقع كاشت مخلوط كنند . بهتر است اين كار اوائل پائيز انجام گرفته و تا موقع كاشتن چند دفعه زمين را برگردانده تا خاك داراي خلل و فرج لازم براي نفوذ و جذب اب بشود . براي تكميل كودهاي سبك كه با خاكهاي رُسي و شني مخلوط ميكنند بايد از كودهاي شيميايي مخصوصآ آن دسته كه مواد پطاسي آن بيشتر است استفاده نمود . پس از آنكه بوته هاي گل را در باغ يا نقاطي كه براي اين كار تخصيص داده شده كاشتند نسبت به جنس زمين بايد آنها را هر سال (اگر خاك سبك است ) يا هردو سال يك مرتبه ( اگر خاك سنگين است ) كود بدهند و ميزان كود مورد لزوم همان ۳۰۰ كيلو گرم براي هر صد متر مربع است كه اواخر پائيز روي زمين پهن كرده بكمك شن كش و چنگال يا بيل آنرا زير خاك كنند .
ادامه ی پروش و معرفی انواعِ گــــل سرخ
ادامه ی پروش و معرفی انواعِ گــــل سرخ
مواظبت هاي ديگري كه بوته هاي گل سرخ لازم دارد بطور خلاصه عبارت است از :
الف – حذف پاجوشهائي كه از پايه بوته ها يعني از نسترنهاي كوهي بيرون ميآيد كه بايد جدآ مراقبت شود زيرا اگر پاچوشها را نبرند ، مواد مغذي را كه بايد به بوته برسد جذب و مصرف كرده بوته را ضعيف كرده يا ميخشكاند.
ب – آبياري مرتب و منظم بوته ها به تناسب فصل مخصوصآ در زمين هاي سبك و ايم گرم تابستان .
ج – چيدن ته گلها پس از ريختن گلبرگها كه بايد از نيم سانتيمتر بالاي آخرين برگ شاخه كه منتهي به گل شده قطع نمود .
د – مراقبت و جلوگيري از ابتلاء بوته ها به انواع امراض قارچي يا ميكربي و حيواني بشرحي كه در آفات گياهي گفته شده .
ه – هَرَس بوته ها كه بايد اواخر زمستان انجام شود تا در نتيجه شاخه هاي نازك و ضعيف حذف شده و شاخه هاي قوي و گلدار جانشين آنها گردد . براي آنكه بتوان بطور محسوس قوت و قدرت بوته هاي گل سرخ را زياد كرد ، بايد از كودهاي شيميايي بعنوان كود تكميلي استفاده نمود . ولي مصرف اين كودها بايد با اطلاع كامل از وضعيت خاك و زمين كه بوسيله تجزيه شيميايي روشن مي شود انجام شود .
زيرا قبل از استعمال كود شيميايي بايد دانست در خاك باغچه يا باغ گل سرخ از هريك از مواد آلي اصلي كه براي رُشد و پرورش و گلريزان گياه لازم است ( ازت – اسيد فسفوريك – پطاس – آهك ) چه ميزان بوسيله بوته ها در ضمن سال مصرف شده و اكنون بايد جاي آنها پُر شود .يك زمين متوسط بايد درهرهزارگرم خاكش يك گرم ازت – ۲۰% اسيد فسفوريك۳۰ % پطاس و يك گرم آهك داشته باشد .
بنابراين براي جبران كسري هاي ساليانه بايد از عوامل حاصلخيز كننده استفاده شود و بطور متوسط براي هر متر مربع زمين ميتوان ۶۰ گرم ازت ( نيترات دو سود ) در نظر گرفته شود و اگر زمين از حيث مواد آهكي نيز فقير باشد كافي است كه در هر ۴ سال يكمرتبه براي هر متر مربع ۳۰۰ گرم آهك به زمين داد . ولي بايد متوجه بود كه بدون وجود مقدار لازم كود حيواني در خاك به تنهايي نمي توان از استعمال و مصرف كودهاي شيميايي نتيجه قطعي و موثر بدست آورد .
كود حيواني گذشته از آنكه مواد لازم مانند : ازت و پطاس را در خاك فرهم ميسازد، وضعيت آنرا از نظر ساختمان فيزيكي نيز اصلاح مينمايد . زيرا بوسيله كود حيواني است كه اگر خاك سنگين يا خيلي سبك باشد ميتواند آنرا تغيير داده و براي پرورش گياه مساعد سازد .
طرق مختلف زياد كردن گل سُرخ :
براي زيادكردن اقسام بوته هاي گل سرخ راههاي متعددي وجود دارد كه هريك از آنها به نسبت خواصي را كه دارد ميتواند مورد استفاده علاقمندان واقع گردد :
۱ – كاشتن دانه هاي گل سُرخ :
دو موقع از كاشتن دانه هاي گل سُرخ براي زياد كردن آن ميتوان استفاده كرد . يكي براي بدست آوردن جورهاي تازه و ديگري كاشتن دانه هاي نسترن براي تهيه پايه هاي جوان و سالم قابل پيوند .
الف – براي بدست آوردن جورهاي تازه اي از گل سُرخ :
بايد ميوه هائي را كه به اين منظور روي بوته ها باقي گذارده اند (اين ميوه ها حاصل گلهائيست كه با قسم يا جور ديگري كشنگيري شده يا بواسطه و جود اقسام و جورهاي متنوع زياد دراطراف آن فكر مي كنند بطور طبيعي عمل كشنگيري روي آنها انجام شده ) اواسط پائيز موقعي كه كاملا رسيده باشد ، قبل از شروع سرما و يخبندان بچينند ، نشانه رسيدن ميوه گل سرخ موقعي است كه ميوه ها رنگ انداخته و نارنجي رنگ مي شوند .
ولي بايد دانست در بعضي از اقسام گل سرخ مخصوصا دورگه هاي چاي ميوه ها بزحمت رنگ مي اندازند و بطور كلي موقع رسيدن ميوه ها بسته به نژاد – منطقه و محل كاشت فرق مي كند .
ميوه هاي رسيده را بايد همان موقع چيدن ، اواسط مهر يا آبان بكارند ( زيرا تخم ميوه هاي اين گل پس از چيدن خيلي زود قوه ناميه خود را از دست مي دهد ) اگر تخمها كاملا نرسيده و هواي آن منطقه سرد شده ، براي آنكه قوه ناميه آن كامل شود ، تخمها را لاي خاك اره يا ماسه نرم كمي مرطوب طبقه طبقه مي چينند تا وقتي كه برسد .
معمولا اوائل آذرماه ميتوان اين دانه ها را بيرون كاشت ، موقع كاشتن ميوه ها را با چاقوي پيوند زني چهار قسمت كرده دانه ها را خارج ميسازند و براي آنكه بدانند دانه هائي كه ميكارند از چه قسمي است تا پس از سبز شدن و گل كردن معلوم شود بين آنها جورهاي جديدي بوجود آمده ، بايد دانه هاي هر قسم را در خزانه مخصوصي جداگانه كاشته و بوسيله برچسبي جور يا قسم آنرا مشخص كنند .
خزانه اي كه در آن دانه ها را ميكارند ، اگر در گلخانه باشد مناسب تر است . در غير اين صورت بايد از تغارهاي مخصوص بذركاري استفاده كرد .خزانه يا تغار را با خاكي كه تجزيه شده قبلا تهيه كرده اند پُر كرده روي آنرا صاف نموده ، دانه ها را به رديف مرتب روي خاك مي چينند، بعضي ها براي اينكه خاك خزانه تقويت شده و كمك موثري به سبز شدن تخمها كند ، با خاك هر خزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گوگرد و مقداري سولفات دوفر سفيد و كمي از كودهاي شيميايي داخل مي كنند .
آماتورها براي احتياط و پيش گيري از بروز آفات حيواني و قارچي ، خاك خزانه را دو ماه قبل از موقع كاشتن با محلول( فورمول Formol ) ضد عفوني كرده يا همان موقع كاشتن باتزريق سولفور دو كاربون اين كار را انجام مي دهند تا پس از آنكه بوته ها سبز شدند دچار آفات مذكور نشوند . پس از آنكه دانه ها را روي خاك مرتب چيدند ، آهسته با كف دست آنها را فشاربايد داد تا دانه خوب به خاك بچسبد و روي آنرا با قشري بضخامت ۱ تا ۱/۵ سانتيمتر شن پوشانده ، خزانه را آبياري مي كنند .تخمها بسته به اقسام مختلف آن از ۳۰ الي ۹۰ روز بعد از كاشتن سبز ميشوند . پس از سبز شدن بايد آب دادن را كمتر كنند تا ريشه بوته ها كه خيلي ظريف است نپوسد ، تا موقعي كه هوا سرد و يخبندان است ، اين بوته ها را بايد در گلخانه يا در زير شاسي نگهداري كرد . پس از مساعد شدن هوا آنها را بيرون آورده در خزانه ديگر با فواصل بيشتري نشاء كرده يا آنكه جداگانه ميكارند .
بوته هاي نو را بايد هر هفته يا ۱۵ روز يك مرتبه بازديد كرد تا اگر آثاري از " شته سبز " يا " پارازيت " هاي ديگر روي آنها مشاهده شود بوسيله محلول سولفات دو نيكوتين و يا سموم ديگر با آنها مبارزه كنند تا از ضعيف شدن بوته ها جلوگيري شده زودتر رشد نمايند .
پس از اينكه بوته ها قوي شدند سال دوم آنها را يا در كَرت مخصوصي با فاصله ۵۰ سانتيمتر كاشته يا در گلدانهاي بزرگتري ميگذارند تا شروع بگل دادن كند .
ب – كاشتن دانه هاي نسترن براي پايه :
از اواسط شهريورماه كه ميوه هاي نسترن قرمز ميشود بايد آنها را چيده بعد همه آنها را در لاوك چوبي ياتغاري ريخته آهسته با دسته هاون چوبي يا گوشت كوب له كنند تا دانه ها از گوشت ميوه جدا شود .
سپس آنها را چند دفعه با آب فراوان شسته دانه هاي ريز و پوك را كه روي آب ميايستد جدا كنند تا دانه سالم و درشت و پاك بدست آيد.
چون موقع كاشتن اين دانه ها ، بسته به وضعيت منطقه يكي از ماههاي مهر، آبان و آذر يا اواخر اسفند ميباشد ، براي آنكه قواي ناميه خود را از دست ندهند بايد فورا دانه ها را خوب خشك كرده لاي طبقات شن يا نرمه زغال چوب بچينند .
موقع مناسب دانه ها را در كرت هاي وسيعي كه خاك كرتها را بايد قبلا حاضر كرده و به اندازه كافي عميق باشد ، به رديف بفواصل ۲۰ سانتيمتر و عمق يك سانتيمتر ميكارند .
اگر دانه ها را پائيز كاشته اند براي جلوگيري از نفوذ سرما و يخ زدن ، بهتر است روي كرتها را با قشري از پهن اسب پوشاند .
دانه ها بهار سبز ميشوند و پائيز بعد آنها را بيرون آورده در كرتهاي ديگري بفواصل ۳۰ سانتيمتر ميكارند . تا قبل از رشد كامل بوته ها كه قابل پيوند كردن بشوند بايد مواظبت كرد امراضو آفاتي از قبيل " زنگ – آردك ( سفيدك) – شته سبزو قرمز " و غيره به آنها سرايت نكند.
براي پيشگيري بهتراست چندمرتبه بوته ها را با محلول "سولفورون" ( گوگرد محلول در آب ) يا محلول يك درهزار "پرمنگنات دو پطاس " يا محلول " بوردله "( كات كبود و آب صابون ) سمپاشي كنند . اين بوته ها را سال دوم يا سوم باشكالي كه ميل دارند ميتوان پيوند كرد .
۲ – قلمه زدن :
براي آنكه بتوان در مدت كوتاهتري بوته هاي سالم و قوي براي پايه بدست آوزد يا در نبودن پايه براي پيوند يكي از اقسام گل سرخ را زياد كرد ، قلمه زدن را انتخاب كرده اند .
قلمه بعضي از نژادها و اقسام گل سرخ با كمال سهولت نتيجه مي دهد و در مدت كوتاهي ريشه ميدهد و با اين وسيله ميتوان تعدادي از يك قسم يا جور بدست آورد .
بين جنسها و اقسام مختلف گل سرخ آنها كه براي قلمه زدن مناسبند بشرح زيرمي باشند:
۱ – گل سرخ هاي بنگال ( Rosier du Bengale ).
۲ – گل سرخ هاي جزيره بوربون(Rosier de lile Boorbon ).
۳ – گل سرخ هاي منگوله و دو رگه هاي آن
۴ – گل سرخ هاي چاي( Rosier adeur de the ) و چند جور از دو رگه هاي آن.
۵–انواع گل سرخهاي پوليانتا(RosierPolyantha Moltiflore).
۶ – گل سرخ هاي پُر گل ويشور(Wichuriana Multiflore ) .
بوته اي كه از قلمه گل سرخ حاصل ميشود چون همه قسمتهايش از يك قسم يا جور است يك خاصيت دارد و آن اينست كه مانند پيوندهاي روي نسترن باغبان مجبورنيست دائمآ مواظب گرفتن و حذف پاجوشهائي كه از ريشه ميرويد باشد تا بوته ها راضعيف و خراب نسازد.
ولي از طرفي تعداد بوته اي را كه بوسيله قلمه مي توان از يك بوته بدست آورد چند برابر كمتر از آنست كه بوسيله پيوند ممكن است حاصل نمود . زيرا از هر چشمه ساقه يك پيوند ميتوان گرفت ، در صورتيكه ساقه اي را كه براي قلمه انتخاب ميكنند بايد دست كم چند چشمه داشته باشد ، باضافه غالبآ ريشه اقسامي كه آنرا بوسيله قلمه زياد كرده اند دوام زيادي نداشته و بالاخره بيشتر از جورهاي گل سرخ را بوسيله قلمه نمي توان زياد كرد. بهترين زمان براي قلمه زدن گل سرخ اواخرتابستان (شهريورماه) است . در اين ماه شاخه هائيرا كه مغزش چوبي شده با قيچي باغباني چيده بقطعات ۱۰ تا ۱۵ سانتيمتري تقسيم ميكنند، بطوريكه ابتداء و انتهاي هر شاخه يك چشمه داشته باشد .
بعد برگهاي شاخه را بقسمي با قيچي مي چينند كه يك تا دو سانتيمتر از دم برگها بساقه بماند ، قلمه ها را در گلدان يا تغار و يا جعبه مخصوص قلمه كه از چهارپنجم شن نرم شسته و يك پنجم خاك تازه باغچه و خاك برگ پُر شده بفواصل ۲ تا ۳ سانتيمتر پهلوي هم فرو كرده و اگر هوا متغير و نامساعد باشد روي آنها را حباب شيشه اي مي گذارند و يا نايلون مي كشند .
مدتهاست كه هورمونهائي براي تسريع در ريشه كردن قلمه ها ساخته شده كه ممكن است قبل از آنكه قلمه ها را در خاك فرو كنند ، باندازه دو سانتيمتر از ساقه ها را يكي دو روز در محلولي از آن هورمون گذارده بعد در خاك فرو كنند تا زودتر ريشه كرده به نتيجع برسد . زمستان بايد قلمه ها را زير شاسي يا نقاط كم آفتاب گلخانه گذاشت. بهار سال بعد كه قلمه ها ريشه كرده و از هركدام شاخه هاي تازه بيرون آمد ، آنها را به آهستگي بطوري كه نرمه ريشه ها صدمه نبيند از خاك بيرون آورده در محل مخصوص بآن ميكارند .
رز ويرژو
گل رُز دو رگه ويرژو(virgo )
۳ – خواباندن شاخه :
زمانيكه فصل قلمه زدن نباشد براي زياد كردن بوته هاي قسم خاصي از گل سرخ به طريق خواباندن شاخه متوسل ميشوند .
خواباندن شاخه در اقسام و جورهاي پا بلند كه براي قلمه زدن هم مناسب است و بيشتر در اقسام رونده عملي مي باشد .
اوائل بهار شاخه هايي را كه به اندازه كافي بلند و قابل خم شدنست قسمتي از آنرا از نزديك زمين خم كرده در گلدان يا زمين پاي بوته زير خاك مي كنند . پائيز يا بهار سال بعد كه شاخه هاي خوابانده شده ريشه كرده است آنها را از بوته اصلي جدا كرده و موقع مقتضي با كمال احتياط بيرون آورده در نقطه ديگر ميكارند .
۴ – پيوند : براي ازدياد اقسام گل سرخ ، دو نوع پيوند معمول و مورد عمل است .
۱ – پيوند شكمي : كه در بهار تا اوائل تابستان و ماه اول پائيز كه شيره نباتي در جريان بوده و شاخه ها خوب پوست ميدهند ميزنند .
۲ – پيوند روي ريشه كه زمستان در گلخانه مي زنند : قبل از توضيح هريك از اقسام پيوند بايد پايه هاي مناسب براي پيوند را شناخت تا زحمتي كه ميكشند بي نتيجه نماند . مناسب ترين اقسام را براي پايه بايد انتخاب كرد كه در زير شرح داده ميشود .
پايه براي گل سرخ هاي پا كوتاه :
از معمول ترين و بهترين اقسام گل سرخ براي پايه بايد نسترن معمولي كوهي ( رُزا كانينا Rosa Canina ) را نام برد كه بواسطه دوام زياد در مقابل آفات و امراض و سختي شاخه هايش با آنكه تيغهايش موقع پيوند خيلي بدست آسيب مي رساند بهترين قسم براي پايه تشخيص داده شده و امروزه بين همه پرورش دهندگان و باغبانان معمول است .
اقسام ديگري از گلهاي وحشي مانند ( رُزا لاگسا Rosa Laxa) كه اصل آن از سيبري است و گل سرخ ( پوليانتاRosa Polyantha) در موارديكه نسترن كوهي نباشد قابل استفاده است .
پايه براي گل سرخ هاي پا بلند و مجنون ( گريان ):
چون شاخه هاي نسترن وحشي خيلي بلند و قوي است براي اينكار هم خوب ميتوان از آن استفاده كرد .
يكي از شاخه هاي قوي بوته را ميگذارند باندازه اي كه ميل دارند بلند شود و بقيه را حذف ميكنند ، آنوقت نوك آنرا پيوند مي كنند .
بنابراآنچه گفته شد بهتر و مناسب تر از همه اقسام گل سرخ براي پايه همان نسترن كوهي است كه به آساني ميتوان از ييلاقات بدست آورده يا بذر آنرا چنانچه شرح داده شد بكارند .
پيوند شكافي يا شكمي : پيوند شكافي يا شكمي را دو موقع و بدو شكل مي زنند .
الف - پيوند شكافي با جوانه بيدار .
ب – پيوند شكمي با جوانه خواب .
فصل پيوند با جوانه بيدار از اول خرداد تا اواخر تيرماه است كه جريان شيره نباتي باز كردن پوست را از روي چوب آسان ساخته و پس ازگرفتن پيوند وقت كافي براي نمو شاخه و رسيدن مغز چوبي آن هست.
موقع پيوند شكمي با جوانه خواب از اوائل شهريور تا اواخر مهرماه است كه ديگر فصل براي بيدار شدن جوانه و نمو آن مقتضي نمي باشد . پيوند پس از گرفتن تا بهار بحالت خواب باقي مانده ، اوائل فروردين ماه شروع به سبز شدن و نمو مي كند .
پيوند پائيزه اگر در زمستان از يخ زدن حفظ شود ( براي اينكه پيوندك در زمستان يخ نزند با شروع سرما روي آنرا با قشري از پارافين منجمد مي پوشانند ) چون در آغاز بهار شروع به نمو ميكند شاخه هاي آن قوي تر بوده و زمان كافي براي رسيدن مغز شاخه ها دارد .
طريقه عمل براي پيوند شكمي خيلي آسان و عبارت از برداشتن پيوندك بوسيله چاقوي پيوند زني از روي شاخه مورد نظر و جا دادن آن در شكافي كه بشكل ( T ) روي پايه ، داده شده و بستن روي شكاف با پوست برآمده از پايه و بسيتن آن با ريسمان نرم ميباشد .
پيوندك را بهتر است از شاخه اي كه گل يا غنچه دارد بگيرند .
براي اينكار بايد چنين شاخه اي را كه شاداب و صاف است از بوته مورد نظر قطع كرده ، قسمت سرشاخه كه مغزش نرم است و انتهايش را كه جوانه هاي آن بد و نا مناسب ميباشد بريده از قسمت ميانه كه داراي جوانه هاي برجسته و قوي است براي گرفتن پيوندك استفاده كنند .
بوسيله چاقوي پيوند زني از ۱۵ ميليمتر زير جوانه پوست را بسمت بالا بطوري ميبرند كه كمي از قشر چوبي مغز ساقه زير جوانه باقي بماند ، بُرِش را تا ۱۵ ميليمتري بالاي جوانه برده ، آنجا پوست را از روي ساقه برميدارند ، پيوندك بشكل بيضي نوك تيزي در مي آيد .
برگ پيوندك را بايد بطوري قبلا چيده باشند كه يك تا دو سانتيمتر از دُم برگ به پيوندك باقي بماند . حالا اين پيوندك را كه عبارت از پوست شاخه جوانه دار و نيمي از دمبرگ است از سر شكافي كه روي شاخه پايه داده اند آهسته زير پوست داخل كرده بسمت پائين ميلغزانند تا تمام پيوندك زير شكاف جا گرفته فقط از بين دولبه شكاف عمودي جوانه و دمبرگ بيرون بماند .
بلافاصله دور شاخه پايه را از بالاي شكاف با نخهاي پشمي يا نوار لاستيكي يا نوار چسب رو به پائين بطوري مي بندند كه تمام شكاف پوشيده شده و هوا زير پوست داخل نشود و فقط همان جوانه و دمبرگ از بين نخها بيرون بماند . براي اينكه شكاف بهتر مسدود شود ميتوان روي آنرا با چسب مخصوص پيوند پوشاند . پانزده روز بعد اگر دمبرگ سياه شده و به پيوندك چسبيده رنگ پيوندك هم تغيير كرده رو به سياهي ميرود معلوم ميشود پيوند نگرفته و خراب شده ، ولي اگر با كمترين تماس انگشت دمبرگ به آساني از پيوندك جدا شده بزمين افتد و پيوندك هم سبز و شاداب است نشانه گرفتن پيوند ميباشد .سه تا چهار هفته پس از پيوند زدن كه جوانه شروع بنمو مي كند بايد نخ را باز كرد تا نمو شاخه سبب فرورفتن نخها به پوست پايه نگردد.
پيوندي كه مي زنند اگر با جوانه بيدار است پس از پيوند شاخه را از يك سانتيمتر بالاي شكاف قطع كرده جاي بُرش را با چسب پيوند ميپوشانند . ولي اگر پيوند پائيزه و با جوانه خوابست فقط كمي از انتهاي شاخه را بريده بقيه آنرا ميگذارند بهار كه پيوند بيدار شده و ميخواهد سبز شود ميبرند .
پيوند روي ريشه :
عمل پيوند روي ريشه بيشتر براي ايجاد و ازدياد اقسام گل سرخ هاي پاكوتاه بكار مي رود . موقع و فصل مناسب اين پيوند پائيز يا اواخر زمستان است كه بايد در گلخانه انجام شود .
بهترين پايه براي اينكار ريشه هاي جوان نسترن هاي كوهي است كه يا بوسيله كاشتن بذر ، يا جمع آوري از كوهستانها تهيه شده و قبلا آنها را در گلدان يا خزانه كاشته باشند .
پيوندك را از شاخه هائي مي گيرند كه اواخر شهريور تا اواسط مهرماه آنها را از بوته بريده دو سر شاخه را با قيچي زده برگهايش را مطابق دستوري كه براي پيوندك شكمي داده شده چيده و بعد آنها را در جعبه هائي مملو از شن پهلوي هم چيده روي آنها را نيز با قشر نازكي از شن پوشانده و كمي پهن هم روي آن ريخته باشند .
ماه آبان يا اسفند ساقه هاي نسترن وحشي را كه براي پايه حاضر كرده اند ، باندازه ۱۰ سانتيمتر از روي ريشه بطور مورب با چاقوي تيز مي برند ، سپس از شاخه هائي كه لاي شن گذاشته اند هريك را كه با قطر پايه مطابق باشد بيرون آورده قطعه اي از آنرا كه داراي چهار چشمه باشد نيز بطور مورب مي برند ، بطوري كه دو برش را وقتي روي هم قرار دادند كاملا با يكديگر مطابق باشد و بين آنها درز و شكافي نماند ، پس ازآنكه پيوندك را روي پايه قرار دادند با چهار لا نخ پشمي اين دو را بهم بسته اطراف آنرا با چسب پيوند خوب مي پوشانند .
ريشه هايي كه باين ترتيب پيوند شده اگر در گلدان است گلدانها را مرتب روي سطح گلخانه مي چينند ، جاي گلدانها بايد ۱۰ درجه سانتيگراد حرارت داشته باشد .از اوائل سال پيوندها شروع بنمو كرده جوانه ها رشد مينمايند ولي تا مدتي كه محل پيوند خوب بهم جوش بخورد نبايد آنها را درمعرض تابش مستقيم آفتاب قرار داد ، تا كم كم به هواي خارج عادت كرده و پائيز بعد كه از خطر جست آنها را در هر جا كايل باشند بكارند .سال بعد بايد بوته هاي پيوند شده را كاملا مراقبت كرده آنها را مرتبآ آب داده ضمنآ از ابتلاء بوته ها به آفات و امراض نباتي پيش گيري و كرد
ادامه ی پروش و معرفی انواعِ گــــل سرخ
مواظبت هاي ديگري كه بوته هاي گل سرخ لازم دارد بطور خلاصه عبارت است از :
الف – حذف پاجوشهائي كه از پايه بوته ها يعني از نسترنهاي كوهي بيرون ميآيد كه بايد جدآ مراقبت شود زيرا اگر پاچوشها را نبرند ، مواد مغذي را كه بايد به بوته برسد جذب و مصرف كرده بوته را ضعيف كرده يا ميخشكاند.
ب – آبياري مرتب و منظم بوته ها به تناسب فصل مخصوصآ در زمين هاي سبك و ايم گرم تابستان .
ج – چيدن ته گلها پس از ريختن گلبرگها كه بايد از نيم سانتيمتر بالاي آخرين برگ شاخه كه منتهي به گل شده قطع نمود .
د – مراقبت و جلوگيري از ابتلاء بوته ها به انواع امراض قارچي يا ميكربي و حيواني بشرحي كه در آفات گياهي گفته شده .
ه – هَرَس بوته ها كه بايد اواخر زمستان انجام شود تا در نتيجه شاخه هاي نازك و ضعيف حذف شده و شاخه هاي قوي و گلدار جانشين آنها گردد . براي آنكه بتوان بطور محسوس قوت و قدرت بوته هاي گل سرخ را زياد كرد ، بايد از كودهاي شيميايي بعنوان كود تكميلي استفاده نمود . ولي مصرف اين كودها بايد با اطلاع كامل از وضعيت خاك و زمين كه بوسيله تجزيه شيميايي روشن مي شود انجام شود .
زيرا قبل از استعمال كود شيميايي بايد دانست در خاك باغچه يا باغ گل سرخ از هريك از مواد آلي اصلي كه براي رُشد و پرورش و گلريزان گياه لازم است ( ازت – اسيد فسفوريك – پطاس – آهك ) چه ميزان بوسيله بوته ها در ضمن سال مصرف شده و اكنون بايد جاي آنها پُر شود .يك زمين متوسط بايد درهرهزارگرم خاكش يك گرم ازت – ۲۰% اسيد فسفوريك۳۰ % پطاس و يك گرم آهك داشته باشد .
بنابراين براي جبران كسري هاي ساليانه بايد از عوامل حاصلخيز كننده استفاده شود و بطور متوسط براي هر متر مربع زمين ميتوان ۶۰ گرم ازت ( نيترات دو سود ) در نظر گرفته شود و اگر زمين از حيث مواد آهكي نيز فقير باشد كافي است كه در هر ۴ سال يكمرتبه براي هر متر مربع ۳۰۰ گرم آهك به زمين داد . ولي بايد متوجه بود كه بدون وجود مقدار لازم كود حيواني در خاك به تنهايي نمي توان از استعمال و مصرف كودهاي شيميايي نتيجه قطعي و موثر بدست آورد .
كود حيواني گذشته از آنكه مواد لازم مانند : ازت و پطاس را در خاك فرهم ميسازد، وضعيت آنرا از نظر ساختمان فيزيكي نيز اصلاح مينمايد . زيرا بوسيله كود حيواني است كه اگر خاك سنگين يا خيلي سبك باشد ميتواند آنرا تغيير داده و براي پرورش گياه مساعد سازد .
طرق مختلف زياد كردن گل سُرخ :
براي زيادكردن اقسام بوته هاي گل سرخ راههاي متعددي وجود دارد كه هريك از آنها به نسبت خواصي را كه دارد ميتواند مورد استفاده علاقمندان واقع گردد :
۱ – كاشتن دانه هاي گل سُرخ :
دو موقع از كاشتن دانه هاي گل سُرخ براي زياد كردن آن ميتوان استفاده كرد . يكي براي بدست آوردن جورهاي تازه و ديگري كاشتن دانه هاي نسترن براي تهيه پايه هاي جوان و سالم قابل پيوند .
الف – براي بدست آوردن جورهاي تازه اي از گل سُرخ :
بايد ميوه هائي را كه به اين منظور روي بوته ها باقي گذارده اند (اين ميوه ها حاصل گلهائيست كه با قسم يا جور ديگري كشنگيري شده يا بواسطه و جود اقسام و جورهاي متنوع زياد دراطراف آن فكر مي كنند بطور طبيعي عمل كشنگيري روي آنها انجام شده ) اواسط پائيز موقعي كه كاملا رسيده باشد ، قبل از شروع سرما و يخبندان بچينند ، نشانه رسيدن ميوه گل سرخ موقعي است كه ميوه ها رنگ انداخته و نارنجي رنگ مي شوند .
ولي بايد دانست در بعضي از اقسام گل سرخ مخصوصا دورگه هاي چاي ميوه ها بزحمت رنگ مي اندازند و بطور كلي موقع رسيدن ميوه ها بسته به نژاد – منطقه و محل كاشت فرق مي كند .
ميوه هاي رسيده را بايد همان موقع چيدن ، اواسط مهر يا آبان بكارند ( زيرا تخم ميوه هاي اين گل پس از چيدن خيلي زود قوه ناميه خود را از دست مي دهد ) اگر تخمها كاملا نرسيده و هواي آن منطقه سرد شده ، براي آنكه قوه ناميه آن كامل شود ، تخمها را لاي خاك اره يا ماسه نرم كمي مرطوب طبقه طبقه مي چينند تا وقتي كه برسد .
معمولا اوائل آذرماه ميتوان اين دانه ها را بيرون كاشت ، موقع كاشتن ميوه ها را با چاقوي پيوند زني چهار قسمت كرده دانه ها را خارج ميسازند و براي آنكه بدانند دانه هائي كه ميكارند از چه قسمي است تا پس از سبز شدن و گل كردن معلوم شود بين آنها جورهاي جديدي بوجود آمده ، بايد دانه هاي هر قسم را در خزانه مخصوصي جداگانه كاشته و بوسيله برچسبي جور يا قسم آنرا مشخص كنند .
خزانه اي كه در آن دانه ها را ميكارند ، اگر در گلخانه باشد مناسب تر است . در غير اين صورت بايد از تغارهاي مخصوص بذركاري استفاده كرد .خزانه يا تغار را با خاكي كه تجزيه شده قبلا تهيه كرده اند پُر كرده روي آنرا صاف نموده ، دانه ها را به رديف مرتب روي خاك مي چينند، بعضي ها براي اينكه خاك خزانه تقويت شده و كمك موثري به سبز شدن تخمها كند ، با خاك هر خزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گوگرد و مقداري سولفات دوفر سفيد و كمي از كودهاي شيميايي داخل مي كنند .
آماتورها براي احتياط و پيش گيري از بروز آفات حيواني و قارچي ، خاك خزانه را دو ماه قبل از موقع كاشتن با محلول( فورمول Formol ) ضد عفوني كرده يا همان موقع كاشتن باتزريق سولفور دو كاربون اين كار را انجام مي دهند تا پس از آنكه بوته ها سبز شدند دچار آفات مذكور نشوند . پس از آنكه دانه ها را روي خاك مرتب چيدند ، آهسته با كف دست آنها را فشاربايد داد تا دانه خوب به خاك بچسبد و روي آنرا با قشري بضخامت ۱ تا ۱/۵ سانتيمتر شن پوشانده ، خزانه را آبياري مي كنند .تخمها بسته به اقسام مختلف آن از ۳۰ الي ۹۰ روز بعد از كاشتن سبز ميشوند . پس از سبز شدن بايد آب دادن را كمتر كنند تا ريشه بوته ها كه خيلي ظريف است نپوسد ، تا موقعي كه هوا سرد و يخبندان است ، اين بوته ها را بايد در گلخانه يا در زير شاسي نگهداري كرد . پس از مساعد شدن هوا آنها را بيرون آورده در خزانه ديگر با فواصل بيشتري نشاء كرده يا آنكه جداگانه ميكارند .
بوته هاي نو را بايد هر هفته يا ۱۵ روز يك مرتبه بازديد كرد تا اگر آثاري از " شته سبز " يا " پارازيت " هاي ديگر روي آنها مشاهده شود بوسيله محلول سولفات دو نيكوتين و يا سموم ديگر با آنها مبارزه كنند تا از ضعيف شدن بوته ها جلوگيري شده زودتر رشد نمايند .
پس از اينكه بوته ها قوي شدند سال دوم آنها را يا در كَرت مخصوصي با فاصله ۵۰ سانتيمتر كاشته يا در گلدانهاي بزرگتري ميگذارند تا شروع بگل دادن كند .
ب – كاشتن دانه هاي نسترن براي پايه :
از اواسط شهريورماه كه ميوه هاي نسترن قرمز ميشود بايد آنها را چيده بعد همه آنها را در لاوك چوبي ياتغاري ريخته آهسته با دسته هاون چوبي يا گوشت كوب له كنند تا دانه ها از گوشت ميوه جدا شود .
سپس آنها را چند دفعه با آب فراوان شسته دانه هاي ريز و پوك را كه روي آب ميايستد جدا كنند تا دانه سالم و درشت و پاك بدست آيد.
چون موقع كاشتن اين دانه ها ، بسته به وضعيت منطقه يكي از ماههاي مهر، آبان و آذر يا اواخر اسفند ميباشد ، براي آنكه قواي ناميه خود را از دست ندهند بايد فورا دانه ها را خوب خشك كرده لاي طبقات شن يا نرمه زغال چوب بچينند .
موقع مناسب دانه ها را در كرت هاي وسيعي كه خاك كرتها را بايد قبلا حاضر كرده و به اندازه كافي عميق باشد ، به رديف بفواصل ۲۰ سانتيمتر و عمق يك سانتيمتر ميكارند .
اگر دانه ها را پائيز كاشته اند براي جلوگيري از نفوذ سرما و يخ زدن ، بهتر است روي كرتها را با قشري از پهن اسب پوشاند .
دانه ها بهار سبز ميشوند و پائيز بعد آنها را بيرون آورده در كرتهاي ديگري بفواصل ۳۰ سانتيمتر ميكارند . تا قبل از رشد كامل بوته ها كه قابل پيوند كردن بشوند بايد مواظبت كرد امراضو آفاتي از قبيل " زنگ – آردك ( سفيدك) – شته سبزو قرمز " و غيره به آنها سرايت نكند.
براي پيشگيري بهتراست چندمرتبه بوته ها را با محلول "سولفورون" ( گوگرد محلول در آب ) يا محلول يك درهزار "پرمنگنات دو پطاس " يا محلول " بوردله "( كات كبود و آب صابون ) سمپاشي كنند . اين بوته ها را سال دوم يا سوم باشكالي كه ميل دارند ميتوان پيوند كرد .
۲ – قلمه زدن :
براي آنكه بتوان در مدت كوتاهتري بوته هاي سالم و قوي براي پايه بدست آوزد يا در نبودن پايه براي پيوند يكي از اقسام گل سرخ را زياد كرد ، قلمه زدن را انتخاب كرده اند .
قلمه بعضي از نژادها و اقسام گل سرخ با كمال سهولت نتيجه مي دهد و در مدت كوتاهي ريشه ميدهد و با اين وسيله ميتوان تعدادي از يك قسم يا جور بدست آورد .
بين جنسها و اقسام مختلف گل سرخ آنها كه براي قلمه زدن مناسبند بشرح زيرمي باشند:
۱ – گل سرخ هاي بنگال ( Rosier du Bengale ).
۲ – گل سرخ هاي جزيره بوربون(Rosier de lile Boorbon ).
۳ – گل سرخ هاي منگوله و دو رگه هاي آن
۴ – گل سرخ هاي چاي( Rosier adeur de the ) و چند جور از دو رگه هاي آن.
۵–انواع گل سرخهاي پوليانتا(RosierPolyantha Moltiflore).
۶ – گل سرخ هاي پُر گل ويشور(Wichuriana Multiflore ) .
بوته اي كه از قلمه گل سرخ حاصل ميشود چون همه قسمتهايش از يك قسم يا جور است يك خاصيت دارد و آن اينست كه مانند پيوندهاي روي نسترن باغبان مجبورنيست دائمآ مواظب گرفتن و حذف پاجوشهائي كه از ريشه ميرويد باشد تا بوته ها راضعيف و خراب نسازد.
ولي از طرفي تعداد بوته اي را كه بوسيله قلمه مي توان از يك بوته بدست آورد چند برابر كمتر از آنست كه بوسيله پيوند ممكن است حاصل نمود . زيرا از هر چشمه ساقه يك پيوند ميتوان گرفت ، در صورتيكه ساقه اي را كه براي قلمه انتخاب ميكنند بايد دست كم چند چشمه داشته باشد ، باضافه غالبآ ريشه اقسامي كه آنرا بوسيله قلمه زياد كرده اند دوام زيادي نداشته و بالاخره بيشتر از جورهاي گل سرخ را بوسيله قلمه نمي توان زياد كرد. بهترين زمان براي قلمه زدن گل سرخ اواخرتابستان (شهريورماه) است . در اين ماه شاخه هائيرا كه مغزش چوبي شده با قيچي باغباني چيده بقطعات ۱۰ تا ۱۵ سانتيمتري تقسيم ميكنند، بطوريكه ابتداء و انتهاي هر شاخه يك چشمه داشته باشد .
بعد برگهاي شاخه را بقسمي با قيچي مي چينند كه يك تا دو سانتيمتر از دم برگها بساقه بماند ، قلمه ها را در گلدان يا تغار و يا جعبه مخصوص قلمه كه از چهارپنجم شن نرم شسته و يك پنجم خاك تازه باغچه و خاك برگ پُر شده بفواصل ۲ تا ۳ سانتيمتر پهلوي هم فرو كرده و اگر هوا متغير و نامساعد باشد روي آنها را حباب شيشه اي مي گذارند و يا نايلون مي كشند .
مدتهاست كه هورمونهائي براي تسريع در ريشه كردن قلمه ها ساخته شده كه ممكن است قبل از آنكه قلمه ها را در خاك فرو كنند ، باندازه دو سانتيمتر از ساقه ها را يكي دو روز در محلولي از آن هورمون گذارده بعد در خاك فرو كنند تا زودتر ريشه كرده به نتيجع برسد . زمستان بايد قلمه ها را زير شاسي يا نقاط كم آفتاب گلخانه گذاشت. بهار سال بعد كه قلمه ها ريشه كرده و از هركدام شاخه هاي تازه بيرون آمد ، آنها را به آهستگي بطوري كه نرمه ريشه ها صدمه نبيند از خاك بيرون آورده در محل مخصوص بآن ميكارند .
رز ويرژو
گل رُز دو رگه ويرژو(virgo )
۳ – خواباندن شاخه :
زمانيكه فصل قلمه زدن نباشد براي زياد كردن بوته هاي قسم خاصي از گل سرخ به طريق خواباندن شاخه متوسل ميشوند .
خواباندن شاخه در اقسام و جورهاي پا بلند كه براي قلمه زدن هم مناسب است و بيشتر در اقسام رونده عملي مي باشد .
اوائل بهار شاخه هايي را كه به اندازه كافي بلند و قابل خم شدنست قسمتي از آنرا از نزديك زمين خم كرده در گلدان يا زمين پاي بوته زير خاك مي كنند . پائيز يا بهار سال بعد كه شاخه هاي خوابانده شده ريشه كرده است آنها را از بوته اصلي جدا كرده و موقع مقتضي با كمال احتياط بيرون آورده در نقطه ديگر ميكارند .
۴ – پيوند : براي ازدياد اقسام گل سرخ ، دو نوع پيوند معمول و مورد عمل است .
۱ – پيوند شكمي : كه در بهار تا اوائل تابستان و ماه اول پائيز كه شيره نباتي در جريان بوده و شاخه ها خوب پوست ميدهند ميزنند .
۲ – پيوند روي ريشه كه زمستان در گلخانه مي زنند : قبل از توضيح هريك از اقسام پيوند بايد پايه هاي مناسب براي پيوند را شناخت تا زحمتي كه ميكشند بي نتيجه نماند . مناسب ترين اقسام را براي پايه بايد انتخاب كرد كه در زير شرح داده ميشود .
پايه براي گل سرخ هاي پا كوتاه :
از معمول ترين و بهترين اقسام گل سرخ براي پايه بايد نسترن معمولي كوهي ( رُزا كانينا Rosa Canina ) را نام برد كه بواسطه دوام زياد در مقابل آفات و امراض و سختي شاخه هايش با آنكه تيغهايش موقع پيوند خيلي بدست آسيب مي رساند بهترين قسم براي پايه تشخيص داده شده و امروزه بين همه پرورش دهندگان و باغبانان معمول است .
اقسام ديگري از گلهاي وحشي مانند ( رُزا لاگسا Rosa Laxa) كه اصل آن از سيبري است و گل سرخ ( پوليانتاRosa Polyantha) در موارديكه نسترن كوهي نباشد قابل استفاده است .
پايه براي گل سرخ هاي پا بلند و مجنون ( گريان ):
چون شاخه هاي نسترن وحشي خيلي بلند و قوي است براي اينكار هم خوب ميتوان از آن استفاده كرد .
يكي از شاخه هاي قوي بوته را ميگذارند باندازه اي كه ميل دارند بلند شود و بقيه را حذف ميكنند ، آنوقت نوك آنرا پيوند مي كنند .
بنابراآنچه گفته شد بهتر و مناسب تر از همه اقسام گل سرخ براي پايه همان نسترن كوهي است كه به آساني ميتوان از ييلاقات بدست آورده يا بذر آنرا چنانچه شرح داده شد بكارند .
پيوند شكافي يا شكمي : پيوند شكافي يا شكمي را دو موقع و بدو شكل مي زنند .
الف - پيوند شكافي با جوانه بيدار .
ب – پيوند شكمي با جوانه خواب .
فصل پيوند با جوانه بيدار از اول خرداد تا اواخر تيرماه است كه جريان شيره نباتي باز كردن پوست را از روي چوب آسان ساخته و پس ازگرفتن پيوند وقت كافي براي نمو شاخه و رسيدن مغز چوبي آن هست.
موقع پيوند شكمي با جوانه خواب از اوائل شهريور تا اواخر مهرماه است كه ديگر فصل براي بيدار شدن جوانه و نمو آن مقتضي نمي باشد . پيوند پس از گرفتن تا بهار بحالت خواب باقي مانده ، اوائل فروردين ماه شروع به سبز شدن و نمو مي كند .
پيوند پائيزه اگر در زمستان از يخ زدن حفظ شود ( براي اينكه پيوندك در زمستان يخ نزند با شروع سرما روي آنرا با قشري از پارافين منجمد مي پوشانند ) چون در آغاز بهار شروع به نمو ميكند شاخه هاي آن قوي تر بوده و زمان كافي براي رسيدن مغز شاخه ها دارد .
طريقه عمل براي پيوند شكمي خيلي آسان و عبارت از برداشتن پيوندك بوسيله چاقوي پيوند زني از روي شاخه مورد نظر و جا دادن آن در شكافي كه بشكل ( T ) روي پايه ، داده شده و بستن روي شكاف با پوست برآمده از پايه و بسيتن آن با ريسمان نرم ميباشد .
پيوندك را بهتر است از شاخه اي كه گل يا غنچه دارد بگيرند .
براي اينكار بايد چنين شاخه اي را كه شاداب و صاف است از بوته مورد نظر قطع كرده ، قسمت سرشاخه كه مغزش نرم است و انتهايش را كه جوانه هاي آن بد و نا مناسب ميباشد بريده از قسمت ميانه كه داراي جوانه هاي برجسته و قوي است براي گرفتن پيوندك استفاده كنند .
بوسيله چاقوي پيوند زني از ۱۵ ميليمتر زير جوانه پوست را بسمت بالا بطوري ميبرند كه كمي از قشر چوبي مغز ساقه زير جوانه باقي بماند ، بُرِش را تا ۱۵ ميليمتري بالاي جوانه برده ، آنجا پوست را از روي ساقه برميدارند ، پيوندك بشكل بيضي نوك تيزي در مي آيد .
برگ پيوندك را بايد بطوري قبلا چيده باشند كه يك تا دو سانتيمتر از دُم برگ به پيوندك باقي بماند . حالا اين پيوندك را كه عبارت از پوست شاخه جوانه دار و نيمي از دمبرگ است از سر شكافي كه روي شاخه پايه داده اند آهسته زير پوست داخل كرده بسمت پائين ميلغزانند تا تمام پيوندك زير شكاف جا گرفته فقط از بين دولبه شكاف عمودي جوانه و دمبرگ بيرون بماند .
بلافاصله دور شاخه پايه را از بالاي شكاف با نخهاي پشمي يا نوار لاستيكي يا نوار چسب رو به پائين بطوري مي بندند كه تمام شكاف پوشيده شده و هوا زير پوست داخل نشود و فقط همان جوانه و دمبرگ از بين نخها بيرون بماند . براي اينكه شكاف بهتر مسدود شود ميتوان روي آنرا با چسب مخصوص پيوند پوشاند . پانزده روز بعد اگر دمبرگ سياه شده و به پيوندك چسبيده رنگ پيوندك هم تغيير كرده رو به سياهي ميرود معلوم ميشود پيوند نگرفته و خراب شده ، ولي اگر با كمترين تماس انگشت دمبرگ به آساني از پيوندك جدا شده بزمين افتد و پيوندك هم سبز و شاداب است نشانه گرفتن پيوند ميباشد .سه تا چهار هفته پس از پيوند زدن كه جوانه شروع بنمو مي كند بايد نخ را باز كرد تا نمو شاخه سبب فرورفتن نخها به پوست پايه نگردد.
پيوندي كه مي زنند اگر با جوانه بيدار است پس از پيوند شاخه را از يك سانتيمتر بالاي شكاف قطع كرده جاي بُرش را با چسب پيوند ميپوشانند . ولي اگر پيوند پائيزه و با جوانه خوابست فقط كمي از انتهاي شاخه را بريده بقيه آنرا ميگذارند بهار كه پيوند بيدار شده و ميخواهد سبز شود ميبرند .
پيوند روي ريشه :
عمل پيوند روي ريشه بيشتر براي ايجاد و ازدياد اقسام گل سرخ هاي پاكوتاه بكار مي رود . موقع و فصل مناسب اين پيوند پائيز يا اواخر زمستان است كه بايد در گلخانه انجام شود .
بهترين پايه براي اينكار ريشه هاي جوان نسترن هاي كوهي است كه يا بوسيله كاشتن بذر ، يا جمع آوري از كوهستانها تهيه شده و قبلا آنها را در گلدان يا خزانه كاشته باشند .
پيوندك را از شاخه هائي مي گيرند كه اواخر شهريور تا اواسط مهرماه آنها را از بوته بريده دو سر شاخه را با قيچي زده برگهايش را مطابق دستوري كه براي پيوندك شكمي داده شده چيده و بعد آنها را در جعبه هائي مملو از شن پهلوي هم چيده روي آنها را نيز با قشر نازكي از شن پوشانده و كمي پهن هم روي آن ريخته باشند .
ماه آبان يا اسفند ساقه هاي نسترن وحشي را كه براي پايه حاضر كرده اند ، باندازه ۱۰ سانتيمتر از روي ريشه بطور مورب با چاقوي تيز مي برند ، سپس از شاخه هائي كه لاي شن گذاشته اند هريك را كه با قطر پايه مطابق باشد بيرون آورده قطعه اي از آنرا كه داراي چهار چشمه باشد نيز بطور مورب مي برند ، بطوري كه دو برش را وقتي روي هم قرار دادند كاملا با يكديگر مطابق باشد و بين آنها درز و شكافي نماند ، پس ازآنكه پيوندك را روي پايه قرار دادند با چهار لا نخ پشمي اين دو را بهم بسته اطراف آنرا با چسب پيوند خوب مي پوشانند .
ريشه هايي كه باين ترتيب پيوند شده اگر در گلدان است گلدانها را مرتب روي سطح گلخانه مي چينند ، جاي گلدانها بايد ۱۰ درجه سانتيگراد حرارت داشته باشد .از اوائل سال پيوندها شروع بنمو كرده جوانه ها رشد مينمايند ولي تا مدتي كه محل پيوند خوب بهم جوش بخورد نبايد آنها را درمعرض تابش مستقيم آفتاب قرار داد ، تا كم كم به هواي خارج عادت كرده و پائيز بعد كه از خطر جست آنها را در هر جا كايل باشند بكارند .سال بعد بايد بوته هاي پيوند شده را كاملا مراقبت كرده آنها را مرتبآ آب داده ضمنآ از ابتلاء بوته ها به آفات و امراض نباتي پيش گيري و كرد
روش نگهداری این سنبل آبی رو هم می دونی ؟
ما یه چند تا بوته اش رو خریدیم ، برگهاش زرد شد فعلا توی گلدون آبش پمپ هوا گذاشتم که کمبود اکسیژن نداشته باشه
استفاده تزیینی از سنبل آبی:
در حیاطهایی که دارای حوض هستند میتواند سنبل را در کنار گیاهان آبزی دیگری مانند نیلوفر آبی و همچنین
گیاهان کنار-آب-زی مانند جگن و نخل مرداب نگهداری کرده و ترکیب زیبایی از آنها به وجود آورد.
تغذیه گیاه:
این گیاه مواد غذایی را به صورت محلول از آب جذب میکند و استفاده از کودهای کامل مایع به صورت دوز
مصرفی یک در هزار و ماهانه حداقل یکبار برای این گیاه مناسب است.
در حیاطهایی که دارای حوض هستند میتواند سنبل را در کنار گیاهان آبزی دیگری مانند نیلوفر آبی و همچنین
گیاهان کنار-آب-زی مانند جگن و نخل مرداب نگهداری کرده و ترکیب زیبایی از آنها به وجود آورد.
تغذیه گیاه:
این گیاه مواد غذایی را به صورت محلول از آب جذب میکند و استفاده از کودهای کامل مایع به صورت دوز
مصرفی یک در هزار و ماهانه حداقل یکبار برای این گیاه مناسب است.
اين گياه در نواحي گرمسير ميرويد غالبا گياه زينتي است و در خالك هم كشت مي شود !
معمولا اين گياه در گلخانه ها و باغها و نواحي گرمسيري خوب رشد ميكند اين گياه در اثر نور شديد گل ميدهد
و روي يكي از گلبرگهاي ان معمولا لكه اي تيره رنگ ديده ميشود اين گياه به حرارت بالا احتياج دارد 28 تا 32 درجه براي
معمولا اين گياه در گلخانه ها و باغها و نواحي گرمسيري خوب رشد ميكند اين گياه در اثر نور شديد گل ميدهد
و روي يكي از گلبرگهاي ان معمولا لكه اي تيره رنگ ديده ميشود اين گياه به حرارت بالا احتياج دارد 28 تا 32 درجه براي
آشنایی با نگهداری از گیاه سیکلمن
آشنایی با نگهداری از گیاه سیکلمن
سیکلمن گیاهی با گل های زیباست که در سایه نیز به خوبی رشد می کند.
همین امر آن را برای نگهداری در آپارتمان ایده آل می سازد.
چگونه گیاه سیکلمن را پرورش دهیم؟
گیاه سیکلمن، گیاهی رایج و محبوب است که هم در آپارتمان و هم در بیرون رشد داده میشود.
مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. سیکلمن از اعضای خانواده پامچال است.
این گیاه بومی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا است. 20 گونه از این گیاه وجود دارد که سرسخت‌تر هستند.
این گیاه برگهای زیادی به رنگ سبز تیره و قلب شکل دارد.
شکوفه‌های این گیاه میتوانند در دامنه گسترده‌ای از رنگ‌ها باشند.
همانطور که گفته شد مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. به دلیل اینکه این گیاه در شرایط نیم سایه به خوبی رشد میکند، گیاه آپارتمانی بسیار خوبی به شمار می‌آید.
اکثرِ گونههای این گیاه تا ارتفاع 15-10 سانتیمتری رشد میکنند و بنابراین گزینه‌های خوبی برای کاشت در گلدان به حساب می‌آیند.
در صورتی که میخواهید این گیاه را در خارج از خانه پرورش دهید، توصیه میکنیم که آنها را در اطرافِ درختان و یا در باغ‌های سنگی بکارید (یعنی مکان‌های شبیه به زیستگاه‌های بومی این گیاهان).
نکته: گیاه سیکلمن گیاهی سمی به شمار می‌آید و پیاز و ریشه‌های این گیاه نیز سمی هستند.
تکثیر گیاه سیکلمن
سیکلمن اغلب از غده (ریشه آن) منتشر میشود.
برای تکثیرِ این گیاه باید ریشه غده مانندِ آن را به بخش‌هایی تقسیم کنید.
هر بخش باید دارای یک چشم باشد.
این بخش‌های تقسیم شده را دوباره بکارید، و این کار را در سطحِ زیرینِ خاک انجام دهید.
همچنین میتوانید دانه‌های سیکلمن را از شکوفه‌های رسیده آن برداشت کنید.
متخصصان کشاورزی از این روش برای کِشتِ گونههای جدید استفاده میکنند.
تکثیر گیاه از راهِ دانه‌ها زمانِ بیشتری را در مقایسه با تکثیر از طریق غده ریشه می‌طلبد.
چگونه سیکلمن را رشد دهیم- مراقبت از گیاه
گیاه سیکلمن در انواع مختلف خاک با دامنه گسترده‌ای PH، به خوبی رشد میکند.
اما این گیاهان بهترین رشد خود را در خاک غنی، زهکش، با PH اندکی اسیدی، انجام میدهند.
قبل از کاشتِ این گیاه میتوانید کمپوست و کود ارگانیک را با خاک مخلوط نمایید.
غده‌های تقسیم شده گیاه سیکلمن را درست در زیرِ خاک بکارید (عمق کاشتتان از 2.5 تا 5 سانتیمتر تجاوز نکند).
این گیاه را به طورِ کامل آبیاری کرده و برای آبیاری بعدی اجازه دهید تا خاکِ گیاه به طورِ کامل خشک شود.
در صورتی که این گیاه را در آپارتمان آبیاری می‌کنید، به آن از پایین (و نه از روی برگها و گلها) آب بدهید.
اجازه ندهید که خاکِ گیاه به مدت زمانِ طولانی خیس باقی بماند، زیرا در این صورت به احتمال زیادی پوسیدگی ریشه رخ خواهد داد.
به این گیاه به طورِ ماهانه تقویت کننده بدهید و برای گیاهان آپارتمانی از تقویت کننده مایع استفاده نمایید.
گونههای مختلفِ گیاه سیکلمن در زمان‌های مختلفی گل میدهند.
برای افزایشِ شکوفه دهی، تقویت کننده‌ای که حاوی فسفرِ زیاد است را به گیاه افزوده و سطحِ نورِ دریافتی گیاه را افزایش دهید.
حشرات و بیماریها
گیاه سیکلمن به ندرت دچارِ بیماری و آفت میشود.
رایج‌ترین مشکلِ این گیاه گندیدگی و فسادِ ریشه است که میتوان با انتخاب خاک زهکش برای گیاه از آن پیشگیری کرد.
برای زهکشی بهتر، باید در زیرِ گلدانِ این گیاهِ آپارتمانی سوراخی را ایجاد نمایید.
دوام و سرسختی گیاه
اکثرِ گونههای این گیاه سرسخت و مقاوم هستند اما برخی در برابر سرما و یخبندان دوام نمی‌آورند.
اگر از میزانِ مقاومتِ گونه خود آگاه نیستید، با رسیدن فصل سرما این گیاهان را بپوشانید و یا به داخلِ منزل منتقل کنید.
آشنایی با نگهداری از گیاه سیکلمن
سیکلمن گیاهی با گل های زیباست که در سایه نیز به خوبی رشد می کند.
همین امر آن را برای نگهداری در آپارتمان ایده آل می سازد.
چگونه گیاه سیکلمن را پرورش دهیم؟
گیاه سیکلمن، گیاهی رایج و محبوب است که هم در آپارتمان و هم در بیرون رشد داده میشود.
مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. سیکلمن از اعضای خانواده پامچال است.
این گیاه بومی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا است. 20 گونه از این گیاه وجود دارد که سرسخت‌تر هستند.
این گیاه برگهای زیادی به رنگ سبز تیره و قلب شکل دارد.
شکوفه‌های این گیاه میتوانند در دامنه گسترده‌ای از رنگ‌ها باشند.
همانطور که گفته شد مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. به دلیل اینکه این گیاه در شرایط نیم سایه به خوبی رشد میکند، گیاه آپارتمانی بسیار خوبی به شمار می‌آید.
اکثرِ گونههای این گیاه تا ارتفاع 15-10 سانتیمتری رشد میکنند و بنابراین گزینه‌های خوبی برای کاشت در گلدان به حساب می‌آیند.
در صورتی که میخواهید این گیاه را در خارج از خانه پرورش دهید، توصیه میکنیم که آنها را در اطرافِ درختان و یا در باغ‌های سنگی بکارید (یعنی مکان‌های شبیه به زیستگاه‌های بومی این گیاهان).
نکته: گیاه سیکلمن گیاهی سمی به شمار می‌آید و پیاز و ریشه‌های این گیاه نیز سمی هستند.
تکثیر گیاه سیکلمن
سیکلمن اغلب از غده (ریشه آن) منتشر میشود.
برای تکثیرِ این گیاه باید ریشه غده مانندِ آن را به بخش‌هایی تقسیم کنید.
هر بخش باید دارای یک چشم باشد.
این بخش‌های تقسیم شده را دوباره بکارید، و این کار را در سطحِ زیرینِ خاک انجام دهید.
همچنین میتوانید دانه‌های سیکلمن را از شکوفه‌های رسیده آن برداشت کنید.
متخصصان کشاورزی از این روش برای کِشتِ گونههای جدید استفاده میکنند.
تکثیر گیاه از راهِ دانه‌ها زمانِ بیشتری را در مقایسه با تکثیر از طریق غده ریشه می‌طلبد.
چگونه سیکلمن را رشد دهیم- مراقبت از گیاه
گیاه سیکلمن در انواع مختلف خاک با دامنه گسترده‌ای PH، به خوبی رشد میکند.
اما این گیاهان بهترین رشد خود را در خاک غنی، زهکش، با PH اندکی اسیدی، انجام میدهند.
قبل از کاشتِ این گیاه میتوانید کمپوست و کود ارگانیک را با خاک مخلوط نمایید.
غده‌های تقسیم شده گیاه سیکلمن را درست در زیرِ خاک بکارید (عمق کاشتتان از 2.5 تا 5 سانتیمتر تجاوز نکند).
این گیاه را به طورِ کامل آبیاری کرده و برای آبیاری بعدی اجازه دهید تا خاکِ گیاه به طورِ کامل خشک شود.
در صورتی که این گیاه را در آپارتمان آبیاری می‌کنید، به آن از پایین (و نه از روی برگها و گلها) آب بدهید.
اجازه ندهید که خاکِ گیاه به مدت زمانِ طولانی خیس باقی بماند، زیرا در این صورت به احتمال زیادی پوسیدگی ریشه رخ خواهد داد.
به این گیاه به طورِ ماهانه تقویت کننده بدهید و برای گیاهان آپارتمانی از تقویت کننده مایع استفاده نمایید.
گونههای مختلفِ گیاه سیکلمن در زمان‌های مختلفی گل میدهند.
برای افزایشِ شکوفه دهی، تقویت کننده‌ای که حاوی فسفرِ زیاد است را به گیاه افزوده و سطحِ نورِ دریافتی گیاه را افزایش دهید.
حشرات و بیماریها
گیاه سیکلمن به ندرت دچارِ بیماری و آفت میشود.
رایج‌ترین مشکلِ این گیاه گندیدگی و فسادِ ریشه است که میتوان با انتخاب خاک زهکش برای گیاه از آن پیشگیری کرد.
برای زهکشی بهتر، باید در زیرِ گلدانِ این گیاهِ آپارتمانی سوراخی را ایجاد نمایید.
دوام و سرسختی گیاه
اکثرِ گونههای این گیاه سرسخت و مقاوم هستند اما برخی در برابر سرما و یخبندان دوام نمی‌آورند.
اگر از میزانِ مقاومتِ گونه خود آگاه نیستید، با رسیدن فصل سرما این گیاهان را بپوشانید و یا به داخلِ منزل منتقل کنید.
گیاه گلدانی- گیاه حساس (میموسا)Mimosa
گیاه گلدانی- گیاه حساس (میموسا)Mimosa
گیاه گلدانی- گیاه حساس (میموسا)Mimosa
گیاه حساس با نام عملی Mimosa pudica به خانواده Fabaceae و راسته Fabales تعلق دارد که بومی آمریکای جنوبی و مناطق مرکزی قاره آمریکا است و به شکل گیاهی خزنده رشد می کند. گیاه حساس چندساله است و به دلیل حساسیتی که برگهای آن در تماس با سایر اجسام نشان می دهند، مورد توجه قرار گرفته اند. برگهای این گیاه در برابر تماس با سایر اجسام عکس العمل نشان داده و خود را جمع می کنند اما بعد از گذشت چند دقیق مجددا به حالت اولیه و طبیعی خود باز می گردند. از طرفی گلهای کوچک این گیاه نیز از زیبایی خاص خود برخوردارند. اگرچه در برخی از نقاط دنیا این گیاه را به عنوان گیاهی زینتی در گلدان نگهداری می کنند اما در برخی از نقاط دیگر بخصوص موطن آن، گیاه حساس گاهی به دلیل رشد سریعی که دارد همانند یک علف هرز برای کشاورزان مزاحمت ایجاد می کند.
گیاه گلدانی- گیاه حساس (میموسا)Mimosa
گیاه گلدانی- گیاه حساس (میموسا)Mimosa
گیاه حساس با نام عملی Mimosa pudica به خانواده Fabaceae و راسته Fabales تعلق دارد که بومی آمریکای جنوبی و مناطق مرکزی قاره آمریکا است و به شکل گیاهی خزنده رشد می کند. گیاه حساس چندساله است و به دلیل حساسیتی که برگهای آن در تماس با سایر اجسام نشان می دهند، مورد توجه قرار گرفته اند. برگهای این گیاه در برابر تماس با سایر اجسام عکس العمل نشان داده و خود را جمع می کنند اما بعد از گذشت چند دقیق مجددا به حالت اولیه و طبیعی خود باز می گردند. از طرفی گلهای کوچک این گیاه نیز از زیبایی خاص خود برخوردارند. اگرچه در برخی از نقاط دنیا این گیاه را به عنوان گیاهی زینتی در گلدان نگهداری می کنند اما در برخی از نقاط دیگر بخصوص موطن آن، گیاه حساس گاهی به دلیل رشد سریعی که دارد همانند یک علف هرز برای کشاورزان مزاحمت ایجاد می کند.
ساقه در گیاهان جوان به شکل مستقیم رشد می کند اما بعد به مرور زمان و با افزایش سن به شکل خزنده در می آید. ساقه ها نسبتا انعطاف پذیر هستند و ساقه اصلی چند شاخه می شود و به طول 1.5 متر رشد می کند. ارتفاع کلی گیاه معمولا به حدود 70-50 سانیتمتر می رسد اما در صورت مساعد بودن شرایط تا یک متر نیز می تواند ارتفاع بیابد. هر برگ شامل 26-10 برگچه کوچک است(اصطلاحا گفته می شود که برگ از نوع مرکب است) گلهای صورتی و یا ارغوانی رنگ گیاه حساس 3-2 سانتیمتر قطر دارند و در تابستان شکوفا می شود. تعداد گلها در گیاهان جوان اندک است اما با افزایش سن گیاه تعداد گلها نیز بیشتر می شود. همانطور که در مقدمه نیز اشاره شد ، برگهای این گیاه توانایی باز و بسته شدن را دارند که این مسئله در دو صورت اتفاق می افتد. اول اینکه اصولا با فرارسیدن شب برگها بسته می شوند (این عمل از نظر علمی Nyctinastic نامیده می شود) و با دمیدن آفتاب مجدد باز می شوند و حالت دوم زمانی است که برگها در صورت تماس با جسمی دیگر سریعا بسته می شوند که البته بعد از مدتی مجددا به حالت اولیه بر می گردند(این عمل از نظر علمی Seismonastic نامیده می شود). اگرچه گیاه حساس اصولا چند ساله است اما معمولا به شکل یکساله و در فصول بهار و تابستان و به عنوان نوعی کف پوش از آن استفاده میشود و سپس با فرارسیدن فصل سرما گیاه خشک میشود و از بین میرود و سپس در سال بعد مجدد از طریق بذر تکثیر و مورد استفاده قرار می گیرد. ازطرفی می توان در مناطقی که در طی پاییز و زمستان هوایی سرد دارند این گیاه را به شکل گلدانی مورد پرورش و نگهداری قرار داد. از دیگر نامهای این گیاه می توان به این موارد اشاره کرد: Sensitive plant,Humble plant, Shameful plant,Sleeping grass,Touch-me-not-Chuimui,Ant plantچرا برگها بسته می شوند؟
اصولا بسته شدن برگها به دلیل از دست دادن حجمی از آب و سایر محتویات داخل سلولها است. زمانی که دیواره سلول آب خود را از دست می دهد منجر به خم شدن برگ می شود. این مسئله در بسیاری از افراد زیرخانواده Mimosoideae از خانواده Fabaceae وجود دارد. برخی از اعضای این زیرخانواده همانند گیاهان حساس از این مسئله به عنوان نوعی دفاع در برابر حملات احتمالی و خطرات همچون حشرات گیاهخوار استفاده می کنند. بدین صورت که با برخورد جسمی به سطح برگها حجم زیادی از مواد شیمیایی همانند یون پتاسیم و به دنبال آن آب از داخل سلول به بیرون راه می یابد و فشار درون دیواره های سلول به ناگهان کاهش می یابد که منجر به افتادگی برگها می شود.
اصولا بسته شدن برگها به دلیل از دست دادن حجمی از آب و سایر محتویات داخل سلولها است. زمانی که دیواره سلول آب خود را از دست می دهد منجر به خم شدن برگ می شود. این مسئله در بسیاری از افراد زیرخانواده Mimosoideae از خانواده Fabaceae وجود دارد. برخی از اعضای این زیرخانواده همانند گیاهان حساس از این مسئله به عنوان نوعی دفاع در برابر حملات احتمالی و خطرات همچون حشرات گیاهخوار استفاده می کنند. بدین صورت که با برخورد جسمی به سطح برگها حجم زیادی از مواد شیمیایی همانند یون پتاسیم و به دنبال آن آب از داخل سلول به بیرون راه می یابد و فشار درون دیواره های سلول به ناگهان کاهش می یابد که منجر به افتادگی برگها می شود.
آبیاری:
نسبت به آبیاری بیش از اندازه حساس است.بنابراین زمانی که حدود 5 سانتیمتر از سطح خاک خشک شد نسبت به آبیاری آن اقدام کنید. رطوبت هوا را دوست دارد. می توانید از روش زیر گلدانی حاوی سنگریزه و آب استفاده کنید بدین صورت که یک عدد زیرگلدانی را پر از سنگریزه کنید سپس تا نیمه ارتفاع زیرگلدانی آب بریزید و گلدان محتوی گیاه را بر روی سنگریزه ها قرار دهید . مراقب باشید که کف گلدان با آب در تماس نباشد. اب درون زیرگلدانی به تدریج و در اثر گرمای هوا تبخیر شده و رطوبت مورد نیاز برگسار را تامین می کند. اگر هم می خواهید که از روش غبارپاشی آب بر روی برگسار استفاده کنید بهتر است که از آبهای بدون املاح استفاده کنید.
نور:
به آفتاب مستقیم نیاز دارد و وجود حدود 8 ساعت نور مستقیم به رشد آن کمک می کند. اگر نور مستقیم کافی نباشد، برگهای این گیاه کاملا باز نمی شوند.دما: دمای شبانه باید بیش از 18 درجه سانتیگراد باشد تا رشد خوبی داشته باشد این مسئله بخصوص در طی زمستان مهم است. اگر دما به زیر 16 درجه سانتیگراد نزول کند کاهش رشد و زرد شدن برگسار شروع خواهد شد. در طی فصل رشد نیز دمای 29-24 درجه برای رشد این گیاه مناسب است. افزایش دما و گرمای هوا از جمله دلایلی است که می تواند بسته شدن برگها را تحریک کند.خاک: از مخلوط خاکی سبک که آب را در خود نگه نمی دارد می توان استفاده کرد به عنوان مثال از مخلوط پیت موس +پرلایت به نسبت مساوی و یا دو قسمت پیت موس+ دو قسمت خاک معمولی + یک قسمت شن یا پرلایت و یا 15٪ خاک برگ+40٪ پیت موس+ 45٪ خاک شنی. در طی فصول بهار و تابستان هر دو هفته با کودهایی مایع مخصوص گیاهان آپارتمانی که میزان فسفر آن بیش از نیتروژن و پتاسیم است و یا با فرمول 10-10-10 و البته با نصف غلظت معمول کوددهی کنید.در طی پاییز و زمستان ماهی یک مرتبه از همین دستور العمل (نصف غلظت معمول کودها هر ماه یک مرتبه ) استفاده کنید.
تکثیر:
روش اصلی تکثیر این گیاه از طریق بذر است. گیاهان جوان تولید شده از بذر در طی 3-2 ماه اول رشدی نسبتا آهسته دارند و بعد از آن رشد آنها سرعت می یابد. بذرهای این گیاه کوچک هستند و پوششی سخت دارند و همین پوشش جوانه زنی بذرها را با مشکل مواجه می کند.
نسبت به آبیاری بیش از اندازه حساس است.بنابراین زمانی که حدود 5 سانتیمتر از سطح خاک خشک شد نسبت به آبیاری آن اقدام کنید. رطوبت هوا را دوست دارد. می توانید از روش زیر گلدانی حاوی سنگریزه و آب استفاده کنید بدین صورت که یک عدد زیرگلدانی را پر از سنگریزه کنید سپس تا نیمه ارتفاع زیرگلدانی آب بریزید و گلدان محتوی گیاه را بر روی سنگریزه ها قرار دهید . مراقب باشید که کف گلدان با آب در تماس نباشد. اب درون زیرگلدانی به تدریج و در اثر گرمای هوا تبخیر شده و رطوبت مورد نیاز برگسار را تامین می کند. اگر هم می خواهید که از روش غبارپاشی آب بر روی برگسار استفاده کنید بهتر است که از آبهای بدون املاح استفاده کنید.
نور:
به آفتاب مستقیم نیاز دارد و وجود حدود 8 ساعت نور مستقیم به رشد آن کمک می کند. اگر نور مستقیم کافی نباشد، برگهای این گیاه کاملا باز نمی شوند.دما: دمای شبانه باید بیش از 18 درجه سانتیگراد باشد تا رشد خوبی داشته باشد این مسئله بخصوص در طی زمستان مهم است. اگر دما به زیر 16 درجه سانتیگراد نزول کند کاهش رشد و زرد شدن برگسار شروع خواهد شد. در طی فصل رشد نیز دمای 29-24 درجه برای رشد این گیاه مناسب است. افزایش دما و گرمای هوا از جمله دلایلی است که می تواند بسته شدن برگها را تحریک کند.خاک: از مخلوط خاکی سبک که آب را در خود نگه نمی دارد می توان استفاده کرد به عنوان مثال از مخلوط پیت موس +پرلایت به نسبت مساوی و یا دو قسمت پیت موس+ دو قسمت خاک معمولی + یک قسمت شن یا پرلایت و یا 15٪ خاک برگ+40٪ پیت موس+ 45٪ خاک شنی. در طی فصول بهار و تابستان هر دو هفته با کودهایی مایع مخصوص گیاهان آپارتمانی که میزان فسفر آن بیش از نیتروژن و پتاسیم است و یا با فرمول 10-10-10 و البته با نصف غلظت معمول کوددهی کنید.در طی پاییز و زمستان ماهی یک مرتبه از همین دستور العمل (نصف غلظت معمول کودها هر ماه یک مرتبه ) استفاده کنید.
تکثیر:
روش اصلی تکثیر این گیاه از طریق بذر است. گیاهان جوان تولید شده از بذر در طی 3-2 ماه اول رشدی نسبتا آهسته دارند و بعد از آن رشد آنها سرعت می یابد. بذرهای این گیاه کوچک هستند و پوششی سخت دارند و همین پوشش جوانه زنی بذرها را با مشکل مواجه می کند.
یاس خوشه ایSyringia vulgaris
یاس خوشه ایSyringia vulgaris
یاس خوشه ای با نام علمی Syringia vulgaris به خانواده Oleaceae و راسته Lamiales تعلق دارند و بومی شبه جزیزه بالکان است که معمولا در فضای آزاد کاشته می شود. یاس بنفش درختچه و یا درختی کوچک با چند ساقه اصلی است که میتواند تا 7-6 متر ارتفاع بیابد و قطر ساقه ها به 20 سانتیمتر برسد. پوست تنه خاکستری یا خاکستری – قهوه‌ای است و ساقههای جوانتر سبز رنگ هستند. برگها 12-4 سانتیمتر طول و 8-3 سانتیمتر عرض دارند. گلهای بسیار زیبای این گیاه هر یک 10-6 میلیمتر طول دارند و تعداد زیادی از گلها بر روی یک محور که 18-8 سانتیمتر طول دارد قرار گرفته‌اند و منظره‌ای بسیار زیبا ایجاد می کنند.
اصطلاحا گفته می شود که گل آذین (مجموعه گلهای) این گیاه خوشه ای است. گلهای این گیاه معمولا بنفش رنگ (طیفهای مختلفی از رنگ بنفش ) هستند اما ارقامی با رنگ سفید و صورتی نیز جود دارد اما به هر حال رنگ اکثر ارقام بنفش رنگ است و به همین دلیل گاهی این گیاه یاس بنفش نیز نامیده می شود. گلها عطری شیرین دارند و در اواخر بهار و یا اوایل تابستان شکوفا می شوند.البته توجه داشته باشید که ارقامی نیز وجود دارند که دیرتر و یا زودتر گل می دهند. میوه های این گیاه کپسولهایی کوچک به طول 2-1 سانتیمتر است که قهوه ای رنگ هستند و در درون هر میوه دو عدد بذر وجود دارد. این گیاه در زبان انگلیسی Common Lilac و یا Lilac خوانده میشود.
یاس خوشه ایSyringia vulgaris
یاس خوشه ای با نام علمی Syringia vulgaris به خانواده Oleaceae و راسته Lamiales تعلق دارند و بومی شبه جزیزه بالکان است که معمولا در فضای آزاد کاشته می شود. یاس بنفش درختچه و یا درختی کوچک با چند ساقه اصلی است که میتواند تا 7-6 متر ارتفاع بیابد و قطر ساقه ها به 20 سانتیمتر برسد. پوست تنه خاکستری یا خاکستری – قهوه‌ای است و ساقههای جوانتر سبز رنگ هستند. برگها 12-4 سانتیمتر طول و 8-3 سانتیمتر عرض دارند. گلهای بسیار زیبای این گیاه هر یک 10-6 میلیمتر طول دارند و تعداد زیادی از گلها بر روی یک محور که 18-8 سانتیمتر طول دارد قرار گرفته‌اند و منظره‌ای بسیار زیبا ایجاد می کنند.
اصطلاحا گفته می شود که گل آذین (مجموعه گلهای) این گیاه خوشه ای است. گلهای این گیاه معمولا بنفش رنگ (طیفهای مختلفی از رنگ بنفش ) هستند اما ارقامی با رنگ سفید و صورتی نیز جود دارد اما به هر حال رنگ اکثر ارقام بنفش رنگ است و به همین دلیل گاهی این گیاه یاس بنفش نیز نامیده می شود. گلها عطری شیرین دارند و در اواخر بهار و یا اوایل تابستان شکوفا می شوند.البته توجه داشته باشید که ارقامی نیز وجود دارند که دیرتر و یا زودتر گل می دهند. میوه های این گیاه کپسولهایی کوچک به طول 2-1 سانتیمتر است که قهوه ای رنگ هستند و در درون هر میوه دو عدد بذر وجود دارد. این گیاه در زبان انگلیسی Common Lilac و یا Lilac خوانده میشود.
http://www.8pic.ir/images/82316678174649547466.jpg
تصویر فوق: برگ گیاه
http://www.8pic.ir/images/30148234775932155214.jpg
تصویر فوق: تشکیل شدن میوه بعد از گلها. این میوه ها در اصطلاح گیاهشناسی نوعی کپسول هستند که در زمان رسیدن قهوه ای رنگ می شوند و درون هر یک دو عدد بذر وجود دارد.
http://www.8pic.ir/images/15480665091229440219.jpg
http://www.8pic.ir/images/65771862234698504106.jpg
تصاویر فوق: ارقام مختلفی از یاس بنفش. همانطور که ملاحظه می کنید این گیاه رنگهای دیگری همانند سفید و صورتی نیز دارد اما به دلیل اینکه اغلب ارقام آن طیف های گوناگونی از رنگ بنفش را دارند با نام یاس بنفش شناخته شده اند.
تصویر فوق: برگ گیاه
http://www.8pic.ir/images/30148234775932155214.jpg
تصویر فوق: تشکیل شدن میوه بعد از گلها. این میوه ها در اصطلاح گیاهشناسی نوعی کپسول هستند که در زمان رسیدن قهوه ای رنگ می شوند و درون هر یک دو عدد بذر وجود دارد.
http://www.8pic.ir/images/15480665091229440219.jpg
http://www.8pic.ir/images/65771862234698504106.jpg
تصاویر فوق: ارقام مختلفی از یاس بنفش. همانطور که ملاحظه می کنید این گیاه رنگهای دیگری همانند سفید و صورتی نیز دارد اما به دلیل اینکه اغلب ارقام آن طیف های گوناگونی از رنگ بنفش را دارند با نام یاس بنفش شناخته شده اند.
آبیاری:
یاس بنفش به آبیاری متوسط نیاز دارد یعنی اگر اجازه دهید که سطح خاک تقریبا خشک شود و سپس گیاه را آب دهید مشکلی برای گیاه پیش نمی آید. البته سعی کنید که گیاهان جوان خشکی نکشند اما گیاهان بالغ اصولا مقاومتی بیشتر در برابر خشکی خاک دارند و مدت زمان طولانی تری این مسئله را نسبت به گیاهان جوان تحمل می کنند. از طرفی آبیاری بیش از اندازه و خیس بودن همیشگی خاک پای گیاه نه تنها کمکی به رشد گیاه نمی کند بلکه می تواند منجر به کاهش گلدهی گیاه و همچنین خفگی و پوسیدگی ریشه ها شود که این مسئله را می توان در برگسار گیاه به شکل زردی برگها و ریزش آنان مشاهده کرد.
نور:
این گیاه به نور مستقیم آفتاب حداقل به میزان 8-6 ساعت در طول روز نیاز دارد. کمبود نور موجب بلند شدن ساقه ها و زیاد شدن فاصله برگها از یکدیگر، پریدگی رنگ برگسار ، عدم گلدهی و یا خوشه هایی با تعداد گل اندک و همچنین فاصله بیشتر میان گلهای موجود بر روی گل آذین می شود. زیاد بودن نور معمولا به این گیاه آسیب نمی رساند مگر آنکه گیاه جوان باشد و هنوز در خاک محل کاشت مستقر نشده باشد. با آبیاری منظم و جلوگیری از خشکی کشیدن گیاه در چنین شرایطی می توان مانع از صدمه آفتاب به این گیاه شد اما به هر حال احتمال سوختن نوک و حاشیه برگها به دلیل آفتاب شدید در شرایطی که هوا گرم است وجود دارد.دما: یاس بنفش به سرمای زمستانه مقاوم است و برخی ارقام آن دما را تا حدود 30- نیز تحمل می کنند اما به هر حال برگهای جوان می توانند در اثر سرمای ابتدای بهار صدمه دیده و خشک و سیاه شوند اما گیاه از بین نخواهد رفت. حتی این گیاه برای گلدهی مناسب در فصل رشد نیاز به سرمای زمستانه دارد و در مناطقی که زمستانهایی ملایم و معتدل دارند گلدهی این گیاه چندان خوب نیست. پایین ترین دمایی که گیاه بدون مشکل به رشد خود ادامه می دهد حدود 15 درجه است و همچنین تا حدود 25 درجه نیز گلدهی به خوبی صورت می گیرد. با گرمتر شدن هوا کمی از گلدهی کاسته می شود و خوشه های گل ممکن است به آن پرپشتی که در هوای خنکتر ایجاد می شدند ، به چشم نیایند.
خاک:
یاس بنفش در مورد خاک چندان سخت گیر نیست . اما وجود زهکش مناسب و عدم سنگین و یا سبک بودن خاک می تواند به رشد آن کمک کند. بنابراین در زمانی که خاک این گیاه را آماده می کنید اگر در زمان پر کردن گودال محل کاشت از مخلوط خاک برگ+خاک معمولی+کود بسیار پوسده گاوی استفاده شود، محیط خوبی برای رشد ایجاد می کند. توجه داشته باشید که کود حتما باید بسیار پوسیده باشد در غیر اینصورت موجب سوختن ریشه های گیاه می شود که اثر آنرا می توان به شکل کاهش رشد عمومی گیاه و پریدگی رنگ و پژمردگی عمومی برگسار مشاهده کرد. با شروع فصل بهار می توانید یک لایه خاک برگ+کود پوسیده دامی بر روی سطخ خاک در زیر درخت پخش کنید تا علاوه بر جلوگیری از گرم شدن بیش از اندازه سطح خاک به دلیل تابش نور آفتاب، مواد غذایی موجود در موارد یاد شده به تدریج وارد خاک شده و مورد استفاده گیاه قرار گیرد. کوددهی بیش از اندازه این گیاه یکی از موانع گلدهی مناسب آن به شمار می رود . بنابراین اگر می خواهید از کود شیمیایی استفاده کنید فرمولهای ملایم همانند 10-10-10 در اوایل فصل رشد استفاده کنید اما بیش از آن توصیه نشده است.
تکثیر:
بدرهای گیاه را می توان در عمق 5 سانتیمتری در مخلوط خاکی سبک و مرطوب کاشت و ظرف محتوی آنان را 90-60 روز در یخچال قرار داد. یعنی برای جوانه زنی بذرهای گیاه دوره سرمایی مرطوب مورد نیاز است. برای رفع این نیاز می توان بذرها را در فصل پاییز مستقیما در خاک باغچه کاشت تا چنین نیازی در طی فصل زمستان برطرف شود. 4-3 سال طول می کشد تا گیاه حاصل از بذر بتواند گل بدهد. کاشت بذر اکثرا برای تولید پایه این گیاه و استفاده از آن در شیوه تکثیر از طریق پیوند زنی استفاده می شود. زیرا گفته می شود گیاه حاصل از کاشت بذر از سیستم ریشه ای قوی تری نسبت به گیاه حاصل از کاشت قلمه برخورد دار است. بنابراین بعد از کاشت بذر و رشد گیاه جوان، از گیاه دیگری که گلدهی باکیفیت و باکمیت بالایی دارد پبوندک تهیه شده و بر روی پایه حاصل از رشد بذر پیوند می شود. عمل پیوند روشهای مختلفی دارد و در مورد گیاهان یاس بنفش از پیوند اسکنه استفاده می شود . در این پیوند بعد از سربرداری از پایه، یک شکاف یا دو شکاف عمود بر هر در مقطع عرضی پایه ایجاد شده و پیوندکها که در اصل ساقه هایی کوچک حاوی چند جوانه هستند در شکاف ها قرار داده می شوند به گونه ای که لایه های زاینده پایه و پیوندک روی هم قرار گیرند. قلمه نیمه رسیده یا نیمه چوبی که در اواسط تابستان تهیه میشود راه دیگر تکثیر این گیاه است.طول مناسب قلمه ها حدود 15 سانتیمتر است و استفاده از هورمونهای ریشه زایی به روند ریشه دهی قلمه ها کمک می کند. قلمه ها را می توان در بستری سبک که رطوبت نگه می دارد همانند پرلایت ، کوکوپیت + پرلایت، خاک برگ + پرلایت و ...کاشت و در مکانی به دور از نور مستقیم آفتاب قرار داد. مراقب عدم خشک شدن بستر کاشت باشید. ریشه زایی 6-3 هفته طول می کشد. پاجوشهای برآمده از ریشه های این گیاه راه دیگر تکثیر آن هستند که می توان از گیاه مادری آنان را جدا کرد و به شکل گیاهی مستقل آنان را کشت کرد. این گیاهان در طی 3 سال می توانند بالغ شوند و گلدهی خوبی داشته باشند. البته توجه کنید که اگر گیاه شما از نوع پیوندی است، گیاهی که از این طریق تکثیر می شود به طور کل با گیاه مادری متفاوت است زیرا از سیستم ریشه گیاه برآمده و با خصوصیت آنچه که در قسمت هوایی گیاه فعالیت و گلدهی دارد متفاوت است. خوابانیدن شاخه راه دیگر تکثیر این گیاه است که میتوانید یک شاخه را خم کرده و قسمتی از آنرا در زیر خاک مدفون کنید . این عمل را می توانید در بهار انجام دهید. قسمتی که در زیر خاک مدفون است تا پاییز ریشه داده و می توان آنرا به عنوان گیاهی مستقل از گیاه مادری جدا کرد.
آفات و بیماری:
سفیدک پودری یکی از بیماری های شایع این گیاه است که بخصوص در اواخر تابستان برای این گیاه مشکلاتی را ایجاد می کند. بیماریهای قارچی مانند لکه برگی نیز گاهی مشاهده می شود. از آفات شایع نیز می توان به شته ، معدنچی برگ، شپشکهای سپردار و زنبورهای برنده برگ (برگها را به شکل هلالی می کند) اشاره کرد.هرس: گیاهان جوان تا 4-3 سال اولیه رشد نیازی به هرس ندارد اما یاسهای بزرگتر را می توان هرس کرد هرس را هرگز در اواخر تابستان در طی پاییز و یا زمستان انجام ندهید این کار موجب کاهش گلدهی این گیاه می شود. ساقه های گیاه که بیش از 6-5 سال عمر ندارند گلدهی مناسبی دارند و ساقه های مسن تر گلدهی کمتری دارند . گلهایی که روی ساقه های مسن تر تشکیل می شود کوچکتر کمتر و اکثرا در نوک ساقه شکل می گیرند . اینکه ساقه ها را به چه میزان می خواهید هرس کنید بستگی به سن و سال ساقه ها و همچنین تصمیم شما در رابطه با شکل و فرم کلی گیاه دارد یعنی زمانی که مثلا می خواهید گیاه بیشتر حالت درختچه ای داشته باشد تا بوته ای باید رشد ساقه های موجود در قسمت پایین گیاه را کنترل کرد و یا اگر تمایل دارد گیاه بیشرت فرم و شکل رشد بوته ای داشته باشد با عمل سرزنی می توان رشد ساقه های جانبی را تحریک کرد. البته فراموش نکنید اگر علاقه دارید که گیاه همانند درختچه ای کوچک رشد کند بهتر است که حتما چندین تنه داشته باشد و داشتن 2-1 تنه برای این گیاه مناسب نیست و موجب ضعیف شدن قسمت بالایی گیاه و عدم گلدهی مناسب آن می شود . به هر حال اصولا هرس را بعد از اتمام گلدهی گیاه انجام دهید زیرا باید بدانید که کدام شاخه گل داده است و کدام یک گل نداده است. همچنین پاجوشهای کوچکی را که از زیر سطح خاک بیرون آمده اند را قطع کنید. این پاجوشها تنها منجر به جذب انرژی گیاه و مانعی برای گلدهی بهتر آن هستند برخی پرورشدهندگان معتقدند که لزومی ندارد که هر سال عمل هرس را انجام داد . مثلا در مورد کنترل گلدهی گیاه و افزایش گلدهی توجه داشته باشید زمانی که گلدهی گیاه کاهش یافت و یا گلها ریز شدند ، می توان نسبت به هرس گیاه جهت بیشتر و درشت تر شدن گلهای آن اقدام کرد. اما برخی دیگر به هرس ساللیانه این گیاه معتدقدند.به طور کل در هرس سالیانه ساقه های شکسته ، بیمار، آنانی که موجب ازدحام مرکز گیاه شده اند و ساقه هایی را که گلدهی خوبی دیگر ندارند قطع می شوند. گفته می شود ساقه هایی که ضخامت آنان به اندازه یک مداد معمولی است از جمله ساقه ها با بهترین گلدهی هستند و باید نگهداری شوند. جدا سازی گلها بعد از پژمردگی آنان نیز عمل دیگری است که باید انجام شود تا انرژی گیاه صرف رشد بذرها نشود . با عمل هرس می توان نسبت به جوان سازی گیاه نیز اقدام کرد بدین صورت که هر چند سال یکبار می توان ساقه های بسیار مسن گیاه را تا نزدیکی سطح خاک کوتاه کرد.. اگر گیاه شما برای مدت زمان طولانی است که هرس نشده و واقعا شکل و فرم نامناسبی پیدا کرده است بهتر است هرس گیاه را برای جوان سازی در طی چند سال انجام دهید و به شکل ناگهانی تمامی ساقه های مسن گیاه را قطع نکنید زیرا این کار (قطع تمامی ساقه های مسن در یک مقطع زمانی ) منجر به شوکه شدن گیاه و رشد تعداد بیشماری پاجوش خواهد شد. بنابراین در سال اول برنامه هرس برای احیا و جوان سازی یک گیاه یاس بنففش می توانید حدود یک سوم ساقه های مسن و چوبی را از گیاه جدا کنید. در سال دوم برنامه هرس، حدود نیمی از ساقه های باقیمانده را از گیاه جدا کنید و در سال سوم این برنامه ، مابقی ساقه های مسن را قطع کنید. در سالهای بعد نیز برنامه هرس عادی را انجام دهید یعنی ساقه هایی که برای حدود دو سال متوالی گلدهی داشته اند را می توان کوتاه کرد تا رشد ساقه های جدید تحریک شود.
یاس بنفش به آبیاری متوسط نیاز دارد یعنی اگر اجازه دهید که سطح خاک تقریبا خشک شود و سپس گیاه را آب دهید مشکلی برای گیاه پیش نمی آید. البته سعی کنید که گیاهان جوان خشکی نکشند اما گیاهان بالغ اصولا مقاومتی بیشتر در برابر خشکی خاک دارند و مدت زمان طولانی تری این مسئله را نسبت به گیاهان جوان تحمل می کنند. از طرفی آبیاری بیش از اندازه و خیس بودن همیشگی خاک پای گیاه نه تنها کمکی به رشد گیاه نمی کند بلکه می تواند منجر به کاهش گلدهی گیاه و همچنین خفگی و پوسیدگی ریشه ها شود که این مسئله را می توان در برگسار گیاه به شکل زردی برگها و ریزش آنان مشاهده کرد.
نور:
این گیاه به نور مستقیم آفتاب حداقل به میزان 8-6 ساعت در طول روز نیاز دارد. کمبود نور موجب بلند شدن ساقه ها و زیاد شدن فاصله برگها از یکدیگر، پریدگی رنگ برگسار ، عدم گلدهی و یا خوشه هایی با تعداد گل اندک و همچنین فاصله بیشتر میان گلهای موجود بر روی گل آذین می شود. زیاد بودن نور معمولا به این گیاه آسیب نمی رساند مگر آنکه گیاه جوان باشد و هنوز در خاک محل کاشت مستقر نشده باشد. با آبیاری منظم و جلوگیری از خشکی کشیدن گیاه در چنین شرایطی می توان مانع از صدمه آفتاب به این گیاه شد اما به هر حال احتمال سوختن نوک و حاشیه برگها به دلیل آفتاب شدید در شرایطی که هوا گرم است وجود دارد.دما: یاس بنفش به سرمای زمستانه مقاوم است و برخی ارقام آن دما را تا حدود 30- نیز تحمل می کنند اما به هر حال برگهای جوان می توانند در اثر سرمای ابتدای بهار صدمه دیده و خشک و سیاه شوند اما گیاه از بین نخواهد رفت. حتی این گیاه برای گلدهی مناسب در فصل رشد نیاز به سرمای زمستانه دارد و در مناطقی که زمستانهایی ملایم و معتدل دارند گلدهی این گیاه چندان خوب نیست. پایین ترین دمایی که گیاه بدون مشکل به رشد خود ادامه می دهد حدود 15 درجه است و همچنین تا حدود 25 درجه نیز گلدهی به خوبی صورت می گیرد. با گرمتر شدن هوا کمی از گلدهی کاسته می شود و خوشه های گل ممکن است به آن پرپشتی که در هوای خنکتر ایجاد می شدند ، به چشم نیایند.
خاک:
یاس بنفش در مورد خاک چندان سخت گیر نیست . اما وجود زهکش مناسب و عدم سنگین و یا سبک بودن خاک می تواند به رشد آن کمک کند. بنابراین در زمانی که خاک این گیاه را آماده می کنید اگر در زمان پر کردن گودال محل کاشت از مخلوط خاک برگ+خاک معمولی+کود بسیار پوسده گاوی استفاده شود، محیط خوبی برای رشد ایجاد می کند. توجه داشته باشید که کود حتما باید بسیار پوسیده باشد در غیر اینصورت موجب سوختن ریشه های گیاه می شود که اثر آنرا می توان به شکل کاهش رشد عمومی گیاه و پریدگی رنگ و پژمردگی عمومی برگسار مشاهده کرد. با شروع فصل بهار می توانید یک لایه خاک برگ+کود پوسیده دامی بر روی سطخ خاک در زیر درخت پخش کنید تا علاوه بر جلوگیری از گرم شدن بیش از اندازه سطح خاک به دلیل تابش نور آفتاب، مواد غذایی موجود در موارد یاد شده به تدریج وارد خاک شده و مورد استفاده گیاه قرار گیرد. کوددهی بیش از اندازه این گیاه یکی از موانع گلدهی مناسب آن به شمار می رود . بنابراین اگر می خواهید از کود شیمیایی استفاده کنید فرمولهای ملایم همانند 10-10-10 در اوایل فصل رشد استفاده کنید اما بیش از آن توصیه نشده است.
تکثیر:
بدرهای گیاه را می توان در عمق 5 سانتیمتری در مخلوط خاکی سبک و مرطوب کاشت و ظرف محتوی آنان را 90-60 روز در یخچال قرار داد. یعنی برای جوانه زنی بذرهای گیاه دوره سرمایی مرطوب مورد نیاز است. برای رفع این نیاز می توان بذرها را در فصل پاییز مستقیما در خاک باغچه کاشت تا چنین نیازی در طی فصل زمستان برطرف شود. 4-3 سال طول می کشد تا گیاه حاصل از بذر بتواند گل بدهد. کاشت بذر اکثرا برای تولید پایه این گیاه و استفاده از آن در شیوه تکثیر از طریق پیوند زنی استفاده می شود. زیرا گفته می شود گیاه حاصل از کاشت بذر از سیستم ریشه ای قوی تری نسبت به گیاه حاصل از کاشت قلمه برخورد دار است. بنابراین بعد از کاشت بذر و رشد گیاه جوان، از گیاه دیگری که گلدهی باکیفیت و باکمیت بالایی دارد پبوندک تهیه شده و بر روی پایه حاصل از رشد بذر پیوند می شود. عمل پیوند روشهای مختلفی دارد و در مورد گیاهان یاس بنفش از پیوند اسکنه استفاده می شود . در این پیوند بعد از سربرداری از پایه، یک شکاف یا دو شکاف عمود بر هر در مقطع عرضی پایه ایجاد شده و پیوندکها که در اصل ساقه هایی کوچک حاوی چند جوانه هستند در شکاف ها قرار داده می شوند به گونه ای که لایه های زاینده پایه و پیوندک روی هم قرار گیرند. قلمه نیمه رسیده یا نیمه چوبی که در اواسط تابستان تهیه میشود راه دیگر تکثیر این گیاه است.طول مناسب قلمه ها حدود 15 سانتیمتر است و استفاده از هورمونهای ریشه زایی به روند ریشه دهی قلمه ها کمک می کند. قلمه ها را می توان در بستری سبک که رطوبت نگه می دارد همانند پرلایت ، کوکوپیت + پرلایت، خاک برگ + پرلایت و ...کاشت و در مکانی به دور از نور مستقیم آفتاب قرار داد. مراقب عدم خشک شدن بستر کاشت باشید. ریشه زایی 6-3 هفته طول می کشد. پاجوشهای برآمده از ریشه های این گیاه راه دیگر تکثیر آن هستند که می توان از گیاه مادری آنان را جدا کرد و به شکل گیاهی مستقل آنان را کشت کرد. این گیاهان در طی 3 سال می توانند بالغ شوند و گلدهی خوبی داشته باشند. البته توجه کنید که اگر گیاه شما از نوع پیوندی است، گیاهی که از این طریق تکثیر می شود به طور کل با گیاه مادری متفاوت است زیرا از سیستم ریشه گیاه برآمده و با خصوصیت آنچه که در قسمت هوایی گیاه فعالیت و گلدهی دارد متفاوت است. خوابانیدن شاخه راه دیگر تکثیر این گیاه است که میتوانید یک شاخه را خم کرده و قسمتی از آنرا در زیر خاک مدفون کنید . این عمل را می توانید در بهار انجام دهید. قسمتی که در زیر خاک مدفون است تا پاییز ریشه داده و می توان آنرا به عنوان گیاهی مستقل از گیاه مادری جدا کرد.
آفات و بیماری:
سفیدک پودری یکی از بیماری های شایع این گیاه است که بخصوص در اواخر تابستان برای این گیاه مشکلاتی را ایجاد می کند. بیماریهای قارچی مانند لکه برگی نیز گاهی مشاهده می شود. از آفات شایع نیز می توان به شته ، معدنچی برگ، شپشکهای سپردار و زنبورهای برنده برگ (برگها را به شکل هلالی می کند) اشاره کرد.هرس: گیاهان جوان تا 4-3 سال اولیه رشد نیازی به هرس ندارد اما یاسهای بزرگتر را می توان هرس کرد هرس را هرگز در اواخر تابستان در طی پاییز و یا زمستان انجام ندهید این کار موجب کاهش گلدهی این گیاه می شود. ساقه های گیاه که بیش از 6-5 سال عمر ندارند گلدهی مناسبی دارند و ساقه های مسن تر گلدهی کمتری دارند . گلهایی که روی ساقه های مسن تر تشکیل می شود کوچکتر کمتر و اکثرا در نوک ساقه شکل می گیرند . اینکه ساقه ها را به چه میزان می خواهید هرس کنید بستگی به سن و سال ساقه ها و همچنین تصمیم شما در رابطه با شکل و فرم کلی گیاه دارد یعنی زمانی که مثلا می خواهید گیاه بیشتر حالت درختچه ای داشته باشد تا بوته ای باید رشد ساقه های موجود در قسمت پایین گیاه را کنترل کرد و یا اگر تمایل دارد گیاه بیشرت فرم و شکل رشد بوته ای داشته باشد با عمل سرزنی می توان رشد ساقه های جانبی را تحریک کرد. البته فراموش نکنید اگر علاقه دارید که گیاه همانند درختچه ای کوچک رشد کند بهتر است که حتما چندین تنه داشته باشد و داشتن 2-1 تنه برای این گیاه مناسب نیست و موجب ضعیف شدن قسمت بالایی گیاه و عدم گلدهی مناسب آن می شود . به هر حال اصولا هرس را بعد از اتمام گلدهی گیاه انجام دهید زیرا باید بدانید که کدام شاخه گل داده است و کدام یک گل نداده است. همچنین پاجوشهای کوچکی را که از زیر سطح خاک بیرون آمده اند را قطع کنید. این پاجوشها تنها منجر به جذب انرژی گیاه و مانعی برای گلدهی بهتر آن هستند برخی پرورشدهندگان معتقدند که لزومی ندارد که هر سال عمل هرس را انجام داد . مثلا در مورد کنترل گلدهی گیاه و افزایش گلدهی توجه داشته باشید زمانی که گلدهی گیاه کاهش یافت و یا گلها ریز شدند ، می توان نسبت به هرس گیاه جهت بیشتر و درشت تر شدن گلهای آن اقدام کرد. اما برخی دیگر به هرس ساللیانه این گیاه معتدقدند.به طور کل در هرس سالیانه ساقه های شکسته ، بیمار، آنانی که موجب ازدحام مرکز گیاه شده اند و ساقه هایی را که گلدهی خوبی دیگر ندارند قطع می شوند. گفته می شود ساقه هایی که ضخامت آنان به اندازه یک مداد معمولی است از جمله ساقه ها با بهترین گلدهی هستند و باید نگهداری شوند. جدا سازی گلها بعد از پژمردگی آنان نیز عمل دیگری است که باید انجام شود تا انرژی گیاه صرف رشد بذرها نشود . با عمل هرس می توان نسبت به جوان سازی گیاه نیز اقدام کرد بدین صورت که هر چند سال یکبار می توان ساقه های بسیار مسن گیاه را تا نزدیکی سطح خاک کوتاه کرد.. اگر گیاه شما برای مدت زمان طولانی است که هرس نشده و واقعا شکل و فرم نامناسبی پیدا کرده است بهتر است هرس گیاه را برای جوان سازی در طی چند سال انجام دهید و به شکل ناگهانی تمامی ساقه های مسن گیاه را قطع نکنید زیرا این کار (قطع تمامی ساقه های مسن در یک مقطع زمانی ) منجر به شوکه شدن گیاه و رشد تعداد بیشماری پاجوش خواهد شد. بنابراین در سال اول برنامه هرس برای احیا و جوان سازی یک گیاه یاس بنففش می توانید حدود یک سوم ساقه های مسن و چوبی را از گیاه جدا کنید. در سال دوم برنامه هرس، حدود نیمی از ساقه های باقیمانده را از گیاه جدا کنید و در سال سوم این برنامه ، مابقی ساقه های مسن را قطع کنید. در سالهای بعد نیز برنامه هرس عادی را انجام دهید یعنی ساقه هایی که برای حدود دو سال متوالی گلدهی داشته اند را می توان کوتاه کرد تا رشد ساقه های جدید تحریک شود.
http://www.8pic.ir/images/36001736668174377848.jpg
تصویر فوق: گیاهی که به شکل بوته ای تربیت شده و چندین سال از عمر آن می گذرد.http://www.8pic.ir/images/38118499055440858657.jpgتصویر فوق: گیاه جوان که به شکل بوته ای تربیت شده است. http://www.8pic.ir/images/71737701023233869621.jpgتصویر فوق: تربیت گیاه به شکل درختچهhttp://www.8pic.ir/images/36534826697224915552.jpgتصویر فوق: تربیت یاس بنفش به شکل بونسایhttp://www.8pic.ir/images/97770777961913289983.jpgتصویر فوق: هرس سالیانه
تصویر فوق: گیاهی که به شکل بوته ای تربیت شده و چندین سال از عمر آن می گذرد.http://www.8pic.ir/images/38118499055440858657.jpgتصویر فوق: گیاه جوان که به شکل بوته ای تربیت شده است. http://www.8pic.ir/images/71737701023233869621.jpgتصویر فوق: تربیت گیاه به شکل درختچهhttp://www.8pic.ir/images/36534826697224915552.jpgتصویر فوق: تربیت یاس بنفش به شکل بونسایhttp://www.8pic.ir/images/97770777961913289983.jpgتصویر فوق: هرس سالیانه
http://masiid.blogfa.com/
این منبعشه....
این منبعشه....
ناز یخی Aptenia cordifolia
ناز یخی Aptenia cordifolia
ناز یخی با نام علمی Aptenia cordifolia به خانواده Aizoacea و راسته Caryophyllales تعلق دارد و بومی آفریقای جنوبی است. گیاهان متعلق به خانواده Aizoacea در زبان انگلیسی با نام عمومی گیاهان یخی Ice plant معروف هستند و این مسئله شاید از جمله دلایلی باشد که ما این گیاه را ناز یخی می‌نامیم.اینکه چرا این گیاه در زبان انگلیسی Heartleaf iceplant (گیاه یخی برگ قلبی!) خوانده میشود دلیل جالبی دارد . آپتنیا بر روی سطح برگ خود کرکهایی دارد که این کرکها می توانند منجر به انکسار و انعکاس نور خورشید شوند و به همین دلیل گاهی به نظر می رسد که کریستالهای یخ بر روی برگ این گیاه وجود دارد. به همین دلیل به آن گیاه یخی گفته شده است.اگر به برگهای این گیاه در برخی از تصاویری که در ادامه مطلب آمده است توجه کنید این درخشندگی را مشاهده خواهید کرد.
A.lancifoliaساقههای گونهAptenia cordifolia میتواند تا 60 سانتیمتر نیز رشد کنند. برگها قلبی شکل به طول 3 سانتیمتر دارند. گلهای محبوبترین انواع آن صورتی – ارغوانی رنگ هستند و 1.5 سانیتیمتر قطر دارند و در طی بهار تا پاییز بر روی گیاه شکوفا می شوند. میوه های گیاه حاوی چهار بذر قهوه ای- سیاه رنگ است.این گیاه در زبان انگلیسی علاوه بر Heartleaf iceplant با نامهایی همچون baby sun rose, red aptenia و نیز شناخته می شود. البته این گیاه نمونه هایی با گلهای سفید رنگ و همچنین انواعی با برگهای ابلق نیز دارد. به نظر می رسد که نمونه های سفید رنگ قدرت رشدی نمونه های دیگر (انواعی که گلهایی صورتی - ارغوانی دارند) را ندارد. گونه A.haeckeliana از نظر ظاهری بسیار شبیه Aptenia cordifolia است اما با این تفاوت که برگهایی بیضوی شکل و گلهایی زرد رنگ دارند و به همین دلیل در زبان انگلیسی این گیاه را Yellow sunrose مینامند. محبوبترین گیاهان ناز یخی از دو رگه گیری بین دو گونه قبلی بدست آمد و با نام A.'Red Apple خوانده شده‌اند که گلهایی قرمز درخشان و برگهای تقریبا قلبی شکل با رنگ سبز نسبتا کم رنگ دارد و حدود 15 سانتیمتر ارتفاع می یابد و روی زمین نیز 40-30 سانتیمتر فضا اشغال می کند. گلهای Aptenia cordifolia (که طبیعی هستند و حاصل دو رگه گیری نیستند)به رنگ ارغوانی است و برگها بیشتر قلبی شکل هستند تا بیضوی و رنگ سبز آنان نیز تیره‌تر است و همانطور که در مقدمه نیز اشاره شد ساقه های این گیاه تا 60 سانتیمتر نیز رشد می کنند. در بین دورگه های دیگر این گیاه گلهایی با رنگهای صورتی تا قرمز تیره نیز وجود دارد. برخی از انواع این گیاه دارای برگهایی ابلق هستند یعنی بر روی برگها نواحی به رنگهای سفید، شیری و یا مایل به زرد وجود دارد.
http://www.8pic.ir/images/48995575064878934392.jpgتصاویر فوق: سمت راست برگ A.'Red Apple و سمت چپ برگ Aptenia cordifolia
http://www.8pic.ir/images/60684136023228519288.jpgتصویر فوق: نمونه هایی از آپتنیا با برگهای ابلق
http://www.8pic.ir/images/80567777639669519350.jpg
http://www.8pic.ir/images/95165120636375583010.jpg
http://www.8pic.ir/images/42143409759485789756.jpgتصاویر فوق: رنگهای مختلف آپتنیا
ناز یخی Aptenia cordifolia
ناز یخی با نام علمی Aptenia cordifolia به خانواده Aizoacea و راسته Caryophyllales تعلق دارد و بومی آفریقای جنوبی است. گیاهان متعلق به خانواده Aizoacea در زبان انگلیسی با نام عمومی گیاهان یخی Ice plant معروف هستند و این مسئله شاید از جمله دلایلی باشد که ما این گیاه را ناز یخی می‌نامیم.اینکه چرا این گیاه در زبان انگلیسی Heartleaf iceplant (گیاه یخی برگ قلبی!) خوانده میشود دلیل جالبی دارد . آپتنیا بر روی سطح برگ خود کرکهایی دارد که این کرکها می توانند منجر به انکسار و انعکاس نور خورشید شوند و به همین دلیل گاهی به نظر می رسد که کریستالهای یخ بر روی برگ این گیاه وجود دارد. به همین دلیل به آن گیاه یخی گفته شده است.اگر به برگهای این گیاه در برخی از تصاویری که در ادامه مطلب آمده است توجه کنید این درخشندگی را مشاهده خواهید کرد.
از طرفی نباید فراموش کنیم که این گیاه و گل ناز از نظر گیاه شناسی خانواده های جداگانه و متفاوتی دارند . اما میتوان گفت که نیازهای محیطی این دو گیاه تا حدود زیادی شبیه یکدیگر است. این گیاهان همیشه سبز، با برگهایی آبدار و رشد نسبتا سریع هستند که در صورت مساعد بودن شرایط محیطی تا 3-2 چند سال به زندگی خود ادامه می دهند اما از آنان به شکل گیاه یکساله نیز استفاده میشود. جنس Aptenia دارای چهار گونه است که در بین این گونه ها از Aptenia cordifolia ، A.haeckeliana و رقم A.'Red Apple که در واقع حاصل از دو رگه گیری بین دو گونه یاد شده می باشد، استفاده بیشتری تا کنون شده است. دو گونه دیگر عبارتند از A.geniculiflora و A.lancifoliaساقههای گونهAptenia cordifolia میتواند تا 60 سانتیمتر نیز رشد کنند. برگها قلبی شکل به طول 3 سانتیمتر دارند. گلهای محبوبترین انواع آن صورتی – ارغوانی رنگ هستند و 1.5 سانیتیمتر قطر دارند و در طی بهار تا پاییز بر روی گیاه شکوفا می شوند. میوه های گیاه حاوی چهار بذر قهوه ای- سیاه رنگ است.این گیاه در زبان انگلیسی علاوه بر Heartleaf iceplant با نامهایی همچون baby sun rose, red aptenia و نیز شناخته می شود. البته این گیاه نمونه هایی با گلهای سفید رنگ و همچنین انواعی با برگهای ابلق نیز دارد. به نظر می رسد که نمونه های سفید رنگ قدرت رشدی نمونه های دیگر (انواعی که گلهایی صورتی - ارغوانی دارند) را ندارد. گونه A.haeckeliana از نظر ظاهری بسیار شبیه Aptenia cordifolia است اما با این تفاوت که برگهایی بیضوی شکل و گلهایی زرد رنگ دارند و به همین دلیل در زبان انگلیسی این گیاه را Yellow sunrose مینامند. محبوبترین گیاهان ناز یخی از دو رگه گیری بین دو گونه قبلی بدست آمد و با نام A.'Red Apple خوانده شده‌اند که گلهایی قرمز درخشان و برگهای تقریبا قلبی شکل با رنگ سبز نسبتا کم رنگ دارد و حدود 15 سانتیمتر ارتفاع می یابد و روی زمین نیز 40-30 سانتیمتر فضا اشغال می کند. گلهای Aptenia cordifolia (که طبیعی هستند و حاصل دو رگه گیری نیستند)به رنگ ارغوانی است و برگها بیشتر قلبی شکل هستند تا بیضوی و رنگ سبز آنان نیز تیره‌تر است و همانطور که در مقدمه نیز اشاره شد ساقه های این گیاه تا 60 سانتیمتر نیز رشد می کنند. در بین دورگه های دیگر این گیاه گلهایی با رنگهای صورتی تا قرمز تیره نیز وجود دارد. برخی از انواع این گیاه دارای برگهایی ابلق هستند یعنی بر روی برگها نواحی به رنگهای سفید، شیری و یا مایل به زرد وجود دارد.
http://www.8pic.ir/images/48995575064878934392.jpgتصاویر فوق: سمت راست برگ A.'Red Apple و سمت چپ برگ Aptenia cordifolia
http://www.8pic.ir/images/60684136023228519288.jpgتصویر فوق: نمونه هایی از آپتنیا با برگهای ابلق
http://www.8pic.ir/images/80567777639669519350.jpg
http://www.8pic.ir/images/95165120636375583010.jpg
http://www.8pic.ir/images/42143409759485789756.jpgتصاویر فوق: رنگهای مختلف آپتنیا
پرورش گیاه به شکل گلدانیشرایط محیطی مورد نیاز برای پرورش و نگهداری آپتنیا
آبیاری:
گل ناز آفتابی اصولا به آبیاری زیادی نیاز ندارد بخصوص اینکه گیاهان بالغ خاک خشک را تا حدود قابل قبولی تحمل کرده و مشکلی برای آنان پیش نمی آید. حتی گیاهان جوان را نباید زیاد آبیاری کرد به بیان دیگر نباید خاک این گیاه رطوبت همیشگی داشته باشد و خیس باقی بماند . این شرایط ابتدا موجب رنگ پریدگی و زردی برگسار ، کاهش رشد ، پوسیدگی ریشه و ساقه های این گیاه و در نهایت از بین رفتن آن میشود. در مورد گیاهان جوان زمانی که خاک رطوبت خود را در حال از دست دادن است (سطح خاک حالتی نیمه مرطوب نیمه خشک دارد) و گیاهان بالغ را زمانی که سطح خاک تا عمق حدود 2-1 سانیتمتری خشک شده است آبیاری کنید.
نور:
ناز یخی به محیطی پر نور و روشن با آفتاب مستقیم به مدت 8-6 ساعت در طی روز نیاز دارد. نور کم محیط منجر به علفی و بلند شدن ساقه ها و افزایش فاصله برگها از هم و کاهش گلدهی گیاه می شود. حتی نور کم محیط می تواند منجر به عدم شکوفایی کامل غنچه های گل شود. در روزهای گرم تابستان اگر مکان آنان در طی بعد از ظهر از سایه برخوردار باشد ، زمینه بهتری برای رشد آنان فراهم می شود. در طی زمستان اگر این گیاه در بالای 15 درجه نگهداری شود و نور مناسب نیز برای آن فراهم شود کم و بیش گلدهی آن ادامه خواهد یافت
دما:
تا زمانی که دمای شبانه به زیر 10 درجه سانتیگراد نزول نکرده است این گیاه به رشد خود ادامه می دهد. البته نمونه 'Red Apple' دما را تا حدود 2 درجه سانتیگراد تحمل می کند و از بین نمی رود.خاک: خاک این گیاهان باید از زهکش خوبی برخوردار باشد تا بتواند باقیمانده آب ناشی از آبیاری را به خوبی از خود عبور دهد و خیس باقی نماند. مثلا مخلوط خاکی که برای کاکتوسها استفاده می شود برای این گیاه نیز مناسب است به عنوان مثال می توان از سه قسمت خاکهای کیسه ای که مخصوص گیاهان گلدانی به فروش می رسند + یک قسمت پرلایت + یک قسمت شن و یا مخلوط یک قسمت خاک معمولی+ دو قسمت شن + دو قسمت پیت موس استفاده کرد. اگر در زمان تهیه خاک از کود پوسیده دامی استفاده کرده اید نیازی به مصرف کود در طی فصل رشد نیست و اگر هم نسبت به کمبود مواد غذایی در خاک واقف هستید مصرف کود یک یا دو مرتبه در طی فصل رشد (مثلا یک بار اوایل بهار و مربته دوم اوایل تابستان ) کافی است. استفاده بیشتر از کودها منجر به رشد رویشی بیش از اندازه این گیاه و عدم گلدهی آنان می شود. همچنین برخی از پرورش دهندگان استفاده از کودها را با نصف غلظت توصیه کرده‌اند. اگر هر ماه اصرار به استفاده از کودها را دارید حتما غلظت آنرا به یک چهارم کاهش دهید.
تکثیر:
از قلمه های تهیه شده از انتهای ساقه گیاه برای تکثیر آن استفاده می شود.میت وان در طی فصل رشد با یک چاقوی تیز ساقه ای به طول حدود 10 سانتیمتر از گیاه جدا کرد. قلمه را به مدت حدود 3-2 روز در بین دستمال کاغذی در مکانی خشک و نسبتا خنک(به دور از نور مستقیم آفتاب) نگهداری کنید تا رطوبت اضافه آن از بین برود. ابتدا منفذی را با وسیله ای مانند مداد در خاک ایجاد کنید سپس قلمه را در داخل منفذ قرار دهید و سپس با انگشتان دست خود خاک اطراف قلمه را سفت کنید و آنان را آب دهید. از آبیاری بیش از اندازه قلمه ها خودداری کنید زیرا موجب پوسیدگی آنان می شود. در طی چند هفته اول قلمه ها را دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید و بعد از این که متوجهریشه زایی آنان شدید که در حدود 3 هفته طول میکشد( با کنار زدن آرام خاک اطراف ساقه و بررسی ساقه زیر خاک یک قلمه می توان متوجه ریشه زایی قلمه ها شد) می توانید قلمه ها را ابتدا به شرایط نیمه آفتاب و نیمه سایه عادت دهید و سپس میزان آفتاب را بیبشتر کنید. همچنین ساقه های گیاه در قسمتهایی که با خاک در تماس هستند می توانند ریشه بدهند بنابراین گاهی ساقه های موجود بر روی خاک را بررسی کنید اگر متوجه ساقه های شدید که با خاک اتصال برقرار کرده است، می توانید ساقه را ابتدا از گیاه مادری جدا کنید و سپس ساقه را با خاک زیر آن در آورید و به عنوان گیاهی جدید از آن استفاده کنید. از بذرهای گیاه نیز می توان برای تکثیر این گیاه استفاده کرد. بهترین زمان کاشت اوایل بهار است. مخلوط کاشتی سبک( مثلا مثل مخلوط کوکوپیت + پرلایت و یا شن +خاک برگ) استفاده کنید. ابتدا این مخلوط را به خوبی خیس کنید و بعد از گذشت حدود نیم ساعت (در این مدت آبهای اضافه به خوبی از مخلوط کاشت خارج می شود) بذرها را بر روی سطح خاک قرار دهید و با لایه ای نازک از خاک و یا خاک برگ روی بذرها را بپوشانید. البته خاک برگ را قبل از ریختن روی بذرها با الکی که قطر منافذ آن زیر 0.5 سانتیمتر است الک کنید تا بافتی ریز و یکنواخت پیدا کنند. برای آبیاری بذرها در روزهای اول و قبل از جوانه زنی بذرها می توان از غبارپاشی سطح خاک استفاده کرد تا بذرها در خاک جابجا نشوند . بعد از سبز شدن بذرها می توان از آبیاری معمولی استفاده کرد.
http://www.8pic.ir/images/43709094428354739493.jpg
آبیاری:
گل ناز آفتابی اصولا به آبیاری زیادی نیاز ندارد بخصوص اینکه گیاهان بالغ خاک خشک را تا حدود قابل قبولی تحمل کرده و مشکلی برای آنان پیش نمی آید. حتی گیاهان جوان را نباید زیاد آبیاری کرد به بیان دیگر نباید خاک این گیاه رطوبت همیشگی داشته باشد و خیس باقی بماند . این شرایط ابتدا موجب رنگ پریدگی و زردی برگسار ، کاهش رشد ، پوسیدگی ریشه و ساقه های این گیاه و در نهایت از بین رفتن آن میشود. در مورد گیاهان جوان زمانی که خاک رطوبت خود را در حال از دست دادن است (سطح خاک حالتی نیمه مرطوب نیمه خشک دارد) و گیاهان بالغ را زمانی که سطح خاک تا عمق حدود 2-1 سانیتمتری خشک شده است آبیاری کنید.
نور:
ناز یخی به محیطی پر نور و روشن با آفتاب مستقیم به مدت 8-6 ساعت در طی روز نیاز دارد. نور کم محیط منجر به علفی و بلند شدن ساقه ها و افزایش فاصله برگها از هم و کاهش گلدهی گیاه می شود. حتی نور کم محیط می تواند منجر به عدم شکوفایی کامل غنچه های گل شود. در روزهای گرم تابستان اگر مکان آنان در طی بعد از ظهر از سایه برخوردار باشد ، زمینه بهتری برای رشد آنان فراهم می شود. در طی زمستان اگر این گیاه در بالای 15 درجه نگهداری شود و نور مناسب نیز برای آن فراهم شود کم و بیش گلدهی آن ادامه خواهد یافت
دما:
تا زمانی که دمای شبانه به زیر 10 درجه سانتیگراد نزول نکرده است این گیاه به رشد خود ادامه می دهد. البته نمونه 'Red Apple' دما را تا حدود 2 درجه سانتیگراد تحمل می کند و از بین نمی رود.خاک: خاک این گیاهان باید از زهکش خوبی برخوردار باشد تا بتواند باقیمانده آب ناشی از آبیاری را به خوبی از خود عبور دهد و خیس باقی نماند. مثلا مخلوط خاکی که برای کاکتوسها استفاده می شود برای این گیاه نیز مناسب است به عنوان مثال می توان از سه قسمت خاکهای کیسه ای که مخصوص گیاهان گلدانی به فروش می رسند + یک قسمت پرلایت + یک قسمت شن و یا مخلوط یک قسمت خاک معمولی+ دو قسمت شن + دو قسمت پیت موس استفاده کرد. اگر در زمان تهیه خاک از کود پوسیده دامی استفاده کرده اید نیازی به مصرف کود در طی فصل رشد نیست و اگر هم نسبت به کمبود مواد غذایی در خاک واقف هستید مصرف کود یک یا دو مرتبه در طی فصل رشد (مثلا یک بار اوایل بهار و مربته دوم اوایل تابستان ) کافی است. استفاده بیشتر از کودها منجر به رشد رویشی بیش از اندازه این گیاه و عدم گلدهی آنان می شود. همچنین برخی از پرورش دهندگان استفاده از کودها را با نصف غلظت توصیه کرده‌اند. اگر هر ماه اصرار به استفاده از کودها را دارید حتما غلظت آنرا به یک چهارم کاهش دهید.
تکثیر:
از قلمه های تهیه شده از انتهای ساقه گیاه برای تکثیر آن استفاده می شود.میت وان در طی فصل رشد با یک چاقوی تیز ساقه ای به طول حدود 10 سانتیمتر از گیاه جدا کرد. قلمه را به مدت حدود 3-2 روز در بین دستمال کاغذی در مکانی خشک و نسبتا خنک(به دور از نور مستقیم آفتاب) نگهداری کنید تا رطوبت اضافه آن از بین برود. ابتدا منفذی را با وسیله ای مانند مداد در خاک ایجاد کنید سپس قلمه را در داخل منفذ قرار دهید و سپس با انگشتان دست خود خاک اطراف قلمه را سفت کنید و آنان را آب دهید. از آبیاری بیش از اندازه قلمه ها خودداری کنید زیرا موجب پوسیدگی آنان می شود. در طی چند هفته اول قلمه ها را دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید و بعد از این که متوجهریشه زایی آنان شدید که در حدود 3 هفته طول میکشد( با کنار زدن آرام خاک اطراف ساقه و بررسی ساقه زیر خاک یک قلمه می توان متوجه ریشه زایی قلمه ها شد) می توانید قلمه ها را ابتدا به شرایط نیمه آفتاب و نیمه سایه عادت دهید و سپس میزان آفتاب را بیبشتر کنید. همچنین ساقه های گیاه در قسمتهایی که با خاک در تماس هستند می توانند ریشه بدهند بنابراین گاهی ساقه های موجود بر روی خاک را بررسی کنید اگر متوجه ساقه های شدید که با خاک اتصال برقرار کرده است، می توانید ساقه را ابتدا از گیاه مادری جدا کنید و سپس ساقه را با خاک زیر آن در آورید و به عنوان گیاهی جدید از آن استفاده کنید. از بذرهای گیاه نیز می توان برای تکثیر این گیاه استفاده کرد. بهترین زمان کاشت اوایل بهار است. مخلوط کاشتی سبک( مثلا مثل مخلوط کوکوپیت + پرلایت و یا شن +خاک برگ) استفاده کنید. ابتدا این مخلوط را به خوبی خیس کنید و بعد از گذشت حدود نیم ساعت (در این مدت آبهای اضافه به خوبی از مخلوط کاشت خارج می شود) بذرها را بر روی سطح خاک قرار دهید و با لایه ای نازک از خاک و یا خاک برگ روی بذرها را بپوشانید. البته خاک برگ را قبل از ریختن روی بذرها با الکی که قطر منافذ آن زیر 0.5 سانتیمتر است الک کنید تا بافتی ریز و یکنواخت پیدا کنند. برای آبیاری بذرها در روزهای اول و قبل از جوانه زنی بذرها می توان از غبارپاشی سطح خاک استفاده کرد تا بذرها در خاک جابجا نشوند . بعد از سبز شدن بذرها می توان از آبیاری معمولی استفاده کرد.
http://www.8pic.ir/images/43709094428354739493.jpg
هرس :
برای کنترل رشد ساقه ها می توان ساقه هایی را که بیش از اندازه بلند شده اند کوتاه کرد. در مورد میزان کوتاه کردن یک ساقه قانون خاصی وجود ندارد اما در یک مقطع زمانی نسبت به کوتاه کردن تعداد 3-2 عدد ساقه اقدام کنید و نه بیشتر تا به گیاه استرس بیش از اندازه وارد نشود. همچنین با سربرداری ساقه ها می توان تولید ساقه های جانبی و افزایش گلدهی را تحریک کرد.
http://www.8pic.ir/images/44296299558633754784.jpg
http://www.8pic.ir/images/14723322960479558679.jpg
http://www.8pic.ir/images/12385158509934831099.jpg
http://www.8pic.ir/images/03511009296481859571.jpg
منبع:
http://masiid.blogfa.com/post/1029
برای کنترل رشد ساقه ها می توان ساقه هایی را که بیش از اندازه بلند شده اند کوتاه کرد. در مورد میزان کوتاه کردن یک ساقه قانون خاصی وجود ندارد اما در یک مقطع زمانی نسبت به کوتاه کردن تعداد 3-2 عدد ساقه اقدام کنید و نه بیشتر تا به گیاه استرس بیش از اندازه وارد نشود. همچنین با سربرداری ساقه ها می توان تولید ساقه های جانبی و افزایش گلدهی را تحریک کرد.
http://www.8pic.ir/images/44296299558633754784.jpg
http://www.8pic.ir/images/14723322960479558679.jpg
http://www.8pic.ir/images/12385158509934831099.jpg
http://www.8pic.ir/images/03511009296481859571.jpg
منبع:
http://masiid.blogfa.com/post/1029
گیـــاهِ تیلاندزیا
گیـــاهِ تیلاندزیا
تیلاندزیا در خاک سبک رشد می کند
تیلاندزیا (TILLANDSIA) گیاهی زینتی از خانواده آناناس و بومی کشور اکوادور در آمریکای جنوبی است. گل آذین این گیاه به رنگ قرمز یا صورتی است
که گل هایی به رنگ بنفش روی آن قرار دارد. خاک مناسب
تیلاندزیا (TILLANDSIA) گیاهی زینتی از خانواده آناناس و بومی کشور اکوادور در آمریکای جنوبی است. گل آذین این گیاه به رنگ قرمز یا صورتی است که گل هایی به رنگ بنفش روی آن قرار دارد. خاک مناسب برای رشد و نگهداری تیلاندزیا باید دارای منافذ زیاد و قدرت تخلیه سریع باشد؛ چون ریشه های این گیاه به ایستایی آب خیلی حساس است.
بنابراین گلدان را با مخلوطی از یک قسمت خاکبرگ، دو قسمت کمپوست و یک قسمت شن درشت پر کنید.در تابستان هفته ای دو بار و در زمستان هفته ای یک بار گلدان این گیاه را آبیاری کنید و اجازه دهید در فواصل آبیاری خاک خشک شود.تیلاندزیا را باید در مکانی قرار دهید که به اندازه کافی نور و روشنایی داشته باشد ولی از تابش مستقیم خورشید محافظت شود؛ همچنین این گیاه به گردش هوای تازه نیاز دارد.
گیـــاهِ تیلاندزیا
تیلاندزیا در خاک سبک رشد می کند
تیلاندزیا (TILLANDSIA) گیاهی زینتی از خانواده آناناس و بومی کشور اکوادور در آمریکای جنوبی است. گل آذین این گیاه به رنگ قرمز یا صورتی است
که گل هایی به رنگ بنفش روی آن قرار دارد. خاک مناسب
تیلاندزیا (TILLANDSIA) گیاهی زینتی از خانواده آناناس و بومی کشور اکوادور در آمریکای جنوبی است. گل آذین این گیاه به رنگ قرمز یا صورتی است که گل هایی به رنگ بنفش روی آن قرار دارد. خاک مناسب برای رشد و نگهداری تیلاندزیا باید دارای منافذ زیاد و قدرت تخلیه سریع باشد؛ چون ریشه های این گیاه به ایستایی آب خیلی حساس است.
بنابراین گلدان را با مخلوطی از یک قسمت خاکبرگ، دو قسمت کمپوست و یک قسمت شن درشت پر کنید.در تابستان هفته ای دو بار و در زمستان هفته ای یک بار گلدان این گیاه را آبیاری کنید و اجازه دهید در فواصل آبیاری خاک خشک شود.تیلاندزیا را باید در مکانی قرار دهید که به اندازه کافی نور و روشنایی داشته باشد ولی از تابش مستقیم خورشید محافظت شود؛ همچنین این گیاه به گردش هوای تازه نیاز دارد.
نخود گل دائمی
نخود گل دائمی
گیاه نخود گل دائمینام علمی: Lathyrus latifoliusنام انگلیسی: Everlasting pea, Perennial pea, Wild sweet pea
نخود گل دائمیخانواده: Fabaceaeمبدأ: مناطق جنوب اروپانوع: دائمی، معطرارتفاع: تا حدود ۱/۸۰ الی ۲/۷۰ متر نسبتاً سریع رشد می کند.
گسترش عرضی: حدود ۱ الی ۲ مترگل: زیبا، چشم گیررنگ گل: صورتی، سفیدفصل گل: اواسط خرداد تا اوایل مهرمیوه: زیبا، نخود مانند و غیر قابل خوردن و سمی و غلاف آن هم در صورت بلعیدن در ابعاد زیاد سمی و خطرناک است.موارد استفاده: زیبایی محیط در گل جاها، در باغ های سنگی و صخره ای و در کنار جاده ها، ردیف نرده هانیاز نوری: آفتاب کاملنیاز رطوبتی: متوسطسطح نگهداری: متوسط، نه سخت و نه آساننگهداری:نخود گل با آبیاری متوسط و آفتاب کامل، در خاکی که خوب زهکشی شده باشد به آسانی رشد می کند. در سایه روشن هم طاقت می آورد و نسبت به خشکی و کم آبی هم تا حدودی مقاومت نشان می دهد ولی حالت مطلوب آن هوای تابستانی نه چندان گرم و قرار گرفتن در معرض جریان هوا و کاشته شدن در خاک هوموسی سبک و حاصلخیز است. در سراسر فصل رشد رطوبت لازم و تغذیه مناسب به نخود گل برسانید ولی از آبیاری بیش از اندازه خودداری کنید.ساقه های گسترده شونده نخود گل برگ های بیضوی حدود ۷/۵ سانتی متری به صورت جفت جفت دارند و گیاه با این ساقه ها روی زمین را می پوشاند یا روی بلندی توسط ساقه های پیچنده بالا میرود.نخود گل در مناطق مرطوب و بسیار حاصلخیز مشابه شمال ایران، مثل نواحی مدیترانه ای که موطن آن است یا در مناطقی از آمریکا، توسط ریزوم هایش به راحتی تکثیر می شود تا جایی که حالت تهاجمی به خود می گیرد و حذف آن دشوار می شود و به همین دلیل در چنین مناطقی با وجود ظاهر جذابش به عنوان علف هرز در نظر گرفته می شود.گل:گل های این گیاه بسیار زیبا هستند ولی مثل گونه ی دیگر آن Lathyrus odoratus معطر نیستند و نباید با آن اشتباه گرفته شود.
نخود گل دائمی
گیاه نخود گل دائمینام علمی: Lathyrus latifoliusنام انگلیسی: Everlasting pea, Perennial pea, Wild sweet pea
نخود گل دائمیخانواده: Fabaceaeمبدأ: مناطق جنوب اروپانوع: دائمی، معطرارتفاع: تا حدود ۱/۸۰ الی ۲/۷۰ متر نسبتاً سریع رشد می کند.
گسترش عرضی: حدود ۱ الی ۲ مترگل: زیبا، چشم گیررنگ گل: صورتی، سفیدفصل گل: اواسط خرداد تا اوایل مهرمیوه: زیبا، نخود مانند و غیر قابل خوردن و سمی و غلاف آن هم در صورت بلعیدن در ابعاد زیاد سمی و خطرناک است.موارد استفاده: زیبایی محیط در گل جاها، در باغ های سنگی و صخره ای و در کنار جاده ها، ردیف نرده هانیاز نوری: آفتاب کاملنیاز رطوبتی: متوسطسطح نگهداری: متوسط، نه سخت و نه آساننگهداری:نخود گل با آبیاری متوسط و آفتاب کامل، در خاکی که خوب زهکشی شده باشد به آسانی رشد می کند. در سایه روشن هم طاقت می آورد و نسبت به خشکی و کم آبی هم تا حدودی مقاومت نشان می دهد ولی حالت مطلوب آن هوای تابستانی نه چندان گرم و قرار گرفتن در معرض جریان هوا و کاشته شدن در خاک هوموسی سبک و حاصلخیز است. در سراسر فصل رشد رطوبت لازم و تغذیه مناسب به نخود گل برسانید ولی از آبیاری بیش از اندازه خودداری کنید.ساقه های گسترده شونده نخود گل برگ های بیضوی حدود ۷/۵ سانتی متری به صورت جفت جفت دارند و گیاه با این ساقه ها روی زمین را می پوشاند یا روی بلندی توسط ساقه های پیچنده بالا میرود.نخود گل در مناطق مرطوب و بسیار حاصلخیز مشابه شمال ایران، مثل نواحی مدیترانه ای که موطن آن است یا در مناطقی از آمریکا، توسط ریزوم هایش به راحتی تکثیر می شود تا جایی که حالت تهاجمی به خود می گیرد و حذف آن دشوار می شود و به همین دلیل در چنین مناطقی با وجود ظاهر جذابش به عنوان علف هرز در نظر گرفته می شود.گل:گل های این گیاه بسیار زیبا هستند ولی مثل گونه ی دیگر آن Lathyrus odoratus معطر نیستند و نباید با آن اشتباه گرفته شود.
Similar threads
Similar threads
-
-
درختان میوه و گلهای زینتی را در شب و یا صبح زود آبیاری نمایید.- شروع شده توسط siavash5322
- پاسخ ها: 3
-
-
لیلیوم(سوسن).... باغبان-بوشهر....(((گلهای پیازی))))- شروع شده توسط kaghaz rangi
- پاسخ ها: 39
-
