مشاعرۀ سنّتی

[anahita shams]

در كنج قفس ميكشدم حسرت پرواز
با بال و پر سوخته پرواز چه سازم

گفتم كه دل از مهر تو برگيرم و هيهات
با اين همه افسونگري و ناز چه سازم

میان یك شب بی اعتماد سر گردان
مرا مراد تویی گرچه بر ضریح تو هست
هزار آینه ی نا مراد سرگردان
نماد نام تو بود و نماد ناله من
هزار ناله در این یك نماد سر گردان

 

[m_sh_eng]

نگرد بی سبب ای ناخدا که غرق شده استجزیره ای که به سودای آن به آب زدیم

 

[naghmeirani]

نگرد بی سبب ای ناخدا که غرق شده استجزیره ای که به سودای آن به آب زدیم

ما زنده بر آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگیِ ما عدم ماست

 

[shabnam777]

تا چه کند با رخ تو دود دل من
اینه دانی که تاب اه ندارد

 

[naghmeirani]

تا چه کند با رخ تو دود دل من
اینه دانی که تاب اه ندارد

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدایِ او شد و جان نیز هم

 

[shabnam777]

من ندارم طالع از معشوق، ورنه بارها

گل به مستی تكیه بر زانوی بلبل كرده است

 

[naghmeirani]

من ندارم طالع از معشوق، ورنه بارها

گل به مستی تكیه بر زانوی بلبل كرده است

***********
تا نیست نگردی ره هستت ندهند
این مرتبه با همت پستت ندهند
چون شمع قرار سوختن گر ندهی
سررشته ی روشنی به دستت ندهند

 

[shabnam777]

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم​

 

[magsod]

ما از لب شیرین دهنان سیر نگشتیم
هر جا که بود قند ، نشیند مگس ما

 

[m_sh_eng]

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ای است که قربانیت کنند

 

[mahsa mahram]

دایم به لطف دایه طبع از میان جان
می پرورد به ناز تورا در کنار حسن

 

[just a dream]

نهادم عقل را ره توشه از می
ز شهر هستی اش کردم روانه

 

[sh85]

هر جند پیر و خسته دل و ناتوان شدم
هر گه که یاد تو کردم جوان شدم

 

[underwood]

من ان فریب که در نرگس تو میبینم
بس آب روی که با خاک ره برآمیزد

 

[*Afash*]

من ان فریب که در نرگس تو میبینم
بس آب روی که با خاک ره برآمیزد

در ديده به جاي خواب، آب است مرا
زيرا كه به ديدنت شتابست مرا

گويند بخواب تا به خوابش بيني
اي بي خبران چه جاي خواب است مرا

 

[artemiss]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را...

 

[nooshafarin]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را...

این که خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است

 

[naghmeirani]

این که خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد – بیچاره دلم در غم بسیار افتاد
بسیار فتاده بود هم در غم عشق – اما نه چنین زار که این بار افتاد

 

[yalda.2008]

دو باره می سازمت وطن
اگرچه چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم
اگرچه با استخوان خویش
داریوش کبیر

 

[laleh_a]

دو باره می سازمت وطن
اگرچه چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم
اگرچه با استخوان خویش
داریوش کبیر

شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ور نه خریدار هر ششم
.....................................................

این آقا داریوش کجاست بیاد وطنو بسازه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
با شعر خوندن که چیزی درست نمیشه!!!!!!!!!!!!!!!

 

[احسان عباسي]

شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ور نه خریدار هر ششم
quote]

می خور چو ندانی از کجا آمده ای
خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

 

[naghmeirani]

شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ور نه خریدار هر ششم
quote]

می خور چو ندانی از کجا آمده ای
خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

تو همي مست و گهي رقص کنان گه خاموش​

​

من گرفتار دل و ياد عزيزان بودم

 

[احسان عباسي]

تو همي مست و گهي رقص کنان گه خاموش​

من گرفتار دل و ياد عزيزان بودم

مائیم و می و مطرب و این کنج خراب
جان و دل و جام و جامه پر درد شراب

 

[naghmeirani]

مائیم و می و مطرب و این کنج خراب
جان و دل و جام و جامه پر درد شراب

بعد از آن ايام عاري از وفا

روز پر مهر و وفا آمد ز يار

 

[احسان عباسي]

بعد از آن ايام عاري از وفا

روز پر مهر و وفا آمد ز يار

روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی شوید گرد
بلبل بزبان حال خود با گل زرد
فریاد همی کند که می باید خورد

 

[naghmeirani]

روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی شوید گرد
بلبل بزبان حال خود با گل زرد
فریاد همی کند که می باید خورد

دُعايم هر شب اين باشد که بازم​

سپيده شب زند آيد بر ما

 

[shabnam777]

آب را گل نكنيم:
در فرودست انگار، كفتري مي‌خورد آب.
يا كه در بيشه دور، سيره‌يي پر مي‌شويد.
يا در آبادي، كوزه‌يي پر مي‌گردد.

آب را گل نكنيم:
شايد اين آب روان، مي‌رود پاي سپيداري، تا فرو شويد اندوه دلي.
دست درويشي شايد، نان خشكيده فرو برده در آب.

زن زيبايي آمد لب رود،
آب را گل نكنيم:
روي زيبا دو برابر شده است.

چه گوارا اين آب!
چه زلال اين رود!
مردم بالادست، چه صفايي دارند!
چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شيرافشان باد!
من نديدم دهشان،
بي‌گمان پاي چپرهاشان جا پاي خداست.
ماهتاب آن‌جا، مي‌كند روشن پهناي كلام.
بي‌گمان در ده بالادست، چينه‌ها كوتاه است.
مردمش مي‌دانند، كه شقاق چه گلي است.
بي‌گمان آن‌جا آبي، آبي است.
غنچه‌يي مي‌شكفد، اهل ده باخبرند.
چه دهي بايد باشد!
كوچه باغش پر موسيقي باد!
مردمان سر رود، آب را مي‌فهمند.
گل نكردندش، ما نيز
آب را گل نكنيم.

 

[احسان عباسي]

دُعايم هر شب اين باشد که بازم​

سپيده شب زند آيد بر ما

من و انکار شراب این چه حکایت باشد
غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

 

[shabnam777]

دل ببردي و بحل كردمت اي جان ليكن
به از اين دار نگاهش كه مرا ميداري

تو به تقصير خود افتادي از اين در محروم
از كه مي نالي و فرياد چرا ميداري
__________________

 

[احسان عباسي]

دل ببردي و بحل كردمت ايجان ليكن
به از اين دار نگاهش كه مراميداري

تو به تقصير خود افتادي از ايندر محروم
از كه مي نالي و فرياد چراميداري
__________________

یارب سببی ساز که یارم بهسلامت
باز آید و برهانم از بند ملامت