مشاعرۀ سنّتی

[essyh2003]

ما زياران چشم ياري داشتيم
خود غلط بود آنچه ميپنداشتيم

 

[suratak]

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و این ها به ذکاتم دادند

 

[suratak]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دوستان شرح پریشانی من گوش کنید---- داستانِ ِغم ِ پنهانی ِ من گوش کنید [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]قصه بی سر و سامانی من گوش کنید---- گفتگوی من وحیرانی من گوش کنید[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]روزگاری من ودل ساکن کویی بودیم---- ساکن کوی بت عربده جویی بودیم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عقل ودین باخته دیوانه رویی بودیم---- بسته سلسله سلسله مویی بودیم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کس درآن سلسله غیرازمن ودل بند نبود[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]یک گرفتار از این جمله که هستند نبود[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]نرگس غمزه زنش این همه بیمارنداشت---- سنبل پرشکنش هیچ گرفتارنداشت [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]این همه مشتری و گرمی بازارنداشت ---- یوسفی بود ولی هیچ خریدارنداشت [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]اول آن کس که خریدارشدش من بودم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]باعث گرمی بازار شدش من بودم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او---- داد رسوایی من شهرت زیبایی او[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بس که دادم همه جا شرح دل آرایی او---- شهر پرگشت زغوغای تماشایی او[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کی سر برگ من بی سر و سامان دارد[/FONT]​

 

[بسیجی]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دوستان شرح پریشانی من گوش کنید---- داستانِ ِغم ِ پنهانی ِ من گوش کنید [/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]قصه بی سر و سامانی من گوش کنید---- گفتگوی من وحیرانی من گوش کنید[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]روزگاری من ودل ساکن کویی بودیم---- ساکن کوی بت عربده جویی بودیم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عقل ودین باخته دیوانه رویی بودیم---- بسته سلسله سلسله مویی بودیم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کس درآن سلسله غیرازمن ودل بند نبود[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]یک گرفتار از این جمله که هستند نبود[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]نرگس غمزه زنش این همه بیمارنداشت---- سنبل پرشکنش هیچ گرفتارنداشت [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]این همه مشتری و گرمی بازارنداشت ---- یوسفی بود ولی هیچ خریدارنداشت [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]اول آن کس که خریدارشدش من بودم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]باعث گرمی بازار شدش من بودم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او---- داد رسوایی من شهرت زیبایی او[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بس که دادم همه جا شرح دل آرایی او---- شهر پرگشت زغوغای تماشایی او[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کی سر برگ من بی سر و سامان دارد[/FONT]​

دمی را که سرمایه ی زندگیست
به تلخی سپردن نه فرخندگیست

 

[koochooloo_m]

دلا شبها نمی نالی به زاری
سر راحت به بالین می گذاری...

 

[essyh2003]

یاس بوی مهربانی می دهد
عطر دوران جوانی می دهد
یاسها یادآور پروانه اند
یاسها پیغمبران خانه اند

 

[koochooloo_m]

دمی را که سرمایه ی زندگیست
به تلخی سپردن نه فرخندگیست

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمی باشد

 

[suratak]

دیدی ای دل که غـــم عشق دگربار چه کرد ؟


چون بشـــــد دلبر و با یار وفادار چه کرد ؟


آه از آن نرگس جــــادو که چه بازی انگیخت

آه از آن مست که با مردم هشیار چــه کرد ؟


اشک من رنگ شفــــق یافت ز بی ‌مهری یار


طالع بی‌ شفقت بین که در این کار چه کرد ؟


برقی از منــــــزل لیلی بدرخشیــــد سحـــــــر

وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کــرد ؟


ســـــــــاقیا جام می‌ام ده که نگارنــــــده غیب

نیست معلوم که در پرده اســــرار چه کرد ؟


آن کــــه پرنقــــش زد این دایـــــره مینـــــایی

کس ندانست که در گردش پرگـار چه کرد ؟


فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت

یار دیرینـــــه ببینید که با یــــــار چه کرد ؟


(حافظ)

 

[بسیجی]

دانی ز چه این چرخ کهن می گردد نه بهر تو ونه بهر من می گردد
از گردش آن چون علی آمد به وجود می بالد و دور خویشتن می گردد

 

[گلابتون]

دانم سرآرد غصه را رنگين برآرد قصه را
اين آه خون افشان كه من هر صبح و شامي ميزنم

 

[suratak]

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد
به خط و خال گدایان مده خزینه ی دل
به دست شاه وشه ده که محترم دارد

 

[koochooloo_m]

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد
به خط و خال گدایان مده خزینه ی دل
به دست شاه وشه ده که محترم دارد

در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند
که با این درد اگر در بند در مانند،در مانند

 

[suratak]

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد
تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مُهر لب او بر در این خانه نهادیم

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود
بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم

چون می‌رود این کشتی سرگشته که آخر
جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم

المنه لله که چو ما بی‌دل و دین بود
آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم

قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ
یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم

حافظ
​

 

[essyh2003]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخواست مشکل نشیند

 

[baran-bahari]

در پرده اسرار کسی را ره نیست​

زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست​

جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست​

می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست​

 

[suratak]

ترا که هر چه مرادست در جهان داري
چه غم ز حال ضعيفان ناتوان داري

 

[baran-bahari]

​

یک قطره آب بود با دریا شد​

یک ذره خاک با زمین یکتا شد​

آمد شدن تو اندرین عالم چیست​

آمد مگسی پدید و ناپیدا شد​

 

[بسیجی]

یک قطره آب بود با دریا شد


یک ذره خاک با زمین یکتا شد


آمد شدن تو اندرین عالم چیست

آمد مگسی پدید و ناپیدا شد​

در کوی ما شکسته دلی میخرند وبس
بازار خود فروشی از ان سوی دیگر است

 

[essyh2003]

توانا بود هر که نادان بود
جهان بهر دانا چو زندان بود

 

[suratak]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آیینه شاهیست غباری دارد
از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی
کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش
که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی
نرگس ار لاف زد از شیوه چشم
تو مرنج نروند اهل نظر از پی نابینایی
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان
ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی
جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر
در کنارم بنشانند سهی بالایی
کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست
گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی
سخن غیر مگو با من معشوقه پرست
کز وی و جام می‌ام نیست به کس پروایی
این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت
بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد
آه اگر از پی امروز بود فردایی

 

[بسیجی]

در کوی ما شکسته دلی میخرند وبس
بازار خود فروشی از ان سوی دیگر است

تا عهد تو در بستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمانها

 

[احسان عباسي]

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یک دم عمر غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریم
با هفت هزار سالگان سربسریم

 

[just a dream]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

 

[naghmeirani]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

من اگر نیکم اگر بد تو بزو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

 

[Mehr noosh]

تشنه باديه راهم به زلالي درياب
به اميدي كه دراين ره به خدا ميداري

 

[بسیجی]

تشنه باديه راهم به زلالي درياب
به اميدي كه دراين ره به خدا ميداري

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب
کز هر زبان که میشنوم نا مکرر است

 

[Mehr noosh]

تا که بودیم نبودیم کسی ... کشت مارا غم بی همنفسی.​

 

[naghmeirani]

تا که بودیم نبودیم کسی ... کشت مارا غم بی همنفسی.​

یاری که داد بر باد آرام و طاقتم را.....ای وای اگر نداند قدرِ محبتم را
"رهی"

 

[بسیجی]

تا که بودیم نبودیم کسی ... کشت مارا غم بی همنفسی.​

یکی پندگیرد دگر ناپسند
نپردازد از حرف گیرد به پند

 

[بسیجی]

یاری که داد بر باد آرام و طاقتم را.....ای وای اگر نداند قدرِ محبتم را
"رهی"

ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود میبری و زحمت ما میداری