دل مي رود زدستم صاحب دلان خدا را...دردا كه راز پنهان خواهد شد اشكارا
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
ما ز یاران چشم یاری داشتیم...... خود غلط بود آن چه می پنداشتیم
احساس مي کنم که کمي پيرتر شدم
احساس مي کنم که شدم مبتلاي تو
برگرد و هر چقدر دلت خواست بد بگو
دل مي دهم دوباره به طعم صداي تو
وقت ان شيرين قلندر خوش كه در اطوار سير...ذكر تسبيح ملك در حلقه زنار داشت
تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگهای سبِِِِزِِِ سرآغاز سال کو؟
رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند
حال سؤال و حوصله قیل و قال کو؟
ويرانه ساخت يكسره كاخم را...اشفته كرد يكسره كارم را
اي آنکه زنده از نفس توست جان من
آن دم که با توام، همه عالم ازان من
آن دم که با توام، پُِرم از شعر و از شراب
مي‌ريزد آبشار غزل از زبان من
نهنگان در چه دوزخ فتادند.....وز ايشان رعد سان برخاست هرا
جواد111
عضو جدید
نشان سيرت شاعر ز شعر شاعر جوي.....كه فضل گلبن،درفضل اب وخاك و هواست
جواد111
عضو جدید
تا بیکران عالم پندار رفته ام
تا دشت پرستاره اندیشه های گرم
تا مرز ناشناخته مرگ و زندگی
تا کوچه باغ خاطره های گریز پا...
میهن مشرقی
عضو جدید
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند وبه پیمانه زدند
گل آدم بسرشتند وبه پیمانه زدند
ياد بگذشته به دل ماند و دريغ
نيست ياري كه مرا ياد كند
شعر گفتم كه ز دل بردارم
بار سنگين غم عشقش را
ديده ام خيره به ره ماند و نداد
نامه اي تا دل من شاد كند
خود ندانم چه خطائي كردم
كه ز من رشته الفت بگسست
در دلش جائي اگر بود مرا
پس چرا ديده ز ديدارم بست
تاکی به تمنای وصال تویگانه
اشکم شود از هرگوشه چون سیل روانه
اشکم شود از هرگوشه چون سیل روانه
هــی پـشـت ِ پـنـجــره می آیـم
شـایـد ، نـشــانـی از تـــو بـجــویــَم
هــی پـشت ِ پنجـــره می آیم
شاید ، شـمـیـم ِ پـیـرهـنـت را
کالسـکـه ی نـســیــم ، فـرو آرَد ...
هــی چـشـم ِ خـود ، بـه جــادّه می دوزم
زان دور دست ِ سـاکـــت و وَهــم آلـــود
گــــرد و غـبــار ِ پــای ِ ســـواری نیـسـت ؟
آیـــا ، کبــوتــر ِ صـحـرایــی
زانـســوی ِ ابــری ِ بــارانــی
مـکـتــوب ِ یــار ؛
نـیـاورده ســت ؟
ترسیم این قوم که بردرد کشان می خندند
برسرکار خرابات کنند ایمان را
برسرکار خرابات کنند ایمان را
میهن مشرقی
عضو جدید
میهن مشرقی
عضو جدید
دیریست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی وکلامی نفرستاد
ننوشت سلامی وکلامی نفرستاد
میهن مشرقی
عضو جدید
الهام3
عضو جدید
می دونی دنیا وفا نداره یا اگر داره بقا نداره
آدمی با دل پر امیدش رو به درگاه خدا میاره
زندگی یا که سیاه یا که سپیده واسه تو
توی نا امیدیا گاهی امیده واسه تو
اشک گرم و آه سرد همیشه همراه تو هست
زندگی بی دغدغه خیلی بعیده واسه تو
آدمی به خوب و بد همیشه عادت می کنه
هر کسی یه جور خداوندو عبادت می کنه
یکی بخشش می کنه جونشو با عزت نفس
دیگری بهر یه لقمه نون شکایت میکنه
آدمی به خوب و بد همیشه عادت می کنه
هر کسی یه جور خداوندو عبادت می کنه
یکی بخشش می کنه جونشو با عزت نفس
دیگری بهر یه لقمه نون شکایت میکنه
آدما رنگ و وارنگی زندگی شهر فرنگی
یکی با خودش گلاویز متل برگ و باد پائیز
تنها از آدمی یک خاطره بر جا می مونه
از گذشته عمر ما فقط یه رویا می مونه
می دونی دنیا وفا نداره یا اگر داره بقا نداره
آدمی با دل پر امیدش رو به درگاه خدا میاره
زندگی یا که سیاه یا که سپیده واسه تو
توی نا امیدیا گاهی امیده واسه تو
اشک گرم و آه سرد همیشه همراه تو هست
زندگی بی دغدغه خیلی بعیده واسه تو
آدمی با دل پر امیدش رو به درگاه خدا میاره
زندگی یا که سیاه یا که سپیده واسه تو
توی نا امیدیا گاهی امیده واسه تو
اشک گرم و آه سرد همیشه همراه تو هست
زندگی بی دغدغه خیلی بعیده واسه تو
آدمی به خوب و بد همیشه عادت می کنه
هر کسی یه جور خداوندو عبادت می کنه
یکی بخشش می کنه جونشو با عزت نفس
دیگری بهر یه لقمه نون شکایت میکنه
آدمی به خوب و بد همیشه عادت می کنه
هر کسی یه جور خداوندو عبادت می کنه
یکی بخشش می کنه جونشو با عزت نفس
دیگری بهر یه لقمه نون شکایت میکنه
آدما رنگ و وارنگی زندگی شهر فرنگی
یکی با خودش گلاویز متل برگ و باد پائیز
تنها از آدمی یک خاطره بر جا می مونه
از گذشته عمر ما فقط یه رویا می مونه
می دونی دنیا وفا نداره یا اگر داره بقا نداره
آدمی با دل پر امیدش رو به درگاه خدا میاره
زندگی یا که سیاه یا که سپیده واسه تو
توی نا امیدیا گاهی امیده واسه تو
اشک گرم و آه سرد همیشه همراه تو هست
زندگی بی دغدغه خیلی بعیده واسه تو
سکوت نکردم که فراموشت کنم
نمی خواهم از یادم بروی....
اشک نمی ریزم
تا.......
لحظه های نبودنت را ابری کنم
تنها...تنها...
لحظه های با تو بودن را مرور می کنم
و...به تو می اندیشم در ابدیت لحظه ها
نمی دانی چه غمگینم
در این تاریکی شبها
چه بی تابانه دلگیرم
نمی دانی که گاهی عاشقانه
در تب رویای تو آرام می گیرم
شهره شهر مشو تا ننهم سر کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
دفتری بود که گاهی من و تو
می نوشتیم در آن
از غم و شادی و رویاهامان
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم از تو:
که اگر با تو قرارم باشد
تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجا که تو باشی و من و عشق و خدا!!!
تو نوشتی از من:
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم و رفتم تا عشق
نازنیم ای یار
من نوشتم هر بار
با تو خوشبخترین انسانم…
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |