دل نامه یا نامه دل
- شروع کننده موضوع MAHDI.VALVE
- تاریخ شروع
- وضعیت
چی شده الو هستی؟
هستم ولی میرم
نمیتونم بگم
فقط واسم دعا کن
به خدا بگو خیلی ازش دلگیرم
بگو این نبود جواب من
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]آی خدا دل گیرم ازت، آی زندگی سیرم ازت[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]آی زندگی میمیرم و عمرمو پس میگیرم ازت[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]این غصه های لعنتی از خنده دورم میكنن[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]این نفس های بی هدف زنده به گورم میكنن[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]چه لحظه های خوبیه ثانیه های آخره[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]فرشته مردن من ، منو از اینجا میبره[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]آی خدا دل گیرم ازت، آی زندگی سیرم ازت[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]آی زندگی میمیرم و عمرمو پس میگیرم ازت[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]چه اعتراف تلخیه انگار رسیدم ته خط[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]وقت خلاصی ار هم است آی دنیا بیزارم ازت[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تو دل یه مزرعه یه کلاغ رو سیاه
هوایی شده بره پابوس امام رضا[/FONT]
هوایی شده بره پابوس امام رضا[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]اما هی فکر میکنه اونجا جای کفتراست
آخه من کجا برم یه کلاغ که رو سیاست[/FONT]
آخه من کجا برم یه کلاغ که رو سیاست[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]من که توی سیاهیا از همه رو سیا ترم
میون اون کبوترا با چه رویی بپرم[/FONT]
میون اون کبوترا با چه رویی بپرم[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تو همین فکرا بودش کلاغ عاشق ما
یه دلش میگفت برو یه دلش میگفت بمون[/FONT]
یه دلش میگفت برو یه دلش میگفت بمون[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]که یه هو صدایی گفت تو نترس و راهی شو
به سیاهی فکر نکن تو یه زائری برو[/FONT]
به سیاهی فکر نکن تو یه زائری برو[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]من که توی سیاهیا از همه رو سیا ترم
میون اون کبوترا با چه رویی بپرم[/FONT]
میون اون کبوترا با چه رویی بپرم[/FONT]
مرگ بیا که زندگی ما را کشت
نمی تونم درکش کنم زندگی که کشته مارو پس مرگ واسه چی بیا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟//
ستاره-ماه
عضو جدید
سلام
خدا تو دله ادماس از ته دل خودت صداش كن ببين چه جوري حسش ميكني گلم ؟
قربونش برم خودش مشكل ميده خودشم حل ميكنه نگران نباش
ديرو زود داره سوخت و سوز نداره
ستاره-ماه
عضو جدید
مرگ بیا که زندگی ما را کشت
منم قاطي كردم حالي نميشم
آرزوی مورچهی قرمز
آرزوی مورچهی قرمز
توی حیاط یک خانهی قدیمی، دوتا درخت بزرگ بود. یکی این طرف حیاط و یکی دیگر آن طرف حیاط.
چند تا مورچه نزدیک درخت این طرف حیاط، توی باغچه زندگی می‌کردند. یک روز مورچهی قرمز که از همه کوچکتر بود، به مادرش گفت: «ای کاش میشد به باغچه آن طرف حیاط میرفتم تا از درخت بزرگش بالا بروم. به نظر من دنیا از آن طرف حیاط خیلی قشنگتر است!» مادر مورچهی قرمز آهی کشید و گفت: «فکر خوبیه. اما تا وقتی که این مرغ و خروسها توی حیاط هستند، نمیتوانی از آنجا عبور کنی.
همین چند روز پیش که من از لانه کمی دور شدم، چیزی نمانده بود که غذای آقا خروسه بشوم...» مورچهی قرمز که ناامید شده بود، با ناراحتی مشغول پیدا کردن غذا شد.
تا اینکه یک روز اتفاق جالبی افتاد! آن روز زنی با یک طناب بلند و یک سبد لباس به آنجا آمد. بعد یک سرطناب را به درخت این طرف حیاط بست و سر دیگر طناب را به درخت آن طرف حیاط .
لباسها را هم یکی یکی پهن کرد روی طناب و رفت. مورچهی قرمز که از لای برگها نگاه می‌کرد؛ با خودش گفت: «به به، چه راه خوبی! حالا میتوانم خودم را به درخت آن طرف حیاط برسانم.»
مورچهی قرمز خودش را به طناب رساند و از روی آن شروع به حرکت کرد. باد آرام وزید و طناب و لباسها را تکان داد.
مورچهی قرمز کمی جلوتر رفت و به لباس سبز رسید. روی لباس پر بود از گلهای قشنگ، مثل یک دشت سر سبز و پر از گل. باد تندتر شد و طناب و لباسها را شدیدتر تکان داد. اما مورچهی قرمز که هدفش رسیدن به آن درخت بود، محکمتر به لباس چسبید تا باد آرام شود. کمی جلوتر که رفت، راه تمام شد و مورچه قرمز به آرزویش رسید.
حالا چند روز است که مورچهها پشت سر هم از بالای سر مرغ و خروسها راه میروند.
آرزوی مورچهی قرمز
توی حیاط یک خانهی قدیمی، دوتا درخت بزرگ بود. یکی این طرف حیاط و یکی دیگر آن طرف حیاط.
چند تا مورچه نزدیک درخت این طرف حیاط، توی باغچه زندگی می‌کردند. یک روز مورچهی قرمز که از همه کوچکتر بود، به مادرش گفت: «ای کاش میشد به باغچه آن طرف حیاط میرفتم تا از درخت بزرگش بالا بروم. به نظر من دنیا از آن طرف حیاط خیلی قشنگتر است!» مادر مورچهی قرمز آهی کشید و گفت: «فکر خوبیه. اما تا وقتی که این مرغ و خروسها توی حیاط هستند، نمیتوانی از آنجا عبور کنی.
همین چند روز پیش که من از لانه کمی دور شدم، چیزی نمانده بود که غذای آقا خروسه بشوم...» مورچهی قرمز که ناامید شده بود، با ناراحتی مشغول پیدا کردن غذا شد.
تا اینکه یک روز اتفاق جالبی افتاد! آن روز زنی با یک طناب بلند و یک سبد لباس به آنجا آمد. بعد یک سرطناب را به درخت این طرف حیاط بست و سر دیگر طناب را به درخت آن طرف حیاط .
لباسها را هم یکی یکی پهن کرد روی طناب و رفت. مورچهی قرمز که از لای برگها نگاه می‌کرد؛ با خودش گفت: «به به، چه راه خوبی! حالا میتوانم خودم را به درخت آن طرف حیاط برسانم.»
مورچهی قرمز خودش را به طناب رساند و از روی آن شروع به حرکت کرد. باد آرام وزید و طناب و لباسها را تکان داد.
مورچهی قرمز کمی جلوتر رفت و به لباس سبز رسید. روی لباس پر بود از گلهای قشنگ، مثل یک دشت سر سبز و پر از گل. باد تندتر شد و طناب و لباسها را شدیدتر تکان داد. اما مورچهی قرمز که هدفش رسیدن به آن درخت بود، محکمتر به لباس چسبید تا باد آرام شود. کمی جلوتر که رفت، راه تمام شد و مورچه قرمز به آرزویش رسید.
حالا چند روز است که مورچهها پشت سر هم از بالای سر مرغ و خروسها راه میروند.
آن طرف دنیا از بالای درخت آن طرف حیاط، واقعاً جالب و دیدنی بود...!
بچه ها کسی می دونه نتیجه اخلاقی این داستان چیه ؟
من دلم می خواهد خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش دوستانم بنشینند
آرام گل بگو گل بشنو
هر کسی می خواهد وارد خانه پر مهرو صفایم گردد
یه سبد بوی گل سرخ به من هدیه کند
شرط وارد گشتن شستو شوی دل هاست
شرط آن داشتن دل بی رنگ وریاست
بردرش برگ گلی می کوبم
روی ان با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار خانه ما اینجاست
تا که سهرا ب نپرسد که دگر خانه دوست کجاست
من این شعرو خیلی دوستش دارم و هزاران هزار بار تقدیمش می کنم به دوستام
کنج هر دیوارش دوستانم بنشینند
آرام گل بگو گل بشنو
هر کسی می خواهد وارد خانه پر مهرو صفایم گردد
یه سبد بوی گل سرخ به من هدیه کند
شرط وارد گشتن شستو شوی دل هاست
شرط آن داشتن دل بی رنگ وریاست
بردرش برگ گلی می کوبم
روی ان با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار خانه ما اینجاست
تا که سهرا ب نپرسد که دگر خانه دوست کجاست
من این شعرو خیلی دوستش دارم و هزاران هزار بار تقدیمش می کنم به دوستام
سلام
خدا تو دله ادماس از ته دل خودت صداش كن ببين چه جوري حسش ميكني گلم ؟
قربونش برم خودش مشكل ميده خودشم حل ميكنه نگران نباش
ديرو زود داره سوخت و سوز نداره
میدونم عزیز
تو حکمتش موندم....
ستاره-ماه
عضو جدید
نه تو حكمتش نمون عاقبت ميفهمي حكمتش چيه.........
بر هر چه همی لرزی می‌دان که همان ارزی
زين روی دل عاشق از عرش فزون باشد.
(مولوي)
نه تو حكمتش نمون عاقبت ميفهمي حكمتش چيه.........
بر هر چه همی لرزی می‌دان که همان ارزی
زين روی دل عاشق از عرش فزون باشد.
(مولوي)
مرسی عزیز
fari_civil
عضو جدید
فییییشششششششششششششششششش
.
.
.
.
قولوپ
(سیفونو کشیدم. بی ادبم کناریته
)
نروم(nerve) رندس
.
.
.
.
قولوپ
(سیفونو کشیدم. بی ادبم کناریته
)نروم(nerve) رندس
majid.ph
عضو جدید
مرگ بیا که زندگی ما را کشت
زندگی اگه ناجور بشه آدم زجر کش میکنه هر روز مرگ آوره
ولی مرگ یه بار میاد و دیگه تموم
ماجرا ی شیوانا و مرد ثروتمند
ماجرا ی شیوانا و مرد ثروتمند
ماجرا ی شیوانا و مرد ثروتمند
روزی شیوانا از مقابل خانه مرد ثروتمندی عبور می‌کرد. مرد ثروتمند روی بالکن خانه ایستاده بود و جاده را نگاه می‌کرد. وقتی شیوانا را دید از همان بالای بالکن با صدای بلند گفت: استاد! امروز زیباترین و باشکوه‌ترین روز زندگی من است. امروز با دختری که عمری دوست داشتم ازدواج می‌کنم! آیا امروز باشکوه‌ترین روز تاریخ نیست!؟ شیوانا تبسمی کرد و به مرد گفت: تو از آن بالا می‌توانی کوهستان و قله را ببینی. خوب نگاه کن ببین آیا کوهستان از جای خود تکان خورده و درختان دشت ریشه‌هایشان درآمده و در فضا شناورند!؟ مرد ثروتمند با تعجب به کوه و دشت خیره شد و گفت: نه استاد! هیچ چیز در طبیعت تغییری نکرده است!؟ اما...!
شیوانا سری تکان داد و گفت: پس من را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت. چند سال بعد دوباره شیوانا از مقابل خانه آن مرد ثروتمند عبور می‌کرد. آن مرد روی بالکن نشسته بود و چند کودک قد و نیم قد در اطرافش بازی می‌کردند. مرد ثروتمند دوباره وقتی شیوانا را دید با صدای بلند گفت: استاد من خوشبختیم به حد کمال رسیده است!؟ ببین صاحب چه ثروت بیشماری و چه کودکان زیبایی شده‌ام. همه به وضعیت من حسرت می‌خورند. شما اینطور فکر نمی‌کنید!؟ شیوانا دوباره به سمت کوه اشاره کرد و گفت: از کوه و قله و دشت برایم بگو! آیا آنها هم مثل تو تغییر کرده‌اند و مانند تو سر از پا نمی‌شناسند!؟ مرد ثروتمند مات و مبهوت به کوه و دشت خیره شد و گفت: البته که نه استاد! اما...!
شیوانا راهش را کشید و رفت و در حال رفتن گفت: پس من و بقیه آدم‌ها را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت.
مدتی بعد آن مرد ثروتمند خسته و زخمی و افسرده وارد دهکده شیوانا شد. در حالی که چهره‌اش زار و نزار شده بود و بسیار ضعیف و درمانده می‌نمود، نزد شیوانا رفت و مقابلش نشست و زار زار شروع به گریه نمود. شیوانا دستی روی شانه‌اش زد و دلیل ناراحتیش را پرسید. مرد مأیوس و ناامید گفت که ناگهان زلزله‌ای آمده و تمام هستی و نیستی‌اش در چند دقیقه از بین رفته است و او الآن تنهاترین و فقیرترین انسان روی زمین است و هیچ دلیلی برای زنده ماندن در خود نمی‌بیند.
شیوانا گفت: وقتی از دیارت به این سمت می‌آمدی، آیا به کوه و دشت هم نظری انداختی!؟ مرد آهی کشید و سری تکان داد و گفت: آری استاد! اما برای کوه و دشت و درختان و پرندگان صحرا انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. آنها مثل هر روز بودند و پرنده‌ها مثل همیشه بی‌اعتنا به وضعیت من آواز می‌خوانند و همان‌گونه که بودند به زندگی خود ادامه می‌دادند! شیوانا سکوت کرد وهیچ نگفت.
مرد نگاه کم فروغش را به چهره شفاف و درخشان شیوانا دوخت و پرسید: اما این چه ربطی به مشکل من دارد!؟
شیوانا همچنان ساکت و آرام به چهره مرد خیره شد و هیچ نگفت. بعد از چند لحظه مرد انگار نکته مهمی را دریافته باشد، سرش را به سمت آسمان بلند و کرد و آهی عمیق کشید و گفت: بله استاد! حق با شماست.
بزرگترین شادی‌ها و سنگین‌ترین غم‌ها برای دنیای اطراف ما پشیزی ارزش ندارد. ما نبوده‌ایم و نخواهیم بود و این دنیا بی‌اعتنا به ما و داشته‌ها و نداشته‌های ما به زندگی خود ادامه می‌دهد. بنابراین شکوه و زاری ما یا شادی و خوشی ما فقط به خود ما مربوط است و دنیای اطراف ما عملا" کاری به ما و احساسات ما ندارد. اینکه خیلی بی‌رحمی و بی‌انصافی است!
شیوانا دستی روی شانه مرد زد و گفت: اگر غیر از این بود تو دیگر دلیلی برای ادامه زندگی و محیطی برای شاد زیستن نداشتی. برخیز و باقیمانده زندگیت را برای خودت و نه برای نمایش به دیگران زندگی کن. متأسفانه حقیقت این است که هرگز تماشاچی مناسبی برای نمایش‌های ذهنی من و تو در کوه و دشت و صحرا وجود ندارد.
شیوانا سری تکان داد و گفت: پس من را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت. چند سال بعد دوباره شیوانا از مقابل خانه آن مرد ثروتمند عبور می‌کرد. آن مرد روی بالکن نشسته بود و چند کودک قد و نیم قد در اطرافش بازی می‌کردند. مرد ثروتمند دوباره وقتی شیوانا را دید با صدای بلند گفت: استاد من خوشبختیم به حد کمال رسیده است!؟ ببین صاحب چه ثروت بیشماری و چه کودکان زیبایی شده‌ام. همه به وضعیت من حسرت می‌خورند. شما اینطور فکر نمی‌کنید!؟ شیوانا دوباره به سمت کوه اشاره کرد و گفت: از کوه و قله و دشت برایم بگو! آیا آنها هم مثل تو تغییر کرده‌اند و مانند تو سر از پا نمی‌شناسند!؟ مرد ثروتمند مات و مبهوت به کوه و دشت خیره شد و گفت: البته که نه استاد! اما...!
شیوانا راهش را کشید و رفت و در حال رفتن گفت: پس من و بقیه آدم‌ها را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت.
مدتی بعد آن مرد ثروتمند خسته و زخمی و افسرده وارد دهکده شیوانا شد. در حالی که چهره‌اش زار و نزار شده بود و بسیار ضعیف و درمانده می‌نمود، نزد شیوانا رفت و مقابلش نشست و زار زار شروع به گریه نمود. شیوانا دستی روی شانه‌اش زد و دلیل ناراحتیش را پرسید. مرد مأیوس و ناامید گفت که ناگهان زلزله‌ای آمده و تمام هستی و نیستی‌اش در چند دقیقه از بین رفته است و او الآن تنهاترین و فقیرترین انسان روی زمین است و هیچ دلیلی برای زنده ماندن در خود نمی‌بیند.
شیوانا گفت: وقتی از دیارت به این سمت می‌آمدی، آیا به کوه و دشت هم نظری انداختی!؟ مرد آهی کشید و سری تکان داد و گفت: آری استاد! اما برای کوه و دشت و درختان و پرندگان صحرا انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. آنها مثل هر روز بودند و پرنده‌ها مثل همیشه بی‌اعتنا به وضعیت من آواز می‌خوانند و همان‌گونه که بودند به زندگی خود ادامه می‌دادند! شیوانا سکوت کرد وهیچ نگفت.
مرد نگاه کم فروغش را به چهره شفاف و درخشان شیوانا دوخت و پرسید: اما این چه ربطی به مشکل من دارد!؟
شیوانا همچنان ساکت و آرام به چهره مرد خیره شد و هیچ نگفت. بعد از چند لحظه مرد انگار نکته مهمی را دریافته باشد، سرش را به سمت آسمان بلند و کرد و آهی عمیق کشید و گفت: بله استاد! حق با شماست.
بزرگترین شادی‌ها و سنگین‌ترین غم‌ها برای دنیای اطراف ما پشیزی ارزش ندارد. ما نبوده‌ایم و نخواهیم بود و این دنیا بی‌اعتنا به ما و داشته‌ها و نداشته‌های ما به زندگی خود ادامه می‌دهد. بنابراین شکوه و زاری ما یا شادی و خوشی ما فقط به خود ما مربوط است و دنیای اطراف ما عملا" کاری به ما و احساسات ما ندارد. اینکه خیلی بی‌رحمی و بی‌انصافی است!
شیوانا دستی روی شانه مرد زد و گفت: اگر غیر از این بود تو دیگر دلیلی برای ادامه زندگی و محیطی برای شاد زیستن نداشتی. برخیز و باقیمانده زندگیت را برای خودت و نه برای نمایش به دیگران زندگی کن. متأسفانه حقیقت این است که هرگز تماشاچی مناسبی برای نمایش‌های ذهنی من و تو در کوه و دشت و صحرا وجود ندارد.
majid.ph
عضو جدید
اخيراٌ يه كتاب خوندم از فروغ.نويسندش (كه اسمشو يادم نيست)تمام جملات قشنگ فروغ رو نوشته بود كه من چندتا شو گلچين كردم.
-اگر عشق،عشق باشد زمان حرف احمقانه ايست
-همه زندگيم درد است،درد.نميدانم عظمت اين كلمه را درك ميكني يا نه؟وقتي ميگويم درد تو به دردي فكر نكن كه جسم انسان ممكن است از يك بيماري شديد بكشد ،نه،روحم درد ميكند
-افسوس اين دنيا برای دوست داشتن خيلي كوچك است
-بايد در زندگي به حرف مردم خنديد و به قول تو ديگران را كدو فرض كرد.
-من اين زندگي خسته كننده و پر از قيد و بند را دوست ندارم.
-هميشه سعي كردهام مثل يه در بسته باشم تا زندگي وحشتناك دروني ام را كسي نبيند.
-بعضي وقتها فكر ميكنم كه ترك اين زندگي براي من در يك ثانيه امكان دارد،چون به هيچ چيز دلبستگي ندارم.
"و جمله اي كه خيلي دوست دارم اينه"
{-خوشحالم كه موهايم سفيد شده و پيشانيم خط افتاده و ميان ابروهايم دو تا چين بزرگ در پوستم نشسته است.خوشحالم كه ديگر خيالباف و رويايي نيستم.ديگر نزديك است سي و دو ساله شوم.هر چند كه سي ودو ساله شدن يعني سي و دو سال از سهم زندگي را پشت سر گذاشتن و به پايان رسانيدن.اما در عوض خودم را پيدا كردم}.
-اگر عشق،عشق باشد زمان حرف احمقانه ايست
-همه زندگيم درد است،درد.نميدانم عظمت اين كلمه را درك ميكني يا نه؟وقتي ميگويم درد تو به دردي فكر نكن كه جسم انسان ممكن است از يك بيماري شديد بكشد ،نه،روحم درد ميكند
-افسوس اين دنيا برای دوست داشتن خيلي كوچك است
-بايد در زندگي به حرف مردم خنديد و به قول تو ديگران را كدو فرض كرد.
-من اين زندگي خسته كننده و پر از قيد و بند را دوست ندارم.
-هميشه سعي كردهام مثل يه در بسته باشم تا زندگي وحشتناك دروني ام را كسي نبيند.
-بعضي وقتها فكر ميكنم كه ترك اين زندگي براي من در يك ثانيه امكان دارد،چون به هيچ چيز دلبستگي ندارم.
"و جمله اي كه خيلي دوست دارم اينه"
{-خوشحالم كه موهايم سفيد شده و پيشانيم خط افتاده و ميان ابروهايم دو تا چين بزرگ در پوستم نشسته است.خوشحالم كه ديگر خيالباف و رويايي نيستم.ديگر نزديك است سي و دو ساله شوم.هر چند كه سي ودو ساله شدن يعني سي و دو سال از سهم زندگي را پشت سر گذاشتن و به پايان رسانيدن.اما در عوض خودم را پيدا كردم}.
ماجرا ی شیوانا و مرد ثروتمند
ماجرا ی شیوانا و مرد ثروتمند
روزی شیوانا از مقابل خانه مرد ثروتمندی عبور می‌کرد. مرد ثروتمند روی بالکن خانه ایستاده بود و جاده را نگاه می‌کرد. وقتی شیوانا را دید از همان بالای بالکن با صدای بلند گفت: استاد! امروز زیباترین و باشکوه‌ترین روز زندگی من است. امروز با دختری که عمری دوست داشتم ازدواج می‌کنم! آیا امروز باشکوه‌ترین روز تاریخ نیست!؟ شیوانا تبسمی کرد و به مرد گفت: تو از آن بالا می‌توانی کوهستان و قله را ببینی. خوب نگاه کن ببین آیا کوهستان از جای خود تکان خورده و درختان دشت ریشه‌هایشان درآمده و در فضا شناورند!؟ مرد ثروتمند با تعجب به کوه و دشت خیره شد و گفت: نه استاد! هیچ چیز در طبیعت تغییری نکرده است!؟ اما...!
شیوانا سری تکان داد و گفت: پس من را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت. چند سال بعد دوباره شیوانا از مقابل خانه آن مرد ثروتمند عبور می‌کرد. آن مرد روی بالکن نشسته بود و چند کودک قد و نیم قد در اطرافش بازی می‌کردند. مرد ثروتمند دوباره وقتی شیوانا را دید با صدای بلند گفت: استاد من خوشبختیم به حد کمال رسیده است!؟ ببین صاحب چه ثروت بیشماری و چه کودکان زیبایی شده‌ام. همه به وضعیت من حسرت می‌خورند. شما اینطور فکر نمی‌کنید!؟ شیوانا دوباره به سمت کوه اشاره کرد و گفت: از کوه و قله و دشت برایم بگو! آیا آنها هم مثل تو تغییر کرده‌اند و مانند تو سر از پا نمی‌شناسند!؟ مرد ثروتمند مات و مبهوت به کوه و دشت خیره شد و گفت: البته که نه استاد! اما...!
شیوانا راهش را کشید و رفت و در حال رفتن گفت: پس من و بقیه آدم‌ها را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت.
مدتی بعد آن مرد ثروتمند خسته و زخمی و افسرده وارد دهکده شیوانا شد. در حالی که چهره‌اش زار و نزار شده بود و بسیار ضعیف و درمانده می‌نمود، نزد شیوانا رفت و مقابلش نشست و زار زار شروع به گریه نمود. شیوانا دستی روی شانه‌اش زد و دلیل ناراحتیش را پرسید. مرد مأیوس و ناامید گفت که ناگهان زلزله‌ای آمده و تمام هستی و نیستی‌اش در چند دقیقه از بین رفته است و او الآن تنهاترین و فقیرترین انسان روی زمین است و هیچ دلیلی برای زنده ماندن در خود نمی‌بیند.
شیوانا گفت: وقتی از دیارت به این سمت می‌آمدی، آیا به کوه و دشت هم نظری انداختی!؟ مرد آهی کشید و سری تکان داد و گفت: آری استاد! اما برای کوه و دشت و درختان و پرندگان صحرا انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. آنها مثل هر روز بودند و پرنده‌ها مثل همیشه بی‌اعتنا به وضعیت من آواز می‌خوانند و همان‌گونه که بودند به زندگی خود ادامه می‌دادند! شیوانا سکوت کرد وهیچ نگفت.
مرد نگاه کم فروغش را به چهره شفاف و درخشان شیوانا دوخت و پرسید: اما این چه ربطی به مشکل من دارد!؟
شیوانا همچنان ساکت و آرام به چهره مرد خیره شد و هیچ نگفت. بعد از چند لحظه مرد انگار نکته مهمی را دریافته باشد، سرش را به سمت آسمان بلند و کرد و آهی عمیق کشید و گفت: بله استاد! حق با شماست.
بزرگترین شادی‌ها و سنگین‌ترین غم‌ها برای دنیای اطراف ما پشیزی ارزش ندارد. ما نبوده‌ایم و نخواهیم بود و این دنیا بی‌اعتنا به ما و داشته‌ها و نداشته‌های ما به زندگی خود ادامه می‌دهد. بنابراین شکوه و زاری ما یا شادی و خوشی ما فقط به خود ما مربوط است و دنیای اطراف ما عملا" کاری به ما و احساسات ما ندارد. اینکه خیلی بی‌رحمی و بی‌انصافی است!
شیوانا دستی روی شانه مرد زد و گفت: اگر غیر از این بود تو دیگر دلیلی برای ادامه زندگی و محیطی برای شاد زیستن نداشتی. برخیز و باقیمانده زندگیت را برای خودت و نه برای نمایش به دیگران زندگی کن. متأسفانه حقیقت این است که هرگز تماشاچی مناسبی برای نمایش‌های ذهنی من و تو در کوه و دشت و صحرا وجود ندارد.
ماجرا ی شیوانا و مرد ثروتمند
روزی شیوانا از مقابل خانه مرد ثروتمندی عبور می‌کرد. مرد ثروتمند روی بالکن خانه ایستاده بود و جاده را نگاه می‌کرد. وقتی شیوانا را دید از همان بالای بالکن با صدای بلند گفت: استاد! امروز زیباترین و باشکوه‌ترین روز زندگی من است. امروز با دختری که عمری دوست داشتم ازدواج می‌کنم! آیا امروز باشکوه‌ترین روز تاریخ نیست!؟ شیوانا تبسمی کرد و به مرد گفت: تو از آن بالا می‌توانی کوهستان و قله را ببینی. خوب نگاه کن ببین آیا کوهستان از جای خود تکان خورده و درختان دشت ریشه‌هایشان درآمده و در فضا شناورند!؟ مرد ثروتمند با تعجب به کوه و دشت خیره شد و گفت: نه استاد! هیچ چیز در طبیعت تغییری نکرده است!؟ اما...!
شیوانا سری تکان داد و گفت: پس من را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت. چند سال بعد دوباره شیوانا از مقابل خانه آن مرد ثروتمند عبور می‌کرد. آن مرد روی بالکن نشسته بود و چند کودک قد و نیم قد در اطرافش بازی می‌کردند. مرد ثروتمند دوباره وقتی شیوانا را دید با صدای بلند گفت: استاد من خوشبختیم به حد کمال رسیده است!؟ ببین صاحب چه ثروت بیشماری و چه کودکان زیبایی شده‌ام. همه به وضعیت من حسرت می‌خورند. شما اینطور فکر نمی‌کنید!؟ شیوانا دوباره به سمت کوه اشاره کرد و گفت: از کوه و قله و دشت برایم بگو! آیا آنها هم مثل تو تغییر کرده‌اند و مانند تو سر از پا نمی‌شناسند!؟ مرد ثروتمند مات و مبهوت به کوه و دشت خیره شد و گفت: البته که نه استاد! اما...!
شیوانا راهش را کشید و رفت و در حال رفتن گفت: پس من و بقیه آدم‌ها را هم مثل کوه حساب کن! و آنگاه راه خود را گرفت و رفت.
مدتی بعد آن مرد ثروتمند خسته و زخمی و افسرده وارد دهکده شیوانا شد. در حالی که چهره‌اش زار و نزار شده بود و بسیار ضعیف و درمانده می‌نمود، نزد شیوانا رفت و مقابلش نشست و زار زار شروع به گریه نمود. شیوانا دستی روی شانه‌اش زد و دلیل ناراحتیش را پرسید. مرد مأیوس و ناامید گفت که ناگهان زلزله‌ای آمده و تمام هستی و نیستی‌اش در چند دقیقه از بین رفته است و او الآن تنهاترین و فقیرترین انسان روی زمین است و هیچ دلیلی برای زنده ماندن در خود نمی‌بیند.
شیوانا گفت: وقتی از دیارت به این سمت می‌آمدی، آیا به کوه و دشت هم نظری انداختی!؟ مرد آهی کشید و سری تکان داد و گفت: آری استاد! اما برای کوه و دشت و درختان و پرندگان صحرا انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. آنها مثل هر روز بودند و پرنده‌ها مثل همیشه بی‌اعتنا به وضعیت من آواز می‌خوانند و همان‌گونه که بودند به زندگی خود ادامه می‌دادند! شیوانا سکوت کرد وهیچ نگفت.
مرد نگاه کم فروغش را به چهره شفاف و درخشان شیوانا دوخت و پرسید: اما این چه ربطی به مشکل من دارد!؟
شیوانا همچنان ساکت و آرام به چهره مرد خیره شد و هیچ نگفت. بعد از چند لحظه مرد انگار نکته مهمی را دریافته باشد، سرش را به سمت آسمان بلند و کرد و آهی عمیق کشید و گفت: بله استاد! حق با شماست.
بزرگترین شادی‌ها و سنگین‌ترین غم‌ها برای دنیای اطراف ما پشیزی ارزش ندارد. ما نبوده‌ایم و نخواهیم بود و این دنیا بی‌اعتنا به ما و داشته‌ها و نداشته‌های ما به زندگی خود ادامه می‌دهد. بنابراین شکوه و زاری ما یا شادی و خوشی ما فقط به خود ما مربوط است و دنیای اطراف ما عملا" کاری به ما و احساسات ما ندارد. اینکه خیلی بی‌رحمی و بی‌انصافی است!
شیوانا دستی روی شانه مرد زد و گفت: اگر غیر از این بود تو دیگر دلیلی برای ادامه زندگی و محیطی برای شاد زیستن نداشتی. برخیز و باقیمانده زندگیت را برای خودت و نه برای نمایش به دیگران زندگی کن. متأسفانه حقیقت این است که هرگز تماشاچی مناسبی برای نمایش‌های ذهنی من و تو در کوه و دشت و صحرا وجود ندارد.
روزی شاگرد یه راهب پیر هندو از او خواست که واسش یه درس بیاد موندی بده . راهب از شاگردش خواست کیسه نمک رو بیاره پیشش ، بعد یه مشت از اون نمک رو داخل لیوان نیمه پری ریخت و از او خواست اون آب رو سر بکشه . شاگرد فقط تونست یه جرعه کوچک از آب داخل لیوان رو بخوره ، اونم بزحمت . استاد پرسید : " مزه اش چطور بود ؟ "
شاگرد پاسخ داد : " بد جوری شور و تنده ، اصلا نمیشه خوردش "
پیرهندو از شاگردش خواست یه مشت نمک برداره و اونو همراهی کنه . رفتند تا رسیدن کنار دریاچه . استاد از او خواست تا نمکها رو داخل دریاچه بریزه ، بعد یه لیوان آب از دریاچه برداشت و داد دست شاگرد و ازش خواست اونو بنوشه . شاگرد براحتی تمام آب داخل لیوان رو سر کشید .
استاد اینبارهم از او مزه آب داخل لیوان رو پرسید. شاگرد پاسخ داد : " کاملا معمولی بود . "
پیرهندو گفت : " رنجها و سختیهائی که انسان در طول زندگی با آنها روبرو میشه همچون یه مشت نمکه و اما این روح و قدرت پذیرش انسانه که هر چه بزرگتر و وسیعتر بشه ، میتونه بار اون همه رنج و اندوه رو براحتی تحمل کنه ، بنابراین سعی کن یه دریا باشی تا یه لیوان آب . "
شاگرد پاسخ داد : " بد جوری شور و تنده ، اصلا نمیشه خوردش "
پیرهندو از شاگردش خواست یه مشت نمک برداره و اونو همراهی کنه . رفتند تا رسیدن کنار دریاچه . استاد از او خواست تا نمکها رو داخل دریاچه بریزه ، بعد یه لیوان آب از دریاچه برداشت و داد دست شاگرد و ازش خواست اونو بنوشه . شاگرد براحتی تمام آب داخل لیوان رو سر کشید .
استاد اینبارهم از او مزه آب داخل لیوان رو پرسید. شاگرد پاسخ داد : " کاملا معمولی بود . "
پیرهندو گفت : " رنجها و سختیهائی که انسان در طول زندگی با آنها روبرو میشه همچون یه مشت نمکه و اما این روح و قدرت پذیرش انسانه که هر چه بزرگتر و وسیعتر بشه ، میتونه بار اون همه رنج و اندوه رو براحتی تحمل کنه ، بنابراین سعی کن یه دریا باشی تا یه لیوان آب . "
فییییشششششششششششششششششش
.
.
.
.
قولوپ
(سیفونو کشیدم. بی ادبم کناریته
نروم(nerve) رندس
عزیز نقل قول کن ببینیم منظورت چی بود
در ضمن یه نگاه به اسم تاپیک بنداز بعد شروع به صحبت کن
fari_civil
عضو جدید
اسم تاپیک دلنامس. ok?
در جوابه کسی اینو نگفتم. چیزی که نوشتم حرف دلم بود همین
کسی تو این تاپیک بهتون گفته بود بی ادب؟!
آخه من اینطوری برداشت کردم عزیز
fari_civil
عضو جدید
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
معماری با مصالحی از جنس دل | ادبیات | 18272 | |
|
گریه کن ای دل.......... | ادبیات | 427 | |
|
دل نوشته‌هاي عرفاني | ادبیات | 430 | |
|
|
*****حرف دل***** | ادبیات | 117 | |
|
۩ ۞ ۩ جایی برای حرفهای دل فیدل ۩ ۞ ۩ | ادبیات | 13 |