اتفاقا من میخوام بگم این طرز فکر شدیدا تن پرورانه و اشتباهه،آدم باید یاد بگیره که برای به دست آوردن موفقیت باید کار کنه،خوب کار کردن تا ساعت 5 عصر و خوب تفریح کردن در روز های تعطیل بهتر از کار کردن نصفه نیمه تا ساعت 2 و عدم تفریح مناسب توی روز های تعطیله.
متاسفانه افرادی که تازه شروع به کار دولتی و یا کارمندی میکنن بر این باورن که زندگیشون داره حروم میشه، اینطور نیست.
وقتی شما میرید استخدام آموزش پرورش میشید یعنی این حقوق و این کار رو به عنوان آیندتون قبول کردین، حالا اینکه شما آیندتون رو اینقدر پایین دیدید و حقوق تدریس رو به عنوان آینده ساز خودتون قبول کردین مقصر کس دیگه ای نیست
میتونستید با کار به صورت شخصی و خصوصی تجربه رو بالا ببرید و جای بهتری رو برای کار انتخاب کنید یا توی همون آموزش پرورش با بالا بردن تخصصتون موفقیت بیشتری داشته باشید.
تخصص داشتن توی یک کار،نه نیاز به تجربه داره،نه نیاز به کار کردن، آدما میتونن اگه مصمم باشن هر کاری رو انجام بدن.
این که یه فرد توی سن 21 سالگی هنوز به فکر اینه که هر روز رو تفریح کنه، توی سن 30 سالگی نباید انتظار موفقیت داشته باشه!
زمانی که تونستید به خودتون بقبولونید که اگه مثل باقی مردم در همین تایم های کاری کار کنید میشید یکی مثل همین مردم، سعی میکنید که از پتانسیل جوونیتون برای کار بیشتر استفاده کنید.
چه ایرادی داره که یه فرد به جای کار دتوی یک شرکت یا یک شیفت کاری ، دو شیفت و دو برابر کار کنه و به جاش روز تعطیلشو بتونه یه تفریح بسیار عالی و خوب داشته باشه؟
یادتون باشه که برای موفقیت باید کار کرد، چه کارمندی،چه خصوصی،چه شخصی.منظورم از کار کردن کار از 8 صبح تا 5 بعد از ظهر نیست،منظورم کار از 8 صبح تا 12 شبه. آدم به همه ی این اتفاقا عادت میکنه، اینطور نیست که نشه چنین کاری رو کرد.
اگر کسی بیاد بگه در کشورای خارجی اینطور نیست، میتونید به پیام شخصی من مراجعه کنید تا مدارک دال بر اینکه همه جای دنیا برای درامد خوب باید اوایل خوب کار کرد رو بهتون نشون بدم.
انتخاب با شماست،از سن پایین، کار مضاعف،درامد بالاتر،پس انداز و تفریح خوب، در سنین بالاتر ،افزایش رتبه ی کاری و کم کردن حجم کاری و حرکت کنار خانواده.
این ها رو فردی داره میگه که از 18 سالگی توی یک شرکت خصوصی و یک شرکت دولتی شروع به کار کرد، دو شیفت،از 6.30 صبح تا 11.30 شب،و هنوز هم شیوه ی زندگیش همینه،تفریحش رو داره، کنار خونوادش هست، ولی به موقع،
این برای قابل درک شده که خستگی ناشی از بیکاری، شدیدا مخرب تر از خستگی کاریه.
بر خلاف تمامی دوستان، اصلا به این باور اعتقاد ندارم که باید تایم کاری کمتر باشه، باید هر روز کنار خانواده بود،هر روز استراحت کرد.
برای رسیدن به درامد خوب، باید بی وقفه کار کرد،این یک استاندارده و کسی از کار زیاد از بین نرفته.
طبیعیه که کسی که تا سن 27 سالگی یک جا با در آمد کم زندگیشو رد کرده،الان براش سخته و نشدنیه، من به این افراد میگم تن پرور!
دنبال کار پشت میزی نباشید،سمت این شرکتای شبکه ای مسخره نرید،اطلاعات کاربردیتون رو در مورد تخصصتون ببرید بالا، کار به اندازه ی کافی برای همه ی افراد با درامد بالا هست.
ولی کار برای فوق لیسانس و لیسانسه ی آکادمیک هیچ جا نیست.شرکت های دولتی و خصوصی، میخوان که شما کار کنید، براشون مهم نیست ریاضی عمومیتون رو چند گرفتید.
حتما شنیدین که میگن پول خوشبختی نمیاره درسته؟
من بهتون میگم پول خوشبختی نمیاره، ولی نبودش بدبختی صد درصد میاره،بعد از عشق، پول در اوردن رو در اولویت قرار بدین
همون خونواده اگه پول توی جیبت نباشه خسته میشن از روال زندگی،کارکنید،بی وقفه کار کنید، دو شیفت کار کنید تا آخر ماه ببینید 5 میلیون پول توی جیبتونه،اونوقت ببینید یه جمعه رفتن توی یه ویلای لذت بخش و لوکس شمالی با یه نوشیدنی خوب، یه رستوران شیک و غذای لذت بخش چه حسی به شما و خونوادتون میده،این حس به مراتب بهتر از کنار خونواده بودن توی تموم روز های سال و سر ماه 2 میلیون حقوق بهتره.
کار کنید تا بتونید با درامد یک سالتون یه ماشین خوب پیش خرید کنید ، بعد خواهید دید که به مراتب خونواده هم ازتون راضی تره،وقتی پایه ی کاریتون رفت بالا،به مراتب حقوقتون بیشتر میشه و میتونید به صورت تک شیفته کار کنید.
کار کنید و با زور قسط و وام یه خونه ی کوچیک بخرید،تموم اینها رو میتونید توی 3 سال انجام بدین، به شرطی که واقعا کار کنید،
تا زمانی که جوونید کار کنید،بیشتر از بقیه ی دوستاتون، تا بتونید توی تعطیلاتتون تفریح هایی رو بکنید که کسی تجربشون نکرده باشه.
حداقل من لذت اینچنین کار کردن رو به یه کار روزمره ی خنده دار از ساعت 8 صبح تا 5 عصر ترجیح میدم.
بله سختی داره،سخته که بعد از کار بیای تو پارکینگ خونه ، از ماشین پیاده نشده خوابتون بره،پشت چراغ قرمز خوابتون بره، بغض کنی از اینکه همه دارن هر روزشون رو خوش میگذرونن ولی تو هر روز داری کار میکنی،چرتت بره سر کار، زمین و زمان دور سرت بچرخه، اما باید اینو قبول کنید که اگه درامد بالا داشتن آسون بود،همه بنز داشتن با خونه ی میلیاردی،براتون قابل درک بشه که تموم پولدارای شهرتون دزد و قاچاقچی و با پارتی نیستن، از هر 100 نفر 50 نفرشونم که دزد باشن و با پارتی،50 نفرشون کار کردن سختی کشیدن تا به اینجا رسیدن! سختی کشیدن یعنی همین کار بی وقفه،اگه تونستید این مورد رو برای خودتون هضم کنید که همه ی پولدارا دزد نیستن، خیلی از مشکلاتتون حل میشه.
والا به خدا روزی که رفتم واسه ی مخابرات ، مصاحبه،جوری مدیر بخش منو تحقیر کرد که تا یه هفته بغض داشتم. یه جوون 18 ساله ای که با یه جفت کتونی سه خط و یه سوییشرت رفته بود مصاحبه و ردش کردند،6 ماه بهدش توی اون شرکت استخدام شد، بدون هیچ پارتی ای،3 سال بعدش هم شد مدیر همون فردی که ردش کرده بود.نه پارتی بود،نه دزدی بود،ولی خواب سر میز بود، خواب توی شرکت بود،48 ساعت خونه نرفتن بود، جای 4 نفر کار کردن بود.......
همون فرد،با همین طرز زندگی، باز ارضا نشد و روزانه به بیشتر از 60 شرکت رزومه میفرستاد برای شیفت عصر،1 هفته، هر روز 60 شرکت،باز مصاحبه، باز توهین، باز تحقیر،تا استخدام دوباره.تایم کاری 6.30 تا 11.30 شب، دو شیفت کاری خسته کننده،تایم خواب 5 ساعته،آن کالی های روز های تعطیل و ......
سخت بود و سخت هم هست،ولی لذتش اون لحظه ایه که روز جمعه،میبینی رفیقات هنوز دارن تو خیابونا ول میچرخن و میرن فلافلی، تو خونتو داری، ماشینت زیر پاته،و میتونی به خودت بگی امروز میخوام فقط واسه خودم خرج کنم،میتونی به راحتی 1 میلیون برای یک روزت بزاری کنار و خرج کنی و خیالت راحت باشه که ماه بعد این کسری کاملا برطرف میشه.
در آخر،یه توصیه ی برادرانه،سعی کنید همه چیزو کامل بخواید، ه تو رابطه هاتون با هم، چه تو زندگیتون، چه توی کارتون،
به بهترین نحو کار کنید تا بتونید
به بهترین نحو تفریح کنید تا بتونید
به بهترین نحو لذت ببرید از زندگیتون. تا بتونید
به بهترین نحو کنار خونوادتون باشید.
باور کنید که یه کار نصفه نیمه و یه تفریح نصفه نیمه تر و موندن کنار خونواده از ساعت 3 ظهر تا 8 صبح روز بعد نه تنها لذت بخش نیست، بلکه خسته کننده تر هست.
توی این راه پر پیچ و خم مشکلات کم نیست، ولی غیر ممکن نیست
نترسید! کسی از کار اینطوری نمرده!موهاش هم نریخته، پیر هم نشده! حداقل من اینطور نشدم!
