من رفتم وقت نمازه
- شروع کننده موضوع *breath*
- تاریخ شروع
دوستان برا نظر گذاشتن و توضیح دادن در رابطه با اهمیت نماز به تاپیک زیر مراجعه کنید این تاپیک صرفا برای اعلام حضور هستشمن رفتم وقت نمازه التماس دعا
خدا کنه که این تاپیک باعث شه ما هیچوقت نماز رو سبک نشمریم. ما که میگم خودم منظورمه
فعلن که خودم به تنهایی دارم میچرخونم موقع نماز
وقت نمازه
التماس دعا
التماس دعا
نسیم ذکر
نسیم ذکر
نسیم ذکر
برمی خیزم؛ به بلندای گلدسته هایی که نام تو را فریاد می زنند.
خاک آلوده روز مرگی و روزمرّگی ام. خود را تکانی می دهم تا این تارهای غفلت، چنگال از حلقوم خشکم بردارد.
خود را تکانی می دهم تا شاید سیاهی با تو نبودن ها را از خویش دور سازم.
هوا، هوای پرواز است و من که بال هایم اسیر قفس های غفلت است، چگونه بال بگشایم؟
می خواهم فریاد برآورم بزرگی نامت را بر تمام آینه های زلال زمان؛ اما هراسِ لب گشودن، صدایم را در دهان نیمه بازم به زنجیر می کشد.
هنوز هوا معطر از نسیم ذکر توست.
زمین، زیر پایم می تپد و آسمان، خیره نگاه می کند.
برمی خیزم و تمام تعلقات را از خویش دور می سازم. فریاد می زنم «لا حول و لا قوة الا بالله».
دیگر نفس هم با ذکر تو می کشم.
دست و روی خویش را با زلال آب ها آشنا می کنم؛ تا مگر این مجرمان به غفلت دچار، گرد گناه را از خویش بزدایند و از تمام دنیا و اهلش پس گیرند.
بلند باد نام تو ای بزرگ ترین تکیه گاه من! به سویت آمده ام؛ رو به سوی قبله خویش نهاده ام و دل را از هر چه غیر توست، رها می کنم. اشتیاقم، رود رود از چشمه چراغان چشمم جاری می شود.
«الله اکبر»
خدایا، هم آن زمان که در غفلتم، یقین دارم که تو بزرگی. تو بزرگی و من تو را می خوانم؛ تو را که هیچ گاه مرا فراموش نکردی؛ حتی وقتی که از تو غافل شدم. تو را می خوانم؛ تو را که حتی در غفلت من، روزی ات را دریغ نکردی، تو را که حتی در عصیانم، نعمت های بی حسابت را پس نگرفتی. آبرویم، قدرتم، سلامتی ام، راحتی ام، آسایشم و خانواده و دوستانم... کدام یک را در ازای نافرمانی هایم گرفتی؟ هیچ یک! الهی تو را می خوانم.
«إِیّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیّاکَ نَسْتَعینُ»
اگر تو مدد نکنی به کجا بروم؟ الهی! بنده تو جز تو که را دارد؟ اینکه بر سجاده نیاز ایستاده است، جز تو، مددکاری نمی شناسد.
خدایا! آفتاب عنایت اگر درنیاید این خسته را، به کدام سو رود؟ بر سجاده عشق صدایت می زنم، ای معبود بی همتا! نگاهم کن که این ذره ناچیز، اگر به خورشید راه نبرد، به کدام پنجره راهی دارد؟
الهی! مرا لبخند رضایت تو بس که جز لبخند تو را نمی خواهم.
الهی! تو مرا با رضایت خویش پاداش ده که عاشق، جز لبخند معشوق نمی خواهد و اگرچه عالمی را در کارش کنند، با نگاه رضایت او برابری نخواهد کرد.
ایستاده ام و نام تو را زمزمه می کنم؛ مگر نفرمودی: «أَقِمِ الصلوة لذکری»؟
مقدس باد نامت که از لبانم جدا نمی شود! جهان را در شور عبادت تو می بینم. ملایک، طربناک و دست افشان فرود می آیند و نام تو را زمزمه می کنند.
«سبحان الله»
تو چقدرِ مهربانی! منی که در غفلت دچارم، چون نام تو را بردم، آشنای ملایک تو شدم؛ آشنای آنان که دائم در ذکر تواند!
خیره ماندم و در حسرتِ اجزای عالم که بی وقفه نام تو را می برند.
الهی! شنیده ام که فرمودی: «ای بنده من! آن گاه که در نماز می ایستی، من آن چنان به تو گوش می دارم که گویی تنها یک بنده دارم و تو آن چنان از من غافلی که گویی صدها خدا داری».
الهی! به یگانگی تو معترفم و تو را تسبیح می گویم.
شهادت می دهم که جز تو را نمی پرستم؛ اما اعتراف می کنم که از تو غافلم. مثل در دره افتاده ای که از ریسمان نجات خویش غافل است.
هم صدا می شوم با اطلسی های باغچه، با فواره های ممتد حوض، با شب و شبنم و شروه های نسیم. تو را می خوانم؛ «سمع اللّه لمن حمده» و تو می شنوی؛ سوگند می خورم که تو می شنوی...!
_____________________________________
علی خالقی
منبع:پایگاه حوزه نت
من رفتم وقت نمازه...............
خاک آلوده روز مرگی و روزمرّگی ام. خود را تکانی می دهم تا این تارهای غفلت، چنگال از حلقوم خشکم بردارد.
خود را تکانی می دهم تا شاید سیاهی با تو نبودن ها را از خویش دور سازم.
هوا، هوای پرواز است و من که بال هایم اسیر قفس های غفلت است، چگونه بال بگشایم؟
می خواهم فریاد برآورم بزرگی نامت را بر تمام آینه های زلال زمان؛ اما هراسِ لب گشودن، صدایم را در دهان نیمه بازم به زنجیر می کشد.
هنوز هوا معطر از نسیم ذکر توست.
زمین، زیر پایم می تپد و آسمان، خیره نگاه می کند.
برمی خیزم و تمام تعلقات را از خویش دور می سازم. فریاد می زنم «لا حول و لا قوة الا بالله».
دیگر نفس هم با ذکر تو می کشم.
دست و روی خویش را با زلال آب ها آشنا می کنم؛ تا مگر این مجرمان به غفلت دچار، گرد گناه را از خویش بزدایند و از تمام دنیا و اهلش پس گیرند.
بلند باد نام تو ای بزرگ ترین تکیه گاه من! به سویت آمده ام؛ رو به سوی قبله خویش نهاده ام و دل را از هر چه غیر توست، رها می کنم. اشتیاقم، رود رود از چشمه چراغان چشمم جاری می شود.
«الله اکبر»
خدایا، هم آن زمان که در غفلتم، یقین دارم که تو بزرگی. تو بزرگی و من تو را می خوانم؛ تو را که هیچ گاه مرا فراموش نکردی؛ حتی وقتی که از تو غافل شدم. تو را می خوانم؛ تو را که حتی در غفلت من، روزی ات را دریغ نکردی، تو را که حتی در عصیانم، نعمت های بی حسابت را پس نگرفتی. آبرویم، قدرتم، سلامتی ام، راحتی ام، آسایشم و خانواده و دوستانم... کدام یک را در ازای نافرمانی هایم گرفتی؟ هیچ یک! الهی تو را می خوانم.
| «من تو را می خوانم ای باغ بهار آور! | ای نماز آب ها را قبله دیرین!» |
«إِیّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیّاکَ نَسْتَعینُ»
اگر تو مدد نکنی به کجا بروم؟ الهی! بنده تو جز تو که را دارد؟ اینکه بر سجاده نیاز ایستاده است، جز تو، مددکاری نمی شناسد.
خدایا! آفتاب عنایت اگر درنیاید این خسته را، به کدام سو رود؟ بر سجاده عشق صدایت می زنم، ای معبود بی همتا! نگاهم کن که این ذره ناچیز، اگر به خورشید راه نبرد، به کدام پنجره راهی دارد؟
الهی! مرا لبخند رضایت تو بس که جز لبخند تو را نمی خواهم.
الهی! تو مرا با رضایت خویش پاداش ده که عاشق، جز لبخند معشوق نمی خواهد و اگرچه عالمی را در کارش کنند، با نگاه رضایت او برابری نخواهد کرد.
| «اگر یک دم بگویی بنده من | رود تا عرش اعلا خنده من» |
ایستاده ام و نام تو را زمزمه می کنم؛ مگر نفرمودی: «أَقِمِ الصلوة لذکری»؟
مقدس باد نامت که از لبانم جدا نمی شود! جهان را در شور عبادت تو می بینم. ملایک، طربناک و دست افشان فرود می آیند و نام تو را زمزمه می کنند.
«سبحان الله»
تو چقدرِ مهربانی! منی که در غفلت دچارم، چون نام تو را بردم، آشنای ملایک تو شدم؛ آشنای آنان که دائم در ذکر تواند!
خیره ماندم و در حسرتِ اجزای عالم که بی وقفه نام تو را می برند.
الهی! شنیده ام که فرمودی: «ای بنده من! آن گاه که در نماز می ایستی، من آن چنان به تو گوش می دارم که گویی تنها یک بنده دارم و تو آن چنان از من غافلی که گویی صدها خدا داری».
الهی! به یگانگی تو معترفم و تو را تسبیح می گویم.
شهادت می دهم که جز تو را نمی پرستم؛ اما اعتراف می کنم که از تو غافلم. مثل در دره افتاده ای که از ریسمان نجات خویش غافل است.
هم صدا می شوم با اطلسی های باغچه، با فواره های ممتد حوض، با شب و شبنم و شروه های نسیم. تو را می خوانم؛ «سمع اللّه لمن حمده» و تو می شنوی؛ سوگند می خورم که تو می شنوی...!
_____________________________________
علی خالقی
منبع:پایگاه حوزه نت
من رفتم وقت نمازه...............
ریا نشه یه وقت دوستان ....
نمیشه عزیزم...یاداوری وقت نماز و کار خوب ریا نیست که..اونم تو این دوره زمونه....تاپیک اولشون رو بخون توش مطالب جالبی نوشتن...
به نظرم تاپیک خوبیه و یاداوری بهمون میکنه که موقع نماز بریم بعد میتونیم دوباره برگردیم...
التماس دعا
رسم عاشقی تاخیر نیست
التماس دعا
التماس دعا
التماس دعااااااااااا
التماس دعـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا
Similar threads
Similar threads
-
-
دلیل خطرناکی اندیشه های وهابیت-زیاد وقت نمیبره لطفا تا آخرش بخونین.
- شروع شده توسط abandon
- پاسخ ها: 52
-
-
-
