معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
اگه باورت هست که خدا کنارته، خدا یه نقطه میذاره کنار باورت و میشه یاورت...
اینقدر نگو : اگه ببخشم کوچک می شوم ، اگه با گذشت کردن کسی کوچک می شد ، خدا اینقدر بزرگ نبود .
از سکوتم بترس ....
وقتی که ساکت می شوم
لابد همه درد دلهایم را برده ام پیش خدا
وقتی که ساکت می شوم
لابد همه درد دلهایم را برده ام پیش خدا
اموختم هرگاه کسی یادم نکرد
من یادش کنم
شاید او تنها تر ازمن باشد..
من یادش کنم
شاید او تنها تر ازمن باشد..
قرن ها بعد
تو را در یک شعر پیدا خواهم کرد
روزگاری که خدا
از تنهایی من
خسته خواهد شد
تو را در یک شعر پیدا خواهم کرد
روزگاری که خدا
از تنهایی من
خسته خواهد شد
sar sia
کاربر بیش فعال
دست بردار ، برو ! پرسه نزن دور و برم
من از آن قالی فرسوده که پا خورده ترم
دو سه بار آمده بودم بروم ، جا ماندم
چه بلا ها که نیاوردی از آن پس به سرم
فکر کردی که من از جنس تو ام ، صد رنگم
از کنار تو و این خاطره ها می گذرم ؟!
تشنه بردی لب دریا و مرا آوردی
گفتی اما که به تو از همه نزدیکترم
خوب میدانی اگر هر چه بزرگم باشی
هر قَدر دور شوی ریزتری در نظرم
بــاز انــگــار خـیـالات بـرم داشـتــه اســت
من کجا ... عشق کجا ... از خودمم بی خبرم
با همان خاطره ها باز عذابم میداد
«پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم»
محمد کمیل
من از آن قالی فرسوده که پا خورده ترم
دو سه بار آمده بودم بروم ، جا ماندم
چه بلا ها که نیاوردی از آن پس به سرم
فکر کردی که من از جنس تو ام ، صد رنگم
از کنار تو و این خاطره ها می گذرم ؟!
تشنه بردی لب دریا و مرا آوردی
گفتی اما که به تو از همه نزدیکترم
خوب میدانی اگر هر چه بزرگم باشی
هر قَدر دور شوی ریزتری در نظرم
بــاز انــگــار خـیـالات بـرم داشـتــه اســت
من کجا ... عشق کجا ... از خودمم بی خبرم
با همان خاطره ها باز عذابم میداد
«پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم»
محمد کمیل
از کسی که دلش گرفته نپرسید چرا ؟
آدما وقتی نمیتونن دلیل ناراحتی شون رو بگن دلشون بیشتر می گیره
آدما وقتی نمیتونن دلیل ناراحتی شون رو بگن دلشون بیشتر می گیره
عشق مانند باد است...
نمی توانی آن را ببینی
اما
می توانی حسش کنی.
“نیکلاس اسپارکس”
نمی توانی آن را ببینی
اما
می توانی حسش کنی.
“نیکلاس اسپارکس”
باران که بیاید..
از من جای کفشی باقی خواهد ماند
و از تو
مشتی خاطره ی باران خورده . . .
از من جای کفشی باقی خواهد ماند
و از تو
مشتی خاطره ی باران خورده . . .
$"لاک سیاه ناخن م"
رابیشتر از رنگ های دیگرش دوست دارم ؛
چراکه
یادی از بزرگی عشق توست ...
نه
"غم نبودنت "
رابیشتر از رنگ های دیگرش دوست دارم ؛
چراکه
یادی از بزرگی عشق توست ...
نه
"غم نبودنت "
حذف کن
تمام کسانی را که باعث غمت میشوند
بیش از حد که کوتاه بیایی میشوی کوتاه ترین دیوار!
گاهی کنار بخشش سرد باش
بگذار دلخوش به گرمای وجودت نباشند که
هروقت
خواست کنارت بزنند
برای هر کسی که ادعای عاشقی میکند!
در را باز نکن
خیلی ها مثل بچه ها در میزنند!
و فرار میکنند!
تمام کسانی را که باعث غمت میشوند
بیش از حد که کوتاه بیایی میشوی کوتاه ترین دیوار!
گاهی کنار بخشش سرد باش
بگذار دلخوش به گرمای وجودت نباشند که
هروقت
خواست کنارت بزنند
برای هر کسی که ادعای عاشقی میکند!
در را باز نکن
خیلی ها مثل بچه ها در میزنند!
و فرار میکنند!
sar sia
کاربر بیش فعال
تویی بهانه ام اما بهانه ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه ای که ندارم
تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سوی نشانه ای که ندارم
چگونه حرف دلم را به چشم هات بگویم
قصیده ای که نگفتم، ترانه ای که ندارم
مرا رها کن و بگذار در قفس بنشینم
که دلخوشم به همین آب و دانه ای که ندارم.
گذاشتم سر خود را به شانه ای که ندارم
تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سوی نشانه ای که ندارم
چگونه حرف دلم را به چشم هات بگویم
قصیده ای که نگفتم، ترانه ای که ندارم
مرا رها کن و بگذار در قفس بنشینم
که دلخوشم به همین آب و دانه ای که ندارم.
sar sia
کاربر بیش فعال
زمستان در زمستان کی هراس یخ زدن داری
تو که رنگین بهاری در حصار پیرهن داری
پُری از عطرهای ناشناس جنگلی وحشی
فراغ ای یاس من از رنگ و بوی یاسمن داری
شبیه هالۀ رنگین کمانی از گل و لبخند
به گرد دامنت پروانه ها در پرزدن داری
شبم سرشار عطر و روشنی شد در هوای تو
مگر پیراهنی از عطر شب بوها به تن داری
رهایم کن غبار دامن دشت جنون باشم
چه کاری تو به این دیوانه بازیهای من داری
تو که رنگین بهاری در حصار پیرهن داری
پُری از عطرهای ناشناس جنگلی وحشی
فراغ ای یاس من از رنگ و بوی یاسمن داری
شبیه هالۀ رنگین کمانی از گل و لبخند
به گرد دامنت پروانه ها در پرزدن داری
شبم سرشار عطر و روشنی شد در هوای تو
مگر پیراهنی از عطر شب بوها به تن داری
رهایم کن غبار دامن دشت جنون باشم
چه کاری تو به این دیوانه بازیهای من داری
