معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
.jpg)
گاهی با چه ذوقی تنهاییم را در اغوش
میگیرم
اخر تنها
کسیست که
هرگز
به هیچ بهانه ای و به هیچ دلیلی رهایم نکرده
*نقل از فلانی*
میگیرم
اخر تنها
کسیست که
هرگز
به هیچ بهانه ای و به هیچ دلیلی رهایم نکرده
*نقل از فلانی*
” تنها ” که باشی ؛
نه دلت دستمالی میشود
و نه خیالت انحصاری . . .
نه دلت دستمالی میشود
و نه خیالت انحصاری . . .
درد تنهایی کشیدن
مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی روی کاغذِ سفید
شاهکاری میسازد به نامِ دیوانگی…!
و من این شاهکارِ را به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام…
تو هر چه میخواهی مرا بخوان
دیوانه
خود خواه
بی احساس
نمیــــــــفروشــــــــــ م..!
مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی روی کاغذِ سفید
شاهکاری میسازد به نامِ دیوانگی…!
و من این شاهکارِ را به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام…
تو هر چه میخواهی مرا بخوان
دیوانه
خود خواه
بی احساس
نمیــــــــفروشــــــــــ م..!
گاهی آدم میماند بین بودن یا نبودن!
به رفتن که فکر می کنی
اتفاقی می افتد که منصرف می شوی…
میخواهی بمانی،
رفتاری می بینی که انگار باید بـــروی!
این بلاتکلیفی خودش جهنـــــــــــــــم است..
به رفتن که فکر می کنی
اتفاقی می افتد که منصرف می شوی…
میخواهی بمانی،
رفتاری می بینی که انگار باید بـــروی!
این بلاتکلیفی خودش جهنـــــــــــــــم است..
میخواهم همه بدانند این آدم ها که به خیال خود با من اند
خود مفهوم تنهایی من هستند !
خود مفهوم تنهایی من هستند !
ایستاده ام در انتهای راه ،
و ورق می زنم تقویم زندگی ام را ..
سپید،سپید،سپید ..
بی هیچ اتفاق عاشقانه ای !
غرورم نگذاشت ..
هر سال كه می گذرد
تنها تنهایی ام تكرار می شود
در آیینه تمام قد زندگی
بهار هم كه بیاید
گلی نخواهد روئید
در گلدان شكسته احساسم
بعد از تو
هیچ آغوشی علاج دردهایم نبود ..
{ رضا جوکار }
و ورق می زنم تقویم زندگی ام را ..
سپید،سپید،سپید ..
بی هیچ اتفاق عاشقانه ای !
غرورم نگذاشت ..
هر سال كه می گذرد
تنها تنهایی ام تكرار می شود
در آیینه تمام قد زندگی
بهار هم كه بیاید
گلی نخواهد روئید
در گلدان شكسته احساسم
بعد از تو
هیچ آغوشی علاج دردهایم نبود ..
{ رضا جوکار }
و به انگشت نخی خواهم بست که فراموش نگردد که هنوز انسانم...
بی تابم دلم یک تاب میخواهد و یک هل محکم که دلم
هری بریزد پایین هرچه را در خودش تلنبار کرده !!
هری بریزد پایین هرچه را در خودش تلنبار کرده !!
همیشه حرف هایی نا گفتنی می ماند
و هراس ته قلب دوباره شکوفه می دهد
اما زمزمه های درون وجود هیچ گاه
خاموش نمی شوند
و آتش جاودانه ی احساس
امســـــ ــــال هــم
همچـــو سالهـــای ِ پیـش به دیدنــت می آیــَم
با یک بغــل بُغـــ ــض
و حــرف هایی که نمی تـوان گفــت و بَــر زبــان آوَرد
امــا تــ ــــو
بخــــــــــوان آن را
از زورَق ِ چَشمــــ ـــانم
بخـــوان و دعــــ ـــــ ـــــایـم کـن
که دعــــای ِ تــو
تسکیــن ِ تمـام ِ دَردهـــایم اسـت
تسکیــن ِ زخــــــــــــــــم هایی که بعــد از رفتـَنـــَــت دل و جــانم را ویـــــــــران کـرد
همچـــو سالهـــای ِ پیـش به دیدنــت می آیــَم
با یک بغــل بُغـــ ــض
و حــرف هایی که نمی تـوان گفــت و بَــر زبــان آوَرد
امــا تــ ــــو
بخــــــــــوان آن را
از زورَق ِ چَشمــــ ـــانم
بخـــوان و دعــــ ـــــ ـــــایـم کـن
که دعــــای ِ تــو
تسکیــن ِ تمـام ِ دَردهـــایم اسـت
تسکیــن ِ زخــــــــــــــــم هایی که بعــد از رفتـَنـــَــت دل و جــانم را ویـــــــــران کـرد
بگذار بگویم :
آخر فهمیدم چه ربطی بهم داریم !
که پشت این همه فاصله تا این حد به من نزدیکی ...
تو ادامه ی وجود منی "
دل من با تو آرام گرفت
این نوشته های گاه و بی گاه
قلب من است برای تشکر از تو
که تمام کج خلقی هایم را تحمل کردی
صبورانه همه ی بهانه گیری هایم را هضم کردی
و آخر هم با همان زنگ صدای همیشگی ...
تسکینم دادی
من نمی دانم چه شد یا از کجا پیدا شدی !
فقط خوب کردی ادامه ی وجود من شدی
خوب کردی !
حالا که می آیی
دیگر شعر نخواهم گفت
نخواهم نوشت
میخواهم به همان تک درخت توت خانه ی کودکی هایم بگویم
بی فصل
میوه بدهد ... سبز شود
آن چند پرنده نیز
آواز خواهند خواند برایمان
همه دوستت خواهند شد ..
و من عاشق تر
شاید تو همان گمگشته ی ازلی من باشی.
همان نیمه ی گمشده ی روح نا آرامم.
همانی که در طلبش روزگاری هرچقدر گشتم،
نیافتم و ناگزیر ایمان آوردم به افسانه بودنش.
همانی که هرگز نبود
ولی بودنش ناگریز بود و می ارزید به تمام بودنها و داشتنها...
به حرمت تمام عاشقانه ها
بمان و عاشقی کن
شاید حال دلم خوب شود
کسی چه می داند !!!
آخر فهمیدم چه ربطی بهم داریم !
که پشت این همه فاصله تا این حد به من نزدیکی ...
تو ادامه ی وجود منی "
دل من با تو آرام گرفت
این نوشته های گاه و بی گاه
قلب من است برای تشکر از تو
که تمام کج خلقی هایم را تحمل کردی
صبورانه همه ی بهانه گیری هایم را هضم کردی
و آخر هم با همان زنگ صدای همیشگی ...
تسکینم دادی
من نمی دانم چه شد یا از کجا پیدا شدی !
فقط خوب کردی ادامه ی وجود من شدی
خوب کردی !
حالا که می آیی
دیگر شعر نخواهم گفت
نخواهم نوشت
میخواهم به همان تک درخت توت خانه ی کودکی هایم بگویم
بی فصل
میوه بدهد ... سبز شود
آن چند پرنده نیز
آواز خواهند خواند برایمان
همه دوستت خواهند شد ..
و من عاشق تر
شاید تو همان گمگشته ی ازلی من باشی.
همان نیمه ی گمشده ی روح نا آرامم.
همانی که در طلبش روزگاری هرچقدر گشتم،
نیافتم و ناگزیر ایمان آوردم به افسانه بودنش.
همانی که هرگز نبود
ولی بودنش ناگریز بود و می ارزید به تمام بودنها و داشتنها...
به حرمت تمام عاشقانه ها
بمان و عاشقی کن
شاید حال دلم خوب شود
کسی چه می داند !!!
هرقلبی " دردی " دارد ...
فقط
نحوه ی ابراز آن متفاوت است !
برخی
آن را در چشمانشان پنهان می کنند
و
برخی در لبخندشان ...!
فقط
نحوه ی ابراز آن متفاوت است !
برخی
آن را در چشمانشان پنهان می کنند
و
برخی در لبخندشان ...!