مشاعرۀ سنّتی

[vahid haghverdi]

تو در کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال

لب پیاله ببوس و آنگهی به مستان ده
بدین دقیقه دماغ معاشران تر کن

تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد
هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود

 

[mani24]

رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست
حافظ

ترک جان می*بایدم گفتن که این شیرین*لبان

بوسه می*بخشند، اما جان شیرین می*برند


تنگ شد کار شکر امشب مگر میخوارگان

نقل مجلس را از آن لب های نوشین می*برند

 

[z_elect]

ترک جان می*بایدم گفتن که این شیرین*لبان

بوسه می*بخشند، اما جان شیرین می*برند


تنگ شد کار شکر امشب مگر میخوارگان

نقل مجلس را از آن لب های نوشین می*برند

دلفريبان نباتی همه زيور بستند
دلبر ماست که با حسن خداداد آمد

 

[arc_saba]

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنشها گر کند خار مغیلان عم مخور

 

[vahid haghverdi]

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنشها گر کند خار مغیلان عم مخور

روزگاری شد که در میخانه خدمت میکنم
در لباس فقر کار اهل دولت میکنم

وقت بخیر.....ممنون ار همراهیتون

 

[mani24]

روزگاری شد که در میخانه خدمت میکنم
در لباس فقر کار اهل دولت میکنم

وقت بخیر.....ممنون ار همراهیتون

من به باغی باغبانی می*کنم با چشم تر

کز درختش دیگران گل های رنگین می*برند


من به بزمی باده می*نوشم که مستانش مدام

مایهٔ مستی از آن چشم خمارین می*برند

 

["Coral"]

من به باغی باغبانی می*کنم با چشم تر

کز درختش دیگران گل های رنگین می*برند


من به بزمی باده می*نوشم که مستانش مدام

مایهٔ مستی از آن چشم خمارین می*برند

در مذهب ما کلام حق ناد علیست


طاعت که قبول حق فتد یاد علیست


از جمله آفرنش کون و مکان


مقصودخدا علی و اولاد علیست

​

 

[mani24]

در مذهب ما کلام حق ناد علیست


طاعت که قبول حق فتد یاد علیست


از جمله آفرنش کون و مکان


مقصودخدا علی و اولاد علیست

ترسم خدا نکرده کشد از تو انتقام

آهی که عاشقان به سحرگاه می*کشند


این است اگر صعوبت عشق تو، رهروان

در اولین قدم، قدم از راه می*کشند

 

["Coral"]

ترسم خدا نکرده کشد از تو انتقام

آهی که عاشقان به سحرگاه می*کشند


این است اگر صعوبت عشق تو، رهروان

در اولین قدم، قدم از راه می*کشند

در گوشه سلامت مستور چون توان بود
تا نرگس تو با ما گوید رموز مستی

 

[mani24]

در گوشه سلامت مستور چون توان بود
تا نرگس تو با ما گوید رموز مستی

یا دولتی*که باز رهیم از فنا و فقر

یا همتی*که بر در فقر و فنا زنیم

این جمله طیبتست هنیئاً لنا که ما

در بزم نامرادی جام بلا زنیم

 

["Coral"]

یا دولتی*که باز رهیم از فنا و فقر

یا همتی*که بر در فقر و فنا زنیم

این جمله طیبتست هنیئاً لنا که ما

در بزم نامرادی جام بلا زنیم

مستوفی دیوان قضا روز نخست
مجموعه شادی و الم کرد درست
شادی به تمام مردمان قسمت کرد
غم ماند به منداد که این قسمت توست

 

[mani24]

مستوفی دیوان قضا روز نخست

مجموعه شادی و الم کرد درست
شادی به تمام مردمان قسمت کرد
غم ماند به منداد که این قسمت توست

تا بافسون مالک دلها شویم


این نمی*بینیم ما کاندر گویم



در گوی و در چهی ای قلتبان


دست وا دار از سبال دیگران

 

["Coral"]

تا بافسون مالک دلها شویم


این نمی*بینیم ما کاندر گویم



در گوی و در چهی ای قلتبان


دست وا دار از سبال دیگران

نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد
حسن لرزید که صاحب نظری پیدا شد

 

[nasim_shsh]

نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد
حسن لرزید که صاحب نظری پیدا شد

داور دارا شکوه ای آن که تاج آفتاب
از سر تعظیم بر خاک جناب انداختی

 

["Coral"]

داور دارا شکوه ای آن که تاج آفتاب
از سر تعظیم بر خاک جناب انداختی

یا بزن سیلی به رویم یا نوازش کن سرم
در دو حالت چون رسم بردست تو می بوسمش

 

[self.f_t_m990]

یا بزن سیلی به رویم یا نوازش کن سرم
در دو حالت چون رسم بردست تو می بوسمش

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید // شب را چه گنه قصهٔ ما بود دراز

 

["Coral"]

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید // شب را چه گنه قصهٔ ما بود دراز

زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی
چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

 

[self.f_t_m990]

زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی
چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

یه شب مهتاب
ماه میاد تو خواب
منو می بره
کوچه به کوچه
باغ انگوری
باغ آلوچه
دره به دره
صحرا به صحرا
اونجا که شبا
پشت بیشه ها
یه پری میاد
ترسون و لرزون
پاشو میذاره
تو آب چشمه
شونه می کنه
موی پریشون

 

["Coral"]

یه شب مهتاب
ماه میاد تو خواب
منو می بره
کوچه به کوچه
باغ انگوری
باغ آلوچه
دره به دره
صحرا به صحرا
اونجا که شبا
پشت بیشه ها
یه پری میاد
ترسون و لرزون
پاشو میذاره
تو آب چشمه
شونه می کنه
موی پریشون

نه هر که چهره برافروخت دلبری دارد
نه هر که آینه سازد سکندری داند

 

[z_elect]

نه هر که چهره برافروخت دلبری دارد
نه هر که آینه سازد سکندری داند

در کار تو ز دست زمانه غمی شدم
ای چون زمانه بد، نظری کن به کار ما

 

["Coral"]

در کار تو ز دست زمانه غمی شدم
ای چون زمانه بد، نظری کن به کار ما

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

 

[arc_saba]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[self.f_t_m990]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند// به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

 

[mani24]

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند// به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

در گل تیره یقین هم آب هست


لیک زان آبت نشاید آب*دست



زانک گر آبست مغلوب گلست


پس دل خود را مگو کین هم دلست

 

[یاووش]

در گل تیره یقین هم آب هست


لیک زان آبت نشاید آب*دست



زانک گر آبست مغلوب گلست


پس دل خود را مگو کین هم دلست

ترا که هر چه مرادست در جهان داری / چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

 

[mani24]

ترا که هر چه مرادست در جهان داری / چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

یک تن آفتاب را گفتند
که همی زیست سالیان خلوت

عیسیی بر سرش فرود آمد
تا سراسیمه شد در آن خلوت

 

[self.f_t_m990]

یک تن آفتاب را گفتند
که همی زیست سالیان خلوت

عیسیی بر سرش فرود آمد
تا سراسیمه شد در آن خلوت

تلخی چرا کشم من من غرق قند و حلوا // در من کجا رسد دی و آن نوبهار با من

 

[arc_saba]

تلخی چرا کشم من من غرق قند و حلوا // در من کجا رسد دی و آن نوبهار با من

نازنـــــينا ما به ناز تو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا

 

[z_elect]

نازنـــــينا ما به ناز تو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا

ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن
كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن

 

[mani24]

ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن
كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن

ناصرالدین شاه غازی آن که در میدان جنگ
فتح و نصرت بوسه بر زرین رکابش می دهند

کی فروغی روز وصل او به راحت می رود
بس که شبها از غم هجران عذابش می دهند