مشاعرۀ سنّتی

[anahita shams]

شبی گیسو فرو هشته به دامن
پلاسین معجر و قیرینه گرزن
شبی چون چاه بیژن تنگ و تاریک
چو بیژن در میان چاه او من
ثریا چون منیژه بر سر چاه
دو چشم من بدو چون چشم بیژن
همی برگشت گرد قطب، جدّی
چو گرد با بزن مرغ مسمّن

نقش خیال روی تو تا وقت صبحدم
بر کارگاه دیده بی‌خواب می‌زدم

ساقی به صوت این غزلم کاسه می‌گرفت
می‌گفتم این سرود و می ناب می‌زدم

 

[rabin_huood]

نقش خیال روی تو تا وقت صبحدم
بر کارگاه دیده بی‌خواب می‌زدم

ساقی به صوت این غزلم کاسه می‌گرفت
می‌گفتم این سرود و می ناب می‌زدم

منتظران را به لب آمد نفس
ای شه خوبان تو به فریاد رس​

 

[floe]

منتظران را به لب آمد نفس


ای شه خوبان تو به فریاد رس​

سیلاب گرفت گرد ویرانه ء عمر
و آغاز پرى نهاد پیمانه ء عمر

​

 

[anahita shams]

سیلاب گرفت گرد ویرانه ء عمر
و آغاز پرى نهاد پیمانه ء عمر

​

رخ گر به خون شويم همي، آب از جگر جويم همي
در حال خود گويم همي، يادي بود کارم ترا

آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر
تيمار کار من بخور، کز جان خريدارم ترا
انوری

 

[floe]

رخ گر به خون شويم همي، آب از جگر جويم همي
در حال خود گويم همي، يادي بود کارم ترا

آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر
تيمار کار من بخور، کز جان خريدارم ترا
انوری

امر و نهی شرع و عقل و دین ز رب
شرط شوق این و آن دان، نه سبب​

 

[rabin_huood]

رخ گر به خون شويم همي، آب از جگر جويم همي
در حال خود گويم همي، يادي بود کارم ترا

آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر
تيمار کار من بخور، کز جان خريدارم ترا
انوری

ای آفتاب زمینی ، چقدر سایه نشینی ؟
طلوع کن که نشسته است آسمان سرراهت

تورا به حرمت خورشید مرحمت کن و بگشا
در امتداد نگاهم دریچه ای به نگاهت​

 

[anahita shams]

امر و نهی شرع و عقل و دین ز رب
شرط شوق این و آن دان، نه سبب​

بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی تو

شب از فراق تو می‌نالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو
سعدی
ساسان تشکر نداشته بیده بودیم

 

[rabin_huood]

وگر گویی که میل خاطرم نیست
من این دعوی نمیدارم مسلم

 

[floe]

ای آفتاب زمینی ، چقدر سایه نشینی ؟

طلوع کن که نشسته است آسمان سرراهت

تورا به حرمت خورشید مرحمت کن و بگشا

در امتداد نگاهم دریچه ای به نگاهت​

تو را ز كنگره عرش می زنند صفیـر
ندانمت كه در این دامگه چه افتاده است

​

 

[floe]

بیا تا هر چه هست از دست محبوب


بیاشامیم اگر زهرست اگر نوش​

شرط اصلا محدث مشروط نیست
گرچه از بهر حدوثش، بودنی است

​

 

[rabin_huood]

شرط اصلا محدث مشروط نیست​

گرچه از بهر حدوثش، بودنی است​

تا سوار عقل بردارد دمی
طبع شور انگیز را دست از لگام

 

[floe]

تا سوار عقل بردارد دمی
طبع شور انگیز را دست از لگام

می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی
​

 

[anahita shams]

می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی
​

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند در رضای یار

گر بر وجود عاشق صادق نهند تیغ
بیند خطای خویش و نبیند خطای یار

 

[rabin_huood]

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند در رضای یار

گر بر وجود عاشق صادق نهند تیغ
بیند خطای خویش و نبیند خطای یار

رفیـق مهـربان و یـار هـمدم
همه کس دوست میدارند و من هم
​

 

[floe]

رفیـق مهـربان و یـار هـمدم

همه کس دوست میدارند و من هم​

میگو، نه بدانسان كه ملالش گیرد
میگو سخنى و در میانش میگو
​

 

[anahita shams]

میگو، نه بدانسان كه ملالش گیرد
میگو سخنى و در میانش میگو
​

و گر به رهگذری یک دم از وفاداری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد

و گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس
ز حقه دهنش چون شکر فروریزد

 

[snazari]

و گر به رهگذری یک دم از وفاداری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد

و گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس
ز حقه دهنش چون شکر فروریزد

دوش می امد و رخساره برافروخته بود

تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

 

[floe]

دوش می امد و رخساره برافروخته بود

تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

در جهان روشنی باید برات حسن و جاه
تا چو حسانی نگویندت «فهم لایعقلون»​

 

[anahita shams]

در جهان روشنی باید برات حسن و جاه
تا چو حسانی نگویندت «فهم لایعقلون»​

نه بوی مهر می‌شنویم از تو ای عجب
نه روی آن که مهر دگر کس بپروریم

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمنست شکایت کجا بریم

 

[naghmeirani]

نه بوی مهر می‌شنویم از تو ای عجب
نه روی آن که مهر دگر کس بپروریم

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمنست شکایت کجا بریم

مپندار از لب شیرین عبارت

که کامی حاصل آید بی مرارت​

 

[@ RESPINA @]

​

مپندار از لب شیرین عبارت​

که کامی حاصل آید بی مرارت
​

تا گوشه چشمي به من آن سيم تن انداخت
خوبان جهان را همه از چشم من انداخت​

 

[anahita shams]

تا گوشه چشمي به من آن سيم تن انداخت
خوبان جهان را همه از چشم من انداخت​

تا شام درآید، ز غمت، زار بگریم
باشد که به گوش تو رسد ناله‌ی زارم

کم کن تو جفا بر دل مسکین عراقی
ورنه، به خدا، دست به فریاد برآرم

 

[naghmeirani]

تا گوشه چشمي به من آن سيم تن انداخت


خوبان جهان را همه از چشم من انداخت​

ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق،

که نامی خوشتر از اینت ندانم

وگر ـ هر لحظه ـرنگی تازه گیری،

به غیر از زهر شیرینت نخوانم

​

 

[@ RESPINA @]

تا شام درآید، ز غمت، زار بگریم
باشد که به گوش تو رسد ناله‌ی زارم

کم کن تو جفا بر دل مسکین عراقی
ورنه، به خدا، دست به فریاد برآرم

مائيم و موج سودا شب تا بروز تنها
خواهي بيا ببخشاي خواهي برو جفا كن​

ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق،​

که نامی خوشتر از اینت ندانم​

وگر ـ هر لحظه ـرنگی تازه گیری،​

به غیر از زهر شیرینت نخوانم​

من اگر خوبم و گر بد تو برو خود را باش
كه گناه دگران بر تو نخواهند نوشت​

 

[naghmeirani]

مائيم و موج سودا شب تا بروز تنها

خواهي بيا ببخشاي خواهي برو جفا كن​

من اگر خوبم و گر بد تو برو خود را باش

كه گناه دگران بر تو نخواهند نوشت​

تو مرا واله و آشفته و رسوا کردی
تو مرا غافل از اندیشه فردا کردی

​

 

[محـسن ز]

تو مرا واله و آشفته و رسوا کردی
تو مرا غافل از اندیشه فردا کردی

​

ياد باد آنكه زما وقت سفر ياد نكرد
به وداعي دل غم ديده ما شاد نكرد
دل به اميد صدايي كه مگر در تو رسد
ناله ها كرد درين كوه كه فرهاد نكرد

 

[naghmeirani]

ياد باد آنكه زما وقت سفر ياد نكرد
به وداعي دل غم ديده ما شاد نكرد
دل به اميد صدايي كه مگر در تو رسد
ناله ها كرد درين كوه كه فرهاد نكرد

دارم هوس وصالت ای دوست
دائم منم و خیالت ای دوست

رندی چو مرا بدید این حال
گفتا که خوشا به حالت ای دوست​

 

[sarahasani97]

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
عطر صد خاطره پیچید
باغ صد خاطره خندید(مشیری)

 

[sarahasani97]

دارم هوس وصالت ای دوست

دائم منم و خیالت ای دوست

رندی چو مرا بدید این حال

گفتا که خوشا به حالت ای دوست​

تو را من چشم در راهم
شباهنگام
که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم

 

[beti12]

تو را من چشم در راهم
شباهنگام
که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم

ما زنده به انیم که ارام نگیریم
موجیم که اسودگی ما عدم ماست.