مشاعرۀ سنّتی

[anahita shams]

انا المسموم و ما عندی بتریاق و لا راقی
ادر کأسا و ناولها الا یا ایها الساقی

یارب این صید فکن کیست که نخجیرش را
خون دل می‌شد و دل با خبر از تیر نبود

نازم آن شست کمان‌کش که به جز پیکانش
خواهشی در دل خون گشته‌ی نخجیر نبود

 

[@ RESPINA @]

زندگی صحنه جاوید هنرمندیهاست
هرکسی نغمه خود خواند و این نغمه به جاست

 

[anahita shams]

زندگی صحنه جاوید هنرمندیهاست
هرکسی نغمه خود خواند و این نغمه به جاست

تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می
زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه

مولانا

 

[Reza.P]

تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می
زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه

مولانا

هستی تو مه رخسار تو نیست
این نهیب است که رفتار تو نیست ...

 

[naghmeirani]

تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می
زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه

مولانا

هر چه رفت از عمر، ياد آن به نيکي مي‌کنند
چهره‌ي امروز در آيينه‌ي فردا خوش است

 

[koochooloo_m]

هر چه رفت از عمر، ياد آن به نيکي مي‌کنند
چهره‌ي امروز در آيينه‌ي فردا خوش است

تاب بنفشه می دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می درد خنده دلگشای تو...

 

[laleh_a]

وز ما چو زمان عاشقی بگذشت
افسانه به یادگار می ماند

 

[anahita shams]

وز ما چو زمان عاشقی بگذشت
افسانه به یادگار می ماند

درون خلوت ما غیر در نمی‌گنجد
برو که هر که نه یار منست بار منست

 

[amarjani200]

درون خلوت ما غیر در نمی‌گنجد
برو که هر که نه یار منست بار منست

تا برگشايم پرده اي از راز هستي
بسيار شبها در پس زانو نشستم
انديشه ها چون ابر در هم ميگذشتند
اما از آن انديشه ها طرفي نبستم​

 

[anahita shams]

تا برگشايم پرده اي از راز هستي
بسيار شبها در پس زانو نشستم
انديشه ها چون ابر در هم ميگذشتند
اما از آن انديشه ها طرفي نبستم​

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ويرانه خويش
بخدا می برم از شهر شما
دل شوريده و ديوانه خويش

 

[@ RESPINA @]

یاری اند کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی اندر کس نمیبینم دوستاران را چه شد

 

[amarjani200]

یاری اند کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی اندر کس نمیبینم دوستاران را چه شد

در پيشگاه زرد رويان، رو سياهم
شرمنده ام از دستگيري
اما در اين شرمندگي ها بيگناهم
دستي ندارم تا كه دستي را بگيرم
اين را تو ميداني و ميداند خدا هم​

 

[anahita shams]

در پيشگاه زرد رويان، رو سياهم
شرمنده ام از دستگيري
اما در اين شرمندگي ها بيگناهم
دستي ندارم تا كه دستي را بگيرم
اين را تو ميداني و ميداند خدا هم​

ماهی دگر است ای جان اندر دل مه پنهان
زین علم یقینستم آن عین یقین خواهم

مولوی

 

[amarjani200]

ماهی دگر است ای جان اندر دل مه پنهان
زین علم یقینستم آن عین یقین خواهم

مولوی

من هيچگه بر درد « خود » زاري نكردم
اندوه من، اندوه پست « آب و نان »‌نيست
اين اشكها بي امان از تو پنهان ـ
جز گريه بر سوك دل بيچارگان نيست

م. سهيلي​

 

[Reza.P]

ماهی دگر است ای جان اندر دل مه پنهان
زین علم یقینستم آن عین یقین خواهم

مولوی

مهر رخسار تو میتابد ز ذرات جهان
هر دو عالم بر زنو دیده ی نابینا چه سود ...

 

[رنگ خدا]

من هيچگه بر درد « خود » زاري نكردم

اندوه من، اندوه پست « آب و نان »‌نيست
اين اشكها بي امان از تو پنهان ـ
جز گريه بر سوك دل بيچارگان نيست​

م. سهيلي​

تو با خدای خود انداز کارو دلخوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

 

[Reza.P]

تو با خدای خود انداز کارو دلخوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[anahita shams]

تو با خدای خود انداز کارو دلخوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

در میان شکران گل ریز کن
مرحبا ای کان شکر مرحبا

عمر را نبود وفا الا تو عمر
باوفایی باوفایی باوفا

 

[Aseman Etemaad]

ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

 

[رنگ خدا]

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ان کیست که از روی کرم با ما وفا داری کند
بر جای بدکاری چو من یکدم نکو کاری کند

 

[anahita shams]

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
زان روی که حیرانم من خانه نمی‌دانم

 

[رنگ خدا]

ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

راهی بزن که اهی بر ساز ان توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

 

[رنگ خدا]

ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
زان روی که حیرانم من خانه نمی‌دانم

مرا در منزل جانان چه امن عیش چو هردم
جرس فریاد می دارد که بر بندید محملها

 

[Reza.P]

ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
زان روی که حیرانم من خانه نمی‌دانم

ما را به جهان خوشتر از این یکدم نیست
کز نیک و بد اندیشه و از کس غم نیست

 

[amarjani200]

مرا در منزل جانان چه امن عیش چو هردم
جرس فریاد می دارد که بر بندید محملها

از مهرگان بيزارم و از نام پائيز
وز مهر دارم ديده اي از گريه لبريز​

​

 

[رنگ خدا]

ما را به جهان خوشتر از این یکدم نیست
کز نیک و بد اندیشه و از کس غم نیست

تا بر دلش از غصه غباری ننشیند
ای سیل سرشک از عقب نامه روان باشد

 

[رنگ خدا]

از مهرگان بيزارم و از نام پائيز

وز مهر دارم ديده اي از گريه لبريز​

روزگاری شد که در میخانه خدمت می کنم
در لباس فقر کار اهل دولت میکنم

 

[anahita shams]

روزگاری شد که در میخانه خدمت می کنم
در لباس فقر کار اهل دولت میکنم

میکشد ساعد سیمین تو ما را و عبید
میل بوسیدن سرپنجه‌ی قاتل دارد

 

[Reza.P]

روزگاری شد که در میخانه خدمت می کنم
در لباس فقر کار اهل دولت میکنم

میشه خدا رو حس کرد تو لحظه های ساده
تو اضطراب عشق و گناه بی اراده

 

[naghmeirani]

تا بر دلش از غصه غباری ننشیند
ای سیل سرشک از عقب نامه روان باشد

دانه تویی؛ دام تویی؛ باده تویی؛ جام تویی
پخته تویی؛ خام تویی؛ خام بمگذار مرا