مشاعره ی دخترانه و پسرانه میدونی چیه؟......

[masoomeh.bnv]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

واندر ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

 

[MOΣIN]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

واندر ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک...نوای من به سحر آه عذر خواه من است

 

[mani24]

گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک...نوای من به سحر آه عذر خواه من است

چون به هوای مدحتت زهره شود ترانه‌ساز​

حاسدت از سماع آن محروم آه و ناله باد​

نه طبق سپهر و آن قرصهٔ ماه و خور که هست​

بر لب خوان قسمتت سهلترین نواله باد​

​

 

[sahar hosseiny]

نگارینا شنیدستم که گاه محنت و راحت
سه پیراهن سلب بوده است یوسف را به عمر اندر

 

[mani24]

غم و شادی نگار و بیم و امیدد​

شب و روز آفرین و ماه و خورشید​

نگه دارنده بالا و پستی​

گوا بر هستی او جمله هستی​

وجودش بر همه موجود قاهر​

نشانش بر همه بیننده ظاهر​

کواکب را به قدرت کارفرمای​

طبایع را به صنعت گوهر آرای​

​

 

[sahar tala]

به مژگان سيه كردي هزاران رخنه در دينم

بيا كز چشم بيمارت هزاران درد بر چينم

 

[MOΣIN]

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود...جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

 

[eti68]

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود...جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب

 

[shokraneh.28]

دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب

باز بارانبا ترانه می خورد بر بام خانه...

 

[baran72]

باز بارانبا ترانه می خورد بر بام خانه...

همه آهوان صحرا سر خود نهاده بر کف​

به امید آنکه روزی به شکار خواهی آمد​

 

[طناز خانمی]

سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

 

[mahdi26465]

سحرم دولت بیدار به بالین آمد

گفت: «برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام		تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد
مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای		که ز صحرای خُتَن آهوی مشکین آمد»

رسم بدعهدی ایام چو دید ابر بهار		گریه‌اش بر سمن و سنبل و نسرین آمد
چون صبا گفته حافظ بشنید از بلبل		عنبرافشان به تماشای ریاحین آمد

 

[طناز خانمی]

آلاله کوهسارانم ته ای یار
بنفشه چو کنارانم ته ای یار
آلاله کوهساران هفته ای بی
امید روزگارانم ته ای یار

 

[طناز خانمی]

ساقی بیا که عشق ندا می کند بلند
کانکس که گفت قصه ما هم ز ما شنید

 

[mx_2000]

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را

 

[₪آمیتریس₪]

چه شبهایی که چون سایه خزیدم پای قصر تو ... به امیدی که مهتاب رخت بینم در ایوانت

 

[mx_2000]

سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسر شیرین آمد

 

[طناز خانمی]

دیگر صدای تیشه از بیستون نیامد
گویی به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

 

[mx_2000]

نسترن جام عقیـــقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

 

[mx_2000]

عقل باری خسروی می‌کرد بر ملک وجود
باز چون فرهاد عاشق بر لب شیرین اوست

 

[طناز خانمی]

غبار راه طلب کیمیای بهروزیست
غلام دولت آن خاک عنبرین بویم

 

[mx_2000]

ساقی به نور باده برافـــــــــروز جام ما
مطرب بزن که کار جهان شد به کام ما

 

[mx_2000]

به خسرو داد مغروری که می تاز
به شیرین داد مسکینی که می ساز

 

[mx_2000]

نگر به یوسف کنعان که از کنار پدر

سفر فتادش تا مصر و گشت مستثنا

نگر به موسی عمران که از بر مادر

به مدین آمد و زان راه گشت او مولا

نگر به عیسی مریم که از دوام سفر

چو آب چشمه حیوان‌ست یحیی الموتی

نگر به احمد مرسل که مکه را بگذاشت

کشید لشکر و بر مکه گشت او والا
​

 

[mani24]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]گهی بر دامن گل گاه در پای گیا افتم[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]نسیم ناتوانم تا کجا خیزم کجا افتم[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]به هر بانگ و سرودی خاطرم آشفته میگردد[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]گلم گویی که از آمد شد باد صبا افتم[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]اگر صدبار سوزی باز بر گرد سرت گردم[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]نیم پروانه کز یک سوختن در دست و پا افتم[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]نظیری نیشابوری[/FONT]​

 

[mx_2000]

من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم

که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

 

[MaC_MaC]

دیشب صذای تیشه ازبیستون نیامد
شاید به خواب شیرین؛فرهاد رفته باشد

 

[mx_2000]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل سرگشته حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور
گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن
چتر گل بر سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

 

[jungle bird]

چقدر فاصله اینجاست بین آدمها
چقدر عاطفه تنهاست بین آدمها
کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد
و او هنوز شکوفاست بین آدمها
کسی به خاطرپروانه ها نمی میرد
تب غرور چه بالاست بین آدمها!

 

[madar2]

غلام همت آن نازنینم
که کار خیر بی روی و ریا کرد