مشاعره ی دخترانه و پسرانه میدونی چیه؟......

[sarab_m]

دها تنگ شیرینش مگر مهر سلیمان است
که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد

 

[primrose]

گفتم صنم پرست مشو با صمد نشین

گفتا به کوی عشق هم این و هم آن کنند

 

[دختر شرقی]

خوش باش دلا که نیک وبد میبرسد

با خلق جهان داد و ستد میبرسد

شادی و طرب چو نعمت و نازجهان

چون جمله به مرگ میرسد میبرسد


عطار

 

[primrose]

صبا به لطف بگو آنغزال رعنا را

که سر به کوی و بیابان تو داده ای ما را

 

[دختر شرقی]

سایه لطف خدایی، تا جهان پاینده است

بر جهان پاینده باد این سایه لطف خدا!

ملک لطفت راست آن نعمت که درایران زمین

عطف ذیل عاطفت می‌گستراند بر خطا

 

[primrose]

چون لاله ام ز شعله عشق تو یادگار

داغ ندامتی است که بر دل نشاندیم

 

[hiva13]

جز در نخیل ،خوشه ی خرما کسی نیافت
جز بر خلیل ،شعله گلستان نمی شود

 

[دختر شرقی]

نه هر کونعمتی دارد شریف استو عزیز آنکس

که گل در دامن خارست و زر در کیسه خارا

 

[primrose]

از این سموم که برطرف بوستان بگذشت

عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی

 

[lo30]

از این سموم که برطرف بوستان بگذشت

عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی

یک جرعه می ز ملک کاووس به است
از تخت قباد و ملکت طوس به است

 

[primrose]

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

 

[lo30]

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

ماه شعبان مده ازدست قدح،کین خورشید
از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد...

 

[primrose]

نو گل نازنین من تا تو نگاه می کنی

لطف بهار عارفــــان در تو نگاه کردن است

 

[lo30]

هم شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام اشنایی بنوازد اشنا را

 

[امیر افشار]

سحر بلبل حکایت با صبا کرد
که عشق روی گل با ما چه ها کرد

 

[*نيروانا*]

دلداده ام به ياري شوخي كشي نگاري
مرضيةالسجايا محمودة الخصايل

 

[Ghazal_joon]

قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست

قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا

 

[island1991]

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر
وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد

 

[primrose]

جهان پیر است و بی بنیاد از این فرهاد کش فریاد

که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرین ام

 

[امیر افشار]

همچو فرهاد و بابک کوه کنی پیشه ما
کوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما

 

[primrose]

در ادامه ترانه شما...:

زخم فرهاد و من از یک تیشه بود
او به سر زد من به پای خویشتن
هر که ننشیند به جای خویشتن
افتد و بیند حبیبــم سزای خویشتن

 

[somo]

چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله نه میل لاله و نسرین نه برگ نسترن دارم

 

[دختر شرقی]

سپیده‌دم که صبا بوی لطف جان گیرد

چمن ز لطف هوا نکته برجنان گیرد

حافظ

 

[خیال شیشه ای]

نازنین سنگ دلی دل به تو دادن غلط است
بر سرراه تو چون خاک فتادن غلط است

 

[yalda63]

تاب بنفشه می دهد طره ی مشکسای تو/ پرده ی غنچه می درد خنده ی دلگشای تو
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز/ کز سر صدق می کند شب همه شب دعای تو

 

[maryam_22]

من همچو موج ابر سپیدی کنار تو
بر گیسویم نشسته گل مریم سپید
هر لحظه میچکید زمژگان نازکم
بر برگ دستهای تو آنشبنم سپید
گویی فرشتگان خدا در کنار ما
با دستهای کوچکشان چنگ میزدند
در عطر عود و ناله ي اسپند و ابر دود
محراب را ز پاكي خود رنگ مي زنند.

فروغ

 

[*نيروانا*]

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما
ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما جوشی بنه در شور ما تا می‌شود انگور ما
ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما
ای یار ما عیار ما دام دل خمار ما پا وامکش از کار ما بستان گرو دستار ما
در گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دل وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای ما

 

[sahar tala]

به كوي ميكده يا رب سحر چه مشغله بود

كه جوش شاهد و ساقي و شمع و مشعله بود

 

[sahar tala]

بار غمي كه خاطر ما خسته كرده بود

عيسي دمي خدا بفرستاد و برگرفت

 

[Mahdy.T]

باشد همه را چو بر ستارهٔ سحری
دل بر تو نهادن ای بت از بی‌خبری
زیرا که چو صبح صادق ای رشک پری
هم پرده دریده‌ای و هم پرده دری