در کلبه ات شراره می افروزم
آه ای دو چشم خیره به ره مانده
آری منم که سوی تو می آیم
بر بال بادهای جهان پیما
شادان به جستجوی تو می آیم
مشاعره با اشعار فروغ فرخ زاد
- شروع کننده موضوع I2ose
- تاریخ شروع
آه ای دو چشم خیره به ره مانده
آری منم که سوی تو می آیم
بر بال بادهای جهان پیما
شادان به جستجوی تو می آیم
ما دو سرگشته ی تنها، چون موج
به پناهی که تو می جویی، خواهیم رسید
اندر آن لحظه ی جادویی اوج!
به پناهی که تو می جویی، خواهیم رسید
اندر آن لحظه ی جادویی اوج!
جوی خشکیده همچو چشمی کور
خالی از اب و از نشانه او
مردی اوازه خوان زراه گذشت
گوش من پر شد از ترانه او
"بازگشت"
I2ose
عضو جدید
و من چقدر دلم ميخواهد
که يحيی
يک چارچرخه داشته باشد
و يک چراغ زنبوری
و من چقدر دلم ميخواهد
که روی چارچرخه ی يحيی ميان هندوانه ها و خربزه ها
بنشينم
و دور ميدان محمديه بچرخم
آخ .....
چقدر دور ميدان چرخيدن خوبست
چقدر روی پشت بام خوابيدن خوبست
چقدر باغ ملی رفتن خوبست
چقدر سينمای فردين خوبست
و من چقدر از همه ی چيزهای خوب خوشم ميآيد...
که يحيی
يک چارچرخه داشته باشد
و يک چراغ زنبوری
و من چقدر دلم ميخواهد
که روی چارچرخه ی يحيی ميان هندوانه ها و خربزه ها
بنشينم
و دور ميدان محمديه بچرخم
آخ .....
چقدر دور ميدان چرخيدن خوبست
چقدر روی پشت بام خوابيدن خوبست
چقدر باغ ملی رفتن خوبست
چقدر سينمای فردين خوبست
و من چقدر از همه ی چيزهای خوب خوشم ميآيد...
دخترک خنده کنان گفت که چیست
راز این حلقه ی زر
راز این حلقه که انگشت مرا
این چنین تنگ گرفته است به بر
راز این حلقه که در چهره ی او
اینهمه تابش و رخشندگی است
راز این حلقه ی زر
راز این حلقه که انگشت مرا
این چنین تنگ گرفته است به بر
راز این حلقه که در چهره ی او
اینهمه تابش و رخشندگی است
mehrshad67
کاربر فعال
تا در اين غروب سرد ز احوالش
او شعله رميده خورشيد است
بيهوده مي دويد به دنبالش
او غنچه شكفته مهتابست
بايد كه موج نور بيفشاند
بر سبزه زار شب زده چشمي
كاو را بخوابگاه گنه خواند
بايد كه عطر بوسه خاموشش
با ناله هاي شوق بيآميزد
در گيسوان آن زن افسونگر
ديوانه وار عشق و هوس ريزد
بايد شراب بوسه بياشامد
ازساغر لبان فريباي
مستانه سر گذارد و آرامد
بر تكيه گاه سينه زيبايي
اي آرزوي تشنه به گرد او
بيهوده تار عمر چه مي بندي
او شعله رميده خورشيد است
بيهوده مي دويد به دنبالش
او غنچه شكفته مهتابست
بايد كه موج نور بيفشاند
بر سبزه زار شب زده چشمي
كاو را بخوابگاه گنه خواند
بايد كه عطر بوسه خاموشش
با ناله هاي شوق بيآميزد
در گيسوان آن زن افسونگر
ديوانه وار عشق و هوس ريزد
بايد شراب بوسه بياشامد
ازساغر لبان فريباي
مستانه سر گذارد و آرامد
بر تكيه گاه سينه زيبايي
اي آرزوي تشنه به گرد او
بيهوده تار عمر چه مي بندي
یاد آن بوسه که هنگام وداع
بر لبم شعاع ی حسرت افروخت
یاد آن خنده ی بیرنگ و خموش
که سراپای وجودم را سوخت
بر لبم شعاع ی حسرت افروخت
یاد آن خنده ی بیرنگ و خموش
که سراپای وجودم را سوخت
I2ose
عضو جدید
یادبگذشته به دل ماندودریغ نیست یاری که مرایادکند
دیر آمدم و دامنم از کف رفت
دیر آمدی و غرق گنه شدم
از تند باد ذلت و بدنامی
افسردم و چو شمع تبه گشتم
دیر آمدی و غرق گنه شدم
از تند باد ذلت و بدنامی
افسردم و چو شمع تبه گشتم
تو دائم به خود در ستیزی
تو هرگز نداری سکونی
تو دائم ز خود میگریزی
تو آن ابر آشفته ی نیلگونی
تو هرگز نداری سکونی
تو دائم ز خود میگریزی
تو آن ابر آشفته ی نیلگونی
| در شب کوچک من افسوس باد با برگ درختان میعادی دارد در شب کوچک من دلهره ی ویرانیست.. |
يک پنجره براي من کافيست
يک پنجره به لحظه ي آگاهي و نگاه و سکوت
اکنون نهال گردو
آنقدر قد کشيده که ديوار را براي برگ هاي جوانش
معني کند
از آينه بپرس
نام نجات دهنده ات را
آيا زمين که زير پاي تو مي لرزد
تنهاتر از تو نيست ؟
پيغمبران ، رسالت ويراني را
با خود به قرن ما اوردند
اين انفجارهاي پياپي،
و ابرها مسموم ،
آيا طنين آيه هاي مقدس هستند؟
اي دوست، اي برادر ، اي همخون
وقتي به ماه رسيدي
تاريخ قتل عام گل ها را بنويس.
يک پنجره به لحظه ي آگاهي و نگاه و سکوت
اکنون نهال گردو
آنقدر قد کشيده که ديوار را براي برگ هاي جوانش
معني کند
از آينه بپرس
نام نجات دهنده ات را
آيا زمين که زير پاي تو مي لرزد
تنهاتر از تو نيست ؟
پيغمبران ، رسالت ويراني را
با خود به قرن ما اوردند
اين انفجارهاي پياپي،
و ابرها مسموم ،
آيا طنين آيه هاي مقدس هستند؟
اي دوست، اي برادر ، اي همخون
وقتي به ماه رسيدي
تاريخ قتل عام گل ها را بنويس.
s.saeed2000
عضو جدید
ســلام ماهـــی ها ... ســلام ماهــی ها
ســلام قرمــزها ، ســـبز ها ، طلــایی ها
به مــن بگــویید ، آیــــا در آن اتــاق بلـــور
که مثل مردمک چشم مرده ها سرد است
و مثل آخر شبهای شــهر ، بسـته و خلوت
صـــــدای نــی لبـــکی را شنـــــیده ایــــــد
کــــه از دیــار پـــری های تـرس و تنـــهایی
بــه ســـوی اعتـــماد آجــری خوابگــــاه ها ،
و لــای لـــــای کــــوکــــی ساعــت هـــــــا ،
و هسته های شیشه ای نور - پیش می آید ؟
و هــــــمچنــــان که پیـــــش مـــــــی آیــد ،
ستاره های اکلیلی، از آسمان به خاک می افتند
و قلـــــب هـــــای کوچـــــــک بازیگـــــــوش
از حــــس گـــــــــــــریه مـــی ترکـــــــــــند .
ســلام قرمــزها ، ســـبز ها ، طلــایی ها
به مــن بگــویید ، آیــــا در آن اتــاق بلـــور
که مثل مردمک چشم مرده ها سرد است
و مثل آخر شبهای شــهر ، بسـته و خلوت
صـــــدای نــی لبـــکی را شنـــــیده ایــــــد
کــــه از دیــار پـــری های تـرس و تنـــهایی
بــه ســـوی اعتـــماد آجــری خوابگــــاه ها ،
و لــای لـــــای کــــوکــــی ساعــت هـــــــا ،
و هسته های شیشه ای نور - پیش می آید ؟
و هــــــمچنــــان که پیـــــش مـــــــی آیــد ،
ستاره های اکلیلی، از آسمان به خاک می افتند
و قلـــــب هـــــای کوچـــــــک بازیگـــــــوش
از حــــس گـــــــــــــریه مـــی ترکـــــــــــند .
دلم گرفته است
دلم گرفته است
به ایوان می روم و انگستانم را
بر پوست کشیده
یک شب می کشم
چراغهای رابطه تاریکند
چراغهای رابطه تاریکند
کسی مرا به افتاب معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به مهمانی گنجشکها نخواهد برد
پرواز را بخاطر بسپار پرنده مردنی ست
تمام روز
از پشت در صداي تکه تکه شدن ميآيد
و منفجر شدن
همسايه هاي ما همه در خاک باغچه هاشان بجاي گل
خمپاره و مسلسل ميکارند
در جذبه ای که حاصل زیبایی شب است
رویای دور دست تو نزدیک می شود
بوی تو موج می زند آنجا بروی آب
چشم تو می درخشد و تاریک می شود
بیچاره دل که با همه ی امید و اشتیاق بشکست...
تنهاتر از تو نيست ؟
پيغمبران ، رسالت ويراني را
با خود به قرن ما اوردند
اين انفجارهاي پياپي،
و ابرها مسموم ،
آيا طنين آيه هاي مقدس هستند؟
اي دوست، اي برادر ، اي همخون
وقتي به ماه رسيدي
تاريخ قتل عام گل ها را بنويس.
پيغمبران ، رسالت ويراني را
با خود به قرن ما اوردند
اين انفجارهاي پياپي،
و ابرها مسموم ،
آيا طنين آيه هاي مقدس هستند؟
اي دوست، اي برادر ، اي همخون
وقتي به ماه رسيدي
تاريخ قتل عام گل ها را بنويس.
سایه ی من کو؟؟
سایه ی من کو؟؟
او چو رویایی درون پیکرم اهسته می روید
من من گمگشته را در خویش می جوید
پنجه ی او چون مهی تاریک
می خزد در تار و پو سرد رگهایم
در سیاهی رنگ می گیرد
طرح آوایم
از تو می پرسم ای خدا ..ای سایه ابهام
پس چرا بر من نمی خندد
آن شب تاریک و وحشت بار بی فرجام
من به خود آهسته میگویم
باز هم رویا
آن هم اینسان تیره و درهم
باید از داروی تلخ خواب
عاقبت بر زخم بیداری نهم مرهم
می فشارم پلکهای خسته را بر هم
باز هم رویا
آن هم اینسان تیره و درهم
باید از داروی تلخ خواب
عاقبت بر زخم بیداری نهم مرهم
می فشارم پلکهای خسته را بر هم
arc_saba
عضو جدید
من از نهایت شب حرف میزنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت شب حرف میزنم
اگر به خانه من آمدی
برای من ای مهربان
چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
مشاعره با اشعار شاهنامه | مشاعره | 17 | |
| S | مشاعره با اشعار بداهه ... | مشاعره | 151 | |
|
مشاعره با اشعار ترکی | مشاعره | 215 | |
|
**مشاعره با اشعار سهراب سپهری** | مشاعره | 815 | |
|
مشاعره با نام کاربر قبلی | مشاعره | 2075 |