بوسه
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
تو را خواهم بوسید
اگر این سرب ها و آتش ها بگذارند
تو را خواهم بوسید
اگر این دودها و خاکسترها بگذارند
تو را خواهم بوسید
اگر این استخوان ها ی سوخته ....
اگر این گل های پژمرده.....
اگر این غروب های سرد....
اگر این....
اگر این خاک را کنار بزنی
تو را خواهم بوسید
رضا کاظمی
اگر این سرب ها و آتش ها بگذارند
تو را خواهم بوسید
اگر این دودها و خاکسترها بگذارند
تو را خواهم بوسید
اگر این استخوان ها ی سوخته ....
اگر این گل های پژمرده.....
اگر این غروب های سرد....
اگر این....
اگر این خاک را کنار بزنی
تو را خواهم بوسید
رضا کاظمی
دیروز
در ایستگاهِ قرارهای همیشه،
زنی را بوسیدم.
ببخش؛ ولی عجیب شبیه تو بود!
------------
رضا کاظمی
در ایستگاهِ قرارهای همیشه،
زنی را بوسیدم.
ببخش؛ ولی عجیب شبیه تو بود!
------------
رضا کاظمی
آمــد رمضــان و
التهــابــی‌ســت بــه لــب
هــر لحظــه مــرا،
حســرت آبــی‌ســت بــه لــب
بــا شــوق لــب تــو،
«ربنــا» مــی‌خــوانــم
هــر بــوســه،
دعــای مستجــابــی‌ســت بــه لــب . . .
جلیل صفربیگی
التهــابــی‌ســت بــه لــب
هــر لحظــه مــرا،
حســرت آبــی‌ســت بــه لــب
بــا شــوق لــب تــو،
«ربنــا» مــی‌خــوانــم
هــر بــوســه،
دعــای مستجــابــی‌ســت بــه لــب . . .
جلیل صفربیگی
از غــروبــی کــه ســایــه ام راکــاشتــه ام؛
هیــچ شکــوفــه ای،
طعــم بــوســه خــورشیــد را
نچشیــده اســت . . .
کیکاووس یاکیده
هیــچ شکــوفــه ای،
طعــم بــوســه خــورشیــد را
نچشیــده اســت . . .
کیکاووس یاکیده
کعبــه منــم!قبلــه منــم!
ســوي مــن آريــد نمــاز!
آن صنــم قبلــه‌نمــا؛
خــم شــد و بــوسيــد مــرا . . .
هوشنگ ابتهاج
ســوي مــن آريــد نمــاز!
آن صنــم قبلــه‌نمــا؛
خــم شــد و بــوسيــد مــرا . . .
هوشنگ ابتهاج
ای ترک من ای عید تو چون روی *تو میمون
بر طرهٔ مفتول تو دلها همه مفتون
عقل تو کهن بخت تو نو وقت تو خرم
سال تو نکو حال تو خوش فال تو میمون
زانگونه که بر خلق همایون گذرد عید
بر ما بگذر تا گذرد عید همایون
چون بوسه بود توشهٔ جان خاصه به نوروز
ای ترک بیاتات ببوسم لب میگون
هی بویمت آن* لب* که به* طعمست طبرزد
هی بوسمت آن رخ* که به*رنگست طبرخون
معجون حیاتست لب لعل تو ایراک
مرجان لطیفیست به مرجان شده معجون
تو جلوه دهی سروی چون طبع من آزاد
من عرضه*کنم شعری چون قد تو موزون
ای طرفه سر از غرفه برون آر و برون آی
کآمد مه نیسان و بشد نوبت* کانون
قانون نشاطی *که به* کانون شدت از دست
نو کن به می سرخ*تر از آتش *کانون
لختی بخروشیم و بجوشیم و بنوشیم
زان می *که بر او رشک برد رای فلاطون
زان می *که ازو لعل بود نعل در آتش
خود قوت دل ما دل یاقوت ازو خون
بنشین و بخور باده مگو باده خورم چند
برخیز و بده بوسه مگو بوسه دهم چون
آن قدر بده بوسه *که بیخود شوم ایدر
آن قدر به خور باده* که از خود روی ایدون
قانون چکنی بوسه و می هردو فزون ده
عدل ملکست آنچه برونست ز قانون
شاهنشه آفاق محمد شه غازی
کش تخت سلیمان بود و بخت فریدون
برجی است جهان بخت شهش کوکب رخشا
درجیست زمین تخت*کیش لولو مکنون
ای*کیسهٔ*کانها زکف جود تو خالی
وی*کاسهٔ جانها ز می مهر تو مشحون
جز شبه و قرین چیست *که یزدانت نداده
تا من به دعا خواهمش از خالق بی*چون
فوجی بود از لشکر جرار تو انجم
موجی بود از لجهٔ افضال تو گردون
غیبی نبود از نظر حزم تو غایب
جایی نبود از جهت جاه تو بیرون
زان سان که همی علم به تکرار فزاید
فر تو ز تکرار و اعادت شود افزون
نادم نبود خادم بخت تو به گیتی
ایمن نشود طاعت تخت تو ز طاعون
اقدام تو از یاد برد وقعهٔ قارن
انعام تو بر باد دهد مخزن قارون
قـاآنـی
بر طرهٔ مفتول تو دلها همه مفتون
عقل تو کهن بخت تو نو وقت تو خرم
سال تو نکو حال تو خوش فال تو میمون
زانگونه که بر خلق همایون گذرد عید
بر ما بگذر تا گذرد عید همایون
چون بوسه بود توشهٔ جان خاصه به نوروز
ای ترک بیاتات ببوسم لب میگون
هی بویمت آن* لب* که به* طعمست طبرزد
هی بوسمت آن رخ* که به*رنگست طبرخون
معجون حیاتست لب لعل تو ایراک
مرجان لطیفیست به مرجان شده معجون
تو جلوه دهی سروی چون طبع من آزاد
من عرضه*کنم شعری چون قد تو موزون
ای طرفه سر از غرفه برون آر و برون آی
کآمد مه نیسان و بشد نوبت* کانون
قانون نشاطی *که به* کانون شدت از دست
نو کن به می سرخ*تر از آتش *کانون
لختی بخروشیم و بجوشیم و بنوشیم
زان می *که بر او رشک برد رای فلاطون
زان می *که ازو لعل بود نعل در آتش
خود قوت دل ما دل یاقوت ازو خون
بنشین و بخور باده مگو باده خورم چند
برخیز و بده بوسه مگو بوسه دهم چون
آن قدر بده بوسه *که بیخود شوم ایدر
آن قدر به خور باده* که از خود روی ایدون
قانون چکنی بوسه و می هردو فزون ده
عدل ملکست آنچه برونست ز قانون
شاهنشه آفاق محمد شه غازی
کش تخت سلیمان بود و بخت فریدون
برجی است جهان بخت شهش کوکب رخشا
درجیست زمین تخت*کیش لولو مکنون
ای*کیسهٔ*کانها زکف جود تو خالی
وی*کاسهٔ جانها ز می مهر تو مشحون
جز شبه و قرین چیست *که یزدانت نداده
تا من به دعا خواهمش از خالق بی*چون
فوجی بود از لشکر جرار تو انجم
موجی بود از لجهٔ افضال تو گردون
غیبی نبود از نظر حزم تو غایب
جایی نبود از جهت جاه تو بیرون
زان سان که همی علم به تکرار فزاید
فر تو ز تکرار و اعادت شود افزون
نادم نبود خادم بخت تو به گیتی
ایمن نشود طاعت تخت تو ز طاعون
اقدام تو از یاد برد وقعهٔ قارن
انعام تو بر باد دهد مخزن قارون
قـاآنـی
تو ای آهوی وحشی کجایی
که در بند منی خواهی نخواهی
حديث عشق تو زیباست جانا
به پيش من چرا امشب نيايی
لبانت بر لبانم بوسه ميزد
دو چشمان سياهت رقص ماهی
تن زيبایت ای خنیاگر مست
مرا طوفان عشق است در نگاهی
دو گیسوی کمندت اسب وحشی
شدی تو رام من با مهربانی
تو ای دلبر کجايی مردم از تو
بمان با من هميشه گر توانی
که در بند منی خواهی نخواهی
حديث عشق تو زیباست جانا
به پيش من چرا امشب نيايی
لبانت بر لبانم بوسه ميزد
دو چشمان سياهت رقص ماهی
تن زيبایت ای خنیاگر مست
مرا طوفان عشق است در نگاهی
دو گیسوی کمندت اسب وحشی
شدی تو رام من با مهربانی
تو ای دلبر کجايی مردم از تو
بمان با من هميشه گر توانی
تكرارم كن در واژه واژه نفس ات
وقتي كه گرم گرم مرا در چاي نيم روزت مي نوشي
وقتي كه گرم گرم نفس مي كشي عطر تنم را از لابه لاي دفتر شعرت
وقتي كه ...
شاعر نمي شوم دلت مي گيرد
شاعر مي شوم خدا دلش مي گيرد
و
تازه مي فهمد من چقدر تنهام
دوباره متولد مي شوم
فريادت مي كشم
تا سبز شوي در فاصله لب و لبخند
تا بنوشي لب هام را از حنجره سرد فنجان
تا طعم بوسه هام
وقتي كه گرم گرم مرا در چاي نيم روزت مي نوشي
وقتي كه گرم گرم نفس مي كشي عطر تنم را از لابه لاي دفتر شعرت
وقتي كه ...
شاعر نمي شوم دلت مي گيرد
شاعر مي شوم خدا دلش مي گيرد
و
تازه مي فهمد من چقدر تنهام
دوباره متولد مي شوم
فريادت مي كشم
تا سبز شوي در فاصله لب و لبخند
تا بنوشي لب هام را از حنجره سرد فنجان
تا طعم بوسه هام
در مصرع بعد هم تو را مي بوسم
ايراد ندارد !به کسي چه!اصلن
شعر خودم است من تو را مي بوسم!
بي دغدغه همچنان تو را مي بوسم
بي بوسه عزيز!در خودم مي پوسم
آنقدر به بوسه ي تو معتادم که
يک قافيه در ميان تو را مي بوسم
دل مي شود از تو قرص با يک بوسه
احوال مرا بپرس با يک بوسه
لبهاي تو نسخه ي مرا پيچيدند
صبح و شب و ظهر قرص با يک بوسه
ايراد ندارد !به کسي چه!اصلن
شعر خودم است من تو را مي بوسم!
بي دغدغه همچنان تو را مي بوسم
بي بوسه عزيز!در خودم مي پوسم
آنقدر به بوسه ي تو معتادم که
يک قافيه در ميان تو را مي بوسم
دل مي شود از تو قرص با يک بوسه
احوال مرا بپرس با يک بوسه
لبهاي تو نسخه ي مرا پيچيدند
صبح و شب و ظهر قرص با يک بوسه
چمـدان امیـدمـ را مــے بندمــ
یادمــ باشـد خنـده ها و بوســہ هایمـ را جا نگـذارمــ
آری مسافــرمــ
تا دیار آغــوش ِ تـــــــــو چنـد فرسخــے بیــش نماندهــ
کمــے از دلتنگــے دور شده امـــ ..
بــے تابـــ نباش
کــہ این مقصـد هیچ گاه مبدا نخواهــد شـــد
مهمانــے کــہ میزبانــش نـگاه ِ تـو بــاشد
دیگـر رفتنــے نیستـــ ..
یادمــ باشـد خنـده ها و بوســہ هایمـ را جا نگـذارمــ
آری مسافــرمــ
تا دیار آغــوش ِ تـــــــــو چنـد فرسخــے بیــش نماندهــ
کمــے از دلتنگــے دور شده امـــ ..
بــے تابـــ نباش
کــہ این مقصـد هیچ گاه مبدا نخواهــد شـــد
مهمانــے کــہ میزبانــش نـگاه ِ تـو بــاشد
دیگـر رفتنــے نیستـــ ..
تو ای آهوی وحشی کجایی
که در بند منی خواهی نخواهی
حديث عشق تو زیباست جانا
به پيش من چرا امشب نيايی
لبانت بر لبانم بوسه ميزد
دو چشمان سياهت رقص ماهی
تن زيبایت ای خنیاگر مست
مرا طوفان عشق است در نگاهی
دو گیسوی کمندت اسب وحشی
شدی تو رام من با مهربانی
تو ای دلبر کجايی مردم از تو
بمان با من هميشه گر توانی
که در بند منی خواهی نخواهی
حديث عشق تو زیباست جانا
به پيش من چرا امشب نيايی
لبانت بر لبانم بوسه ميزد
دو چشمان سياهت رقص ماهی
تن زيبایت ای خنیاگر مست
مرا طوفان عشق است در نگاهی
دو گیسوی کمندت اسب وحشی
شدی تو رام من با مهربانی
تو ای دلبر کجايی مردم از تو
بمان با من هميشه گر توانی
گفتم به دام اسيرم گفتا که دانه با من
گفتم که آشيان کو ؟ گفت آشيانه با من
گفتم که بي بهارم شوق ترانه ام نيست
گفتا بيا به گلشن شور ترانه با من
گفتم بهانه يي نيست تا پر زنم به سويت
گفتا تو بال بگشا راه بهانه با من
گفتم به فصل پيري در من گلي نرويد
گفتا که من جوانم فکر جوانه با من
گفتم که خانمانم در کار عاشقي رفت
گفتا به کار خودباش تدبير خانه با من
گفتم به جرم شادي جور زمان مرا کشت
گفتا تو شادمان باش جور زمانه با من
گفتم ز عشقبازي در کس نشان نديدم
زد بوسه بر لبانم گفتا نشانه با من
گفتم دلم چو مرغيست کز آشيانه دوردست
دستي به زلف خود زد گفت آشيانه با من
گفتم ز مهربانان روزي گريزم آخر
گفتا که مهربان باد اشک شبانه با من
گفتم که آشيان کو ؟ گفت آشيانه با من
گفتم که بي بهارم شوق ترانه ام نيست
گفتا بيا به گلشن شور ترانه با من
گفتم بهانه يي نيست تا پر زنم به سويت
گفتا تو بال بگشا راه بهانه با من
گفتم به فصل پيري در من گلي نرويد
گفتا که من جوانم فکر جوانه با من
گفتم که خانمانم در کار عاشقي رفت
گفتا به کار خودباش تدبير خانه با من
گفتم به جرم شادي جور زمان مرا کشت
گفتا تو شادمان باش جور زمانه با من
گفتم ز عشقبازي در کس نشان نديدم
زد بوسه بر لبانم گفتا نشانه با من
گفتم دلم چو مرغيست کز آشيانه دوردست
دستي به زلف خود زد گفت آشيانه با من
گفتم ز مهربانان روزي گريزم آخر
گفتا که مهربان باد اشک شبانه با من
من به قر بان نگاه مست تو
بوسه گاه لحظه هایم ،دست تو
ای غریب جاده های سرد من
ساکن پس کو چه های درد من
محو احسا س قشنگت ،مانده ام
واژه ها از چشم مستت، خوانده ام
با نگاه تو چراغان ،گشته ام
همچو چشمت، نورباران گشته ام
همدم شبهای تنها یی شدم
مثل شبهای تو یلدایی شدم
ای سر انجام تمام هستی ام
باده چشمت دلیل مستی ام
من که احساس تو را بو سیده ام
از می تلخ لبت ،نوشیده ام
مرغ رام و سر براهت ،گشته ام
غرق احساس گناهت، گشته ام
دیگر از شهر غز لهایم ،مکو چ
بی نگاهت ، مثنوی ها هیچ و پو چ
از نگاهم خوشه غم را بچین
هستی من ، مستی من را ببین...
بوسه گاه لحظه هایم ،دست تو
ای غریب جاده های سرد من
ساکن پس کو چه های درد من
محو احسا س قشنگت ،مانده ام
واژه ها از چشم مستت، خوانده ام
با نگاه تو چراغان ،گشته ام
همچو چشمت، نورباران گشته ام
همدم شبهای تنها یی شدم
مثل شبهای تو یلدایی شدم
ای سر انجام تمام هستی ام
باده چشمت دلیل مستی ام
من که احساس تو را بو سیده ام
از می تلخ لبت ،نوشیده ام
مرغ رام و سر براهت ،گشته ام
غرق احساس گناهت، گشته ام
دیگر از شهر غز لهایم ،مکو چ
بی نگاهت ، مثنوی ها هیچ و پو چ
از نگاهم خوشه غم را بچین
هستی من ، مستی من را ببین...
لبهای ترانه داغ از بوسه ی توستاولین بوسه ی جان پرور عشقلذت انگیزتر از شهد و شرابلاجرم تشنه ی صحرای فراقبه یکی بوسه نگردد سیراب
گل واژه ی عشق در گل خنده ی توست
لبهای تو بوسیدنی و شیرین اند
هیهات که دل بر کنم از بوسه ی تو
آغوش تو گرم و خواستنی است ای گل من
آغوش گشا که جان دهم در بر تو