بوسه
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
یک بوسه ربودم ز لبت، دل دگری خواست
فرمود فراق تو که: فرمای، دگر نیست
هستند تو را جمله جهان واله و شیدا
لیکن چو منت واله و شیدای دگر نیست
عشاق تو گرچه همه شیرین سخنانند
لیکن چو عراقیت شکرخای دگر نیست
فرمود فراق تو که: فرمای، دگر نیست
هستند تو را جمله جهان واله و شیدا
لیکن چو منت واله و شیدای دگر نیست
عشاق تو گرچه همه شیرین سخنانند
لیکن چو عراقیت شکرخای دگر نیست
عباس پاشائي
عضو جدید
بوسه
آن شب در ميخانه عشق /بوسه بر چشمان مستش مي زدم
ناگه آوازي بر آمد از سروش /اي نهان خفته از خروش
در عبادتها چنين يادها نبود/ در عشق بازي هم از اين ياران بنود
آن شب در ميخانه عشق /بوسه بر چشمان مستش مي زدم
ناگه آوازي بر آمد از سروش /اي نهان خفته از خروش
در عبادتها چنين يادها نبود/ در عشق بازي هم از اين ياران بنود
من بسته‌ام لب طمع، اما نگار من
دارد دهان بوسه فریبی که آه ازو!
صائب
دارد دهان بوسه فریبی که آه ازو!
صائب
بوسه های داغ پروانه ز گل
بوسه باد بر حجم درخت
بوسه رود بر گونه سنگ
بوسه خورشید ز ابر
پشت پرده شرم
بوسه باران از بستر خاک
بوسه خاک بر ریشه تاک
بوسه چشمان اهو به طراوت علف
بوسه دستان من بر کاغذ
بوسه واژه وحرف
تا بگویم حرفی بنویسم شعری
از انچکه در من جاریست
جای بوسه های تو
روی لب من خالیست.....
بوسه باد بر حجم درخت
بوسه رود بر گونه سنگ
بوسه خورشید ز ابر
پشت پرده شرم
بوسه باران از بستر خاک
بوسه خاک بر ریشه تاک
بوسه چشمان اهو به طراوت علف
بوسه دستان من بر کاغذ
بوسه واژه وحرف
تا بگویم حرفی بنویسم شعری
از انچکه در من جاریست
جای بوسه های تو
روی لب من خالیست.....
يروم...اما نمي پرسم ز خويش
ره كجا...؟منزل كجا...؟مقصود چيست...؟
بوسه مي بخشم ولي خود غافلم
كاين دل ديوانه را معبود كيست ...
می‌بوسم‌ت
و کلمات
خانه‌نشین می‌شوند
رضا کاظمی
و کلمات
خانه‌نشین می‌شوند
رضا کاظمی
مرا ببوس!
بگذار جهان
شعر تازه‌ای بخواند
رضا کاظمی
بگذار جهان
شعر تازه‌ای بخواند
رضا کاظمی
اما من و تو.
دور از هم می پوسیم.
غمم از وحشت پوسیدن نیست.
غمم از زیستن بی تو دراین لحظه پر دلهره است.
بگذار فقط خیال تو را داشته باشم
یک بار
فقط یک بار
مرا ببوس!
----------
ایرج تمجیدی
یک بار
فقط یک بار
مرا ببوس!
----------
ایرج تمجیدی
قشنگ من تو تعریف شب میلاد آوازی
تو خوش رنگی خوش آهنگی تو دلبندی تو دل بازی
تو رگباری تو بارونی بهاری باغ نارنجی
تو یاسی برق الماسی حریمی گوشه ی دنجی
حریمی گوشه ی دنجی
شب میلاد مبارک باد ، چه شب ها عاشقانه عطرت و بویید
شب اول شب مخمل شبی که پر کشیدیم تا خود خورشید
تن ماه پل به باغ گل ، پلی که با ستاره یک نفس رقصید
به من نزدیک تر از پیرهن ، کی جز تو عاشقانه عشق و می فهمید
قشنگ من تو تعریف شب میلاد آوازی
تو خوش رنگی خوش آهنگی تو دلبندی تو دل بازی
تو رگباری تو بارونی بهاری باغ نارنجی
تو یاسی برق الماسی حریمی گوشه ی دنجی
حریمی گوشه ی دنجی
تو صبحی صاحب نوری حریر شبنم جنگل
عزیزی مثه ابریشم مثه صندوقچه ی ململ
تو صبحی صاحب نوری حریر شبنم جنگل
عزیزی مثه ابریشم مثه صندوقچه ی ململ
در این بازار عاشق کش من از نفرت نمی ترسم
کنار بوسه های تو از این غربت نمی ترسم
تو شمع روشن من باش که از این ساده تر باشم
در این شب های بی روزن همیشه خوش خبر باشم
تو شمع روشن من باش که از این ساده تر باشم
در این شب های بی روزن همیشه خوش خبر باشم
¸¸.•`:`•.¸¸.*.¸¸.•`:`•.¸¸
تو خوش رنگی خوش آهنگی تو دلبندی تو دل بازی
تو رگباری تو بارونی بهاری باغ نارنجی
تو یاسی برق الماسی حریمی گوشه ی دنجی
حریمی گوشه ی دنجی
شب میلاد مبارک باد ، چه شب ها عاشقانه عطرت و بویید
شب اول شب مخمل شبی که پر کشیدیم تا خود خورشید
تن ماه پل به باغ گل ، پلی که با ستاره یک نفس رقصید
به من نزدیک تر از پیرهن ، کی جز تو عاشقانه عشق و می فهمید
قشنگ من تو تعریف شب میلاد آوازی
تو خوش رنگی خوش آهنگی تو دلبندی تو دل بازی
تو رگباری تو بارونی بهاری باغ نارنجی
تو یاسی برق الماسی حریمی گوشه ی دنجی
حریمی گوشه ی دنجی
تو صبحی صاحب نوری حریر شبنم جنگل
عزیزی مثه ابریشم مثه صندوقچه ی ململ
تو صبحی صاحب نوری حریر شبنم جنگل
عزیزی مثه ابریشم مثه صندوقچه ی ململ
در این بازار عاشق کش من از نفرت نمی ترسم
کنار بوسه های تو از این غربت نمی ترسم
تو شمع روشن من باش که از این ساده تر باشم
در این شب های بی روزن همیشه خوش خبر باشم
تو شمع روشن من باش که از این ساده تر باشم
در این شب های بی روزن همیشه خوش خبر باشم
¸¸.•`:`•.¸¸.*.¸¸.•`:`•.¸¸
آری شکسته ام
من تکه تکه آینه ،صحرای تفته ام
او آسمان من
در ذره ذره خواهش من انعکاس اوست
بسیار خسته ام
این دل شکسته را
پر خون ترین جراحت هستی ندا دهید
چیزی شبیه عشق
یا غرقه گشتن پر قویی به رقص آب
هرگز نخواستم
حتی میان پیچش آواره تنم
عطر هوای خواهش او در قفس شود
اما غریبه ای
دیشب خدای من ،بت من را گرفت و برد
هیهات بغض من
این مرغ سربریده غلتان در گلو
در پشت خنده های پر از کبر آن رقیب
در پای آن خدا
فریاد می کشید
(آری شکسته ام)
فریاد می زدم
من بر لبان آن که ز چشم تو بوسه چید
هم بوسه می زنم
من تکه تکه آینه ،صحرای تفته ام
او آسمان من
در ذره ذره خواهش من انعکاس اوست
بسیار خسته ام
این دل شکسته را
پر خون ترین جراحت هستی ندا دهید
چیزی شبیه عشق
یا غرقه گشتن پر قویی به رقص آب
هرگز نخواستم
حتی میان پیچش آواره تنم
عطر هوای خواهش او در قفس شود
اما غریبه ای
دیشب خدای من ،بت من را گرفت و برد
هیهات بغض من
این مرغ سربریده غلتان در گلو
در پشت خنده های پر از کبر آن رقیب
در پای آن خدا
فریاد می کشید
(آری شکسته ام)
فریاد می زدم
من بر لبان آن که ز چشم تو بوسه چید
هم بوسه می زنم
قشنگ من تو تعریف شب میلاد آوازی
تو خوش رنگی خوش آهنگی تو دلبندی تو دل بازی
تو رگباری تو بارونی بهاری باغ نارنجی
تو یاسی برق الماسی حریمی گوشه ی دنجی
حریمی گوشه ی دنجی
شب میلاد مبارک باد ، چه شب ها عاشقانه عطرت و بویید
شب اول شب مخمل شبی که پر کشیدیم تا خود خورشید
تن ماه پل به باغ گل ، پلی که با ستاره یک نفس رقصید
به من نزدیک تر از پیرهن ، کی جز تو عاشقانه عشق و می فهمید
قشنگ من تو تعریف شب میلاد آوازی
تو خوش رنگی خوش آهنگی تو دلبندی تو دل بازی
تو رگباری تو بارونی بهاری باغ نارنجی
تو یاسی برق الماسی حریمی گوشه ی دنجی
حریمی گوشه ی دنجی
تو صبحی صاحب نوری حریر شبنم جنگل
عزیزی مثه ابریشم مثه صندوقچه ی ململ
تو صبحی صاحب نوری حریر شبنم جنگل
عزیزی مثه ابریشم مثه صندوقچه ی ململ
در این بازار عاشق کش من از نفرت نمی ترسم
کنار بوسه های تو از این غربت نمی ترسم
تو شمع روشن من باش که از این ساده تر باشم
در این شب های بی روزن همیشه خوش خبر باشم
تو شمع روشن من باش که از این ساده تر باشم
در این شب های بی روزن همیشه خوش خبر باشم
زندانی درقفس
عضو جدید
بوسیدن قول ماندن نیست شروع با هم بودنه درک وهم را فهمیدن و حس به هم رسیدنه
زندانی درقفس
عضو جدید
....
....
....
انسان به سه بوسه نکمیل میشود ، بوسه ی مادر که با آن پا به عرصه ی خاکی میگذاریبوسه ی عشق که یک عمر با آن زندگی میکنی ، بوسه ی خاک که با آن پا به عرصه ی ابدیت میگذاری
غریبه‌ی قدیمی
من‌ُ با ترانه بشناس ، ای ستاره‌ی غزلپوش !
این من‌ِ مُرده‌ی سردُ ، زنده کن تو هُرم‌ِ آغوش
تلخی‌ِ هزار تا گریه توی لرزش صدامه
اما نقش‌ِ یه تبسم همیشه روی لبامه
با نقاب‌ِ این تبسم صورتم رُ می‌پوشونم
با چش‌ِ بسته می‌بینم ، با لب‌ِ بسته می‌خونم
گم شده راه‌ِ کودکی ، اون دل‌ِ صاف‌ِ من کجاست ؟
دستای پاک‌ُ عاشق‌ِ ترانه‌باف‌ِ من کجاست ؟
من که به زخم دشنه‌ها ، مرهم‌ِ بوسه می‌زدم
دشنه شدم ، دشنه شدم ، بگو غلاف‌ِ من کجاست ؟
ای غریبه‌ی قدیمی ! من‌ُ با ترانه بشناس
صفحه‌ی بعدی سفیده ، آخرِ قصه همین‌جاس
نگا ! کن یه مردِ گریون ، پشت‌ِ پرده‌ی نقابه
من میون‌ِ ابرا نیستم ، کبوتر تو چاه می‌خوابه
من‌ُ بشناس تا بفهمم توی آینه‌ها کی‌اَم من ؟
یه اجاق‌ِ سردِ خاموش ، یا یه چلچراغ‌ِ روشن ؟
گم شده راه‌ِ کودکی ، اون دل‌ِ صاف‌ِ من کجاست ؟
دستای پاک‌ُ عاشق‌ِ ترانه‌باف‌ِ من کجاست ؟
من که به زخم دشنه‌ها ، مرهم‌ِ بوسه می‌زدم
دشنه شدم ، دشنه شدم ، بگو غلاف‌ِ من کجاست
یغما گلرویی
من‌ُ با ترانه بشناس ، ای ستاره‌ی غزلپوش !
این من‌ِ مُرده‌ی سردُ ، زنده کن تو هُرم‌ِ آغوش
تلخی‌ِ هزار تا گریه توی لرزش صدامه
اما نقش‌ِ یه تبسم همیشه روی لبامه
با نقاب‌ِ این تبسم صورتم رُ می‌پوشونم
با چش‌ِ بسته می‌بینم ، با لب‌ِ بسته می‌خونم
گم شده راه‌ِ کودکی ، اون دل‌ِ صاف‌ِ من کجاست ؟
دستای پاک‌ُ عاشق‌ِ ترانه‌باف‌ِ من کجاست ؟
من که به زخم دشنه‌ها ، مرهم‌ِ بوسه می‌زدم
دشنه شدم ، دشنه شدم ، بگو غلاف‌ِ من کجاست ؟
ای غریبه‌ی قدیمی ! من‌ُ با ترانه بشناس
صفحه‌ی بعدی سفیده ، آخرِ قصه همین‌جاس
نگا ! کن یه مردِ گریون ، پشت‌ِ پرده‌ی نقابه
من میون‌ِ ابرا نیستم ، کبوتر تو چاه می‌خوابه
من‌ُ بشناس تا بفهمم توی آینه‌ها کی‌اَم من ؟
یه اجاق‌ِ سردِ خاموش ، یا یه چلچراغ‌ِ روشن ؟
گم شده راه‌ِ کودکی ، اون دل‌ِ صاف‌ِ من کجاست ؟
دستای پاک‌ُ عاشق‌ِ ترانه‌باف‌ِ من کجاست ؟
من که به زخم دشنه‌ها ، مرهم‌ِ بوسه می‌زدم
دشنه شدم ، دشنه شدم ، بگو غلاف‌ِ من کجاست
یغما گلرویی
دوشنبه است
روز خوبی برای دوستت دارم هایی
که نگفته ای!
بر میزی که شمع های شب قبلش
هنوز بوی شعر می دهد
این فنجان ها
باید پهلو به پهلو
پر و خالی شوند.
بر صندلی سفید
سرخ نشده ای
نگاهت را از آبی طوری
به قهوه ی جوشیده ی چشم ها یم
برگردان
که ته نشین شوم.
ساعت از پنج گذشته است
دست هایت را تعارف کن
این گونه که باد
گیسوانت را می وزد
چیزی از من برای بوسه
نخواهد ماند.......!
آرام از منشورهاي اتفاقم مي گذرند
چه آشفته ام ؟!
هنگام كه برآمدن آهي
گره از بخت ِگياهي نمي گشايد !
تقدير روي سلول هاي سينه اي
شانه به موهاي من مي كشد
با بوي دلرباي شكسته
كه مُهره ها از مرگ ِماه مي ربود
« مينا »يي كه بر سرت از هميشه زيباتر است
از همان بينايي ِبرگ لاي شاخه هاي شب
پرنده ها چه زود مي خوابند
وقتي وزش آرام باد
اختري را عبور مي دهد
اين شانه ها هر چه صبور باشند
طاقت اشك نخواهند داشت
ترديد ِخواب هائيكه هر چه بريده شوند
پرواز از پرسش ِخويش كمي افتد !
شب شوق گريه دارم
وقتي از گريز ِمنشورها
هنجارها به يادم نمي آيند
چه باوري از بوسه داشته ام مگر
اين گونه كه بو به « مينا » ي زهرا مي كنم گريه ام مي گيرد
بو به ريشه ي گياهاني كه گره از گناهشان گشوده ام
اما هنوز دست اين تقدير
موهاي سينه ام را چنگ مي زند
دكمه هام را مي بندم
روي منشورهاي موازي
خورشيد مگر گناه كرده
كه چنين بر زخم هاي او سايه مي زنند
پرنده ها چه زود مي خوابند
وقتي درخت هنوز دردش را
با كسي نگفته است
من اما زخم هام را همه تو مي داني
وقتی دلم
در خیال تو پرسه می زند مدام
حس می کنم
کسی را طولانی
با لطافتُ شکوه اولین بوسه
همیشه دوست داشته ام
باید عشق باشد عشق !
در خیال تو پرسه می زند مدام
حس می کنم
کسی را طولانی
با لطافتُ شکوه اولین بوسه
همیشه دوست داشته ام
باید عشق باشد عشق !
