مشاعره با اشعار فروغ فرخ زاد

[F A R Z A N E]

آسمان همچو صفحه دل من
روشن از جلوه های مهتابست
امشب از خواب خوش گریزانم
که خیال تو خوشتر از خوابست
خیره بر سایه های وحشی بید
می خزم در سکوت بستر خویش
باز دنبال نغمه ای دلخواه
می نهم سر بروی دفتر خویش
تن صدها ترانه میرقصد​

در گذشت پر شتاب لحظه های سرد
چشم های وحشی تو در سکوت خویش
گرد من دیوار می سازد
می گریزم از تو در بیراهه های راه

 

[mani24]

در گذشت پر شتاب لحظه های سرد
چشم های وحشی تو در سکوت خویش
گرد من دیوار می سازد
می گریزم از تو در بیراهه های راه

هر زمان عشقی و ياری دیگر
کاش ما آن دو پرستو بودیم
که همه عمر سفر می کردیم
از بهاری به بهار دیگر
آه، اکنون ديریست
که فرو ریخته در من، گوئی،
تيره آواری از ابر گران
چو می آميزم، با بوسهء تو

 

[baran72]

هر زمان عشقی و ياری دیگر
کاش ما آن دو پرستو بودیم
که همه عمر سفر می کردیم
از بهاری به بهار دیگر
آه، اکنون ديریست
که فرو ریخته در من، گوئی،
تيره آواری از ابر گران
چو می آميزم، با بوسهء تو

ولي آن پلك هاي تقره الود
دريغا،تاسحرگه بسته بودند
سبك چون گوش ماهي هاي ساحل
به روي ديده اش بنشسته بودند

 

[mani24]

ولي آن پلك هاي تقره الود
دريغا،تاسحرگه بسته بودند
سبك چون گوش ماهي هاي ساحل
به روي ديده اش بنشسته بودند

در شعله می نشانی و مدهوش میکنی
ای ماهی طلایی مرداب خون من
خوش باد مستیت که مرا نوش میکنی
تو دره بنفش غروبی که روز را
بر سینه می فشاری و خاموش میکنی
در سایه ها فروغ تو بنشست و رنگ باخت
او را به سایه از چه سیه پوش میکنی؟

 

[I2ose]

يكشب چو نام من بزبان آری
می خوانمت بعالم رويایی
بر موج های ياد تو می رقصم
چون دختران وحشی دريایی

 

[mani24]

يكشب چو نام من بزبان آری
می خوانمت بعالم رويایی
بر موج های ياد تو می رقصم
چون دختران وحشی دريایی

یار من کیست ای بهار سپید ؟
گر نبوسد در این بهار مرا
یار من نیست ای بهار سپید
دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را به خویش می خواند ؟
سبزه ها لحظه ای خموش خموش
آنکه یار منست می داند
آسمان می دود ز خویش برون
دیگر او در جهان نمی گنجد
آه گویی که این همه آبی
در دل آسمان نمیگنجد
در بهار او زیاد خواهد برد​

 

[baran72]

یار من کیست ای بهار سپید ؟
گر نبوسد در این بهار مرا
یار من نیست ای بهار سپید
دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را به خویش می خواند ؟
سبزه ها لحظه ای خموش خموش
آنکه یار منست می داند
آسمان می دود ز خویش برون
دیگر او در جهان نمی گنجد
آه گویی که این همه آبی
در دل آسمان نمیگنجد
در بهار او زیاد خواهد برد​

در شب کوچک من ، افسوس
باد با برگ درختان ميعادي دارد
در شب کوچک من دلهرهء ويرانيست

گوش کن
وزش ظلمت را مي شنوي ؟
من غريبانه به اين خوشبختي مي نگرم
من به نوميدي خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را مي شنوي ؟

 

[I2ose]

يکی مهمان ناخوانده،
ز هر درگاه رانده سخت وامانده
رسيده نيمه شب از راه، تن خسته، غبارآلود
نهاده سر بروی سينه ی رنگين کوسن هایی
که من در سالهای پيش
همه شب تا سحر می دوختم با تارهای نرم ابريشم
هزاران نقش رويایی بر آنها در خيال خويش

 

[baran72]

يکی مهمان ناخوانده،
ز هر درگاه رانده سخت وامانده
رسيده نيمه شب از راه، تن خسته، غبارآلود
نهاده سر بروی سينه ی رنگين کوسن هایی
که من در سالهای پيش
همه شب تا سحر می دوختم با تارهای نرم ابريشم
هزاران نقش رويایی بر آنها در خيال خويش

شب در اعماق سیاهی ها

مه چو در هاله ی راز آید

نگران دیده به ره دارم
شاید آن گمشده باز آید

 

[sorona]

شب در اعماق سیاهی ها

مه چو در هاله ی راز آید

نگران دیده به ره دارم
شاید آن گمشده باز آید

داني از زندگي چه مي خواهم
من تو باشم، تو، پاي تا سر تو
زندگي گر هزارباره بود
بار ديگر تو، بار ديگر تو

 

[I2ose]

وه چه شيرينست
بر سر گور تو ای عشق نيازآلود
پای كوبيدن
وه چه شيرينست
از تو ای بوسه سوزنده مرگ آور
چشم پوشيدن

 

[baran72]

وه چه شيرينست
بر سر گور تو ای عشق نيازآلود
پای كوبيدن
وه چه شيرينست
از تو ای بوسه سوزنده مرگ آور
چشم پوشيدن

نمی دانم چه میخواهم خدایا
به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جوید نگاه خسته من
چرا افسرده است این فلب پرسوز​

 

[I2ose]

ز جمع آشنايان می گريزم
به كنجی می خزم آرام و خاموش
نگاهم غوطه ور در تيرگی ها
به بيمار دل خود می دهم گوش

 

[baran72]

ز جمع آشنايان می گريزم
به كنجی می خزم آرام و خاموش
نگاهم غوطه ور در تيرگی ها
به بيمار دل خود می دهم گوش

شادي و غم مني بحيرتم
خواهم از تو ... در تو آورم پناه
موج وحشيم كه بي خبر ز خويش
گشته ام اسير جذبه هاي ماه

 

[دختر شرقی]

هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی میریزد
مرواریدی صید نخواهد کرد

 

[nasim_shsh]

در فضای شیمیایی بعد از طلوع
تنها صداست
صدا که جذب ذره های زمان خواهد شد
چرا توقف کنم؟

 

[I2ose]

من پری کوچک غمگینی را می شناسم
که دلش را در یک نی لبک چوبین می نوازد آرام آرام
پری کوچک غمگینی
که شب از یک بوسه میمیرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

 

[zahra.71]

من پری کوچک غمگینی را می شناسم
که دلش را در یک نی لبک چوبین می نوازد آرام آرام
پری کوچک غمگینی
که شب از یک بوسه میمیرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

در آن دو چشم وحشی و بیگانه رنگ او
ما رفته ایم در دل شبهای ماهتاب
با قایقی به سینه امواج بیکران
بشکفته در سکوت پریشان نیمه شب

 

[دختر شرقی]

بسكه لبريزم از تو، مي خواهم
چون غباري ز خود فرو ريزم
زير پاي تو سر نهم آرام
به سبك سايه تو آويزم

 

[nasim_shsh]

می دویدم در بیابان های وهم انگیز
می نشستم در کنار چشمه ها سرمست
می شکستم شاخه های راز را، اما
از تن این بوته هر دم شاخه ای می رست

 

[succulent]

می دویدم در بیابان های وهم انگیز
می نشستم در کنار چشمه ها سرمست
می شکستم شاخه های راز را، اما
از تن این بوته هر دم شاخه ای می رست

تنهاتر از یک برگ
بابار شادیهای مهجورم
در آبهای سبز تابستان
آرام میرانم

 

[I2ose]

من از کجا مي آيم؟ من از کجا مي آيم؟
که اينچنين به بوی شب آغشته ام؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را مي گويم.....

 

[nasim_shsh]

ما عشقمان را در غبار کوچه میخواندیم
ما با زبان ساده ی گلهای قاصد آشنا بودیم

 

[baran72]

ما عشقمان را در غبار کوچه میخواندیم
ما با زبان ساده ی گلهای قاصد آشنا بودیم

من از آنجا سر خوش و آزاد
ديده مي دوزم به دنيائي كه چشم پر فسون تو
راه هايش را به چشمم تار مي سازد
ديده مي دوزم بدنيائي كه چشم پر فسون تو
همچنان در ظلمت رازش
گرد آن ديوار مي سازد

 

[دختر شرقی]

در سكوت لبم ناله پيچيد
شعله شمع مستانه لرزيد
چشم من از دل تيرگي ها
قطره اشكي در آن چشم ها ديد

 

[baran72]

در سكوت لبم ناله پيچيد
شعله شمع مستانه لرزيد
چشم من از دل تيرگي ها
قطره اشكي در آن چشم ها ديد

در پایان نور ،خود را در انعکاس تنهایی می یابم .
و
به آغاز خلوت گاه خود می اندیشم،
آنجا که پایانی برای اشک ها و حسرت ها نیست ،
دیوار های تنم ،
مرا در ازدحام سکوت ِ تنهاییم ،می فشارند،
ایستاده در فضای خاموش،
بدون هیچ راهی برای فرار،
تنها منم ، که همه ی وجودم را ،در انتهای خواب به تماشا می نشینم .

 

[دختر شرقی]

ميتوان زيبائي يک لحظه را با شرم
مثل يک عکس سياه مضحک فوري
در ته صندوق مخفي کرد
ميتوان در قاب خالي ماندهء يک روز
نقش يک محکوم ، يا مغلوب ، يا مصلوب را آويخت
ميتوان باصورتک ها رخنهء ديوار را پوشاند
ميتوان با نقشهاي پوچ تر آميخت

 

[baran72]

ميتوان زيبائي يک لحظه را با شرم
مثل يک عکس سياه مضحک فوري
در ته صندوق مخفي کرد
ميتوان در قاب خالي ماندهء يک روز
نقش يک محکوم ، يا مغلوب ، يا مصلوب را آويخت
ميتوان باصورتک ها رخنهء ديوار را پوشاند
ميتوان با نقشهاي پوچ تر آميخت

تو برايم ترانه مي خواني
سخنت جذبه اي نهان دارد
گوئيا خوابم و ترانه تو
از جهاني دگر نشان دارد

 

[I2ose]

در آنجا، بر فراز قله ی کوه
دو پايم خسته از رنج دويدن
به خود گفتم که در اين اوج ديگر
صدايم را خدا خواهد شنيدن


بسوی ابرهای تيره پرزد
نگاه روشن اميدوارم
ز دل فرياد کردم کای خداوند
من او را دوست دارم، دوست دارم...

 

[nasim_shsh]

من ز شرم شکوفه لبریزم
یار من کیست،ای بهار سپید؟
گر نبوسد در این بهار مرا
یار من نیست،ای بهار سپید