مشاعرۀ سنّتی

[MAHRaVE]

در عهد پادشاه خطاپوش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله فروش

شراب لعل کش وروی مه جبینان بین
خلاف مذهب آنان ، جمال اینان بین​

 

[maryam.joon]

نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی
گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم

 

[MAHRaVE]

من كه باشم كه بر ان خاطر عاطر گذرم
لطف ها مي كني اي خاك درت تاج سرم​

 

[maryam.joon]

مرا می بینی و زیادت میکنی دردم
تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

 

[MAHRaVE]

معاشران عجم می پس از غذا نوشند
چو پیش خورد جوان طیره گشت از ان رستم​

 

[zoha]

من و درگیر سکون بودن و اوجی تا هیچ
جرات بال مرا خوب بهم ریخته ای

 

[maryam.joon]

یا رب امان ده تا باز بیند
چشم محبان روی حبیبان

 

[MAHRaVE]

یارب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن
گردد شَمامِه ی کَرَمَش کارساز من ؟​

 

[maryam.joon]

یارب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن​

گردد شَمامِه ی کَرَمَش کارساز من ؟​

ناگهان پرده بر انداخته ای یعنی چه
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه

 

[zoha]

نا امیدم از زمین . از زمان
پاسخم نه این نه آن نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد

 

[MAHRaVE]

ناگهان پرده بر انداخته ای یعنی چه
مست از خانه برون تاختهای یعنی چه

هرکه عاشق وش نیامد ، در نفاق افتاده بود
نقش می بستم که گیرم گوشه ای زآن چشم مست​

 

[MAHRaVE]

نا امیدم از زمین . از زمان
پاسخم نه این نه آن نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد

در مقامات طریقت هر کجا کردیم سیر
عافیت را بانظربازی ، فراق افتاده بود
​

 

[maryam.joon]

دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست
توان به دست تو دادن گرش نکو داری

 

[zoha]

دل خوش عشق شما نیستم ای اهل زمین
به خداوند که معشوقه من بالایی ست

 

[maryam.joon]

تشنه بادیه را هم به زلالی در یاب
به امیدی که در این ره به خدا می داری

 

[MAHRaVE]

دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست
توان به دست تو دادن گرش نکو داری

یک سبد ستاره
کوزه ای پر اب
دسته ای گل از نگاه افتاب
یک ردا برای شانه های مهربان تو

 

[zoha]

دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست
توان به دست تو دادن گرش نکو داری

یک لحظه خواست روی زمین خم شود نشد
می خواست شبیه حضرت آدم شود نشد

کوشید خواب های قشنگی که دیده بود
در خاطرش دوباره مجسم شود ، نشد

 

[MAHRaVE]

در آرزوی خاک دَر یار سوختیم
یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی ​

__________________

 

[maryam.joon]

یک سبد ستاره
کوزه ای پر اب
دسته ای گل از نگاه افتاب
یک ردا برای شانه های مهربان تو

وقت سحر است خیز ای مایه ناز
نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز

کانها که بجایند نپایند بسی
وآنها که شدند کس نمیاید باز

 

[zoha]

وقت سحر است خیز ای مایه ناز
نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز

کانها که بجایند نپایند بسی
وآنها که شدند کس نمیاید باز

زیبا شدن که حاصل بهبود نسل هاست
در خانواده تو جداندر جد است، نیست؟

 

[maryam.joon]

تو نیز باده به چنگ آر و ره صحرا گیر
که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

 

[MAHRaVE]

تارهای اندوه از درونم
به ریشه های 1000 ساله تنیده ست
و حرمت حریم صداقت را
به تلنگری فرو می ریزد
نگاه عاصی تو ...​

 

[MAHRaVE]

تو نیز باده به چنگ آر و ره صحرا گیر که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

. در عاشقی هزار غم و درد هست و نیست
دردی از این بدتر که بود یار با رقیب​

 

[maryam.joon]

به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
تو را در این سخن انکار کار ما نرسد

 

[MAHRaVE]

به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
تو را در این سخن انکار کار ما نرسد

دلا ، دِلالت خِیرت کنم به راه نجات
مَکن به فسق مباهات و زُهد هم مَفروش ​

 

[maryam.joon]

دلا ، دِلالت خِیرت کنم به راه نجات


مَکن به فسق مباهات و زُهد هم مَفروش ​

شاهد عهد شباب آمده بودش به خواب
باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد

 

[MAHRaVE]

شاهد عهد شباب آمده بودش به خواب
باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد

در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود

تا ابد جام مرادش همدم جانی بود​

 

[maryam.joon]

در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود​

تا ابد جام مرادش همدم جانی بود​

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

 

[MAHRaVE]

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

در دو روز عمر خود سخت دانی کرده ام
با همه نامهربانان مهربانی کرده ام ​

 

[maryam.joon]

در دو روز عمر خود سخت دانی کرده ام


با همه نامهربانان مهربانی کرده ام ​

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم