[In reply to علی سیدصالحی]
@Aliseyedsalehi
وقتی گوشیمو از جیبم درآووردم متوجه شدم که خاموش شده و هیچ حرکتی انجام نمیده
فوراً شروع کردم به زدن دکمه روی گوشی ، دو بار دکمه رو میزدم و دو بار گوشی رو فوت میکردم ،خیلی سخت بود
هر كسي نميتونس تو اون شرایط و با اون حالی که من داشتم به شارژ مصنوعی فکر کنه ولی من سعی میکردم رو خودم مسلط باشم ، تلاشمو کردم و
در عین نا باوری بعد از مدتی گوشیم روشن شد ولی کاش نمیشد
گوشیم روشن بود ولی کند شده بود
زنگ نمیخورد
تو یک سری از برنامه ها نمیرفت
اگه زیاد بهش گیر میدادی خاموش روشن میشد ، اونجا بود که فهمیدم گوشیم سکته ی مغزی کرده ، بله ، اون بعد از تلاشهای من روشن شده بود ولی بخشی از کاراییشو از دست داده بود ، دیگه حالش خوب نبود
گوشی بود ولی گوشی نبود
آروم آروم بدتر شد
بعد از یک روز کاملا از دست رفت ، فقط روشن بود ولی دیگه هیچ کاری نمیکرد ، فقط روشن بود ، همین
تو دستم گرفتمش ، نگاش کردم ، با دستمال کاغذی تمیزش کردم
یه روزایی بود که فقط اون میدونس تو دل من چی میگذره ، شعرای منو تو قلبش جا داده بود ، شعرایی که هیچ کس از نوشتنش خبر نداشت ، عاشقانه های بین من و عشقمو شنیده بود ، خصوصی ترین حرفامو اون میدونست ،عکس یک سری از خاطراتمو تو خودش نگه داشته بود که شاید یه روزی به بچه هام یا نوه هام نشون بده ، ساعت ها صبوری میکرد و با من بازی کسل آور سودوکو حل میکرد ، اون هیچ وقت گلایه ای نکرد .
در حال درد و دل با گوشیم بودم که چشمم به سیب گاز زده ی پشتش افتاد
هبوط ، سیب ...
تصمیمم رو گرفتم ، یعنی به تصمیمش احترام گذاشتم ، اون قبلِ من تصمیمش رو گرفته بود
گذاشتمش روی میز تو اتاق
همونجایی که صبحا میرفت رو مخ من تا بیدارم کنه ، کلی ازم فحش میخورد ، تو سرش میزدم ، اسنوزش میکردم ولی هیچی نمیگفت ، ميذاشت بخوابم و خودش بيدار ميموند تا ١٠ دقيقه بعد دوباره بيدارم كنه...
آه، بله ، گذاشتمش رو ميز
چند ساعتی روی میز موند تا آروم آروم شارژش تموم شد و خاموش شد
تصمیم گرفتم برای همیشه خاموشش کنم ، تصمیم گرفتم قطعاتشو به بقیه گوشیایی که احتیاج دارن اهدا کنم ، شاید اسپیکرش تو گوشی دیگه ای دوباره صدا کنه ، شاید دوربینش با گوشی دیگه ای بتونه دوباره دنیا رو ببینه شاید اون اینجوری راضی تر باشه ،
آخه دیشب خوابشو دیدم ، در حالیکه کاور سفید پوشیده بود داشت از یه منظره ی پر از گل عکس میگرفت ، دیگه هنگ نميكرد
حالش خوب بود
خوب .
نيما نافع
گاهی به همین راحتی با یک کلمه، یک جمله، یک نیشخند یا حالتی از یک چهره می توانیم مردم را از بهشت خودشان بیرون بکشیم و این واقعاً بی رحمانه ترین کاری ست که انجام می دهیم!!!
؟
