مشاعرۀ سنّتی

[hamid_61]

این لب بوسه فریبی که تو را داده خدا

ترسم آینه به دیدن ز تو قانع نشود

 

[iman.mpr]

این لب بوسه فریبی که تو را داده خدا

ترسم آینه به دیدن ز تو قانع نشود

دل به امید روی او همدم جان نمی​شود / جان به هوای کوی او خدمت تن نمی​کند
ساقی سیم ساق من گر همه درد می​دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی​کند

 

[sh@di]

دل به امید روی او همدم جان نمی​شود / جان به هوای کوی او خدمت تن نمی​کند
ساقی سیم ساق من گر همه درد می​دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی​کند

دل به رغبت میسپارد جان به چشم مست یار... گرچه هشیاران ندادند اختیار خود به کس

 

[iman.mpr]

دل به رغبت میسپارد جان به چشم مست یار... گرچه هشیاران ندادند اختیار خود به کس

سرو چمان من چرا میل چمن نمی​کند / همدم گل نمی​شود یاد سمن نمی​کند
دی گله​ای ز طره​اش کردم و از سر فسوس / گفت که این سیاه کج گوش به من نمی​کند

 

[Ka!SeR]

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا
درش ببست و کليدش به دلستاني داد

 

[won-a-pa-lei]

دانی که دلبر با دلم چون کرد و من چون کردمش
او از جفا خون کرد و من از دیده بیرون کردمش

 

[iman.mpr]

شراب تلخ می​خواهم که مردافکن بود زورش / که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش
سماط دهر دون پرور ندارد شهد آسایش / مذاق حرص و آز ای دل بشو از تلخ و از شورش

 

[won-a-pa-lei]

شب به هم درشکند زلف چلیپائی را
صبحدم سردهد انفاس مسیحائی را

 

[iman.mpr]

شب به هم درشکند زلف چلیپائی را
صبحدم سردهد انفاس مسیحائی را

از در درآمدی و من از خود به درشدم / گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم
گوشم به راه تا که خبر می​دهد ز دوست / صاحب خبر بیامد و من بی​خبر شدم

 

[won-a-pa-lei]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

 

[iman.mpr]

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم / از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم
من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت / کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

 

[venous_20]

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می​دارد که بربندید محمل​ها

 

[raha]

ای هوسهای دلم باری بیا رویی نما
ای مراد و حاصلم باری بیا رویی نما

 

[iman.mpr]

او می​رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان / دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می​رود
برگشت یار سرکشم بگذاشت عیش ناخوشم / چون مجمری پرآتشم کز سر دخانم می​رود

 

[salvador]

در آه ما نهفته خزان و بهار حسن

تأثیرهاست با نفس گرم و سرد ما




رخش اینچنین متاز که پیش از تو دیگری

کردست اینچنین و ندیدست گرد ما

 

[won-a-pa-lei]

در پیش بیدردان چرا فریاد بی حاصل کنم
گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحبدل کنم

 

[won-a-pa-lei]

از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او
تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم

 

[sh@di]

از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او
تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم

مباش در پی ازار و هرچه خواهی کن .... که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست

 

[won-a-pa-lei]

مباش در پی ازار و هرچه خواهی کن .... که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

 

[sh@di]

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

تو پنداری که بدگو رفت و جان برد ... حسابش با کرام الکاتبین است

 

[salvador]

ترک عاشق کش من مست برون رفت امروز



تا دگر خون که از دیده روان خواهد بود

 

[won-a-pa-lei]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

 

[sh@di]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

مکن به نامه سیاهی ملامت من مست ... که اگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت

 

[won-a-pa-lei]

تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود
طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود

 

[iman.mpr]

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن / من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می​رود
سعدی فغان از دست ما لایق نبود ای بی​وفا / طاقت نمیارم جفا کار از فغانم می​رود

 

[kachal63]

دست طمع چو پیش کسان میکنی دراز / پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش

 

[naghmeirani]

شرط عشقست که از دوست شکایت نکنند

لیکن از شوق حکایت به زبان می‌آید

سعدیا این همه فریاد تو بی دردی نیست

آتشی هست که دود از سر آن می‌آید

 

[iman.mpr]

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت / ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت

 

[naghmeirani]

تا به غایت ره میخانه نمی‌دانستم

ور نه مستوری ما تا به چه غایت باشد

 

[iman.mpr]

در دل و جان خانه کردی عاقبت / هر دو را دیوانه کردی عاقبت
آمدی کآتش در این عالم زنی / وانگشتی تا نکردی عاقبت