تو گل سرخ منی
تو گل یاسمنی
تو چنان شبنم پاک سحری؟
نه، از آن پاکتری.
تو بهاری؟ نه بهاران از تست
از تو می گیرد وام،
هر بهار این همه زیبایی را
هوس باغ و بهارانم نیست
ای بهین باغ و بهارانم تو!
دستان بسته ام آزاد نبود تا هر چشم انداز را به جان در برکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر کامل و هر پگاه دیگر
هر قله و هر درخت و هر انسان دیگر را.
ای ستاره، ما سلام مان بهانه است
عشق مان دروغ جاودانه است!
در زمین، زبان حق بریده اند،
حق، زبان تازیانه است!
وانکه با تو صادقانه درددل کند
های های گریه ی شبانه است!