مشاعرۀ سنّتی

[puyan khan]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گروو باده و دفتر جایی

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت
به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد




سعدی رو دوست دارم

 

[naghmeirani]

یا رب این اتش که بر جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

 

[traneh.]

یا رب این اتش که بر جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

لاله دیدم روی زیبا توام آمد بیاد
شعله دیدم سرکشی های توام آمد بیاد
سوسن و گل آسمانی مجلسی آراستند
روی و موی مجلس آرای توام آمد بیاد

صفحه 7070 عه چه بامزه

 

[BISEI]

درقالب این خاكیان عمری است سرگردان شدم
چون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم كرده ام​

​

 

[traneh.]

درقالب این خاكیان عمری است سرگردان شدم
چون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم كرده ام​

​

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید

حافظ جان

 

[puyan khan]

دست از طلب ندارم تا کام من برآید		یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر		کز آتش درونم دود از کفن برآید
بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران		بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید

حافظ جان

 

[naghmeirani]

دست از طلب ندارم تا کام من برآید		یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر		کز آتش درونم دود از کفن برآید
بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران		بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

دو زلفونت بود تار ربابم
چه ميخواهي از اين حال خرابُم؟

تو كه با مو سر ياري نداري
چرا هر نيمه شو ايي به خوابُم؟

 

[puyan khan]

مرا حالي است با جانان که جانم در نمي گنجد
مرا سري است با دلبر که دل در بر نمي گنجد

خرابات است و ما سرمست و ساقي جام مي بر دست
در اين خلوتسراي دل بجز دلبر نمي گنجد

چه غوغايي است درد او که در هر دل نمي باشد
چه سودائي است عشق او که در هر سر نمي گنجد

دو زلفونت بود تار ربابم
چه ميخواهي از اين حال خرابُم؟

تو كه با مو سر ياري نداري
چرا هر نيمه شو ايي به خوابُم؟

 

[حميدرن]

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود
از گوشه ای برون ای کوکب هدایت

 

[naghmeirani]

تا مگر همچو صبا باز به کوی تو رسم
حاصلم دوش به جز ناله شبگیر نبود
آن کشیدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع
جز فنای خودم از دست تو تدبیر نبود
آیتی بود عذاب اندُه حافظ بی تو
که برِ هیچ کسش حاجت تفسیر نبود
​

 

[traneh.]

تا مگر همچو صبا باز به کوی تو رسم
حاصلم دوش به جز ناله شبگیر نبود
آن کشیدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع
جز فنای خودم از دست تو تدبیر نبود
آیتی بود عذاب اندُه حافظ بی تو
که برِ هیچ کسش حاجت تفسیر نبود
​

در حسن رخ خوبان پیدا همه او دیدم
در چشم نکورویان زیبا همه او دیدم
در دیدهٔ هر عاشق او بود همه لایق
وندر نظر وامق عذرا همه او دیدم
دلدار دل افگاران غم‌خوار جگرخواران
یاری ده بی‌یاران، هرجا همه او دیدم



عراقی

 

[BISEI]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی‌ آن دروَد عاقبت کار که کشت​

 

[traneh.]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی‌ آن دروَد عاقبت کار که کشت
​

ترک من، ای من غلام روی تو
جمله ترکان جهان هندوی تو
لعل تو شیرین‌تر از آب حیات
زان بگو خوشتر چه باشد؟ روی تو
خرم آن عاشق، که بیند آشکار
بامدادان طلعت نیکوی تو
فرخ آن بی‌دل، که یابد هر سحر
از گل گلزار عالم بوی تو
حیف نبود ما چنین تشنه جگر؟
و آب حیوان رایگان در جوی تو
دل گرفتار کمند زلف تو
جان شکار غمزهٔ جادوی تو
غمزهٔ خونخوار تو کرد آنچه کرد
تا چه خواهد کرد با ما خوی تو؟
من چو سر در پای تو انداختم
بر سر آیم عاقبت چون موی تو
چون دل من در سر زلف تو شد
هم شود گه گاه همزانوی تو
هم ببیند جان جمال تو عیان
چون نهان شد در خم گیسوی تو
هم زمان جایی دگر سازی مقام
تا نیابد کس نشان و بوی تو
هر نفس جایی دگر پی گم کنی
تا عراقی ره نیابد سوی تو

ببخشید میدونم خیلی طولانی شد ولی حیف نبود نصفه میذاشتم شعر به این خوشگلی رو

 

[BISEI]

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی

تا با تو بگویم غم شب های جدایی


​

 

[traneh.]

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی

تا با تو بگویم غم شب های جدایی


​

یک لحظه دیدن رخ جانانم آرزوست
یکدم وصال آن مه خوبانم آرزوست
در خلوتی چنان، که نگنجد کسی در آن
یکبار خلوت خوش جانانم آرزوست
من رفته از میانه و او در کنار من
با آن نگار عیش بدینسانم آرزوست
جانا، ز آرزوی تو جانم به لب رسید
بنمای رخ، که قوت دل و جانم آرزوست

 

[BISEI]

[FONT=IRANSans !important]

تو شبی در انتظاری ننشسته‌ای چه دانی

که چه شب گذشت بر منتظران ناشکیبت

​

[/FONT]

[FONT=IRANSans !important]

[/FONT]​

 

[traneh.]

[FONT=IRANSans !important]

تو شبی در انتظاری ننشسته‌ای چه دانی

که چه شب گذشت بر منتظران ناشکیبت

​

[/FONT]

[FONT=IRANSans !important]
[/FONT]​

تو خود ای شب جدایی چه شبی بدین درازی
بگذر که جان سعدی بگداخت از نهیبت


این شعر سعدی رو خیلی دوست داشتم چ خوب ک گذاشتین^___^

 

[puyan khan]

تو بندگی چو فرمایگان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روش بنده پروری داند

 

[ESPEranza]

در کوی توام پای تمنا نرود
من سعی بسی کنم ولی پا نرود
خواهم که ز کویت روم، اما چه کنم
کاین بیهوده گرد پا، دگر جا نرود

وحشی بافقی...

 

[puyan khan]

در خرابات مغان نور خدا میبینم
وین عجب بین که چه نوری زکجا میبینم

 

[pearan]

من مهندس گشته ام راه دلت پیدا کنم

ورنه با یک شغل ساده،میشود خورد و نمرد

 

[حميدرن]

در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست

ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع


بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است

با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع


همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع


سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین

تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع


آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

 

[ESPEranza]

عمرت تا کی به خود پرستی گذرد
یا در پی هستی و نیستی گذرد
می خور که چنین عمر که غم در پی اوست
آن به که بخواب یا به مستی گذرد



خیام

 

[نازنین فاطیما]

عمرت تا کی به خود پرستی گذرد
یا در پی هستی و نیستی گذرد
می خور که چنین عمر که غم در پی اوست
آن به که بخواب یا به مستی گذرد



خیام

دل همه دم به یاد توست , دیده در انتظار توست
بر در و دیوار دلم , نقش تو و نگار توست​

 

[naghmeirani]

تو كمان كشيده و در كمين
كه زني به تيرم و من غمين
همه غمم بود از همين
كه خدا نكرده خطا كني

 

[puyan khan]

یک شب آتش در نیستانی فتاد		سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد
شعله تا سرگرم کار خویش شد		هر نی‌ای شمع مزار خویش شد
نی به آتش گفت: کاین آشوب چیست؟		مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی‌سبب نفروختم		دعوی بی‌معنی‌ات را سوختم
زانکه می‌گفتی نی ام با صد نمود		همچنان در بند خود بودی که بود
با چنین دعوی چرا ای کم عیار		برگ خود می ساختی هر نوبهار
مرد را دردی اگر باشد خوش است		درد بی‌دردی علاجش آتش است

[h=2][/h]

 

[naghmeirani]

تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی

 

[ESPEranza]

یار مرا، غار مرا، عشق جگر خوار مرا
یار تویی، غار تویی، خواجه نگهدار مرا

 

[BISEI]

آن چنان در هوای خاک درش
می رود آب دیده ام که مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده ام که مپرس​

 

[naghmeirani]

سروم سر نوازش در پیش و من به حیرت
کز بخت سرکشم چیست این پایه سر به راهی
رفتیم رو به کاخ آمال و آرزوها
آنجا که چرخ بوسد ایوان بارگاهی

"شهریار"