زمانى كه انسان مى خواهد نماز بخواند، شياطين دور او را مى گيرند تا نگذارند نماز برگزار شود. وعده مى دهند كه هنوز زود است و براى نماز وقت زيادى مانده، فعلا خسته اى قدرى استراحت كن، الان گرسنه اى قدرى غذا بخور، بعداَ نماز را خواهى خواند.
بعد كه مشغول نماز شد، او را وسوسه مى كنند و توجه او را از نماز منصرف مى نمايند. و به چيز ديگرى مشغول مى دارند، فكر انسان را به همه جا مى برند به جز نماز. (1)
پیامبر اکرم(صلى الله عليه و آله) فرمودند:
وقتى بنده اى مشغول نماز و ذكر خدا مى شود، شيطان مى آيد و به او مى گويد: به ياد فلان چيز باش، فكر فلان كار را بكن، اين قدر وسوسه مى كند تا انسان را از فكر نماز بيرون ببرد و به شك اندازد، به طورى كه نداند چند ركعت نماز خوانده است.
در حديث ديگرى آمده:
وقتى انسان مشغول نماز شد شيطان مى آيد سد راهش مى شود تا از نماز دور گردد. در اين موقع جنگ و نزاع ميان نمازگزار و شيطان بر پا مى شود. (2)
به همين جهت، مكان نماز را محراب مى گويند. محراب، مكان حرب و جنگ است. چون شيطان موقع نماز در آن مكان مى آيد، وسوسه مى كند كه انسان را منصرف كند و انسان كوشش مى نمايد با او مخالفت نمايد. گاهى شيطان غالب مى شود، و توجه انسان را از نماز بيرون مى برد و گاهى انسان پیروز می شود. اين زد و خورد تا آخر نماز ادامه دارد.
لذا به انسان دستور داده شده كه وقتى مى خواهد نماز يا قرآن بخواند، از اول آماده باشد، و خود را مسلح نمايد، ضربه اول را به او بزند و آن ضربه: پناه بردن به خدا از شرّ شيطان و وسوسه هاى اوست.
قرآن هم با كمال صراحت مى فرمايد:
«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ»
(هنگام قرآن خواندن، پناه به خدا ببر از شر شيطان رانده شده.) (3)
منابع:
1- وسايل الشيعه، ج 5، ص 345 - كتاب وافى، ج 8، ص 922
2- لئالى الاخبار، ج 4، ص 28
3- سوره نحل، آيه 97
