تک بیتی های ناب وپرمعنا

[*زهره*]

بر لب ساغر ازان بوسه‌ی سیراب زنند

که نیارد سخن از مجلس مستان بیرون​

 

[*زهره*]

ز آسمان کهنسال چشم جود مدار

نمی‌دهد، چو سبو کهنه گشت، نم بیرون​

 

[naghmeirani]

تو و چشمی که ز دلها گذرد مژگانش
من و دزدیده نگاهی که به مژگان نرسد​

 

[naghmeirani]

تا نگاه افکنده ای تسخیرِ شهری کرده ای
همچو بویِ گل که تا بر خاست بستانرا گرفت​

 

[*زهره*]

هر که داند که خبرها همه در بیخبری است

هرگز از گوشه‌ی میخانه نیاید بیرون​

 

[*زهره*]

آه کز کودک مزاجیهای ابنای زمان

ابجد ایام طفلی را ز سر باید گرفت​

 

[naghmeirani]

تا قیامت مژه بر هم نزنم گر دانم
که امیدِ نگهی روزِ جزا خواهد بود​

 

[*زهره*]

من آن وحشی غزالم دامن صحرای امکان را

که می‌لرزم ز هر جانب غباری می‌شود پیدا​

 

[*زهره*]

برهمن از حضور بت، دل آسوده‌ای دارد

نباشد دل به جا آن را که در غیب است معبودش​

 

[naghmeirani]

خوشدل تهرانی

خوشدل تهرانی

مشو چون شمع سر تا پا زبان تا سوزدت هستی
صدف شو تا گهر یابی به پاداشِ خموشیها
​

 

[*زهره*]

سال‌ها در پرده دل خون خود را خورده‌ام

تا درین گلزار چون گل یک دهن خندیده‌ام​

 

[*زهره*]

حسن در زندان همان بر مسند فرماندهی است

من عزیز مصر را در وقت خواری دیده‌ام​

 

[naghmeirani]

مجمر اصفهانی

مجمر اصفهانی

به چه عضوِِ تو زنم بوسه ؟نداند چه کند
بر سرِ سفرۀ سلطان چو نشیند درویش​

 

[naghmeirani]

هادی رنجی

هادی رنجی

بوسه ای کردم ز رخسارش تمنا دوش گفت
دیدنِ این گلستان خوبست و گل چیدن خطاست​

 

[amator-2]

می مخور با همه کس تا نخورم خ.ن جگر
سرنکش تا نکشد سر به فلک فریادم

 

[*زهره*]

من از روییدن خار سر دیوار دانستم

که ناکس کس نمی‌گردد بدین بالا نشینی‌ها​

 

[naghmeirani]

صائب

صائب

جوانی برد با خود آنچه می آمد به کار از من
خس و خاری به جا مانده است از چندین بهار از من

 

[*زهره*]

حرف سبک نمی بردم از قرار خویش

از هر صدا چو کوه نبازم وقار خویش​

 

[naghmeirani]

صائب

صائب

زندان جان پاک بود تنگنای جسم
در خم قرار نیست شراب رسیده را

 

[*زهره*]

صایب

صایب

به زور، چهره‌ی خود را شکفته می‌دارم

چو پسته‌ای که کند زخم سنگ خندانش​

 

[Mitra_Galaxy]

غلط است اين تفكر كه بپنداريم زندگي مي گذرد
بپذيريم عزيز ؛ زندگي مي ماند ؛ من و تو مي گذريم​

 

[Mitra_Galaxy]

در کاخ مجلل خبر از عشق مجو / که سعادت همه در کلبه درویشان است

 

[*زهره*]

در آشیان به خیال تو آنقدر ماندم

که غنچه شد گل پرواز در پر و بالم​

 

[*زهره*]

دست و پا گم می‌کنم زان نرگس نیلوفری

من که عمری شد بلای آسمانی می‌کشم​

 

[sahele 87]

گرچه جانم رود از دست در این کنج قفس
یادت از دل نرود تا که مرا هست نفس


"آن سوی دلتنگیها خدایی هست که داشتنش جبران همه
نداشتن هاست"

 

[*زهره*]

ز خوشه چینی این چهره‌های گندم گون

سفید را به نظر یک جو اعتبار نماند​

 

[naghmeirani]

جز تیرگیِ شامِ فراغت ، که دلم سوخت
هر شام ز پی ، مژدۀ صبح و سحری داشت​

 

[naghmeirani]

کلیم کاشانی

کلیم کاشانی

جفا مکن ، که مکافاتِ گریۀ بلبل
امان نداد که گل خنده را تمام کند​

 

[*زهره*]

نیم به خاطر صحرا چو گردباد گران

نفس چو راست کنم، می‌برم گرانی خویش​

 

[mob]

گر بلندت کسی دهد دشنام

به که ساکن دهد جواب سلام