رفتاری که ما به آدمهای غریبه نشون میدیم، تبدیل میشه به همون تصویری که ما از “مردم” توی ذهنمون داریم. شاید من یه نفر باشم از این سیل جمعیت خیلی زیاد آدمها، اما دونه دونه جمع میشیم و یه جامعه بزرگ رو تشکیل میدیم. پس اگه قبول داشته باشیم که جزء های کوچک به اندازه کل اهمیت دارن، باید بدونیم که رفتار تک تک ماها در مکان های عمومی خیلی اهمیت داره.
درسته که شاید کسی ما رو در مکان های عمومی نشناسه، اما این دلیل بر این نیست که نامرئی هستیم و کسی ما رو نمیبینه. شما دارید بخشی از روز یه عالمه آدم دیگه (هرچند غریبه) رو می سازید. مثلا چه حسی پیدا می کنید اگه صبح زود یه نفر توی پیاده روی جلوی خونه تون تف بندازه؟ شما اون رو نمیشناسید و شاید هم دیگه هیچوقت همدیگه رو نبینید. اما چرا باید با چنین صحنه زشتی روبرو بشید؟
برای هر تغییری توی جامعه، بهتره از خودمون شروع کنیم. اگه از بلند صحبت کردن با تلفن توی تاکسی بدتون میاید، خودتون اولین کسی باشید که این کار رو رعایت می کنه. توی مکان های عمومی بلند بلند حرف نزنیم، محترم صحبت کنیم و ناسزا و شوخی های نامناسب به زبون نیاریم، حتی اگه با صمیمی ترین دوستمون باشه. آرایش کردن رو باید توی دستشویی انجام داد، توی مکان های عمومی آرایش خودتون رو تمدید نکنید. بلند بلند آدامس جویدن ممکنه یه عادت قدیمی باشه، اما توی مکانهای عمومی باید کنارش بذارید. صدای ترکوندن آدامس واقعا رفتار نامناسبیه.
از آشغال ریختن روی زمین چی میشه گفت؟ اگه دوست ندارید یه روز که روی چمن دراز کشیدین و به آسمون آبی نگاه میکنید، باد یه تیکه آشغال رو با خودش بیاره و باعث بشه حس کنید توی زبال دونی نشستید، پس خودتون هم برای این موضوع تلاش کنید. فین و تف کردن جاش تو خیابون نیست. یه درصد احتمال بدیم که شاید سیگار کشیدنمون بقیه رو اذیت می کنه. هر چیزی که صحنه ی زشتی برای دیگران ایجاد می کنه رو کنار بگذارید، یا به اوقاتی که توی تنهایی تون هستید محدودش کنید. میخوایم از دنیا جای بهتری برای زندگی کردن بسازیم، پس بهتره خودمون با رعایت همین نکات کوچک اما مهم شروع کنیم.
منبع: رنگی رنگی
