مرسی . اطلاعات مفیدی بود .
+ - + اخبار فیزیک + - +
- شروع کننده موضوع rosvayejanan
- تاریخ شروع
[h=2]حذف نوفه از آزمایش‌های مربوط به آشکارسازی امواج گرانشی[/h]
در آزمایش‌هایی که امروزه به منظور آشکارسازی امواج گرانشی صورت می‌گیرند، از روش‌هایی برای تداخل‌سنجی استفاده می‌شود که نوفه ناشی از لیزر در آنها اثرات منفی بسیاری دارد. به تازگی گروهی از دانشمندان دانشگاه استنفورد روشی را برای تداخل‌سنجی پیشنهاد داده‌اند که با نام تداخل‌سنجی اتمی شناخته می‌شود و دارای مزایای زیادی نسبت به سایر روش‌ها است. یکی از این مزایا آن است که اثر نوفه‌های لیزری هنگام استفاده از این روش تا حد قابل توجهی کاهش می‌یابد.
نظریه نسبیت عام اینشتین وجود امواج گرانشی را پیش‌بینی می‌کند، اما تا کنون این امواج تنها به صورت غیر مستقیم در داده‌های اختر فیزیکی مشاهده شده‌اند. گروه‌های بین‌المللی بسیاری در حال جستجو برای دستیابی به شواهد مستقیمی مبنی بر وجود امواج گرانشی با استفاده از تداخل‌سنج‌های لیزری غول‌پیکری هستند که قادرند تغییر فاز ناشی از این حضور امواج را آشکارسازی کنند، اما غالبا حساسیت این آشکارسازها به علت وجود نوفه حاصل از لیزر بسیار محدود است. اخیرا در مقاله‌ای که توسط پیتر گراهام (Peter Graham) و همکارانش از دانشگاه استنفورد در فیزیکال ریویو لترز چاپ شده است، این گروه پیشنهاد کرده‌اند که از پایداری و دقت امواج مادی برای حل مشکلات ناشی از نوفه که در آزمایش‌های امروزی به چشم می‌خورد استفاده شود.
تداخل‌سنج‌های اتمی کارایی بهتری نسبت به سایر تداخل‌سنج‌ها دارند، چرا که قادرند شتاب اتم‌های در حال سقوط آزاد را در دو مکان مختلف برای تعیین تغییرات فضازمان اندازه بگیرند. در این نوع از تداخل‌سنج‌ها تنها یک لیزر برای بررسی هر دو گروه از اتم‌های در حال سقوط آزاد کافی است، بنابراین اثرات نوفه لیزر تا حد چشمگیری نسبت به سایر تداخل‌سنج‌ها کمتر است. با این حال هنگامی که طول لیزر برای اندازه‌گیری اثرات گرانشی به اندازه کافی زیاد می‌شود نوفه‌ها مجددا باز می‌گردند.
به همین دلیل گراهام و همکارانش تصمیم گرفتند تا از فوتونها برای برانگیخته کردن اتم‌ها و بازگرداندن مجدد آنها به حالت پایه و نیز برای شکافتن و آمیختن دوباره تابع موج آنسامبل اتمی استفاده کنند. هنگامی که آنسامبل ادغام می‌شود، فریزهای تداخلی ناشی از امواج مادی به مدت زمانی که اتم‌ها در تراز برانگیخته باقی مانده‌اند بستگی پیدا می‌کند. در این مجموعه اتم‌ها همانند کرونومترهایی عمل می‌کنند که زمان گذار از تراز برانگیخته به تراز پایه را در پالس‌های لیزر میان دو نقطه اندازه‌گیری می‌کنند. چنانچه یک موج گرانشی از داخل این مجموعه عبور کند، زمان حرکت نور دچار نوسان می‌شود. بنابراین اثر این امواج با استفاده از تداخل‌سنج‌های اتمی که مدت زمان برانگیختگی اتم‌های کرونومتر را احساس می‌کنند اندازه گرفته می‌شود.
گروه گراهام می‌گوید که چنانچه این آزمایش از نظر تجربی قابل اجرا باشد، دارای مزیت‌های فراوانی نسبت به روش‌های پیشین است. به عنوان مثال در این روش ما به جای آنکه از دو بازوی بسیار طولانی عمود بر هم برای تداخل‌سنج استفاده کنیم تنها به یک بازو نیاز داریم. همچنین این روش تنها به ثابت بودن سرعت نور بستگی دارد، بنابراین میزان پایداری لیزر اثر چندانی بر روی اندازه‌گیری‌های ما نخواهد داشت.
منبع:http://physics.aps.org/synopsis-for/...ett.110.171102
مرجع:http://prl.aps.org/abstract/PRL/v110/i17/e171102a
http://psi.ir/html/general/index_f.html
نظریه نسبیت عام اینشتین وجود امواج گرانشی را پیش‌بینی می‌کند، اما تا کنون این امواج تنها به صورت غیر مستقیم در داده‌های اختر فیزیکی مشاهده شده‌اند. گروه‌های بین‌المللی بسیاری در حال جستجو برای دستیابی به شواهد مستقیمی مبنی بر وجود امواج گرانشی با استفاده از تداخل‌سنج‌های لیزری غول‌پیکری هستند که قادرند تغییر فاز ناشی از این حضور امواج را آشکارسازی کنند، اما غالبا حساسیت این آشکارسازها به علت وجود نوفه حاصل از لیزر بسیار محدود است. اخیرا در مقاله‌ای که توسط پیتر گراهام (Peter Graham) و همکارانش از دانشگاه استنفورد در فیزیکال ریویو لترز چاپ شده است، این گروه پیشنهاد کرده‌اند که از پایداری و دقت امواج مادی برای حل مشکلات ناشی از نوفه که در آزمایش‌های امروزی به چشم می‌خورد استفاده شود.
تداخل‌سنج‌های اتمی کارایی بهتری نسبت به سایر تداخل‌سنج‌ها دارند، چرا که قادرند شتاب اتم‌های در حال سقوط آزاد را در دو مکان مختلف برای تعیین تغییرات فضازمان اندازه بگیرند. در این نوع از تداخل‌سنج‌ها تنها یک لیزر برای بررسی هر دو گروه از اتم‌های در حال سقوط آزاد کافی است، بنابراین اثرات نوفه لیزر تا حد چشمگیری نسبت به سایر تداخل‌سنج‌ها کمتر است. با این حال هنگامی که طول لیزر برای اندازه‌گیری اثرات گرانشی به اندازه کافی زیاد می‌شود نوفه‌ها مجددا باز می‌گردند.
به همین دلیل گراهام و همکارانش تصمیم گرفتند تا از فوتونها برای برانگیخته کردن اتم‌ها و بازگرداندن مجدد آنها به حالت پایه و نیز برای شکافتن و آمیختن دوباره تابع موج آنسامبل اتمی استفاده کنند. هنگامی که آنسامبل ادغام می‌شود، فریزهای تداخلی ناشی از امواج مادی به مدت زمانی که اتم‌ها در تراز برانگیخته باقی مانده‌اند بستگی پیدا می‌کند. در این مجموعه اتم‌ها همانند کرونومترهایی عمل می‌کنند که زمان گذار از تراز برانگیخته به تراز پایه را در پالس‌های لیزر میان دو نقطه اندازه‌گیری می‌کنند. چنانچه یک موج گرانشی از داخل این مجموعه عبور کند، زمان حرکت نور دچار نوسان می‌شود. بنابراین اثر این امواج با استفاده از تداخل‌سنج‌های اتمی که مدت زمان برانگیختگی اتم‌های کرونومتر را احساس می‌کنند اندازه گرفته می‌شود.
گروه گراهام می‌گوید که چنانچه این آزمایش از نظر تجربی قابل اجرا باشد، دارای مزیت‌های فراوانی نسبت به روش‌های پیشین است. به عنوان مثال در این روش ما به جای آنکه از دو بازوی بسیار طولانی عمود بر هم برای تداخل‌سنج استفاده کنیم تنها به یک بازو نیاز داریم. همچنین این روش تنها به ثابت بودن سرعت نور بستگی دارد، بنابراین میزان پایداری لیزر اثر چندانی بر روی اندازه‌گیری‌های ما نخواهد داشت.
منبع:http://physics.aps.org/synopsis-for/...ett.110.171102
مرجع:http://prl.aps.org/abstract/PRL/v110/i17/e171102a
http://psi.ir/html/general/index_f.html
دانشمندان 1947 آینده جهان را چگونه پیش‌بینی کردند؟
دانشمندان 1947 آینده جهان را چگونه پیش‌بینی کردند؟
[h=1]
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040703523
جمعه ۷ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۱۵
در ماه می سال 1947 گزارشی از پیش بینی وضعیت آینده جهان در حوزه سفرهای فضایی، شهرنشینی و تولید انرژی منتشر شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «هرلاند منچستر» در مقاله‌ای تحت عنوان «علم هرگز متوقف نمی‌شود»، علم را به چک سفیدی تعبیر کرده بود که با پیشرفتهای گسترده و بی‌نهایت روبه‌رو می‌شود.
مجله Popular Science در ماه می سال 1947 میلادی گزارشی منتشر کرده و پیشرفتهای علم بشر در حوزههای مختلف را پیش بینی کرد؛ در شصت و ششمین سالگرد انتشار این گزارش، آن را مرور می‌کنیم.
سفر فضایی
موشکهای دوربرد با سرعت یک هزار و 29 تا یک هزار و 528 کیلومتر در ساعت، در آینده سفرهای فضایی استفاده خواهند شد. موشک بالستیک کوتاه برد V-2 آلمان با سرعت 183 کیلومتر در ساعت، بهترین نمونه در زمان خود (1944 میلادی) محسوب می‌شد.
راه‌های کمربندی در اطراف کلانشهرها
با توجه به حجم عظیم ترافیک، شهرهای آینده در محاصره بزرگراه‌های چند طبقه درمی‌آیند.
کنترل آب و هوا
هواشناسان قادر به کنترل وضعیت بارش خواهند بود و پوشش‌های پرده مانندی امکان دریافت اشعه خورشید و بازتابش مجدد آن به آسمان را فراهم می‌کنند.
مهار فتوسنتز گیاهان
با کنترل فتوسنتز گیاهان می‌توان از انرژی خورشید برای تولید شکر، نشاسته، پروتئین، چربی و سلولز استفاده کرد.
شبکه امواج مایکروویو ماه
با استفاده از امواج مایکروویو ماه، امکان رله امواج رادیو- تلویزیونی، تلفن، تلگراف و فکس فراهم می‌شود.
باتری‌های اورانیومی
استفاده از انرژی هسته‌ای در آینده افزایش یافته و می‌توان از این انرژی برای تولید برق استفاده کرد.
انتهای پیام
سفر فضایی
راه‌های کمربندی در اطراف کلانشهرها
کنترل آب و هوا
مهار فتوسنتز گیاهان
شبکه امواج مایکروویو ماه
باتری‌های اورانیومی
کد خبرنگار: 71452
دانشمندان 1947 آینده جهان را چگونه پیش‌بینی کردند؟
[h=1]
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040703523
جمعه ۷ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۱۵
در ماه می سال 1947 گزارشی از پیش بینی وضعیت آینده جهان در حوزه سفرهای فضایی، شهرنشینی و تولید انرژی منتشر شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «هرلاند منچستر» در مقاله‌ای تحت عنوان «علم هرگز متوقف نمی‌شود»، علم را به چک سفیدی تعبیر کرده بود که با پیشرفتهای گسترده و بی‌نهایت روبه‌رو می‌شود.
مجله Popular Science در ماه می سال 1947 میلادی گزارشی منتشر کرده و پیشرفتهای علم بشر در حوزههای مختلف را پیش بینی کرد؛ در شصت و ششمین سالگرد انتشار این گزارش، آن را مرور می‌کنیم.
سفر فضایی
موشکهای دوربرد با سرعت یک هزار و 29 تا یک هزار و 528 کیلومتر در ساعت، در آینده سفرهای فضایی استفاده خواهند شد. موشک بالستیک کوتاه برد V-2 آلمان با سرعت 183 کیلومتر در ساعت، بهترین نمونه در زمان خود (1944 میلادی) محسوب می‌شد.
راه‌های کمربندی در اطراف کلانشهرها
با توجه به حجم عظیم ترافیک، شهرهای آینده در محاصره بزرگراه‌های چند طبقه درمی‌آیند.
کنترل آب و هوا
هواشناسان قادر به کنترل وضعیت بارش خواهند بود و پوشش‌های پرده مانندی امکان دریافت اشعه خورشید و بازتابش مجدد آن به آسمان را فراهم می‌کنند.
مهار فتوسنتز گیاهان
با کنترل فتوسنتز گیاهان می‌توان از انرژی خورشید برای تولید شکر، نشاسته، پروتئین، چربی و سلولز استفاده کرد.
شبکه امواج مایکروویو ماه
با استفاده از امواج مایکروویو ماه، امکان رله امواج رادیو- تلویزیونی، تلفن، تلگراف و فکس فراهم می‌شود.
باتری‌های اورانیومی
استفاده از انرژی هسته‌ای در آینده افزایش یافته و می‌توان از این انرژی برای تولید برق استفاده کرد.
انتهای پیام
سفر فضایی
راه‌های کمربندی در اطراف کلانشهرها
کنترل آب و هوا
مهار فتوسنتز گیاهان
شبکه امواج مایکروویو ماه
باتری‌های اورانیومیکد خبرنگار: 71452
[h=1]کشف ذره‌ای جدید در شتاب دهنده آسیایی[/h]
دو تیم تحقیقاتی که به طور مستقل بر روی دو شتاب‌دهنده ذرات مطالعه می‌کردند، موفق به کشف شواهدی از ذره چهار کوارکی به نام (Zc(3900 شدند
به گزارش ایسنا، دو تیم متشکل از چندین دانشمند بودند که تحت نظر نهادهایی از سراسر جهان در این پروژه فعالیت می‌کردند.
کشف آنچه ظاهرا یک ذره جدید است در آزمایشگاه‌های Belle ژاپن و BESIII چین و در نتیجه مطالعه (Y(4260 صورت گرفته است. ذره (Y(4260 در سال 2005 کشف شد.کشف ذره‌ای جدید در شتاب‌دهنده‌ای آسیایی
فیزیکدانان به این ذره علاقه‌مند هستند زیرا به نظر می‌رسد از یک کوارک دلربا (charmed)، یک کوارک ضددلربا (anti-charmed) و یک گلوئون اضافی (به علاوه گلوئون‌های که کوارک‌ها را به هم متصل نگه می‌دارند)، تشکیل شده است.
در مطالعه واپاشی (Y(4260 که در پس‌مانده‌های حاصل از برخورددادن الکترون‌ها و پوزیترون‌ها با یکدیگر در شتاب‌دهنده‌های تیم‌های تحقیقاتی یافت شد، هر دو تیم متوجه یک پرتو انرژی 3.9 گیگاالکترون‌ولتی شدند که تقریبا چهار برابر وزن یک پروتون است.
این امر نشان‌دهنده وجود یک ذره با چهار کوارک بود که پیش‌تر مشاهده نشده بود.
پس از مطالعه بیشتر، هر دو تیم به این نتیجه رسیدند که آنچه داده‌هایشان به آنها نشان می‌داد، ذره‌ای جدید و واقعی بود.
نشانه‌های اولیه حاکی از آن است که (Zc(3900 نوعی ماده ناشناخته (ذره‌ای با چهار کوارک) است.
این دو تیم 460 نمونه از ذره مزبور را یافته‌اند و این امر گواهی بر وجود واقعی آن است.
به نظر می‌سد این ذره دارای بار الکتریکی و دست کم یک کوارک دلربا و یک کوارک ضددلربا (anti-charmed) است.
هر دو تیم گمان می‌کنند که این ذره همچنین دارای یک کوارک بالا و یک کوارک anti-down است و به آن پیکره چهار کوارکی می‌دهد.
این گروه‌های تحقیقاتی معتقدند که توضیحات دیگری برای یافته‌هایشان می‌تواند وجود داشته باشد و آن این که (Zc(3900 می‌تواند یک جفت ذره دو کوارکه باشد که به یکدیگر پیوند خورده‌اند.
امکان دیگر این است که ذره مزبور، یک جفت ذره دو کوارکه است که به طور سستی به یکدیگر متصل‌اند؛ این بدین معناست که آنها برای مدت زمان کوتاهی با یکدیگر در تعامل هستند.
مطالعه چگونگی واپاشی (Zc(3900 باید به تعیین این که آیا آنچه این دو تیم کشف کرده‌اند، واقعا ذره جدیدی است یا این که ذره شناخته شده‌ای است که به شیوه جدید رفتار می‌کند، بیانجامد.
دو تیم تحقیقاتی که به طور مستقل بر روی دو شتاب‌دهنده ذرات مطالعه می‌کردند، موفق به کشف شواهدی از ذره چهار کوارکی به نام (Zc(3900 شدند
به گزارش ایسنا، دو تیم متشکل از چندین دانشمند بودند که تحت نظر نهادهایی از سراسر جهان در این پروژه فعالیت می‌کردند.
کشف آنچه ظاهرا یک ذره جدید است در آزمایشگاه‌های Belle ژاپن و BESIII چین و در نتیجه مطالعه (Y(4260 صورت گرفته است. ذره (Y(4260 در سال 2005 کشف شد.کشف ذره‌ای جدید در شتاب‌دهنده‌ای آسیایی
در مطالعه واپاشی (Y(4260 که در پس‌مانده‌های حاصل از برخورددادن الکترون‌ها و پوزیترون‌ها با یکدیگر در شتاب‌دهنده‌های تیم‌های تحقیقاتی یافت شد، هر دو تیم متوجه یک پرتو انرژی 3.9 گیگاالکترون‌ولتی شدند که تقریبا چهار برابر وزن یک پروتون است.
این امر نشان‌دهنده وجود یک ذره با چهار کوارک بود که پیش‌تر مشاهده نشده بود.
پس از مطالعه بیشتر، هر دو تیم به این نتیجه رسیدند که آنچه داده‌هایشان به آنها نشان می‌داد، ذره‌ای جدید و واقعی بود.
نشانه‌های اولیه حاکی از آن است که (Zc(3900 نوعی ماده ناشناخته (ذره‌ای با چهار کوارک) است.
این دو تیم 460 نمونه از ذره مزبور را یافته‌اند و این امر گواهی بر وجود واقعی آن است.
به نظر می‌سد این ذره دارای بار الکتریکی و دست کم یک کوارک دلربا و یک کوارک ضددلربا (anti-charmed) است.
هر دو تیم گمان می‌کنند که این ذره همچنین دارای یک کوارک بالا و یک کوارک anti-down است و به آن پیکره چهار کوارکی می‌دهد.
این گروه‌های تحقیقاتی معتقدند که توضیحات دیگری برای یافته‌هایشان می‌تواند وجود داشته باشد و آن این که (Zc(3900 می‌تواند یک جفت ذره دو کوارکه باشد که به یکدیگر پیوند خورده‌اند.
امکان دیگر این است که ذره مزبور، یک جفت ذره دو کوارکه است که به طور سستی به یکدیگر متصل‌اند؛ این بدین معناست که آنها برای مدت زمان کوتاهی با یکدیگر در تعامل هستند.
مطالعه چگونگی واپاشی (Zc(3900 باید به تعیین این که آیا آنچه این دو تیم کشف کرده‌اند، واقعا ذره جدیدی است یا این که ذره شناخته شده‌ای است که به شیوه جدید رفتار می‌کند، بیانجامد.
[h=1]ساخت شتاب‌دهنده ذرات فوق‌العاده قوی روی میزی![/h]
ziدانشمندان دانشگاه تگزاس در آستین اندازه یک شتاب‌دهنده ذرات با انرژی بالا را از دو میدان فوتبال به یک اینچ کاهش دادند.
به گزاش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این شتاب‌دهنده ذرات قادر است انرژی و سرعت‌هایی را که تاکنون فقط با ابزار اصلی با طول صدها متر تولید می‌شدند، تولید کند.
این دستاورد گام بزرگی به سمت استاندارد کردن شتاب‌دهنده‌های پلاسمای لیزر گیگاالکترون‌ولتی در لابراتوارهای سراسر جهان است.
یک گیگا الکترون‌ولت میزان انرژی است که هنگامی که یک الکترون در عرض تفاوت پتانسیل الکتریکی یک میلیارد ولتی حرکت می‌کند، تولید یا از دست می‌دهد.
دانشمندان دانشگاه تگزاس حدود نیم میلیارد الکترون را در مسافتی حدود یک اینچ به دو گیگاالکترون‌ولت شتاب دادند.
تاکنون این میزان انرژی و تمرکز توسط یک شتاب‌دهنده معمولی با طول بیش از دو زمین فوتبال به دست آمده بود. شتاب‌دهنده جدید حدود 10 هزار برابر کوچکتر شده است.
با موفقیت شتاب‌دهنده دو گیگاالکترون‌ولتی جدید، دانشمندان انتظار دارند در چند سال آینده شتاب‌دهنده‌های 10 گیگاالکترون‌ولتی به اندازه چند اینچ بسازند و همچنین شتاب‌دهنده‌های 20 گیگاالکترون‌ولتی به همان اندازه را ظرف یک دهه بسازند.
یکی از عوامل کیفی مهم شتاب‌دهنده دو گیگاالکترون‌ولتی جدید توانایی این ابزار برای تولید پرتوهای ایکس دارای دوام فمتوثانیه است.
در این مقیاس زمانی مولکول‌ها ارتعاش کرده و سریع‌ترین واکنش‌های شیمایی روی می‌دهند.
با پرتوهای ایکس با این میزان شفافیت که با کالیبرهای ابزار بزرگ برابری می‌کند، محققان می‌توانند ساختارهای اتمی را با دقت عالی مشاهده کنند.
به منظور خلق الکترون‌های با این سطح انرژی که برای تولید پرتوهای ایکس لازم هستند، تیم علمی از شتاب لیزر-پلاسما استفاده کرد که شامل شات‌کردن یک پالس لیزری کوتاه اما بسیار قدرتمند به درون گاز با استفاده از لیزر Texas Petawatt بود.
فیزیکدانان مدعی‌اند که می‌توانند یک لیزر الکترون آزاد پرتو ایکس، یعنی شفاف‌ترین منبع اشعه ایکس را برای علم به ارمغان آورند.
ziدانشمندان دانشگاه تگزاس در آستین اندازه یک شتاب‌دهنده ذرات با انرژی بالا را از دو میدان فوتبال به یک اینچ کاهش دادند.
به گزاش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این شتاب‌دهنده ذرات قادر است انرژی و سرعت‌هایی را که تاکنون فقط با ابزار اصلی با طول صدها متر تولید می‌شدند، تولید کند.
این دستاورد گام بزرگی به سمت استاندارد کردن شتاب‌دهنده‌های پلاسمای لیزر گیگاالکترون‌ولتی در لابراتوارهای سراسر جهان است.
یک گیگا الکترون‌ولت میزان انرژی است که هنگامی که یک الکترون در عرض تفاوت پتانسیل الکتریکی یک میلیارد ولتی حرکت می‌کند، تولید یا از دست می‌دهد.
دانشمندان دانشگاه تگزاس حدود نیم میلیارد الکترون را در مسافتی حدود یک اینچ به دو گیگاالکترون‌ولت شتاب دادند.
تاکنون این میزان انرژی و تمرکز توسط یک شتاب‌دهنده معمولی با طول بیش از دو زمین فوتبال به دست آمده بود. شتاب‌دهنده جدید حدود 10 هزار برابر کوچکتر شده است.
با موفقیت شتاب‌دهنده دو گیگاالکترون‌ولتی جدید، دانشمندان انتظار دارند در چند سال آینده شتاب‌دهنده‌های 10 گیگاالکترون‌ولتی به اندازه چند اینچ بسازند و همچنین شتاب‌دهنده‌های 20 گیگاالکترون‌ولتی به همان اندازه را ظرف یک دهه بسازند.
یکی از عوامل کیفی مهم شتاب‌دهنده دو گیگاالکترون‌ولتی جدید توانایی این ابزار برای تولید پرتوهای ایکس دارای دوام فمتوثانیه است.
در این مقیاس زمانی مولکول‌ها ارتعاش کرده و سریع‌ترین واکنش‌های شیمایی روی می‌دهند.
با پرتوهای ایکس با این میزان شفافیت که با کالیبرهای ابزار بزرگ برابری می‌کند، محققان می‌توانند ساختارهای اتمی را با دقت عالی مشاهده کنند.
به منظور خلق الکترون‌های با این سطح انرژی که برای تولید پرتوهای ایکس لازم هستند، تیم علمی از شتاب لیزر-پلاسما استفاده کرد که شامل شات‌کردن یک پالس لیزری کوتاه اما بسیار قدرتمند به درون گاز با استفاده از لیزر Texas Petawatt بود.
فیزیکدانان مدعی‌اند که می‌توانند یک لیزر الکترون آزاد پرتو ایکس، یعنی شفاف‌ترین منبع اشعه ایکس را برای علم به ارمغان آورند.
[h=1]503 جهان بیگانه احتمالی کشف شد[/h]
تلسکوپ «کپلر» موفق به شناسایی 503 سیاره بیگانه احتمالی شده که ممکن است برخی از آنها از شکلی از حیات که برای انسان شناخته شده، برخوردار بوده یا از آن پشتیبانی کنند.
براساس گزارش یاهو، محققان پروژه کپلر می‌گویند برخی از این سیاره‌های جدید بسیار کوچک هستند و تعدادی از آنها نیز در منطقه قابل سکونت مدار ستاره خود قرار دارند اما هنوز تا اثبات این احتمالات به مطالعات زیادی نیاز خواهد بود. یافته‌های اخیر تعداد کاندیداهای سیاره‌های فراخورشیدی کپلر را به 3216 مورد رسانده‌استکه از این میان تنها 132 سیاره به تائید رسیده‌اند.
یافته‌های جدید از میان رصدهایی که کپلر طی سه سال اول عملیاتش یعنی از می سال 2009 تا مارچ سال 2012 انجام داده استخراج شده‌است، این فضاپیما از زمانی که به دلیل نقص در یکی از ابزارهای جهت‌یابی‌اش دچار اختلال شده،موفق به شکار سیاره جدید دیگری نشده است.
کپلر رصد‌های خود را به واسطه ردیابی نوسانات نوری که به واسطه عبور سیاره‌ها از برابر ستاره‌هایشان ایجاد می‌شود انجام می‌دهد. کپلر این عمل را به واسطه خیره شدن به بیش از 15 هزار ستاره هدف اینجام می‌دهد و وظیفه ثابت ماندن زاویه دید کپلر نیز به عهده سه ابزار ژیروسکوپ مانند است که چرخ‌های واکنشی نامیده می‌شوند و به تازگی یکی از آنها دچار اختلال شده‌است.
کپلر به همراه چهار چرخ واکنشی به فضا پرتاب شد اما درحال حاضر دو چرخ از این چهار عدد از کار افتاده‌اند و اگر یکی از این چرخ‌ها توانایی خود را به دست نیاورند، روزهای شکار سیاره این رصد‌خانه 600 میلیون دلاری ناسا به پایان خواهند رسید زیرا توانایی کپلر برای ثابت ماندن در یک موقعیت از بین خواهد رفت.
همشهری
براساس گزارش یاهو، محققان پروژه کپلر می‌گویند برخی از این سیاره‌های جدید بسیار کوچک هستند و تعدادی از آنها نیز در منطقه قابل سکونت مدار ستاره خود قرار دارند اما هنوز تا اثبات این احتمالات به مطالعات زیادی نیاز خواهد بود. یافته‌های اخیر تعداد کاندیداهای سیاره‌های فراخورشیدی کپلر را به 3216 مورد رسانده‌استکه از این میان تنها 132 سیاره به تائید رسیده‌اند.
یافته‌های جدید از میان رصدهایی که کپلر طی سه سال اول عملیاتش یعنی از می سال 2009 تا مارچ سال 2012 انجام داده استخراج شده‌است، این فضاپیما از زمانی که به دلیل نقص در یکی از ابزارهای جهت‌یابی‌اش دچار اختلال شده،موفق به شکار سیاره جدید دیگری نشده است.
کپلر رصد‌های خود را به واسطه ردیابی نوسانات نوری که به واسطه عبور سیاره‌ها از برابر ستاره‌هایشان ایجاد می‌شود انجام می‌دهد. کپلر این عمل را به واسطه خیره شدن به بیش از 15 هزار ستاره هدف اینجام می‌دهد و وظیفه ثابت ماندن زاویه دید کپلر نیز به عهده سه ابزار ژیروسکوپ مانند است که چرخ‌های واکنشی نامیده می‌شوند و به تازگی یکی از آنها دچار اختلال شده‌است.
کپلر به همراه چهار چرخ واکنشی به فضا پرتاب شد اما درحال حاضر دو چرخ از این چهار عدد از کار افتاده‌اند و اگر یکی از این چرخ‌ها توانایی خود را به دست نیاورند، روزهای شکار سیاره این رصد‌خانه 600 میلیون دلاری ناسا به پایان خواهند رسید زیرا توانایی کپلر برای ثابت ماندن در یک موقعیت از بین خواهد رفت.
همشهری
[h=1]سیاهچاله‌ها چگونه اشعه‌های ایکس سخت تولید می‌کنند؟[/h]
محققان چندین موسسه علمی نظریه‌ای را در خصوص این که چگونه سیاهچاله‌های با جرم ستاره‌ای، پرتوهای ایکس سختشان را تولید می‌کنند، ارائه دادند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشمندانی از ناسا، دانشگاه جانز هاپکینز و موسسه فناوری روچستر، توانستند از شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای گازی که برای بازتولید طیفی از مشخصه‌های مهم اشعه ایکس به درون سیاهچاله جاری می‌شود، استفاده کنند.
مطالعه آنها پلی برای گسست بین نظریه و مشاهده است و نشان می‌دهد که هر دو پرتوهای ایکس نرم و سخت از گازی که به سمت یک سیاهچاله در حال چرخش است، سرچشمه می‌گیرد.
این مطالعه حرکات پیچیده، تعاملات ذره و میدان‌های مغناطیسی سرکش در گاز یک میلیارد درجه‌ای واقع در آستانه سیاهچاله را رهگیری کرد. این آستانه یکی از سخت‌ترین محیط‌های فیزیکی در جهان به شمار می‌آید.
پیش از این که گاز توسط سیاهچاله مصرف شود، حول آن می‌چرخد و سپس به درون یک دیسک مسطح انباشت می‌شود.
گازی که در این دیسک ذخیره می‌شود، به تدریج به سمت سیاهچاله می‌چرخد، فشرده می‌شود و هنگامی که به مرکز نزدیک می‌شود، حرارت می‌بیند.
سرانجام این گاز به دماهای بیش از 20 میلیون درجه فارنهایت می‌رسد و در شکل پرتوهای ایکس نرم یا با انرژی پایین، می‌درخشد.
مشاهدات نشان داده‌اند سیاهچاله‌ها مقادیر قابل‌توجهی اشعه‌های ایکس "سخت" را تولید می‌کنند که دارای نوری ده‌ها تا صد برابر بزرگتر از نور پرتوهای ایکس نرم است. این نور دارای انرژی بالا، به مفهوم وجود گازهای داغ‌تر است.
در این مطالعه محققان توانستند از مدل‌هایی استفاده کنند که با شواهدی که از طریق مشاهده جمع‌آوی شده بودند، مطابقت داشته باشد.
بررسی‌های آنها تایید می‌کند که پرتوهای ایکس سخت از تاج باریک داغ موجود در بخش فوقانی دیسک، نشات می‌گیرد که ساختاری شبیه به تاج داغ احاطه‌کننده خورشید دارد.
دانشمندان ابزاری را طراحی کردند تا چگونگی ساطع‌شدن، جذب یا افشانه‌شدن اشعه‌های ایکس از خلال هر دوی دیسک منسجم و ناحیه تاج را رهگیری کنند.
تیم علمی ارتباط مستقیمی را بین آشفتگی مغناطیسی دیسک، شکل‌گیری تاج یک میلیارد درجه‌ای و تولید اشعه‌های ایکس سخت حول یک سیاهچاله فعال و مصرف‌کننده، یافت.
سیاهچاله‌ها کاملا عجیب هستند و با دماهای بالای فوق‌العاده، حرکات و گرانش فوق‌العاده سریع، مرموزبودن کامل نسبیت عمومی را نمایش می‌دهند؛ با این حال، مطالعه جدید نشان می‌دهد فقط با استفاده از اصول فیزیکی استاندارد می‌توان به درک مناسبی از آنها دست یافت.
محققان چندین موسسه علمی نظریه‌ای را در خصوص این که چگونه سیاهچاله‌های با جرم ستاره‌ای، پرتوهای ایکس سختشان را تولید می‌کنند، ارائه دادند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشمندانی از ناسا، دانشگاه جانز هاپکینز و موسسه فناوری روچستر، توانستند از شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای گازی که برای بازتولید طیفی از مشخصه‌های مهم اشعه ایکس به درون سیاهچاله جاری می‌شود، استفاده کنند.
مطالعه آنها پلی برای گسست بین نظریه و مشاهده است و نشان می‌دهد که هر دو پرتوهای ایکس نرم و سخت از گازی که به سمت یک سیاهچاله در حال چرخش است، سرچشمه می‌گیرد.
این مطالعه حرکات پیچیده، تعاملات ذره و میدان‌های مغناطیسی سرکش در گاز یک میلیارد درجه‌ای واقع در آستانه سیاهچاله را رهگیری کرد. این آستانه یکی از سخت‌ترین محیط‌های فیزیکی در جهان به شمار می‌آید.
پیش از این که گاز توسط سیاهچاله مصرف شود، حول آن می‌چرخد و سپس به درون یک دیسک مسطح انباشت می‌شود.
گازی که در این دیسک ذخیره می‌شود، به تدریج به سمت سیاهچاله می‌چرخد، فشرده می‌شود و هنگامی که به مرکز نزدیک می‌شود، حرارت می‌بیند.
سرانجام این گاز به دماهای بیش از 20 میلیون درجه فارنهایت می‌رسد و در شکل پرتوهای ایکس نرم یا با انرژی پایین، می‌درخشد.
مشاهدات نشان داده‌اند سیاهچاله‌ها مقادیر قابل‌توجهی اشعه‌های ایکس "سخت" را تولید می‌کنند که دارای نوری ده‌ها تا صد برابر بزرگتر از نور پرتوهای ایکس نرم است. این نور دارای انرژی بالا، به مفهوم وجود گازهای داغ‌تر است.
در این مطالعه محققان توانستند از مدل‌هایی استفاده کنند که با شواهدی که از طریق مشاهده جمع‌آوی شده بودند، مطابقت داشته باشد.
بررسی‌های آنها تایید می‌کند که پرتوهای ایکس سخت از تاج باریک داغ موجود در بخش فوقانی دیسک، نشات می‌گیرد که ساختاری شبیه به تاج داغ احاطه‌کننده خورشید دارد.
دانشمندان ابزاری را طراحی کردند تا چگونگی ساطع‌شدن، جذب یا افشانه‌شدن اشعه‌های ایکس از خلال هر دوی دیسک منسجم و ناحیه تاج را رهگیری کنند.
تیم علمی ارتباط مستقیمی را بین آشفتگی مغناطیسی دیسک، شکل‌گیری تاج یک میلیارد درجه‌ای و تولید اشعه‌های ایکس سخت حول یک سیاهچاله فعال و مصرف‌کننده، یافت.
سیاهچاله‌ها کاملا عجیب هستند و با دماهای بالای فوق‌العاده، حرکات و گرانش فوق‌العاده سریع، مرموزبودن کامل نسبیت عمومی را نمایش می‌دهند؛ با این حال، مطالعه جدید نشان می‌دهد فقط با استفاده از اصول فیزیکی استاندارد می‌توان به درک مناسبی از آنها دست یافت.
[h=1]نخستین تلاش برای برقراری ارتباط با حیات فرازمینی[/h]
یک گروه از دانشمندان، تاجران و فعالان عرصه سرگرمی قصد دارند به جای انتظار منفعلانه برای نشانه‌های حیات هوشمند در کیهان، نخستین تلاش بشری برای ارسال پیام‌های مستمر به هوش فرازمینی را اجرایی کنند.
پروژه " لون سیگنال" از هرکس که دارای ارتباط اینترنتی است می‌خواهد که به ارسال پیام به فضاهای دور تر کمک کند تا بتوانند حضور خود را در کیهان اعلام کنند.
امروز دوشنبه 17 ژوئن (27 خرداد ماه) پروژه لون سیگنال افتتاح می‌شود و نخستین تلاش بشریت برای ارسال پیام‌های هوشمند به هوش فرازمینی را رقم می‌زند.
ارنستو کولیزا مسئول بازاریابی اصلی لون سیگنال دریک نشست خبری که طی آن اهداف این پروژه اعلام شد اظهار داشت: تا جایی که به یاد می‌آورم به بالا نگاه کرده و از خودم می‌پرسیدم که آیا کسی از آن بالا به من نگاه می‌کند یا خیر. فکر می‌کنم این فقط یک کنجکاوی ذاتی باشد که همه ما از آن برخورداریم. همه ما می‌خواهیم آنچه که در دیگر سو است را ببینیم این مسئله به میزان کنجکاوی ما ارتباط دارد.
دانشمندانی که با پروژه لون سیگنال همکاری دارند یک نقطه محبوب در فضا را انتخاب کرده‌اند که همه پیام‌هایی که از طریق شبکه این شرکت ارسال می‌شود به یک منظومه ستاره‌ای به نام Gliese 526 ارسال می‌شود. این منظومه در فاصله 17.6 سال نوری زمین قرار دارد.
جیکوب هک میرسا دانشمند ارشد این پروژه گفت: در این منطومه محققان هنوز سیاره‌ای که دور یک ستاره کوتوله قرمز بچرخد پیدا نکرده‌اند اما Gliese 526 یک کاندیدای مناسب برای پشتیبانی از حیات است که در فهرست منظومه‌های قابل سکونت نزدیک شناسایی شده است.
هک میرسا و اعضای تیم وی تصمیم دارند که این سیگنال را در آینده به یک منظومه ستاره‌ای منتقل کنند.
پیر فابر از بنیانگذاران این پروژه اظهار داشت: ما می‌خواهیم این کار سرگرم کننده باشد اما از سوی دیگر به دنبال استراتژی بلند مدت هستیم. ما اکنون نزدیکترین و منطقی‌ترین ستاره‌ها را هدف می‌گیریم.
اوپراتورهای لون سیگنال در زمان ارسال پیام به Gliese 526 از ایستگاه زمین جیمزبورگ استفاده می‌کنند، یک دیش رادیویی در مرکز کالیفرنیا که در سال 1968 ساخته شد. لون سیگنال این آنتن را به مدت 30 سال اجاره کرده است اما مقامات این شرکت امیدوارند که این پروژه طولانی‌تر از این مدت باشد.
مقامات این پروژه اظهار داشتند که امواج تلویزیونی، رادیویی و سایر پرتوهای الکترومغناطیسی به طور مستمر توسط دستگاه‌های سراسر جهان منتشر می‌شود؛ اما این سیگنال‌ها ضعیف‌تر از سیگنال‌هایی است که لون سیگنال ارسال می‌کند، از طرفی قابلیت شناسایی سیگنال‌هایی که این پروژه ارسال می‌کند در منظومه مقصد بیشتر است.
ایستگاه زمینی جیمز بروک چندین نوع پرتو به مقصد منظومه ستاره‌ای Gliese 526 ارسال می‌کند. یک پرتو دربرگیرنده پیام سلام است که توسط ستاره شناسی به نام مایکل بوش ارائه شده است. در این پیام موقعیت زمین توضیح داده شده و عناصر جدول تناوبی مورد اشاره قرار می‌گیرد و تعریفی از اتم هیدروژن در رمز دو دوئی ارائه می‌شود.
اگر یک گروه از بیگانگان فضایی روی یک سیاره که دور مدار Gliese 526 می‌چرخد دستگاهی معادل آرایه تلسکوپ آلن کالیفرنیا داشته باشند می‌توانند این پیام را شناسایی، ضبط و احتمالا رمز گشایی کنند.
نکته جالب درباره این پروژه این است که اعضای آن پیام‌های مردم از سراسر دنیا را به فضا ارسال می‌کند اما تنها نخستین پیام از سوی مردم رایگان خواهد بود اما پیام‌های بعدی که می‌تواند شامل پیام‌های تصویری باشد، دارای هزینه است.
کنجکاو
پروژه " لون سیگنال" از هرکس که دارای ارتباط اینترنتی است می‌خواهد که به ارسال پیام به فضاهای دور تر کمک کند تا بتوانند حضور خود را در کیهان اعلام کنند.
امروز دوشنبه 17 ژوئن (27 خرداد ماه) پروژه لون سیگنال افتتاح می‌شود و نخستین تلاش بشریت برای ارسال پیام‌های هوشمند به هوش فرازمینی را رقم می‌زند.
ارنستو کولیزا مسئول بازاریابی اصلی لون سیگنال دریک نشست خبری که طی آن اهداف این پروژه اعلام شد اظهار داشت: تا جایی که به یاد می‌آورم به بالا نگاه کرده و از خودم می‌پرسیدم که آیا کسی از آن بالا به من نگاه می‌کند یا خیر. فکر می‌کنم این فقط یک کنجکاوی ذاتی باشد که همه ما از آن برخورداریم. همه ما می‌خواهیم آنچه که در دیگر سو است را ببینیم این مسئله به میزان کنجکاوی ما ارتباط دارد.
دانشمندانی که با پروژه لون سیگنال همکاری دارند یک نقطه محبوب در فضا را انتخاب کرده‌اند که همه پیام‌هایی که از طریق شبکه این شرکت ارسال می‌شود به یک منظومه ستاره‌ای به نام Gliese 526 ارسال می‌شود. این منظومه در فاصله 17.6 سال نوری زمین قرار دارد.
جیکوب هک میرسا دانشمند ارشد این پروژه گفت: در این منطومه محققان هنوز سیاره‌ای که دور یک ستاره کوتوله قرمز بچرخد پیدا نکرده‌اند اما Gliese 526 یک کاندیدای مناسب برای پشتیبانی از حیات است که در فهرست منظومه‌های قابل سکونت نزدیک شناسایی شده است.
هک میرسا و اعضای تیم وی تصمیم دارند که این سیگنال را در آینده به یک منظومه ستاره‌ای منتقل کنند.
پیر فابر از بنیانگذاران این پروژه اظهار داشت: ما می‌خواهیم این کار سرگرم کننده باشد اما از سوی دیگر به دنبال استراتژی بلند مدت هستیم. ما اکنون نزدیکترین و منطقی‌ترین ستاره‌ها را هدف می‌گیریم.
اوپراتورهای لون سیگنال در زمان ارسال پیام به Gliese 526 از ایستگاه زمین جیمزبورگ استفاده می‌کنند، یک دیش رادیویی در مرکز کالیفرنیا که در سال 1968 ساخته شد. لون سیگنال این آنتن را به مدت 30 سال اجاره کرده است اما مقامات این شرکت امیدوارند که این پروژه طولانی‌تر از این مدت باشد.
مقامات این پروژه اظهار داشتند که امواج تلویزیونی، رادیویی و سایر پرتوهای الکترومغناطیسی به طور مستمر توسط دستگاه‌های سراسر جهان منتشر می‌شود؛ اما این سیگنال‌ها ضعیف‌تر از سیگنال‌هایی است که لون سیگنال ارسال می‌کند، از طرفی قابلیت شناسایی سیگنال‌هایی که این پروژه ارسال می‌کند در منظومه مقصد بیشتر است.
ایستگاه زمینی جیمز بروک چندین نوع پرتو به مقصد منظومه ستاره‌ای Gliese 526 ارسال می‌کند. یک پرتو دربرگیرنده پیام سلام است که توسط ستاره شناسی به نام مایکل بوش ارائه شده است. در این پیام موقعیت زمین توضیح داده شده و عناصر جدول تناوبی مورد اشاره قرار می‌گیرد و تعریفی از اتم هیدروژن در رمز دو دوئی ارائه می‌شود.
اگر یک گروه از بیگانگان فضایی روی یک سیاره که دور مدار Gliese 526 می‌چرخد دستگاهی معادل آرایه تلسکوپ آلن کالیفرنیا داشته باشند می‌توانند این پیام را شناسایی، ضبط و احتمالا رمز گشایی کنند.
نکته جالب درباره این پروژه این است که اعضای آن پیام‌های مردم از سراسر دنیا را به فضا ارسال می‌کند اما تنها نخستین پیام از سوی مردم رایگان خواهد بود اما پیام‌های بعدی که می‌تواند شامل پیام‌های تصویری باشد، دارای هزینه است.
کنجکاو
برندگان جوایز iop 2013
برندگان جوایز iop 2013
برندگان جوایز iop 2013
Isaac Newton Medal of the Institute of Physics
Sir John Pendry
Blackett Laboratory, Imperial College London
For his seminal contributions to surface science, disordered systems and photonics.
Dirac Medal and prize
Professor Stephen Mark Barnett
University of Strathclyde
For his wide ranging contributions throughout optics research, which both inspire and lead experimental endeavours.
Faraday Medal and prize
Professor E A Hinds
Centre for Cold Matter, Imperial College London
For his innovative and seminal experimental investigations into ultra-cold atoms and molecules.
Glazebrook Medal and prize
Professor Lyndon Rees Evans
CERN, Geneva and Imperial College London
For his outstanding leadership of the Large Hadron Collider Project.
Swan Medal and prize
Dr Stuart S P Parkin
IBM Research – Almaden
For his discoveries of the underlying physics and of novel device architectures that have established the field spintronics.
Chadwick Medal and prize
Professor Jonathan Butterworth
University College London
For his pioneering experimental and phenomenological work in high energy particle physics, especially in the understanding of hadronic jets.
Joule Medal and prize
Professor Paul French
Imperial College London
For his contributions to the development of Fluorescence Lifetime Imaging (FLIM) and its wide deployment from underpinning laboratory research to clinical application
Mott Medal and prize
Dr Andrew James Shields
Toshiba Research Europe Ltd
For his research on semiconductor sources and detectors of quantum light states, as well as their application to secure communication on optical fibres, quantum-enhanced sensing and quantum computing.
Payne-Gaposchkin Medal and prize
Professor Peter Norreys
University of Oxford and STFC Rutherford Appleton Laborator
For his pioneering contributions to the physics of fast particle generation and energy transport in relativistic laser- plasma interactions.
Rayleigh Medal and prize
Professor Edmund Copeland
University of Nottingham
For his work on particle/string cosmology from the evolution of cosmic superstrings, to the determination of the nature of Inflation in string cosmology and to constraining dynamical models of dark energy and modified gravity.
Tabor Medal and prize
Professor Peter Beton
University of Nottingham
For pioneering work on molecular organisation and manipulation on surfaces, particularly in relation to molecular rolling, the formation of nanoporous templates and entropically stabilised molecular tilings.
Young Medal and prize
Professor Jeremy J Baumberg
University of Cambridge
For his pioneering contributions to nanophotonics, and in particular for demonstrating the wide variety of coherent optical interactions of semiconductors.
Maxwell Medal and prize
Dr Joanna Dunkley
University of Oxford
For her contributions to determining the structure and history of our Universe
Moseley Medal and prize
Dr John J L Morton
University College London
For his contributions to experimental quantum control of electron and nuclear spins towards applications in quantum technologies.
Paterson Medal and prize
Dr Ian Chapman
CCFE Fusion Association
For his experimental investigations of the stability of fusion experiments that have provided critical insights into enhanced fusion performance.
Bragg Medal and prize
Bob Kibble
Retired, formerly University of Edinburgh
For his life-long contributions to the teaching of physics in all phases of education, from primary school to further and higher education.
Kelvin Medal and prize
Professor Jeff Forshaw
University of Manchester
For his wide-reaching work aimed at helping the general public to understand complex ideas in physics.
Sir John Pendry
Blackett Laboratory, Imperial College London
For his seminal contributions to surface science, disordered systems and photonics.
Dirac Medal and prize
Professor Stephen Mark Barnett
University of Strathclyde
For his wide ranging contributions throughout optics research, which both inspire and lead experimental endeavours.
Faraday Medal and prize
Professor E A Hinds
Centre for Cold Matter, Imperial College London
For his innovative and seminal experimental investigations into ultra-cold atoms and molecules.
Glazebrook Medal and prize
Professor Lyndon Rees Evans
CERN, Geneva and Imperial College London
For his outstanding leadership of the Large Hadron Collider Project.
Swan Medal and prize
Dr Stuart S P Parkin
IBM Research – Almaden
For his discoveries of the underlying physics and of novel device architectures that have established the field spintronics.
Chadwick Medal and prize
Professor Jonathan Butterworth
University College London
For his pioneering experimental and phenomenological work in high energy particle physics, especially in the understanding of hadronic jets.
Joule Medal and prize
Professor Paul French
Imperial College London
For his contributions to the development of Fluorescence Lifetime Imaging (FLIM) and its wide deployment from underpinning laboratory research to clinical application
Mott Medal and prize
Dr Andrew James Shields
Toshiba Research Europe Ltd
For his research on semiconductor sources and detectors of quantum light states, as well as their application to secure communication on optical fibres, quantum-enhanced sensing and quantum computing.
Payne-Gaposchkin Medal and prize
Professor Peter Norreys
University of Oxford and STFC Rutherford Appleton Laborator
For his pioneering contributions to the physics of fast particle generation and energy transport in relativistic laser- plasma interactions.
Rayleigh Medal and prize
Professor Edmund Copeland
University of Nottingham
For his work on particle/string cosmology from the evolution of cosmic superstrings, to the determination of the nature of Inflation in string cosmology and to constraining dynamical models of dark energy and modified gravity.
Tabor Medal and prize
Professor Peter Beton
University of Nottingham
For pioneering work on molecular organisation and manipulation on surfaces, particularly in relation to molecular rolling, the formation of nanoporous templates and entropically stabilised molecular tilings.
Young Medal and prize
Professor Jeremy J Baumberg
University of Cambridge
For his pioneering contributions to nanophotonics, and in particular for demonstrating the wide variety of coherent optical interactions of semiconductors.
Maxwell Medal and prize
Dr Joanna Dunkley
University of Oxford
For her contributions to determining the structure and history of our Universe
Moseley Medal and prize
Dr John J L Morton
University College London
For his contributions to experimental quantum control of electron and nuclear spins towards applications in quantum technologies.
Paterson Medal and prize
Dr Ian Chapman
CCFE Fusion Association
For his experimental investigations of the stability of fusion experiments that have provided critical insights into enhanced fusion performance.
Bragg Medal and prize
Bob Kibble
Retired, formerly University of Edinburgh
For his life-long contributions to the teaching of physics in all phases of education, from primary school to further and higher education.
Kelvin Medal and prize
Professor Jeff Forshaw
University of Manchester
For his wide-reaching work aimed at helping the general public to understand complex ideas in physics.
[h=1]کشف منظومه ای با سه سیاره شبیه زمین[/h]
دانشمندان از شناسایی منظومه شش سیاره ای در نزدیکی زمین خبر می دهند که دستکم سه سیاره آن احتمال پشتیبانی از حیات را دارد.
سه سیاره این منظومه در فاصله مناسبی از ستاره خود قرار دارند – فاصله مطلوبی که می تواند از وجود آب – مهمترین شرط وجود حیات- پشتیبانی کند.
پیش از این تصور می شد این ستاره که Gliese 667C نام دارد سه سیاره داشته باشد که یکی از آنها در فاصله " منطقه قابل سکونت" قرار دارد. دما در این سیاره به گونه ای است که می تواند از وجود آب سطحی مایع حمایت کند.
این سیاره و دو خواهر جدید کشف شده اش بزرگ تر از زمین اما کوچکتر از نپتون هستند.
"پاول باتلر" از موسسه کارنگی در واشنگتن دی سی گفت: این نخستین بار است که سه سیاره ای این چنینی در حال گردش در این منطقه قابل سکونت این منظومه دیده می شوند.
دانشمندان می گویند کشف این سه سیاره در منطقه قابل سکونت یک ستاره امید برای یافتن دنیاهایی مانند زمین را افزایش می دهد.
"روری بارنز" ستاره شناس دانشگاه واشنگتن می گوید: به جای آنکه به 10 ستاره برای جستجوی یک سیاره قابل سکونت چشم بدوزیم اکنون می توانیم فقط با بررسی یک ستاره، شانس زیادی برای یافتن چندین مورد از سیارات قابل سکونت را داشته باشیم.
رصد های بیشتر Gliese 667C و تحلیل دوباره داده های موجود، نشان داد این ستاره میزبان دستکم شش و احتمالا هفت سیاره است.
این ستاره در فاصله نسبتا نزدیکی به زمین قرار دارد؛ فقط 22 سال نوری یعنی در فاصله 207 تریلیون کیلومتری از ما. این ستاره از نظر اندازه تقریبا یک سوم خورشید ماست و کم نورترین ستاره از یک منظومه ستاره ای سه گانه محسوب می شود.
علاوه بر این سه "ابر زمین"، احتمالا دو سیاره دیگر نیز در حاشیه منطقه قابل سکونت این ستاره می گردند و احتمالا از حیات پشتیبانی می کنند.
نتایج این تحقیقات در نشریه ستاره شناسی و اختر فیزیک منتشر خواهد شد.
کنجکاو
دانشمندان از شناسایی منظومه شش سیاره ای در نزدیکی زمین خبر می دهند که دستکم سه سیاره آن احتمال پشتیبانی از حیات را دارد.
سه سیاره این منظومه در فاصله مناسبی از ستاره خود قرار دارند – فاصله مطلوبی که می تواند از وجود آب – مهمترین شرط وجود حیات- پشتیبانی کند.
پیش از این تصور می شد این ستاره که Gliese 667C نام دارد سه سیاره داشته باشد که یکی از آنها در فاصله " منطقه قابل سکونت" قرار دارد. دما در این سیاره به گونه ای است که می تواند از وجود آب سطحی مایع حمایت کند.
این سیاره و دو خواهر جدید کشف شده اش بزرگ تر از زمین اما کوچکتر از نپتون هستند.
"پاول باتلر" از موسسه کارنگی در واشنگتن دی سی گفت: این نخستین بار است که سه سیاره ای این چنینی در حال گردش در این منطقه قابل سکونت این منظومه دیده می شوند.
دانشمندان می گویند کشف این سه سیاره در منطقه قابل سکونت یک ستاره امید برای یافتن دنیاهایی مانند زمین را افزایش می دهد.
"روری بارنز" ستاره شناس دانشگاه واشنگتن می گوید: به جای آنکه به 10 ستاره برای جستجوی یک سیاره قابل سکونت چشم بدوزیم اکنون می توانیم فقط با بررسی یک ستاره، شانس زیادی برای یافتن چندین مورد از سیارات قابل سکونت را داشته باشیم.
رصد های بیشتر Gliese 667C و تحلیل دوباره داده های موجود، نشان داد این ستاره میزبان دستکم شش و احتمالا هفت سیاره است.
این ستاره در فاصله نسبتا نزدیکی به زمین قرار دارد؛ فقط 22 سال نوری یعنی در فاصله 207 تریلیون کیلومتری از ما. این ستاره از نظر اندازه تقریبا یک سوم خورشید ماست و کم نورترین ستاره از یک منظومه ستاره ای سه گانه محسوب می شود.
علاوه بر این سه "ابر زمین"، احتمالا دو سیاره دیگر نیز در حاشیه منطقه قابل سکونت این ستاره می گردند و احتمالا از حیات پشتیبانی می کنند.
نتایج این تحقیقات در نشریه ستاره شناسی و اختر فیزیک منتشر خواهد شد.
کنجکاو
[h=1] ساخت تفنگ ضدماده رومیزی توسط فیزیکدانان
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041106316
سه‌شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۵۷
تیمی بین‌المللی از فیزیکدانان حاضر در دانشگاه میشیگان موفق به ساخت نوعی «تفنگ ضدماده رومیزی» شده‌اند که قادر است انفجارات کوتاه پوزیترون‌ها را شلیک کند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پوزیترون‌ها ضدذرات و دوقلوهای مخالف الکترون‌ها هستند.
این ضدذرات به علاوه تولید در آزمایشگاه‌ها، در جت‌هایی که از تپ‌اخترها و سیاهچاله‌ها ساطع می‌شوند، نیز یافت می‌شوند.
تا به امروز، خلق پوزیترون‌ها نیازمند سیستمهای بسیار بزرگ و گرانقیمت بوده که یکی از آنها برخورددهنده ذرات سرن است.
از دیگر سامانه‌های حاضر در این فرایند می‌توان به ابزاری اشاره کرد که دانشمندان آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور ابداع کردند و با شلیک یک لیزر بسیار قدرتمند به یک دیسک ریز ساخته‌شده از طلا، پوزیترون‌ها را تولید می‌کرد.
تلاش اخیر دیگر توسط محققان دانشگاه تگزاس صورت گرفت و شامل ساخت یک شتاب‌دهنده رومیزی بود.
دانشمندان دانشگاه میشیگان با الهام از این شتاب‌دهنده، ابزاری ابداع کرده‌اند که طول آن یک متر بوده و قادر به تولید انفجارهای کوتاه هر دوی الکترون‌ها و پروتون‌ها است که به آنچه از تپ‌اخترها و سیاهچاله‌ها ساطع می‌شود، شباهت دارند.
تیم علمی یک لیزر پتاوات را به نمونه‌ای از گاز هلیم ساکن شلیک کرد و این عمل موجب تولید جریانی از الکترون‌ها شد که با سرعت بالا حرکت می‌کردند.
الکترون‌ها به سمت ورقه بسیار نازکی از یک ورق فلزی جهت‌داده شدند که این امر موجب برخورد آنها به اتم‌های منفرد فلز شد.
این برخوردها منجر به تولید جریانی از الکترون‌ها و انتشارات پوزیترونی شد. این دو سپس با استفاده از آهن‌با از هم جدا شدند.
به گفته محققان، هر انفجار از تفنگ آنها فقط 30 فمتوثانیه طول کشید اما هر یک از شلیک‌ها منجر به تولید کادریلیون‌های پوزیترون شد؛ تراکمی که با تراکم تولیدشده در سرن قابل مقایسه است.
دانشمندان مدعی‌اند ابزار جدید می‌تواند جریان‌های جت سیاهچاله‌ها یا تپ‌اخترها را تقلید کند.
جزئیات این موفقیت در مجله Physical Review Letters منتشر شد.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041106316
سه‌شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۵۷
تیمی بین‌المللی از فیزیکدانان حاضر در دانشگاه میشیگان موفق به ساخت نوعی «تفنگ ضدماده رومیزی» شده‌اند که قادر است انفجارات کوتاه پوزیترون‌ها را شلیک کند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پوزیترون‌ها ضدذرات و دوقلوهای مخالف الکترون‌ها هستند.
این ضدذرات به علاوه تولید در آزمایشگاه‌ها، در جت‌هایی که از تپ‌اخترها و سیاهچاله‌ها ساطع می‌شوند، نیز یافت می‌شوند.
تا به امروز، خلق پوزیترون‌ها نیازمند سیستمهای بسیار بزرگ و گرانقیمت بوده که یکی از آنها برخورددهنده ذرات سرن است.
از دیگر سامانه‌های حاضر در این فرایند می‌توان به ابزاری اشاره کرد که دانشمندان آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور ابداع کردند و با شلیک یک لیزر بسیار قدرتمند به یک دیسک ریز ساخته‌شده از طلا، پوزیترون‌ها را تولید می‌کرد.
تلاش اخیر دیگر توسط محققان دانشگاه تگزاس صورت گرفت و شامل ساخت یک شتاب‌دهنده رومیزی بود.
دانشمندان دانشگاه میشیگان با الهام از این شتاب‌دهنده، ابزاری ابداع کرده‌اند که طول آن یک متر بوده و قادر به تولید انفجارهای کوتاه هر دوی الکترون‌ها و پروتون‌ها است که به آنچه از تپ‌اخترها و سیاهچاله‌ها ساطع می‌شود، شباهت دارند.
تیم علمی یک لیزر پتاوات را به نمونه‌ای از گاز هلیم ساکن شلیک کرد و این عمل موجب تولید جریانی از الکترون‌ها شد که با سرعت بالا حرکت می‌کردند.
الکترون‌ها به سمت ورقه بسیار نازکی از یک ورق فلزی جهت‌داده شدند که این امر موجب برخورد آنها به اتم‌های منفرد فلز شد.
این برخوردها منجر به تولید جریانی از الکترون‌ها و انتشارات پوزیترونی شد. این دو سپس با استفاده از آهن‌با از هم جدا شدند.
به گفته محققان، هر انفجار از تفنگ آنها فقط 30 فمتوثانیه طول کشید اما هر یک از شلیک‌ها منجر به تولید کادریلیون‌های پوزیترون شد؛ تراکمی که با تراکم تولیدشده در سرن قابل مقایسه است.
دانشمندان مدعی‌اند ابزار جدید می‌تواند جریان‌های جت سیاهچاله‌ها یا تپ‌اخترها را تقلید کند.
جزئیات این موفقیت در مجله Physical Review Letters منتشر شد.
انتهای پیام
[h=1] افتتاح بزرگترین ساختمان مجهز به خورشید مصنوعی جهان+تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041106651
سه‌شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۶
بزرگترین ساختمان جهان که 20 «خانه اپرای سیدنی» یا سه ساختمان پنتاگون در درون آن جای می‌گیرند در چین افتتاح شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «مرکز جهانی قرن جدید» در استان سیچوان این کشور واقع شده است.
این بنا 19 میلیون فوت مربع مساحت داشته و شامل مراکز خرید، یک دهکده مدیترانه‌یی، یک پارک آبی، یک میدان اسکیت روی یخ و چندین هتل است.
دیدارکنندگان در خصوص هوا نگرانی نخواهند داشت زیرا این سازه غول‌پیکر خورشید مصنوعی خود را داراست.
ساختمان مزبور 500 متر طول، 400 متر عرض و 100 متر ارتفاع دارد و به گفته مقامات چینی، ساخت آن سه سال زمان برده است.
خورشید مصنوعی تعبیه‌شده در درون ساختمان نور را در 24 ساعت شبانه‌روز برای خریداران تامین می‌کند و برای تحقق این هدف، حول 400 هزار متر مربع بوتیک و فروشگاه‌ها می‌چرخد.
انتهای پیام
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهان
کد خبرنگار: 71456
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041106651
سه‌شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۶
بزرگترین ساختمان جهان که 20 «خانه اپرای سیدنی» یا سه ساختمان پنتاگون در درون آن جای می‌گیرند در چین افتتاح شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «مرکز جهانی قرن جدید» در استان سیچوان این کشور واقع شده است.
این بنا 19 میلیون فوت مربع مساحت داشته و شامل مراکز خرید، یک دهکده مدیترانه‌یی، یک پارک آبی، یک میدان اسکیت روی یخ و چندین هتل است.
دیدارکنندگان در خصوص هوا نگرانی نخواهند داشت زیرا این سازه غول‌پیکر خورشید مصنوعی خود را داراست.
ساختمان مزبور 500 متر طول، 400 متر عرض و 100 متر ارتفاع دارد و به گفته مقامات چینی، ساخت آن سه سال زمان برده است.
خورشید مصنوعی تعبیه‌شده در درون ساختمان نور را در 24 ساعت شبانه‌روز برای خریداران تامین می‌کند و برای تحقق این هدف، حول 400 هزار متر مربع بوتیک و فروشگاه‌ها می‌چرخد.
انتهای پیام
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهان
بزرگترین ساختمان جهانکد خبرنگار: 71456
[h=1]می دانید موجودات فضایی چه شکلی هستند؟[/h]
ما وقتی درباره شکل موجودات فضایی صحبت می‌کنیم، ممکن است دچار یک اشتباه اصولی شویم. به نظر من قبل از اینکه سوال کنیم این موجودات چه شکلی هستند باید از خود بپرسیم اصولا حیات چگونه آغاز می‌شود تا بعد ببینیم تغییر شکل حیات می‌تواند تابع چه عواملی باشد.
خب پاسخ به این پرسش که اصولا حیات چگونه آغاز می شود برخلاف نظر خیلی ها که آن را پیچیده و غیرقابل پاسخ می دانند از نظر من خیلی ساده است. ما تا این لحظه پاسخ این پرسش را پیدا نکرده ایم.
راستش را بخواهید ما الان می دانیم حیات اصولا از آمینواسیدها آغاز شده و در دوران خیلی قدیم مثلا حدود سه میلیارد سال پیش چند مولکول کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن به شکل خاصی کنار هم قرار گرفتند و تشکیل اولین آمینواسید را دادند.
بعدش صدها نوع دیگر آمینواسید به وجود آمد اما طولی نکشید فقط ۲۰ نوع آمینواسیدها نشان دادند که از همه بهترند و در کنار هم طوری چیده شدند که اولین مولکول پروتئینی را ساختند.
بعد هم که دیگر خودتان می دانید این پروتئین ها دائم از روی خودشان کپی تهیه کردند تا اولین موجود خودتکثیر سیاره زمین ساخته شد.
احتمالا همزمان هزاران موجود خودتکثیر ریز مثل باکتری یا ویروس تولید شدند، بعد چند هزار تایی از آنها دوام نیاوردند اما آنها که شاگرد اول شدند ماندند و رشد کردند و مدام از خودشان خلاقیت به خرج دادند و مثلا یکی از آنها خودشیرینی کرد و کربن خورد و چاق شد و رشد کرد و هزاران عدد مثل خودش تولید کرد و بعد با ضعیف ترها جنگید یا مثلا یکی از آنها توانست برای اولین بار ببیند و بفهمد در دنیای دور و برش چه خبر است و بعد اینطوری برتری به دست آورد و خلاصه جنگ برای بقا شروع شد که تا همین امروز هم ادامه دارد.
همان طور که فهمیدید، مهم بذر اولیه ای بود که بر اثر آن نخستین آمینواسید به وجود آمد. حالا اگر مثلا در یک سیاره دیگر یا یک منظومه ستاره ای دیگر باز هم این اتفاق بیفتد، حیات های نخستین احتمالا با توجه به شرایط آب و هوایی آنجا و مواد در دسترس شان جور دیگری مسیر تکامل را طی می کنند.
مثلا شاید آن حیات فرازمینی مثل ما اصلا در آب به وجود نیاید و اصلا زیر سطح آن سیاره و در پناه خاک ایجاد شود.
خلاصه این که آن موجودات فضایی رشد می کنند و هوشمند می شوند اما این که آیا آنها باید الزاما شبیه انسان شوند؛ خب اصلا این طور نیست.
ما با توجه به شرایط سیاره زمین این شکلی شده ایم. شاید موجودات هوشمند در سیارات دیگر اصلا زیر آب باشند و در آن صورت برای این که هوشمند شوند و بتوانند از ابزار استفاده کنند حتما باید مثلا دستی داشته باشند که در آن صورت شاید ترجیح بدهند هشت پا باشند.
اگر این موجودات هوشمند در جایی باشند که گرانش سیاره شان خیلی زیاد باشد احتمالا کوتوله اما چهارشانه هستند.
آنها احتمالا دو تا چشم دارند چون بیشتر از آن لازم ندارند. البته برای تسلط بر سایر موجودات باید فرز و چابک باشند.
آنها هم به احتمال زیاد مثل انسان طوری تکامل پیدا کرده اند که بتوانند هر موجود زنده دیگری را بخورند. حالا چه گیاه باشد و چه حیوان. شاید هم بتوانند مواد آلی موجود در سطح سیاره مثل گل و لای را هضم کنند که در آن صورت خیلی پیشرفته محسوب می شوند چون از هر شرایطی جان سالم به در خواهند برد.
خلاصه این که پاسخ به این پرسش که موجودات فضایی چه شکلی خواهند بود این است که به شرایط سیاره آنها بستگی دارد.
شاید مثل ما استخوان داشته باشند یا مثل هشت پا غضروفی باشند، شاید قد بلند باشند و شاید هم قد کوتاه. شاید چشم هایشان بزرگ باشد یا کوچک و شاید سیستم شنوایی شان متفاوت باشد، اما حتما مغز بزرگی خواهند داشت که به اندازه مغز ما (البته حداقل) پیشرفته خواهد بود و حتما هنوز هم درگیر جنگ برای بقا هستند که در آن صورت به ما به چشم خوبی نگاه نخواهند کرد! کنجکاو
ما وقتی درباره شکل موجودات فضایی صحبت می‌کنیم، ممکن است دچار یک اشتباه اصولی شویم. به نظر من قبل از اینکه سوال کنیم این موجودات چه شکلی هستند باید از خود بپرسیم اصولا حیات چگونه آغاز می‌شود تا بعد ببینیم تغییر شکل حیات می‌تواند تابع چه عواملی باشد.
خب پاسخ به این پرسش که اصولا حیات چگونه آغاز می شود برخلاف نظر خیلی ها که آن را پیچیده و غیرقابل پاسخ می دانند از نظر من خیلی ساده است. ما تا این لحظه پاسخ این پرسش را پیدا نکرده ایم.
راستش را بخواهید ما الان می دانیم حیات اصولا از آمینواسیدها آغاز شده و در دوران خیلی قدیم مثلا حدود سه میلیارد سال پیش چند مولکول کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن به شکل خاصی کنار هم قرار گرفتند و تشکیل اولین آمینواسید را دادند.
بعدش صدها نوع دیگر آمینواسید به وجود آمد اما طولی نکشید فقط ۲۰ نوع آمینواسیدها نشان دادند که از همه بهترند و در کنار هم طوری چیده شدند که اولین مولکول پروتئینی را ساختند.
بعد هم که دیگر خودتان می دانید این پروتئین ها دائم از روی خودشان کپی تهیه کردند تا اولین موجود خودتکثیر سیاره زمین ساخته شد.
احتمالا همزمان هزاران موجود خودتکثیر ریز مثل باکتری یا ویروس تولید شدند، بعد چند هزار تایی از آنها دوام نیاوردند اما آنها که شاگرد اول شدند ماندند و رشد کردند و مدام از خودشان خلاقیت به خرج دادند و مثلا یکی از آنها خودشیرینی کرد و کربن خورد و چاق شد و رشد کرد و هزاران عدد مثل خودش تولید کرد و بعد با ضعیف ترها جنگید یا مثلا یکی از آنها توانست برای اولین بار ببیند و بفهمد در دنیای دور و برش چه خبر است و بعد اینطوری برتری به دست آورد و خلاصه جنگ برای بقا شروع شد که تا همین امروز هم ادامه دارد.
همان طور که فهمیدید، مهم بذر اولیه ای بود که بر اثر آن نخستین آمینواسید به وجود آمد. حالا اگر مثلا در یک سیاره دیگر یا یک منظومه ستاره ای دیگر باز هم این اتفاق بیفتد، حیات های نخستین احتمالا با توجه به شرایط آب و هوایی آنجا و مواد در دسترس شان جور دیگری مسیر تکامل را طی می کنند.
مثلا شاید آن حیات فرازمینی مثل ما اصلا در آب به وجود نیاید و اصلا زیر سطح آن سیاره و در پناه خاک ایجاد شود.
خلاصه این که آن موجودات فضایی رشد می کنند و هوشمند می شوند اما این که آیا آنها باید الزاما شبیه انسان شوند؛ خب اصلا این طور نیست.
ما با توجه به شرایط سیاره زمین این شکلی شده ایم. شاید موجودات هوشمند در سیارات دیگر اصلا زیر آب باشند و در آن صورت برای این که هوشمند شوند و بتوانند از ابزار استفاده کنند حتما باید مثلا دستی داشته باشند که در آن صورت شاید ترجیح بدهند هشت پا باشند.
اگر این موجودات هوشمند در جایی باشند که گرانش سیاره شان خیلی زیاد باشد احتمالا کوتوله اما چهارشانه هستند.
آنها احتمالا دو تا چشم دارند چون بیشتر از آن لازم ندارند. البته برای تسلط بر سایر موجودات باید فرز و چابک باشند.
آنها هم به احتمال زیاد مثل انسان طوری تکامل پیدا کرده اند که بتوانند هر موجود زنده دیگری را بخورند. حالا چه گیاه باشد و چه حیوان. شاید هم بتوانند مواد آلی موجود در سطح سیاره مثل گل و لای را هضم کنند که در آن صورت خیلی پیشرفته محسوب می شوند چون از هر شرایطی جان سالم به در خواهند برد.
خلاصه این که پاسخ به این پرسش که موجودات فضایی چه شکلی خواهند بود این است که به شرایط سیاره آنها بستگی دارد.
شاید مثل ما استخوان داشته باشند یا مثل هشت پا غضروفی باشند، شاید قد بلند باشند و شاید هم قد کوتاه. شاید چشم هایشان بزرگ باشد یا کوچک و شاید سیستم شنوایی شان متفاوت باشد، اما حتما مغز بزرگی خواهند داشت که به اندازه مغز ما (البته حداقل) پیشرفته خواهد بود و حتما هنوز هم درگیر جنگ برای بقا هستند که در آن صورت به ما به چشم خوبی نگاه نخواهند کرد! کنجکاو
[h=1] ارتقای ایران به جایگاه هفتم تولید علم انرژی‌های نو در سال 2011
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041408251
جمعه ۱۴ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۳
براساس رتبه‌بندی پایگاه علمی «سایمگو» (SCIMAGO) ایران با نمایه 305 مقاله در زمینه‌ی انرژی‌های نو در پایگاه اسکوپوس در جایگاه هفتم تولیدعلم انرژی‌های نو در سال 2011 قرار دارد.
مهندس یوسف آرمودلی - دبیر ستاد توسعه فناوری انرژی‌های نو - در گفت‌وگو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این مطلب گفت: براساس رتبه‌بندی پایگاه علمی «سایمگو» که مبنای خود را مقالات نمایده شده در پایگاه اسکوپوس گذاشته است، ایران در تولید علم انرژی‌های نو رتبه‌ی هفتم دنیا را کسب کرده است.
وی با بیان اینکه در این رتبه‌بندی آمریکا با تولید هزار و 127 مقاله رتبه‌ی اول را داراست، ادامه داد: پس از آمریکا کشورهای چین، هند، انگلیس، اسپانیا، آلمان و سپس ایران در رتبه‌های دوم تاهفتم دنیا در سال 2011 قرار دارند.
آرمودلی با بیان اینکه ایران در این رتبه‌بندی 305 مقاله تولید کرده و در مجموع 379 بار به این مقالات ارجاع شده است، تصریح کرد: این درحالی است که ایران در سال 2010 در تولید علم انرژی‌های نو رتبه دوازدهم را در اختیار داشت.
وی در پایان خاطر نشان کرد: با توجه به کسب این رتبه در تولید علم انرژی‌های نو، مسوولیت ما سنگین‌تر از گذشته خواهد بود تا بتوانیم این جایگاه را حفظ کنیم.
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041408251
جمعه ۱۴ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۳
براساس رتبه‌بندی پایگاه علمی «سایمگو» (SCIMAGO) ایران با نمایه 305 مقاله در زمینه‌ی انرژی‌های نو در پایگاه اسکوپوس در جایگاه هفتم تولیدعلم انرژی‌های نو در سال 2011 قرار دارد.
مهندس یوسف آرمودلی - دبیر ستاد توسعه فناوری انرژی‌های نو - در گفت‌وگو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این مطلب گفت: براساس رتبه‌بندی پایگاه علمی «سایمگو» که مبنای خود را مقالات نمایده شده در پایگاه اسکوپوس گذاشته است، ایران در تولید علم انرژی‌های نو رتبه‌ی هفتم دنیا را کسب کرده است.
وی با بیان اینکه در این رتبه‌بندی آمریکا با تولید هزار و 127 مقاله رتبه‌ی اول را داراست، ادامه داد: پس از آمریکا کشورهای چین، هند، انگلیس، اسپانیا، آلمان و سپس ایران در رتبه‌های دوم تاهفتم دنیا در سال 2011 قرار دارند.
آرمودلی با بیان اینکه ایران در این رتبه‌بندی 305 مقاله تولید کرده و در مجموع 379 بار به این مقالات ارجاع شده است، تصریح کرد: این درحالی است که ایران در سال 2010 در تولید علم انرژی‌های نو رتبه دوازدهم را در اختیار داشت.
وی در پایان خاطر نشان کرد: با توجه به کسب این رتبه در تولید علم انرژی‌های نو، مسوولیت ما سنگین‌تر از گذشته خواهد بود تا بتوانیم این جایگاه را حفظ کنیم.
[h=1] تولید نقاط کوانتومی ارزان‌قیمت برای استفاده در OLEDها
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041609450
یکشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۰۱
محققان موفق به تولید نقاط کوانتومی ارزان قیمت و زیست‌سازگاری برای ساخت دیودهای نشر نور آلی (OLEDs) شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، دیودهای نشر نور آلی (OLEDs) ادواتی زیست سازگار هستند که کارایی بالایی نیز دارند. البته در مقایسه به LEDها هنوز کارایی این دیودها پایین است، با این حال از آنها می‌توان در حوزههای مختلف استفاده کرد. از OLEDs می‌توان در سطوح انعطاف‌پذیر استفاده کرد، بنابراین از آنها می‌توان در تولید لامپ‌ها و تلویزیون‌هایی با قابلیت تاشدن استفاده کرد.
یکی از حوزههای نوظهور در این بخش این است که OLED را با نقاط کوانتومی معدنی ترکیب کرد. نقاط کوانتومی بلورهای نیمه‌هادی هستند که به صورت مستقل نور نشر می‌کنند. به این سیستمهای OLED هیبریدی یا QD-LEDs گفته می‌شود. با این ترکیب می‌توان کارایی دیودها را افزایش داد و همچنین رنگ‌هایی را که می‌توان با آنها تولید کرد، افزایش داد. اما تولید تجاری این محصولات بسیار دشوار و پرهزینه است.
محققان دانشگاه لوئیسویل برای تولید ارزان و ساده این OLEDs نقاط کوانتومی را اصلاح کردند. این گروه در کنفرانس لیزری و اپتوالکترو که در سن‌خوزه برگزار شد، امکان تجاری‌سازی این سیستم را اعلام کردند.
محققان این پروژه برای وارد کردن نقاط کوانتومی ارزان قیمت به ادوات هیبریدی از چاپ جوهرافشان استفاده کردند. آنها با این روش نقاط کوانتومی را روی OLED اسپری کردند، این کار با دقت بالایی انجام می‌شود. گروه‌های تحقیقاتی دیگر از روش چاپ جوهرافشان برای کارهای تحقیقاتی استفاده کردند، اما این گروه درصدد استفاده تجاری و تولید انبوه با این روش هستند. آنها معتقدند که این روش موجب کاهش هزینه تولید می‌شود. محققان این پروژه در حال حاضر روی تولید نمونه‌های کوچکی در ابعاد یک در یک اینچ هستند. آنها معتقدند که این روش را می‌توان روی نمونه‌های 6 در 6 اینچ اعمال کرد.
این گروه تحقیقاتی برای این که بتوانند OLED را به سوی تجاری شدن و استفاده در ادوات مختلف سوق دهند، به تولید نقاط کوانتومی زیست‌سازگار ارزان قیمت پرداختند. آنها ارتباطی میان OLED و نقاط کوانتومی ایجاد کردند که با این کار کارایی سیستم افزایش می‌یابد، به طوری که نور بیشتری در طیف طول موج مرئی تولید می‌کند.
از دیگر مزایای این سیستم جدید می‌توان افزایش تعداد رنگ‌های تولید شده، امکان اعمال روی سطوح انعطاف‌پذیر و استفاده از مواد با سمیت کمتر اشاره کرد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Printed Hybrid Quantum Dot Light-Emitting Diodes For Lighting Applications در کنفرانس لیزری و اپتوالکترو ارائه شده است.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041609450
یکشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۰۱
محققان موفق به تولید نقاط کوانتومی ارزان قیمت و زیست‌سازگاری برای ساخت دیودهای نشر نور آلی (OLEDs) شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، دیودهای نشر نور آلی (OLEDs) ادواتی زیست سازگار هستند که کارایی بالایی نیز دارند. البته در مقایسه به LEDها هنوز کارایی این دیودها پایین است، با این حال از آنها می‌توان در حوزههای مختلف استفاده کرد. از OLEDs می‌توان در سطوح انعطاف‌پذیر استفاده کرد، بنابراین از آنها می‌توان در تولید لامپ‌ها و تلویزیون‌هایی با قابلیت تاشدن استفاده کرد.
یکی از حوزههای نوظهور در این بخش این است که OLED را با نقاط کوانتومی معدنی ترکیب کرد. نقاط کوانتومی بلورهای نیمه‌هادی هستند که به صورت مستقل نور نشر می‌کنند. به این سیستمهای OLED هیبریدی یا QD-LEDs گفته می‌شود. با این ترکیب می‌توان کارایی دیودها را افزایش داد و همچنین رنگ‌هایی را که می‌توان با آنها تولید کرد، افزایش داد. اما تولید تجاری این محصولات بسیار دشوار و پرهزینه است.
محققان دانشگاه لوئیسویل برای تولید ارزان و ساده این OLEDs نقاط کوانتومی را اصلاح کردند. این گروه در کنفرانس لیزری و اپتوالکترو که در سن‌خوزه برگزار شد، امکان تجاری‌سازی این سیستم را اعلام کردند.
محققان این پروژه برای وارد کردن نقاط کوانتومی ارزان قیمت به ادوات هیبریدی از چاپ جوهرافشان استفاده کردند. آنها با این روش نقاط کوانتومی را روی OLED اسپری کردند، این کار با دقت بالایی انجام می‌شود. گروه‌های تحقیقاتی دیگر از روش چاپ جوهرافشان برای کارهای تحقیقاتی استفاده کردند، اما این گروه درصدد استفاده تجاری و تولید انبوه با این روش هستند. آنها معتقدند که این روش موجب کاهش هزینه تولید می‌شود. محققان این پروژه در حال حاضر روی تولید نمونه‌های کوچکی در ابعاد یک در یک اینچ هستند. آنها معتقدند که این روش را می‌توان روی نمونه‌های 6 در 6 اینچ اعمال کرد.
این گروه تحقیقاتی برای این که بتوانند OLED را به سوی تجاری شدن و استفاده در ادوات مختلف سوق دهند، به تولید نقاط کوانتومی زیست‌سازگار ارزان قیمت پرداختند. آنها ارتباطی میان OLED و نقاط کوانتومی ایجاد کردند که با این کار کارایی سیستم افزایش می‌یابد، به طوری که نور بیشتری در طیف طول موج مرئی تولید می‌کند.
از دیگر مزایای این سیستم جدید می‌توان افزایش تعداد رنگ‌های تولید شده، امکان اعمال روی سطوح انعطاف‌پذیر و استفاده از مواد با سمیت کمتر اشاره کرد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Printed Hybrid Quantum Dot Light-Emitting Diodes For Lighting Applications در کنفرانس لیزری و اپتوالکترو ارائه شده است.
انتهای پیام
[h=1] ساخت طیف‌سنج جرمی جفت شده با میکروراکتور
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041609504
یکشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۲۵
محققان موفق به ساخت یک سیستم طیف‌سنج جرمی میکرو راکتور به نام «CATLAB» شده‌اند که می‌تواند فعالیت‌های کاتالیستی را هم در آزمایشگاه‌های تحقیق و توسعه و هم در بخش کنترل کیفیت مورد ارزیابی قرار دهد.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، این دستگاه طیف‌سنج جرمی که اخیرا توسط شرکت «hidenanalytical» به بازار عرضه شده، قابلیت جفت شدن با یک میکرو راکتور را دارد. این دستگاه امکان کنترل دما، نرخ افزایش دما و میزان تزریق گاز به صورت پالسی را برای اندازه‌گیری و مطالعات جذب‌های فیزیکی شیمیایی فراهم می‌کند.
نرم‌افزار نصب شده روی این دستگاه به شکلی طراحی شده که قادر است تمام اطلاعات مربوط به نتایج طیف‌سنجی جرمی را به کاربر ارائه دهد. همچنین این نرم‌افزار امکان کنترل دما، نرخ افزایش دما و میزان تزریق گاز به صورت پالسی را برای اندازه‌گیری جذب‌های فیزیکی شیمیایی فراهم می‌کند. با استخراج اطلاعات دمایی می‌توان نقطه‌ای را که ساختار گاز تزریق شده تغییر می‌کند، شناسایی کرد. علاوه براین، این دستگاه امکان آنالیز طیف‌سنج جرمی را برای بخشی از یک آزمایش فراهم می‌کند، بنابراین می‌توان نتایج مربوط به یک بخش از یک فرآیند را به صورت جداگانه بدست آورد.
سیستم CATLAB به شکلی طراحی شده که طیف‌سنج جرمی با راکتور با هم جفت شوند، با این حال امکان جدا کردن این دو سیستم وجود دارد به طوری که می‌توان تنها از بخش طیف سنجی آن برای آنالیز گازها استفاده کرد. محصولات واکنش در این دستگاه به صورت مستقیم آنالیز می‌شوند در این سیستم، یک بخش نمونه‌گیر قرار داده شده که خود این نمونه‌گیر درون کوره‌ای با امکان ایجاد سریع دمای 1000 درجه سانتیگرادی است. بعد از بخش نمونه‌گیر، یک بخش ثانویه‌ای وجود دارد که نمونه در آن نقطه برای وارد شدن یا نشدن به قسمت طیف‌سنجی تعیین مسیر می‌شود.
علاقه‌مندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر با پست الکترونیکی info@hiden.co.uk مکاتبه کرده و یا به وب‌سایت اینترنتی www.HidenAnalytical.com مراجعه کنند.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041609504
یکشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۲۵
محققان موفق به ساخت یک سیستم طیف‌سنج جرمی میکرو راکتور به نام «CATLAB» شده‌اند که می‌تواند فعالیت‌های کاتالیستی را هم در آزمایشگاه‌های تحقیق و توسعه و هم در بخش کنترل کیفیت مورد ارزیابی قرار دهد.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، این دستگاه طیف‌سنج جرمی که اخیرا توسط شرکت «hidenanalytical» به بازار عرضه شده، قابلیت جفت شدن با یک میکرو راکتور را دارد. این دستگاه امکان کنترل دما، نرخ افزایش دما و میزان تزریق گاز به صورت پالسی را برای اندازه‌گیری و مطالعات جذب‌های فیزیکی شیمیایی فراهم می‌کند.
نرم‌افزار نصب شده روی این دستگاه به شکلی طراحی شده که قادر است تمام اطلاعات مربوط به نتایج طیف‌سنجی جرمی را به کاربر ارائه دهد. همچنین این نرم‌افزار امکان کنترل دما، نرخ افزایش دما و میزان تزریق گاز به صورت پالسی را برای اندازه‌گیری جذب‌های فیزیکی شیمیایی فراهم می‌کند. با استخراج اطلاعات دمایی می‌توان نقطه‌ای را که ساختار گاز تزریق شده تغییر می‌کند، شناسایی کرد. علاوه براین، این دستگاه امکان آنالیز طیف‌سنج جرمی را برای بخشی از یک آزمایش فراهم می‌کند، بنابراین می‌توان نتایج مربوط به یک بخش از یک فرآیند را به صورت جداگانه بدست آورد.
سیستم CATLAB به شکلی طراحی شده که طیف‌سنج جرمی با راکتور با هم جفت شوند، با این حال امکان جدا کردن این دو سیستم وجود دارد به طوری که می‌توان تنها از بخش طیف سنجی آن برای آنالیز گازها استفاده کرد. محصولات واکنش در این دستگاه به صورت مستقیم آنالیز می‌شوند در این سیستم، یک بخش نمونه‌گیر قرار داده شده که خود این نمونه‌گیر درون کوره‌ای با امکان ایجاد سریع دمای 1000 درجه سانتیگرادی است. بعد از بخش نمونه‌گیر، یک بخش ثانویه‌ای وجود دارد که نمونه در آن نقطه برای وارد شدن یا نشدن به قسمت طیف‌سنجی تعیین مسیر می‌شود.
علاقه‌مندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر با پست الکترونیکی info@hiden.co.uk مکاتبه کرده و یا به وب‌سایت اینترنتی www.HidenAnalytical.com مراجعه کنند.
انتهای پیام
[h=1] نمایش خصوصی‌ترین بخش‌های زندگی استیون هاوکینگ در یک مستند جدید
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041710478
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۲۷
به عنوان یکی از بزرگترین ذهنهای دنیای علم، استیون هاوکینگ، توجه میلیون‌ها انسان را در سراسر جهان به خود جلب کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این درحالی است که این فیزیکدان علاوه بر ظرفیت ذهنی‌اش به دلیل محدودیتهای فیزیکی‌اش نیز شناخته شده است.
اکنون قرار است یک مستند در مورد داستان زندگی جالب این دانشمند بریتانیایی منتشر شود.
پیش نمایشی با نام «هاوکینگ» منتشر شده که فیزیکدان 71 ساله در آن می گوید: این یک سفر شخصی به زندگی من است.
این مستند به نمایش ظهور یکی از مشهورترین مغزهای علم و تضاد بین قدرت مغز وی و سستی بدنش پرداخته است.
هاوکینگ پس از ابتلا به بیماری عصبی حرکتی در سن 22 سالگی تقریبا به طور کامل فلج شده و از طریق یک ژنراتور صوتی صحبت می‌کند.
در این فیلم، قدرت منحصربه فرد ذهن علمی این دانشمند اینگونه توصیف شده: او می‌تواند با سرعت صاعقه در مرزهای دانش حرکت کند.
هاوکینگ در طول جنگ جهانی دوم در آکسفورد متولد شد. مادرش مجبور شد برای تولد وی از خانه خود در های‌گیت لندن به پناهگاه یکی از بستگانش برود.
هاوکینگ نیز مانند والدینش برای تحصییل به دانشگاه آکسفورد رفت.
این مستند به نمایش تحصیل وی در رشته‌های فیزیک و شیمی در آنجا و ملاقاتش با همسرانش جین وایلد و الین میسون پرداخته است.
هاوکینگ در توصیف ازدواجهایش می گوید: عاشق شدن به من چیزی برای زندگی کردن داد.
این فیزیکدان نابغه شهرت جهانی خود را در زمان انتشار کتاب معروف «تاریخ مختصری از زمان» که هشت میلیون نسخه از آن به فروش رسیده، به دست آورد.
اما تاثیر زندگی و روابط وی تاکنون کمتر مورد بحث قرار گرفته است.
هاوکینگ از آن زمان در برنامه‌های مشهور تلویزیونی مانند سیمپسون‌ها و بیگ‌بنگ تئوری حضور یافته است.
هاوکینگ در مورد نمایشهای تلویزیونی خود می‌گوید: حفظ حس شوخ‌طبعی برای بقای من حیاتی بوده است.
و همچنین مشهور است که وی به ریچارد برانسون گفته که در ساخت شاتل فضایی‌اش عجله کند پیش از آنکه او دیگر نتواند در آن پرواز کند.
هاوکینگ علیرغم بیماری‌اش یکی از مورد تحسین‌ترین ذهنهای علمی قرن اخیر بوده و از انتشار نظریاتش لذت میبرد.
وی می گوید: مفتخرانه‌ترین دستاورد من تشویق مردم به تفکر در مورد کیهان و جایگاه ما در آن بوده است.
این پیش نمایش موثر نویددهنده مستندی با دیدگاه شخصی درباره زندگی یک شخص منحصربه فرد است.
این نمایش با این گفته هاوکینگ به پایان می‌رسد: از آنجایی که هر روز می‌تواند آخرین روز زندگی من باشد، دوست دارم از تمام لحظات آن استفاده کنم.
مستند هاوکینگ از 20 دسامبر(29 آذر) در سینماها به نمایش درخواهد آمد.
انتهای پیام
استیون هاوکینگ در دوران تحصیل در دانشگاه
هاوکینگ در حال بازی با کودکانش به تصویر کشیده شده است
ازدواج اول هاوکینگ با جین وایلد
ازدواج دوم پرفسور هاوکینگ با الین میسون
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041710478
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۲۷
به عنوان یکی از بزرگترین ذهنهای دنیای علم، استیون هاوکینگ، توجه میلیون‌ها انسان را در سراسر جهان به خود جلب کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این درحالی است که این فیزیکدان علاوه بر ظرفیت ذهنی‌اش به دلیل محدودیتهای فیزیکی‌اش نیز شناخته شده است.
اکنون قرار است یک مستند در مورد داستان زندگی جالب این دانشمند بریتانیایی منتشر شود.
پیش نمایشی با نام «هاوکینگ» منتشر شده که فیزیکدان 71 ساله در آن می گوید: این یک سفر شخصی به زندگی من است.
این مستند به نمایش ظهور یکی از مشهورترین مغزهای علم و تضاد بین قدرت مغز وی و سستی بدنش پرداخته است.
هاوکینگ پس از ابتلا به بیماری عصبی حرکتی در سن 22 سالگی تقریبا به طور کامل فلج شده و از طریق یک ژنراتور صوتی صحبت می‌کند.
در این فیلم، قدرت منحصربه فرد ذهن علمی این دانشمند اینگونه توصیف شده: او می‌تواند با سرعت صاعقه در مرزهای دانش حرکت کند.
هاوکینگ در طول جنگ جهانی دوم در آکسفورد متولد شد. مادرش مجبور شد برای تولد وی از خانه خود در های‌گیت لندن به پناهگاه یکی از بستگانش برود.
هاوکینگ نیز مانند والدینش برای تحصییل به دانشگاه آکسفورد رفت.
این مستند به نمایش تحصیل وی در رشته‌های فیزیک و شیمی در آنجا و ملاقاتش با همسرانش جین وایلد و الین میسون پرداخته است.
هاوکینگ در توصیف ازدواجهایش می گوید: عاشق شدن به من چیزی برای زندگی کردن داد.
این فیزیکدان نابغه شهرت جهانی خود را در زمان انتشار کتاب معروف «تاریخ مختصری از زمان» که هشت میلیون نسخه از آن به فروش رسیده، به دست آورد.
اما تاثیر زندگی و روابط وی تاکنون کمتر مورد بحث قرار گرفته است.
هاوکینگ از آن زمان در برنامه‌های مشهور تلویزیونی مانند سیمپسون‌ها و بیگ‌بنگ تئوری حضور یافته است.
هاوکینگ در مورد نمایشهای تلویزیونی خود می‌گوید: حفظ حس شوخ‌طبعی برای بقای من حیاتی بوده است.
و همچنین مشهور است که وی به ریچارد برانسون گفته که در ساخت شاتل فضایی‌اش عجله کند پیش از آنکه او دیگر نتواند در آن پرواز کند.
هاوکینگ علیرغم بیماری‌اش یکی از مورد تحسین‌ترین ذهنهای علمی قرن اخیر بوده و از انتشار نظریاتش لذت میبرد.
وی می گوید: مفتخرانه‌ترین دستاورد من تشویق مردم به تفکر در مورد کیهان و جایگاه ما در آن بوده است.
این پیش نمایش موثر نویددهنده مستندی با دیدگاه شخصی درباره زندگی یک شخص منحصربه فرد است.
این نمایش با این گفته هاوکینگ به پایان می‌رسد: از آنجایی که هر روز می‌تواند آخرین روز زندگی من باشد، دوست دارم از تمام لحظات آن استفاده کنم.
مستند هاوکینگ از 20 دسامبر(29 آذر) در سینماها به نمایش درخواهد آمد.
انتهای پیام
استیون هاوکینگ در دوران تحصیل در دانشگاه
هاوکینگ در حال بازی با کودکانش به تصویر کشیده شده است
ازدواج اول هاوکینگ با جین وایلد
ازدواج دوم پرفسور هاوکینگ با الین میسون
[h=1] مدال «اسحاق نیوتن» به مخترع «شنل نامرئی» رسید
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041710370
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۲۷
فیزیکدانی که ایده شنل نامرئی را مطرح کرده موفق به دریافت مدال اسحاق نیوتن شد که بالاترین افتخار اعطا شده توسط موسسه فیزیک انگلیس است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پرفسور جان پندری از متامواد که مواد مصنوعی با ویژگی های غیر قابل یافت در طبیعت بوده، برای هدایت نور در اطراف یک جسم و نامرئی کردن موثر آن استفاده کرد.
در این حالت، چشم فریب خورده و تصور می‌کند که جسم در آنجا نیست چرا که این شنل، نور را در زمان بازتاب از منبع خم می‌کند.
اگرچه پندری از امپریال کالج لندن گفته است که کودکان نباید خیلی از این دستاورد هیجان زده شوند.
وی در گفتگو با برنامه امروز رادیو بی‌بی‌سی اظهار کرد: نکته این شنل نامرئی، یک چالش بزرگ برای نمایش این مساله به جهانیان است که اگر بتوان این کار را انجام داد، هر کار دیگری را نیز می‌توان انجام داد. کل نکته این کار این است که ما کنترل بسیار بالایی بر نور و کلا تابش داشته باشیم.
پندری این ابزار را چیزی بیشتر شبیه یک کپر تا یک شنل توصیف کرد که اندازه آن با جسمی که آنرا پنهان می‌کند، برابر است.
از زمان رونمایی از این مفهوم در سال 2006، دانشمندان دیگر پیشرفت‌هایی در تولید آن انجام داده‌اند.
همین امسال دانشمندان دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور یک ماهی قرمز و گربه کوچک را با استفاده از شنل نامرئی از دید پنهان کردند.
به گفته محققان، این دستگاهها می‌توانند کاربردهای مهم امنیتی، تفریحی و شناسایی داشته باشند.
اما این فناوری هنوز در سطح پایه قرار داشته و اجسام را فقط از زوایای خاص پنهان می‌کند.
پندری این مدال را برای مشارکت مهم وی با علم سطح، سیستمهای نامنظم و فوتونیک دریافت کرده است.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041710370
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۲۷
فیزیکدانی که ایده شنل نامرئی را مطرح کرده موفق به دریافت مدال اسحاق نیوتن شد که بالاترین افتخار اعطا شده توسط موسسه فیزیک انگلیس است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پرفسور جان پندری از متامواد که مواد مصنوعی با ویژگی های غیر قابل یافت در طبیعت بوده، برای هدایت نور در اطراف یک جسم و نامرئی کردن موثر آن استفاده کرد.
در این حالت، چشم فریب خورده و تصور می‌کند که جسم در آنجا نیست چرا که این شنل، نور را در زمان بازتاب از منبع خم می‌کند.
اگرچه پندری از امپریال کالج لندن گفته است که کودکان نباید خیلی از این دستاورد هیجان زده شوند.
وی در گفتگو با برنامه امروز رادیو بی‌بی‌سی اظهار کرد: نکته این شنل نامرئی، یک چالش بزرگ برای نمایش این مساله به جهانیان است که اگر بتوان این کار را انجام داد، هر کار دیگری را نیز می‌توان انجام داد. کل نکته این کار این است که ما کنترل بسیار بالایی بر نور و کلا تابش داشته باشیم.
پندری این ابزار را چیزی بیشتر شبیه یک کپر تا یک شنل توصیف کرد که اندازه آن با جسمی که آنرا پنهان می‌کند، برابر است.
از زمان رونمایی از این مفهوم در سال 2006، دانشمندان دیگر پیشرفت‌هایی در تولید آن انجام داده‌اند.
همین امسال دانشمندان دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور یک ماهی قرمز و گربه کوچک را با استفاده از شنل نامرئی از دید پنهان کردند.
به گفته محققان، این دستگاهها می‌توانند کاربردهای مهم امنیتی، تفریحی و شناسایی داشته باشند.
اما این فناوری هنوز در سطح پایه قرار داشته و اجسام را فقط از زوایای خاص پنهان می‌کند.
پندری این مدال را برای مشارکت مهم وی با علم سطح، سیستمهای نامنظم و فوتونیک دریافت کرده است.
انتهای پیام
[h=1] امکان دسترسی به متن کامل پایان‌نامه‌های کشور فراهم شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041710509
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۴۱
گنجینه علمی ایرانیان، پایگاه تمام‌متن پایان‌نامه‌ها و رساله‌های تحصیلات‌تکمیلی کشور پس از مدت‌ها انتظار صبح امروز در پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران رونمایی شد.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این پایگاه که از امروز در نشانی اینترنتی ganj.irandoc.ac.ir بارگذاری شده است از این پس تمامی پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشجویان مؤسسات طرف قرارداد با مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران را با جزئیات تعیین شده از سوی آنها در اختیار درخواست‌کنندگان قرار خواهد داد.
تا پایان خرداد ماه سال جاری، بیش از 260 هزار پایان‌نامه در پایگاه ملی پایان‌نامه‌ها (ایران داک) ثبت و نمایه‌سازی شده که در اختیار جامعه علمی قرار می گیرد.
این پایان‌نامه‌ها مربوط به 161 مؤسسه است که در اختیار پژوهشگاه قرار گرفته‌اند.
گفتنی است، نزدیک به 15 هزار پایان‌نامه ایرانیان دانش آموخته خارج از کشور که تا سال 86 در پایگاه پایان‌نامه‌های پژوهشگاه بارگذاری شده‌اند نیز در دسترس قرار گرفته است.
دسترسی به متن کامل پایان‌نامه‌ها بر اساس تفاهم‌نامه‌ای که بین مؤسسات و پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران منعقد شده است خواهد بود و دانشگاه‌ها بر اساس سیاست‌گذاری داخلی خود متن کامل پایان‌نامه‌ها را در اختیار اساتید و دانشجویان خود قرار خواهند داد.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041710509
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۴۱
گنجینه علمی ایرانیان، پایگاه تمام‌متن پایان‌نامه‌ها و رساله‌های تحصیلات‌تکمیلی کشور پس از مدت‌ها انتظار صبح امروز در پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران رونمایی شد.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این پایگاه که از امروز در نشانی اینترنتی ganj.irandoc.ac.ir بارگذاری شده است از این پس تمامی پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشجویان مؤسسات طرف قرارداد با مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران را با جزئیات تعیین شده از سوی آنها در اختیار درخواست‌کنندگان قرار خواهد داد.
تا پایان خرداد ماه سال جاری، بیش از 260 هزار پایان‌نامه در پایگاه ملی پایان‌نامه‌ها (ایران داک) ثبت و نمایه‌سازی شده که در اختیار جامعه علمی قرار می گیرد.
این پایان‌نامه‌ها مربوط به 161 مؤسسه است که در اختیار پژوهشگاه قرار گرفته‌اند.
گفتنی است، نزدیک به 15 هزار پایان‌نامه ایرانیان دانش آموخته خارج از کشور که تا سال 86 در پایگاه پایان‌نامه‌های پژوهشگاه بارگذاری شده‌اند نیز در دسترس قرار گرفته است.
دسترسی به متن کامل پایان‌نامه‌ها بر اساس تفاهم‌نامه‌ای که بین مؤسسات و پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران منعقد شده است خواهد بود و دانشگاه‌ها بر اساس سیاست‌گذاری داخلی خود متن کامل پایان‌نامه‌ها را در اختیار اساتید و دانشجویان خود قرار خواهند داد.
انتهای پیام
[h=1] ساخت سامانه استحصال آنی هیدروژن در کشور
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041710666
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۵:۰۰
گروه پژوهشی فناوری پیل‌سوختی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با همکاری پژوهشکده علوم و فناوری دفاعی شمال، سامانه عملیاتی تولید آنی هیدروژن با سوخت مایع سدیم بوروهیدرید با توان یک کیلووات (SLPM15) را برای کاربری هوایی طراحی و ساخته است.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، این سامانه، آزمایش‌های عملیاتی زمینی خود را بر اساس استانداردهای مربوط با موفقیت طی کرده است.
سامانه استحصال آنی هیدروژن از سدیم‌بورهیدرید هیدروژن مورد نیاز برای عملکرد یک پیل‌سوختی پلیمری یک کیلووات را به خوبی تأمین می‌کند. در این سامانه با استفاده از هیدرولیز محلول 20 درصد وزنی سدیم‌بورهیدرید، هیدروژن با خلوص بالا (99/999%) و جریان پیوسته و قابل کنترل با توجه به نیاز مصرف‌کننده (پیل‌سوختی پلیمری) به‌طور پایدار مستحصل می‌شود.
نرخ جریان هیدروژن خروجی این سامانه در بازه‌ی 15-0 لیتر بر دقیقه قابل تنظیم و کنترل است که بر اساس نیاز پیل‌سوختی پلیمری یک کیلووات تعیین و اعمال شده است.
در این سامانه، برای فعال کردن واکنش تولید هیدروژن، یک کاتالیست مناسب و ارزان‌قیمت ساخته و به کار گرفته شد. همچنین، توزیع مناسب پروفیل دما و فشار رآکتور حین کار، دلیلی بر انجام یکنواخت واکنش در کل زمان مورد‌انتظار است. به علاوه، پاسخ سامانه نسبت به تغییرات دینامیک نیاز مصرف‌کننده کاملاً مناسب و با کمترین تأخیر (کمتر از 30 ثانیه) می‌باشد.
این سامانه با نمونه‌های خارجی قابل رقابت است به‌گونه‌ای که نمونه‌ی مشابه آنکه در نمایشگاه هیدروژن و پیل‌سوختی هانوور 2013 آلمان عرضه شده بود که با داشتن وزن دوبرابر از ظرفیت بسیار کمتر ( SLPM8/1) برخوردار بود.
از جمله مزیت‌های عمده سامانه‌ی استحصال آنی هیدروژن از سدیم‌بورهیدرید، پتانسیل و سرعت بالای ذخیره و تولید هیدروژن، پایداری در هوا و شعله‌ور نشدن،
عدم احتیاج به فشار بالا و قابلیت انجام واکنش استحصال در دمای محیط، قابلیت تغییر و کنترل آسان نرخ هیدروژن خروجی و قابل بازیافت بودن ضایعات تولیدی،
خلوص بسیار بالا و مخلوط بودن گاز هیدروژن تولیدی با بخار آب (مناسب برای پیل‌سوختی پلیمری)، عدم تولید گاز مونوکسیدکربن،
استفاده از کاتالیست منحصر به فرد با قابلیت رقابت با کاتالیست‌های بر پایه فلزات گرانقیمت و فعالیت در غلظت‌های بالای محلول سوخت تا 30 درصد وزنی از سدیم بوروهیدرید، مجهز بودن به سیستم میکروکنترلر به منظور مشاهده و کنترل پارامترهای عملیاتی دستگاه و عملکرد به صورت آنی و در فشار پایین (2 تا 5 بار) عنوان شده است.
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041710666
دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۵:۰۰
گروه پژوهشی فناوری پیل‌سوختی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با همکاری پژوهشکده علوم و فناوری دفاعی شمال، سامانه عملیاتی تولید آنی هیدروژن با سوخت مایع سدیم بوروهیدرید با توان یک کیلووات (SLPM15) را برای کاربری هوایی طراحی و ساخته است.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، این سامانه، آزمایش‌های عملیاتی زمینی خود را بر اساس استانداردهای مربوط با موفقیت طی کرده است.
سامانه استحصال آنی هیدروژن از سدیم‌بورهیدرید هیدروژن مورد نیاز برای عملکرد یک پیل‌سوختی پلیمری یک کیلووات را به خوبی تأمین می‌کند. در این سامانه با استفاده از هیدرولیز محلول 20 درصد وزنی سدیم‌بورهیدرید، هیدروژن با خلوص بالا (99/999%) و جریان پیوسته و قابل کنترل با توجه به نیاز مصرف‌کننده (پیل‌سوختی پلیمری) به‌طور پایدار مستحصل می‌شود.
نرخ جریان هیدروژن خروجی این سامانه در بازه‌ی 15-0 لیتر بر دقیقه قابل تنظیم و کنترل است که بر اساس نیاز پیل‌سوختی پلیمری یک کیلووات تعیین و اعمال شده است.
در این سامانه، برای فعال کردن واکنش تولید هیدروژن، یک کاتالیست مناسب و ارزان‌قیمت ساخته و به کار گرفته شد. همچنین، توزیع مناسب پروفیل دما و فشار رآکتور حین کار، دلیلی بر انجام یکنواخت واکنش در کل زمان مورد‌انتظار است. به علاوه، پاسخ سامانه نسبت به تغییرات دینامیک نیاز مصرف‌کننده کاملاً مناسب و با کمترین تأخیر (کمتر از 30 ثانیه) می‌باشد.
این سامانه با نمونه‌های خارجی قابل رقابت است به‌گونه‌ای که نمونه‌ی مشابه آنکه در نمایشگاه هیدروژن و پیل‌سوختی هانوور 2013 آلمان عرضه شده بود که با داشتن وزن دوبرابر از ظرفیت بسیار کمتر ( SLPM8/1) برخوردار بود.
از جمله مزیت‌های عمده سامانه‌ی استحصال آنی هیدروژن از سدیم‌بورهیدرید، پتانسیل و سرعت بالای ذخیره و تولید هیدروژن، پایداری در هوا و شعله‌ور نشدن،
عدم احتیاج به فشار بالا و قابلیت انجام واکنش استحصال در دمای محیط، قابلیت تغییر و کنترل آسان نرخ هیدروژن خروجی و قابل بازیافت بودن ضایعات تولیدی،
خلوص بسیار بالا و مخلوط بودن گاز هیدروژن تولیدی با بخار آب (مناسب برای پیل‌سوختی پلیمری)، عدم تولید گاز مونوکسیدکربن،
استفاده از کاتالیست منحصر به فرد با قابلیت رقابت با کاتالیست‌های بر پایه فلزات گرانقیمت و فعالیت در غلظت‌های بالای محلول سوخت تا 30 درصد وزنی از سدیم بوروهیدرید، مجهز بودن به سیستم میکروکنترلر به منظور مشاهده و کنترل پارامترهای عملیاتی دستگاه و عملکرد به صورت آنی و در فشار پایین (2 تا 5 بار) عنوان شده است.
[h=1] موفقیت محققان کشور در ساخت لیزرهای CO2 آزمایشگاهی و صنعتی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041911921
چهارشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۶
مهندسان یک شرکت تحقیقاتی در اصفهان موفق به ساخت لیزرهای CO2 جهت انجام فرآیند‌های تحقیقاتی، آزمایشگاهی و صنعتی با توان خروجی 500 وات شدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، لیزر وسیله‌ای برای تولید پرتوهای تکنام و همدوس پرانرژی در نواحی نور فرابنفش، مرئی و یا فرو سرخ از طیف امواج الکترومغناطیسی است.
لیزرهای دی اکسید کربن (CO2) نمونه‌ای از انواع لیزرهای گازی مولکولی پرقدرت است. باریکه خروجی این لیزرها هنگام کانونی‌بودن می‌توانند صفحات الماس و فولاد ضخیم را در مدت چند ثانیه برش دهند.
سید امین موحد ابطحی - مدیر عامل این شرکت - در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایسنا، در خصوص لیزرهای CO2 ساخته شده، گفت: لیزر CO2 از انواع لیزرهای گازی است که در صنایع، حوزههای مهندسی، پزشکی، تحقیقاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. لیزرهای CO2 طراحی و ساخته شده دارای توان خروجی بالا و کیفیت پرتو خروجی عالی هستند.
به گفته وی پردازش و بررسی خواص مواد در پژوهشکده‌ها، دانشگاه‌ها و صنایع نیازمند یک منبع قابل اطمینان است، لیزرهای تحقیقاتی CO2 طراحی شده با قابلیت اطمینان بالا در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.
ابطحی خاطر نشان کرد: کیفیت بالای پرتو به همراه گسترده کاربرد‌ها و اثر‌گذاری لیزر CO2 بر روی مواد مختلف این نوع لیزر را به عنوان یک منبع نوری ایده‌آل مطرح ساخته است. حکاکی، برش و جوش در فلزات، غیرفلزات، پرتودهی در مواد فلزی، سرامیکی، پلاستیکی، ساختارهای آلی وغیرآلی و تولید نانو ذرات تنها بخشی از کاربردهای گسترده لیزر CO2 در زمینه‌های مهندسی، پزشکی و علوم پایه است.
مدیر عامل این شرکت در خصوص مزایا و ویژگی‌های لیزرها CO2 ساخته شده اظهار کرد: امکان تنظیم و کنترل دقیق پارامترها (جریان، ولتاژ، زمان و توان پالس‌ها و ...) با توجه به نوع نیاز و کاربرد، بهره‌مندی از سیستم انتقال پرتو لیزر دقیق و سیستم حرکتی CNC، عملیات پردازش مواد با قابلیت بزرگنمایی، سهولت استفاده و ارزان و در دسترس بودن تجهیزات از مزایای این لیزرها هستند.
ابطحی با بیان اینکه امکان ساخت این لیزرها تا توان 600 وات وجود دارد تصریح کرد: پایداری و خروجی دقیق در بحث‌های تحقیقاتی پارامتر مهمی است که این خصوصیات را توسط یک سری المان‌های مکانیکی و اپتیکی در لیزرهای تولیدشده اعمال شده است.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041911921
چهارشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۶
مهندسان یک شرکت تحقیقاتی در اصفهان موفق به ساخت لیزرهای CO2 جهت انجام فرآیند‌های تحقیقاتی، آزمایشگاهی و صنعتی با توان خروجی 500 وات شدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، لیزر وسیله‌ای برای تولید پرتوهای تکنام و همدوس پرانرژی در نواحی نور فرابنفش، مرئی و یا فرو سرخ از طیف امواج الکترومغناطیسی است.
لیزرهای دی اکسید کربن (CO2) نمونه‌ای از انواع لیزرهای گازی مولکولی پرقدرت است. باریکه خروجی این لیزرها هنگام کانونی‌بودن می‌توانند صفحات الماس و فولاد ضخیم را در مدت چند ثانیه برش دهند.
سید امین موحد ابطحی - مدیر عامل این شرکت - در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایسنا، در خصوص لیزرهای CO2 ساخته شده، گفت: لیزر CO2 از انواع لیزرهای گازی است که در صنایع، حوزههای مهندسی، پزشکی، تحقیقاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. لیزرهای CO2 طراحی و ساخته شده دارای توان خروجی بالا و کیفیت پرتو خروجی عالی هستند.
به گفته وی پردازش و بررسی خواص مواد در پژوهشکده‌ها، دانشگاه‌ها و صنایع نیازمند یک منبع قابل اطمینان است، لیزرهای تحقیقاتی CO2 طراحی شده با قابلیت اطمینان بالا در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.
ابطحی خاطر نشان کرد: کیفیت بالای پرتو به همراه گسترده کاربرد‌ها و اثر‌گذاری لیزر CO2 بر روی مواد مختلف این نوع لیزر را به عنوان یک منبع نوری ایده‌آل مطرح ساخته است. حکاکی، برش و جوش در فلزات، غیرفلزات، پرتودهی در مواد فلزی، سرامیکی، پلاستیکی، ساختارهای آلی وغیرآلی و تولید نانو ذرات تنها بخشی از کاربردهای گسترده لیزر CO2 در زمینه‌های مهندسی، پزشکی و علوم پایه است.
مدیر عامل این شرکت در خصوص مزایا و ویژگی‌های لیزرها CO2 ساخته شده اظهار کرد: امکان تنظیم و کنترل دقیق پارامترها (جریان، ولتاژ، زمان و توان پالس‌ها و ...) با توجه به نوع نیاز و کاربرد، بهره‌مندی از سیستم انتقال پرتو لیزر دقیق و سیستم حرکتی CNC، عملیات پردازش مواد با قابلیت بزرگنمایی، سهولت استفاده و ارزان و در دسترس بودن تجهیزات از مزایای این لیزرها هستند.
ابطحی با بیان اینکه امکان ساخت این لیزرها تا توان 600 وات وجود دارد تصریح کرد: پایداری و خروجی دقیق در بحث‌های تحقیقاتی پارامتر مهمی است که این خصوصیات را توسط یک سری المان‌های مکانیکی و اپتیکی در لیزرهای تولیدشده اعمال شده است.
انتهای پیام
نخستین نیروگاه اتمی شناور جهان وارد آب‌ها می‌شود
نخستین نیروگاه اتمی شناور جهان وارد آب‌ها می‌شود
[h=1]
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041911903
چهارشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۲۴
روسیه به زودی کار اجرایی اولین نیروگاه اتمی شناور جهان را طی تنها سه سال آغاز خواهد کرد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این کشتی خاص با نیروگاه انرژی هسته‌ای آنبرد، انرژی، حرارت و آب نوشیدنی برای مناطق تقریبا غیرقابل دسترس کشور بزرگ روسیه را ارائه خواهد کرد.
مدیر کارخانه بالتیک، بزرگترین شرکت کشتی‌سازی روسیه اعلام کرد که این کشتی منحصربفرد باید تا سال 2016 در ششمین نمایشگاه بین‌المللی نیروی دریایی در سن‌پطرزبورگ آماده شده باشد.
اولین کشتی «آکادمیک لومونوسوف» نام خواهد داشت و قرار است اولین ناوگان کوچک از نیروگاههای اتمی شناور در روسیه باشد.
این کشتی برای عرضه انرژی به شرکتهای بزرگ صنعتی، شهرهای بندرگاهی دور و سکوهای نفتی و گازی طراحی شده است.
قابلیتهای تولید انرژی این کشتی بر اساس راکتورهای اتمی بوده که در حال حاضر برای بیش از نیم قرن با موفقیت بر روی کشتی‌های یخ‌شکن در منطقه یخزده کار کرده‌اند.
آکادمیک لومونوسوف ، 21 هزار و 500 تن وزن داشته و تا 69 خدمه را در خود سکونت خواهد داد. اما از سیستم رانشگر برخوردار نبوده بنابراین باید به مناطق مورد نیاز یدک کشیده شود.
این کشتی دارای دو راکتور اصلاح شده KLT-40 خواهد بود که می‌توانند انرژی کافی برای شهری با 200 هزار سکنه را تامین کنند. این راکتورها با هم می‌توانند 70 مگاوات برق یا 300 مگاوات حرارت تولید کنند.
شهرها و بندرهای بزرگ روسیه در امتداد خط ساحلی شمالی و مناطق دور شرقی آن در حال حاضر رشد اقتصادی زیادی را تجربه نکرده که بخشی از آن به دلیل کمبود انرژی است از این رو امید می‌رود که این نیروگاههای برق شناور بتوانند به حل این شرایط کمک کنند.
روسیه همچنین می‌تواند از این نیروگاهها در نزدیکی مناطق ذخایر معدنی و پایگاههای نظامی بیرون از کشور استفاده کند.
نیروگاههای اتمی شناور می‌توانند بازیابی شوند و به عنوان یک کارخانه آب شیرین‌کن مورد استفاده قرار گیرند. این امر بدان معنی است که کشتی می‌تواند روزانه 240 هزار متر مکب آب شیرین تولید کند.
در کل 15 کشور از جمله چین، اندونزی و آرژانتین علاقمند به استفاده از نیروگاههای برق شناور هستند.
شرکت کشتی‌سازی روسیه تاکید دارد که فرایند غنی‌سازی سوخت در این نیروگاههای شناور مطابق با قوانین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است.
این کشتی برای مقاومت در برابر برخورد با کشتی‌های دیگر و زمین و همچنین تحمل فشار سونامی طراحی شده است.
پس از 40 سال خدمت، راکتور اتمی این کشتی تعویض خواهد شد.
شرکت بالتیک مدعی است که نیروگاه شناور برای محیط زیست ایمن است چرا که هیچ نوع ماده خطرناکی در زمان عملکرد خود منتشر نمی‌کند.
ساخت اولین کشتی در سال 2007 در نیروگاه زیردریایی سازی سوماش در سورودوینسک آغاز شد. این کشتی پس از پایان یافتن بودجه آن به کارخانه بالتیک منتقل شده و برای دو سال در آنجا ماند. اما با سرمایه‌گذاری مجدد بین این شرکت و یک شرکت دولتی در دسامبر سال گذشته کار بر روی این کشتی دوباره آغاز شده است.
انتهای پیام
ساخت اولین نیروگاه اتمی شناور در روسیه
ساخت اولین نیروگاه اتمی شناور در روسیه
کد خبرنگار: 71401
نخستین نیروگاه اتمی شناور جهان وارد آب‌ها می‌شود
[h=1]
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041911903
چهارشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۲۴
روسیه به زودی کار اجرایی اولین نیروگاه اتمی شناور جهان را طی تنها سه سال آغاز خواهد کرد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این کشتی خاص با نیروگاه انرژی هسته‌ای آنبرد، انرژی، حرارت و آب نوشیدنی برای مناطق تقریبا غیرقابل دسترس کشور بزرگ روسیه را ارائه خواهد کرد.
مدیر کارخانه بالتیک، بزرگترین شرکت کشتی‌سازی روسیه اعلام کرد که این کشتی منحصربفرد باید تا سال 2016 در ششمین نمایشگاه بین‌المللی نیروی دریایی در سن‌پطرزبورگ آماده شده باشد.
اولین کشتی «آکادمیک لومونوسوف» نام خواهد داشت و قرار است اولین ناوگان کوچک از نیروگاههای اتمی شناور در روسیه باشد.
این کشتی برای عرضه انرژی به شرکتهای بزرگ صنعتی، شهرهای بندرگاهی دور و سکوهای نفتی و گازی طراحی شده است.
قابلیتهای تولید انرژی این کشتی بر اساس راکتورهای اتمی بوده که در حال حاضر برای بیش از نیم قرن با موفقیت بر روی کشتی‌های یخ‌شکن در منطقه یخزده کار کرده‌اند.
آکادمیک لومونوسوف ، 21 هزار و 500 تن وزن داشته و تا 69 خدمه را در خود سکونت خواهد داد. اما از سیستم رانشگر برخوردار نبوده بنابراین باید به مناطق مورد نیاز یدک کشیده شود.
این کشتی دارای دو راکتور اصلاح شده KLT-40 خواهد بود که می‌توانند انرژی کافی برای شهری با 200 هزار سکنه را تامین کنند. این راکتورها با هم می‌توانند 70 مگاوات برق یا 300 مگاوات حرارت تولید کنند.
شهرها و بندرهای بزرگ روسیه در امتداد خط ساحلی شمالی و مناطق دور شرقی آن در حال حاضر رشد اقتصادی زیادی را تجربه نکرده که بخشی از آن به دلیل کمبود انرژی است از این رو امید می‌رود که این نیروگاههای برق شناور بتوانند به حل این شرایط کمک کنند.
روسیه همچنین می‌تواند از این نیروگاهها در نزدیکی مناطق ذخایر معدنی و پایگاههای نظامی بیرون از کشور استفاده کند.
نیروگاههای اتمی شناور می‌توانند بازیابی شوند و به عنوان یک کارخانه آب شیرین‌کن مورد استفاده قرار گیرند. این امر بدان معنی است که کشتی می‌تواند روزانه 240 هزار متر مکب آب شیرین تولید کند.
در کل 15 کشور از جمله چین، اندونزی و آرژانتین علاقمند به استفاده از نیروگاههای برق شناور هستند.
شرکت کشتی‌سازی روسیه تاکید دارد که فرایند غنی‌سازی سوخت در این نیروگاههای شناور مطابق با قوانین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است.
این کشتی برای مقاومت در برابر برخورد با کشتی‌های دیگر و زمین و همچنین تحمل فشار سونامی طراحی شده است.
پس از 40 سال خدمت، راکتور اتمی این کشتی تعویض خواهد شد.
شرکت بالتیک مدعی است که نیروگاه شناور برای محیط زیست ایمن است چرا که هیچ نوع ماده خطرناکی در زمان عملکرد خود منتشر نمی‌کند.
ساخت اولین کشتی در سال 2007 در نیروگاه زیردریایی سازی سوماش در سورودوینسک آغاز شد. این کشتی پس از پایان یافتن بودجه آن به کارخانه بالتیک منتقل شده و برای دو سال در آنجا ماند. اما با سرمایه‌گذاری مجدد بین این شرکت و یک شرکت دولتی در دسامبر سال گذشته کار بر روی این کشتی دوباره آغاز شده است.
انتهای پیام
ساخت اولین نیروگاه اتمی شناور در روسیه
ساخت اولین نیروگاه اتمی شناور در روسیهکد خبرنگار: 71401
[h=1] ساخت راکت از مستحکمترین ماده جهان
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92042213510
شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۲ - ۱۳:۱۲
راکت YouTek Graphene Speed Pro، یکی از اولین راکت‌هایی است که هم ضربه برخورد و هم کنترل دقیق را ارائه می‌دهد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهندسان شرکت Head سال ها در تلاش بوده اند که قدرت راکت‌های تولیدی این شرکت را افزایش دهند اما قادر به انجام این کار بدون افزودن وزن آنها نبودند.
هر چه وزن یک راکت بیشتر باشد، طی یک نوسان حرکت بیشتری را تولید می‌کند و قدرت بیشتری را به توپ می‌دهد، اما وزن بیش از اندازه، کنترل راکت را دشوار می‌کند.
طراحان دریافتند که افزودن وزن به بخش فوقانی سر و دسته، راکت متعادل‌تری را موجب می‌شود.
با اعمال وزن کمتر در بخش میانی، نمونه اولیه آنها ترک برداشت؛ بنابراین، این مبتکران به سراغ گرافن رفتند که قوی‌ترین ماده جهان است.
با وارد کردن مقدار کوچکی گرافن به میانه چهارچوب راکت، طراحان قدرت آن را به طور قابل توجهی افزایش دادند.
نتیجه این فرایند راکت YouTek Graphene Speed Pro است که یکی از اولین راکت‌هایی است که هر دو ویژگی قدرت ضربه و کنترل دقیق را ارائه می‌دهد.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92042213510
شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۲ - ۱۳:۱۲
راکت YouTek Graphene Speed Pro، یکی از اولین راکت‌هایی است که هم ضربه برخورد و هم کنترل دقیق را ارائه می‌دهد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهندسان شرکت Head سال ها در تلاش بوده اند که قدرت راکت‌های تولیدی این شرکت را افزایش دهند اما قادر به انجام این کار بدون افزودن وزن آنها نبودند.
هر چه وزن یک راکت بیشتر باشد، طی یک نوسان حرکت بیشتری را تولید می‌کند و قدرت بیشتری را به توپ می‌دهد، اما وزن بیش از اندازه، کنترل راکت را دشوار می‌کند.
طراحان دریافتند که افزودن وزن به بخش فوقانی سر و دسته، راکت متعادل‌تری را موجب می‌شود.
با اعمال وزن کمتر در بخش میانی، نمونه اولیه آنها ترک برداشت؛ بنابراین، این مبتکران به سراغ گرافن رفتند که قوی‌ترین ماده جهان است.
با وارد کردن مقدار کوچکی گرافن به میانه چهارچوب راکت، طراحان قدرت آن را به طور قابل توجهی افزایش دادند.
نتیجه این فرایند راکت YouTek Graphene Speed Pro است که یکی از اولین راکت‌هایی است که هر دو ویژگی قدرت ضربه و کنترل دقیق را ارائه می‌دهد.
انتهای پیام
[h=1] طراحی خودروی خورشیدی به شکل قطره آب
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92042213048
شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۲ - ۰۰:۴۶
تیم دانشجویی دانشگاه کمبریج خودروی خورشیدی منحصر به فردی به شکل قطره آب را برای رقابت جهانی خودروهای خورشیدی استرالیا طراحی کرده اند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، طول خودروی خورشیدی Resolution کمتر از پنج متر، عرض آن 0.8 متر، ارتفاع آن 1.1 متر و وزن آن 120 کیلوگرم است.
حداکثر سرعت خودرو 140 کیلومتر در ساعت است، اما انرژی مصرفی خودرو تنها معادل یک سشوار معمولی است.
خودروی خورشیدی قطره شکل Resolution سومین خودروی خورشیدی محسوب می شود که توسط دانشجویان دانشگاه کمبریج برای شرکت در رقابت جهانی خودروهای خورشیدی طراحی شده است.
ویژگی منحصر به فرد این خودرو در ساختار قطره‌یی شکل آن است که باعث افزایش حداکثری بهره‌مندی از انرژی خورشید در کنار داشتن یک ساختار کاملا ایرودینامیک است.
برای استفاده حداکثری از انرژی خورشید، پنل ها در بخش قوسی شکل عقب خودرو و پشت سر راننده تعبیه شده‌اند که با کمک یک صفحه متحرک در جهت تغییر نور خورشید چرخانده می‌شوند؛ پنل‌ها هواره در معرض نور حداکثری خورشید قرار گرفته و 20 درصد انرژی بیشتری برای خودرو تأمین می‌شود.
رقابت جهانی خودروهای خورشیدی 2013 از ششم تا 13 اکتبر (14 تا 21 مهر) به طول سه هزار کیلومتر در استرالیا برگزار خواهد شد.
انتهای پیام
خودروی خورشیدی قطره شکل Resolution
کد خبرنگار: 71452
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92042213048
شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۲ - ۰۰:۴۶
تیم دانشجویی دانشگاه کمبریج خودروی خورشیدی منحصر به فردی به شکل قطره آب را برای رقابت جهانی خودروهای خورشیدی استرالیا طراحی کرده اند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، طول خودروی خورشیدی Resolution کمتر از پنج متر، عرض آن 0.8 متر، ارتفاع آن 1.1 متر و وزن آن 120 کیلوگرم است.
حداکثر سرعت خودرو 140 کیلومتر در ساعت است، اما انرژی مصرفی خودرو تنها معادل یک سشوار معمولی است.
خودروی خورشیدی قطره شکل Resolution سومین خودروی خورشیدی محسوب می شود که توسط دانشجویان دانشگاه کمبریج برای شرکت در رقابت جهانی خودروهای خورشیدی طراحی شده است.
ویژگی منحصر به فرد این خودرو در ساختار قطره‌یی شکل آن است که باعث افزایش حداکثری بهره‌مندی از انرژی خورشید در کنار داشتن یک ساختار کاملا ایرودینامیک است.
برای استفاده حداکثری از انرژی خورشید، پنل ها در بخش قوسی شکل عقب خودرو و پشت سر راننده تعبیه شده‌اند که با کمک یک صفحه متحرک در جهت تغییر نور خورشید چرخانده می‌شوند؛ پنل‌ها هواره در معرض نور حداکثری خورشید قرار گرفته و 20 درصد انرژی بیشتری برای خودرو تأمین می‌شود.
رقابت جهانی خودروهای خورشیدی 2013 از ششم تا 13 اکتبر (14 تا 21 مهر) به طول سه هزار کیلومتر در استرالیا برگزار خواهد شد.
انتهای پیام
خودروی خورشیدی قطره شکل Resolutionکد خبرنگار: 71452
اثر فوتو الکتریک
اثر فوتو الکتریک
بنا به نظریه کوانتومی ، امواج به ظاهر پیوسته الکترومغناطیسی ، کوانتیده‌اند و از کوانتومهای گسسته‌ای به نام فوتون تشکیل شده‌اند که هر فوتون دارای انرژی مشخصی است که مقدار آن فقط به فرکانس بستگی دارد.
بر اساس اصل دوبروی ، در مورد ذرات دو حالت ذره‌ای و موجی در نظر گرفته می‌شود، که البته این خاصیت در دنیای میکروسکوپی بیشتر مورد مطالعه است. به عنوان مثال ، اگر ذره‌ای به جرم یک گرم که با سرعت معمولی در حال حرکت است، در نظر بگیریم طول موج منتسب به این ذره ، چنان کوچک خواهد بود که اصلا قابل ملاحظه نیست. اما در مورد ذراتی مانند الکترون ، این طول موج قابل توجه است. بنابراین با توسل به این اصل می‌توان تابش الکترومغناطیسی را نیز متشکل از ذراتی دانست که این ذرات را فوتون می‌گویند.
واقعیت کوانتومهای نور
نظریه پلانک در ارتباط با بسته‌های انرژی تابشی ، تا اندازه‌ای مبهم بود و فقط به عنوان مبنایی برای توزیع آماری انرژی میان طول موجهای مختلف در طیف الکترومغناطیسی بکار می‌رفت. پنج سال بعد از “پلانک” ، “آلبرت اینشتین” توانست این مفهوم را به صورت مشخص‌تری بیان کند. انیشتین مفهوم کوانتومی نور را برای توجیه اثر فوتوالکتریک بکار برد. بر این اساس ، فوتونها که دارای انرژی معینی هستند، بعد از برخورد با الکترون‌های اتم ، انرژی خود را به آنها داده ، خود از بین می‌روند. این امر می‌تواند به عنوان یک مسئله برخورد میان دو ذره با استفاده از نظریه برخورد توضیح داده شود.
بعد از برخورد ، فوتون از بین می‌رود و الکترون با انرژیی که از فوتون می‌گیرد، از ماده جدا می‌شود و سبب ایجاد یک جریان فوتوالکترونی در مدار خارجی می‌گردد. مقدار جریان در مدار خارجی ، بسته به تعداد فوتونهایی که بر سطح ماده موجود در کاتد تابیده می‌شود، متفاوت خواهد بود.
تأییدی دیگر بر وجود فوتون
آزمایش دیگری که توانست وجود فوتونها را بصورت تجربی به اثبات رساند، مربوط به آزمایشی است که توسط “کامپتون” انجام شد. این آزمایش که بعدها نام اثر کامپتون را بر خود گرفت، به این صورت بود که تابش الکترومغناطیسی یا فوتونها توسط مواد مختلف پراکنده می‌شود. به بیان دیگر ، در این آزمایش فوتون بعد از تابش مقداری از انرژی خود را به یک الکترون تقریبا آزاد منتقل می‌کرد و خود با انرژی کمتر در راستای دیگر منحرف می‌شد. نتایج این آزمایش که با استفاده از مفهوم کوانتومی نور صورت می‌گرفت، با نتایج تجربی کاملا تطابق داشت.
جرم فوتون
واقعیت جرم فوتون ، به خاصیت عکس مجذوری قانون کولن بر می‌گردد. بر اساس قانون کولن ، نیروی الکتریکی که دو ذره باردار به یکدیگر وارد می‌کنند، نیرویی است که با مجذور فاصله بین آنها نسبت معکوس دارد. اما این مطالب در تمام شرایط دقیقا درست نیستند، یعنی در فواصل خیلی کوچکتر انحرافاتی وجود دارد و این نیرو دقیقا عکس مجذوری نیست. در این حالت باید فوتونها را ذراتی دارای جرم بدانیم. اما در موارد دیگر که تقریبا بیشتر موارد را شامل می‌شود، این نیرو دقیقا عکس مجذوری است. بنابراین در این حالت باید فوتونها را ذراتی بدون جرم تصور کنیم.
نموداری از تابش الکترون‌ها از یک صفحهٔ فلزی. این امر زمانی رخ می‌دهد که انرژی واردشده توسط فوتون داخل‌شونده بیش از تابع کار ماده باشد. اثر فوتوالکتریکی
اگر یک صفحه فلزی را تحت تابش فیزیک امواج پر انرژی قرار دهیم، پرتو کاتدی و یا الکترون های شتابدار از صفحه فلزی منتشر می شود. و همچنین اگر بین دو صفحه فلزی اختلاف پتانسیل الکتریکی بسیار زیادی ایجاد کنیم، الکترون های لایه ظرفیت اتم های فلز، انرژی زیادی دریافت می کنند و در نتیجه سطح فلز را ترک می کنند و به سمت آند پیش می روند. در این عمل چون هم نور و الکتریسیته دخالت دارند به این پدیده، اثر فوتو الکتریک می گویند. در واقع تمام مواد ( جامد، مایع و گاز ) می توانند در شرایط خاصی تحت تاثیر اثر فوتوالکتریک، پرتو کاتدی از خود گسیل کنند، گاهی به پرتو کاتدی، فوتوالکترون نیز می گویند.
اثر فوتوالکتریک هر جسمی با گسیل فرکانس مشخصی از موج انجام می شود. اگر فرکانس موج برای جسم خاصی کمتر از حد معین باشد، اثری از فوتو الکتریک مشاهده نخواهد شد. اما طبق قوانین الکترودینامیک کلاسیک، موج با برخورد به صفحه فلزی مقداری انرژی به آن منتقل می کند و به مرور زمان این انرژی انباشته می شود تا اینکه انرژی مورد نیاز برای گسیل الکترون فراهم شود. اما در آزمایشگاه خلاف آنچه که در فیزیک کلاسیک گفته شد، روی می دهد، یعنی گیسل موج با فرکانس کمتر از حد معین به فلزی هرگز پرتو کاتدی منتشر نمی کند.
این بن بستی بود برای دانشمندان در مورد خاصیت نور. تا اینکه اینشتین با ارائه نظریه خود در مورد فوتون، توانست این معما را حل کند. وی فرض کرد که انرژی در تمام فرکانس های موج به طور یکنواخت و یکسان توزیع نشده اند و بلکه فیزیک امواج به صورت بسته هایی از انرژی به نام کوانتم هستند، که بعداً فوتون نامیده شد. انرژی فوتون ها با فرکانس امواج رابطه مستقم دارد. که این معادله به معادله پلانک نیز مشهور است. در این معادله h ثابت پلانک است.
در اثر فوتوالکتریک الکترون های لایه ظرفیت اتم های فلز، با دریافت انرژی موج از صفحه فلزی جدا می شوند، اما در لحظه جدا شدن الکترون های مقداری از انرژی خود را برای غلبه بر نیروی جاذبه الکتروستاتیکی، مصرف می می کنند که انیشتین آن را تابع کار فلز نامید و مقدار آن برای هر فلز، منحصر بفرد است. مقدار تابع کار هر فلز از از ۱ تا ۱۰ الکترون ولت متغیر است.
ارائه فرض وجود فوتون ها توسط اینشتین در واقع دومین گام مهم در شکل گیری نظریه کوانتومی محسوب می شد ( گام اول را ماکس پلانک با فرض کوانتیده بودن مقدار انرژی در فرایند گسیل و جذب تابش الکترومغناطیس بر داشته بو. ) به مناسبت این کشف بزرگ و توضیح موفیت آمیز اثر فوتوالکتریک، جایزه نوبل سال ۱۹۲۱ به اینشتین اهدا شد. در واقع سال ۱۹۰۵ را می توان سال طلایی اینشتین نامید چرا که در این سال او نه تنها نظریه نسبیت خاص را ارائه کرد ، بلکه دو معمای بزرگ مطرح در فیزیک را نیز حل کرد، معماهایی که با به چالش کشاندن فیزیک کلاسیک عملا مسیر کشف فیزیک کوانتومی را به روی بشر گشودند.
اینشتین در سال ۱۹۰۵ رابطهٔ زیر را پیشنهاد نمود که اکنون تایید شده‌است:
hv=W+K
که در آن :
h ثابت پلانک
\nu بسامد موج
Wتابع کار فلز
K انرژی جنبشی الکترون
به طور خلاصه می‌توان گفت که اگر نوری از امواج الکترومغناطیسی بر سطحی (بویژه) فلزات بتابد از جسم مقداری الکترون خارج خواهد شد که مقدار الکترون‌ها به شدت نور تابیده شده و انرژی الکترون‌ها به طول موج (انرژی فوتونها) بستگی دارد و اگر انرژی فوتون از حد آستانه پایین‌تر بیاید دیگر الکترونی بیرون نخواهد رفت بررسی این مسئله با فیزیک کلاسیک غیرممکن استو به کمترین فرکانسی که اثر فیک روی می‌دهد (الکترون از سطح فلز جدا شود) را فرکانس قطع می‌گویند.
http://bigbangpage.com
اثر فوتو الکتریک
بنا به نظریه کوانتومی ، امواج به ظاهر پیوسته الکترومغناطیسی ، کوانتیده‌اند و از کوانتومهای گسسته‌ای به نام فوتون تشکیل شده‌اند که هر فوتون دارای انرژی مشخصی است که مقدار آن فقط به فرکانس بستگی دارد.
بر اساس اصل دوبروی ، در مورد ذرات دو حالت ذره‌ای و موجی در نظر گرفته می‌شود، که البته این خاصیت در دنیای میکروسکوپی بیشتر مورد مطالعه است. به عنوان مثال ، اگر ذره‌ای به جرم یک گرم که با سرعت معمولی در حال حرکت است، در نظر بگیریم طول موج منتسب به این ذره ، چنان کوچک خواهد بود که اصلا قابل ملاحظه نیست. اما در مورد ذراتی مانند الکترون ، این طول موج قابل توجه است. بنابراین با توسل به این اصل می‌توان تابش الکترومغناطیسی را نیز متشکل از ذراتی دانست که این ذرات را فوتون می‌گویند.
واقعیت کوانتومهای نور
نظریه پلانک در ارتباط با بسته‌های انرژی تابشی ، تا اندازه‌ای مبهم بود و فقط به عنوان مبنایی برای توزیع آماری انرژی میان طول موجهای مختلف در طیف الکترومغناطیسی بکار می‌رفت. پنج سال بعد از “پلانک” ، “آلبرت اینشتین” توانست این مفهوم را به صورت مشخص‌تری بیان کند. انیشتین مفهوم کوانتومی نور را برای توجیه اثر فوتوالکتریک بکار برد. بر این اساس ، فوتونها که دارای انرژی معینی هستند، بعد از برخورد با الکترون‌های اتم ، انرژی خود را به آنها داده ، خود از بین می‌روند. این امر می‌تواند به عنوان یک مسئله برخورد میان دو ذره با استفاده از نظریه برخورد توضیح داده شود.
بعد از برخورد ، فوتون از بین می‌رود و الکترون با انرژیی که از فوتون می‌گیرد، از ماده جدا می‌شود و سبب ایجاد یک جریان فوتوالکترونی در مدار خارجی می‌گردد. مقدار جریان در مدار خارجی ، بسته به تعداد فوتونهایی که بر سطح ماده موجود در کاتد تابیده می‌شود، متفاوت خواهد بود.
آزمایش دیگری که توانست وجود فوتونها را بصورت تجربی به اثبات رساند، مربوط به آزمایشی است که توسط “کامپتون” انجام شد. این آزمایش که بعدها نام اثر کامپتون را بر خود گرفت، به این صورت بود که تابش الکترومغناطیسی یا فوتونها توسط مواد مختلف پراکنده می‌شود. به بیان دیگر ، در این آزمایش فوتون بعد از تابش مقداری از انرژی خود را به یک الکترون تقریبا آزاد منتقل می‌کرد و خود با انرژی کمتر در راستای دیگر منحرف می‌شد. نتایج این آزمایش که با استفاده از مفهوم کوانتومی نور صورت می‌گرفت، با نتایج تجربی کاملا تطابق داشت.
جرم فوتون
واقعیت جرم فوتون ، به خاصیت عکس مجذوری قانون کولن بر می‌گردد. بر اساس قانون کولن ، نیروی الکتریکی که دو ذره باردار به یکدیگر وارد می‌کنند، نیرویی است که با مجذور فاصله بین آنها نسبت معکوس دارد. اما این مطالب در تمام شرایط دقیقا درست نیستند، یعنی در فواصل خیلی کوچکتر انحرافاتی وجود دارد و این نیرو دقیقا عکس مجذوری نیست. در این حالت باید فوتونها را ذراتی دارای جرم بدانیم. اما در موارد دیگر که تقریبا بیشتر موارد را شامل می‌شود، این نیرو دقیقا عکس مجذوری است. بنابراین در این حالت باید فوتونها را ذراتی بدون جرم تصور کنیم.
نموداری از تابش الکترون‌ها از یک صفحهٔ فلزی. این امر زمانی رخ می‌دهد که انرژی واردشده توسط فوتون داخل‌شونده بیش از تابع کار ماده باشد.
اگر یک صفحه فلزی را تحت تابش فیزیک امواج پر انرژی قرار دهیم، پرتو کاتدی و یا الکترون های شتابدار از صفحه فلزی منتشر می شود. و همچنین اگر بین دو صفحه فلزی اختلاف پتانسیل الکتریکی بسیار زیادی ایجاد کنیم، الکترون های لایه ظرفیت اتم های فلز، انرژی زیادی دریافت می کنند و در نتیجه سطح فلز را ترک می کنند و به سمت آند پیش می روند. در این عمل چون هم نور و الکتریسیته دخالت دارند به این پدیده، اثر فوتو الکتریک می گویند. در واقع تمام مواد ( جامد، مایع و گاز ) می توانند در شرایط خاصی تحت تاثیر اثر فوتوالکتریک، پرتو کاتدی از خود گسیل کنند، گاهی به پرتو کاتدی، فوتوالکترون نیز می گویند.
اثر فوتوالکتریک هر جسمی با گسیل فرکانس مشخصی از موج انجام می شود. اگر فرکانس موج برای جسم خاصی کمتر از حد معین باشد، اثری از فوتو الکتریک مشاهده نخواهد شد. اما طبق قوانین الکترودینامیک کلاسیک، موج با برخورد به صفحه فلزی مقداری انرژی به آن منتقل می کند و به مرور زمان این انرژی انباشته می شود تا اینکه انرژی مورد نیاز برای گسیل الکترون فراهم شود. اما در آزمایشگاه خلاف آنچه که در فیزیک کلاسیک گفته شد، روی می دهد، یعنی گیسل موج با فرکانس کمتر از حد معین به فلزی هرگز پرتو کاتدی منتشر نمی کند.
این بن بستی بود برای دانشمندان در مورد خاصیت نور. تا اینکه اینشتین با ارائه نظریه خود در مورد فوتون، توانست این معما را حل کند. وی فرض کرد که انرژی در تمام فرکانس های موج به طور یکنواخت و یکسان توزیع نشده اند و بلکه فیزیک امواج به صورت بسته هایی از انرژی به نام کوانتم هستند، که بعداً فوتون نامیده شد. انرژی فوتون ها با فرکانس امواج رابطه مستقم دارد. که این معادله به معادله پلانک نیز مشهور است. در این معادله h ثابت پلانک است.
در اثر فوتوالکتریک الکترون های لایه ظرفیت اتم های فلز، با دریافت انرژی موج از صفحه فلزی جدا می شوند، اما در لحظه جدا شدن الکترون های مقداری از انرژی خود را برای غلبه بر نیروی جاذبه الکتروستاتیکی، مصرف می می کنند که انیشتین آن را تابع کار فلز نامید و مقدار آن برای هر فلز، منحصر بفرد است. مقدار تابع کار هر فلز از از ۱ تا ۱۰ الکترون ولت متغیر است.
ارائه فرض وجود فوتون ها توسط اینشتین در واقع دومین گام مهم در شکل گیری نظریه کوانتومی محسوب می شد ( گام اول را ماکس پلانک با فرض کوانتیده بودن مقدار انرژی در فرایند گسیل و جذب تابش الکترومغناطیس بر داشته بو. ) به مناسبت این کشف بزرگ و توضیح موفیت آمیز اثر فوتوالکتریک، جایزه نوبل سال ۱۹۲۱ به اینشتین اهدا شد. در واقع سال ۱۹۰۵ را می توان سال طلایی اینشتین نامید چرا که در این سال او نه تنها نظریه نسبیت خاص را ارائه کرد ، بلکه دو معمای بزرگ مطرح در فیزیک را نیز حل کرد، معماهایی که با به چالش کشاندن فیزیک کلاسیک عملا مسیر کشف فیزیک کوانتومی را به روی بشر گشودند.
اینشتین در سال ۱۹۰۵ رابطهٔ زیر را پیشنهاد نمود که اکنون تایید شده‌است:
hv=W+K
که در آن :
h ثابت پلانک
\nu بسامد موج
Wتابع کار فلز
K انرژی جنبشی الکترون
به طور خلاصه می‌توان گفت که اگر نوری از امواج الکترومغناطیسی بر سطحی (بویژه) فلزات بتابد از جسم مقداری الکترون خارج خواهد شد که مقدار الکترون‌ها به شدت نور تابیده شده و انرژی الکترون‌ها به طول موج (انرژی فوتونها) بستگی دارد و اگر انرژی فوتون از حد آستانه پایین‌تر بیاید دیگر الکترونی بیرون نخواهد رفت بررسی این مسئله با فیزیک کلاسیک غیرممکن استو به کمترین فرکانسی که اثر فیک روی می‌دهد (الکترون از سطح فلز جدا شود) را فرکانس قطع می‌گویند.
http://bigbangpage.com
[h=1] درخشش دانش‌آموزان جوان ایرانی در المپیاد جهانی فیزیک با کسب پنج مدال
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92042313985
یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۹
تیم المپیاد دانش‌آموزی فیزیک جمهوری اسلامی ایران در چهل و چهارمین دوره رقابت‌های المپیاد جهانی فیزیک موفق به کسب سه مدال طلا ، یک نقره و یک برنز در شهر کپنهاک دانمارک شد.
حسن ساعی‌دهقان معاون دانش‌پژوهان جوان مرکز ملی استعدادهای درخشان و دانش‌پژوهان جوان در گفت‌وگو با خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: در این رقابت‌ها که تیم‌هایی از 88 کشور دنیا حضور داشتند امیر زارع، محمدرضا لطفی نمین و کوشا رضایی‌زاده مدال طلا، نادر مستعان مدال نقره و امیرپارسا زیوری مدال برنز کسب کردند.
رییس باشگاه دانش‌پژوهان جوان اظهار امیدواری کرد که با کسب این تعداد مدال ایران در جمع سه یا چهار تیم برتر جهان قرار گیرد.
به گزارش ایسنا، دانش‌پژوهان جوان ایرانی سال گذشته در چهل و سومین دوره المپیاد جهانی فیزیک موفق به کسب دو مدال نقره و سه مدال برنز شده بودند.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92042313985
یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۹
تیم المپیاد دانش‌آموزی فیزیک جمهوری اسلامی ایران در چهل و چهارمین دوره رقابت‌های المپیاد جهانی فیزیک موفق به کسب سه مدال طلا ، یک نقره و یک برنز در شهر کپنهاک دانمارک شد.
حسن ساعی‌دهقان معاون دانش‌پژوهان جوان مرکز ملی استعدادهای درخشان و دانش‌پژوهان جوان در گفت‌وگو با خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: در این رقابت‌ها که تیم‌هایی از 88 کشور دنیا حضور داشتند امیر زارع، محمدرضا لطفی نمین و کوشا رضایی‌زاده مدال طلا، نادر مستعان مدال نقره و امیرپارسا زیوری مدال برنز کسب کردند.
رییس باشگاه دانش‌پژوهان جوان اظهار امیدواری کرد که با کسب این تعداد مدال ایران در جمع سه یا چهار تیم برتر جهان قرار گیرد.
به گزارش ایسنا، دانش‌پژوهان جوان ایرانی سال گذشته در چهل و سومین دوره المپیاد جهانی فیزیک موفق به کسب دو مدال نقره و سه مدال برنز شده بودند.
انتهای پیام
[h=1] هشدار یک دانشمند ایرانی: «ابر انسان» جهان را جهنمی خواهد کرد!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92042313835
یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۲۷
ابر انسان با بهره هوشی بسیار بالا اگرچه مزیت‌های زیادی در پی خواهد داشت، اما حضور این موجود جهان را جهنمی خواهد کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ابر انسان (superhuman) با بهره هوشی بالا تاکنون سوژه بسیاری از فیلم های علمی- تخیلی بوده است، اما حضور واقعی این موجود بر روی زمین با مخاطرات زیادی همراه خواهد بود.
دکتر «مارک چنگیزی» از عصب شناسان برجسته ایرانی مقیم آمریکا و دکتر «مارک واکر» استاد فسلفه دانشگاه نیومکزیکو در این باره هشدار می‌دهند که بهره هوشی بالای ابر انسان چگونه می‌تواند منجر به ناسازگاری، افزایش رفتارهای ضداجتماعی و حتی جنون در فرد شود.
دکتر «واکر» تأکید می‌کند: بهره هوشی ابر انسان به معنای هوش اجتماعی، افزایش همدلی و درک متقابل دیگران نیست.
دکتر «چنگیزی» نیز معتقد است: منظور مردم از هوش ابر انسان در حقیقت بهره هوشی (IQ) بالا است؛ از دید مردم هوش بالا روشی برای حل مسائل منطقی یا حتی شطرنج بازی کردن است.
به گفته دکتر «چنگیزی»، اگر مردم قادر به تقویت مناطق خاصی از هوش خود شوند، این کار نتایج وخیمی برای جهان در پی خواهد داشت و شاید در ریاضی یا علوم دیگر پیشرفت چشمگیری بوجود بیاید، اما در هوش احساسی قطعا دچار ضعف های اساسی خواهیم شد.
توجه بیش از حد به ابر انسان با هوش بالا جهان را بسوی تباهی کشانده و آن را به مکان جهنمی مبدل می کند؛ مغز انسان برای ابر هوشمندی طراحی نشده است و ابر هوشمندسازی آن می تواند منجر به جنون شود.
محققان بر این باورند، به جای تقویت هوش مردم باید به فکر تقویت شادی در آنها باشیم، چراکه افراد شادتر در زندگی فردی، اجتماعی و کاری خود نیز بسیار موفق خواهند بود.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92042313835
یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۲۷
ابر انسان با بهره هوشی بسیار بالا اگرچه مزیت‌های زیادی در پی خواهد داشت، اما حضور این موجود جهان را جهنمی خواهد کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ابر انسان (superhuman) با بهره هوشی بالا تاکنون سوژه بسیاری از فیلم های علمی- تخیلی بوده است، اما حضور واقعی این موجود بر روی زمین با مخاطرات زیادی همراه خواهد بود.
دکتر «مارک چنگیزی» از عصب شناسان برجسته ایرانی مقیم آمریکا و دکتر «مارک واکر» استاد فسلفه دانشگاه نیومکزیکو در این باره هشدار می‌دهند که بهره هوشی بالای ابر انسان چگونه می‌تواند منجر به ناسازگاری، افزایش رفتارهای ضداجتماعی و حتی جنون در فرد شود.
دکتر «واکر» تأکید می‌کند: بهره هوشی ابر انسان به معنای هوش اجتماعی، افزایش همدلی و درک متقابل دیگران نیست.
دکتر «چنگیزی» نیز معتقد است: منظور مردم از هوش ابر انسان در حقیقت بهره هوشی (IQ) بالا است؛ از دید مردم هوش بالا روشی برای حل مسائل منطقی یا حتی شطرنج بازی کردن است.
به گفته دکتر «چنگیزی»، اگر مردم قادر به تقویت مناطق خاصی از هوش خود شوند، این کار نتایج وخیمی برای جهان در پی خواهد داشت و شاید در ریاضی یا علوم دیگر پیشرفت چشمگیری بوجود بیاید، اما در هوش احساسی قطعا دچار ضعف های اساسی خواهیم شد.
توجه بیش از حد به ابر انسان با هوش بالا جهان را بسوی تباهی کشانده و آن را به مکان جهنمی مبدل می کند؛ مغز انسان برای ابر هوشمندی طراحی نشده است و ابر هوشمندسازی آن می تواند منجر به جنون شود.
محققان بر این باورند، به جای تقویت هوش مردم باید به فکر تقویت شادی در آنها باشیم، چراکه افراد شادتر در زندگی فردی، اجتماعی و کاری خود نیز بسیار موفق خواهند بود.
انتهای پیام
[h=1] موفقیت پژوهشگر هسته‌یی ایرانی در مدل سازی حادثه از دست رفتن خنک کننده در راکتور
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92042515643
سه‌شنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۵۱
پروژه تحقیقاتی دانشجوی مهندسی هسته‌یی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد به عنوان مقاله برتر در مجله PROGRESS IN NUCLEAR ENERGY برگزیده شد.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، پروژه تحقیقاتی فرزاد چوبدار رحیم دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هسته‌یی واحد علوم و تحقیقات - به راهنمایی دکتر محمد رهگشای تحت عنوان «محاسبه تغییرات دما و فشار برحسب زمان در محفظه ایمنی راکتور AP1000 در اثر حادثه LOCA» به‌عنوان مقاله برتر در
مجله PROGRESS IN NUCLEAR ENERGY انتخاب شد.
چوبدار رحیم گفت: مقالات مهندسی هسته‌یی به دلیل ارجاعات کمتر نسبت به مقالات پایه همچون شیمی، فیزیک و ریاضی از ضریب تأثیر (IF) کمتری برخوردارند و به دلیل تحریم‌های کشورهای غربی علیه ایران با مشکل چاپ مواجه‌اند.
وی اظهار داشت: مقاله من با عنوان «تغییرات دما و فشار برحسب زمان در محفظه ایمنی راکتور AP1000 در حادثه از دست رفتن خنک‌کننده در اثر شکست وسیع لوله ( LBLOCA)» سال 2012 در یکی از مجلات معتبر ISI در زمینه مهندسی هسته‌یی به نام PROGRESS IN NUCLEAR ENERGY به چاپ رسیده و بین پنج مقاله برتر به عنوان Best Paper برگزیده شده است.
چوبدار رحیم با بیان اینکه تاکنون پنج مقاله ISI در زمینه مهندسی هسته‌یی و دو مقاله در زمینه (Micro Electro Mechanic Systems ( MEMS در مجلات معتبر از وی به چاپ رسیده است، افزود: مقاله تغییرات دما و فشار بر حسب زمان در محفظه ایمنی راکتور AP1000 به بررسی پارامترهای ترمو هیدرولیکی در حادثه از دست رفتن خنک‌کننده (LOCA ) و در مقیاس وسیع‌تر ( LBLOCA ) پرداخته است، چرا که اگر از این حادثه جلوگیری نشود و تجهیزات کمکی در زمان لازم نتوانند کمک کنند در حالت وخیم منجر به ذوب قلب راکتور و در مقیاس وسیع‌تر سبب انفجار در داخل محفظه ایمنی و نشت مواد رادیو اکتیو خواهد شد.
وی افزود: بنابراین بررسی پارامترهای ترمو هیدرولیکی در داخل محفظه ایمنی در اثر حادثه شکست گیوتینی (Double Ended Guillotine Break) سیال در مدار اولیه یکی از موضوعات مهم در مطالعات و آنالیز حوادث هسته‌یی است.
چوبدار رحیم گفت: این مقاله برنامه‌ای برای مدل‌سازی را برای به دست آوردن پارامترهای ترموهیدرولیکی در داخل محفظه ایمنی در حادثه از دست رفتن خنک‌کننده ارائه داده و این مدل ساده شده مدل‌های مشابه است که نیاز به کدهای پیچیده ندارد و از اعتبار مناسبی برخوردار است.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92042515643
سه‌شنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۵۱
پروژه تحقیقاتی دانشجوی مهندسی هسته‌یی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد به عنوان مقاله برتر در مجله PROGRESS IN NUCLEAR ENERGY برگزیده شد.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، پروژه تحقیقاتی فرزاد چوبدار رحیم دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هسته‌یی واحد علوم و تحقیقات - به راهنمایی دکتر محمد رهگشای تحت عنوان «محاسبه تغییرات دما و فشار برحسب زمان در محفظه ایمنی راکتور AP1000 در اثر حادثه LOCA» به‌عنوان مقاله برتر در
مجله PROGRESS IN NUCLEAR ENERGY انتخاب شد.
چوبدار رحیم گفت: مقالات مهندسی هسته‌یی به دلیل ارجاعات کمتر نسبت به مقالات پایه همچون شیمی، فیزیک و ریاضی از ضریب تأثیر (IF) کمتری برخوردارند و به دلیل تحریم‌های کشورهای غربی علیه ایران با مشکل چاپ مواجه‌اند.
وی اظهار داشت: مقاله من با عنوان «تغییرات دما و فشار برحسب زمان در محفظه ایمنی راکتور AP1000 در حادثه از دست رفتن خنک‌کننده در اثر شکست وسیع لوله ( LBLOCA)» سال 2012 در یکی از مجلات معتبر ISI در زمینه مهندسی هسته‌یی به نام PROGRESS IN NUCLEAR ENERGY به چاپ رسیده و بین پنج مقاله برتر به عنوان Best Paper برگزیده شده است.
چوبدار رحیم با بیان اینکه تاکنون پنج مقاله ISI در زمینه مهندسی هسته‌یی و دو مقاله در زمینه (Micro Electro Mechanic Systems ( MEMS در مجلات معتبر از وی به چاپ رسیده است، افزود: مقاله تغییرات دما و فشار بر حسب زمان در محفظه ایمنی راکتور AP1000 به بررسی پارامترهای ترمو هیدرولیکی در حادثه از دست رفتن خنک‌کننده (LOCA ) و در مقیاس وسیع‌تر ( LBLOCA ) پرداخته است، چرا که اگر از این حادثه جلوگیری نشود و تجهیزات کمکی در زمان لازم نتوانند کمک کنند در حالت وخیم منجر به ذوب قلب راکتور و در مقیاس وسیع‌تر سبب انفجار در داخل محفظه ایمنی و نشت مواد رادیو اکتیو خواهد شد.
وی افزود: بنابراین بررسی پارامترهای ترمو هیدرولیکی در داخل محفظه ایمنی در اثر حادثه شکست گیوتینی (Double Ended Guillotine Break) سیال در مدار اولیه یکی از موضوعات مهم در مطالعات و آنالیز حوادث هسته‌یی است.
چوبدار رحیم گفت: این مقاله برنامه‌ای برای مدل‌سازی را برای به دست آوردن پارامترهای ترموهیدرولیکی در داخل محفظه ایمنی در حادثه از دست رفتن خنک‌کننده ارائه داده و این مدل ساده شده مدل‌های مشابه است که نیاز به کدهای پیچیده ندارد و از اعتبار مناسبی برخوردار است.
انتهای پیام
[h=1] ادعای دانشمندان در مورد کج بودن جهان!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92042816879
جمعه ۲۸ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۲
یک کارشناس امور فضایی ناسا از وجود ساختارهای عظیم ناشناخته در فضا خبر داده که مانند جاروبرقی عمل کرده و با کشاندن کهکشان‌ها به سوی خود، جهان را کج کرده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دیوید گلن، اولین آمریکایی حاضر در مدار اشاره کرده که انسان‌ها بر این تصور هستند که درک کاملا خوبی از قوانین جهان دارند.
وی می‌گوید طبق باور انسان ما بر روی یک سیاره کوچک در مدار خورشید و در حاشیه کهکشان راه شیری که گلن آنرا یک کهکشان کاملا عادی در یک جهان بی‌نهایت خوانده، قرار داریم.
به گفته گلن، بیشتر ما فکر می‌کنیم قوانین فیزیک در جهان تغییر نمی‌کنند حتی اگر موارد آزمایشی ما میلیاردها سال نوری دورتر باشند.
این نظریه اصل کوپرنیکی نام دارد که دانشمندان بیشتر دانش علمی خود در مورد جهان را بر اساس آن پایه‌گذاری کرده‌اند.
اما به گفته گلن این کار می‌تواند بسیار اشتباه باشد.
دانشمندان با بررسی نور کهکشانهای دور برای مطالعه سرعت و جهت اجسام متحرک مانند سیارات و ستارگان، شروع به بررسی محتاطانه‌تر ساختار جهان کرده‌اند.
بر اساس مشاهدات آنها برخی خوشه‌های کهکشانی دور به جای اینکه طبق انتظار از یکدیگر دور شوند، به نظر می‌رسد که در یک جریان فضایی مانند یک رودخانه گیر کرده‌اند.
این اجسام با سرعت های بسیار زیاد (حدود 3.2 میلیون کیلومتر در ساعت) در یک مسیر خاص حرکت می‌کنند.
دانشمندان مطمئن نیستند دلیل این امر چیست اما آنرا را جریان تاریک خوانده‌اند.
گلن برای بررسی دلیل رویداد این امر، اظهار کرده که به عقیده دانشمندان باید یک چیز بزرگتر در فضا وجود داشته باشد.
وی گفت: این چیز باید بسیار بزرگتر از هرچیزی باشد که دانشمندان تاکنون در جهان شناخته شده دیده‌اند.
به گفته گلن، این چیز می‌تواند به قدری عظیم باشد که خوشه‌های کهکشانی در برابر آن کوتوله به نظر برسند و توسط این جاربرقی غول‌پیکر فضایی به درون کشیده شوند.
به باور دانشمندان، این جسم عظیم اسرارآمیز به قدری بزرگ است که احتمالا جهان را کج کرده است.
البته به گفته گلن اکنون امکان بررسی این نظریه وجود ندارد چرا که دانش بشری از فناوری مشاهده ساختارهای عظیم خارج از جهان قابل مشاهده که شعاع آن حدود 45.7 میلیارد سال نوری است، برخوردار نیست.
وی بر این نکته جالب تاکید داشته درحالی که جهان در 14 میلیارد سال قبل به وجود آمده، نور ورای جهان شناخته شده از زمان کافی برای رسیدن به تلسکوپهای بشری برخوردار نبوده است.
برخی دانشمندان تلاش کرده‌اند که این پدیده را با این فرضیه که یک جهان همسایه باعث کشش و شیب عجیب شده، این پدیده را توضیح دهند.
به گفته گلن، اگرچه شاید زمان زیادی طول بکشد تا فناوری لازم برای شناسایی ماهیت این اجسام عظیم تولید شوند، این اجسام از قدرت کافی برای زیر سوال بردن اصل یکنواختی جهانی توسط کارشناسان برخوردارند.
انتهای پیام
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92042816879
جمعه ۲۸ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۲
یک کارشناس امور فضایی ناسا از وجود ساختارهای عظیم ناشناخته در فضا خبر داده که مانند جاروبرقی عمل کرده و با کشاندن کهکشان‌ها به سوی خود، جهان را کج کرده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دیوید گلن، اولین آمریکایی حاضر در مدار اشاره کرده که انسان‌ها بر این تصور هستند که درک کاملا خوبی از قوانین جهان دارند.
وی می‌گوید طبق باور انسان ما بر روی یک سیاره کوچک در مدار خورشید و در حاشیه کهکشان راه شیری که گلن آنرا یک کهکشان کاملا عادی در یک جهان بی‌نهایت خوانده، قرار داریم.
به گفته گلن، بیشتر ما فکر می‌کنیم قوانین فیزیک در جهان تغییر نمی‌کنند حتی اگر موارد آزمایشی ما میلیاردها سال نوری دورتر باشند.
این نظریه اصل کوپرنیکی نام دارد که دانشمندان بیشتر دانش علمی خود در مورد جهان را بر اساس آن پایه‌گذاری کرده‌اند.
اما به گفته گلن این کار می‌تواند بسیار اشتباه باشد.
دانشمندان با بررسی نور کهکشانهای دور برای مطالعه سرعت و جهت اجسام متحرک مانند سیارات و ستارگان، شروع به بررسی محتاطانه‌تر ساختار جهان کرده‌اند.
بر اساس مشاهدات آنها برخی خوشه‌های کهکشانی دور به جای اینکه طبق انتظار از یکدیگر دور شوند، به نظر می‌رسد که در یک جریان فضایی مانند یک رودخانه گیر کرده‌اند.
این اجسام با سرعت های بسیار زیاد (حدود 3.2 میلیون کیلومتر در ساعت) در یک مسیر خاص حرکت می‌کنند.
دانشمندان مطمئن نیستند دلیل این امر چیست اما آنرا را جریان تاریک خوانده‌اند.
گلن برای بررسی دلیل رویداد این امر، اظهار کرده که به عقیده دانشمندان باید یک چیز بزرگتر در فضا وجود داشته باشد.
وی گفت: این چیز باید بسیار بزرگتر از هرچیزی باشد که دانشمندان تاکنون در جهان شناخته شده دیده‌اند.
به گفته گلن، این چیز می‌تواند به قدری عظیم باشد که خوشه‌های کهکشانی در برابر آن کوتوله به نظر برسند و توسط این جاربرقی غول‌پیکر فضایی به درون کشیده شوند.
به باور دانشمندان، این جسم عظیم اسرارآمیز به قدری بزرگ است که احتمالا جهان را کج کرده است.
البته به گفته گلن اکنون امکان بررسی این نظریه وجود ندارد چرا که دانش بشری از فناوری مشاهده ساختارهای عظیم خارج از جهان قابل مشاهده که شعاع آن حدود 45.7 میلیارد سال نوری است، برخوردار نیست.
وی بر این نکته جالب تاکید داشته درحالی که جهان در 14 میلیارد سال قبل به وجود آمده، نور ورای جهان شناخته شده از زمان کافی برای رسیدن به تلسکوپهای بشری برخوردار نبوده است.
برخی دانشمندان تلاش کرده‌اند که این پدیده را با این فرضیه که یک جهان همسایه باعث کشش و شیب عجیب شده، این پدیده را توضیح دهند.
به گفته گلن، اگرچه شاید زمان زیادی طول بکشد تا فناوری لازم برای شناسایی ماهیت این اجسام عظیم تولید شوند، این اجسام از قدرت کافی برای زیر سوال بردن اصل یکنواختی جهانی توسط کارشناسان برخوردارند.
انتهای پیام
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اخبار فیزیک | فیزیک | 4 | |
| U | اخبار فناوری نانو | فیزیک | 7 | |
|
سوال فیزیک در مورد قطر لوله ی آب | فیزیک | 0 | |
|
برندگان نوبل فیزیک 2014 معرفی شدند | فیزیک | 0 | |
| N | شش ایده‌ای که فیزیک را شکل داد | فیزیک | 0 |