خیالم ...
گره خورده است !
چقدر ...
هول می زنند
رؤیاها !
انگار به عمرشان
تو را ندیده اند !
گره خورده است !
چقدر ...
هول می زنند
رؤیاها !
انگار به عمرشان
تو را ندیده اند !
-
منو تنها نزار ، عشقم نزار! این خونه خالی شه
کسی که روت قسم میخورد ، اسیره کج خیالی شه
منو تنها نزار ، عشقم مگه، این گریه خواهش نیست؟!
منو تنها نزار عشقم ، که من تنهات نمیزارم
نگو که ،واهمه دارم ، صبوری کن ، تحمل کن، دلم میخواد ببینی،من چه فرقی با همه دارم
منو تنها نزار عشقم، که من تنهات نمیزارم
نگو که ، واهمه دارم، صبوری کن، تحمل کن ، دلم میخواد ببینی، من چه فرقی با همه دارم
اگه ، از دست آدم ها، همش تیشه به ریشم بود
نمیمردم ،واسه اینکه یکی مثله تو پیشم بود
شکنجه دیدم از دوریت ، که گریه ،اعترافم شد
همین دنباله تو گشتن ، یه جورایی طوافم شد
منو تنها نزار، عشقم منم سهمی ازت دارم
همین یه دلخوشی رو من ، تویه دنیا فقط دارم
منو تنها نزار عشقم، که من تنهات نمیزارم
تو ستاره ای هستی در آسمان دلم که هیچگاه خاموش نمیشوی
تو خاطره ای هستی ماندگار در دفتر دلم که فراموش نمیشوی
همیشه تو را در میان قلبم میفشارم تا حس کنی
تپشهای قلبی را که یک نفس عاشقانه برایت میتپد
از وقتی آمدی بی خیال تمام غمهای دنیا شدم
و تو چه عاشقانه شاد کردی خانه قلبم را
از وقتی آمدی گرم نگه داشتی همیشه آغوشم را ،
عطر تنت پیچیده فضای عاشقانه دلم را
همیشه پرتو عشق تو در نگاهم میتابد ، همیشه دلم به داشتن تو می بالد،
دستانم دستان را میخواهد و اینجاست که گلویم ترانه فریاد عشق تو را میخواند
چون همین گونه مرا عاشق خودت کردی ،
همینگونه مرا اسیر عشق و محبتهایت کردی
از وقتی آمدی ،آمدنت برایم یک حادثه شیرین در زندگی ام بود،
نگاهم مال تو هست ، دلم گرفتار تو است ،
من تو را دارم و به هیچکس جز تو نمی اندیشم
مال من هستی و همین است که من زنده هستم ،
سکوت نکن!
عشق قصه می خواهد!
شب از ستاره گذشته است!
شب بی آیین است!
شب است و باد ببین!
تو حرف بزن،
حرف هات تسکین است.....
چقدر دلم برايت تنگ شده
آنقدر که فقط نام زيباي تو در آن جاي مي گيرد
عزيز من ، قلب من
اي کاش مي شد اشک هاي طوفاني ام را قطره قطره جمع کرد
تا تو در درياي غم آلود آن غروب چشمانم را نظاره کني
اي کاش مي شد فقط يک بار
فرياد بزنم
دوستت دارم
و تو صدايم را مي شنيدي
نمي دانم چطور ، کجا و چگونه بايد به تو برسم؟
اي کاش به جاي عکس زيبايت
وجود نازنينت پيش رويم بود
و حرف هاي نا گفته ام را مي شنيدی
به راستي که تو اولين عشق راستينم هستي
شايد در گذشته هرگز اينچنين عاشق نشده بودم
اما؛
حال خوب مي دانم که فقط با شنيدن نام زيبايت
چشمانم بي اختيار مي بارد
اي اميد آخرينم
بدان که هر روز ، هر ساعت و هر لحظه
به در گاه آفريدگار تو دعا مي کنم
تا فقط يک بار بتوانم
چشمانم را زنداني نگاهت کنم
زندگی یک آرزوی دور نیست
زندگی یک جست و جوی کور نیست
زیستن در پیله ی پروانه چیست؟!
زندگی کن زندگی افسانه نیست.
گوش کن...!!
دریا صدایت میزند!
هر چه نا پیدا صدایت می زند!
جنگل خاموش میداند تورا
با صدایی سبز می خواند تورا
آتشی در جان توست
قمری تنها پی دستان توست
پیله ی پروانه از دنیا جداست
زندگی یک مقصد بی انتهاست
هیچ جایی انتهای راه نیست
این تمامش ماجرای زندگیست...
از زمين خواهم رفت
دل من شوق تكان دادن ابري دارد
به هوايي كه بخواند باران
مثل دستان دعا نردباني دارم
كه مرا مي برد از خلسه سرگرداني
آنطرف ها بالا
لب درياچه مهتاب قراري دارم
راه شب طولاني است
دردي مي رقصد و مي جوشد شعر
اي اجابت شده ها
غزلي گم كردم
اگر بگریی مرا می گریانی
اگر لبخند بزنی مرا شاد می کنی
اگر تنها باشی حرفهای دلم کنارت می نشیند
اگر فریاد برآوری کلام من پژواک فریاد توست
نه فقط کلام من که من خود نیز با تو همفریاد خواهم شد
هیچ کس جز خدای علیم نمی داند که تا چه پایه دوستت دارم
هیچگاه خود را از تو جدا نخواسته ام
که مرگ را بر این جدایی رجحان می نهم
عاشقانه دوست دارم
اگر یک آسمان دل را به قصد عشق بردارم میان عشق
و زیبایی تو را دوست می دارم
تو را عاشقانه دوست دارم
مثل گلهای بهاری
مثل پنجره های باز رو به دریا
مثل گلهای عاشق در باغچه های انتظار
تو را مثل خودت پاک و معصوم دوست دارم
من عاشقم
عاشق صدای شرشر بارن
عاشق پنجره های خیس باران خورده
و عاشق کوچه های نمناک انتظار
من عاشقم
عاشق شبهای پر ستاره و مهتابی
در کوچه پس کوچه های دلواپسی در انتظار دیدار یک آشنا
من عاشقم
عاشق پاکی و معصومیت
عاشق نگاهی پاک و بی ریا
عاشق سبزی بهار و عاشق تمام شقایق های دنیا
ستاره هنوز بيداري بازم امشب خواب نداري
نكنه تو هم مثل من عاشقي
نكنه تو هم تو شبها خسته از غبار جاده
خواب مهتاب و ميبيني كه مياد پاي پياده
نكنه هجوم ابرا تو رو هم از ما بگيره
ستاره براي بودن ديگه فردا خيلي ديره
حالا كه خورشيد طلسم قلعه ي سنگي خوابه
تو نگو عشقا دروغه تو نگو دنيا سرابه
با كدوم بهونه بايد شب و از تو كوچه دزديد
گل سرخ عاشقي رو به غريبه ها نبخشيد
ستاره همه غروبم پيشكش ناز تو باشه
تو بمون تا چشماي من با سپيدي اشنا شه
من اگه اسير خاكم تو كه جات تو اسمونه
دل خوشم به اين كه هر شب توبياي رو بوم خونه
همنشين ابر و ماهي توي اون همه سياهي
نكنه اينقده دور شي كه ديگه منو نخواهي
عشق تو در دل من یکسره غوغا می کرد
اين دل از دور تــو را باز تـمـاشــا می کرد
سـاغـری بود به دست تو پر ازمهـر و وفـا
دیده ات با نـگهـش راز هــویـدا می کرد
آن همه عشــق و وفایی که نثارم کـردی
بیش ازهر بار مرا عاشـق و شیدا می کرد
جان فـدای تو کـنـم ای شه اقـلـیــم وجود
همچــو مجنـون که به آن لیلی زیبا می کرد
جان نثــارم صنــمـا ، قبله و درگــاه تویی
عشــق تو در دل من بود و مدارا می کرد
غــم دلــدادگــی و دوری و درد جانسوز
همگــی دردل من زخم دلــی وا می کرد
تا ابد با توام ای ماه مــن ؛ ای یـــاورمن
دوستت دارم و چشمان من حاشا می کرد
من كه پـوريای توام دم همه دم تا دم مرگ
باش آگه به چنين عشق كه غوغا مي كرد
دعا می کنم که هیچگاه چشمهای زیبای تو را
در انحصار قطره های اشک نبینم
و تو برایم دعا کن ابر چشم هایم همیشه برای تو ببارد
دعا می کنم که لبانت را فقط در غنچه های لبخند ببینم
و تو برایم دعا کن که هر گز بی تو نخندم
دعا می کنم دستانت که وسعت آسمان و پاکی دریا و بوی بهار را دارد
همیشه از حرارت عشق گرم باشد
و تو برایم دعا کن دستهایم را هیچگاه در دستی بجز دست تو گره ندهم
من برایت دعا می کنم که گل های وجود نازنینت هیچگاه پژمرده نشوند
برای شاپرک های باغچه ی خانه ات دعا می کنم
که بال هایشان هرگز محتاج مرهم نباشند
من برای خورشید آسمان زندگیت دعا می کنم که هیچگاه غروب نکند
و بدان در آسمان زندگیم تو تنها خورشیدی
پس برایم دعا کن ، دعا کن که خورشید آسمان زندگیم هیچگاه غروب نکند
چقدر دلم برايت تنگ شده
آنقدر که فقط نام زيباي تو در آن جاي مي گيرد
عزيز من ، قلب من
اي کاش مي شد اشک هاي طوفاني ام را قطره قطره جمع کرد
تا تو در درياي غم آلود آن غروب چشمانم را نظاره کني
اي کاش مي شد فقط يک بار
فرياد بزنم
دوستت دارم
و تو صدايم را مي شنيدي
نمي دانم چطور ، کجا و چگونه بايد به تو برسم؟
اي کاش به جاي عکس زيبايت
وجود نازنينت پيش رويم بود
و حرف هاي نا گفته ام را مي شنيدی
به راستي که تو اولين عشق راستينم هستي
شايد در گذشته هرگز اينچنين عاشق نشده بودم
اما؛
حال خوب مي دانم که فقط با شنيدن نام زيبايت
چشمانم بي اختيار مي بارد
اي اميد آخرينم
بدان که هر روز ، هر ساعت و هر لحظه
به در گاه آفريدگار تو دعا مي کنم
تا فقط يک بار بتوانم
چشمانم را زنداني نگاهت کنم
دعا می کنم که هیچگاه چشمهای زیبای تو را
در انحصار قطره های اشک نبینم
و تو برایم دعا کن ابر چشم هایم همیشه برای تو ببارد
دعا می کنم که لبانت را فقط در غنچه های لبخند ببینم
و تو برایم دعا کن که هر گز بی تو نخندم
دعا می کنم دستانت که وسعت آسمان و پاکی دریا و بوی بهار را دارد
همیشه از حرارت عشق گرم باشد
و تو برایم دعا کن دستهایم را هیچگاه در دستی بجز دست تو گره ندهم
من برایت دعا می کنم که گل های وجود نازنینت هیچگاه پژمرده نشوند
برای شاپرک های باغچه ی خانه ات دعا می کنم
که بال هایشان هرگز محتاج مرهم نباشند
من برای خورشید آسمان زندگیت دعا می کنم که هیچگاه غروب نکند
و بدان در آسمان زندگیم تو تنها خورشیدی
پس برایم دعا کن ، دعا کن که خورشید آسمان زندگیم هیچگاه غروب نکند
بی نگاهِ عشق مجنون نيز ليلايي نداشت
بي مقدس مريمي دنيا مسيحايي نداشت
بي تو اي شوق غزل‌آلوده‌يِ شبهاي من
لحظه‌اي حتي دلم با من هم‌آوايي نداشت
آنقدر خوبي كه در چشمان تو گم مي‌شوم
كاش چشمان تو هم اينقدر زيبايي نداشت!
اين منم پنهانترين افسانه‌يِ شبهاي تو
آنكه در مهتاب باران شوقِ پيدايي نداشت
در گريز از خلوت شبهايِ بي‌پايان خود
بي تو اما خوابِ چشمم هيچ لالايي نداشت
خواستم تا حرف خود را با غزل معنا كنم
زير بارانِ نگاهت شعر معنايي نداشت
پشت درياها اگر هم بود شهري هاله بود
قايقي مي‌ساختم آنجا كه دريايي نداشت
پشت پا مي‌زد ولي هرگز نپرسيدم چرا
در پس ناكاميم تقدير جاپايي نداشت
شعرهايم مي‌نوشتم دستهايم خسته بود
در شب باراني‌ات يك قطره خوانايي نداشت
ماه شب هم خويش مي‌آراست با تصويرِ ابر
صورت مهتابي‌ات هرگز خودآرايي نداشت
حرفهاي رفتنت اينقدر پنهاني نبود
يا اگر هم بود ، حرفي از نمي آيي نداشت
عشق اگر ديروز روز از روز‌گارم محو بود
در پسِ امروز‌ها ديروز، فردايي نداشت
بي تواما صورت اين عشق زيبايي نداشت
چشمهايت بس كه زيبا بود زيبايي نداشت
هر زمان که بخواهی از کنارت خواهم رفت
تا بفهمی چه باشم چه نباشم ، عاشقم
هر کجا باشم در قلبم خواهی ماند و به عشق تو،
با یاد تو، با عکسهای تو، با مهری که از تو در دلم جا مانده زنده خواهم ماند
تا زمانی که نفس میکشی ، نفس میکشم به عشق نفسهایت
که هر نفس آرامش من است ، هر نفس امیدی برای زندگی عاشقانه ی من است
وقتی نیستی گرچه سخت است سرکردن با اشکهایی که میرزد از چشمانم
اما این عشق تو است که به من شوق اشک ریختن را ،
شوق غم و غصه لحظه های دور از تو بودن ، شوق دلتنگی و انتظار را میدهد
این عشق تو است که به من فرصتی دوباره میدهد
میترسم ، میترسم ، میترسم ! یک سوال در دلم مانده که میترسم از تو بپرسم!
میخواستم بپرسم که :
عزیزم هنوز مرا دوست داری؟
نمیدانم..
نمي دانم پس از مرگم چه خواهد شد ؟
نمي خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم
چه خواهد ساخت ؟
ولي بسيار مشتاقم ،
که از خاک گلويم سوتکي سازد.
گلويم سوتکي باشد به دست کودکي گستاخ و بازيگوش
و او يکريز و پي در پي ،
دَم گرم خوشش را بر گلويم سخت بفشارد ،
و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد .
بدين سان بشکند در من ،
سکوت مرگ بارم را
دلم میخواست ميدانستي شبها...
تنها ستاره اي را كه به نامت زده ام...
به چشمانم سنجاق ميكنم...
تا يادم نرود در روي زمين كسي هست...
كه سبزي لحظه هايش .... آرزوي من است !
دلم میخواست می دانستی...
که شادی ات... دنيای من است...
و اندوهت... ويرانی لحظه هايم!
که چگونه در خنده هايت به اوج می رسم...
اما کاش می توانستم نشانت دهم...
که با هر نفسم...
دانسته و يا ندانسته...
به یادت هستم
به تو فکر میکنم به کسی که
نامش در اندیشه من
عشقش در قلب من
کلامش در دفتر من
می شود برای همیشه
به عاشقانه های آرام چشم های تو سفرکرد و برنگشت
می شود زیر همین آسمان پرستاره
نامم را در شیرینی شهد، با صدایت تکرار کنی
و من از شنیدن خودم از تو مثل همیشه نفهمم
که من کمی بیشتر تو شده ام
یا تو من را به تن کرده ای؟؟
از من نپرس چقدر دوستت دارم
اینجا در قلب من حد و مرزی برای حضور تو نیست.
به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم!!!
مگر ماهی بیرون از آب میتواند نفس بکشد؟
مگر می شود هوا را از زندگیم برداری و من زنده بمانم؟
بگو معنی تمرین چیست ؟
بریدن از چه چیز را تمرین کنم ؟
بریدن از خودم را ؟
مگر همیشه نگفتم که تو هم پاره ای از تن منی ...
از من نپرس که اشکهایم را برای چه به پروانه ها هدیه می دهم؟
همه می دانند که دوری تو روحم را می آزارد!!!
تو خود پروانه ها را به من سپردی که میهمان لحظه های بی کسی ام باشند.
نگاهتت را از چشمم برندار مرا از من نگیر ...
دلم میخواست ميدانستي شبها...
تنها ستاره اي را كه به نامت زده ام...
به چشمانم سنجاق ميكنم...
تا يادم نرود در روي زمين كسي هست...
كه سبزي لحظه هايش .... آرزوي من است !
دلم میخواست می دانستی...
که شادی ات... دنيای من است...
و اندوهت... ويرانی لحظه هايم!
که چگونه در خنده هايت به اوج می رسم...
اما کاش می توانستم نشانت دهم...
که با هر نفسم...
دانسته و يا ندانسته...
به یادت هستم
به تو فکر میکنم به کسی که
نامش در اندیشه من
عشقش در قلب من
کلامش در دفتر من
عاشقانه دوست دارم
اگر یک آسمان دل را به قصد عشق بردارم میان عشق
و زیبایی تو را دوست می دارم
تو را عاشقانه دوست دارم
مثل گلهای بهاری
مثل پنجره های باز رو به دریا
مثل گلهای عاشق در باغچه های انتظار
تو را مثل خودت پاک و معصوم دوست دارم
من عاشقم
عاشق صدای شرشر بارن
عاشق پنجره های خیس باران خورده
و عاشق کوچه های نمناک انتظار
من عاشقم
عاشق شبهای پر ستاره و مهتابی
در کوچه پس کوچه های دلواپسی در انتظار دیدار یک آشنا
من عاشقم
عاشق پاکی و معصومیت
عاشق نگاهی پاک و بی ریا
عاشق سبزی بهار و عاشق تمام شقایق های دنیا
عشق رنگینی نگاه من و توست که عمق وجودش ناپیداست
تا فراسوی جهان
دانی که جهان ندارد پایانی
پس بیا همچنین و همچونان
رنگینی نگاهمان باشد تا فراسوی جهان
میان دیوارهای روشن سکوت
خانه ای شیشه ای ساخته ام .
خانه ای باتمام زوایای زندگی یک انسان .
خانه ای به وسعت تمام عشقها ، قلبها ، سکوت ها.
خانه ای با شادیهایی از جنس ستاره های طلایی
و احساسی به رنگ آسمان .
خانه ای که درهایش از جنس نور است و
پنجره هایش رو به آفتابگردانهای خندان باز می شوند.
خانه ای پر از هوای " تو"
و نفسی از تبار " عشق " .
در هنگامه آمدنت
سکوت شیشه ها به رنگ آبی ترین بهشت زمینی
زندگی را فریاد می زنند .
حتی اگر با قدمهایی از جنس سکوت بیایی ...
می شود برای همیشه
به عاشقانه های آرام چشم های تو سفرکرد و برنگشت
می شود زیر همین آسمان پرستاره
نامم را در شیرینی شهد، با صدایت تکرار کنی
و من از شنیدن خودم از تو مثل همیشه نفهمم
که من کمی بیشتر تو شده ام
یا تو من را به تن کرده ای؟؟
براي تــو مي نويسم ..
از عـُـمـق احـساسم
مي نويسم تا شـايد بداني
که تپش قلـبم در سينه به خاطــر توست
عاشق نگاهی پاک و بی ریا
عاشق سبزی بهار و عاشق تمام شقایق های دنیا
براي تــو مي نويسم کـه بداني
تــو بودي آن يگانه عشــقي که در لا به لاي خــرابه هاي قلـبـم لانه گزيد
و از آنهــا گلســتاني جاودانــه ساخت
براي تــو مي نويسم تا بداني
دوري ات براي مــن مثل دوري ماهــي از آب است
و دوري کبوتر از آســمان
براي تو مي نويسم اينک از عـُـمــق وجــودم . . .
با فــريادي خامــوش که در لا به لاي هــيـاهــوي عـشـقت گــُم شده است
براي تــو مي نويسم اينک تا بداني دوســتـَت دارم !
این چه رازیست که در میکده، عشاق به آن می خندند.
نکند راز من و تو باشد.
نکند عهد شکستی و...
یادمان باشد:
آسمان شاهد عهدیست که با هم بستیم
ابرها در سفرند
آسمان
اما
هست -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
