مشاعرۀ سنّتی

[vahid haghverdi]

شب فراق نداند ک تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق در بند است

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عـــزم وطن نمیکند

 

[zahra.71]

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عـــزم وطن نمیکند

دیدی که مرا هیچکسی یاد نکرد
جز غم که هزار افرین بر غم باد

 

[vahid haghverdi]

دیدی که مرا هیچکسی یاد نکرد
جز غم که هزار افرین بر غم باد

این که دوبیتیه....باید کامل مینوشتیدااااا.........

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[zahra.71]

این که دوبیتیه....باید کامل مینوشتیدااااا.........

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

بلد نبودم!

دل ربایانه دگر بر سر ناز امده ای
از دل ما چه بجا مانده که باز امده ای!

 

[vahid haghverdi]

بلد نبودم!

دل ربایانه دگر بر سر ناز امده ای
از دل ما چه بجا مانده که باز امده ای!

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

 

[zahra.71]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

دشمن بحال من ز غمش گریه میکند
ان بی وفا به دوستی ام بدگمان هنوز

 

[vahid haghverdi]

دشمن بحال من ز غمش گریه میکند
ان بی وفا به دوستی ام بدگمان هنوز

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

 

[خیال شیشه ای]

ترا چنانکه توئی هر نظر کجا بیند.........بقدر دانش خود هر کسی کند ادراک

 

[*انعکاس*]

کسی کز معرفت نور صفا دید
به هر چیزی که دید اول خدا دید

 

[jungle bird]

در شهر ما پرنده ی با پر نمی شود
آنقدر بد شده است که بدتر نمی شود

 

[*zahedan]

ديگر نگاهي غير تو باور ندارم
خواهم بيايم سويت پر ندارم
تقديم چشمان تو باشد خلوت من
بايد ببخشايي از اين بهتر ندارم

 

[self.f_t_m990]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است / خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

 

[خیال شیشه ای]

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج		سزد اگر همه دلبران دهندت باج
دو چشم شوخ تو برهم زده خطا و حبش		به چین زلف تو ماچین و هند داده خراج

 

[self.f_t_m990]

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج		سزد اگر همه دلبران دهندت باج
دو چشم شوخ تو برهم زده خطا و حبش		به چین زلف تو ماچین و هند داده خراج

جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع / که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی

 

[حسن بیدخوری]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[امالیا]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

دل زودباورم را به كرشمه اي ربودي
چو نياز ما فزون شد تو به ناز خود فزودي

 

[mani24]

دل زودباورم را به كرشمه اي ربودي
چو نياز ما فزون شد تو به ناز خود فزودي

یارب نظر تو برنگردد/ برگشتن روزگار سهل است

 

[خیال شیشه ای]

تو و طوبی و ما و قامت یار

فکر هرکس بقدر همت اوست

 

[self.f_t_m990]

تو و طوبی و ما و قامت یار

فکر هرکس بقدر همت اوست

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد / وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[*انعکاس*]

در ازل بود ک پیمان محبت بستند
نشکند مرد اگر سر برود پیمان را

 

[حسن بیدخوری]

در ازل بود ک پیمان محبت بستند
نشکند مرد اگر سر برود پیمان را

ای خردمند که گفتی نکنم چشم به خوبان
به چه کار آیدت آن دل که به خوبان نسپاری

 

[mani24]

ای خردمند که گفتی نکنم چشم به خوبان
به چه کار آیدت آن دل که به خوبان نسپاری

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم​

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس​

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست​

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس​

حافظ از مشرب قسمت گله ناانصافیست​

طبع چون آب و غزل‌های روان ما را بس​

 

[jungle bird]

سر رفته باز حوصله ی انتظارها
چیزی نمانده است به پایان کارها

مانی جان یه بیت بگی کافبه! بینهای بعدی رو بذار لازم میشه ها!

 

[mani24]

سر رفته باز حوصله ی انتظارها
چیزی نمانده است به پایان کارها

مانی جان یه بیت بگی کافبه! بینهای بعدی رو بذار لازم میشه ها!

اين راه را نهايت صورت کجا توان بست
کش صد هزار منزل بيش است در بدايت

 

[jungle bird]

تا خیال دلکشت گل ریخت در آغوش چشم
صد بهارم نقش زد بر پرده ی گلپوش چشم

 

[یاووش]

تا خیال دلکشت گل ریخت در آغوش چشم
صد بهارم نقش زد بر پرده ی گلپوش چشم

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد / نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

 

[jungle bird]

دیدی که جدا از نفس سبز تو ای خوب
در غربت خود غارت طوفان شده بودم

 

[حسن بیدخوری]

اين راه را نهايت صورت کجا توان بست
کش صد هزار منزل بيش است در بدايت

تشنه عشق خدا شو نه خریدار بهشت
یار را در طلب سدره و طوبی مفروش

 

[vahid haghverdi]

تشنه عشق خدا شو نه خریدار بهشت
یار را در طلب سدره و طوبی مفروش

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست

 

[zahra.71]

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست

تا توانی پیروی از نفس بی پروا مکن
خویش را پابند زرق و برق این دنیا مکن