فرزانه رفیعی
عضو جدید
مثل همیشه ی زندگیم سخت ولی حقیقت است که بهترین دوستمان هیچکس است
گفتگوهای تنهایی
- شروع کننده موضوع سرمد حیدری
- تاریخ شروع
- وضعیت
این روزها انقدر تنها شده ام
که حتی از سایه ی خودم هم میترسم !!!!!
که حتی از سایه ی خودم هم میترسم !!!!!
تنهایی چه واژه ی آشنایی !!
سالها در دلم زمزمه می کنم
که نکند روزی آنقدر تنها شوم
که حتی خودم را فراموش کنم !!
سالها در دلم زمزمه می کنم
که نکند روزی آنقدر تنها شوم
که حتی خودم را فراموش کنم !!
آخرین ویرایش:
خسته ام از آرزوها ، آرزوهاي شعاري
شوق پرواز مجازي ، بالهاي استعاري
لحظه هاي کاغذي را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بايگاني،زندگي هاي اداري
آفتاب زرد و غمگين ، پله هاي رو به پايين
سقفهاي سرد و سنگين ، آسمانهاي اجاري
با نگاهي سر شکسته،چشمهايي پينه بسته
خسته از درهاي بسته، خسته از چشم انتظاري
صندلي هاي خميده،ميزهاي صف کشيده
خنده هاي لب پريده ، گريه هاي اختياري
عصر جدول هاي خالي، پارک هاي اين حوالي
پرسه هاي بي خيالي، نيمکت هاي خماري
رو نوشت روزها را،روي هم سنجاق کردم:
شنبه هاي بي پناهي ، جمعه هاي بي قراري
عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزي ، باد خواهد برد باري
روي ميز خالي من، صفحه ي باز حوادث
در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري
شوق پرواز مجازي ، بالهاي استعاري
لحظه هاي کاغذي را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بايگاني،زندگي هاي اداري
آفتاب زرد و غمگين ، پله هاي رو به پايين
سقفهاي سرد و سنگين ، آسمانهاي اجاري
با نگاهي سر شکسته،چشمهايي پينه بسته
خسته از درهاي بسته، خسته از چشم انتظاري
صندلي هاي خميده،ميزهاي صف کشيده
خنده هاي لب پريده ، گريه هاي اختياري
عصر جدول هاي خالي، پارک هاي اين حوالي
پرسه هاي بي خيالي، نيمکت هاي خماري
رو نوشت روزها را،روي هم سنجاق کردم:
شنبه هاي بي پناهي ، جمعه هاي بي قراري
عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزي ، باد خواهد برد باري
روي ميز خالي من، صفحه ي باز حوادث
در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري
entezar91t
عضو جدید
تنهایی
تنهایی
تنهایی
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است...
من از نامردمی ها .ناسپاسی ها.دو رویی ها دو رنگی ها دلم تنگ است و دلگیرم
از این دور زمان دیوار بی روزن پناهم اشک و اندوه است و من تنهای تنهایم
کسی پاسخ نمیگوید سلامم را.کسی حال مرا هرگز نمی پرسد.کسی درد مرا هرگز نمیداند
به لب خاموشم اما در دلم غوغاست!
کسی جوش و خروشم را نمی بیند و من دلتنگ و دلتنگم که یک رنگی.صفا و مهربانی را کسی باور نمی دارد...!
entezar91t
عضو جدید
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است...
من از نامردمی ها .ناسپاسی ها.دو رویی ها دو رنگی ها دلم تنگ است و دلگیرم
از این دور زمان دیوار بی روزن پناهم اشک و اندوه است و من تنهای تنهایم
کسی پاسخ نمیگوید سلامم را.کسی حال مرا هرگز نمی پرسد.کسی درد مرا هرگز نمیداند
به لب خاموشم اما در دلم غوغاست!
کسی جوش و خروشم را نمی بیند و من دلتنگ و دلتنگم که یک رنگی.صفا و مهربانی را کسی باور نمی دارد...!
سکوت همیشه علامت رضا نیست
شاید کسی دارد خفه می شود پشت یک بغض...
شاید کسی دارد خفه می شود پشت یک بغض...
خسته ام خسته از آن همه اعتماد
از بغض هایی که با لبخند پنهان شده اند تا کسی غم دلم را نفهمد که دلش نگیرد
خسته ام از این روزها یی که تنگ می شوند بدون اینکه بدانند ما زیر بارش له می شویم
خسته ام خسته از روزگار های سخت
روزگار لا اقل خبر میدادی که طوفانی می شوی تا جایی امن مهیا می کردیم
از بغض هایی که با لبخند پنهان شده اند تا کسی غم دلم را نفهمد که دلش نگیرد
خسته ام از این روزها یی که تنگ می شوند بدون اینکه بدانند ما زیر بارش له می شویم
خسته ام خسته از روزگار های سخت
روزگار لا اقل خبر میدادی که طوفانی می شوی تا جایی امن مهیا می کردیم
کشتی نشستگانیم ای باد شرطه برخیز
شاید که بازبینی دیدار آشنا را
شاید که بازبینی دیدار آشنا را
بار دیگر تحریف شعر نمودید........
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز//باشد که بازبینیم دیدار آشنا را
حــــــــــــرفهایی از جنـــــــــــــــــس من ........ حــــــــرفهایی از جنس تو .......
کی تمام میشود ؟؟؟
حــــــــــــرفهای نگفته ی من ...
باز هم سکوت میکنم و به چشــــــــــــــــمان دلفریبنده ی
تــــــــــــــــو می نگرم که چه ســـــاده فریبم دادن........
تویـــــــــــــی که تمام حرفهای نــــــــــــــاگفته ی مرا بی آنکه بخـــــــــــوانی رد شدی !!
و من اینجا .... بی تــــــــــــــــــو و تو بـــــــــــــــــی من
کی تمام میشود ؟؟؟
حــــــــــــرفهای نگفته ی من ...
باز هم سکوت میکنم و به چشــــــــــــــــمان دلفریبنده ی
تــــــــــــــــو می نگرم که چه ســـــاده فریبم دادن........
تویـــــــــــــی که تمام حرفهای نــــــــــــــاگفته ی مرا بی آنکه بخـــــــــــوانی رد شدی !!
و من اینجا .... بی تــــــــــــــــــو و تو بـــــــــــــــــی من
دوباره سیب بچین حوا ...
من خسته ام ...
بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند
من خسته ام ...
بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند
دلتنگ گذشته ام ! دلتنگ آن دخترک خام و کوچک که همه چیز را زیبا میدید !
نمیدانم ایراد از کجاست . از من ؟! از زمانه ؟! از آدم های اطراف من ؟!
نمیدانم ! هیچ نمیدانم ! این روزها درک و فهمیدن همه چیز علامه ی دهر بودن می طلبد !
کاش همچنان خام می ماندم !
خواب در دنیای بیخیالی ...
دنیای شیرین معصومیت و کودکی
من اینجام روبه روی تو ، با یک دنیا خواهش . ضربان قلبم در نگاه نافذت محبوس شده . مرا باور کن .مثل صداقت یاس و معصومیت کودکیهایم .
من اینجام روبه روی تو .....
میدانی من محکوم دوست داشتن تو بودم و هستم ، دوست داشتنی حتی فارق از داشتنت. مرا ببین و بفهم که چگونه تو را به جشن باران دعوت میکنم ..........
با من بمان و مرا به عقد مهربانی برسان . باورم کن.....
و امشب زیر باران مرا عاشقانه ببوس ....
دیگر سکوت شب مجالی برای زیستن نمی دهد .دیگر سایه های خیالم برای این ذهن مه آلودم چشمانم سورمه ایی حتی برای یک ثانیه بودن هم نمی کشد . پرستو های قلبم کوچ کردند، چه ساده وچه بی پروا ، حتی بی من گذر کردند. و از تمام سایه های خیالم من مات و مبهوت هنوز در پی بدرقه ی آنها هستم .
تا به کی ؟ باید همه ی هستی من اینگونه بی من !!! و بی نگاه من محو شوند در دل زمان ، زمانی را که نمیشود نگه داشت ، همچون بادهای پاییزی سوسو کنان به جشن خاطره ها میروند ،به گذشته های نامعلوم به گذشته های من ، وشایدم گذشته های ما وشایدم عشق .....
کدام آدم و حوا؟
ما حاصل یک جهش در ژن آفتاب پَرَستیم ...
اینگونه که به سرعت رنگ عوض میکنیم!!!!
ما حاصل یک جهش در ژن آفتاب پَرَستیم ...
اینگونه که به سرعت رنگ عوض میکنیم!!!!
خرمن زلف من كجا؟ شاخه ياسمن كجا؟
قهر ز من چه ميكني؟ بهر تو همچو من كجا؟
صحبت باغ را مكن، پيش بهشت روي من
سبزه عارضم كجا ؟ خُرمي چمن كجا؟
لاله و من چه نسبتي؟ ساغر او زمي تهي
ساق فريبزن كجا؟ ساقي سيمتن كجا؟
غنچه دهان بستهاي، پيش لب شكفتهام
گرمي بوسهام كجا؟ سردي آن دهن كجا؟
نرگس و ديدگان من؟ واي از اين ستمگري
در نگهم ترانهها در نگهش سخن كجا؟
بر سر و سينهام نكش دست كه خسته مي شود
نرمي پيكرم كجا؟ خرمن نسترن كجا؟
اين همه هيچ بهر تو يار ز خود گذشتهاي
دوستي تو خواسته دشمن خويشتن كجا؟
ميروي و خطاست اين، شيوه نابجاست اين
قهر ز من چه ميكني؟ بهر تو همچو من كجا؟
قهر ز من چه ميكني؟ بهر تو همچو من كجا؟
صحبت باغ را مكن، پيش بهشت روي من
سبزه عارضم كجا ؟ خُرمي چمن كجا؟
لاله و من چه نسبتي؟ ساغر او زمي تهي
ساق فريبزن كجا؟ ساقي سيمتن كجا؟
غنچه دهان بستهاي، پيش لب شكفتهام
گرمي بوسهام كجا؟ سردي آن دهن كجا؟
نرگس و ديدگان من؟ واي از اين ستمگري
در نگهم ترانهها در نگهش سخن كجا؟
بر سر و سينهام نكش دست كه خسته مي شود
نرمي پيكرم كجا؟ خرمن نسترن كجا؟
اين همه هيچ بهر تو يار ز خود گذشتهاي
دوستي تو خواسته دشمن خويشتن كجا؟
ميروي و خطاست اين، شيوه نابجاست اين
قهر ز من چه ميكني؟ بهر تو همچو من كجا؟
نمیدانم ... شاید هم جایی بین خواب و بیداری
سر کلاس های درس حاضر بودم ...
معلم را می دیدم که می گفت بزرگترین دروغتان را انشاء کنید
و من خنده کنان نوشتم عاشق شده ام .
چهره ی معلم را هنگام خواندن به خاطر می آورم ،
با ابروهایی درهم و صدایی نخراشیده
جلوی آن همه آدم که هیچکدامشان را نمی شناختم ، فریاد می زد :
بگو ببینم می دانی عشق چیست ؟
و من با بغضی در گلو تنها صورت معلم را نگاه می کردم که فکر می کرد همه چیز را می داند
و چون زن دارد و شاید هم چند بچه ، پس حتما عاشق است .
ناخوداگاه پوزخندی زدم .
معلم خشمگین مرا بیرون کرد
و آقای ناظم با ترکه ای در دست مثل همیشه بیرون منتظر ٍ شکار
تا تمام خشم خود را بر دستان نحیفم به یادگار گذارد .
مزه ٍ دردش زیر زبانم است ...
مثل درد عشق می ماند … سوزان و مسخ کننده .
می خواستم گریه کنم ، به خیال تسکین ،
اما یاد معلم تاریخ افتادم که می گفت هیچ کدام از مردان تاریخ گریه نکرده اند .
نمی دانم ...
نمی دانم این چه حسی ست پر از هیچ !
مثل تمام کلاس های ادبیات ...
و معلم آن که تنها از ادبیات سبیل های اخوان را می شناسد .
سکو تی می کنم به اندازه ی خواندن فاتحه ای برای اخوان و تمامِ تمام شدنی ها ...
... من چه می گویم !
همیشه همینطور است ،
همیشه از موضوع اصلی پرت می شوم .
به کجا ؟ خدا می داند.
نه ... ! معلم جغرافی هم می داند ،
همیشه از دره ای صحبت می کرد ، گمانم در حوالی بیستون بود ،
شاید همانجا پرت می شوم .
دیشب توی خواب دیدم فرهاد هم به همان دره پرت شده .
او هم به گمانم عاشق نبوده ست …. مثل من .
هیچ کس در این دنیا عاشق دیگری نمی شود .
این جا نمی شود به کسی نزدیک شد .
آدم ها از دور دوست داشتنی ترند .
حتی آدم هایی که اونقدر تنهان که به خدا فکر می کنن ...
دیگر اکنون نه کودکی ام را می خواهم و نه چند سال بعدش را .
چه فرقی می کند ، دنیا که عوض نمی شود .
می روم گوشه ای و بی هیچ احساسی نگاه می کنم بر قلب های تیر خورده
و خیال می کنم معلم به خاطر انشایم مرا از دنیا بیرون کرده ...
سر کلاس های درس حاضر بودم ...
معلم را می دیدم که می گفت بزرگترین دروغتان را انشاء کنید
و من خنده کنان نوشتم عاشق شده ام .
چهره ی معلم را هنگام خواندن به خاطر می آورم ،
با ابروهایی درهم و صدایی نخراشیده
جلوی آن همه آدم که هیچکدامشان را نمی شناختم ، فریاد می زد :
بگو ببینم می دانی عشق چیست ؟
و من با بغضی در گلو تنها صورت معلم را نگاه می کردم که فکر می کرد همه چیز را می داند
و چون زن دارد و شاید هم چند بچه ، پس حتما عاشق است .
ناخوداگاه پوزخندی زدم .
معلم خشمگین مرا بیرون کرد
و آقای ناظم با ترکه ای در دست مثل همیشه بیرون منتظر ٍ شکار
تا تمام خشم خود را بر دستان نحیفم به یادگار گذارد .
مزه ٍ دردش زیر زبانم است ...
مثل درد عشق می ماند … سوزان و مسخ کننده .
می خواستم گریه کنم ، به خیال تسکین ،
اما یاد معلم تاریخ افتادم که می گفت هیچ کدام از مردان تاریخ گریه نکرده اند .
نمی دانم ...
نمی دانم این چه حسی ست پر از هیچ !
مثل تمام کلاس های ادبیات ...
و معلم آن که تنها از ادبیات سبیل های اخوان را می شناسد .
سکو تی می کنم به اندازه ی خواندن فاتحه ای برای اخوان و تمامِ تمام شدنی ها ...
... من چه می گویم !
همیشه همینطور است ،
همیشه از موضوع اصلی پرت می شوم .
به کجا ؟ خدا می داند.
نه ... ! معلم جغرافی هم می داند ،
همیشه از دره ای صحبت می کرد ، گمانم در حوالی بیستون بود ،
شاید همانجا پرت می شوم .
دیشب توی خواب دیدم فرهاد هم به همان دره پرت شده .
او هم به گمانم عاشق نبوده ست …. مثل من .
هیچ کس در این دنیا عاشق دیگری نمی شود .
این جا نمی شود به کسی نزدیک شد .
آدم ها از دور دوست داشتنی ترند .
حتی آدم هایی که اونقدر تنهان که به خدا فکر می کنن ...
..............
صبح می شود و زندگی آغاز
از خواب بیدار می شوم
خواب هایم هیچگاه دروغ نبوده اند ،
لااقل راست تر از این زندگی اند . دیگر اکنون نه کودکی ام را می خواهم و نه چند سال بعدش را .
چه فرقی می کند ، دنیا که عوض نمی شود .
می روم گوشه ای و بی هیچ احساسی نگاه می کنم بر قلب های تیر خورده
و خیال می کنم معلم به خاطر انشایم مرا از دنیا بیرون کرده ...
saijoon
عضو جدید
بر دوش من این عمر،وبال است وبال است
سودای وصال تومحال است محال است
تقریر کمال تو جنون است جنون است
تصویر جمال تو خیال است خیال است
هر جود که با ترک وجوداست، وجود است
هر بود که با ترس زوال است،زوال است
ما در نظر یار حقیریم حقیر
اقرار بنقص ، عین کمال است کمال است
حال دل ما ،هیچ مپرسید مپرسید
بشنیدن این قصه،ملال است ملال است
تنها نه گدایان سر کوچه ملولند
هر چیز بخواهید سوال است سوال است
رامیز دایی
عضو جدید
چشم هایم را شستم
چترم را بستم زیر باران رفتم
از پنجره نگاه کرد و زمزمه کرد: دیوونه ی باران ندیده
چترم را بستم زیر باران رفتم
از پنجره نگاه کرد و زمزمه کرد: دیوونه ی باران ندیده
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 | |
|
کوچه های تنهایی | ادبیات | 6181 | |
|
((**++ تشکر از تنهایی کاربری که شایسته تشکر است ++**)) | ادبیات | 52 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122
-
-