مشاعرۀ سنّتی

[MOΣIN]

شـب جـدایی با تمـام محـجوبی ...

تو را صدا می زد سکوت سنگینم

ستـاره ها گفتـند که بـاز می گردی

چه زود باور بود دل دهن بیـنم ؟!

مشتاقي و مهجوري دور از تو چنانم كرد.....كز دست بخواهد شد پاياب شكيبايي

 

[(Omid(M]

شـب جـدایی با تمـام محـجوبی ...

تو را صدا می زد سکوت سنگینم

ستـاره ها گفتـند که بـاز می گردی

چه زود باور بود دل دهن بیـنم ؟!

ما عاشق و دلداده و شوریده و مستیم/دیریست که از خویشتن آواره شدستیم

 

[(Omid(M]

مشتاقي و مهجوري دور از تو چنانم كرد.....كز دست بخواهد شد پاياب شكيبايي

یاری اندر کس نمی بینم یاران راچه شد/دوستی کی آخر آمد دوست داران را چه شد

 

[MOΣIN]

یاری اندر کس نمی بینم یاران راچه شد/دوستی کی آخر آمد دوست داران را چه شد

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست...در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

 

[*نيروانا*]

مشتاقي و مهجوري دور از تو چنانم كرد.....كز دست بخواهد شد پاياب شكيبايي

یادم آمد
شوق روزگار كودكی
مستی بهار كودكی
یادم آمد
آن همه صفای دل كه بود
خفته در كنار كودكی
رنگ گل، جمال دیگر در چمن داشت
آسمان، جلال دیگر. پیش من داشت
شور و حال كودكی برنگردد دریغا
قیل و قال كودكی بر نگردد دریغا!!
به چشم من همه رنگی فریبا بود
دل دور از حسد من شكیبا بود
نه مرا سوز سینه بود
نه دلم جای كینه بود
شور و حال كودكی برنگردد دریغا
قیل و قال كودكی برنگردد دریغا
روز و شب دعای من بوده با خدای من
كز كرم كند حاجتم روا
آنچه مانده از عمر من به جا
گیرد و پس دهد به من دمی
مستی كودكانه مرا
شور و حال كودكی برنگردد دریغا
قیل و قال كودكی برنگردد دریغا!!

 

[m.r119]

یاری اندر کس نمی بینم یاران راچه شد/دوستی کی آخر آمد دوست داران را چه شد

دی میشد و گفتم صنما عهد به جای آر...گفتاغلطی خواجه در این عهد وفا نیست

 

[*نيروانا*]

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست...در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی ؟
چو نی دارم در جان خروشی
چه خواهم از تو جز نگاهی ؟
چه خواهی از جانم چه خواهی ؟!
ندارم جز عشقت گناهی

 

[*نيروانا*]

دی میشد و گفتم صنما عهد به جای آر...گفتاغلطی خواجه در این عهد وفا نیست

تا در آنجا بودم

تک و تنها بودم

نه کسی را دیدم

نه تکان خوردم و نه، از جا جنبیدم

خودتان لابد می دانید،

که چقدر از تاریکی می ترسیدم

 

[MOΣIN]

یادم آمد
شوق روزگار كودكی
مستی بهار كودكی
یادم آمد
آن همه صفای دل كه بود
خفته در كنار كودكی
رنگ گل، جمال دیگر در چمن داشت
آسمان، جلال دیگر. پیش من داشت
شور و حال كودكی برنگردد دریغا
قیل و قال كودكی بر نگردد دریغا!!
به چشم من همه رنگی فریبا بود
دل دور از حسد من شكیبا بود
نه مرا سوز سینه بود
نه دلم جای كینه بود
شور و حال كودكی برنگردد دریغا
قیل و قال كودكی برنگردد دریغا
روز و شب دعای من بوده با خدای من
كز كرم كند حاجتم روا
آنچه مانده از عمر من به جا
گیرد و پس دهد به من دمی
مستی كودكانه مرا
شور و حال كودكی برنگردد دریغا
قیل و قال كودكی برنگردد دریغا!!

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی.....دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

 

[(Omid(M]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی.....دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش/می سپارم به تو از دست حسود چمنش

 

[*نيروانا*]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی.....دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

یار دبستانی من

با من و همراه منی

چوب الف بر سر ما

بغض منو آه منی

حک شده اسم من و تو

رو تن این تخته سیاه

ترکه بیداد و ستم

مونده هنوز رو تن ما

 

[MOΣIN]

یار دبستانی من

با من و همراه منی

چوب الف بر سر ما

بغض منو آه منی

حک شده اسم من و تو

رو تن این تخته سیاه

ترکه بیداد و ستم

مونده هنوز رو تن ما

آنکه در طرز غزل نکته به حافظ آموخت...یار شیرین سخن نادره گفتار من است

 

[*نيروانا*]

آنکه در طرز غزل نکته به حافظ آموخت...یار شیرین سخن نادره گفتار من است

تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

با آسمان مفاخره کردیم تا سحر
او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم

او با شهاب بر شب تب ‌کرده خط کشید
من برق چشم ملتهبت را رقم زدم

 

[MOΣIN]

تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

با آسمان مفاخره کردیم تا سحر
او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم

او با شهاب بر شب تب ‌کرده خط کشید
من برق چشم ملتهبت را رقم زدم

منم که گوشه ی میخانه خانقاه من است...دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

 

[khourshid]

تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

با آسمان مفاخره کردیم تا سحر
او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم

او با شهاب بر شب تب ‌کرده خط کشید
من برق چشم ملتهبت را رقم زدم

من و همصحبتی اهل ریا دورم باد

از گرانان جهان رطل گران ما را بس

 

[khourshid]

منم که گوشه ی میخانه خانقاه من است...دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

تا کي به تمناي وصال تو يگانه/ اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه

 

[*نيروانا*]

منم که گوشه ی میخانه خانقاه من است...دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

تا عشق چون نسیم به خاکسترم وزد
شک از تو وام کردم و در باورم زدم

 

[*نيروانا*]

من و همصحبتی اهل ریا دورم باد

از گرانان جهان رطل گران ما را بس

ستاره ای درشت روی سینه داشتم ، نگار من !

در آن زمان که گام می زدی کنار من

شراب و شادی و شباب من !

یگانه مظهر محبّت دیار من !

 

[khourshid]

ستاره ای درشت روی سینه داشتم ، نگار من !

در آن زمان که گام می زدی کنار من

شراب و شادی و شباب من !

یگانه مظهر محبّت دیار من !

نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس

 

[MOΣIN]

تا کي به تمناي وصال تو يگانه/ اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه

هان مشو نومید چون واقف نه ای از سر غیب...باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور

تا عشق چون نسیم به خاکسترم وزد
شک از تو وام کردم و در باورم زدم

مرا در منزل جانان چه نوش عیش چون هر دم....جرس فریاد میدارد که بربندید محملها

 

[*نيروانا*]

نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس

ساقی بده آن کوزه یاقوت روان را
کمان سخت که داد آن لطیف بازو را

 

[khourshid]

ساقی بده آن کوزه یاقوت روان را
کمان سخت که داد آن لطیف بازو را

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

 

[*نيروانا*]

هان مشو نومید چون واقف نه ای از سر غیب...باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور

مرا در منزل جانان چه نوش عیش چون هر دم....جرس فریاد میدارد که بربندید محملها

اینجا میا ... میا ... تو هم افسرده می شوی
در پنجه ی ستمگر این شامگاه سرد

برگرد ای بهار !‌ که در باغ های شهر
جای سرود شادی و بانگ ترانه نیست

جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای
بر شاخه های خشک درختان جوانه نیست

 

[*نيروانا*]

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

سایه ی امن کسای تو مرا بر سر بس
تا پناهم دهد از وحشت عریانی ها

 

[khourshid]

اینجا میا ... میا ... تو هم افسرده می شوی
در پنجه ی ستمگر این شامگاه سرد

برگرد ای بهار !‌ که در باغ های شهر
جای سرود شادی و بانگ ترانه نیست


جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای
بر شاخه های خشک درختان جوانه نیست

تا غنچهء بشکفتهء اين باغ که بويد / هر کس به بهاني صفت حمد تو گويد

 

[khourshid]

سایه ی امن کسای تو مرا بر سر بس
تا پناهم دهد از وحشت عریانی ها

اميد وي از عاطفت دم به دم توست / تقصير "خيالي" به اميد کرم توست

 

[*نيروانا*]

اميد وي از عاطفت دم به دم توست / تقصير "خيالي" به اميد کرم توست

تو مپندار که مجنون، سر خود مجنون گشت
ز سمک تا به سمایش کشش لیلی برد

 

[khourshid]

تو مپندار که مجنون، سر خود مجنون گشت
ز سمک تا به سمایش کشش لیلی برد

در ميکده و دير که جانانه تويي تو / مقصود من از کعبه و بتخانه تويي تو

 

[MOΣIN]

اینجا میا ... میا ... تو هم افسرده می شوی
در پنجه ی ستمگر این شامگاه سرد

برگرد ای بهار !‌ که در باغ های شهر
جای سرود شادی و بانگ ترانه نیست

جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای
بر شاخه های خشک درختان جوانه نیست

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهم راند...عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

 

[(Omid(M]

هان مشو نومید چون واقف نه ای از سر غیب...باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور

مرا در منزل جانان چه نوش عیش چون هر دم....جرس فریاد میدارد که بربندید محملها

ای ساربان آهسته ران کارام جانم می رود/وان دل که با خود داشتم با دلستانم می رود