حرفه معماری ، ابعاد و چالش ها
کیفیت زندگی به کیفیت مکان زندگی بر می گردد، یکی از ارکان مهم ارتقاء کیفیت مکان زندگی ، نوع معماری آن است.
کار معمار فقط کشیدن چند خط و جانمایی فضاها نیست بلکه سازماندهی فضای زندگی است برای عملکردهای مختلف مسکونی ، اداری آموزشی ، ورزشی و.. به نحوی که نیازهای کاربران به نحو مطلوب در این فضاها برآورده شود.
انسان دارای نیازهای جسمی ، روحی و روانی در سطوح متفاوت از جمله نیاز به سرپناه ، امنیت ، آسایش ، تعاملات اجتماعی ، آرامش ، شناختن ، زیبایی شناسی و... است که بسیاری از این نیازها در ارتباط با مکان زندگی و نوع معماری آن برآورده خواهد شد . معماری با ایجاد قابلیت های متنوع ، رفتارهای فردی و اجتماعی ساکنین را شکل می دهد و در نتیجه فرهنگ مردم را تحت تاثیر قرار می دهد.
معماری در سطوح مختلف چرایی و چگونگی خود مبتنی بر نظام فرهنگی جامعه (نظام های عقیده ، نظام های ارزشی و نظام های هنجاری ) شکل می گیرد و متقابلا خود به عنوان عقیده و ارزش تجسم یافته و بستر رفتار و فرهنگ جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد.
بستر فیزیکی و فضاهای معماری ، بر اساس ماهیت ، ساختار و اهداف نهادهای جامعه تعریف شده و شکل می گیرند و هویت اجتماعی می یابند و البته معماری و بسترهای کالبدی به عنوان غالب ترین و اثر گذار ترین عناصر موجود در فضای حیات جمعی ، بر کیفیت و کمیت فعالیت های جمعی و روابط اجتماعی اثر گذاشته و به عنوان ظرف حیات جمعی ، به زنگی جمعی شکل ، ویژگی و کیفیت میدهد.
معماری با بکارگیری ظوابط و استانداردهای طراحی در مقیاس های کلان همچون شهر و خرد همچون مبلمان و همچنین با تنظیم شرایط محیط و بهینه سازی مصرف انرژی ، راحتی و آسایش فیزیکی ساکنان را تامین می کند و مسائل اقتصادی را نیز مد نظر قرار میدهد و در نهایت معماری با هنر ، خلاقیت ، ذوق و سلیقه معمار در زیبا سازی (فرمی ، حسی و نمادین ) مکان ایفای نقش میکند.
هدف از این چند خط بیان این مسئله است نگاه کنونی در کشور به معماری تک بعدی است ، حداقل ها آن هم با کاستی هایش از حرفه معماری طلب می شود و به ابعاد مهمی از آن آنچنان که شایسته است توجه نمی شود.
•ابعاد محیطی ، اقتصادی
•ابعاد روانشناسانه و زیباشناسی
•ابعاد اجتماعی فرهنگی
کیفیت زندگی به کیفیت مکان زندگی بر می گردد، یکی از ارکان مهم ارتقاء کیفیت مکان زندگی ، نوع معماری آن است.
کار معمار فقط کشیدن چند خط و جانمایی فضاها نیست بلکه سازماندهی فضای زندگی است برای عملکردهای مختلف مسکونی ، اداری آموزشی ، ورزشی و.. به نحوی که نیازهای کاربران به نحو مطلوب در این فضاها برآورده شود.
انسان دارای نیازهای جسمی ، روحی و روانی در سطوح متفاوت از جمله نیاز به سرپناه ، امنیت ، آسایش ، تعاملات اجتماعی ، آرامش ، شناختن ، زیبایی شناسی و... است که بسیاری از این نیازها در ارتباط با مکان زندگی و نوع معماری آن برآورده خواهد شد . معماری با ایجاد قابلیت های متنوع ، رفتارهای فردی و اجتماعی ساکنین را شکل می دهد و در نتیجه فرهنگ مردم را تحت تاثیر قرار می دهد.
معماری در سطوح مختلف چرایی و چگونگی خود مبتنی بر نظام فرهنگی جامعه (نظام های عقیده ، نظام های ارزشی و نظام های هنجاری ) شکل می گیرد و متقابلا خود به عنوان عقیده و ارزش تجسم یافته و بستر رفتار و فرهنگ جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد.
بستر فیزیکی و فضاهای معماری ، بر اساس ماهیت ، ساختار و اهداف نهادهای جامعه تعریف شده و شکل می گیرند و هویت اجتماعی می یابند و البته معماری و بسترهای کالبدی به عنوان غالب ترین و اثر گذار ترین عناصر موجود در فضای حیات جمعی ، بر کیفیت و کمیت فعالیت های جمعی و روابط اجتماعی اثر گذاشته و به عنوان ظرف حیات جمعی ، به زنگی جمعی شکل ، ویژگی و کیفیت میدهد.
معماری با بکارگیری ظوابط و استانداردهای طراحی در مقیاس های کلان همچون شهر و خرد همچون مبلمان و همچنین با تنظیم شرایط محیط و بهینه سازی مصرف انرژی ، راحتی و آسایش فیزیکی ساکنان را تامین می کند و مسائل اقتصادی را نیز مد نظر قرار میدهد و در نهایت معماری با هنر ، خلاقیت ، ذوق و سلیقه معمار در زیبا سازی (فرمی ، حسی و نمادین ) مکان ایفای نقش میکند.
هدف از این چند خط بیان این مسئله است نگاه کنونی در کشور به معماری تک بعدی است ، حداقل ها آن هم با کاستی هایش از حرفه معماری طلب می شود و به ابعاد مهمی از آن آنچنان که شایسته است توجه نمی شود.
•ابعاد محیطی ، اقتصادی
•ابعاد روانشناسانه و زیباشناسی
•ابعاد اجتماعی فرهنگی
