3
3
· 3
[FONT="]فوروم در تمدن روم:[/FONT]
[FONT="]الگوی اولیه فروم میدان مشقی بود که در تقاطع دو محور اصلی اردوگاه شکل گرفته بود.محل پراتوری در کنار آن نیز به طور معمول در محل سابق چادر فرمانده ی پادگان و اردوگاه بود.در طول زمان در تمدن رومی میدان مرکزی تجاری،اداری و سیاسی بود و در آن بازار بر پا میشد .به تدریج وسعت آن افزایش پیدا کردیا میدان تازه ای در کنار آن بنا کردند که در نتیجه جمعیت بیشتری به این مرکز جذب می شدند.ویتروویوس معتقد بود بر اینکه ابعاد فریوم با جمعیتی که در آن گرد می آیند تناسب داشته باشد و پیشنهادی مبنی بر دو به سه برای طول و عرض فوروم داد که این تناسب شکل مستطیلی را خواهد داد که بر حسب جمعیت میتوان آن را بزرگ یا کوچک کرد.[/FONT]
[FONT="]در حقیقت در این تمدن میدان جایگاهی برای اجلاس سران قبایل مختلف بودکه برای مسابقات ورزشی و مبارزات گلادیاتوری نیز بکار می رفته است.[/FONT]
[FONT="]به طور قطع یک معبد نیز از اجزای اصلی و اساسی بدنه این میدان عمومی بوده است.بهترین نمونه ی میدان فوروم رمانوم بود که نه تنها کانون حیات عمومی روم بود بلکه قلب امپراطوری نیز به شمار می آمد.[/FONT]
· [FONT="]تفاوت آگورا و فوروم:[/FONT]
[FONT="]از آنجا که فوروم رومی در واقع ترکیبی از آکورا و آکروپلیس بود هیچ ویژگی تازه ای را نمی توان در آن یافت تنها می توان به تمرکز عظیم تر فعالنهای گ.ناگون یا درجه ای بالاتر از نظم و ترتیب رسمی و همچنین وسعت و شکوه عناصری است که همگی در شهرهای یونانی نیز به صورت کوچکتر و فروتنانه ای وجود داشته است.تفاوت دیگری که در میان فوروم و آگورا از لحاظ فعالیتی می توامن یافت نقشی است که فوروم برای قومی جنگجو در عرصه ی غنائم جنگی و رژه های نظامی بازی می کرد و کاربرد تضارب آرای آگوراهای یونانی به تدریج کم رنگ تر و محو شد، حتی سکوهایی که در آگورا برای ارائه ی خطابه و شعر برپا میشد در این تمدن به سکوی مجسمه سرداران پیروز تغییر کارکرد داد.[/FONT]
[FONT="]قرون وسطی[/FONT]
[FONT="]اصطلاح قرون وسطی در اروپا برای نخستین بار در قرن پانزدهم(دوران رنسانس) به میان آمد.[/FONT]
[FONT="]قرون وسطي به تدريج از دوران صدر مسيحيت و بيزانس شكل گرفته، هم زمان با دو سبك گوتيك و رومانسك به اوج خود مي رسد. در دوران قرون وسطي خفقاني از طرف كليسا بر مردم تحميل مي شده ، جلوي رشد ونوآوري گرفته مي شد و دانشمندان و مخترعين را منع مي كردند. لذا به دوران تاريك انديشي معروف است و كليسا حرف اول را مي زند. دوران قرون وسطي از حدود سال 500 م تا حدود 1500 م سال طول مي كشد و با رنسانس به اتمام مي رسد. [/FONT]
· [FONT="]میدان در قرون وسطی:[/FONT]
[FONT="]اقتصاد شهری قرون وسطی مرکزی را برای تبادل کالا توجیه می نمود و به طور کلی امکانات تجارت که علت وجودی اصلی شهرهای قرون وسطی محسوب میشد به فضاهای باز جهت بازار و فعالیتهای تجارری نیاز داشت.بدین جهت هر شهر دارای یک فضای باز به عنوان میدان اصلی بود که قلب تمام حیات شهری و محل تلاقی عبور و مرورها و عملکردهای شهری و محل استقرار ساختمان های مهم بود.نیاز حیاتی شهرهای تجاری قرون وسطی به محوطه ای نسبتا وسیع و محصور برای تبادل کالا، فضاهای باز و آزادی را به عنوان میدان به وجود آورد.[/FONT]
[FONT="]مهم ترین میدان شهر، ادامه ی همانمحوطه ی تجاری و بازار های فصلی و هفتگی ای بود که نطفه ی اولیه ی مقرهای بازرگانی یا بازارگاه ها را تشکیل داده بود.وسعت این میدانها در هر شهر وابستگی شدیدی به میزان شکوفایی تجارت و پیشه وری آن شهر داشت.به طور معمول مهم ترین بناهای عمومی شهر، مانند شهرداری،کانون گیلدها و اتحادیه های پیشه وری و تالارهای تجارت محصولات ویژه ی شهر در کنار این میدان ها شکل می گرفتند.این میدان ها افزون بر نقش تجاری ، مرکز تعاملات اجتماعی شهروندان نیز بودند.افزون بر میادین اصلی شهر، میادین دیگری با اشکال متفاوت نیز وجود داشتند.این میادین فرعی ، به ویژه در شهرهای تجاری بزرگتر،نقش بازارچه های تخصصی محصولات ویژه ای چون بازار تره بار ، ماهیدو ... را بر عهده داشتند.میادین اصلی قرون وسطایی از فرم هندسی خاصی پیروی نمی کردند، ولی به شکل مربع بیش از اشکال دیگر نزدیک بودند.به منظور پیشگیری از قطع کامل میدان توسط خیابان ها ،سعی می گردید تا ورودی به میدان از گوشه های مختلف آن صورت پذیردو یا مسیر از گوشه ای از میدان وارد شده و از گوشه ی روبروی آن خارج شوند.بنابراین میادین و بناهای عمومی متقارن نبوده و بر روی محور تقارن ساخته نمی شدند.[/FONT]
[FONT="]در میان میادین فرعی به میادین مثلث شکی روبرو می شویم که بخاطر اهمیت این مکان قطعه یا قطعاتی در مجاورت میدان را حذف کرده وبه فضای میدان افزوده بودند.[/FONT]
[FONT="]شکل دیگری از میدان یا شبه میدان ، که بیشتر در شهر ها با آن مواجه هستیم گشودگی هایی در مسیر کوچه های اصلی محل تمرکز کارگاه ها یا مغازه ها می باشد که به خاطر نیاز کسبه ی هم جوار به داشتن فضای باز بیشتر برای عرضه ی کالا شکل گرفته است و به همین خاطر شکل این گشودگی ها به صورت مستطیلی باریک و دراز دیده می شود.[/FONT]
[FONT="]میادین در ابتدا ساده و دارای کف سازی خاکی بودند ولی در اواخر قرون وسطی طراحی و تجهیز فضاهای باز به ویژه میادین رایج شد و وظیه ی انجام آنبه عهده ی شهرداری گذاشته شد.در این دوران برخلاف شهرسازی دوران یونان و روم باستان،تنها بخشی از جداره های میدان به ساختمان ها ی عمومی تخصص می یافتو چهره ی اصلی میدان را خانه های شهروندان تاجر و مغازه هایشان شکل میداد.[/FONT]
[FONT="]رنسانس[/FONT][FONT="][/FONT]
· [FONT="]مقدمهاي بر شهرسازي رنسانس[/FONT][FONT="]:[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]معماری رنسانس به معماری اروپا در سدههای ۱۵ و ۱۶ میلادی (دوره[/FONT][FONT="]ٔ[/FONT][FONT="] رنسانس) اطلاق میشود که از مشخصههای آن، نوزایی عناصر فرهنگی روم و یونان باستان بود[/FONT][FONT="].[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]دورههای زمانی[/FONT][FONT="]:
[/FONT][FONT="] معماری رنسانس آغازین ۱۲۰۰-۱۴۰۰ م[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]معماری رنسانس میانی ۱۴۰۰-۱۵۰۰ م[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]معماری رنسانس پیشرفته ۱۵۰۰-۱۶۰۰ م[/FONT][FONT="] [/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]رنسانس جنبشي فكري،هنري و فلسفي بود كه پايهه كليه اعتقادات قرون وسطايي در غرب را به لرزش انداخت و به نقطه عطفي در تمدن مغرب زمين مبدل شد.از نظر لغوي رنسانس كلمه اي فرانسوي به معني نوزايي است و ريشه آن از كلمه ي ايتاليايي ريناچتيا([/FONT][FONT="]Rinascita[/FONT][FONT="]) به همان معني گرفته شده است و در كل به معني زندگي دوباره و تجديد حيات اصول و نمادهاي روم و يونان باستان (هنر كلاسيك)است.از نظر انديشمندان اين دوره عصر طلايي روم تمام شده و جاي آن را تاريكي قرون وسطي گرفته ، حالا زمان تجديد حيات دوباره است.خصوصيات اصلي دوره ي رنسانس را ميتوان در سه ويژگي انسان گرايي،واقع گرايي و خردگرايي خلاصه كرد. از ديد انديشمندان عصر رنسانس جهان را آنگونه كه هست ديد و واقعييت هاي آن را كشف نمود.همچنين فرد گرايي و مطرح شدن شخصيت فردي انسانها از ويژگيهاي اين عصر است.به همين دليل در رنسانس اثر هنري به همراه هنرمند و خالقش شناخته مي شود.از طرف ديگر رنسانس عصر تشكيك در تمامي اعتقادات و باورهاي پيشين و سعي در اثبات تمام واقعيتهاي موجود است.جمله معروف رنه دكارت با عنوان "مي انديشم، پس هستم" به خودي خود بيانگر اين واقعيت است.[/FONT]
[FONT="]در دوره رنسانس تطبیق معماری با انسان و طبیعت ، به اتکا یا به وسیله دانش ریاضی و تعبیر هایش دوباره مطرح می شود و تمام خصیصه های که یک مبحث زنده را به تدریج دارا شد تا جایی که تناسبات و اندازه ها فضای معماری تابع یک هارمونی کیهانی شدند. در واقع همانطور که لئوناردو داوینچی در رساله خود می نویسد :« برای آنکه نگار گری شایسته آفرینش باشد و مبدا هنر و علم گردد می باید جهانی شود. » که بعدها در قرن نوزدهم بر اساس این گفته انقلاب بزرگی در هنر و معماری پیش آمد .اما آنچه را که می توان در باره معماری رنسانس ایتالیا و اروپا ذکر کرد را به صورت مختصر می توان گفت:[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]«[/FONT][FONT="]گونه های پر شمار تجربه های معماری سده میانی از دیدگاه معماران رنسانس نکته ای منفی بودو باید جای به شیوه واحدی در آفرینش معماری می داد و باید معطوف به ضابطه ها ومنظومه هاای معمارانه تازه ای می شد که در این دوران جهانی تلقی میشد در این دوران کمک گرفتن از هندسه به عنوان وسیلهای که در روان تر کردن ترکیبهای حجمی فرعی کاربرد فراوان داشت و به طراح کمک می کرد که به کمک اندازه هایی که از پیش درارتباط و در تناسب بایکدیگر سنجیده می شوند در تعیین عناصر فرعی معماری بامشکل روبرو نگردند.و گذری داشته باشند از فضای آکنده از گونه گونی تجربی به فضایی که در آن حساب و نظم در آفرینش معماری حاکم است ، که از طریق استدلالی کردن وو عقلانی کردن معماری صورت می گرفت و همچنین از روش آفرینش و اجرای واحدهای معماری خاص سده میانه به روشی نوین روی آوردن و در پی آوردهای روابط اجتماعی و حرفه ای معماران بسیار دارای اهمیت بود . معماری رنسانس ایتالیا ، دارای بیانی ویژه است و از ابزاری نو و بس مهم برای مفاهیم خود بهره می برد که مهمترین آن را می توان شکل واقعی دادن به اندیشه فضایی که دارای خصیصه پرسپکتیوی است ،دانست[/FONT][FONT="]. »[/FONT]
[FONT="]- [/FONT][FONT="]همه جا چنین عنوان می شود که فضای معماری در دوران رنسانس ایتالیا، به دست معماران ، به شکل موجودیتی در آمد که ، در درونش ، طراحی معماری ، برنامه ریزی دیدی یا بصری می شد. که تازگی این امر در شکل اجرایی آن بود که بعدها دورنمایی پرسپکتیویه به آن افزوده شد که معماران متناسب با توان نظری خویش ، از آن بهره می گرفتند[/FONT][FONT="].[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]در طول رنسانس به ندرت شهرهاي جديدي احداث شدند بلكه عمده فعاليت ساخت و ساز در بازسازي و گسترش شهرهاي موجود بود. سه اصل حاكم بر اين ساخت و سازها عبارت بود از[/FONT][FONT="] :
1- [/FONT][FONT="]خيابانهاي پهن و مستقيم با ديدها و مناظر شهري[/FONT][FONT="]
2- [/FONT][FONT="]الگوي شطرنجي شهر کلاسیک[/FONT][FONT="]
3- [/FONT][FONT="]استفاده فراوان از میدانها نه به عنوان عنصر یادمانی يا محل بازار بلكه به عنوان ميدانهاي مسكوني[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]خيابانهاي باريك و ارگانيك قرون وسطا بايد هندسي ميشدند. خيابانهاي جديد با نقاط عطف از دل هزار توي بافت قديمشان بريده شدند. تنها نظم و زيباييشناسي نبودکه بر شکل شهر اثر میگذاشت. استفاده عمومي از وسايل نقليه چرخ دار استانداردهاي جديدي را بويژه براي خيابانها طلب ميكرد. ملاحظات نظامي نيز نقش موثري در شكل دهي به شهر داشتند[/FONT][FONT="][/FONT]
· [FONT="]میدان در رنسانس:[/FONT]
[FONT="]نمایش یک میدان ایده ال که توط فرانچسکو دی گیورگیو و پیرودلا فرانچسکا در قرن پانزدهم تهیه شد، گروهی از تک بناهای عظیمی را نشان می دهد که بر روی کرسی های خاص خود قرار گرفته اند.پله های متعددی سطح پایینی میدان را با سطح کرسی ها متصل کرده است.خیابانی با کف سازی هندسی نیز از جلوی میدان رد شده ،ستون های یادمانی مشابه دوران باستان ،محل برداشت آب و طاق نصرتی در انتهای میدان دید ناظر به بی نهایت را مسدود ساخته است.در دو سوی این طاق پیروزی دو بنای عمومی؛، یکی ساختمانهای مذهبی و دیگری یک تماشاخا نه ی با فاصله ای مساوی جلوه کری می کنند که با سنت میدان سازی قرون وسطایی در تضاد بوده است و به جای داشتن بدنه های بهم پیوسته،بدنه ها اغلب به صورت احجامی منفرد مطرح شده اند.تفزون بر آن بیشتر ساختمان محصور کننده ی میدان نیز مسکونی نبوده و جای خود را به بناهای عمومی داده اند.استفاده از عناصر یادمانی باستانی در این میادین نسبت به قرون وسطایی موجب شده اند ظاهری رسمی و تشریفاتی تر داشته باشندولی این طرح آرمانی بخاطر مغایرت کامل با سنت های رایج تنها توانست در مرکز شهر کوچک پنزا محقق گردد.[/FONT]
[FONT="]دومین میدان مهم در دوره ی رنسانس معروف به میدان دو کاله ر ویگه وانو ساخته شد که بر خلاف الگوی بالا به صورت میدانی محصور و رواق های پیرامونی در سال های 1495-1493 بود.د این دوره رواق را به عنوان عنصری وحدت دهنده از قرون وسطایی وام گرفته و آن را بسط و توسعه داده و در کل رواق سازی در دوران رنسانس خانه های مسکونی اطراف میدان به هم دوخته می شوند.ولی در دوران باستان صرفا فضاهای عمومی ومغازه ها به کمک رواق به یکدیگر پیوند داده می شدند.[/FONT]
[FONT="]میادین دوران رنسانس بر اساس عملکرد ترافیکی آن ها به سه گروه تقسیم می شدند.[/FONT]
[FONT="]نخست فضاهای تردد که هم به وسیله پیاده ها وهم ارابه ها مورد استفاده قرار می گرفت.[/FONT]
[FONT="]دوم میدان های مسکونی که اساسا برای تامین دسترسی محلی بوجود امده و مضاف بر ان فضای تفریحی لازم برای پیاده ها رانیز فراهم می نمود.[/FONT]
[FONT="]سوم میدان به عنوان یک فضای پیاده که اصولا تردد و وسایل نقلیه چرخ دار در آن ها ممنوع بود. میدان های رنسانس علاوه بر کاربردهای عملی وق ، در مواقع بسیاری تنها به عنوان نماد و یا برای زیبایی به صورت زمینه ای برای یک مجسمه یا بنای یادبود ویا بصورت جلوخان (صحن مقابل یک ساختمان مهم)به کار می رفته است.[/FONT]
[FONT="]میادین فضاهای محصور تحت تاثیر سه نوع اصلی ساختمان قرار داشتند:نخست ساختمانهای عمومی و مذهبی،دوم ساختمانهای مسکونی که به شکل ردیفی ساخته می شدند،و سوم بازار و سایر ابنیه ی تجاری.[/FONT]
[FONT="]شهرسازان دوره ی رنسانس فضا را به کمک عناصر محوطه سازی چون ستون ها ، دیوا ره هاف سکوها و یا کاشتن انواع مختلف درختان و بوته ها محدود کرده و در اغلب موارد از این شیوه های گوناگون محصور نمودن فضا به صورت مرکب استفاده می کردند[/FONT]
[FONT="]خلق میدان یا فضای محصور نه به وسیله تسلط یک عنصر یادمانی بر فضا ، بلکه توسط هماهنگی عناصر موجود احتمالا جالب ترین پدیده در دوران رنسانس می باشد.چنین میدان هایی اساسا ماهیتی مسکونی داشتند و تنها ورود وسایل نقلیه ی متعلق به ساکنین واحدهای مربوطه به این فضاها مجاز بود.[/FONT]
[FONT="]میدان پلاس دوگا یا پلاس رویال و میدان کاونت گاردن لندن از جمله این میدان ها بودند که تقریبا در اواخر رنسانس و اوائل دوران باروک شکل گرفتند.[/FONT]