موشک هاي کروز
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e985df58e.jpg
در زمان جنگ جهاني دوم بود که آلماني ها به اين مسئله پي بردند که اگر هواپيمايي وجود داشت که مي توانست به صورت بدون سرنشين بمب هايي را بر روي شهر هاي دشمن رها نمايد، چه ايده شگفت انگيزي از آب در مي آمد. اين تفکر سرانجام به صورت بمب هاي پرنده V.1 و V.2 آلماني باز بمب که به صورت بدون سرنشين به انجام عمليات مي پرداختند و در زمان جنگ جهاني دوم، خسارات فراواني را به کشور هايي چون انگلستان وارد آوردند، تحقق يافت
در اين بمب ها، از يک موتور پالس جت براي پيشرانش اين بمب هاي غول پيکر استفاده مي شد و اين موتور قادر بود بمب را تا فاصله مورد نظر برساند. اما پس از جنگ جهاني دوم، اين شيوه بمب افکني به تدريج به فراموشي سپرده شد، تا اينکه در دهه هفتاد ميلادي، اين ايده دوباره توسط ايالات متحده جان دوباره گرفت و نتيجه، همان موشک هاي کروز امروزي بود. موشک هاي کروز، دقيقاً بر اساس طرح بمب هاي پرنده آلماني توسعه داده شدند و بخصوص در زمان جنگ خليج فارس، استفاده فراواني از اين بمب هاي توانا براي تخريب ساختمان ها يا پايگاه هاي عراقي به عمل آمد. يک موشک کروز، در حقيقت هواپيمايي حامل بمب است که منتها خود نيز در عمليات بمب افکني از ميان مي رود. در موشک کروز، اجزايي چون بدنه لوله اي شکل، بال، پيشرانه يا موتور و سيستم هاي هدايتي و غيره وجود دارد که شباهت آن را به يک هواپيماي بمب افکن کوچک، بيش از پيش نمايان مي سازد.
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e986064ca.jpg
اين موشک، مي تواند هم در کلاس موشک هاي هوا به زمين و هم در کلاس موشک هاي زمين به زمين قرار گيرد. طرز کارکرد اين موشک بدين گونه است که ابتدا موشک بايد از يک پرتاب کننده شليک شود. در پرتاب کننده هاي زميني، به دليل اين که سرعت اوليه اي براي موشک لازم است تا موتور آن توانايي پيشرانش آن را به جلو داشته باشد، از يک بوستر موشکي که به انتهاي آن متصل است، براي بدست آوردن سرعت و ارتفاع مطلوب استفاده مي شود. اما در شليک يک موشک کروز براي مثال از يک هواپيماي بمب افکن، سرعت اوليه براي اين موشک فراهم بوده و نيازي به بوستر کمکي نيست و موشک در فضا رها شده و موتور آن خود به خود روشن مي گردد.
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e9861dbb1.jpg
پس از پرتاب، موشک با سرعتي حدود 870 کيلومتر بر ساعت به سوي هدف خود مي تازد و همانطوري که مشاهده مي کنيد، موشک هاي کروز، موشک هايي با سرعت زير صوت هستند، در نتسجه طراحي آن ها بسيار آسان تر از موشک هاي مافوق صوت است و دليل اين امر نيز اين است که هدف اين موشک ها، شئيي ثابت مي باشد و نيازي به سرعت بالا براي آن نيست. در اين جا، سيستم هاي هدايت ماهواره اي يا جي پي اس فعال شده و مختصات هدف به کامپيوتر دروني موشک داده مي شود. سپس کامپيوتر موشک، به طور اتوماتيک به سطوح کنترلي يا همان بالچه هاي موشک فرامين لازم را براي رهسپار شدن به سوي هدف داده و بدين گونه مسير موشک به سمت هدف متوجه مي گردد. پس از طي کردن مسير پرواز، از فاصله معيني موشک شروع به شيرجه رفتن به سمت هدف کرده و سرانجام پس از برخود دقيق به آن، با محتواي کلاهک جنگي آن، هدف را نابود مي سازد. اين رويه، نمونه ساده اي از کار يک موشک کروز بود که البته، اگر به جزئيات کار و دقت مسائل نگاه کنيم، موضوع بسيار پيچيده تر از چيزيست که تصور مي کنيم. در اين جا، يکي از مشهور ترين موشک هاي کروز، يعني موشک توماهاوک Bgm-109 را بررسي مي کنيم. توماهاوک يک موشک کروز مادون صوت تمام جوي است که قابل پرتاب از عرشه ناوچه ها يا پايگاه هاي زميني است. پس از پرتاب موشک، بوستر راکتي اين موشک سرعت و ارتفاع لازم را براي وارد عمل شدن موتور آن فراهم مي آورد. توماهاوک، موشکي بسيار بقاپذير است. رديابي اين موشک به وسيله رادار، به اين دليل که کلاً پرنده کوچکي در ابعاد بوده و در ارتفاع معمولاً پايين پرواز مي نمايد، کاري بس مشکل است. از جهت رديابي گرمايي نيز به اين دليل موتور اين موشک از نوع توربوفن مي باشد، گرماي بسيار کمي از خود ساطع نموده و مانع تشخيص به وسيله ردياب هاي حرارتي مي شود. اين موشک، به وسيله سيستم هاي بسيار پيشرفته راداري و ناوبري خود، که نقشه هاي دقيقي حتي از عوارض زمين نيز براي هدايت موشک تهيه مي نمايند، قادر است که دقتي در حد چند سانتميتر تا يک متر براي برخورد به هدف داشته باشد. اين موشک قادر به نابود کردن هدف هايي است که در صورت حمله يک هواپيماي سرنشين دار به اين اهداف به دليل حفاظت گسترده از آنان، هواپيما به طور يقين از بين خواهد رفت. اين موشک فوق العاده پيش رفته، قادر به طي مسافتي برابر با 1.100 کيلومتر و داراي وزني حدود يک تن بوده و طول اين موشک مخرب، در حدود 5/5 متر مي باشد. اين موشک همچنين قادر به حمل کلاهک هاي هسته اي نيز بوده و توانايي تصوير برداري از محيط را براي افسر کنترل کننده آن به صورت زنده نيز به وسيله دوربين هاي خود دارد. ناگفته نماند که اين موشک، ساخت شرکت جنرال دايناميکز آمريکايي است.
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e9b4607ba.gif
نویسنده: رضا رحمانی
مقدمه
موشک کروز که اسم خود را از تعریف پرواز کروز برای هواپیما گرفته است به موشکی گفته می شود که بیشتر مسیر خود را در حالت پایدار و نزدیک به زمین طی میکند . . چنین موشکی توانایی بالایی در حمل سرجنگی سنگین برای حمله به اهداف زمینی داشته و یکی از تسلیحات مهم و راهبردی بسیاری از ارتش های جهان است . . موشک کروز یک موشک برد بلند با توانایی پرواز در ارتفاع پایین است . این گونه موشکها معمولا از پیشرانش جت برای پرواز استفاده میکنندکه به موشک اجازه میدهد به صورت ممتد و در مدت زمان طولانی پرواز کند . از نقطه نظر پیشرانه و تولید نیروی برآ این موشک شباهت بسیار زیادی با هواپیما داشته و میتوان ان را هواپیمای بدونه خلبانی نامید که هدف اصلی از طراحی و ساخت ان حمل سرجنگی های معمولی یا حتی هسته ای با قدرت نابودی بالا در فاصله طولانی است .
موشک های کروز جدید معمولا با سرعت فروصوت مشابه هواپیماهای بدون خلبان و در ارتفاع پایین پرواز میکنند . همین امر شناسایی و نابودی انها با سامانه های شناسایی عادی چون رادار و پدافندی عادی را مشکل می سازد . به همین دلیل بسیاری از کشورها برای ساختن ابزارهایی که توانایی مقابله با این موشکها را داشته اند تلاش میکنند . با توجه به توانایی این موشکها در شناسایی و نابودی اهداف خاص و تعیین کننده نظامی عمل کردن و یا جلوگیری از کارکرد حتی یک موشک کروز میتواند در نتیجه نبرد تاثیر فراوانی ایجاد کند . در بسیاری موارد برای مقابله با یک سلاح میتوان از نقاط قوت ان استفاده کرد. . در واقع نقطه قوت سلاح در عین حال نقطه ضعف ان سلاح دانسته می شود . موشک کروز نیز از این قاعده مستثنی نیست . با شناخت کامل روشهایی که موشک کروز برای ناوبری و هدایت استفاده میکند میتوان روشهایی برای مقابله با ان جستجو کرد .
روش های شناسایی و رهگیری موشک کروز
موشکهای کروز همانند هر وسیله پرنده توسط رادارهای معمولی قابل رهگیری است البته به دلیل جثه کوچک و مشخصات پروازی که در ارتفاع کم و با سرعت زیاد پرواز میکند ردیابی ان اندکی سخت تر است . موشک های کروزی که در طول جنگ جهانی اول و بعد از آن ساخته شده اند نسل اولیه این موشک ها را تشکیل می دهند. و تا حدود 70 درصد تلفات داشتند . آسیب پذیری انها در درجه اول به خاطر مسیر مستقیم انها بود که باعث می شد که این موشک ها به راحتی توسط رادارها شناسایی و توسط پدافند هوایی مورد هدف قرار گیرند . در ان زمان سرعت این موشک ها از هواپیماهای جنگنده به مراتب کمتر بود و یک هواپیمای جنگنده میتوانست انها را به راحتی نابود سازد . در حال حاضر با پیشرفتهایی که در طراحی و تولید این گونه موشک ها صورت گرفته میتوانیم موشک کروز را پرنده ای در نظر بگیریم که در ارتفاع پروازی شامل یک دهم ارتفاع پروازی موشک وی -1 ( نخستین موشک کروز) پرواز میکند .در عین حال برای کم شدن احتمال ردیابی توسط رادار در سالهای اخیر سعی شده است که در طراحی این موشکها کم شدن سطح مقطع راداری مورد توجه قرار گرفته است . همچنین از مواد جاذب امواج رادار نیز استفاده شده است که امواج راداری را منعکس نمیکنند . در موشک های کروز امروزی سطح مقطع راداری در حد یک صدم متر مربع است که بسیار کم می باشد . .همین باعث شده که ردیابی موشک های کروز جدید توسط رادارها به سختی صورت گیرد . نابود کردن موشک کروزتوسط یک سامانه پدافندی سه مرحله ای صورت می گیرد .
سامانه پدافند سه مرحله ای
این سامانه از سه مرحله به شرح زیر تشکیل یافته است
مرحله اول : آشکارسازی و شناسایی هدف
مرحله دوم :رهگیری و قفل بر روی موشک کروز
مرحله سوم : نابود سازی با اتش کردن بر روی موشک
در مورد موشک کروز ، مهمترین مرحله اشکارسازی است . زیرا افزون بر یک سطح مقطع کم راداری بیشتر موشکهای کروزی که ساخته میشوند برای نیروی محرکه خود از موتورهای جت توربوفن معمولی استفاده می کنند . که گرمای کمی تولید میکند . در نتیجه آمکان اشکارسازی آنها با استفاده از حسگرهای حرارتی بسیار کم است . حتی اگر در فواصل کوتاه بتوان حرارت منتشر شده از موتور را با کمک حسگر های فروسرخ تشخیص داد. به دلیل سرعت موشک کروز در برد و ارتفاع کم امکان نشان دادن واکنش برای بسیاری از پایگاههای پدافندی وجود ندارد.
برای آشکارسازی یکموشک کروز باید از راداری در ارتفاع بالا و یا راداری که در ماورای افق در حال پرواز باشد (همچون هواپیمای) اواکس استفاده کرد. . چنین راداری باید برد زیادی داشته باشدو بتواند موشک کروزی را که در ارتفاع کم پرواز میکند و در خط دید رادار زمینی نیست شناسایی کرده و اطلاعالت آن را به ایستگاه پدافند زمینی ارسال کند تا آمادگی لازم برای اقدامات پدافندی صورت گیرد . چنین راداری میتواند موشکهای کروزی که سطح مقطع راداری پایینی را دارد شناسایی کند. راداری که برای شناسایی موشک کروز مورد استفاده قرار میگیرد باید یک رادار رزونانس باند فرکانس بالا باشد (رادار وی اچ اف ) که فرکانس ان بین 30 تا 300 مگا هرتز باشد .
روش های مقابله
در سالهای اخیر موشک های کروز از مهمترین تسلیهات مورد استفاده توسط ارتش امریکا و دیگر ارتش های بزرگ دنیا بوده است . مقابله با موشک کروز و بررسی روشهایی که بتوان با استفاده از ان موشک کروز مهاجم را نابود کرده و یا از کار انداخت برای ایجاد یک سامانه پدافندی حیاتی است . به طور کلی روشهایی که با استفاده از ان میتوان با موشک کروز مقابله کرد به دو دسته کلی تقسیم می شوند.
روش اول : در این روش موشک تحت عنوان پرنده مهاجم مورد حمله قرار میگیرد ( روش سخت )
روش دوم :در این روش موشک تحت عنوان یک سامانه الکترونیکی هدف اختلالات راداری قرار میگیرد. (روش نرم )
روشهای سخت
نخستین راهی که برای مقابله با موشک کروز به نظر می رسد نابود سازی ان با استفاده از تسلیحات معمولی چون توپخانه ضدهوایی و یا مسلسلهای با کالیبر زیاد است . چنین تسلیحاتی باید بتوانند به طور خودکار هدف را جستجو و شناسایی و تعقیب کنند و در موقعیت مناسب با گشودن آتش به سمت ان موشک را به صورت کامل منهدم کنند. در عین حال باید بتوانند پرنده مهاجم را از پرنده خودی تشخیص دهند . سلاح 20 میلیمتری خودکار ام کا 15 فالاکس که برای مقابله با اجسام پرنده مهاجمی که به سمت کشتی می ایند ساخته و طراحی شده است . چند قبضه از این سلاح میتواند در نقاط مختلف و حساس یک ناو جنگی نصب شود . در صورت نزدیک شدن موشک کروز و یا هواپیما رادار جستجوگر اطمینان می یابد که هواپیما و یا موشک نزدیک شونده مهاجم است ، سپس رادار رهگیری مسیر اصلی ان را تشخیص داده و با رسیدن موشک به یک فاصله معین شلیک به سوی ان آغاز میشود . . با شروع مرحله نابود سازی پرنده مهاجم مسلسل چرخان این اسلحه درهر دقیقه بین 3000 تا 4500 گلوله 20 میلیمتری حاوی تنگستن و یا اورانیوم ضعیف شده به سمت هدف پرنده شلیک کرده و تا نابودی کامل هدف شلیک را ادامه میدهد. برای مقابله با موشکهای کروز همچنین میتوان از موشکهای پدافندی نیز استفاده کرد.
تفنگ 20 میلیمتری ام کا 15 فالاکس و اجزای ان در سال 1996 یک موشک کروز را با استفاده از سامانه موشکی مزمین به هوای پاتریوت متصل به ان مورد اصابت قرار داد که حاکی از امکان استفاده از موشکهای زمین به هوا ی تاکتیکی بر علیه موشکهای کروز مهاجم بود . موشک پاتریوت یک موشک زمین به هوای قدرتمند ساخت امریکاست که تا کنون در سه نسخه مختلف ساخته شده است . آخرین نسخه آن با سه ماخ سرعت دارای 15 کیلومتر برد است و میتواند با استفاده از فیوزهای مجاورتی و یا ضربه ای هدف را نابود کند . در اخرین ویرایش این موشک با تواناییهای پیشرفته از فناوری جدیدی همانند سر راداری پیشرفته و بدنه کامپوزیتی جدید استفاده شده است . افزون بر پاتریوت به طور مشخص میتوان به سامانه موشکی تور ام یک اشاره کرد که توانایی درگیری با موشکهای کروز را دارد.
روشهاي نرم
روش دیگری که برای مقابله با موشکهای کروز مورد استفاده قرار میگیرد و بیشتر مبتنی بر عدم درگیری فیزیکی با موشک کروز و گمراه کردن و یا اختلال در نحوه کارکرد ان است این روش ها را میتوان تحت عنوان روش های نرم طبقه بندی کرد.
جنگ الکترونیک
بیشتر موشکهای کروز از سامانه موقعیت یابی جهانی برای ناوبری استفاده میکنند . می توان از همین مشخصه برای گمراه کردن موشک کروز استفاده کردو با ایجاد اختلال از امواجی که از طریق ماهواره ها صادر می شود موشک را گمراه کردو یا به آن آدرس غلط داد. . ماهواره های جی پی اس سیگنالهای خود را در دوباند ماکروویو ویا فرکانسهای باند ال ارسال میکنند . به دو طریق میتوان در این سیگنالها ایجاد اختلال کرد.
یکی از طریق اخلال گرهای باند پهن که بدون توجه به محتوای اطلاعات بر روی اطلاعات ارسالی پارازیت ایجاد میکنند و به انها اخلالگرهای غیر هوشمند گویند. و دیگری باتوجه به سیگنالی که به گیرنده ارسال می شود موقعیت نادرستی را به گیرنده ارسال میکنند. در این روش گیرنده اطلاعات خطادارو یا پارازیت در سامانه تشخیص خود را مشاهده نمی کند. ولی موقعیتی که به آن داده شده غلط بوده و باعث عدم موفقیت ان می شود. . این منابع ارسال سیگنال میتوانند به صورت پایگاه زمینی و یا شناور و یا هوایی از طریق کشتی و هواپیما و یا بالن سیگنال ارسال کنند.
افزودن بر ایجاد خطا در سامانه ناوبری موشک در مراحل نهایی نیز میتواند موشک را گمراه کند. با ایجاد شرایطی چون گردو خاک و یا طوفانهای مغناطیسی مصنوعی نیز میتوان در سامانه هدف یابی نهایی موشک اختلال ایجاد کرد. البته در مقابل موشک های بسیار پیشرفته این روشها عملی نیست چون ممکن است در این موشک ها هدف توسط یک نقطه مرجع زمینی برای سامانه تعریف شده باشد.
● منبع اصلی:سنترال کلوب
● مراجع:
مجله هوا فضا شماره 24
www.en.wikipedia.org/wiki/Cruise Missle
www.howstuffworks.com
www.fas.org\man\dod\missle\row\index.html
www.gdatp.com
به نقل از سایت فناوری موشکی
www.moshaki-nezami.blogfa.com
شاد کام باشید
یا علی
Sparrow
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e985df58e.jpg
در زمان جنگ جهاني دوم بود که آلماني ها به اين مسئله پي بردند که اگر هواپيمايي وجود داشت که مي توانست به صورت بدون سرنشين بمب هايي را بر روي شهر هاي دشمن رها نمايد، چه ايده شگفت انگيزي از آب در مي آمد. اين تفکر سرانجام به صورت بمب هاي پرنده V.1 و V.2 آلماني باز بمب که به صورت بدون سرنشين به انجام عمليات مي پرداختند و در زمان جنگ جهاني دوم، خسارات فراواني را به کشور هايي چون انگلستان وارد آوردند، تحقق يافت
در اين بمب ها، از يک موتور پالس جت براي پيشرانش اين بمب هاي غول پيکر استفاده مي شد و اين موتور قادر بود بمب را تا فاصله مورد نظر برساند. اما پس از جنگ جهاني دوم، اين شيوه بمب افکني به تدريج به فراموشي سپرده شد، تا اينکه در دهه هفتاد ميلادي، اين ايده دوباره توسط ايالات متحده جان دوباره گرفت و نتيجه، همان موشک هاي کروز امروزي بود. موشک هاي کروز، دقيقاً بر اساس طرح بمب هاي پرنده آلماني توسعه داده شدند و بخصوص در زمان جنگ خليج فارس، استفاده فراواني از اين بمب هاي توانا براي تخريب ساختمان ها يا پايگاه هاي عراقي به عمل آمد. يک موشک کروز، در حقيقت هواپيمايي حامل بمب است که منتها خود نيز در عمليات بمب افکني از ميان مي رود. در موشک کروز، اجزايي چون بدنه لوله اي شکل، بال، پيشرانه يا موتور و سيستم هاي هدايتي و غيره وجود دارد که شباهت آن را به يک هواپيماي بمب افکن کوچک، بيش از پيش نمايان مي سازد.
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e986064ca.jpg
اين موشک، مي تواند هم در کلاس موشک هاي هوا به زمين و هم در کلاس موشک هاي زمين به زمين قرار گيرد. طرز کارکرد اين موشک بدين گونه است که ابتدا موشک بايد از يک پرتاب کننده شليک شود. در پرتاب کننده هاي زميني، به دليل اين که سرعت اوليه اي براي موشک لازم است تا موتور آن توانايي پيشرانش آن را به جلو داشته باشد، از يک بوستر موشکي که به انتهاي آن متصل است، براي بدست آوردن سرعت و ارتفاع مطلوب استفاده مي شود. اما در شليک يک موشک کروز براي مثال از يک هواپيماي بمب افکن، سرعت اوليه براي اين موشک فراهم بوده و نيازي به بوستر کمکي نيست و موشک در فضا رها شده و موتور آن خود به خود روشن مي گردد.
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e9861dbb1.jpg
پس از پرتاب، موشک با سرعتي حدود 870 کيلومتر بر ساعت به سوي هدف خود مي تازد و همانطوري که مشاهده مي کنيد، موشک هاي کروز، موشک هايي با سرعت زير صوت هستند، در نتسجه طراحي آن ها بسيار آسان تر از موشک هاي مافوق صوت است و دليل اين امر نيز اين است که هدف اين موشک ها، شئيي ثابت مي باشد و نيازي به سرعت بالا براي آن نيست. در اين جا، سيستم هاي هدايت ماهواره اي يا جي پي اس فعال شده و مختصات هدف به کامپيوتر دروني موشک داده مي شود. سپس کامپيوتر موشک، به طور اتوماتيک به سطوح کنترلي يا همان بالچه هاي موشک فرامين لازم را براي رهسپار شدن به سوي هدف داده و بدين گونه مسير موشک به سمت هدف متوجه مي گردد. پس از طي کردن مسير پرواز، از فاصله معيني موشک شروع به شيرجه رفتن به سمت هدف کرده و سرانجام پس از برخود دقيق به آن، با محتواي کلاهک جنگي آن، هدف را نابود مي سازد. اين رويه، نمونه ساده اي از کار يک موشک کروز بود که البته، اگر به جزئيات کار و دقت مسائل نگاه کنيم، موضوع بسيار پيچيده تر از چيزيست که تصور مي کنيم. در اين جا، يکي از مشهور ترين موشک هاي کروز، يعني موشک توماهاوک Bgm-109 را بررسي مي کنيم. توماهاوک يک موشک کروز مادون صوت تمام جوي است که قابل پرتاب از عرشه ناوچه ها يا پايگاه هاي زميني است. پس از پرتاب موشک، بوستر راکتي اين موشک سرعت و ارتفاع لازم را براي وارد عمل شدن موتور آن فراهم مي آورد. توماهاوک، موشکي بسيار بقاپذير است. رديابي اين موشک به وسيله رادار، به اين دليل که کلاً پرنده کوچکي در ابعاد بوده و در ارتفاع معمولاً پايين پرواز مي نمايد، کاري بس مشکل است. از جهت رديابي گرمايي نيز به اين دليل موتور اين موشک از نوع توربوفن مي باشد، گرماي بسيار کمي از خود ساطع نموده و مانع تشخيص به وسيله ردياب هاي حرارتي مي شود. اين موشک، به وسيله سيستم هاي بسيار پيشرفته راداري و ناوبري خود، که نقشه هاي دقيقي حتي از عوارض زمين نيز براي هدايت موشک تهيه مي نمايند، قادر است که دقتي در حد چند سانتميتر تا يک متر براي برخورد به هدف داشته باشد. اين موشک قادر به نابود کردن هدف هايي است که در صورت حمله يک هواپيماي سرنشين دار به اين اهداف به دليل حفاظت گسترده از آنان، هواپيما به طور يقين از بين خواهد رفت. اين موشک فوق العاده پيش رفته، قادر به طي مسافتي برابر با 1.100 کيلومتر و داراي وزني حدود يک تن بوده و طول اين موشک مخرب، در حدود 5/5 متر مي باشد. اين موشک همچنين قادر به حمل کلاهک هاي هسته اي نيز بوده و توانايي تصوير برداري از محيط را براي افسر کنترل کننده آن به صورت زنده نيز به وسيله دوربين هاي خود دارد. ناگفته نماند که اين موشک، ساخت شرکت جنرال دايناميکز آمريکايي است.
http://www.www.www.iran-eng.ir/imagehosting/4144657e9b4607ba.gif
نویسنده: رضا رحمانی
مقدمه
موشک کروز که اسم خود را از تعریف پرواز کروز برای هواپیما گرفته است به موشکی گفته می شود که بیشتر مسیر خود را در حالت پایدار و نزدیک به زمین طی میکند . . چنین موشکی توانایی بالایی در حمل سرجنگی سنگین برای حمله به اهداف زمینی داشته و یکی از تسلیحات مهم و راهبردی بسیاری از ارتش های جهان است . . موشک کروز یک موشک برد بلند با توانایی پرواز در ارتفاع پایین است . این گونه موشکها معمولا از پیشرانش جت برای پرواز استفاده میکنندکه به موشک اجازه میدهد به صورت ممتد و در مدت زمان طولانی پرواز کند . از نقطه نظر پیشرانه و تولید نیروی برآ این موشک شباهت بسیار زیادی با هواپیما داشته و میتوان ان را هواپیمای بدونه خلبانی نامید که هدف اصلی از طراحی و ساخت ان حمل سرجنگی های معمولی یا حتی هسته ای با قدرت نابودی بالا در فاصله طولانی است .
موشک های کروز جدید معمولا با سرعت فروصوت مشابه هواپیماهای بدون خلبان و در ارتفاع پایین پرواز میکنند . همین امر شناسایی و نابودی انها با سامانه های شناسایی عادی چون رادار و پدافندی عادی را مشکل می سازد . به همین دلیل بسیاری از کشورها برای ساختن ابزارهایی که توانایی مقابله با این موشکها را داشته اند تلاش میکنند . با توجه به توانایی این موشکها در شناسایی و نابودی اهداف خاص و تعیین کننده نظامی عمل کردن و یا جلوگیری از کارکرد حتی یک موشک کروز میتواند در نتیجه نبرد تاثیر فراوانی ایجاد کند . در بسیاری موارد برای مقابله با یک سلاح میتوان از نقاط قوت ان استفاده کرد. . در واقع نقطه قوت سلاح در عین حال نقطه ضعف ان سلاح دانسته می شود . موشک کروز نیز از این قاعده مستثنی نیست . با شناخت کامل روشهایی که موشک کروز برای ناوبری و هدایت استفاده میکند میتوان روشهایی برای مقابله با ان جستجو کرد .
روش های شناسایی و رهگیری موشک کروز
موشکهای کروز همانند هر وسیله پرنده توسط رادارهای معمولی قابل رهگیری است البته به دلیل جثه کوچک و مشخصات پروازی که در ارتفاع کم و با سرعت زیاد پرواز میکند ردیابی ان اندکی سخت تر است . موشک های کروزی که در طول جنگ جهانی اول و بعد از آن ساخته شده اند نسل اولیه این موشک ها را تشکیل می دهند. و تا حدود 70 درصد تلفات داشتند . آسیب پذیری انها در درجه اول به خاطر مسیر مستقیم انها بود که باعث می شد که این موشک ها به راحتی توسط رادارها شناسایی و توسط پدافند هوایی مورد هدف قرار گیرند . در ان زمان سرعت این موشک ها از هواپیماهای جنگنده به مراتب کمتر بود و یک هواپیمای جنگنده میتوانست انها را به راحتی نابود سازد . در حال حاضر با پیشرفتهایی که در طراحی و تولید این گونه موشک ها صورت گرفته میتوانیم موشک کروز را پرنده ای در نظر بگیریم که در ارتفاع پروازی شامل یک دهم ارتفاع پروازی موشک وی -1 ( نخستین موشک کروز) پرواز میکند .در عین حال برای کم شدن احتمال ردیابی توسط رادار در سالهای اخیر سعی شده است که در طراحی این موشکها کم شدن سطح مقطع راداری مورد توجه قرار گرفته است . همچنین از مواد جاذب امواج رادار نیز استفاده شده است که امواج راداری را منعکس نمیکنند . در موشک های کروز امروزی سطح مقطع راداری در حد یک صدم متر مربع است که بسیار کم می باشد . .همین باعث شده که ردیابی موشک های کروز جدید توسط رادارها به سختی صورت گیرد . نابود کردن موشک کروزتوسط یک سامانه پدافندی سه مرحله ای صورت می گیرد .
سامانه پدافند سه مرحله ای
این سامانه از سه مرحله به شرح زیر تشکیل یافته است
مرحله اول : آشکارسازی و شناسایی هدف
مرحله دوم :رهگیری و قفل بر روی موشک کروز
مرحله سوم : نابود سازی با اتش کردن بر روی موشک
در مورد موشک کروز ، مهمترین مرحله اشکارسازی است . زیرا افزون بر یک سطح مقطع کم راداری بیشتر موشکهای کروزی که ساخته میشوند برای نیروی محرکه خود از موتورهای جت توربوفن معمولی استفاده می کنند . که گرمای کمی تولید میکند . در نتیجه آمکان اشکارسازی آنها با استفاده از حسگرهای حرارتی بسیار کم است . حتی اگر در فواصل کوتاه بتوان حرارت منتشر شده از موتور را با کمک حسگر های فروسرخ تشخیص داد. به دلیل سرعت موشک کروز در برد و ارتفاع کم امکان نشان دادن واکنش برای بسیاری از پایگاههای پدافندی وجود ندارد.
برای آشکارسازی یکموشک کروز باید از راداری در ارتفاع بالا و یا راداری که در ماورای افق در حال پرواز باشد (همچون هواپیمای) اواکس استفاده کرد. . چنین راداری باید برد زیادی داشته باشدو بتواند موشک کروزی را که در ارتفاع کم پرواز میکند و در خط دید رادار زمینی نیست شناسایی کرده و اطلاعالت آن را به ایستگاه پدافند زمینی ارسال کند تا آمادگی لازم برای اقدامات پدافندی صورت گیرد . چنین راداری میتواند موشکهای کروزی که سطح مقطع راداری پایینی را دارد شناسایی کند. راداری که برای شناسایی موشک کروز مورد استفاده قرار میگیرد باید یک رادار رزونانس باند فرکانس بالا باشد (رادار وی اچ اف ) که فرکانس ان بین 30 تا 300 مگا هرتز باشد .
روش های مقابله
در سالهای اخیر موشک های کروز از مهمترین تسلیهات مورد استفاده توسط ارتش امریکا و دیگر ارتش های بزرگ دنیا بوده است . مقابله با موشک کروز و بررسی روشهایی که بتوان با استفاده از ان موشک کروز مهاجم را نابود کرده و یا از کار انداخت برای ایجاد یک سامانه پدافندی حیاتی است . به طور کلی روشهایی که با استفاده از ان میتوان با موشک کروز مقابله کرد به دو دسته کلی تقسیم می شوند.
روش اول : در این روش موشک تحت عنوان پرنده مهاجم مورد حمله قرار میگیرد ( روش سخت )
روش دوم :در این روش موشک تحت عنوان یک سامانه الکترونیکی هدف اختلالات راداری قرار میگیرد. (روش نرم )
روشهای سخت
نخستین راهی که برای مقابله با موشک کروز به نظر می رسد نابود سازی ان با استفاده از تسلیحات معمولی چون توپخانه ضدهوایی و یا مسلسلهای با کالیبر زیاد است . چنین تسلیحاتی باید بتوانند به طور خودکار هدف را جستجو و شناسایی و تعقیب کنند و در موقعیت مناسب با گشودن آتش به سمت ان موشک را به صورت کامل منهدم کنند. در عین حال باید بتوانند پرنده مهاجم را از پرنده خودی تشخیص دهند . سلاح 20 میلیمتری خودکار ام کا 15 فالاکس که برای مقابله با اجسام پرنده مهاجمی که به سمت کشتی می ایند ساخته و طراحی شده است . چند قبضه از این سلاح میتواند در نقاط مختلف و حساس یک ناو جنگی نصب شود . در صورت نزدیک شدن موشک کروز و یا هواپیما رادار جستجوگر اطمینان می یابد که هواپیما و یا موشک نزدیک شونده مهاجم است ، سپس رادار رهگیری مسیر اصلی ان را تشخیص داده و با رسیدن موشک به یک فاصله معین شلیک به سوی ان آغاز میشود . . با شروع مرحله نابود سازی پرنده مهاجم مسلسل چرخان این اسلحه درهر دقیقه بین 3000 تا 4500 گلوله 20 میلیمتری حاوی تنگستن و یا اورانیوم ضعیف شده به سمت هدف پرنده شلیک کرده و تا نابودی کامل هدف شلیک را ادامه میدهد. برای مقابله با موشکهای کروز همچنین میتوان از موشکهای پدافندی نیز استفاده کرد.
تفنگ 20 میلیمتری ام کا 15 فالاکس و اجزای ان در سال 1996 یک موشک کروز را با استفاده از سامانه موشکی مزمین به هوای پاتریوت متصل به ان مورد اصابت قرار داد که حاکی از امکان استفاده از موشکهای زمین به هوا ی تاکتیکی بر علیه موشکهای کروز مهاجم بود . موشک پاتریوت یک موشک زمین به هوای قدرتمند ساخت امریکاست که تا کنون در سه نسخه مختلف ساخته شده است . آخرین نسخه آن با سه ماخ سرعت دارای 15 کیلومتر برد است و میتواند با استفاده از فیوزهای مجاورتی و یا ضربه ای هدف را نابود کند . در اخرین ویرایش این موشک با تواناییهای پیشرفته از فناوری جدیدی همانند سر راداری پیشرفته و بدنه کامپوزیتی جدید استفاده شده است . افزون بر پاتریوت به طور مشخص میتوان به سامانه موشکی تور ام یک اشاره کرد که توانایی درگیری با موشکهای کروز را دارد.
روشهاي نرم
روش دیگری که برای مقابله با موشکهای کروز مورد استفاده قرار میگیرد و بیشتر مبتنی بر عدم درگیری فیزیکی با موشک کروز و گمراه کردن و یا اختلال در نحوه کارکرد ان است این روش ها را میتوان تحت عنوان روش های نرم طبقه بندی کرد.
جنگ الکترونیک
بیشتر موشکهای کروز از سامانه موقعیت یابی جهانی برای ناوبری استفاده میکنند . می توان از همین مشخصه برای گمراه کردن موشک کروز استفاده کردو با ایجاد اختلال از امواجی که از طریق ماهواره ها صادر می شود موشک را گمراه کردو یا به آن آدرس غلط داد. . ماهواره های جی پی اس سیگنالهای خود را در دوباند ماکروویو ویا فرکانسهای باند ال ارسال میکنند . به دو طریق میتوان در این سیگنالها ایجاد اختلال کرد.
یکی از طریق اخلال گرهای باند پهن که بدون توجه به محتوای اطلاعات بر روی اطلاعات ارسالی پارازیت ایجاد میکنند و به انها اخلالگرهای غیر هوشمند گویند. و دیگری باتوجه به سیگنالی که به گیرنده ارسال می شود موقعیت نادرستی را به گیرنده ارسال میکنند. در این روش گیرنده اطلاعات خطادارو یا پارازیت در سامانه تشخیص خود را مشاهده نمی کند. ولی موقعیتی که به آن داده شده غلط بوده و باعث عدم موفقیت ان می شود. . این منابع ارسال سیگنال میتوانند به صورت پایگاه زمینی و یا شناور و یا هوایی از طریق کشتی و هواپیما و یا بالن سیگنال ارسال کنند.
افزودن بر ایجاد خطا در سامانه ناوبری موشک در مراحل نهایی نیز میتواند موشک را گمراه کند. با ایجاد شرایطی چون گردو خاک و یا طوفانهای مغناطیسی مصنوعی نیز میتوان در سامانه هدف یابی نهایی موشک اختلال ایجاد کرد. البته در مقابل موشک های بسیار پیشرفته این روشها عملی نیست چون ممکن است در این موشک ها هدف توسط یک نقطه مرجع زمینی برای سامانه تعریف شده باشد.
● منبع اصلی:سنترال کلوب
● مراجع:
مجله هوا فضا شماره 24
www.en.wikipedia.org/wiki/Cruise Missle
www.howstuffworks.com
www.fas.org\man\dod\missle\row\index.html
www.gdatp.com
به نقل از سایت فناوری موشکی
www.moshaki-nezami.blogfa.com
شاد کام باشید
یا علی
Sparrow
آخرین ویرایش توسط مدیر: