[مقالات]آرشيو مقالات تخصصي طيور در زمينه تغذيه

[Eng.probe]

اثر ال- كارنيتين و پودر چربي گياهي بر كيفيت اسپرم خروس‌ها و ‌باروري و جوجه درآوري مرغ‌هاي مادر گوشتي‌

​

به منظور ‌ بررسي اثر دو سطح ال-كارنيتين‌‌‌(60 و 50‌ پي.پي.ام به ترتيب در مرغ و خروس)، چربي (5/1‌ درصد) و ليزين و متيونين (3/0 ‌ درصد) جيره بر كيفيت اسپرم، باروري و جوجه درآوري آزمايشي با استفاده از گله مادر در سن 29‌ هفتگي انجام شد. كارنيتين باعث افزايش باروري نسبت به گروه شاهد شد(05/0.)p< خصوصيات تخم مرغ تحت تاثير جيره قرار نگرفت(05/0.)p> درصد توليد تخم مرغ در هفته‌هاي پنجم و ششم آزمايش در گروه‌هاي تغذيه شده با ال–كارنيتين بالاتر از ساير گروه‌ها بود(01/0.)p< خصوصيات مربوط به اسپرم در گروه تغذيه شده با ال–كارنيتين بهبود يافت(01/0.)p< به طور كلي از اين آزمايش مي‌توان نتيجه گرفت كه مصرف ال–كارنيتين در جيره گله مادر گوشتي سبب افزايش ميزان باروري، درصد جوجه آوري و كيفيت اسپرم مي‌گردد.

 

[Eng.probe]

تاثير سطوح مختلف سير بر عملكرد و پاسخ ايمني همورال در جوجه هاي گوشتي

​

در اين تحقيق اثرات سطوح مختلف سير برعملكرد و پاس خ ايمني همورال در جوجه هاي گوشتي جنس نر و ماده مورد مطالعه قرار گرف ت . تعداد 384 قطعه جوجه گوشت ي نژاد آرين از سن يك روزگ ي به دو گروه نر و ماده تقسيم شدند و هر گروه چهار جيره مختلف حاوي سير شامل : صفر درصد (0 درصد قرص سير را از سن 3 تا 42 روزگي دريافت نمودند. طرح آماري به روش فاكتوريل / 0 درصد قرص سير ، 05 / 0 درصد پودر سير ، 1 / كنترل )، 1از تست SRBC 2 با دو فاكتور جنس و چهار سطح سير با 4 تكرار و هر تكرار با 12 مشاهده انجام گرفت . براي اندازه گيري تيتر آنتي ×4
هماگلوتيناسيون مستقيم و براي تيتر آنتي نيوكاسل از تست هموگلوتيناسيون ممانعتي استفاده شد. بورس فابرسيو س و طحال پس از كشتا ر جوجه ها در و آنتي نيوكاسل و وزن هاي بورس و طحال در تيمارهاي مختلف و در دو جنس نر و SRBC 42 روزگي، جدا و توزين شد. نتايج حاصل از تيترها ي آنتي
ماده تفاوت معني داري در مقايسه با گروه شاهد نشان نداند . در بررسي عملكرد جوجه ها، وزن بدن ، درجه رشد ، ضريب تبديل غذايي و ميزان مصرف غذا در تيمارهاي آزمايش ي در مقايسه با گروه شاهد تفاوت معني داري نشان ندادند. البته ميزان مصرف غذا ، افزايش وزن بدن و درجه رشد درگروه دريافت0 درصد پودر سير درمقايسه با گروه دريافت كننده قرص سير، روند افزايشي نشان دادند. نتايج ارزيابي ايمني نشان داد كه استفاده از مقادير / كننده ي 1 .(P >0/ سير مصرف شده در اين مطالعه اثر معني داري بر سيستم ايمني همورال نداشت .

 

[Eng.probe]

ارزيابي كيفي آزمايشگاهي واكسن هاي امولسيون روغني تحت تيپ 2N9H آنفلوانزاي پرندگان

​

در سال هاي اخير استفاده از واكسيناسيون براي كنترل ويروس هاي آنفلوانزاي پرندگان بخصوص ويروس هاي آنفلوانزاي پرندگان با بيماريزايي ملايم در حال افزايش است، لذا ارزيابي كيفي آنها با توجه به خصوصيات ويروس عامل بيماري از اهميت زيادي برخوردار است. در اين مطالعه جهت ارزيابي كيفي واكسن هاي روغني تحت گروه 2N9H آنفلوانزا در آزمايشگاه، توده ي آنتي ژن از سه واكسن تجاري قابل دسترس آنفلوانزا، توسط روش Aqueous partition استخراج و باز يافت شد، سپس مقدار پروتئين تام استخراج شده و فعاليت هماگلوتيناسيون باز يافت شده از هر واكسن تعيين و با ميزان ايمني زايي آنها در جوجه ها مقايسه شد. نتايج نشان داد فعاليت هماگلوتيناسيون بازيافته و غلظت پروتئين ويروسي استخراج شده از واكسن ها با دزهاي مساوي متفاوت است. همچنين پاسخ سيستم ايمني جوجه ها به واكسن هاي مورد مطالعه همانند نتايج قبل متفاوت و هماهنگ با آنها است كه از نظر آناليز آماري نيز اختلاف معني داري بين آنها وجود دارد. با توجه به نتايج به نظر مي رسد دليل عمده ي كيفيت پايين دو واكسن از سه واكسن مورد مطالعه غلظت پايين پروتئين هاي ويروسي در آنها است.

 

[Eng.probe]

بررسي عملكرد جوجه هاي گوشتي دو سويه آرين و راس با سه منبع چربي(پيه، چربي طيور و روغن آفتابگردان)

​

در اين مطالعه اثر منابع مختلف چربي و مخلوط آنها بر عملكرد جوجه هاي گوشتي دو سويه و راس و آرين مورد مطالعه قرار گرفت.نتايج: ميانگين وزن در شروع آزمايش براي سويه آرين بالاتر از راس بود و در وزن پاياني نيز اثر سويه معني دار بود بطوريكه سويه آرين ميانگين وزن بالاتري از سويه راس نشان داد . برخي از صفات عملكردي منجمله ميانگين وزن در طول هفته هاي آزمايش و افزايش وزن روزانه در طول دوره آزمايش و ضريب تبديل غذايي در طي هفته هاي آزمايش و كل دوره و راندمان لاشه و چربي حفره شكمي، تحت تاثير نوع چربي جيره قرار نگرفتند و تفاوتهاي معني دار نشان ندادند. و ليكن منابع مختلف چربي اثر معني داري روي وزن لاشه (قسمت هاي خوراكي) و مصرف جيره در كل دوره آزمايش داشتند.وزن پاياني و ضريب تبديل غذايي و وزن لاشه و چربي حفره شكمي براي سويه اثر معني دار نشان دادند ولي براي راندمان لاشه(درصد) اين اثر بي معني بود.چربي طيور در مقايسه با ساير چربيهاي استفاده شده در اين آزمايش ، نتيجه مطلوبتري از لحاظ كاهش چربي حفره شكمي و راندمان لاشه بالاتر داشته است و مخلوط چربيهاي استفاده شده در اين آزمايش تاثير معني داري بر روي ميانگين صفات مختلف اندازه گيري شده نداشته است.

 

[Eng.probe]

تعيين انرژي متابوليسمي ‏‎(ME)‎‏ بيست رقم گندم موجود در ايران در جوجه هاي گوشتي تجاري

​

اين پژوهش در طي سالهاي 1379-1378 در دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز، انجام شد. گندم در بيشتر كشورها، به عنوان منبع اصلي انرژي، در جيره هاي طيور مورد استفاده قرار مي گيرد و بخش عمده اي از انرژي متابوليسمي مورد نياز آنها را تامين مي كند. هدف از اين پژوهش تعيين انرژي متابوليسمي ارقام گندم موجود در ايران به منظور استفاده از داده هاي حاصله به جاي داده هاي منتشر شده خارجي بود، زيرا ممكن است تركيب شيميايي ارقام گندم بويژه ‏‎ME‎‏ آنها متفاوت باشد. اين آزمايش در قالب يك طرح كاملا تصادفي با استفاده از 20 رقم گندم و 6 تكرار انجام شد، به طوري كه هر رقم گندم به 6 جوجه ي گوشتي تجاري شش هفته خورانده شد. روش اجرايي آزمايش، براساس تغذيه اجباري و استفاده از سيستم 48:48 ساعت گرسنگي ‏‎‎‏(پس از تغذيه اجباري: پيش از تغذيه اجباري) بود.نتايج به دست آمده نشان داد كه ميانگين انواع انرژي متابوليسمي ارقام گندم، تفاوت معني داري با هم داشتند‎‏، بنابراين بهتر است هنگام استفاده از دانه گندم در جيره نويسي براي طيور، از مقادير منتشر شده جداول خارجي ‏‎(NRC)‎‏ استفاده نشود؛ زيرا استفاده از آنها بر ميزان مصرف خوراك و توازن مواد مغذي ديگر، تاثير مي گذارد. علاوه بر آن، معادلات رگرسيوني با ضريب تعيين ‏‎(r2)‎‏ بالا براي تخمين نوعي از انرژي متابوليسمي براساس نوعي ديگر، به دست آمد كه پيش بيني انواع پيچيده تر انرژي متابوليسمي را بر حسب ساده ترين نوع آنها ‏‎(AME)‎‏ آسان و ميسر مي سازد.

 

[Eng.probe]

تاثير محلولهاي رقيق كننده بر ماندگاري اسپرماتوزوئيدها، قابليت نطفه برداري و جوجه درآوري مرغهاي مادر گوشتي

​

مطالعات ژنتيكي و اصلاح نژادي انجام يافته در سالهاي اخير بر روي طيور گوشتي در انتخاب صفاتي نظير بزرگي جثه و رشد زياد، وجود همبستگي منفي بين صفات توليد مثلي و افزايش توليد را نشان مي دهد. به طوري كه درصد باروري در مرغهاي گوشتي در دهه 90 به ميزان قابل توجهي كاهش يافته است. اختلالات فيزيولوژيكي نظير كاهش ميل جنسي، كاهش تعداد دفعات جفتگيري و كاهش ميزان توليد اسپرم در اين پرندگان بروز نموده است. به دليل اختلاف زياد در وزن، اندازه و شكل بدن بين دو جنس نر و ماده در طيور گوشتي بويژه بوقلمونها، انجام جفتگيري طبيعي در آنها با مشكلات زيادي همهراه بوده و با كاهش باروري و جوجه درآوري توام مي باشد. لذا استفاده از تلقيح مصنوعي به جاي آميز طبيعي در طيور سنگين وزن امري اجتناب پذير است. كاربرد تلقيح مصنوعي داراي مزاياي زيادي مانند افزايش بازده توليد مثلي و كاهش هزينه هاي توليد مي باشد. نوع محلول رقيق كننده اسپرم و مدت نگهداري مايع مني بر كيفيت اسپرم تاثير دارد. در مطالعه اخير تاثير سه نوع محلول رقيق كننده اسپرم طيور شامل: ‏‎***ton‎‏ (نوع آمريكايي)، ‏‎IMV‎‏ (فرانسوي) و ‏‎TMU‎‏ (رقيق كننده ايراني توليدي در طرح اخير) بر روي تحرك و ماندگاري اسپرماتوزوئيدهاي خروس آرين مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفتند. اسپرم رقيق شده با محلول ‏‎***ton‎‏ داراي كيفيت بهتري از نظر صفات مزبور در مقايسه با رقيق كننده هاي فرانسوي و ايراني بود ‏‎(P>0/05)‎‏. دقيق كننده هاي ‏‎TMU, IMV‎‏ اختلاف معني داري نداشتند ‏‎(P>0/05)‎‏ روش نگهداري اسپرم نيز بر تحرك و زنده ماندن اسپرماتوزوئيدها موثر بود ‏‎(P>0/05)‎‏ بين ميانگين هاي حاصل از تاثير دو روش مايع و انجماد بر صفات مزبور اختلاف معني داري وجود داشت P>0/05)‎‏)طول مدت نگهداري اسپرم نيز بر تحرك و ماندگاري اسپرماتوزوئيدها موثر بود ‏‎(P<0/01)‎‏ انجام تلقيح بلافاصله بعد از رقيق كردن اسپرم تازه نتايج بهتري نشان مي داد. نوع محلول رقيق كننده و روش نگهداري مايع مني بر قابليت نطفه داري و ميزان جوجه درآوري در مرغ هاي مادر گوشتي آرين موثر بود ‏‎(P<0/01)

 

[Eng.probe]

مقايسه اثرات زئوليت‌هاي طبيعي و فرايند شده ايران بر عملكرد جوجه گوشتي

​

زئوليتها گروهي از آلومينوسيليكاتهاي متبلور با خلل و فرج ريز هستند كه با دارا بودن خواص فيزيكي و شيميايي مطلوب ، كاربرد وسيعي در پرورش دام و طيور دارند.بمنظور بررسي و مقايسه اثرات زئوليتهاي طبيعي فرايند شده بر عملكرد جوجه‌هاي گوشتي و اثرات آنها بر خوراك مصرفي روزانه، افزايش وزن روزانه، ضريب تبديل غذايي، شاخص توليد، تلفات ، هزينه خوراك بازاء توليد هر كيلوگرم وزن زنده و خصوصيات لاشه و استخوان ران، آزمايشي بمدت 7 هفته بر روي جوجه‌هاي نر گوشتي از سويه تجارتي هيبرو انجام شد.جيره پايه‌اي تهيه و سطوح صفر، 2/5 و 5 درصد از سه نوع زئوليت (كد 1، كد 2 و كد 3) بصورتهاي طبيعي و فرايند شده (فرايند تركيبي - حرارتي و فرايند شيميايي - حرارتي) به آن اضافه گرديد.براي آزمايش از طرح آماري كاملا تصادفي به روش فاكتوريل استفاده شد.عامل اول نوع زئوليت ، عامل دوم نوع فرايند و عامل سوم سطح مورد استفاده از زئوليت بود و براي هر تيمار سه تكرار در نظر گرفته شد.در سن 49 روزگي دو قطعه جوجه از هر تكرار انتخاب و جهت بررسي خصوصيات استخوان ران و لاشه ذبح گرديدند.نتايج آزمايش نشان داد كه در كل دوره، نوع زئوليت بر كليه صفات اندازه‌گيري شده اثر معني‌داري ندارد.انجام فرايندها بخصوص فرايند شيميايي - حرارتي تاثير معني‌داري (P<0/05) در كاهش خوراك مصرفي روزانه داشت (126/67 گرم در مقابل 131/69 گرم).اختلاف معني‌داري در افزايش وزن روزانه مشاهده نگرديد در حاليكه انجام فرايند شيميايي - حرارتي بطور معني‌داري (P<0/01) باعث بهبود ضريب تبديل غذايي نسبت به گروه شاهد گرديد (2/195 در مقابل 2/329) انجام فرايندها موجب تغيير شاخص توليد، تلفات ، هزينه خوراك بازاء توليد هر كيلوگرم وزن زنده، درصد خاكستر استخوان ران و خصوصيات لاشه، بطور معني‌داري نشد.افزودن زئوليت به جيره اگر تاثير معني‌داري بر خوراك مصرفي روزانه نداشت ولي افزودن 2/5 درصد زئوليت به جيره موجب افزايش وزن روزانه (P<0/01) و بهبود ضريب تبديل غذايي (P<0/01) نسبت به گروه شاهد گرديد (58/53 گرم و 2/209 در مقابل 55/01 گرم و 2/319).افزودن 2/5 درصد زئوليت به جيره تاثير معني‌داري (P<0/01) در بهبود شاخص توليد (252/57 در مقابل 212/59) و كاهش تلفات نسبت به گروه شاهد داشت .اختلاف معني‌داري در هزينه خوراك بازاي توليد هر كيلوگرم وزن زنده و خصوصيات استخوان ران مشاهده نگرديد.نتايج كلي اين آزمايش نشان داد كه نوع زئوليت مورد استفاده تاثير معني‌داري بر روي صفات مورد اندازه‌گيري ندارد و استفاده از 2/5 درصد زئوليت و انجام فرايند شيميايي - حرارتي، تاثيرات مثبت معني‌داري بر عملكرد جوجه‌هاي گوشتي دارد.

 

[Eng.probe]

اثر سه سطح تعادل الكتروليتي و همچنين جايگزيني برنج با ذرت، در جيره جوجه هاي گوشتي

​

در اين پژوهش اثر سه سطح تعادل الكتروليتي و همچنين جايگزيني برنج با ذرت، در جيره جوجه هاي گوشتي مورد بررسي قرار گرفت. اين تحقيق براساس روش فاكتوريل (3*3) در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 9 گروه آزمايشي و سه تكرار در مجموع 27 واحد آزمايشي انجام پذيرفت. هر واحد زمايشي حاوي 17 قطعه جوجه خروس گوشتي بود. بمنظور مقايسه اثر تغيير تعادل الكتروليتي جيره بر عملكرد جوجه ها، جيره هاي آزمايشي بطور ميانگين حاوي سطوح تعادل الكتروليتي ‏‎(m Eq/kg)‎‏ 114، 183 و 251 بودند كه در سه مرحله تغذيه اي آغازين، رشد و پاياني و بمدت 42 روز بطور آزاد در اختيار جوجه ها قرار گرفت. در پايان هر دوره تغذيه اي ميزان غلظت سديم، پتاسيم، كلر و گلوكز خون تعيين گرددي و همچنين در پايان آزمايش پس از ذبح جوجه ها درصد خاكستر استخوان پا در گروههاي مورد بررسي تعيين شد. دماي محيط در مرحله آغازين به طور اتفاقي و غير قابل كنترل بالاتر از حد توصيه شده براي پرورش جوجه هاي گوشتي بود (حداكثر دماي محيط در روزهاي 16 و 17، ‏‎36/5 C‎‏) در اين مرحله مشاهده گرديد با افزايش تعادل الكتروليتي جيره ميزان مصرف خوراك و رشد در جوجه ها كاهش يافت ‏‎(P<0.05)‎‏ ولي ضريب تبديل در گروه هاي آزمايشي تحت تاثير واقع نبوده است ‏‎(P>0.05)‎‏. در مراحل رشد و پاياني تفاوت در ميانگين مصرف خوراك، ميزان رشد و ضريب تبديل ميان گروه هاي مورد بررسي معني دار نيست ‏‎(P>0.05)‎‏. در هر سه دوره پرورش افزايش تعادل الكتروليتي جيره غذائي اثر قابل توجه اي بر ميزان گلوكز و پتاسيم خون ايجاد ننمود ‏‎(P>0.05)‎‏ ولي بترتيب سبب افزايش كاهش ميزان سديم و كلر خون گرديد. ميزان خاكستر استخوان نيز در اين بررسي متاثر از سطح تعادل الكتروليتي جيره نبوده است ‏‎(p>0.05). بطور كلي تعادل الكتروليتي مناسب در جيره براي رشد، توسعه استخوانها و قابليت استفاده از انرژي و اسيدهاي آمينه ضرورت دارد ولي تاكنون تعادل ايده آلي براي شرايط مختلف پرورش شناخته نشده است. نتايج اين ازمايش نشان ميدهد تعادل الكترولتيتي مناسب در جيره بسته به شرايط محيط متفاوت بوده بطوريكه بنظر مي رسد تحت تنش حرارتي كه سبب ايجاد آلكالوز در جوجه ها ميگردد، كاهش تعادل الكتروليتي جيره در تعديل ‏‎pH‎‏ خون و مايعات بيولوژيك بدن موثر بوده و قادر است اثر استرس حرارتي را كاهش دهد. در اين پژوهش خرده هاي برنج بمنظور تامين انرژي در سه سطح صفر، 9، 18 درصد جايگزين ذرت در جيره گرديد. در مرحله آغازين، با افزايش مصرف برنج ميزان مصرف خوراك كاهش يافت ‏‎(P<0.05) اما در مراحل رشد و پاياني تفاوت در ميانگين مصرف خوراك ميان گروه هاي مورد بررسي معني دار نيست ‏‎(P>0.05)‎‏. همچنين در مرحله آغازين مصرف برنج تا سطح حدود 9 دصد در جيره ميزان رشد و ضريب تبديل را بهبود بخشيد ‏‎(P<0.05)‎‏. در مرحله رشد تفاوت در ميزان رشد و ضريب تبديل ميان گروه هاي مورد بررسي معني دار نيست ‏‎(p>0.05)‎‏. ولي در مرحله پاياني فقط ميزان رشد بطور معني داري در بالاترين سطح مصرف برنج افزايش يافت ‏‎(p<0.05)‎‏ كه ميتواند ناشي از پديده رشد جبراني در جوجه ها باشد. در اين بررسي اثر متقابل معني داري ميان سطح تعادل الكتروليتي جيره و ميزان مصرف برنج نيز مشاهده شد ‏‎(p<0.05)‎‏. بدليل قيمت پائين تر خرده هاي برنج نسبت به ذرت در اين بررسي مشاهده گرديد كه با افزايش ميزان مصرف برنج در جيره بها دان به ازا هر كيلوگرم افزايش وزن كاهش مي يابد. بطور كلي در ارتباط با مصرف خرده هاي برنج به عنوان يك منبع انرژي قابل دسترس جايگزين ذرت در تغذيه طيور، تحقيقات زيادي صورت نگرفته است ولي با توجه به بررسي هاي انجام شده و نظر به نتايج اين طرح به منظور كاهش بها دان مصرف ميتوان از خرده هاي برنج تا سطوح 10 تا 20 درصد در جيره جوجه هاي گوشتي استفاده نمود.

 

[Eng.probe]

اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار60% بر عملکرد و قابلیت هضم ایلئومی پروتئین در جوجه های گوشتی

​

مواد و روش ها :
تحقیق حاضر به منظور بررسی امکان افزایش سطح استفاده از کنجاله ‌گوار60% در جیره غذایی همراه با افزایش سن جوجه‌های گوشتی در محل مرغداری تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی
واحد خوراسگان (اصفهان) انجام گرفت. در این تحقیق با توجه به وجود 5 جیره یا تیمار آزمایشی که از سطوح مختلف افزایشی کنجاله گوار60% برخوردار بودند، از 240 قطعه جوجه گوشتی
سویه راس از سن 7 روزگی تا 49 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. چگونگی اعمال سطوح افزایشی در تیمارهای آزمایشی مختلف بر طبق جدول زیر بود.


تیمار آزمایشی
سن(روز)
7-21
21-42
42-49
درصد کنجاله گوار در جیره غذایی
A(گروه شاهد)
0
0
0
B
3
6
9
C
6
9
12
D
9
12
15
E
12
15
18










طبق جدول فوق در جیره آغازین (21-7 روزگی) سطوح صفر،3 ، 6 ، 9 و 12 درصد کنجاله گوار در جیره ها اعمال گردید. سپس در طی دوره رشد(42-21 روزگی) سطوح صفر، 6 ، 9 ، 12 و 15 درصد و برای دوره پایانی (49-42روزگی) سطوح صفر، 9 ،12 ،15 و 18 درصد کنجاله گوار اعمال شد .نیازهای غذایی جوجه ها نیز طبق جدول احتیاجات غذایی طیور(NRC,1994) تنظیم و آب و غذا به طور آزادانه در اختیار جوجه ها قرار گرفت. تمامی جوجه ها طی هفته اول با یک جیره غذایی مشابه تغذیه و در آخر هفته با استفاده ترازوی دیجیتال توزین و سپس به 25 گروه 12 قطعه ای با میانگین وزنی مشابه تقسیم شدند. تغذیه جیره های آزمایشی نیز از ابتدای هفته دوم آغاز شد. در طول دوره آزمایش (49-7 روزگی) نیز میانگین وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تکرارهای هر گروه آزمایشی در سنین مختلف بطور جداگانه تعیین و محاسبه شدند.

نتایج:
وزن بدن: همانگونه که در جدول 1 ملاحظه می شود میانگین وزنی گروههای مختلف آزمایشی در شروع آزمایش (سن 7 روزگی) مشابه و با میانگین حدود 7/120 گرم بود. در سن 21 روزگی و پس از گذشت 14 روز از تغدیه جوجه ها با جیره های آزمایشی بیشترین میانگین وزن زنده متعلق به گروه تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 6 درصد گوار ( تیمار C ) و کمترین میانگین وزن زنده متعلق به گروه تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 12درصد گوار ( تیمار E ) بود. این روند و ترتیب میانگین وزن بدن در سنین 42 و 49 روزگی نیز ادامه داشت. علاوه بر این، در سن 49 روزگی نه تنها بالاترین میانگین وزن بدن(4/2416گرم) در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمار های آزمایشی مربوط به جوجه های تغذیه شده با جیر های غذایی حاوی سطوح افزایشی 6، 9 و 12% کنجاله گوار60% به ترتیب در سنین 21-7، 42-21و 49-42 ( تیمار C ) بود.
جدول 1: اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار60% در جیره غذایی بر میانگین وزن بدن


جوجه ها ی گوشتی در سنین مختلف(گرم)
سن(روز) تیمار

7
21
42
49
A
7/120
2/590

2/1950
2/2305
B
3/121
5/562
1/1865
9/2336
C
5/120
8/600
4 /1993
4/2416
D
6/120
568
1911
9/2283
E
2/120
8/543
5/1821
9/2191
میانگین کل
7/120
1/573
2/1908
9/2306
بلکه میانگین وزن 49 روزگی جوجه های تیمار B نیز بالاتر از گروه شاهد بود (9/2336 در مقایسه با 2/2305 گرم). همچنین در بین تیمارهای آزمایشی پایین ترین مینگین وزن بدن در سنین 21، 42 و 49 روزگی (به ترتیب 8/543، 5/1821، 9/2191گرم) مربوط به جوجه های تغذیه شده با بالاترین سطو ح افزایشی کنجاله گوار60% در سنین مختلف ( تیمار E ) بود.
مصرف خوراک:
میانگین مصرف خوراک روزانه گرو ههای مختلف آزمایشی در طی دور ه های مختلف و کل دوره آزمایش در جدول 2 آورده شده است. با توجه به نتایج فوق بنظر می رسد استفاده از سطوح مختلف و حتی بالاترین سطح کنجاله گوار (12 %) در جیره غدایی جوجه ها در طی دوره آغازین (21-0 روزگی) تاثیر قابل ملاحظه ایی بر میانگین میزان مصرف خوراک جوجه در این دوره نداشته است. علاوه بر این، وجود سطوح مختلف کنجاله گوار در جیره غذایی جوجه های در طی دوره های رشد (42-21 روزگی) و پایانی (49-42 روزگی) نیز اثرات مشابهی با دوره آغازین داشته است. هچنین همانگونه که در جدول 2 ملاحظه می شود در کل دوره آزمایش (49-7 روزگی) نیز حضور کنجاله گوار در جیره غذایی نه تنها اثر منفی بر میانگین مصرف خوراک نداشته بلکه باعث بهبود میانگین مصرف خوراک همه گرو ههای آزمایشی در مقایسه با گرو شاهد شده است ( 6/111 در مقایسه با 9/109 گرم در روز).

جدول 2: اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار در جیره غذایی بر میانگین مصرف خوراک

جوجه ها ی گوشتی در سنین مختلف (گرم در روز)
سن(روز)
تیمار
21-7
42-21
49-42
49-7
A
9/48
2/133
9/167
9/109
B
1/49
9/134
9/173
7 /111
C
3/51
9/134
7/176
3/113
D
5/48
5/133
7/175
3/111
E
4/47
6/133
1/167
110
میانگین کل
49
134
5/172
2/111


ضریب تبدیل غذایی: میانگین ضریب تبدیل غذایی گرو ههای مختلف آزمایشی در طی دور ه های مختلف آغازین (21-7 روزگی)، رشد(42-21 روزگی) ،پایانی(49-42 روزگی) و کل دوره آزمایش(49-7 روزگی) در جدول 3 آورده شده است. ضریب تبدیل غذایی نشان دهنده میزان خوراک مصرفی جوجه به ازای هرواحد افزایش وزن در طی یک دوره مشخص می باشد. بدین ترتیب این صفت را می توان بعنوان یکی از مهم ترین صفات عملکردی جوجه های گوشتی در پاسخ به کمیت و کیفیت خوراک مورد استفاده در تغذیه جوجه های گوشتی بشمار آورد. نتایج آزمایش حاضر نشان می دهد که حضور سطوح مختلف کنجاله گوار60% در جیره غذایی جوجه های مورد آزمایش در طی سنین اولیه و یا کل دوره آزمایش اثرات قابل ملاحظه ایی بر میانگین ضریب تبدیل غذایی گرو ه های مختلف آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد نداشته است. علاوه برای همانگونه که در جدول 3 ملاحظه می شود در بین 5 گرو ه آزمایشی مورد بررسی در تحقیق حاضر بهترین میانگین ضریب تبدیل غذایی در کل دوره آزمایش (49-7 روزگی) نیز متعلق به تیمار C بوده است (12/2).


جدول 3: اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار در جیره غذایی بر ضریب تبدیل غذایی جوجه ها ی گوشتی در سنین مختلف
سن(روز)
تیمار
21-7
42-21
49-42
49-7
A
45/1
08/2
7/3
16/2
B
56/1
17/2
86/2
16/2
C
49/1
04/2
35/3
12/2
D
51/1
13/2
52/3
21/2
E
56/1
19/2
34/3
24/2
میانگین کل
51/1
12/2
37/3
18/2

نتیجه گیری کلی:
با عنایت به نوع کنجاله گوار مورد استفاده در تحقیق حاضر و نتایج اولیه طرح تحقیقاتی فوق، بنظر می رسد بتوان از سطوح 6، 9 و12 درصد این کنجاله جهت تغذیه جوجه های گوشتی به ترتیب در سنین 21-7، 42-21 و 49-42 روزگی بدون نیاز به مکمل کردن جیر های غذایی با آنزیم های با منشاء خارجی همانند بتا ماناناز ویا گالاکتاناز استفاده نمود

 

[Eng.probe]

پربیوتیک چیست؟

​

پربیوتیک ها مواد خوراکی غیرقابل هضمی (برای انسان و حیوان) هستند که باعث تعادل ،رشد و بهبود میکروفلور روده و دستگاه گوارش می شوند.در واقع پربیوتیک ها کربوهیدراتهای غیر قابل هضم هستند. اینولین و فروکتوالیگوساکارید ها از مهترین پربیوتیک ها می باشند.

* پربیوتیک ها چگونه عمل می کنند؟

فقط تعدادکمی از باکتریهای مفیددر روده ودستگاه گوارش توانایی تولیدآنزیمهایی رادارندکه با آن می توانند پیوند بین زنجیره کربوهیدرات پربیوتیکها راشکسته وازآنها به عنوان منبع غذایی استفاده کنندپربیوتیکی هایی که در این محصول استفاده شده است اینولین و فروکتوالیگوساکارید می باشند. این دو پربیوتیک هردو نوعی از فروکتو پلی ساکاریدها می باشند که تفاوت این دو تنها در طول زنجیره آنهاست.

بیفیدو باکتریا یکی از باکتریهای مفید روده است که توانایی هضم و استفاده از این پربیوتیک را دارد.

* استفاده از اینولین چه فوایدی دارد؟

- تحریک رشد بیفیدوباکتریا

- کاهش ph روده

- کاهش دفع آمونیاک

- تولید ویتامین

- کاهش مواد سمی

- تضعیف پاتوژنها (میکروارگانیسمهای مضر)

ü تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه

ü تحریک جذب مواد معدنی نظیر کلسیم و...

 

[Eng.probe]

بررسي اثر پروبيوتيك بر رشد و عملكرد جوجه هاي گوشتي

​

در صنعت پرورش طيور به منظور كاهش تلفات و افزايش عملكرد جوجه هاي گوشتي
استفاده از تركيبات آنتي بيوتيكي متداول است. استفاده از اين تركيبات آنتي بيوتيكي علاوه بر ايجاد مقاومت در سويه هاي پاتوژن در درازمدت، به علت باقيماندن تركيبات آنتي بيوتيكي در گوشت باعث نگراني هايي در مصرف كنندگان شده است.



گسترش بيماريهاي ويروسي طي سالهاي اخير استفاده از پروبيوتيك ها جهت تقويت سيستم ايمني طيور را توجيه پذير نموده است. همچنين با توجه به ضوابط خاص برخي كشورها در مورد عدم وجود تركيبات آنتي بيوتيكي در گوشت، صادرات گوشت طيور به برخي كشورها با محدوديت هايي مواجه شده است كه لزوم جايگزيني پروبيوتيك ها بجاي آنتي بيوتيك ها در صنعت طيور را بيشتر نمايان مي سازد.
استفاده از پروبيوتيك ها به علت بهبود فلور ميكروبي روده، كاهش ميزان وقوع اسهال، ايجاد خاصيت ايمني، توان رقابت با باكتريهاي پاتوژن، ايجاد مقاومت در برابر استرس و توليد برخي آنزيم ها، در صنعت پرورش طيور كشور در حال رشد است.
عمده ترين ميكروارگانيسم هاي مستعمل در توليد پروبيوتيك ها شامل باكتري هاي خانواده Bacillus، Lactobacillus، Bifidobacteria، Streptococcus، Enterococcus، Pediococcus، مخـمر Saccharomyces و برخـي سـويه هاي قـارچ Aspergillus Oryzae مي باشند.
Santoso (1995) نشان داد كه افزودن محيط كشت حاوي باكتري باسيلوس سوبتيليس به جيره غذايي جوجه هاي گوشتي سبب بهبود ضريب تبديل مي گردد.
همچنين استفاده از لاكتوباسيلوس كازئي باعث افزايش وزن در 3 هفته اول پرورش در جوجه هاي گوشتي نسبت به گروه شاهد مي گردد.
سويه هاي لاكتوباسيلوس از رشد بيش از 25 انتروپاتوژن جلوگيري مي كنند و اثرات بهبود دهندگي مستقيمي بر تغذيه دارند. همچنين اين لاكتوباسيلها، بتا- گلوكورونيداز و نيترورداكتاز سرطان زاي روده را در پستانداران غيرفعال مي كنند. استفاده از محصولات تخميري ناشي از لاكتوباسيلها مقاومت به استرس و بيماريهاي منتج از آن را بهبود بخشيده و همچنين افزايش اشتهاي به غذا و بهبود ضريب تبديل غذا و افزايش وزن بدن را در پي دارند.
همچنين سويه هاي Bifidobacterium نقش بازدارندگي زيادي در التهاب‏هاي مزمن سيستم گوارشي دارند. اكثر سويه هاي بيفيدوباكتريا فعالسازي NF-κB القاء شده توسط LPS در سلولهاي IEC را باز مي دارند و بسته به نوع و دوز مصرفي از التهاب هاي ناشي در سيستم گوارش ممانعت به عمل مي آورند. در بين همه سويه هاي بيفيدوباكتريا نيز، سويه Bifidobacterium bifidum كانديداي اصلي در رفع اختلالات سيستم هاي گوارشي حساس به شمار مي رود.
اخيراً پروبيوتيك (پروبيوصا 1) محصول شركت زيست فناوري صدراي طبيعت حاوي باكتريهاي خانواده باسيلوس، لاكتوباسيلوس و بيفيدوباكتريوم با فرمولاسيون ويژه حاوي ميكروارگانيسم هاي مفيد به صنعت دام و طيور معرفي شده است. تحقيق حاضر به منظور بررسي نحوه عملكرد اين پروبيوتيك بر نحوه عملكرد جوجه هاي گوشتي صورت پذيرفته است.

مواد و آزمايش ها

تعداد 360 قطعه جوجه گوشتي يك روزه از سويه تجاري Ross بر اساس يك طرح آماري كاملا تصادفي (Design Randomized Completely) به 3 گروه و هر گروه به 4 تكرار شامل 30 قطعه جوجه تقسيم شده و جوجه هاي هر تكرار درون يك پن مجزا و بر روي بستري از تراشه چوب استقرار يافتند. تمامي پن ها در يك سالن قرار داشتند؛ به نحوي كه تمامي گروه ها از نظر مديريتي، واكسيناسيون و تهويه و نور و ساير فاكتورها كاملا وضعيت مشابهي داشته باشند.
جيره پايه به شرح جدول شماره 1 تهيه شد. هيچگونه افزودني آنزيمي به جيره اضافه نگرديد. از يك تا 28 روزگي كوكسيديواستات سالينومايسين به ميزان 500 گرم در تن و سپس تا انتهاي دوره كوكسيديواستات ديكلازوريل به ميزان 200 گرم در تن به جيره افزوده شد.
گروه 1 به عنوان شاهد انتخاب شده و تنها جيره پايه را بدون هر گونه افزودني دريافت كرد. به گروه 2 از روز اول جيره حاوي پروبيوتيك «پري مالاك» علاوه بر جيره پايه تجويز گرديد. گروه 3 نيز از روز اول علاوه بر جيره پايه، پروبيوتيك «پروبيوصا 1» را دريافت نمود. طبق دستورالعمل مصرف توليدكنندگان، پري مالاك به مقدار 900 گرم در تن از 1 تا 21 روزگي، 450 گرم در تن از 22 تا 36 روزگي و 225 گرم در تن از 36 تا 42 روزگي و پروبيوصا 1000 گرم در تن از 1 تا 21 روزگي و سپس 500 گرم تا پايان دوره در گروه هاي آزمايشي مورد استفاده واقع شد.
با انجام وزن كشي هاي انفرادي (با دقت 1 گرم) در هر هفته ميزان ميانگين وزن جوجه ها در هر گروه بدست آمد. جوجه ها بر اساس سطح تيتر پادتن مادري در روز اول و ترسيم برنامه واكسيناسيون در 3 نوبت طي روزهاي 12، 22 و 32 در دوره پرورش بر عليه گامبورو و 2 نوبت در روزهاي 8 و 17 و نيز روز اول بر عليه برونشيت بصورت اسپري، با واكسن زنده واكسينه شدند.
در پايان دوره و 42 روزگي از همه گروه هاي آزمايشي بطور تصادفي 10 جوجه انتخاب شده و پس از وزن كشي ذبح شدند. سپس سيستم گوارش از ابتداي مري تا انتهاي مقعد جدا شده و علاوه بر مشاهده مورفولوژيكي، وزن آن نيز ثبت گرديد.
در انتها ميزان سرانه دان مصرفي، ضريب تبديل غذايي و تلفات هر گروه تا پايان هفته 6 تعيين و با يكديگر مقايسه شد. مقايسه ميانگين وزن در گروه هاي مختلف توسط روش آماري T استودنت و ANOVA و در سطح اطمينان 95% صورت پذيرفت.

* بررسي وزن جوجه ها
مقايسه وزن 3 گروه شاهد، پري مالاك و پروبيوصا تا سن 14 روزگي اختلاف معني داري از خود نشان نداد (p<0.05). افزايش وزن جوجه هاي مصرف كننده پروبيوتيك پروبيوصا و پري مالاك نسبت به گروه شاهد در پايان دوره (42 روزگي) بطور معني داري به ترتيب داراي افزايش 12 و 9.3 درصد است (p<0.05). هر چند ميانگين وزني به دست آمده در گروه مصرف كننده پروبيوصا بيشتر از گروه مصرف كننده پري مالاك بود، ليكن تفاوت مشاهده شده، از نظر آماري معني دار نبود.
مقايسه وزن جوجه ها در هر 4 تكرار در گروه شاهد در 14، 28 و 42 روزگي داراي پراكندگي بوده و تفاوت معني داري از خود نشان داد (p<0.05). عدم استفاده از تركيبات پروبيوتيكي باعث مشاهده غيريكنواختي در بين گروه هاي تكراري شده است. عليرغم مشاهده تفاوت وزني در بين گروه هاي تكرار مصرف كننده پروبيوصا، ليكن تفاوت از نظر آماري داراي معني نبود. اين مساله مويد نقش مهم تركيبات پروبيوتيكي در يك دست پرورش يافتن جوجه ها و كاهش اثر تنش هاست.

* بررسي ميزان خوراك مصرفي
متوسط سرانه دان مصرفي تا پايان 6 هفته در جدول شماره 2 ارائه شده است. نتايج، كاهش ظاهري مصرف دان، در گروه شاهد نسبت به گروه پروبيوصا و پري مالاك در انتهاي دوره رشد را نشان مي دهد. ايجاد استرس دمايي در هفته 4 آزمايش ها باعث كاهش مصرف دان در گروه شاهد گشت. عليرغم وجود پراكندگي در داده هاي 3 گروه (F>Fcrit)، بر اساس آناليز واريانس ANOVA نيز، تفاوت آماري معني داري در ميزان دان مصرفي در سه گروه و در دوره هاي مختلف رشد مشاهده نمي شود.

* بررسي ضريب تبديل خوراك
ضريب تبديل در دوره هاي مختلف براي سه گروه محاسبه شد كه تفاوت معني داري بين گروه هاي آزمايش مشاهده نشد. از هفته 4 تا انتهاي دوره، ضريب تبديل در گروه شاهد بالاترين ميزان را در بين سه گروه داشت. اين مساله را مي توان به بروز استرس گرمايي و اثرات منفي آن بر تغذيه طيور نسبت داد. ضريب تبديل گروه هاي شاهد، پروبيوصا و پري مالاك در انتهاي دوره به ترتيب برابر 1.93؛ 1.76 و 1.82 بود. گروه هاي مصرف كننده پروبيوتيك داراي وزن نهايي بالاتر و ضريب تبديل بهتري بودند، كه اين مساله مويد كارايي و نقش موثر استفاده از تركيبات پروبيوتيكي است.

* بررسي ميزان مرگ و مير
ميزان مرگ و مير در گروه هاي مصرف كننده پروبيوتيك نسبت به گروه شاهد كاهش چشم گيري داشت. همچنين تعداد مرگ و مير طيور در جوجه هاي گروه كنترل بعد از هفته 5 تا انتهاي دوره، روي در افزايش داشت (شكل 2).
با مقايسه مرگ و مير گروه هاي مصرف كننده پروبيوتيك هاي پروبيوصا و پري مالاك تفاوت معني داري مشاهده نشد؛ اما آمار تلفات گروه هاي پروبيوتيك نسبت به گروه شاهد بطور معني داري كاهش داشت (جدول 3). بروز استرس گرمايي از هفته 4 به بعد محتمل ترين دليل مشاهده تلفات در گروه كنترل در دوره پاياني پرورش جوجه ها تشخيص داده شد.

* بررسي وزن سيستم گوارش
پس از ذبح و توزين سيستم گوارش 10 قطعه جوجه از هر گروه در پايان دوره آزمايش، تفاوت معني داري بين وزن سيستم گوارش گروه هاي مختلف مشاهده شد (جدول 4). پراكندگي وزني سيستم گوارش در گروه شاهد نسبت به گروه مصرف كننده پروبيوتيك بيشتر بود.
نسبت وزني سيستم گوارش به وزن نهاييِ ميانگين طيور در گروه هاي شاهد، پروبيوصا و پري مالاك به ترتيب 0.0774، 0.0698 و 0.0725 بود. اين نسبت در گروه پروبيوصا نسبت به گروه هاي شاهد و پري مالاك كمتر بوده و حاكي از كارايي مناسب پروبيوتيك پروبيوصا مي باشد.


توليد و فرمولاسيون پروبيوتيكهايي كه قابليت گذر و دوام مناسب در سيستم گوارش دام و طيور را داشته باشند، با پيچيدگيهاي فراواني روبرو است. اخيراً فرمولاسيون پروبيوتيكها با بكارگيري سيستم‏هاي جديد فرمولاسيون، نه تنها باعث دوام بيشتر اين محصولات گشته بلكه كارايي آنها در زمان مصرف را نيز بهبود بخشيده است. نتايج اين تحقيق كارايي مناسب پروبيوتيك پروبيوصا را تائيد مي كند كه به علت شيوه جديد تهيه و فرمولاسيون بهتر آن نسبت به محصولات مشابه مي باشد.

 

[Eng.probe]

بررسي ارزش غذايي هسته خرما در تغذيه جوجه هاي گوشتي

​

جهت تعيين ارزش غذايي هسته خرما در تغذيه جوجه هاي گوشتي از تعداد 168 قطعه جوجه گوشتي نر سويه تجارتي راس (308) استفاده شد.




جهت تعيين ارزش غذايي هسته خرما در تغذيه جوجه هاي گوشتي از تعداد 168 قطعه جوجه گوشتي نر سويه تجارتي راس (308) استفاده شد. اين آزمايش با 6 تيمار و يك گروه شاهد، در 4 تكرار و 6 مشاهده (جوجه) در هر تكرار انجام شد. آزمايش در قالب طرح كاملاً تصادفي به صورت فاكتوريل (2×3) شامل سه سطح هسته خرما (10، 20 و 30 درصد) و دو سطح مولتي آنزيم ده گانه (0 و 5/0 گرم در كيلوگرم)، حاوي فيتاز، بتاگلوكاناز، آلفاآميلاز، سلولاز، همي سلولاز، پكتيناز، آميلوگليكوزيداز، زايلاناز، پروتئاز و پنتوزاناز اجرا گرديد. جوجه ها در سنين 10، 28 و 42 روزگي وزن‎كشي شده و مقدار دان مصرفي هر قفس اندازه‎گيري شد. در پايان آزمايش از هر قفس دو قطعه جوجه از طريق وريد بال خون‎گيري و مجموع كلسترول، تري گلسريد، مجموع آنتي اكسيدان مالون دي آلدئيد و پروتئين كربونيل اندازه گيري شد. پس از خون گيري جهت تخليه دستگاه گوارش، به مدت 24 ساعت جوجه ها از خوراك محروم و مجددا توزين، كشتار و قسمت هاي مختلف لاشه و دستگاه گوارش توزين شد. نتايج آزمايش نشان داد كه اثر سطوح مختلف هسته خرما در خوراك، اثر افزودن آنزيم به خوراك و اثر متقابل اين دو عامل بر وزن بدن جوجه ها در سنين 10، 28 و 42 روزگي معني‎دار نبود (05/0 <P). ضريب تبديل غذايي در سن 42 روزگي در جوجه هايي كه خوراك حاوي 10 درصد هسته خرما دريافت كرده بودند بهتر از ساير گروه ها بود (05/0 >P). با افزايش سطح هسته خرما در خوراك ميزان كلسترول و تري گليسريد خون از لحاظ عددي كاهش يافت، اما اين كاهش از لحاظ آماري معني دار نبود. اثر سطوح مختلف هسته خرما بر ميزان مالون دي آلدئيد موجود در خون جوجه ها معني دار بود (05/0 >P). در مقايسه گروه شاهد با ساير گروه ها مجموع آنتي اكسيدان هاي موجود در خون جوجه هايي كه هسته خرما دريافت نموده بودند بخصوص در سطح 10 درصد، نسبت به گروه شاهد بيشتر بود، لذا به نظر مي رسدتركيبات خاصي در هسته خرما واجد فعاليت آنتي اكسيداني مي باشند. بطور كلي نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان مي دهد كه مصرف هسته خرما در جيره جوجه هاي گوشتي تا سطح 10 درصد موجب بهبود عملكرد آن ها مي شود. همچنين نتايج حاكي از اثر مثبت مولتي‎آنزيم در جيره¬هاي حاوي هسته خرما است.

 

[Eng.probe]

تاثیر اسید سیتریك و آنزیم فیتاز میكروبی برعملكرد و میزان استفاده از فسفر فیتاته در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره ذرت ـــ كنجاله

تاثیر اسید سیتریك و آنزیم فیتاز میكروبی برعملكرد و میزان استفاده از فسفر فیتاته در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره ذرت ـــ كنجاله

تاثیر اسید سیتریك و آنزیم فیتاز میكروبی برعملكرد و میزان استفاده از فسفر فیتاته در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره ذرت ـــ كنجاله سویا


​

این طرح از252 قطعه جوجه یك روزه گوشتی نر تجاری سویه راس 308 استفاده شد.جوجه ها به هفت گروه 36 قطعه ای و هر گروه به 3 زیر گروه (تكرار) 12 قطعه ای به صورت تصادفی تقسیم شدند.




جوجه ها در قفس هایی به ابعاد 1*2 متر مربع در بستر نگهداری می شدند.در هر پن یك آبخوری و یك دانخوری مستقر و در طی دوره ی آزمایش غذا و آب به صورت آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفت.آزمایش ازسن یك تا 49 روزگی ادامه داشت و در قالب یك طرح كاملا تصادفی به صورت آزمایش فاكتوریل 2*3 با سه تكرار برای هر گروه انجام شد.عوامل مورد مطالعه در این آزمایش شامل سه طرح اسید سیتریك (صفرـ 5/2و5 درصد) و دو سطح فیتاز میكروبی (صفر و500واحددر كیلوگرم جیره)بود.بر اساس اظهار شركت تولید كننده فیتاز میكروبی حاوی 10000واحد فیتاز فعال در هر گرم بود.اسید سیتریك نیز به صورت مونوهیدراته 92 درصد پس از محاسبه درصد خلوص به جیره ها اضافه شد.تیمارها شامل 7جیره بر طبق جدول 1 تنظیم شدند.در سنین 21،42و49روزگی ،وزن بدن و مصرف خوراك به صورت گروهی تعیین و درصد تلفات درآخر دوره محاسبه شدند.در انتهای دوره آزمایش دو قطعه پرنده از هر قفس انتخاب و به منظور اندازه گیری غلظت آنزیم آلكالین فسفاتاز،كلسیم و فسفر سرم از طریق ورید بال از آنها خونگیری و غلظت این مواد با استفاده از كیت های زیست شیمی اندازه گیری گردیدند.سپس از هر قفس دو پرنده كه نزدیك به میانگین وزن پرندگان داخل همان قفس،انتخاب و ذبح شده و وزن لاشه خالص،وزن كبد،طحال وچربی حفره شكمی آنها ثبت و به صورت درصدی از وزن زنده ثبت شدند.استخوان درشت نی نیز پس از تفكیك تمام بافت های نرم چربی ،با الكل جدا وبه منظور اندازه گیری درصد خاكستر آن در كوره الكتریكی با دمای 550 درجه ی سانتیگراد به مدت 8 ساعت سوزانده شد.
داده ها با استفاده از روش مدلهای خطی عمومی نرم افزار SAS)22) تجزیه آماری شدند و مقایسه میانگین ها با روش دانكن صورت گرفت.

 

[Eng.probe]

اسيدهاي چرب ضروري در تغذيه طيور

اسيدهاي چرب ضروري در تغذيه طيور

اسيدهاي چرب ضروري در تغذيه طيور


​

تحقيقات براي تعيين نياز طيور به اسيدهاي چرب ضروري (EFA) در سال 1950 انجام شده است و در سال 1960 نياز اسيد لينولئيك مشخص شد.




تحقيقات براي تعيين نياز طيور به اسيدهاي چرب ضروري (EFA) در سال 1950 انجام شده است و در سال 1960 نياز اسيد لينولئيك مشخص شد. مقدار اسيد لينولئيك جيره براي رشد كافي جوجه ها، بوقلمون و بلدرچين 1% كل جيره توصيه شده است. (1984 ؛ NRC) اگرچه احتياجات EFA شناخته شده است اما در مورد متابوليك و اهميت فيزيولوژيكي اسيدهاي چرب ضروري طيور اطلاعات كمي وجود دارد. بعضي اسيدهاي چرب با چند پيوند دوگانه (PUFA) كه مشتقي از EFA هستند فعاليت بيولوژيكي دارند. بعلاوه ايكوسانوئيدها كه شامل پرستو گلاندينها، لئوكوترينزها و ليپوكسينها مي باشند، از اسيدهاي چرب با چند پيوند دوگانه مخصوصي بيوسنتز مي شوند. ايكوسانوئيدها در واكنش هاي شيميايي و فيزيولوژيكي، رشد و توسعه اندام ها و متابوليمس نقش دارند. اطلاع از اين فعاليت زيستي ليپيدها در طيور بدليل نقش آنها در توسعه و رشد جنين، توليد مثل و رشد استخوانها گسترش يافته است.

احتياجات اسيدهاي چرب ضروري و علائم كمبود آنها
اگر چه a – لينولئيك اسيد براي بافت عصبي و شبكيه مورد نياز است اما اسيد چرب ضروري مورد نياز طيور اسيد لينولئيك مي باشد. لينولئيك اسيد (6 n2 : 18) و a-لينولئيك اسيد (4n 3:18) به ترتيب شامل دو و سه پيوند دوگانه هستند و هر دو زنجيره خود داراي 18 كربن ميباشند. ادامه حيات جنين و درصد هچ به دليل كمبود EFA به خطر مي افتد. ديگر علائم كمبود در جوجه ها شامل كاهش رشد، افزايش مصرف آب، كاهش مقاومت در مقابل بيماريها، بزرگ شدن كبد و افزايش مقدار چربي دركبد و در نهايت تغيير در تركيب اسيد چرب ميباشد. در خروس ها علائم كمبود، شامل كاهش اندازه بيضه ها و به تأخير افتادن صفات جنسي ميباشد. در مرغ تخم گذار كاهش اندازه تخم مرغ، كاهش وزن تخم مرغ و تغيير در تركيبات اسيد چرب زرده تخم مرغ به دليل كمبود اسيد لينولئيك رخ مي دهد. ناتواني جنسي و افزايش حساسيت به بيماري ها ممكن است مربوط به نقص در بيوسنتر ايكوسانوئيد باشد. نياز اسيد لينولئيك براي رشد نرمال جوجه ها، بوقلمون و بلدرچين 1% كل جيره توصيه شده است( 1984؛ NRC) . اما گزارش شده است كه سطح 8/0 نيز هم ممكن است براي رشد كافي باشد. بعضي گزارشات نشان مي دهد كه مرغان تخم گذار داراي دو سطح نياز 8/0 %براي اهداف و 4-2 % براي بيشترين اندازه تخم مرغ فيزيولژيكي به اسيد لينولئيك ميباشند.

منابع اسيدهاي چرب ضروري
اغلب جيره هاي مورد استفاده طيور سطوح كافي اسيد لينولئيك را فراهم مي كنند. زيرا روغن گياهان كه بيشتر در دانه حضور داردغني از EFA ميباشد. به هر حال دربعضي شرايط، جيره هاي طيور ممكن است مقدار كافي EFA را نداشته باشند. برخي مواد مغذي و فاكتورهاي جيره ممكن است نياز به EFA را افزايش دهند. چربي خوراكهاي تجاري درجه بندي شده ميتواند از نظر اسيد لينولئيك و a- اسيد لينولئيك متغير باشند. لذا قبل از استفاده بايد از نظر تركيبات اسيد چرب آناليز شوند. اسيد لينولئيك و اسيد a- لينولئيك به سهولت از ديواره روده جذب ميشوند. اسيدهاي چرب غيراشباع با زنجيره بلند در روغن ماهي وجود داشته و براحتي جذب ومتابوليسم مي شوند. سطوح مختلف EFA و PUFA در جيره، اسيد چرب زنجيره كربني را كه در بافت طيور وجود دارد تغيير ميدهند. بدين معني كه مي توان گوشت طيور و تخم مرغ را از نظر اسيدهاي چرب ضروري مطابق خواسته هاي مصرف كننده غني كرد.

 

[Eng.probe]

اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه خلر خام وعمل آوری شده در جیره غذایی

اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه خلر خام وعمل آوری شده در جیره غذایی

اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه خلر خام وعمل آوری شده در جیره غذایی




​

به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه خلر خام وعمل آوری شده در جیره غذایی جوجه های گوشتی بر روی بازده رشد و فراسنجه های خون انجام گرفت.



به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه خلر خام وعمل آوری شده در جیره غذایی¬
جوجه های گوشتی بر روی بازده رشد و فراسنجه های خون ، تعداد 210 قطعه جوجه سویه راس از سن چهارده روزگی به مدت 4 هفته با 7 جیره غذایی شامل جیره غذایی شاهد(فاقد دانه خلر خام یا آون گذاری شده) ، جیره غذایی حاوی 10% دانه خلر خام ، جیره غذایی حاوی 10% دانه خلر آون گذاری شده ، جیره غذایی حاوی 20% دانه خلر خام، جیره غذایی حاوی 20 % دانه خلر آون گذاری شده ، جیره غذایی حاوی 30% دانه خلر خام ، جیره غذایی حاوی 30% دانه خلر آون گذاری شده تغذیه شدند. صفات مورد بررسی میزان مصرف غذا، وزن بدن ، افزایش وزن روزانه ، ضریب تبدیل غذایی ، شاخص تولید اروپایی ، بازده لاشه و نسبت اجزای لاشه به وزن زنده، علظت پروتیئن کل ، تری گلیسریدو کلسترول پلاسمای خون بودند که در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 7 تیمار ، 3 تکرار و 10 قطعه جوجه در هرتکرار مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 10 درصد دانه خلر عمل آوری ازنظر وزن بدن ، افزایش وزن روزانه ، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی داری با جوجه های تغذیه شده با جیره غذایی شاهد نداشت (P<0/05)جوجه های تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی خلر عمل آوری شده دارای ضریب تبدیل غذایی بهتر ، مصرف خوراک کمتر و رشد بهتری نسبت به جوجه های تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی خلر خام بود. هیچ کدام از صفات لاشه تحت تاثیر جیره های غذایی آزمایشی قرارنگرفت (P<0/05) اما اثر جنس بر روی برخی از سفات لاشه معنی دار بود. (P<0/05)در بین پارامترهای خون ، جیره های غذایی آزمایشی اثر معنی داری بر روی پروتئین کل پلاسما در 28 و 42 روزگی نداشت(P<0/05) ، اماغلظت کلسترول و تری گلیسرید پلاسما (42 روزگی) تحت تاثیر جیره های غذایی آزمایشی قرار گرفت. (P<0/05)با افزایش سطح دانه خلر در جیره، غلظت کلسترول و تری گلیسرید پلاسما کاهش یافت. زمان نمونه گیری دارای اثر معنی داری بر غلظت پارامترهای خون بود. (P<0/05) به نحوی که با افزایش سن یا مرحله رشد جوجه غلظت کلسترول و پروتئین کل پلاسما افزایش و غلظت تری گلیسرید کاهش یافت.

 

[Eng.probe]

اثرات شکل خوراک و سطوح مختلف مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز بر عملکرد جوجه های گوشتی

اثرات شکل خوراک و سطوح مختلف مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز بر عملکرد جوجه های گوشتی

اثرات شکل خوراک و سطوح مختلف مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز بر عملکرد جوجه های گوشتی


​

این آزمایش به منظور بررسی اثرات شکل خوراک و سطوح مختلف مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام شد.



برای این منظور صفات تولیدی 800 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 مورد بررسی قرار گرفت.عامل اول شکل خوراک (حبه و آردی) و عامل دوم سطح مواد مغذی (حداقل سطح و حداکثر سطح) بود. بنابراین 4 تیمار وجود داشت که به هرکدام 8 تکرار متشکل از 25 قطعه جوجه گوشتی اختصاص یافت. پرندگان برای مدت 42 روز روی بستر پوشالی پرورش یافتند.
نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که افزایش سطح مواد مغذی و استفاده از جیره های حبه شده سبب بهبود چشمگیر افزایش وزن درپرندگان شدند. (P<0/05) شکل خوراک تنها در هفته اول پرورش و تغییر سطح مواد مغذی تنها درهفته سوم پرورش تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک داشتند. (P<0/05) افزایش سطح مواد مغذی تاثیر معنی دار بر ضریب تبدیل غذایی پرندگان در کل دوره پرورش نداشت
ولی استفاده از شکل حبه خوراک نسبت به آردی سبب بهبود معنی داری ضریب تبدیل غذایی درتمام
هفته های پرورش گردید.(P<0/05)افزایش سطح مواد مغذی و شکل خوراک تاثیر معنی داری روی میزان پروتئین و انرژی مصرفی در کل دوره پرورش نداشتند. تغییر سطح مواد مغذی تاثیری بر میزان تلفات نداشت . ولی تاثیر شکل خوراک بر میزان تلفات معنی داربود. (P<0/05)پرندگانی که از خوراک حبه استفاده کردند نسبت به گروه خوراک آردی دارای تلفات بیشتری بودند. افزایش سطح مواد مغذی و استفاده از خوراک حبه سبب افزایش معنی دار وزن لاشه قابل طبخ، ران و سینه شدند. (P<0/05)تغییر سطح مواد مغذی تاثیر معنی داری روی کل هزینه ها ، قیمت تمام شده گوشت و سودمندی نسبی نداشت.با این وجود افزایش سطح مواد مغذی سبب کاهش قیمت تمام شده گوشت و افزایش سودمندی نسبی نداشت . با این وجود افزایش سطح مواد مغذی سبب کاهش قیمت تمام شده گوشت و افزایش سودمندی نسبی شد. شکل حبه ای خوراک نسبت به شکل آردی بطور معنی داری باعث کاهش قیمت تمام شده گوشت و افزایش سودمندی نسبی شد. (P<0/05)

 

[Eng.probe]

اهمیت تغذیه سنین ابتدایی جوجه گوشتی

اهمیت تغذیه سنین ابتدایی جوجه گوشتی

اهمیت تغذیه سنین ابتدایی جوجه گوشتی

​

جوجه همراه با کیسه زرده بزرگی که حدود 20 درصد ازکل وزن بدن را تشکیل می دهد سر از تخم در می آورد کیسه زرده حاوی مقدار زیادی چربی و پروتئین بوده این مواد مغذی ، 50 درصد انرژی و 43 درصد پروتئین مورد نیاز جوجه را در چند روزاول زندگی تامین می کنند




مرجع : مقالات علوم دامي


اهمیت تغذیه اولیه


جوجه همراه با کیسه زرده بزرگی که حدود 20 درصد ازکل وزن بدن را تشکیل می دهد سر از تخم در می آورد کیسه زرده حاوی مقدار زیادی چربی و پروتئین بوده این مواد مغذی ، 50 درصد انرژی و 43 درصد پروتئین مورد نیاز جوجه را در چند روزاول زندگی تامین می کنند مواد غذایی کیسه زرده به سرعت کاهش یافته اغلب تا روز سوم کاملا جذب می شود هشتاد درصد چربی زرده در پایان نخستین روز خروج جوجه مصرف می شود میزان تری گلیسرید موجود در زرده درهنگام خروج از تخم کمتر از یک گرم بوده و اگر تری گلیسرید به عنوان منبع انرژی اولیه فرض شود بنابراین یک گرم تری گلیسرید با شرط بازده 95 درصد تنها قادر به تامین 8 تا 9 کیلوکالری انرژی متابولیسمی می باشد البته میزان نیاز جوجه به انرژی خیلی بیشتر از این حد بوده تری گلیسرید موجود در زرده به عنوان تنها منبع انرژی بعد از خروج جوجه از تخم کفایت نمی کند لذا دسترسی به غذا پس از خروج جوجه از تخم لازم و ضروری است . تحقیقات نشان داده است که دسترسی به غذا باعث جذب سریع تر کیسه زرده می گردد با حرکت روده ها در جوجه هایی که تغذیه شده اند انتقال زرده به داخل روده سریع تر شده آلودگی ناشی از عدم جذب کیسه زرده نیز به میزان زیادی کاهش می یابد جوجه ها به طور غریزی پس از خروج از تخم به جستجوی غذا می پردازند ورشد تقریبا 24 ساعت بعد از خوردن غذا شروع می شود عدم دسترسی به غذا موجب افت چشمگیر وزن بدن می شود. در بررسی انجام گرفته جوجه هایی که به مدت 48 ساعت غذا دریافت نکرده بودند 8/7 درصد وزن بدن خود را از دست داده وزن روده کوچک نیز 80 درصد کاهش پیدا کرد در این جوجه ها کاهش چربی و پروتئین در بافت های بدن بیشتر از سایر ترکیبات مشخص بود اما در جوجه هایی که به آب و غذا دسترسی داشتند وزن نهایی جوجه ها 500 گرم بیشتربوده وزن روده کوچک و به تبع آن سطح جذب مواد مغذی افزایش یافته بود همان طور که قبلا ذکر شد زرده نمی تواند اهمیت چندانی در تامین انرژی برای جوجه داشته باشد.


در آزمایشی کیسه زرده تعدادی از جوجه ها بلافاصله پس از هچ از بدن آنها خارج شده سپس غذا در اختیار آنها قرار داده شد طبق نتایج به دست آمده رشد جوجه های مزبور در روز چهارم کاملا مشابه با رشد جوجه های دارای کیسه زرده در هنگام خروج از تخم بود . عدم دسترسی به غذا در روزهای اول پس از خروج جوجه از تخم باعث کاهش رشد پرزها و ترشح آنزیم های روده می گردد و با مصرف غذا فعالیت آنزیم ها و رشد روده بیشتر می شود تغذیه اولیه جذب بهتر زرده وبهبود جذب مواد مغذی در پرنده را به دنبال خواهد داشت . عدم تغذیه صحیح در سنین اولیه بر رشد عضلات تاثیر منفی گذارده این تاثیر بر عضلات سینه نسبت به بقیه عضلات مشهودتر است . همچنین مکانیسم تشنگی در جوجه های تازه از تخم خارج شده به خوبی توسعه نیافته است و تا زمانی که جوجه از غذا تغذیه نکرده باشد تشنگی تحریک نمی شود این بدان معنی است که تشنگی با مصرف مواد مغذی و انرژی زا تحریک می گردد لذا دسترسی به غذا در ساعات اولیه برای رسیدن به رشد مطلوب مهم است .


تاثیر تغذیه اولیه بر سیستم ایمنی


سیستم ایمنی جوجه های تازه متولد شده برای رشد وتکامل نیازمند مصرف غذا می باشد مصرف غذا مواد مغذی لازم جهت رشد و نمو اندام های لمفاوی ثانویه که در زمان تولد جوجه وجود نداشته یا نابالغ است را فراهم می کند عدم دسترسی به دان و مواد مغذی مانع از پاسخ مناسب سیستم ایمنی به واکسیناسیون در ابتدای زندگی جوجه می گردد فقدان مواد مغذی و یا پاسخ های هورمونی به گرسنگی ، سیستم ایمنی را برای مدت طولانی متاثر می کند گرسنگی اولیه جوجه ها می تواند برمقاومت پرنده نسبت به بیماری در تمام طول زندگی تاثیر می گذارد .


ضرورت استفاده از دان کامل به جای آرد ذرت


جوجه ها در هنگام خروج از تخم به شدت از نظر هیدارت کربن فقیر بوده بنابراین تغذیه اولیه با جیره آغازین مناسب که ذرت به عنوان یک ماده اصلی در آن استفاده شده باشد به سرعت باعث افزایش میزان هیدارت کربن در بدن جوجه میگردد در صورت تاخیر در دسترسی جوجه ها به منبع هیدارت کربن امکان بروز کتوز و کم آبی به وجود می آید . به دلیل مقدار کم هیدارت کربن در تخم مرغ احتمال می رود که تنها منبع تامین گلوکز جهت ذخیره سازی گلیکوژن که در حقیقت مولد انرژی درعمل جوجه در آوری است فرآیند نوسازی گلوکز از سوخت و ساز پروتئین باشد از آن جا که در زمان تغییر تنفس کوریوآلانتوئیکی به تنفس ششی کمبود اکسیژن وجود دارد چرخه گلیکولیز برای تامین انرژی نسبت به اکسیداسیون اسیدهای چرب برتری دارد ذخیره گلیکوژن در بدن جوجه پس از در امدن ازتخم تا زمان سازگاری کامل با اکسیژن به سرعت کاهش پیدا می کند و پس از آن جوجه ها می توانند از چربی موجود در بدن و کیسه زرده استفاده کنند افزایش وابستگی به چربی برای تامین انرژی به خصوص هنگامی که با عدم دسترسی به گلوکز همراه باشد باعث بروز کتوز پیشرفته درجوجه ها می شود تولید آب حاصل از سوخت و ساز را که از نظر رطوبت بافتی بسیار ضروری است کاهش می دهد اتکا به نوسازی گلوکز از منشا پروتئین در این زمان احتمالا مانع از مصرف پروتئین در مسیر رشد می شود . در یک بررسی مشاهده شد که اگر جیره منحصرا حاوی هیدارت کربن بوده ازنظر مواد پروتئینی فقیر باشد به دلیل کمبود پروتئین اولیه نارسایی رشد بافت های بدن در ابتدای تولد بوجود خواهد آمد بنابراین منحصرا استفاده از آرد ذرت یا نشاسته ذرت توصیه نشده استفاده از دان آغازین از روز اول جهت رسید به رشد مناسب و مطلوب پیشنهاد می گردد . در آزمایشی دیگر استفاده از جیره های غنی از هیدارت کربن و تاثیر آن بر عملکرد جوجه های گوشتی مورد ارزیابی قرارگرفت جوجه ها با جیره آغازین بر پایه ذرت خرد شده و نیز تاثیر مثبت احتمالی اضافه کردن مکمل پروپیونات بر روند نوسازی گلوکز در سه روز اول جوجه ریزی تغذیه شدند در نتایج حاصله جیره های غنی از هیدارت کربن سبب کاهش روند رشد شد که این امر تا زمان عرضه جوجه ها به بازار جبران نشد نتایج نشان دادند که فقر پروتئین در سنین اولیه رشد به هیپرپلازی بافتی منجر می گردد استفاده از پروپیونات موجب کاهش تلفات اولیه گردیده در کل دوره رشد مصرف پروپیونات و جیره آغازین استاندارد روند وزن گیری را بهبود بخشید زیرا اسید پروپیونیک در طیور به عنوان واسطه نوسازی گلوکز بوده در دستگاه گوارش به سرعت و به طور کامل جذب می شود اسید پروپیونیک همچنین خاصیت باکتری کشی به ویژه در مورد سالمونلا و سایر عوامل بیماری زایی که توسط جوجه ها بلغ شده اند نیز دارد .


مصرف آّب حاوی شکر


همانطور که گفته شد دسترسی به غذا در روزهای اولیه برای رسیدن به رشد مطلوب مهم است البته اگر آب نیز حاوی مواد انرژی زایی نظیر شکر باشد .عملکرد بهتری حاصل می گردد. در یک بررسی جوجه هایی که در یک روزگی آب حاوی 5 درصد شکر مصرف کرده بودند در مقایسه با جوجه ای شاهد 50 گرم وزن بیشتر ، 5 درصد ضریب تبدیل غذایی بهتر و 25/0 درصد مرگ و میر کمتری داشتند این نتایج بیانگر این مطلب است که آب محتوی یک ماده انرژی زا باعث بهبود عملکرد جوجه های گوشتی می شود . با تجویز خوراکی آب شکر پس از خروج جوجه ها از تخم گلوکز از همان ساعات اولیه در دسترس جوجه ها قرار داده می شود در تحقیقی دیگر میزان گلیکوژن کبدی جوجه هایی که از همان ابتدا جیره آغازین به همراه آب شکر دریافت کرده بودند از 10 میلی گرم درگرم در زمان خروج از تخم به بیشتر از 100 میلی گرم در گرم در 2 روزگی رسیده بود البته باید دقت شود که غلظت بیش از حد مایع حاوی گلوکز باعث ایجاد اسهال خواهد شد .


استفاده از محلول اکلترولیت و مولتی ویتامین


جوجه پس از خروج از تخم در معرض انواع عوامل استرس زای موقت یا دائم قرار میگیرد استرس تاثیر فراوانی بر متابولیسم ، سیستم ایمنی و سلامتی طیور دارد افزایش فشار خون ، انقباضات خفیف و مداوم ماهیچه ای ، افزایش تعداد تنفس و ضربان قلب و حساسیت عصبی تغییر در سیستم گردش خون ، کاهش مصرف دان و کاهش رشد ازعوارض استرس در جوجه ها می باشند علاوه بر این با بروز استرس ، دستگاه لمفاوی طیور تحت تاثیر قرار گرفته تحلیل می رود و جوجه ها پاسخ مناسبی به واکسیناسیون نخواهند داد استرس به از دست رفتن وزن بدن کاهش جذب مواد مغذی از بخش انتهایی روده کوچک افزایش ذخیره چربی و کاهش ذخیره پروتئین ، کاهش تولیدپادتن و تعداد سلول های لمفاوی منجر می گردد حال چگونه میتوان استرس راکاهش داد تحقیقات نشان داده است که استفاده از محلول الکترولیت و مولتی ویتامین در آب آشامیدنی جوجه هایی که درمعرض استرس حمل نقل و حرارتی بودند باعث بهبود عملکرد و کاهش تنش های حاصل از استرس می شود.


ویتامین D3 موجود دراین محلول درتنظیم عمل سلول های ایمنی بدن نقش مهمی را ایفا می کند علاوه بر این وجود ویتامین D3 به معدنی شدن واستحکام استخوان نیز کمک بزرگی خواهد نمود ویتامین E جهت رشد جوجه ها به ویژه برای به حداکثر رسیدن واکنش ایمنی بدن مفید است در خصوص ویتامین K و احتمال کمبود آن اضافه کردن این ویتامین در این دوره به ویژه در روزهای اولیه پرورش می تواند سودمند باشد در این مقطع هنوز جمعیت میکروارگانیسم های روده توسعه نیافته بنابراین جوجه ها به ویتامین K کمی دسترسی دارند اضافه کردن این ویتامین علاوه بر تقویت سیستم ایمنی بر تکامل بافت استخوانی نیز موثر می باشد تجویز ویتامین C در آب آشامیدنی جوجه هایی که تحت شرایط استرس حمل و نقل استرس حرارتی و یا بیماری قرار گرفته اند مفید واقع خواهد شد زیرا در این شرایط نیاز متابولیسمی به ویتامین C افزایش یافته در عین حال باعث بالا بردن مقاومت سیستم ایمنی بدن می گردد. نتایج تحقیقات صورت گرفته نشان داد که در جوجه های در معرض استرس شدید حمل و نقل میزان اسید آسکوربیک غده فوق کلیوی درعرض 10 دقیقه تخلیه شده و کاهش شدید اسید آسکوربیک در انها دیده می شود اضافه نمودن مکمل ویتامین اسید آسکوربیک به آب آشامیدنی باعث ذخیره مجدد آن در غده فوق کلیوی می گردد. الکترولیت ها از نظر تغذیه و فیزیولوژی جایگاه خاصی دارند وعلت آن وجود انواع ذرات یونی در مایعات مختلف بدن پلاسما ، مایع درون سلولی ، مایع بین بافتی ، ادرار و ... می باشد به منظور کاهش اثرات ناشی از استرس حمل ونقل اضافه کردن الکترولیت ها به آب آشامیدنی مفید خواهد بود . الکترولیت ها می توانند به طور معنی داری ، PH خون ، فشار Co2 و HCO را در طیور تغییر دهند و در صورت اختلال در تعادل اسید وباز می توان با استفاده از الکترولیت های مایع این اختلالات را بر طرف کرد نقش الکترولیت ها را می توان به صورت زیر خلاصه کرد :


تنظیم فشار اسمزی و تعادل اسید و باز ، انتقال امواج عصبی ، کمک به جذب منوساکاریدها ، اسیدهای آمینه و نمک های صفراوی ، شرکت در سیستم انتقالی سلولی و شرکت در سیستم های هورمونی .


نتیجه گیری


تاخیر در دسترسی کامل به آب و دان ، بر وزن و عملکرد آینده جوجه ها ، تاثیر دارد . استفاده از جیره آغازین استاندارد متناسب با نیازهای جوجه از روز اول پرورش همراه با ترکیبات حمایتی ( آب شکر ، مولتی ویتامین و الکترولیت ) نقش مهمی در دستیابی به نتایج مطلوب خواهد داشت .

 

[Eng.probe]

ارزیابی و مدلسازی اثرات برخی عوامل تغذیه¬ای بر شاخص عملکرد جوجه های گوشتی

ارزیابی و مدلسازی اثرات برخی عوامل تغذیه¬ای بر شاخص عملکرد جوجه های گوشتی

ارزیابی و مدلسازی اثرات برخی عوامل تغذیه¬ای بر شاخص عملکرد جوجه های گوشتی

​

شبکه های عصبی مصنوعی از نوع GMDH برای پیش بینی شاخص عملکرد جوجه های گوشتی به عنوان متغیر وابسته (خروجی ) ،...



شبکه های عصبی مصنوعی از نوع GMDH برای پیش بینی شاخص عملکرد جوجه های گوشتی به عنوان متغیر وابسته (خروجی ) ، بر پایه هفت فاکتور شامل سطح پروتئین خام ، انرژی قابل متابولیسم ، نسبت انرژی به پروتئین ، متیونین ، لایزین ، نسبت انرژی به متیونین و نسبت انرژی به لایزین به عنوان متغیر مستقل (ورودی ها) ، با بهره گرفتن از داده های مربوط به 52 دوره در 10 واحد پرورش جوجه گوشتی در سه سن (21-0، 21-42، 42- پایان دوره )، مورد استفاده قرار گرفت. در این راه الگوریتم ژنتیک برای دو منظور بکار گرفته شد. نخست به عنوان روشی نوین در بدست آوردن ساختار بهینه سازی معادلات چند جمله ای شاخص عملکرد بر اساس ورودی های تحت بررسی . از روش تجزیه مقادیر منفرد برای بدست آوردن ضرایب معادلات چند جمله ای استفاده گردید. پس از آموزش شبکه با توجه به ساختار شبکه ، معادلات چند جمله ای مربوط به ارتباط کمی فاکتورهای ورودی و شاخص عملکرد به صورت ترکیب معادلات درجه دوم و یافتن معادله نهایی برای شاخص عملکرد ، بدست آمد. برای بررسی توانایی
پیش بینی شبکه های عصبی ، داده های آزمایشی به دو گروه آموزش دهنده و آزمون کننده شبکه تقسیم و مقادیر ضریب تعیین (R2) میانگین توان دوم خطا(MSE) ، میانگین مطلق درصد خطا (MAPE) و با یاس مربوط به مدل و آزمون محاسبه گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که مدلسازی شاخص عملکرد با استفاده از شبکه های عصبی تکامل یافته از نوع GMDHبصورت مطلوب و خطای کم در پیش بینی قابل انجام است. الگوریتم ژنتیک نیز برای طراحی ساختار بهینه شبکه های عصبی بسیار موفقیت آمیز عمل نموده و موجب رسیدن به پاسخ های مطلوب گردید. نتایج بهینه سازی توسط الگوریتم ژنتیک برای بیان مقادیر بهینه عوامل تغذیه ای به هدف دست یابی به بالاترین عملکرد در مقایسه با پیشنهادهای چندپژوهش پیشین مطلوب بوده و نشان میدهد که این روش بهینه سازی میتواند برای پیداکردن وضعیت بهینه ورودیها (عوامل تغذیه ای ) و خرجی (PI) مورد استفاده قرار گیرد.

 

[Eng.probe]

اثر مدت فرآيند حرارتي خشك دانه كامل سويا و سطوح مختلف مصرف بر روي عملكرد جوجه هاي گوشتي نر

اثر مدت فرآيند حرارتي خشك دانه كامل سويا و سطوح مختلف مصرف بر روي عملكرد جوجه هاي گوشتي نر

اثر مدت فرآيند حرارتي خشك دانه كامل سويا و سطوح مختلف مصرف بر روي عملكرد جوجه هاي گوشتي نر

​

اين تحقيق ب منظور بررسي اثر زمان اعمال فرآيند حرارتي بر روي دانه كامل سويا در سطوح مختلف مصرف جيره در مقايسه با جيره‌اي بر اساس مقدار معادل كنجاله سويا و روغن بر روي عملكرد جوجه‌هاي گوشتي نر انجام شد.



اين تحقيق ب منظور بررسي اثر زمان اعمال فرآيند حرارتي بر روي دانه كامل سويا در سطوح مختلف مصرف جيره در مقايسه با جيره‌اي بر اساس مقدار معادل كنجاله سويا و روغن بر روي عملكرد جوجه‌هاي گوشتي نر انجام شد. براي انجام اين ازمايش از 432 قطعه جوجه خروس گوشتي از سويه راس 308 در قالب 9 تيمار با 4 تكرار استفاده شد. كه در هر تكرار 12 قطعه جوجه خروس به طور تصادفي قرار داده شدند. در اين طرح از آزمايش فاكتوريل با طرح پايه بلوك كامل تصادفي استفاده شدو جوجه‌ها با 4 نوع سويا در دو سطح مصرف در جيره با تيمار شاهد در سن 49-21 روزگي مورد مقايسه قرار گرفتند. فرآيند حرارتي در آون‌هاي معمولي آزمايشگاهي د ردماي 150 درجه سانتي‌گراد و در زمان مذكور اعمال گرديد. جيره‌هاي مذكور از لحاظ مقدار انرژي ، پروتئين و ساير مواد مغذي يكسان بودند. نتايج نشان داد كه اعمال فرآيند حرارتي تاثير معني‌داري بر وزن بدن جوجه‌ها مصرف خوراك و ضريب تبديل غذايي در سن 42 روزگي و 49 روزگي داشته است. كه اين امر به دليل تخريب فاكتورهاي ضد تغذيه‌اي موجود در دانه خام و افزايش قابليت دسترسي مواد مغذي دانه مي‌باشد. همچنين مشاهده شد كه سطح مصرف 20 درصد در مقايسه با سطح مصرف 47 درصد نتايج بهتري را در مورد صفات فوق نشان داد.

 

[Eng.probe]

بررسي اثر تطابق حرارتي با استفاده از مكمل ويتامين C و E بر رشد جوجه هاي گوشتي تحت شرايط تنش گرمائي

بررسي اثر تطابق حرارتي با استفاده از مكمل ويتامين C و E بر رشد جوجه هاي گوشتي تحت شرايط تنش گرمائي

بررسي اثر تطابق حرارتي با استفاده از مكمل ويتامين C و E بر رشد جوجه هاي گوشتي تحت شرايط تنش گرمائي







​

دماي زياد محيط اثرات مضري بر روي مصرف خوراك، وزن زنده و بازده خوراكي دارد. در اين آزمايش از 576 جوجه نژاد راس براي ارزيابي اثر شرايط اوليه دمايي همراه با اضافه كردن مكمل هاي ويتاميني سي و اي در شرايط تنش گرمايي استفاده شد.



دماي زياد محيط اثرات مضري بر روي مصرف خوراك، وزن زنده و بازده خوراكي دارد. در اين آزمايش از 576 جوجه نژاد راس براي ارزيابي اثر شرايط اوليه دمايي همراه با اضافه كردن مكمل هاي ويتاميني سي و اي در شرايط تنش گرمايي استفاده شد. در ابتدا جوجه ها به دو گروه نرمال و آزمايش تقسيم شده و گروه دوم در سن 5 روز تنش حرارتي اوليه 48 ساعتي را تحمل كردند. همه جوجه ها تا 35 روزگي تحت شرايط نرمال پرورش داده شدند. روز 34 مكمل هاي ويتاميني به جوجه ها داده شد و تا پايان دوه ادامه داشت. در دو هفته پاياني تمام جوجه ها در شرايط تنش گرمايي چرخه اي قرار داده شد. پس از پايان دوره تنش، كاهش وزن با رشد جبراني برطرف شد. شرايط تنش در 5-6 روزگي و مكمل هاي ويتاميني سي و اي منجر به بهبود عملكرد جوجه ها شد و طي تنش گرمايي مكمل ويتامين اثر محافظت كننده بالقوه اي بر عملكرد جوجه هاي گوشتي داشت

 

[Eng.probe]

ارزش غذايي پودر ضايعات ميگودر تغذيه مرغ گوشتي

ارزش غذايي پودر ضايعات ميگودر تغذيه مرغ گوشتي

ارزش غذايي پودر ضايعات ميگودر تغذيه مرغ گوشتي



​

هدف از اين آزمايش شناسايي تركيبات شيميايي ضايعات ميگو بررسي ارزش غذايي آنها و مطالعه امكان استفاده از اين ضايعات به جاي پودر ماهي در جيره غذايي جوجه هاي گوشتي بوده است .



تجزيه شيميايي ضايعات ميگو نشان داد كه اين ماده به ترتيب حاوي 54 ، 3 ، 845/2 ،9/18 ،27/24 و 25/10 درصد پروتئين خام ، كلسيم ، فسفر،كيتين، خاكسترو چربي بوده است . براي مشخص كردن مناسب ترين سطح جايگزيني پودر ضايعات ميگو به جاي پودر ماهي و بررسي ارزش بيولوژيكي اين پودر بر رشد جوجه هاي گوشتي طي يك آزمايش تغذيه اي در قالب طرح كاملا تصادفي با 360 قطعه جوجه گوشتي از 21 روزگي سن تا 56 روزگي تحت 6 تيمار و 4 تكرار 20 ،40 ،60 ، 80 و 100 % پودر ضايعات ميگو جايگزين معادل پروتئين پودر ماهي محتواي جيره شاهد گرديد . در پايان نتايج آزمايش اختلاف معني داري بين ميانگين وزن زنده در گروههاي مختلف جايگزيني پودر ميگو به جاي پودر ماهي بود با گروه شاهد نشان نداد . بيشترين افزايش وزن زنده مربوط به گروه 40 % جايگزيني پودر ضايعات ميگو به جا پودر ماهي بود كه اين تيمار بطور معني داري از تيمار 100 % جايگزيني پودر ميگوبه جاي پودر ماهي افزايش وزن بيشتري داشت . ميانگين مصرف دان و ضريب تبديل غذايي را تيمار 40 % جايگزيني پودر ميگو به اي پودر ماهي نشان داد . نتايج تجزيه لاشه جوجه هاي بازده سينه و درصد چربي شكمي وجود ندارد . نتايج كلي اين آزمايش دلالت دارد بر اينكه پودر ضايعات ميگو جايگزيني مناسبي براي پودر ماهي بوده و از ارزش غذايي مناسبي براي تغذيه جوجه هاي گوشتي برخوردار مي باشد .

 

[Eng.probe]

اثر بتاگلوکاناز و ويرجينيامايسين در جيره بر پايه جو بر عملکرد و قابليت هضم مواد مغذي در جوجه هاي گوشتي

اثر بتاگلوکاناز و ويرجينيامايسين در جيره بر پايه جو بر عملکرد و قابليت هضم مواد مغذي در جوجه هاي گوشتي

اثر بتاگلوکاناز و ويرجينيامايسين در جيره بر پايه جو بر عملکرد و قابليت هضم مواد مغذي در جوجه هاي گوشتي



​

به منظور بررسي اثر بتاگلوکاناز و ويرجينيامايسين در جيره بر پايه جو بر عملکرد و قابليت هضم مواد مغذي در جوجه هاي گوشتي، آزمايشي با 720 قطعه جوجه گوشتي يکروزه از سويه راس انجام شد.



به منظور بررسي اثر بتاگلوکاناز و ويرجينيامايسين در جيره بر پايه جو بر عملکرد و قابليت هضم مواد مغذي در جوجه هاي گوشتي، آزمايشي با 720 قطعه جوجه گوشتي يکروزه از سويه راس انجام شد. در اين طرح جهت جايگزيني جو بجاي ذرت، جو در4 سطح(صفر، 25، 50 و 75 درصد) جايگزين ذرت شد. آنتي بيوتيک به ميزان 30 گرم و آنزيم به ميزان 1000 واحد مورد استفاده قرار گرفت. 16 تيمار آزمايشي در سه تکرار و در هر تکرار 15 قطعه جوجه گوشتي به مدت 42 روز در قالب طرح کاملاً تصادفي به روش فاکتوريل(4×2×2) به جوجه ها داده شد. اضافه وزن و مصرف خوراک در پايان هر دوره آزمايش اندازه‌گيري و ضريب تبديل غذايي محاسبه شد. قابليت هضم مواد مغذي و انرژي قابل هضم جيره‌ها نيز از روش نمونه‌گيري ايلئوم انجام شد. نتايج نشان داد، با افزايش سطح جو ميزان افزايش وزن با افزايش سطح جو در جيره، کاهش معني داري نشان داد. مصرف آنزيم و آنتي بيوتيک، باعث افزايش معني دار(05/0 > p ) اضافه وزن شد. با افزايش سطوح جو، ضريب تبديل غذايي نسبت به گروه شاهد افزايش معني داري داشت در صورتيکه آنزيم و آنتي بيوتيک باعث بهبود ضريب تبديل غذايي شدند (05/0 > p ). بيشترين تأثير در کاهش مقدار درصد روده در اثر مصرف آنتي بيوتيک ايجاد شد(05/0 > p ). چربي محوطه بطني سطح در 75 درصد جو جايگزين شده با ذرت کاهش معني دار يافت(05/0 > p )، و تيمارهاي حاوي آنزيم نسبت به ساير تيمارها داراي چربي محوطه بطني بيشتري بودند(05/0 > p ). سطوح جايگزيني جو اثري بر درصد لاشه نداشت ولي اضافه نمودن آنتي بيوتيک باعث افزايش(05/0 > p )، درصد لاشه گرديد. با افزايش سطح جو قابليت هضم ايلئومي نيتروژن کاهش يافت (05/0 > p )، همچنين آنزيم باعث افزايش قابليت هضم ايلئومي نيتروژن نسبت به ساير تيمارها گرديد(05/0 > p ). نتايج نشان داد که افزودن آنزيم مي تواند باعث بهبود قابليت هضم ايلئومي چربي گردد(05/0 > p ). همچنين افزايش سطوح جو باعث کاهش قابليت هضم انرژي گرديد(05/0 > p )، با افزودن آنتي بيوتيک قابليت هضم انرژي افزايش يافت(05/0 > p ). نتايج کلي اين طرح نشان داد که استفاده از آنزيم در سطوح 50 و 75 درصد جوي جايگزين شده با ذرت نتايج معني¬داري را نسبت به دو سطح ديگر جو مي دهد بطور کلي از تمام صفات مورد اندازه گيري نشان دادند که که تيمار حاوي آنزيم و آنتي بيوتيک باهم داراي اختلاف معني داري از لحاظ آماري با تيمار حاوي آنزيم و يا آنتي بيوتيک بطور جداگانه نداشت، پس مي توان اين تيمار را به راحتي استفاده کرد. نتايج نشان داد که مصرف توأم جو با آنزيم و آنتي بيوتيک جايگزين مناسبي براي ذرت بود.

 

[Eng.probe]

بررسي اثرات مواد ضدمغذي موجود در دانه غلات (پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي) بر قابليت دسترسي انرژي و مواد مغذي در جيره جوجه هاي گوشت

بررسي اثرات مواد ضدمغذي موجود در دانه غلات (پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي) بر قابليت دسترسي انرژي و مواد مغذي در جيره جوجه هاي گوشت

بررسي اثرات مواد ضدمغذي موجود در دانه غلات (پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي) بر قابليت دسترسي انرژي و مواد مغذي در جيره جوجه هاي گوشتي



​

اين تحقيق براي ارزيابي چند واريته جو بدون پوشينه از نظر ارزش غذايي براي طيور و براي بررسي تاثير محتواي پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي آن بر قابليت دسترسي به انرژي و قابليت هضم مواد مغذي جيره انجام شد.



اين تحقيق براي ارزيابي چند واريته جو بدون پوشينه از نظر ارزش غذايي براي طيور و براي بررسي تاثير محتواي پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي آن بر قابليت دسترسي به انرژي و قابليت هضم مواد مغذي جيره انجام شد. در آزمايش اول هشت واريته جو بدون پوشينه از نظر تركيبات شيميايي و انرژي قابل متابوليسم آزمايش شدند. بررسي همبستگي بين تركيبات شيميايي و انرژي قابل متابوليسم نشان داد كه بين انرژي قابل متابوليسم و مقدار پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي ارقام مورد مطالعه همبستگي بالا و منفي وجود دارد. اين همبستگي باعث برقراري رابطه بين انرژي قابل متابوليسم و محتواي پلي ساكاريدهاي غير نشاسته اي محلول آن شد. همبستگي بين الياف خام و پلي ساكاريدهاي غير نشسته اي محلول معني داربود و رابطه بين اين دو ارقام جو مورد مطالعه وجود داشت.

در آزمايش دوم اثر پلي ساكاريدهاي غيرنشاسته اي بر قابليت هضم مواد مغذي جيره، فلورميكروبي دستگاه گوارش، مرفولوژي روده كوچك، سيستم ايمني و عملكرد مطالعه شد.

 

[Eng.probe]

مقايسه اثر پروبيوتيك و آنتي بيوتيك بر عملكرد و سيستم ايمني جوجه هاي گوشتي

مقايسه اثر پروبيوتيك و آنتي بيوتيك بر عملكرد و سيستم ايمني جوجه هاي گوشتي

مقايسه اثر پروبيوتيك و آنتي بيوتيك بر عملكرد و سيستم ايمني جوجه هاي گوشتي
​

​

به منظور مقايسه اثر پروبيوتيك وآنتي بيوتيك به جيره غذايي بر عملكرد و سيستم ايمني جوجه هاي گوشتي تعداد 400 قطعه جوجه گوشتي يك روزه نر از سويه تجاري راس به طور تصادفي به 4 گروه تقسيم گرديدند



به منظور مقايسه اثر پروبيوتيك وآنتي بيوتيك به جيره غذايي بر عملكرد و سيستم ايمني جوجه هاي گوشتي تعداد 400 قطعه جوجه گوشتي يك روزه نر از سويه تجاري راس به طور تصادفي به 4 گروه تقسيم گرديدند به طوري كه هرگروه شامل 4 تكرار 25 قطعه اي بود . جوجه هاي يك گروه به عنوان گروه شاهد با جيره غذايي فاقد هرگونه آنتي بيوتيك و داروي ضدكوكسيديوزي تغذيه شدند. نتايج حاصل از تحقيق نشان دادند كه در دوره آغازين رشد وكل دوره افزودن آنتي بيوتيك ويرجينيامايسين به جيره غذايي درمقايسه با گروه شاهد و گروه مصرف كننده 05/0 درصد پروبيوتيك موجب افزايش وزن بدن گرديد .

 

[Eng.probe]

بررسی اثر سطوح مختلف سبوس برنج خام وعمل آوری شده بر عملکرد جوجه های گوشتی

بررسی اثر سطوح مختلف سبوس برنج خام وعمل آوری شده بر عملکرد جوجه های گوشتی

بررسی اثر سطوح مختلف سبوس برنج خام وعمل آوری شده بر عملکرد جوجه های گوشتی




​

دو آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سبوس برنج خام وعمل آوری شده بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام گرفت . در آزمایش اول تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به مدت 42 روز روی بستر پرورش یافتند. یک جیره ذرت – سویا به عنوان تیمار شاهد و جیره های حاوی سطوح 10 و 15 درصد سبوس برنج با و بدون عمل آوری با اسید استیک برای هر یک از دوره های آغازین (0 تا 21 روزگ ) و پایانی (22 تا 42 روزگی ) تهیه شدند



دو آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سبوس برنج خام وعمل آوری شده بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام گرفت . در آزمایش اول تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به مدت 42 روز روی بستر پرورش یافتند. یک جیره ذرت – سویا به عنوان تیمار شاهد و جیره های حاوی سطوح 10 و 15 درصد سبوس برنج با و بدون عمل آوری با اسید استیک برای هر یک از دوره های آغازین (0 تا 21 روزگ ) و پایانی (22 تا 42 روزگی ) تهیه شدند بنابراین 5 تیمار آزمایشی وجود داشت که به هریک 4 تکرار متشکل از 25 قطعه جوجه گوشتی (بصورت مخلوط دو جنس) اختصاص یافت. در آزمایش دوم تعداد 784 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به مدت 42 روز روی بستر پرورش یافتند. 7 تیمار آزمایشی شامل جیره شاهد و جیره های حاوی سطوح 7 ، 14 و 21 درصد سبوس برنج با و بدون عمل آوری با اسید استیک برای هریک از دوره های آغازین (0 تا 21 روزگی ) و پایانی (22 تا 42 روزگی ) بر اساس توصیه انجمن ملی تحقیقات آمریکا با نسبت های مساوی از نظر انرژی و پروتئین تهیه شدند که به هریک تعداد 4 تکرار متشکل از 28 قطعه جوجه گوشتی (مخلوط دو جنس) اختصاص یافت.نتایج حاصل از آزمایش اول نشان داد اختلاف معنی داری بین تیمار شاهد با گروههای دریافت کننده سبوس برنج در افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی وجود نداشت . استفاده از سبوس برنج به طور معنی داری باعث افزایش مصرف خوراک و افزایش انرژی و پروتئین مصرفی جوجه های گوشتی شد. (p<0/05) گروه شاهد به طور معنی داری نسبت راندمان پروتیئن بالاتر و نسبت به راندمان انرژی پایین تری نسبت به گروههای دریافت کننده سبوس برنج داشت .(p<0/05) نتایج حاصل از آزمایش دوم نشان داد که سطح 21 درصدسبوس برنج خام و عمل آوری شده بطور معنی داری باعث کاهش وزن جوجه های گوشتی و افزایش ضریب تبدیل غذایی شد. (P<0/05) با افزایش سطح سبوس برنج در جیره بطور معنی داری میانگین مصرف خوراک افزایش یافت.(p<0/05) استفاده از سبوس برنج در جیره انرژی و پروتئین مصرفی جوجه های گوشتی را کاهش داد.(p<0/05) با افزایش سبوس برنج در جیره نسبت راندمان انرژی به طور معنی داری افزایش پیدا کرد.(p<0/05)استفاده از سطح 21 درصد سبوس برنج خام و عمل آوری شده در جیره به طور معنی داری باعث کاهش نسبت راندمان پروتیئن شد(p<0/05) براساس نتایج آزمایشات اختلاف معنی داری در ترکیب لاشه جوجه های گوشتی بین تیمارهای مختلف مشاهده نگردید. استفاده از سبوس برنج بیشتر از 14 درصد سبب کاهش عملکرد جوجه های گوشتی شد. عمل آوری سبوس برنج با اسید استیک نتوانست سبب بهبود عملکرد جوجه های گوشتی شود.

 

[Eng.probe]

بررسی اثرات سطوح مختلف جایگزینی تفاله خشک شده گوجه فرنگی با کنجاله سویا و دانه ذرت بر عملکرد و خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه

بررسی اثرات سطوح مختلف جایگزینی تفاله خشک شده گوجه فرنگی با کنجاله سویا و دانه ذرت بر عملکرد و خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه

بررسی اثرات سطوح مختلف جایگزینی تفاله خشک شده گوجه فرنگی با کنجاله سویا و دانه ذرت بر عملکرد و خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه های گوشتی



​

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف جایگزینی تفاله خشک شده گوجه فرنگی با کنجاله سویا و دانه ذرت بر عملکرد و خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه های گوشتی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (جیره غذایی) و شش تکرار بر روی 150 قطعه جوجه گوشتی نر سویه لوهمن به مدت 56 روز انجام شد. سطوح تفاله در جیره های آزمایشی شامل تیمار کنترل (صفر) ، 5 ، 10، 15 و 20 درصد بود.



به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف جایگزینی تفاله خشک شده گوجه فرنگی با کنجاله سویا و دانه ذرت بر عملکرد و خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه های گوشتی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (جیره غذایی) و شش تکرار بر روی 150 قطعه جوجه گوشتی نر سویه لوهمن به مدت 56 روز انجام شد. سطوح تفاله در جیره های آزمایشی شامل تیمار کنترل (صفر) ، 5 ، 10، 15 و 20 درصد بود. در سن 56 روزگی از هر تیمار سه پرنده به صورت تصادفی کشتار و آنالیز قطعات لاشه شامل قطعات سینه ، ران ، بال ، گردن ، سنگدان ، کبد ، قلب ، طحال، وزن و طول روده کوچک انجام شد. همچنین از قسمتهای دوازدهه ، ژژونوم و ایلئوم روده باریک آنها نمونه برداری و از لحاظ طول و ضخامت پرزها ، ضخامت لایه های عضلانی و ضخامت لایه های مخاطی و زیر مخاط مطالعه شدند.
تجزیه آماری نتایج در4 دوره سنی نشان داد که اثرات سطوح مختلف تفاله بر روی افزایش وزن در مقطع رشد و در کل دوره بسیار معنی دار بود(p<0/01) سرعت رشد در جوجه های تغذیه شده با سطوح 15 و 20% نسبت به گروه کنترل کاهش یافت . خوراک مصرفی جوجه های آزمایشی تحت تاثیر معنی دار سطوح تفاله گوجه فرنگی قرارنگرفت و روند مشخصی نیز در این مورد مشاهده نگردید. ضریب تبدیل غذایی در هیچ دوره سنی در جوجه های آزمایشی معنی دار نبود، اما درکل دوره پرورشی بررسی میانگین داده های آزمایشی نشان داد که با افزایش سطح تفاله گوجه فرنگی در جیره ضریب تبدیل افزایش می¬یابد. آنالیز داده های مربوط به تفکیک لاشه حاکی از عدم تفاوت معنی دار بین تیمارها بود. نتایج مطالعه خصوصیات هیستومورفومتریک روده نشان داد در پرندگانی که از سطوح بالای تفاله گوجه فرنگی تغذیه شده بودند در قسمت دوازدهه آنها از طول پرزها و ضخامت لایه های مخاطی و زیر مخاط بطور بسیار معنی دار ی (p<0/05) کاسته شد. صخامت پرزهادر قسمت ایلئوم این پرندگان به طور معنی دار افزایش نشان داد(p<0/05). بر اساس نتایج این تحقیق میتوان ادعا نمود که استفاده از سطوح بالاتر تفاله گوجه فرنگی (6% > فیبر جیره غذایی ) میتواند بر خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه های گوشتی تاثیر منفی بگذارد . این اثر میتواند موجب کاهش سطح جذب مواد مغذی شده و درنتیجه باعث کاهش عملکرد تولید شود.

 

[Eng.probe]

چالش­های تعیین دقیق نیازهای تغذیه­ ای طیور تحت استرس گرمایی.pdf

چالش­های تعیین دقیق نیازهای تغذیه­ ای طیور تحت استرس گرمایی.pdf

چالش­ های تعیین دقیق نیازهای تغذیه­ ای طیور تحت استرس گرمایی​

​

چکیدهتعداد عواملی که روی احتیاجات مواد مغذی طیور تحت استرس گرمایی از طریق تغییرات در متابولیسم و ​​پاسخ­های بیولوژیکی مؤثر می­باشد بسیار بیشتر از آنهایی است مواد مغذی مورد نیاز طیور را در دمای خنثی تحت تأثیر قرار می­دهد. بنابراین، خصوصیات چندگانه­ ی مواد مغذی جیره­ ای برای شدت­ های مختلف استرس حرارتی در نقاط مختلف جغرافیایی آزمایش می­شود و برای گزینه­ های مختلف مدیریتی و مبارزه با چنین شرایطی مورد استفاده قرار می­گیرند که به احتمال زیاد مورد نیاز متخصصان تغذیه­ ی طیور باشد. محدودیت­های مالی در ساختمان و تسهیلات پژوهشی مناسب جمع­­ آوری دانش و آگاهی مربوط به خصوصیات مواد مغذی در جیره­ی غذایی را برای طیور تحت استرس حرارتی محدودکرده است. بنابراین، سرمایه­ گذاری شرکت­های تجاری به میزان قابل توجهی به جمع شدن دانش موجود کمک کرده است. آگاهی و دانش احتیاجات انرژی و اسید آمینه­ی پرندگان در طی استرس حرارتی به بهترین وجه شناخته شده است، در حالیکه ویتامین­ها و مواد معدنی در میان گروه­های کم-تحقیق از مواد مغذی باقی مانده است
​

مقدمه

اکثراً لاین­های ژنتیکی مدرن طیور در اقلیم­های متعادل انتخاب شده­اند. بسط تجاری این لاین­های ژنتیکی به کشورهای گرمسیری و نیمه­گرمسیری نیاز به ارزیابی مجدد نیازهای تغذیه­ای برای عملکرد رضایت­بخش آنها در محیط­های با دمای بالا را به وجود آورده است. با اینحال، در بهترین حالت این یک تلاش تصادفی با تأکید بر تعیین غلظت انرژیی که در آن اجازه­ی تولید رضایت­بخش را در اقلیم­های گرم می­دهد، بوده است. در مقایسه­ با تلاش­های قابل توجه و اختصاص زمان و پول که روی ارزیابی و باز ارزیابی نیازهای تغذیه­ای در شرایط دمایی خنثی شده است، تعیین نیازهای تغذیه­ای در شرایط استرس گرمایی بسیار کمرنگ بوده است. با اینحال، بیشتر طیور دنیا در حال حاضر در کشورهای گرمسیر و نیمه­گرمسیر تمرکز یافته است. کمپانی­های پرورش طیور اطلاعات تکنیکی برای مشتری­های خود مهیا می­کنند که شامل توصیه­های غلظت مواد مغذی جیره برای نوع خاصی از تولید است. اخیراً، بعضی از کمپانی­ها تلاش کرده­اند که اطلاعات تغذیه­ای برای اقلیم­های گرم را آماده کنند. این اطلاعات عموماً بر اساس داده­های اقتباس­شده از فارم­های تجاری و مقاله­های مروری موقعیتی است. متأسفانه، توصیه­های موجود در خیلی از این ریویوها محدود است، که این سوال را پیش می­آورد که آیا هزینه­های مطالعات تغذیه­ای در طیور تحت استرس، ممانعت­کننده شده است که منجر به فقدان علاقه در این زمینه شده است؟ اگر چنین است، به دلیل پیشرفت­های مهمی که در متون علمی در سال­های اخیر گزارش شده است، مایه­ی تأسف خواهد بود و این بخش جغرافیایی صنعت طیور جهان، اهمیت زیادی را در سال­های اخیر به عهده گرفته است. اگرچه امکانات تحقیقی پرهزینه­ای مهیا شده است، باز هم بیشتر محققان وظیفه­شناس در تعیین دقیق نیازهای تغذیه­ای طیور در محیط­های با دمای بالا با مشکل مواجه هستند. این به این علت است که تعداد فاکتورهایی که در این احتیاجات دخیل هستند به طور قابل ملاحظه­ای بیش از آنهایی هستند که احتیاجات تغذیه­ای را در شرایط دمای نرمال دستخوش تعییرات می­کنند.

فاکتورهای مؤثر بر نیازهای تغذیه­ای رطوبت نسبی​

اگرچه تلاش زیادی در ارتباط با پاسخ طیور به دمای پیرامونی بالا انجام شده است، نقش رطوبت نسبی در تشدید یا تغییر و تبدیل این پاسخ­ها توجه کمتری را به خود اختصاص داده است. رطوبت نسبی به ندرت در متغیرهای آزمایشی وارد شده یا حتی با هدف کسب اطلاعات اندازه­گیری شده است. این چنین اطلاعاتی مهم هستند زیرا در مناطق تولید طیور دمای بالا اغلب می­تواند با دامنه­ی وسیعی از رطوبت نسبی همراه باشد، که می­تواند به طور برجسته­ای روی درجه­ی استرس گرمایی تجربه شده توسط طیور مؤثر باشد. رومیجین و لوخورست (1961) گزارش کردند که اثر زیان­بخش دماهای بالا در رطوبت­های بالا مشهودتر است. آنها گزارش کردند که مرغ­های blue north Holland حساسیت بیشتری را به شرایط دمایی بالا و رطوبتی بالا (37 درجه­ی سانتی­گراد و رطوبت نسبی 87 درصد) نسبت به جوجه­خروس­های از همان نژاد دارند و افزایش دما در این مرغان سریع­تر توسعه می­یابد. این محققین فرض کردند که این مرتبط با سطح نسبتاً وسیع­تر ناحیه­ی تاج و غبغب است که منجر به اتلاف حرارتی در جوجه­خروس­ها می­شود. ون کامپِن (1974) دریافت که در دمای بالای 30 درجه­ی سانتی­گراد اتلاف گرما توسط تاج و غبغب (ریش) مرغ­ها مهم می­شود. با اینحال، بال­ناو (1974) پیشنهاد کرد که فعالیت متابولیک بالاتر در ارتباط با تولید تخم­مرغ و تخمدان فعال در مرغ نیز به احتمال زیاد یک عامل مؤثر در پاسخ افتراقی جنس نر و ماده می­باشد زیرا سرعت سوخت و ساز ناشتا حدود 25 درصد در بدن مرغان تخمگذار نسبت به جوجه­خروس­های همان سویه بیشتر است. رومیجین و لوخورست (1961) همچنین یافتند که ماکیان با پوشش پر کم، در مقایسه با پوشش پر نرمال، توانایی بیشتری در تحمل شرایط استرس گرمایی دارند، به خاطر اینکه رطوبت نسبی بالا اثر کمتری روی تولید گرما و دمای بدن در مرغان با پوشش پر کم دارد. افزایش فعالیت­های مرتبط با افزایش بیش از حد دمای بدن در طول استرس گرمایی با رطوبت بالا می­تواند یک شرایط عدم تعادل اسیدی بازی را القا کند که در نتیجه باعث آلکالوزیس تنفسی می­شود. تیتر و همکاران (1985) نشان دادند که شروع آلکالوزیس تنفسی در پرندگانی که نفس­نفس زدن دارند و نه آنهایی که نفس­نفس نمی­زدند، مشاهده می­شود، بنابراین نیاز به درمان این شرایط با الکترولیت­ها در جیره یا آب اشامیدنی با توجه به درجه­ی استرس گرمایی متفاوت است. همیشه پیشبینی این حالت آسان نیست و شکست در استفاده از الکترولیت­ها نتایج معکوس روی تولید خواهد داشت. وقتی مرغ­های تخمگذار در دمای 31 درجه­ی سانتی­گراد در معرض افزایش رطوبت نسبی از 40 تا 60 درصد به مدت سه ماه قرار گرفتند چن و همکاران (1990) نتایج معکوس معنی­داری را در تولید تخم­مرغ، ضریب تبدبل غذایی، مرگ و میر، پوسته و کیفیت آلبومین مشاهده کردند. در یک نمونه­ی بارز آلکالوزیس تنفسی pH خون افزایش یافت و سطح دی­اکسید کربن و بیکربنات خون کاهش یافت. اثر متقابل معنی­دار بین رطوبت نسبی و تراکم قفس برای وزن تخم­مرغ، وزن پوسته با ازای واحد سطح و توده­ی پوسته­ی تخم­مرغمشاهده شد. به همین ترتیب، ساوویور و پیکارد (1987) یک مطالعه­ی منتشر نشده­ای را نقل قول کردند که به نظر می­رسد زمانی که رطوبت نسبی هوای سالن در دمای 33 درجه­ی سانتی­گراد از 30 تا 85 درصد افزایش یافته بود، وزن و کیفیت پوسته­ی تخم­مرغ و سفیده­ی آن کاهش نشان داد. با اینحال، هیچ آمار و ارقامی ارائه نشد و به نظر نویسندگان جدا کردن اثر رطوبت نسبی از در معرض قرار گرفتن طولانی­مدت در دمای 33 درجه­ی سانتی­گراد سخت بود. با اینحال، اثر رطوبت نسبی ممکن است از طریق مصرف خوراک اعمال شود. ان­جویا و پیکارد (1994) گزارش کردند که با یک سویه­ی تجاری از مرغ­ها، در آب و هوای معتدل (دمای 20 درجه­ی سانتی­گراد، رطوبت نسبی 60 درصد)، گرم و خشک (دمای 32 درجه­ی سانتی­گراد، رطوبت نسبی 40 درصد) و گرم و مرطوب (دمای 32 درجه­ی سانتی­گراد، رطوبت نسبی 90 درصد) مقدار مشابهی از انرژی قابل سوخت و ساز تا سن 18 هفتگی مصرف شد که متوسط وزن بدن مشابهی دادند. یاهاو و همکاران (1994، 1995) پاسخ­های متفاوتی را در سن 4 تا 8 هفتگی جوجه­های گوشتی و بوقلمون­ها با رطوبت نسبی 40 تا 45 درصد، 50 تا 55 درصد، 60 تا 65 درصد و 70 تا 75 درصد در دمای محیط 35 درجه­ی سانتی­گراد گزارش کردند. حداکثر نرخ رشد جوجه­های گوشتی در رطوبت نسبی 60 تا 65 درصد رخ داد و با حداقل درجه حرارت بدن و pH خون و حداکثر غلظت­های دی­اکسید کربن خون و تری­یدوتیرونین همراه بود. در مقابل، حداکثر نرخ رشد بوقلمون در کمترین رطوبت نسبی به دست آمد و با حداکثر تری­یدوتیرونین خون همراه بود. هیچ تفاوتی به علت رطوبت نسبی در درجه حرارت بدن، pH خون و یا مقادیر دی­اکسید کربن خون بوقلمون­ها مشاهده نشد. مطالعات بعدی با بوقلمون­ها در سن 4 تا 8 هفتگی، 10 تا 15 هفتگی و 13 تا 19 هفتگی نشان دادند که بوقلمون­های بالغ پاسخ­های متفاوتی به افزایش رطوبت نسبی در دمای 35 درجه­ی سانتی­گراد می­دهند. در بوقلمون­های بالغ وزن بدن و مصرف خوراک به میزان قابل توجهی کاهش یافت تنها زمانی که رطوبت نسبی به 80 تا 85 درصد رسید که احتمالاً به خاطر آن است که این پرندگان نیاز به زمان طولانی­تری برای خو گرفتن با شرایط محیطی و آب هوای جدید دارند. رطوبت نسبی هیچ تأثیری روی دمای بدن نداشت و فشار دی­اکسید کربن خون در رطوبت نسبی 70 تا 75 درصد با کاهش رطوبت نسبی 80 تا 85 درصد به اوج خود رسید.


دانلود فایل کامل مقاله : کلیک کنید

 

[Eng.probe]

تغذیه و رابطه آن با ایمنی در طیور

تغذیه و رابطه آن با ایمنی در طیور

دانلود در فایل ضمیمه شده همین پُست می باشد

 

[Eng.probe]

اهمیت آب و روش های پیشگیریاز عدم تعادل آن در طیور

اهمیت آب و روش های پیشگیریاز عدم تعادل آن در طیور

دانلود در فایل ضمیمه شده همین پُست می باشد

 

[Eng.probe]

رابطه بین مقدار نمک دان در جوجه های گوشتی

رابطه بین مقدار نمک دان در جوجه های گوشتی

دانلود در فایل ضمیمه شده همین پُست می باشد