[معماری معاصرایران]:ساختمان کتابخانه ملی ایران

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
این ساختمان بـه گونه ای طراحی و ساخته شده کـه عـلاوه بـر مدیریت، واحدهای پشتیبانی، و پارکینگ، هشت مـرکـز مهم و تخصصـی کتابداری و مجمـوعـه هـای کتاب های مرجع و غیـر مرجع چاپی، نسخـه هـای خطـی و کتاب های نادر، منابع غیرکتابی را در خود جا بدهد و قابلیت آن را داشته باشد که بتواند با تغییراتی که در حوزه فناوری – به خصوص فناوری اطلاعات- روی می دهد هماهنگ شود. همچنین ساختمان جدید ایـن امـکان را فراهم می آورد که مراکز تخصصی کتابداری بتوانند با هم در ارتباط مستقیم و تعاملی باشند.

ساختمان جدید کتابخانه ملی حدود 97000 مترمربع بنا دارد و هشت واحد در آن پیش‌بینی شده است. این ساختمان در شرایط عادی 4 میلیون جلد و در صورت استفاده از قفسه‌بندی فشرده تا 7 میلیون جلد کتاب و نشریه ادواری را در خود جای می‌دهد.

فضاهای لازم برای فعالیت کتابخانه ملی دسته بندی شده‌اند و هشت واحد در برنامه کالبدی طرح شکل گرفته است. این واحدها تقسیم‌بندی فضایی کتابخانه به شمار می‌روند که بر مبنای نوع فعالیت در یک گروه آمده‌اند و باید از لحاظ ساختمانی به یکدیگر مرتبط شوند :

واحد 1، برای فعالیتهای همگانی با 7410 متر مربع زیربنا.

واحد 2، کتابخانه پژوهشی با 16000 مترمربع زیربنا.

واحد 3، خدمات پشتیبانی اجرایی با 4560 مترمربع زیربنا

واحد 4، مدیریت خدمات ماشینی اداری و تسهیلات خاص کارمندان با 7960 مترمربع زیربنا

واحد 5، خدمات نگهداری، با 7130 مترمربع زیربنا

واحد 6، مخزنهای بسته، با 20000 مترمربع زیربنا

واحد 7، مرکز تحقیقات اسلام‌شناسی – ایران شناسی، برای 1150 استفاده کننده با 2080 مترمربع زیربنا

واحد 8، تسهیلات پارکینگ با 7000 مترمربع زیربنا

جمع زیربنای واحدها با احتساب ضریب 25% برای آمد و شد افقی و عمودی 90000 مترمربع است. در ساختمان جدید کتابخانه ملی پنج تالار مطالعه تخصصی وجود دارد:

تالار مطالعه منابع علوم و فنون

تالار مطالعه منابع و مراجع

تالار مطالعه منابع علوم اجتماعی

تالار مطالعه منابع علوم انسانی و هنر

تالار مطالعه نسخه‌های خطی‌گنجایش این تالارها بالغ بر 1500 نفر است.

براساس خواص ذاتی و ماندگار طرح و دیگر شرایط پیرامونی و معیارهای طراحی اندام بنا به صورت گسترده، فشرده و با ترکیبی از نظم و آزادی در نور و هوای این سرزمین شکل می‌گیرد و عناصر آن جای خود را در این اندام می‌یابند.

فضاهایی که مورد مراجعه مردم است به طور طبیعی در طبقه همتراز میدان و یک طبقه زیر و یک طبقه روی آن قرار می‌گیرند و چون شاخه‌های درخت یا درختانی در زیر نور در هم بافته می‌شوند.

نور افق از روزنه های حاشیه فضاها و نور خط الراسی از نورگیرهای سقفی و نور پیشانی از پنجره‌های اسپری همه این فضاها را غرق در نور می‌کند. جستجوی نور، سقف بعضی از فضاهای داخلی را که در جوار فضاهای پیرامونی با سقف کوتاه قرار دارند تا ارتفاع سه طبقه می‌رساند که یادآور تالارهای مرتفع معماری گذشته در ترکیب با شاه‌نشین‌های اطراف آن است.

مخازن همجوار تالارهای مطالعه که به روشنایی نیاز ندارند به طرف جبهه غرب که پنجره‌های گسترده را برنمی‌تابد کشیده می‌شوند. مخازن بسته مرکزی، سنگین‌ترین فضاهای طرح، زیر این فضاها قرار می‌گیرند و مرکز قفل بنا را پایین می‌آورند و برای احتراز از نور و سیلات احتمالی از حاشیه بنا دور می‌شوند.

سبک‌ترین عنصر طرح یعنی دفاتر ریاست و دفاتر خدمات اداری تا بالاترین تراز ساختمان صعود می‌کنند و بر فراز این دفاتر فضای محصور آنتنها و بشقابهای مخابراتی قرار می‌گیرند.

منبع : وبلاگ معین بهرامپور - moein-omran.blogfa.com
"به نقل از khakzad.com"












 
آخرین ویرایش:
بالا