معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
اگر شهر مالِ من بود...
در هر خیابانش ...
یک بغل فروشی...
تأسیس می کردم ...
که اگر پاییز بود ...
و نمِ باران ...
و یک دنیا برگِ زردِ ریخته از درخت ...
و یک دل که پر از دلتنگی ست...
جایی باشد برای دقیقه ای...
در آغوش کشیده شدن ...
و ثانیه ای آرامش...
و لحظه ای امنیت...
آری من اگر بودم...
به جای این همه درمانگاه و مریض خانه..
در هر خیابان ...
فقط یک بغل فروشی می زدم و تمام...
در هر خیابانش ...
یک بغل فروشی...
تأسیس می کردم ...
که اگر پاییز بود ...
و نمِ باران ...
و یک دنیا برگِ زردِ ریخته از درخت ...
و یک دل که پر از دلتنگی ست...
جایی باشد برای دقیقه ای...
در آغوش کشیده شدن ...
و ثانیه ای آرامش...
و لحظه ای امنیت...
آری من اگر بودم...
به جای این همه درمانگاه و مریض خانه..
در هر خیابان ...
فقط یک بغل فروشی می زدم و تمام...
تو همون ستاره بودی ، که به من راهو نشون داد
سرنوشت من تو بودی ، که مسیرم به تو افتاد
رو به بی راهه میرفتم ، اگه تو نمیرسیدی
اگه از اون طرف شب ، تنهاییمو نمیدیدی
سرنوشت من تو بودی ، که مسیرم به تو افتاد
رو به بی راهه میرفتم ، اگه تو نمیرسیدی
اگه از اون طرف شب ، تنهاییمو نمیدیدی
یک عروسک با موهای چتری قرمز و دامن_چین_چین ، برای یک زن هفتاد ساله هیچ جذابیتی ندارد. حتی اگر آن عروسک آرزوی هفت سالگی همان زن بوده باشد.
پسر بچه ای که برای جشن_تولد هشت سالگی اش، منتظر ماشین کنترلیِ مشکیِ پشت ویترین عباس آقا بود، با گرفتن آن ماشین در روز تولد پنجاه و هشت سالگی اش نه تنها خوشحال نمی شود، بلکه این اتفاق برایش شبیه به یک شوخی زشت و بی مزه است!
آن عروسک و آن ماشین در گذر زمان بیات می شوند... بی خاصیت می شوند.
گلی که از خشکی پژمرده، اگر تمام اقیانوس_آرام را هم به پایش بریزند، دیگر سر راست نمی کند.
همه چیز تاریخ_انقضا دارد.
تاکید می کنم... همه چیز!
مهربانی کردن هایتان را
دوست داشتن هایتان را
« دوستت_دارم » گفتن هایتان را
اگر به وقتش نگویید، اگر به وقتش نشان ندهید، بیات می شود. می شود همان شوخی زشت و بی مزه. نوشداروهایتان را قبل از مرگ به خورد سهراب های زندگی تان بدهید. قبل از آن که دیر شود. قبل از آن که بی خاصیت شود...
پسر بچه ای که برای جشن_تولد هشت سالگی اش، منتظر ماشین کنترلیِ مشکیِ پشت ویترین عباس آقا بود، با گرفتن آن ماشین در روز تولد پنجاه و هشت سالگی اش نه تنها خوشحال نمی شود، بلکه این اتفاق برایش شبیه به یک شوخی زشت و بی مزه است!
آن عروسک و آن ماشین در گذر زمان بیات می شوند... بی خاصیت می شوند.
گلی که از خشکی پژمرده، اگر تمام اقیانوس_آرام را هم به پایش بریزند، دیگر سر راست نمی کند.
همه چیز تاریخ_انقضا دارد.
تاکید می کنم... همه چیز!
مهربانی کردن هایتان را
دوست داشتن هایتان را
« دوستت_دارم » گفتن هایتان را
اگر به وقتش نگویید، اگر به وقتش نشان ندهید، بیات می شود. می شود همان شوخی زشت و بی مزه. نوشداروهایتان را قبل از مرگ به خورد سهراب های زندگی تان بدهید. قبل از آن که دیر شود. قبل از آن که بی خاصیت شود...
چو جان نهان شده،در جسم پر ملال منى
آخ که چه لذتی داره ناز چشماتو کشیدن
رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن
رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن
بـایـد از عـشـقـت بگـویـی بـا دل دیـوانـه ام
مـن بـه گـرد شـمـع مـهـرت تـا ابـد پـروانه ام
چشم بگشا جان من صبح است دستم رابگیر
تا که روشن گردد از عشق و وفایت خانه ام
مـن بـه گـرد شـمـع مـهـرت تـا ابـد پـروانه ام
چشم بگشا جان من صبح است دستم رابگیر
تا که روشن گردد از عشق و وفایت خانه ام
حال خوبی ست
گلی را دیدن و نچیدن از باغ
قامت گل نشکستن زیباست
حال خوبی ست
نسوزاندن دل…..
رسم دلدادگی و دلداری
عشق معشوق طلب کردن و عاشق ماندن
حال خوبی ست
راه رفتن ، بی چتر زیر باران امید
بخشش هدیه لبخند به لب های خموش
خیسی گونه ی احساس پس از خاطره رفتن دوست
حال خوبی ست
شنیدن با عشق
درک معنای سکوت!
فهم مفهوم نرو…
حال خوبی ست
کمی ، مشق محبت کردن
بذر امید به دل پاشیدن
حال خوبی ست
گلی را دیدن و نچیدن از باغ
قامت گل نشکستن زیباست
حال خوبی ست
نسوزاندن دل…..
رسم دلدادگی و دلداری
عشق معشوق طلب کردن و عاشق ماندن
حال خوبی ست
راه رفتن ، بی چتر زیر باران امید
بخشش هدیه لبخند به لب های خموش
خیسی گونه ی احساس پس از خاطره رفتن دوست
حال خوبی ست
شنیدن با عشق
درک معنای سکوت!
فهم مفهوم نرو…
حال خوبی ست
کمی ، مشق محبت کردن
بذر امید به دل پاشیدن
حال خوبی ست
رفتن نه به معنای رسیدن است و نه به معنای گذشتن.
نه می شود نامش را بگذاری سفر و نه می توانی بگویی که کسی که رفت دیگر بر نمی گردد.
نه می توانی انتظار آمدنش را نکشی و نه می توانی امیدی به شنیدن دوباره صدای قدم هایش داشته باشی.
تنها می دانی کسی که رفتنی می شود انگار پا به جاده یک طرفه ای گذاشته که اگر دور بزند شاید تاوان سنگینی پیش رویش باشد. تاوانی به سنگینی دلی که در هر لحظه از نبودنش شکسته و آرام نگرفته است.
رفتن گاهی یعنی از خاطرت ببری خیلی چیز ها را. خیلی سنگفرش هایی که با قدم های سرخوشت شناختی و یا چیز هایی که به امید آمدن روز مبادا کنار گذاشتی.
یعنی خاطراتی که ثبت شدند تا فراموشی را سخت کنند و بلای جانت در روزهای انتظار شوند.
می دانم آسان نیست بین رفتنی شدن و ماندن یکی را انتخاب کنی
اما نمی دانم چرا آدم ها هر بار که میان این دو مردد می شوند تمام بی قراری ها را به جان می خرند
و قرار را بر رفتن می گذارند.
راستی، چرا آدم ها همیشه رفتنی اند
نه می شود نامش را بگذاری سفر و نه می توانی بگویی که کسی که رفت دیگر بر نمی گردد.
نه می توانی انتظار آمدنش را نکشی و نه می توانی امیدی به شنیدن دوباره صدای قدم هایش داشته باشی.
تنها می دانی کسی که رفتنی می شود انگار پا به جاده یک طرفه ای گذاشته که اگر دور بزند شاید تاوان سنگینی پیش رویش باشد. تاوانی به سنگینی دلی که در هر لحظه از نبودنش شکسته و آرام نگرفته است.
رفتن گاهی یعنی از خاطرت ببری خیلی چیز ها را. خیلی سنگفرش هایی که با قدم های سرخوشت شناختی و یا چیز هایی که به امید آمدن روز مبادا کنار گذاشتی.
یعنی خاطراتی که ثبت شدند تا فراموشی را سخت کنند و بلای جانت در روزهای انتظار شوند.
می دانم آسان نیست بین رفتنی شدن و ماندن یکی را انتخاب کنی
اما نمی دانم چرا آدم ها هر بار که میان این دو مردد می شوند تمام بی قراری ها را به جان می خرند
و قرار را بر رفتن می گذارند.
راستی، چرا آدم ها همیشه رفتنی اند
چه کسی می گوید نمی شود دنیا را در یک شهر، در یک خانه، کنار یک نفر داشت
پس چطور این همه سال تمام دنیای من همین دیوار ها و طاق ها بود!!
سخت نیست…
آن هم وقتی هم نفس کسی بوده باشی که وقتی با او کنار کتابخانه اش می نشستی خلاصه تمام کتاب ها را با ذوق و شوق برایت می گفته.
از همه چیز و همه جا برایت حرف داشته.
از ساده ترین اختراعات بشر گرفته تا عجیب ترین شهر های دنیا.
همه چیز هم از همان شب سرد زمستان، زمان آغاز قصه مان، شروع شد…
که گفتی دوست داری آن شهر قطبی را ببینی که در آن مردن ممنوع است!
که گفتی تو هم حق نداری بمیری
پس چطور این همه سال تمام دنیای من همین دیوار ها و طاق ها بود!!
سخت نیست…
آن هم وقتی هم نفس کسی بوده باشی که وقتی با او کنار کتابخانه اش می نشستی خلاصه تمام کتاب ها را با ذوق و شوق برایت می گفته.
از همه چیز و همه جا برایت حرف داشته.
از ساده ترین اختراعات بشر گرفته تا عجیب ترین شهر های دنیا.
همه چیز هم از همان شب سرد زمستان، زمان آغاز قصه مان، شروع شد…
که گفتی دوست داری آن شهر قطبی را ببینی که در آن مردن ممنوع است!
که گفتی تو هم حق نداری بمیری
#صائب_تبریزی
"یک چهره شکفته به از صد چمن گل است"
"یک چهره شکفته به از صد چمن گل است"
#هلالی_جغتایی
گفت
جای من
کجا لایق بُوَد؟
گفتم: به دل
گفت می‌خواهم
جز این جای دگر،
گفتم به چشم
گفت
جای من
کجا لایق بُوَد؟
گفتم: به دل
گفت می‌خواهم
جز این جای دگر،
گفتم به چشم
چه ابر تیره ای گرفته سینه تو راکه با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا
نمی‌شود!
#هوشنگ ابتهاج
دسته ی کاغذ بر میز در نخستین نگاه ِ آفتابکتابی مبهم
و
سیگاری خاکسترشده کنار ِ فنجان ِ چای از یاد رفته ...
بحثی ممنوع در ذهن
#احمد شاملو
چگونه دل نسپارم
به صورت تو، نگارا ؟
#اوحدی
به صورت تو، نگارا ؟
#اوحدی
خدایا مرسیعشقمو آفریدی
اوکی ، شُکر
که هستی که هستم
که مستی که مستم
به عهدی که بستم ، شُکر
آهای آدم ها حــواستون بــاشـه...
دل آدما...!!
شیشـه نیست که روی آن...!!
هــــــا کنیم...!!
.
... .
.
بعد با انگـــشت قـــ♥ ـلب بکشیم و...!!
وایسیم آب شـــدنش رو تماشــــا کنیم...!!
و کیـــــف کنیم...!!
.
.
.
رو شیشه نـــازک دل آدمـــا...!!
اگـــه قلبــــــ♥ ـــی کشیدی...!!
باید مــــــــردونـه پـــــــاش وایســــتی.
دل آدما...!!
شیشـه نیست که روی آن...!!
هــــــا کنیم...!!
.
... .
.
بعد با انگـــشت قـــ♥ ـلب بکشیم و...!!
وایسیم آب شـــدنش رو تماشــــا کنیم...!!
و کیـــــف کنیم...!!
.
.
.
رو شیشه نـــازک دل آدمـــا...!!
اگـــه قلبــــــ♥ ـــی کشیدی...!!
باید مــــــــردونـه پـــــــاش وایســــتی.
سرگشته محضیم
و در این وادی حیرت،
عاقل تر از آنیم
که دیوانه نباشیم...
"اخوان ثالث"
و در این وادی حیرت،
عاقل تر از آنیم
که دیوانه نباشیم...
"اخوان ثالث"
می شود بدون تو هم خوب بود،
می شود دل کند از تو،
می شود خاطرات را به دست باد داد،
می شود دیگر برای آن چشم ها نمرد،
می شود خوشحال بود،
بازهم خندید،
می شود شب های دلتنگی را سر کرد،
می شود تنهایی هم زیر باران قدم زد،ولی دوباره عاشق شدن،
نمی شود که نمی شود...
می شود دل کند از تو،
می شود خاطرات را به دست باد داد،
می شود دیگر برای آن چشم ها نمرد،
می شود خوشحال بود،
بازهم خندید،
می شود شب های دلتنگی را سر کرد،
می شود تنهایی هم زیر باران قدم زد،ولی دوباره عاشق شدن،
نمی شود که نمی شود...