مشاعره از اون طرف

mahboobeyeshab

عضو جدید
کاربر ممتاز

چراغان است
لبم
که بی‌صدا
پایین می‌آید
پلَکان چشم‌هایت را....:gol:
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ
ای هیچ به گرد ما ازین بیش مپیچ
 

mahboobeyeshab

عضو جدید
کاربر ممتاز

چه جاي ماه ،
كه حتي شعاع فانوسي
درين سياهي جاويد كورسو نزند
به جز قدمهاي عابران ملول
صداي پاي كسي
سكوت مرتعش شهر را نمي شكند
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
تا روی چو ماه تو ببینم
روحم زتنم همی کند کوچ
 

Rtin

عضو جدید
حال من چون در نمی آید به نطق
شرح حالم اشک خونین من است
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
من از سلاح جنگ به تنگ آمدم کنون
طرد است آن سلاح بگیرید این صلاح
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
در زندگی نیامدی روزی به پرسشم
مردم کنون به فاتحه بهر خدا بیا
 

Rtin

عضو جدید
پروانه سوخت,شمع فرو مرد و شب گذشت
ای وای من که قصه دل ناتمام ماند
 

Erris

عضو جدید
ای آنکه بیش می طلبی بیش میشوی


کم گوی کم بنوش کمین باش و کم بخسپ
 
  • Like
واکنش ها: Rtin

Rtin

عضو جدید

ز بس ماندیم در کنج قفس گر باغبان روزی

کند ما را رها ره نیست جز کنج قفس ما را
 

Erris

عضو جدید
افتاده ام به دام دو گیسوی او هنوز
دارم به سر هوای سر کوی او هنوز
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
زیباتر از این چیست که پروانه بسوزد
شمعی به طواف آمده پرپر زدنش را
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
دلخوشم با خاطرات هر شب تو روز ها
بی تو دارم با دل خود ماجرایی روز و شب
 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
جمالت آفتاب هر نظر باد

ز خوبی روی خوبت خوبتر باد
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
خشت اول چون نهد معمار کج
تا ثریا می رود دیوار کج
 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
غلام همت آنم که باشد

چو حافظ بنده و هندوی فرخ
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
بارید برگ برگ
با ضربه ی تگرگ
در انتظار نم نم باران درختِ باغ
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
غلام همت آنم که باشد

چو حافظ بنده و هندوی فرخ

بر موج دوریت
سوارم کردی و رفتی
حالا که غرق شدم
می گیری ام سراغ

من هستِ هستی ات
بیرون شهر در جستجوی میوه ی لبانت
و تو گم در عطر گلها
در شکوفه های درحتان باغ
 

elnaz66

عضو جدید
دردی و تبی که برده بود از تو شکیب

چون از تو جدا گشت مرا گشت نصیب

صد شکر که بر خلاف دیدار رخت

درد تو نصیب جان من شد نه رقیب


فرخ خراسانی
 

shoonisht

عضو جدید
کاربر ممتاز
دردی و تبی که برده بود از تو شکیب

چون از تو جدا گشت مرا گشت نصیب

صد شکر که بر خلاف دیدار رخت

درد تو نصیب جان من شد نه رقیب


فرخ خراسانی


گدایان بهر روزی طفل خود را کور می خواهند ------------------------ طبیبان ، جملگی خلق را رنجور می خواهند
تمام مرده شویان راضیند بر مردن مردم ---------------------- بنازم به مطربان که خلق را مسرور می خواهند .


 

Sahar Gh

عضو جدید
کاربر ممتاز
هر کجا شاخه گلی همرنگ خون روید ز آب
کشته ی عشقیست مدفون،از مزار ما مپرس
 

elnaz66

عضو جدید
جان من گاهی سخن کن زان لب و کامی بده

ور سخن با عاشقان حیف است دشنامی بده !
 

gh_engineer

عضو جدید
کاربر ممتاز
چرا همی​شکنی جان من ز سنگ دلی
دل ضعیف که باشد به نازکی چو زجاج
 

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
من بی تو هیچ هیچبا خاطرات خسته هم آغوش می شوم در انزوای پیچ
 

Similar threads

بالا