چاودار زراعی (Secale cereale L.) گیاه یکساله ای است که جهت تغذیه انسان و دام استفاده می شود. علاوه بر آن امروزه در نظام های مدیریت تلفیقی علفهای هرز به دلیل خواص آللوپاتی (دگرآسیبی) به عنوان گیاه پوششی نیز استفاده می گردد. تحمل زیاد این گیاه به شرایط نامساعد محیطی نظیر تنش خشکی و سرما به همراه انعطاف زیاد در رشد و ظرفیت تولید بذر بالا باعث شده تا در بسیاری از مناطق سرد و معتدل به عنوان علف هرز کلیدی غلات پائیزه نظیر گندم مطرح گردد. در ایران نیز این گیاه به عنوان علف هرز مزارع گندم نقاط سردسیر و معتدل معرفی شده است. کانوپی متراکم، قدرت تولید پنجه بالا، ارتفاع زیاد، ویژگی دگرآسیبی، تشابهات اکولوژیک، بیولوژیک و گیاه شناسی زیاد آن با گندم سبب شده تا این علف هرز از قدرت رقابتی بیشتری نسبت به گندم برخوردار باشد.
عدم وجود علفکش انتخابی جهت کنترل این علف هرز در مزارع گندم باعث گسترش روزافزون این گیاه در دنیا و از جمله ایران شده است. به نظر می رسد که استفاده از روشهای مدیریت زراعی نظیر تناوب و افزایش توان رقابتی گیاه زراعی در مقابل این علف هرز بتواند خسارت آن را در مزارع گندم کاهش دهد. از جمله روشهایی که می تواند قدرت رقابتی گندم را در مقابل این علف هرز افزایش دهد میتوان به افزایش تراکم گندم و کاهش فاصله ردیف های کشت، کشت ارقام رقیب، کاربرد کود در زمان و مکان مناسب و زمان کشت مناسب اشاره نمود. روش های فوق در مدیریت زراعی باعث کاهش میزان بذر چاودار در بانک بذر گردیده و در دراز مدت خسارت این علف هرز را در مزارع گندم کاهش می دهد.
عدم وجود علفکش انتخابی جهت کنترل این علف هرز در مزارع گندم باعث گسترش روزافزون این گیاه در دنیا و از جمله ایران شده است. به نظر می رسد که استفاده از روشهای مدیریت زراعی نظیر تناوب و افزایش توان رقابتی گیاه زراعی در مقابل این علف هرز بتواند خسارت آن را در مزارع گندم کاهش دهد. از جمله روشهایی که می تواند قدرت رقابتی گندم را در مقابل این علف هرز افزایش دهد میتوان به افزایش تراکم گندم و کاهش فاصله ردیف های کشت، کشت ارقام رقیب، کاربرد کود در زمان و مکان مناسب و زمان کشت مناسب اشاره نمود. روش های فوق در مدیریت زراعی باعث کاهش میزان بذر چاودار در بانک بذر گردیده و در دراز مدت خسارت این علف هرز را در مزارع گندم کاهش می دهد.