raha
مدیر بازنشسته
نوشتاري بر پايداري اجتماعي در متن يك اجتماع سالم
زهرا رنجبری
چكيده
در طول تاريخ شهرنشيني ، انسان همواره در پي يافتن فرم هاي شهري و انساني جديد براي بهبود و اعتلاي كيفي زندگي خود بوده است . همانطور كه امروزه نيز در جستجوي آرمانشهر خود براي رسيدن به توسعه پايدار مي باشد . توسعه اي كه نياز هاي انسان امروزي را بي آنكه توانايي نسل هاي آينده را براي دست يافتن به آرزوها و نيازهايشان از بين ببرد ، برآورده كند. در سال هاي اخير و با توجه به ويژگي هاي جوامع انساني و شهري ، از جمله روند روز افزون جمعيت و تراكم شهرنشيني بويژه در مقياس جوامع بزرگتر و كلان شهرها ، توجه به معماري انسانگرا به عنوان توليدي كه بايد پاسخگوي نيازهاي انسان در ابعاد مختلف باشد ، منجر به شكل گيري رويكردهاي جديدي شد كه با عنوان رويكردهاي اجتماعي شناخته مي شوند. اين رويكردها در كنار نگرشي كه توسعه پايدار به معماري دارد ، يا همان مفهوم معماري پايدار ، مي تواند منجر به شكل گيري مفهومي جديد به نام پايداري اجتماعي در معماري گردد كه در سال هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است.
مقاله حاضر تلاشي است در جهت بررسي و شناسايي جنبه هاي مختلف پايداري شهري با در نظر گرفتن نياز هاي انساني و توجه به هويت و فرهنگ ، براي دستيابي به مفهوم پايداري اجتماعي در يك اجتماع سالم.
