قانون ايمني در معادن

[morteza_420]

فصل – 1 تعاريف

1-مسؤل معدن يا سرپرست معدن:
شخصي است كه توسط دارنـده پروانـه عمليات به اين سمـت منصوب مي شود و مسـئوليـت كليه عمليات معدن را به عهده دارد .

2-مسئول فني:
طـبق ماده 66 آئين نامه اجـرائي قانـون معـادن مسئـول فني عمليات كسـي است كه اداره كليه امور فني معدن به عهده اوست و توسـط دارنده پروانه عمليـات از ميـان افراد واجـد شـرايـط انتـخاب و به وزارت صنايع و معـادن معـرفي مي شود و طبـق ماده 65 آئـين نامه اجـرائـي ضوابـط و حدود صلاحيت مسـئولين فـني معادن تا تصـويب و اصـلاح قانـون نظام مهنـدسي معـدن توسـط وزارت صنايع و معادن تعيين مي شود .

3-مسئول ايمني:
مسئول ايمني هر معدن نظارت بر ايمني عمليات معدن را به عهده داشته توسط مسئول يا سرپرست معدن به اين سمت منصوب مي شود . طبق ماده 65 آئين نامه اجرائي قانون معادن ضوابط و حدود صلاحيت مسئول ايمني از طريق وزارت كار و امور اجتماعي با هماهنگي وزارت صنايع و معادن تعيين مي شود . جانشين مسئول ايمني نيز تابع همين شرايط است .

4-مهندس ناظر:
شخصي است كه طبق ماده 69 آئين نامه اجرائي قانون معادن تعيين مي شود و از طرف وزارت صنايع و معادن مامور نظارت و كنترل عمليات معدني است.

5-پروانه اكتشاف – پروانه بهره برداري :
طبق مواد مندرج در قانون معادن و آئين نامه اجرائي آن تعريف مي شود.

6- تونل:
حفاري زيرزميني افقي يا تقريباً افقي است .

7-تونل شيب دار :
تونل هايي كه تا حدود 18 درجه شيب داشته باشند.

8- چاه مايل :
حـفاري مايـلي كه به سطـح زمين راه داشـته و داراي شـيب بين 18 درجه تا 90 درجه باشد و براي باربري مورد استفاده قرار مي گيرد.

9- چاه يا چاه قائم :
حفاري قائـم يا با شـيب 90 درجه است كه به سطـح زميـن راه داشـته باشـد و معمولاً براي باربري مورد استفاده قرار مي كيرد.

10- دويل:
حفـاري زيـرزميني شيبـدارو با سطـح مقطع نسبتاً كوچك كه معمولاً به طرف بالا خفاري مي شود و براي منظور هاي مختلف مورد استفاده قرار مي گيرد.

11- پذيرگاه:
محل توقف بارگيري و تحليه واگنها و انجام وظايف مختلف زيرزميني كه معمولاً در محل ارتباط با چاه قائم يا چاه مايل در زيرزمين احداث مي شود .

12- گالري-راهرو:
انواع حفاريهاي زيرزميني و معمولاً با طول زياد است .

13- راه مورب:
به انواع راهروهاي شيبدار راه مورب گفته مي شود .

14- بونكر:
محلي براي تخليه و انباشت سنگ مي باشد .

15- چال:
سوراخي كه در سنگ براي قرار دادن ماده منفجره حفر مي شود.

16- خرجگذاري:
قرار دادن مواد منفجره در داخل چال است .

17- فشنگ:
به هر قطعه ماده منفجره جامد (معمولاً انواع ديناميت) گفته مي شود .

18- آتشباري:
به عمليات خرج گذاري و انفجار مواد منفجره براي تخريب سنگ آتشباري گفته مي شود .

19- آتشبار:
شخصي كه مسئوليت عمليات آتشباري را به عهده دارد .

20- مواد ناريه- مواد منفجره:
موادي كه قابليت انفجار داشته و در معدن براي تخريب سنگ مورد استفاده قرار مي گيرد .

21- گاز ذغال:
گازي كه در كانسارهاي ذغال سنگ همراه با ساير هيدروكربورها وجود دارد و عمدتاً از متان تشكيل شده است . اين گاز چنانچه به نسبت معيني با هوا مخلوط شود قابليت انفجار پيدا مي كند .

22- كليه تجهيزات , دستگاهها و ماشين آلات معدني كه در اين آئين نامه از آنها نام برده شده :
مانند شاول يا بيل مكانيكي , لودر, بلدوزر, پرفراتور, گريدر, واگن , لوكوموتيو , دستگاه گمانه زني , دستگاه سيم برش , بالابر چاه , وينچ و غيره و كليه قسمتها و قطعات آنها مطابق تعاريفي است كه در متون و كتابهاي معدني آورده شده است .

 

[morteza_420]

فصل 2 - كليات

ماده 1- منظور از عمليات در اين آئين نامه كليه عمليات معدني (اعم از اكتشاف يا بهره برداري و استخراج معدن) است كه در قانون معادن و آئين نامه اجرائي قانون معادن پيش بيني شده است .

ماده 2- در كليه معادن كه داراي حداقل 25 نفر كارگر باشند , مي بايست يك نفر ذيصلاح به عنوان مسئول ايمني و يك نفر به عنـوان مسئـول بهداـشت حرقه اي به استـناد آئـين نامه كمـيته حفاظت فني و بهدلشـت كار تعيين گردد . بديهي است در معادن كمتر از 25 نفر كارگر وجود يك نفر مسئول ايمني ضروري است اما اين مسئـوليت را مي توان به مسـئول فني واگـذار كرد كه اين تعيـين صلاحيت وي به استـناد آئيـن نامه فوق الذكر خواهد بود .

ماده 3- مسئول ايمني هر معدن به عنوان ناظـر و كنترل كننـده عمليـات و انطباق دادن معدن با بندهاي مندرج در اين آئيـن نامه و ديگر آئين نامه هـاي مصـوب شورايعالي حفاظـت فني تعيين مي گردد , كه با حضور و بازرسي از معدن توصيه ها و پيشنهاد هاي خود را جهت پيشگيري و رفع خطر تذكر داده و در صورت حساسيت موضوع آن را كتـباً به مسـئولين معدن گزارش مي نمايد و در صـورت تشخيـص خطر حتمي برابر مقررات اين آئين نامه تا رفع خطر نسبت به توقف عمليـات در محل خطر اقدام نمايد

ماده - 4 كليه كارگاههاي معدني اعم از سطحي يا زير زميني لازم است در هر شيفت كاري حداقل يك بار توسـط مسئول ايمني يا جانشين وي مورد بازديد قرار گيرد .

ماده 5- قبل از شروع به كار در هر شيفت كاري مسئول ايمني معدن و جانشين او بايد از كارگاه مربوطه بازديد نمايد و پس از اطمينان از ايمن بودن آن به كارگران مجوز ورود داده شود .

ماده 6- وزارت صنايع و معادن مي بايست رونوشـت پروانه هاي اكتـشاف و بهـره بـرداري را به وزارت كار و امور اجتماعي ارسال نمايد و دارنده پروانه اكتشاف يا بهـره برداري مكلف است تـاريخ شـروع عمليـات خود را به وزارتخانه هاي صنايع و معادن و كار و امور اجتماعي (ادارات كل كار و امور اجتماعي)اطلاع دهد.

ماده 7- اكتشاف كننده يا بهره بـردار بايد مدارك مشروحـه زيـر را در سر معـدن نگهداري كرده و براي ارائه به مهندسين ناظر وزارت صنايع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتـماعي آماده داشته باشد.

• الف- پروانه اكتشاف يا پروانه بهره برداري يا كپي آنها .
  ب- نقشه محدوده به مقياس حداقل 1 و نقشه بهره برداري به مقياس حداقل 1 و بـراي معادني كه عمليات زير زميني دارند , نقشه به مقياس حداقل 1 از قسمت درون معـدن و همچنين يـك نقشـه از كارگاهها و تأسيسات خارج معدن به مقياس حداقل 1
  پ- دفـتر حاوي مشخصات كاركنـان معـدن و استخـراج روزانه طـبق نمونه اي كه وزارت صنـايع و معـادن تعيين خواهد كرد .
  ت- دفتر مخصوصي جهت ثبت نظرات و تذكرات و دستوراتي كه در اجراي آئين نامه هاي مربوط نـسبت به طرز كار و رعـايت اصول فنـي و حفاظت و بهداشـت كار و سايـر مواردي كه از طرف مهنـدسين ناظـر وزارت صنايع و معادن و بازرسان كار وزارت كار و امور اجتماعي داده مي شود .
  ث“- دفتـر مخصوص ثبـت حـوادث و گزارش اقـدامـات معمـوله طـبـق نمونـه اي كه از طـرف وزارت كار و اموراجتماعي تعيين مي شود .
  ج“- دفاتري مخصـوص جهت ثبت كليه اقـدامات ايمنـي و بهداشـت كار كه به ترتـيب تـوسط مسئـول ايمني و مسئول بهداشت حرفه اي كه در اجراي آئين نامه ها و مقررات مربوطه تكميل مي گردد .
  چ- آئين نامه ايمني معادن و كليه آئين نامه هاي حفاظت فني و بهداشت كار مصوب شوراي عالي حفاظت فني.
  

ماده 8- رعايت مفاد كليه مقررات و آئين نامه هاي مصوب شورايعالي حفاظت فني در خصوص نكات ايمني مرتبط با لوازم ,كالا ها و تجهيزات معدني لازم الاجرا است .

تبصره: كليه سفارشات و نكات احتياطي و ايمني كه از طرف سازندگان و توليد كنندگان لوازم , كالاها و تجهيزات معدني توصيه مي شود لازم الاجرا است .

ماده 9- تمام شاغلين در معادن زيرزميني و كارگراني كه با تغيير شغل از قسمتي به قسمت ديگر معدن منتقل ميشوند بايد با راههاي خروجي و اضطراري معدن آشنا شده و آگاهي كامل پيدا كنند .

ماده 10- ورود كليه افراد غير شاغل در معدن منوط به كسب اجازه از سرپرست معدن يا جانشين وي مي باشد .

ماده 11- ورود و كار در كارگاهها و معادن زيرزميني متروكه منوط به كسب مجوز از سرپرست معدن يا مسئول ذيربط بوده و بايد با رعايت مقررات ايمني و پس از حصول اطمينان از برقراري تهويه مناسب و سالم بودن وسايل نگهداري و عدم ريزش حفريات قرار گيرد .

ماده 12- با تمهيداتي كه از طرف سرپرست معدن انجام مي گيرد , بايستي همواره تعداد و اسامي كاركناني كه در هر لحظه داخل معدن و به خصوص زيرزمين بوده مشخض باشد و تا زماني كه كارگران در زيرزمين مشغول كار هستند حداقل يك نفر از مسئولين مي بايست در دفتر سر معدن حضور داشته باشد .

ماده 13- محل يا محل هاي حادثه ساز در معدن بايد بوسيله سيم خاردار يا وسايل محصور كننده مناسب و علائم اخباري و هشدار دهنده از محل هاي مجاور مجزا باشد به طوريكه مانع عبور اشخاص متفرقه و حيوانات گردد .

ماده 14- معادن زيرزميني (به استثناي جبهه كارهاي در حال حفاري ) بايد بوسيله حداقل دو راه با شرايط زير به خارج ارتباط داشته باشد .

• الف- راههاي مذكور در داخل معدن به هم ارتباط داشته باشد .
  ب“- عبور افراد از هر يك از آنها به آساني ميسر باشد . فاصله بيـن آنهـا بيش از 15 مـتر بوده و دهانه آنها زير پوشش يك ساختمان واحد نبوده و مدخل آنها در نقاط سيل گير و يا بهمن گير و مانند آن نباشد .

ماده 15- كارگاه مي بايست طـوري تجهيز شود كه به كسي آسيبـي نرسد . چنانچـه فردي مشاهـده كـرد نقصي در كارگاه وجود دارد كه آسيب به ديگران مي رساند بلافاصـله مي بايست افراد را مطلع نموده و مرتب را به رئيس قسمت جهت رفع نقص اعلام نمايد.

ماده 16- هيـچ كس نمي بايسـت بدون اجـازه به محـل ممـنوعه وارد شـده و اين محل بايد بوسيله تابـلوي اخبـاري هشدار دهنده مشخص شود .

ماده 17- نقاط نقشه برداري شده نبايد توسط اشخاص غير مسئول تخريب شود.

ماده 18- رعايت ماده 92 قانون كار جمهوري اسلامي ايران در مورد معاينـات پزشكي و بهداشتي شاغلين در معدن الزامي است.

ماده 19- با توجه به ماده 90 قانون تأمين اجتماعي ارجاع مشاغل معدني به كاركنان جديدالاستخدام و يا كاركناني كه مي خواهند به كار جديدي گمارده شوند پس از انجام معاينات پزشكي از نظر قابليت جسماني و رواني متناسب با نوع كارهاي مرجوع ميسر است.

ماده 20- استعمال دخانيات در كارگاههاي زيرزميني ممنوع است.

ماده 21- به استناد آئين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاهها مصوب شورايعالي حفاظت فني ورود افراد همراه با سيگار , كبريت , فندك يا هر نوع وسايل و لوازم آتشزا به معادن ذغال سنگ و ساير معادني كه خطر آتش سوزي يا انفجار داشته باشد مطلقاً ممنوع است .

تبصره: در اين گونه معادن همراه داشتن دوربين عكاسي يا فيلم برداري با نظاير آنها كه چراغ فلاشر آنها از نظر جرقه حفاظت شده نيستند نيز ممنوع است.

ماده 22- روشن كردن آتش در سطح زمين تا شعاع 20 متري از دهانه دويلها , چاهها و ورودي معادن زيرزميني كه احتمال خطر آتش سوزي و انفجار وجود دارد مطلقاً ممنوع مي باشد .

ماده 23- در صورت بروز حادثه يا بيماري ناشي از كار مي بايست برگه هاي مربوط تكميل و نسخه اي از آن را به ادارات كار و امور اجتماعي , مراكز بهداشت و سازمان تأمين اجتماعي محل ارسال نمود.

تبصره: برگه مربوط به حوادث ناشي از كار از سوي وزارت كار و امور اجتماعي و برگه مربوط به بيماريهاي ناشي از كار از سوي وزارت بهداشت , درمان و آموزش پزشكي تهيه و بترتيب مي بايست توسط مسئول ايمني و مسئول بهداشت حرفه اي تكميل گردد.

ماده 24- به استناد آئين نامه وسايل حفاظت انفرادي مصوب شورايعالي حفاظت فني كليه كارگران شاغل در معادن مي بايست در هنگام ورود به معدن به وسايل حفاظت فردي مناسب و بر اساس نوع و شرايط كار مجهز گردند.

تبصره: كليه مفاد آئين نامه مذكور در خصوص نحوه انتخاب , به كارگيري , تعمير و تعويض وسايل مذكور الزامي است.

ماده 25- به استناد فصل هشتم قانون كار جمهوري اسلامي ايران و آئين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاههاي مصوب شورايعالي حفاظت فني مي بايست تسهيلات بهداشتي مناسب و كافي شامل روشوئي , حمام , توالت , رختكن , محل غذاخوري و نمازخانه و غيره در محل مناسبي از سطح زمين وجود داشته باشد.

فصل 3 - حفاريهاي معدني و اكتشافي

ماده 26- در حفاريهاي سطحي و معادن روباز شيب موقت ديوارها و شيب كلي آنها با توجه به خصوصيات مكانيكي سنگها بايد به گونه اي تعيين شود كه خطر ريزش نداشته باشد . در جبهه كارهاي فعال , وقتي انتخاب شيب موقت براي پايداري كوتاه مدت مجاز است , كه اطمينان كاهي از عدم ريزش وجود داشته باشد .

ماده 27- عبور و مرور وسايل نقليه در جاده هاي معدني مشمول مقررات عمومي مربوطه كشور مي باشد .

ماده 28- در معادنيكه از دستگاه سيم برش الماسه استفاده مي شود , بمنظور جلوگيري از پرتاب سيگمنت (دندانه هاي الماسه روي سيم برش) و يا صدمات ناشي از شلاق زدن سيم پاره شده لازم است در مسير سيم برش پوشش حفاظتي مناسب به كار گرفته شود.

ماده 29- در هنگام برش , جداكردن و جابجائي بلوك هاي سنگ , استقرار ماسين آلات و افراد در پائين دست بلوك سنگ ممنوع است.

ماده 30- در معادن روباز و كارگاههاي حفاري سطحي براي جلوگيري از لغزش و سقوط كارگر , محل استقرار و عبور و مرور آنان بايد داراي عرض و شيب مناسب باشد . در غير اين صورت كارگز بايد به كمربند ايمني و طناب نجات كه به نقطه اتكاء مطمئني متصل شده باشد مجهز گردد.

ماده 31- كار در سطح هنگام باد , برف يا بارن شديد و احتمال وقوع رعد و برق بايد با احتياط كامل صورت گيرد .

ماده 32- در حفر ترانشه براي اكتشاف ونمونه برداري بايد دقت شود تا خطر ريزش ديواره وجود نداشته باشد و در صورت لزوم باوسايل مناسب نگهداري شود. در ترانشه و چاهكهايي كه به عمق بيش از 5/1 متر هستند بايستي براي بالا و پائين رفتن از نردبان استفاده شود.

ماده 33- در ترانشه و چاهكهايي كه خطر انباشتگي گاز وجود دارد ورود و كار افراد بايستي پس از تهويه و اطمينان از بي خطر بودن آن محل ها انجام گيرد .

ماده 34- تميز كردن يا ميزان و مسطح كردن جبهه كار در معادن روباز و در اسثناي كار ماشين حفاري بدون اخذ اجازه از مسئول دستگاه ممنوع است .

ماده 35- دهانه چاههاي قائم بايد با در فولادي پوشانده شده و در اطراف آن نرده حفاظ نصب شود .

ماده 36- دهانه چاههاي مايل و تونلهاي شيبدار بايد به درب مسدود كننده يا راه بند مجهز باشد.

ماده 37- هنگام حفر چاه استفاده از سپر محافظ (سكو)در فاصله اي كمتر از 30 متر از جبهه كار الزامي است . اين سكو مي بايست علاوه بر كابل فلزي (سيم بكسل) تعليق به كمك جك هاي مكانيكي افقي به ديواره چاه تثبيت شود.

ماده 38- هنگام حفر چاه از زير سكوي كار مي توان از نردبان طنابي استفاده كرد مشروط بر آنكه طول آن از 30 متر كمتر باشد .

ماده 39- در تونلهاي شيبدار محل عبور افراد در تمام مسير بايد در يك سمت باشد .

ماده 40- در تونلهاي افقي و شيبدار مجهز به نوار نقاله عرض راه عبور افراد مي بايست در يك طرف حداقل 60 سانتيمتر و در طرف ديگر حداقل 40 سانتيمتر باشد.

ماده 41- در تونلهاي افقي و شيبدار كه باربري ريلي دارند بايد عرض راه عبور افراد در يك طرف حداقل 60 سانتيمتر باشد.

ماده 42- در حفريات شيبداري كه براي عبور و مرور افراد اختصاص داده مي شود بايستي در شيبهاي مختلف به شكل زير تجهيز گردند:

• الف- در شيب 15-7 درجه , دستگيره سرتاسري
  ب“- در شيب 30-15 درجه , پله هاي وسيع شيبدار و دستگيره
  ت“- در شيب 45-30 درجه , نردبان و يا پله هاي افقي و دستگيره
  ث“- در شيب 45 درجه و بيشتر از آن , قسمت عبور و مرور افراد به طور كلي مجزا و در اين حالت مجهز به نردبان مي گردد.

ماده 43- در حفريات با شيب تند كه مجهز به نردبان شده اند بايد دقت كرد كه :

• الف- شيب نردبانها از 80 درجه بيشتر نباشد.
  ب“- فاصله پايه نردبان تا ديواره نبايد كمتر از 60 سانتيمتر باشد.
  ت“- در انتهاي هر نردبان پاگردي به منظور استراحت و پيشگيري از خطرات سقوط ساخته شده باشد .
  ث“- نردبان بايد حداقل تا يك متر بالاي پاگرد ادامه يابد و در غير اين صورت به دستگيره هاي ثابتي مجهز باشد كه امكان بالا و پائين آمدن افراد را فراهم نمايد.
  ج“- فاصله پاگردها از 10 متر بيشتر نباشد.

ماده 44- در تونلهاي شيبدار و چاههاي مايل بايد در فاصله حداكثر هر 50 متر يك جان پناه احداث شود . در محل سوزنهاي انشعاب ريل نيز بايد جان پناه احداث شود .

ماده 45- هنگام كار در سينه كارهاي تونلهاي شيبدار , كارگران بايد از خطر سقوط و افتادن واگن و ماشين آلات از بالا به طرف سينه كار محفوظ باشند . راه بند مسدود كننده عبور واگن بايد در دو نقطه يكي در دهانه تونل شيبدار و ديگري در فاصله 20 متري از محل كار كارگران نصب شود .

ماده 46- در جبهه كارهاي معادن روباز و زير زميني , بخصوص پس از آتشباري , لازم است كليه قسمتهاي سست شده (لقي ها) در جبهه كار و ديواره ها و سقفها با دقت لق گيري شده و يا بطور مطمئني از ريزش آنها جلوگيري بعمل آيد . ورود كارگران و شروع بكار آنان در محل بايد پس از لق گيري به طور مطمئن انجام شود .

ماده 47- حفاري هاي متروكه و كارگاههايي كه استخراج آنها تمام شده بايد مسدود شوند .اين عمل بايد طوري انجام گيرد كه هيچگونه اختلالي در تهويه معدن بوجود نيايد .

ماده 48- در مورد فضاي خالي شده در عمليات استخراج زيرزميني بايد امكان نشست سطح زمين و احتمال خطرات را در بيرون يا درون معدن پيش بيني كرده و با تدابيري نظير پر كردن محل استخراج و يا كنترل نشست سطح زمين و يا مانند آن از بروز خطر جلوگيري كرد .

ماده 49- سنگهاي استخراجي(كوپها) بايستي بطور منظم و روي بزرگترين سطح اتكاء خود انباشته شوند تا بدين وسيله از سقوط آنها و آسيب رساني به كاركنان جلوگيري شود .

ماده 50- از بكار بردن طناب , زنجير , سيم بكسل و يا قلابهايي كه معيوب و پوسيده هستند جداً خودداري شود و براي بكسل كردن ماشين آلات , بلوكهاي سنگهاي استخراجي و غيره از سيم بكسل با مقاومت مناسب استفاده شود .

ماده 51- كليه كارگران بايد به اندازه كافي از حوزه عملكرد كابلها و طنابها و جكها فاصله داشته باشند .

ماده 52- كارگران نبايد به هيچ وجه زير بارهاي معلق مخصوصاً كوپهاي معلق قرار گيرند .

ماده 53- لبه هاي سست و در حال ريزش و شكافهايي كه در لبه ها بوجود آمده بايد دائماً تحت كنترل و بازرسي قرار گيرد . محل مناسبي از سطح زمين وجود داشته باشد.

 

[morteza_420]

فصل 4 - ماشين آلات معدن

ماده 54- به استناد آئين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاهها مصوب شورايعالي حفاظت فني روغنكاري اجزاء متحرك ماشين آلات حفاري هنگام كار ممنوع است .

ماده 55- به استناد آئين نامه ايمني كار بر روي خطوط و تجهيزات برقدار مصوب شورايعالي حفاظت فني , در معادن روباز عبور ماشينهاي حفاري از زير كابلهاي انتقال برق هنگامي مجاز است كه فاصله بين بالاترين نقطه ماشين تا سيمهاي هادي برق از 5/1 متر كمتر نباشد.

تبصره: فاصله مجاز بين بالاترين نقطه ماشين تا سيمهاي برق به ميزان ولتاژ جريان عبوري بستگي دارد .

ماده 56- كليه دستگاهها و ماشين آلات در حال كار در معدن روباز بايد حسب مورد مجهز به برقگير باشند .

ماده 57- به استناد آئين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاههاي مصوب شورايعالي حفاظت فني كليه قسمتهاي متحرك و انتقال دهنده نيرو از قبيل تسمه فلكه , زنجير , چرخ دنده و امثال آن و همچنين قسمتهائي از ماشينها كه امكان ايجاد سانحه براي كارگران و يا در گيري اشياء وجود داشته باشد بايد داراي پوشش يا حفاظي مناسب و با مقاومت باشند .

ماده 58- كليه ماشينها و تجهيزات معدني بايد توسط افراد ماهر و آموزش ديده بكار برده شوند .

ماده 59- هنگام كار با ماشين استخراج ذغال سنگ كه با زنجير و سيم بكسل كشيده مي شود , ورود افراد به محدوه ماشين و كار در پائين دست ماشين ممنوع است.

ماده 60- استفاده از ماشينهاي با موتور احتراقي در محيطهاي آلوده به گازهاي قابل انفجار ممنوع است .

ماده 61- متصديان دستگاههاي برقي هنگام كار بايد از وسايل حفاظت فردي مناسب شامل دستكش لاستيكي , كفش و كلاه ايمني عايق در برابر الكتريسيته استفاده كنند .

ماده 62- قبل از شروع بكار هر نوع ماشين , متصدي بايد اطرافيان را از راه اندازي دستگاه آگاه نمايد.

ماده 63- براي كار با پمپهاي دستگاه حفاري اكتشافي بايد موارد زير رعايت شود:

• الف- موقعي كه پمپ روشن است , متصدي بايد از دستكش عايق الكتريسيته استفاده نمايد.
  ب“- از سيستم اتصال به زمين تأييد شده استفاده شود.
  ت“- شاسي پمپ بايد كاملاً به زمين محكم شود.

ماده 64- براي كار با بيلهاي مكانيكي در معادن روباز بايد موارد زير رعايت شود:

• الف- به غير از مكانيك مجاز , مسئول ايمني و مسئول فني هيچ كس حق ندارد بدون اجازه متصدي داخل اتاقك فرمان شود.
  ب“- متصدي تنها در موارد اضطراري و بمدت كوتاه و به شرط آن كه كمك خود را جايگـزين نمايد مجاز به ترك ماشين در شيفت كار خود مي باشد.
  ت“- هنگام توقف كار , ولو به مدت كوتاه , بايد جام و چنگك بيل پائين آورده شده و روي زمين قرار گيرد و رها كردن آن بحالت آويزان و معلق ممنوع است.
  ث“- متصدي ماشين , ضمن كار بايد چنان زمين را صاف كند كه احتياج به دوباره كاري نباشد .
  ج“- انجام هر نوع حركتي و هرگونه جابجائي بيل مكانيكي از قبيل راه اندازي , حركت به جلو يا عقب , بارگيري به كاميون و غيره بايد همراه با علامت هاي صوتي مانند بوق يا زنگ يا صوت باشد و همه افرادي كه در معدن كار مي كنند بايد با علامت مربوطه آشنا باشند .

ماده 65- به كارگيري جرثقيل و بازرسي فني آن مي بايست به استناد آئين نامه حفاظتي وسايل حمل و نقل و جابجا كردن مواد و اشياء در كارگاهها مصوب شورايعالي حفاظت فني انجام پذيرد.

تبصره: به استناد آئين نامه فوق الذكر ظرفيت مجاز انواع جرثقيل ها بايد به وضوح بر روي آنها نوشته شده و جرثقيل مجهز به سيستم قطع كن يا آگاه كننده براي بار بيش از حد مجاز باشد .

ماده 66- جام شاول (صندوقه بيل مكانيكي) در موقع كار هرگز نبايد بالاي سر افرادي كه در محل كار مي كنند چرخانده شود.

ماده 67- جام شاول نبايد بالاي اطاق راننده كاميون و كابلهاي اتصال برق حركت داده شود.

ماده 68- همواره بايد كنترل كاملي بر روي بارهاي معلق وجود داشته باشد .

ماده 69- شاول نبايد در فاصله كمتر از 3 متر از خطوط برق ولتاژ بالا استفاده كند .

ماده 70- متصدي بايد قبل از حركت جام (لودر , شاول و غيره) به اطراف و بالا به دقت نگاه كرده و اطمينان پيدا كند كه همه چيز در وضعيت خوبي قرار دارد و در هنگام بلند كردن جام و متعلقات مربوطه و قبل از حركت از فرد مسئولي كه روي زمين علامت مي دهد فرمان بگيرد .

ماده 71- هرگز نبايد از وسيله نقليه سنگين بيرون پريد . بايـستي دستگـيره ها و آهنهاي نصب شـده بـراي پيـاده شدن را با دو دست محكم گرفته و در حالي كه صورت بطرف ماشين مي باشد پياده شد.

ماده 72- جلو و عقب چرخهاي ماشين آلات در حال توقف بايد با دقت مسدود گردد تا از حركت احتمالي آنها جلوگيري شود خصوصاً اگر اين ماشين آلات در شيب قرار گرفته باشند .

ماده 73- سوار شدن افراد غير مجاز بر لودر , گريدر , بلدوزر , شاول و غيره ممنوع بوده و هيچكس حق ندارد برروي جام و تيغه هاي لودر , گريدر و غيره سوار شود .

ماده 74- در هواي تاريك گريدر زني اطراف لبه ها و كنار ديواره هاي بلند ممنوع است.

ماده 75- در ماشين آلات سنگين چرخ لاستيكي كه اجباراً بر روي لبه هاي تيز حركت مي كنند جهت جلـوگيري از تركيدگي لاستيك و ايجاد شرايط نا ايمن بعدي بايد چرخها به زنجير حفاظتي مجهز شوند .

ماده 76- تسطيح مواد تخليه شده در محل تخليه بار بلافاصله پس از تخليه بار ممنوع است .

ماده 77- توقفگاه ماشين آلات معدني بايد به انـدازه كافي از انبـارهاي سوخـت فاصلـه داشته و از نگهداري مواد قابل اشتعال مانند بنزين , گازوئيل , نفت و روغن در داخل آن خودداري شود.

ماده 78- داشتـن گواهـي نامه ويـژه جهت كار با ماشين آلات متحرك مانند بيل مكانيكي , تراكتور , لودر, بلدوزر, لوكوموتيو و غيره براي متصديان اين گونه ماشين ها الزامي است .

ماده 79- نكات زير مي بايست هنگام كار با دستگاههاي چالزني رعايت شود:

• الف-مته ها كاملاً تيز باشند .
  ب“- دكمه هاي لباس كارگر بسته باشند .
  ت“- براي بيرون آوردن مته از چال فقط از آچار مخصوص استفاده شود.
  ث“- نبايد پرفراتور(دستگاه چالزني براي چالهاي با قطر كم ) را بدون مته روشن كرد.
  ج“- نبايد در صورت تاخوردگي شيلنگ, دستگاه را روشن كرد.
  ح“- تمام چالهاي حفر شده به دقت هواگيري شوند و دهانه چالهاي غير افقي را با در پوش چوبي به طور موقت پوشاند.
  خ“- جبهه كار در معادن قبل از شروع بكار چالزني لق گيري شود.
  د“- چالزني با دستگاههاي الكتريكي به كمك دستكش عايق الكتريسيته انجام شود .
  ذ“- محل استقرار واگن دريل(دستگاه چالزني ارابه اي)مسطح و شيب آن مطمئن باشد به گونه اي كه خطر لغزش يا واژگوني دستگاه وجود نداشته باشد .
  ر“- در دستگاههاي چالزني برقي اتصال زمين موثر و كليد ضد انفجار و رله حفاظتي وجود داشته باشد.
  ز“- قبل از تعمير و باز كردن قسمتهاي دستگاه برقي در سينه كار جريان برق قطع شود .
  س“- كابلهاي دستگاه برقي در محلي قرار داده شوند كه از خطر صدمه ناشي از عبور دستگاهها يا برخورد قطعات سنگ مصون باشند .
  ش“- چالزني بايد با تزريق آب يا آب پاشي يا با استفاده از دستگاه غبار گير انجام شود بطوري كه ميزان غبار توليد شده از حد مجاز كمتر باشد.

• فصل 5 - نگهداري
  
  ماده 80- شبكه حفاريهاي زير زميني با توجـه به پايداري سنگـها و تغيير شكـل آنها بايستي بطور دائم بررسي و در صورت لزوم به وسايل نگهداري مناسب مجهز گردد.
  
  ماده 81- انجام حفاري هاي زيرزميني بدون داشتن مشخصات فني نگهداري از قبيل محل و نقشه كارگاه و نگهداري و مصالح به كار گرفته شده و فاصله نصب وسايل نگهداري از يكديگر و از جبهه كار كه به تاييد مسئول فني يا سرپرست معدن نرسيده باشد ممنوع است .
  
  ماده 82- وسيله نگهداري بايد به شكلي كارگذارده شود كه بين آن با سقف و ديواره ها اتكاي كامل حاصـل شود و حفره هاي ايجاد شده كاملاً پر گردد .
  
  ماده 83- كليه وسايل نگهداري نصب شده در معدن بايد داراي مقاومت و استحكام لازم باشد .
  
  ماده 84- در موقع نصب , تعويـض و يا تعمـير وسايـل نگهداري بايـد احتـياط هاي لازم براي جـلوگيري از ريزش بعمل آيد .
  
  ماده 85- استاد كار هر قسمت موظف است در هر نوبت كار حداقل يك بار سقف , ديوارها , رهروها و وسايل نگهئاري جبهه كار خود را كاملاً بازديد و در صورت مشاهده عيب و نقص فوراً نسبت به رفع آن اقدام نمايد . بعلاوه در پايان هر نوبت كار قبل از حصول اطمينان از استحكام كارگاه نبايد محل كار را ترك كند .
  
  ماده 86- مسئولين ايمني و نظارت مجاز مي توانند در مورد تغيير وسايل نگهداري آسيب ديده و همينطور در مورد سنگهاي معلق و نا استوار سقف و جوانب گالريهايي كه بدون وسايل نگهداري پيشروي مي شوند ضمن توقف كار سريعاً اقدامات ايمني را انجام دهند .
  
  ماده 87- مسئولين ايمني و نظارت چنانچه در محلي وسايل نگهداري را كافي و ايمن تشخيص ندهند لازم است ضمن گزارش نظر خود به مسئولين معدن براي تقويت وسايل نگهداري , موضوع را تا رسيدن به نتيه نهائي پيگيري نمايند .
  
  ماده 88- بازيابي وسايل نگهداري , بايد توسط كارگران ماهر و با تجربه كافي و با نظارت مسئول ايمني معدن صورت گيرد .
  
  ماده 89- بازيابي وسايل نگهداري لازم است با استفاده از وسايل و تجهيزات مناسب انجام شود و كارگران در حين بازيابي بايد در محلي مطمئن مستقر شوند .
  
  ماده 90- وسايل نگهداري چاهها و همچنين كارگاهها و حفرياتي كه بطور مداوم فعال نيستند لازم است حداكثر هر دو ماه يك بار مورد بازديد و كنترل قرار گيرند.
  
  ماده 91- در كارگاه استخراج , استواري و پا برجا بودن كمر بالاي سينه كار را بايد از طريق بازديد و ضربه زدن مورد امتحان و كنترل قرار داده و در صورت مشاهده علائم خطر و شكستگي در كمر بالا و يا در سينه كار بايد به ريختن سنگهاي معلق اقدام نموده و چوب بست مربوطه را تقويت نمايند .
  
  ماده 92- ستونهاي چوب نگهداري را بايد از پوست و گره تميز نموده و استفاده از چوبهاي با قطر كم , شكسته و يا در جا خشك شده به عنوان ستون يا جزء ديگر چوب بست كه تحت فشار طولي قرار گرفته ممنوع است .
  
  ماده 93- استحكاماتي كه در اثر عمليات انفجاري , برداشت و استخراج , جابجا نمودن نقاله و يا لوله هاي هوارساني و غيره جابجا شده و يا صدمه ديده است بايد بلافاصله جايگذاري و مستحكم گردد .
  
  ماده 94- در هنگام تعويض وسايل نگهداري به منظور تعويض گالري و يا تعويض چوب به علت كهنگي و پوسيدگي آن برداشت بيش از 2 قاب چوبي و يا فلزي در يك زمان مجاز نبوده و قبل از برداشت هر قاب نگهداري لازم است قابهاي طرفين آن به اندازه كافي تقويت و تخته كوبي گردند .
  
  ماده 95- تعويض وسايل نگهداري در محل تقاطع حفاريها طبق مشخصات فني مربوطه كه به تاييد سرپرست معدن رسيده است و پس از آشنائي كارگران با مشخصات فني فوق و برنامه و چگونگي عمليات و با حضور مسئول ايمني انجام مي شود .
  
  ماده 96- در كارگاههاي استخراج زيرزميني با توجه به احتمال نشست زمين و خطرات احتمالي طريقه كنترل سف پس از استخراج شامل باقي گذاردن فضاي خالي يا پر كردن يا تخريب مي باشد بايد موارد زيرين بطور دقيق در طرح كارگاه استخراج مشخص شود.
  • الف- در حالت باقي گذاردن فضاي خالي ابعاد مجاز فضاي خالي و پايه ها با توجه به مشخصات و پايداري سنگها بايد تعيين شود .
    ب“- در حالت پر كردن فضاي خالي شـده بايد مشخصـات مواد پركننده , روش پـر كردن , فاصلـه زمانـي و طولي پركردن تا جبـهه كار استخـراجي , ميـزان تراكم ماده پركننده بايد تعيين شود .
    ت“- در حالت تخريـب لازم است گام تخريـب , طرح نگهـداري در خط تخريب , تخـريـب اجبـاري در صورت لزوم, روش برداشتن پايه ها و دستورات ايمني براي كارگران تخريب كننده بدقت مشخص شود و عمل تخريب بايد توسط كارگران مجرب و ماهر انجام شود .

 

[morteza_420]

• فصل 6 - مواد ناريه و آتشباري
  
  الف- مقررات عمومي
  ماده 97- آتشبار بايد دوره آموزشي لازم را گذرانده و صلاحيت وي توسط سازمانهاي مربوطه تأييد شود.
  
  ماده 98- هر آتشبـار بايد دفتر مخصوصي جهت ثبت مقدار ناريه دريافتي و مصرفي داشته باشد . پس از اتمام هر دفتر , آتشبار بايد آنرا به انبار تحويل داده ودر انبار حداقل تا شش ماه نگهداري شود.
  
  ماده 99- به كار بردن باروت در معادن زيرزميني ممنوع است.
  
  ماده 100- قرار دادن ماده منفجره در مجاورت برف , يخ و آتش ممنوع است .
  
  ماده 101- به كار بردن مواد ناريه فاسد يا يخ زده ممنوع است .
  
  ماده 102- به كار بردن فتيله اي كه حتي يك بار رطوبت به آن نفوذ كرده و يا تحت تأثير حرارت و برودت قرار گرفته و يا به نحو ديگري مشخصات فني خود را از دست داده باشد ممنوع است .
  
  ماده 103- پيـدا شدن يا مفقود شدن مواد ناريه و دستگاه آتش كن در داخل يا خارج معدن بايد فوراً به مسئول مربوطه (استاد كار و مسئول ايمني) گزارش شود .
  
  ماده 104- آتشبـاري فقط با خرجگذاري در چال مجاز بوده و استفاده از مواد منفجره در خارج از چال با كسب مجوز از مسئول معدن و مسئول ايمني ميسر مي باشد ..
  
  ماده 105- بـه منظور اطلاع از سالم بودن فتيله و همچنين سرعت اشتعال آن قبل از استفاده از هر صندوق بايد از آن نمونه برداري و آزمايش شود.
  
  ماده 106- امحاء مواد ناريه فاسد مي بايست منحصراً توسط مسئولين ذيربط و با رعايت اصول ايمني مربوط به مخاطرات و آلودگي ناشي از عمليات امحاء انجام شود .
  
  ماده 107- با توجه به نقش اصلي آب در خاموش كردن آتش لازم است در جايي كه مواد منفجره غير امولسيوني قرار دارد جريان آب كافي وجود داشته باشد .
  
  ماده 108- به منظور پيشگيري از سفت و خشك شدن مواد منفجره امولسيوني (مواد منفجره مايع) بايد تا تاريخ مشخصي پس از ساخت مصرف شود بطوري كه اين مواد نبايد بيش از 6 هفته پس از ساخته شدن در انبار نگهداري شود .
  
  ب- انبارهاي مواد ناريه
  ماده 109- انبار مواد ناريه بايد طبق ضوابط و مقررات اعلام شده از طرف سازمان ذيربط و همچنين با توجه به مفاد آئين نامه مواد خطرناك و قابل اشتعال مصوب شورايعالي حفاظت فني ساخته شود .
  
  ماده 110- جايـگاه موقـت مواد ناريه محلي است كه در آن حداكثر مصرف يك روز نگهداري مي شود . جايگاه موقت فتيله و چاشني بايد مجزا از جايگاه موقت ساير مواد ناريه بوده و فاصله بين آنها كمتر از 15 متر نباشد .اين جايگاه نبايد در جاهاي سرد و مرطوب , پر رفت و آمد و در معرض بروز آتش سوزي و انفجار باشد . در و قفل و بست اين جايگاهها بايد كاملاً محكم بوده و بر روي درب ورودي تابلوي اخباري با عبارت (( مواد ناريه )) با خط خوانا نصب گردد .
  
  ماده 111- آن مقـدار از مـواد نـاريه پيش بيـني شده بـراي مصرف روزانه كه بمصرف نرسيده است يا مواد منفجره اي كه به علت عدم نقص در عمليات انفجاري باقي مانده است بايد فقط در جايگاه موقت نگهداري شود .
  
  ماده 112- آتشبار نبايد با همراه داشتن مواد منفجره به جايگاه موقت چاشني و همچنين با همراه داشتن چاشني به جايگاه موقت مواد منفجره وارد شود .
  
  ماده 113- داخل انبار مواد ناريه وهمچنين محوطه اطراف آن تا فاصله 50 متري بايد از وجود كليه مواد سريع الاحتراق مانند مواد نفتي , تكه هاي پارچه كاغذ , خار , بته و غيره پاكيزه نگهداري شود .
  
  ماده 114- مقدار مواد ناريه وارده و صادره انبار بايد با ذكر دقيق زمان در دفتر مخصوص ثبت گردد .
  
  ماده 115- در انبارها بايد نكات زير رعايت شود:
  • الف- صندوق حاوي مواد ناريه طوري قرار داده شود كه فشنگها بصورت قائم قرار نگيرد .
    ب“- صندوق مواد ناريه و چاشني در داخل انبار باز نشود .
    ت“- صندوق مواد ناريه و چاشني بايد به آرامي جابجا گردد و از پرتاب كردن و يا لغزاندن آن خودداري شود .
    ث“- با كفش ميخ دار نبايد وارد انبار مواد ناريه و چاشني شد .
    ج“- صندوقهاي محتوي مواد ناريه و چاشني بايد به طوري روي هم چيده شوند كه ارتفاع آنها از 2 متر يا 5 صندوق در هر رديف بيشتر نبوده و بين هر دو رديف فضاي كافي براي تهويه مناسب وجود داشته باشد . ضمناً فاصله رديف صندوقهاي مجاور ديوارهاي انبار با ديوار بايد حداقل 30 سانتيمتر باشد . صندوقهاي زيرين بايد روي الوارهاي مناسب چيده شود .
    ح“- انبار بايد به استناد آئين نامه پيشگيري و مبارزه با آتش سوزي در كارگاهها به وسايل پيشگيري درآتش سوزي مجهز گردد.
  ماده 116- به منظور پيشگـيري و بروز و گستـرش آتش ساختمان انبار بايد به وسايل و تجهيزات اعلام و اطفاء حريق خودكار مجهز باشد .
  
  ماده 117- درب انبار مواد ناريه بايد بطرف بيرون باز شود..
  
  ماده 118- نشت كارتنهاي ديناميت بايد با آب داغ تميز شود .
  
  ماده 119- راهروهاي انبار مواد ناريه بايد با علائم اخباري شبرنگ مشخص شود .
  
  ماده 120- به استنـاد آئين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاهها بردن كبريت , فندك و هر وسيله اي كه بتواند توليد جرقه و شعله نمايد به انبار ممنوع است .
  
  ماده 121- در انبـارهاي مواد ناريه فقط بايد از چراغ ايمني براي روشنائي استفاده گردد و از بكار بردن هر نوع چراغ ديگر و سيم كشي برق خودداري شود .
  
  ماده 122- نصب گرماسنج كه حداكثر و حداقل درجه حرارت را در داخل انبار نشان دهد براي كترل درجه حرارت ضروري مي باشد .
  
  ماده 123- درجه حرارت انبار نبايد از 30 درجه سانتيگراد بالاتر و از 10 درجه سانتيگراد كمتر باشد .
  
  ماده 124- انبـاردار مواد ناريه بايد داراي صلاحيت كافي بوده و صلاحيت وي به تأييد رسيده باشد و دوره آموزشي لازم را در مركز ذيربط گذرانده باشد .
  
  ماده 125- ورود اشخاص غير مجاز به انبار اكيداً ممنوع است .
  
  ماده 126- آتشبار بايد مواد منفجره و چاشني پيش بيني شده مصرف روزانه را با تسليم رسيد فقط در مقابل در انبار دريافت نمايد . ورود وي و ساير افراد به استثناء متصدي انبار به انبارهاي مواد ناريه ممنوع است.
  
  ماده 127- بـازكردن صندوق محتوي مواد ناريه بايد حداقل در فاصله 50 متري از انبار و با وسايل مخصوص انجام شود .
  
  ماده 128- قبل از انجام هرگونه عمليات تعميراتي در انبار مواد ناريه بايد كليه مواد موجود را به محل امني منتقل و پس از بازرسي و تميز نمودن انبار شروع به تعمير نمود .
  
  پ- حمل و نقل مواد ناريه
  
  ماده 129- حمل و نقل مواد ناريه به معدن بايد طبق آئين نامه ارائه شده از سوي سازمان ذيربط انجام شود .
  
  ماده 130- جابجا كردن مواد ناريه در داخل معدن و حمل آن از انبار به محل كار و نظير آن بايد تحت نظارت و با مسئوليت آتشبار انجام گيرد .
  
  ماده 131- حمـل مواد منفجره به مقدار مورد احتياج بايد در كيسه برزنتي يا جعبه مخصوصي كه بدين منظور ساخته شده صورت گيرد . كيسه ها يا جعبه ها بايد داراي قفل و بست بوده و كليد آن بايد در اختيار آتشبار باشد . حداكثر ظرفيت هر كيسه 15 كيلوگرم و حداكثر ظرفيت هر صندوق 25 كيلوگرم است .حمل بيش از يك كيسه يا يك صندوق به وسيله يك نفر ممنوع است .
  
  ماده 132- مواد منفجره پودري يا مايع بايد توسط وسايل نقليه مخصوص حمل شود .
  
  ماده 133- قـراردادن چاشني همراه با ماده منفجره اصلي در يك كيسه يا يك صندوق يا يك وسيله نقليه ممنوع است .
  
  ماده 134- . قراردادن لوازم و اشياء متفرقه درون كيسه برزنتي يا جعبه محتوي مواد ناريه ممنوع است .
  
  ماده 135- در صورت حمل مواد ناريه به وسيله لوكوموتيو در داخل معدن , قطار مربوطه بايد داراي واگن مخصوص بوده و روي آن علائم خطر نصب شود .
  الف- حمل چاشني بوسيله واگن مواد منفجره ممنوع است .
  ب“- به غير از راننده و آتشبار و كمك او استفاده ساير افراد از قطار حمل مواد ناريه ممنوع است .
  ت“- قطار حامل مواد ناريه بايد حداقل 5 دقيقه با قطار هاي نفر بر فاصله زماني داشته باشد .
  
  ماده 136- هنگام حمل مواد ناريه با وسايل حمل و نقل در چاههاي معدني , بايد كليه مقررات مربوط به حمل افراد در چاه رعايت شود و نبايد اشخاص ديگري غير از آتشبار و كمك او از وسايل حمل و نقل مواد ناريه استفاده نمايند . حمل مواد ناريه و چاشني تواماً ممنوع است . متصدي بالابر چاه بايد قبلاً مأموران پذيرگاهي را كه محموله در آنجا تخليه مي شود مطلع نمايد .
  
  ماده 137- در زمان رعد و برق و در خلال آن حمل و نقل مواد ناريه ممنوع است .
  
  ت“-آتشباري
  
  ماده 138- آتشباري در معدن بايد بوسيله آتشباري كه از طرف مسئول معدن به اين سمت گمارده شده است انجام گيرد .
  
  ماده 139- هر آتشبار مي تواند يك نفر كمك داشته باشد و ليكن مسئوليت انجام عمليات ازهر حيث بر عهده آتشبار است .
  
  تبصره: استفاده از يك نفر كمك آتشبار در معادن ذغال و زيرزميني لازامي است .
  
  ماده 140- عمليـات آتشـباري بايد پس از اتمام عمليات حفاري و تخليه جبهه كار از كليه تجهيزات و مواد قابل اشتعال و دور كردن افراد غير مجاز از محل انجام شود .
  
  ماده 141- حمل مواد ناريه به محلي كه كارگران هنوز مشغول چالزني هستند ممنوع است .
  
  ماده 142- وسايلي كه ممكن است در اثر آتشباري آسيبي به آنها برسد بايد به نحو مناسبي حفاظت شوند .
  
  ماده 143- آتشبار نبايد غير از وسايلي كه مسئول معدن اجازه استفاده از آن را داده است از وسايل ديگري براي انجام عمليات استفاده نمايد .
  
  ماده 144- آتشباري بايد طبق طرح مصوب مورد تأييد مسئول معدن شامل نقشه قرارگيري چالها در جبهه كار , نوع مواد منفجره و چاشني , عمق , شيب و مقدار مواد منفجره و طريقه خرجگذاري هر چال , شماره تأخير چاشنيها يا ترتيب انفجار چالها , طيقه بيست مدار در چاشنيهاي الكتريكي و ساير مشخصات مورد نياز براي آتشباري و با نظارت مسئول ايمني انجام گيرد .
  
  ماده 145- چاشني گذاري فشنگها بايد فقط در محل آتشباري بلافاصله قبل از خرجگذاري صورت گيرد .
  
  ماده 146- در نزديكي جبهه كار بايد محل مطمئني كه در معرض ريزش سنگ نباشد براي چاشني گذاري انتخاب شود .
  
  ماده 147- آتشبـار مجاز است فقط تعداد چالي را كه مي تواند در يك مرحله منفجر نمايد و يا ماشين آتش كن توانائي انفجار آن رادارد خرجگذاري نمايد .
  
  ماده 148- قبل از خرجگذاري و تا لحظه انفجار تا 30 متري محل آتشباري نبايد هواي فشرده آزادانه جريان داشته باشد .
  
  ماده 149- چنانچه دو جبهه كار به فاصله كمتر از 10 متر از يكديگر قرار گرفته باشند آتشباري هم زمان آن دو جبهه ممنوع است .
  
  ماده 150- آتشبار بايد قبل از خرجگذاري چال را كاملاً تميز نمايد و از آزاد بودن چال براي فشنگ گذاري مطمئن شود .
  
  ماده 151- سنبـه مورد استفاده براي خرجگذاري بايد چوبي , مقاوم و كاملاً راست و صاف باشد بكار بردن سنبه هاي فلزي ممنوع است .
  
  ماده 152- اتصال چاشني به فتيله اطمينان بايد منحصراً توسط انبردست مخصوص انجام گيرد .
  
  ماده 153- طول فتيله اطمينان بايد به اندازه اي باشد كه آتشبار بتواند پس از آتش كردن , خود را به محل امني برساند و در هر صورت طول اين فتيله نبايد از يك متر كمتر و مقداري از فتيله كه از چال بيرون مي ماند از 20 سانتيمتر كمتر باشد .
  
  ماده 154- در آتشباري با فتيله اطمينان , انفجار بيش از 10 چال در يك نوبت ممنوع است .
  
  ماده 155- آتشبار بايد طرف ديگر فتيله اطمينان را كه به چاشني متصل مي شود , بصورت عمودي و طرفي را كه براي آتش كردن در نظر گرفته مي شود , بصورت مورب قطع كند .
  
  ماده 156- در آتشباري با چاشني مي بايست چاشني ابتدا در فشنگ ماده منفجره و سپس در داخل چال قرار داده شود . در هر حال بايد حداقل يك فشنگ فعال خرجگذاري شود.
  
  ماده 157- خالي كردن چال خرجگذاري شده به هر علت ممنوع است .
  
  ماده 158- در آتشباري با چاشني معمولي در چالهاي با قطر وطول كم بايد دقت شود فشنگها كاملاً به هم بچسبد و فضاي خالي بين آنها باقي نماند . در چاههاي عميق معادن روباز خرجگذاري را مي توان با استفاده از فتيله انفجاري يا چاشني اضافي به طور منقطع انجام داد .
  
  ماده 159- فشنگ چاشنيدار بايد به آرامي و بدون وارد كردن هرگونه فشار در داخل چال قرار داده شود .
  
  ماده 160- اتصال چاشني مي بايست با رعايت فاصله لازم از فشنگ انجام گردد و سپس چشني در داخل فشنگ ماده منفجره قرار گيرد .
  
  ماده 161- در كليه چالهايي كه در يك نوبت آتشباري مي شوند بايد از يك نوع چاشني الكتريكي (ساخت يك كارخانه) استفاده شود .

 

[morteza_420]

ماده 162- قبل از اتصال كابل هدايت برق به دستگاه آتش كن , مدار انفجار را بايد توسط اهم متر آزمايش نموده و پس از حصول اطمينان از صحت مدار , سيمهاي اصلي هدايت برق را به دستگاه متصل كرد .

ماده 163- اتصال كابل هدايت برق به سيم چاشنيها و همچنين به دستگاه آتش كن منحصراً ً توسط آتشبار و پس از اتمام خرجگذاري و آزمايش مدار و دور شدن كمك آتشباران از جبهه كار انجام گيرد .

ماده 164- پس از خرجگذاري بايد چالها را به طول معين و با موادي كه طبق طرح تعيين شده است مسدود نمود .

ماده 165- زمان و محل عمليات آتشباري بايد با اطلاع مسئول معدن و مسئول ايمني باشد .

ماده 166- آتشبار موظف است اقدامات زير را هنگام عمليات آتشباري بعمل آورد :

• الف - از برقراري تهويه در جبهه كارهاي زير زميني اطمينان حاصل نمايد .
  ب - گل يا مواد مسدود كننده چالها را به اندازه كافي در اختيار داشته باشد .
  پ - دستگاه آتش كن برقي را قبل از هر نوبت عمليات آتشباري آزمايش و نتيجه را در دفتر مخصوص ثبت نمايد .
  ت - قبل از آتشباري از ورود اشخاص به محل عمليات جلوگيري نمايد . در معادن زيرزميني حداقل فاصله اشخاص تا محل عمليات 80 متر مي باشد .
  ث - چند دقيقه قبل از انفجار با صداي بلند يا هر وسيله مطمئن ديگر شروع انفجار را به سايرين خبر دهد . همچنين قبل از انفجار با همان وسيله خاتمه عملات را اعلام نمايد .
  ج - بعد از همه محل كار را ترك كند .

ماده 167- در صورتيكه آتشبار جهت حفاظت از پناهگاه خاصي استفاده مي كند , فاصله پناهگاه تا محل آتشباري بايد حداقل 80 متر باشد در معادن زيرزميني در صورت نبودن پناهگاه فاصله آتشبار از محل آتشباري در تونلهاي مستقيم بايد حداقل 200 متر باشد .

ماده 168- آتشبار بايد پس از حصول اطمينان از انفجار كليه چالها و سپري شدن مدت كافي (حداقل 15 دقيقه) به اتفاق استاد كار محل را بازديد و در صورتيكه خطري از نظر گازهاي سمي و مضر موجود نبوده و كارگاه را ايمن تشخيص دهد اجازه ادامه كار بدهد .

ماده 169- در آتشباري با تأخير انفجار در چالها , آتشبار بايد تعداد انفجار ها را بادقت شمارش نمايد . چنانچه متوجه شود كه چالي آتش نگرفته است , در آتشباري با فتيله اطمينان پس از نيم ساعت و در آتشباري با چاشني الكتريكي پس از 15 دقيقه اقدامات لازم براي از بين بردن خطر چال آتش نگرفته را آغاز نمايد.

ماده 170- براي از بين بردن خطرات ناشي از چال آتش نگرفته بايد به ترتيب زير عمل شود :
الف- از نقطه اي به فاصله حداقل 40 سانتيمتر از دهانه چال آتش نگرفته و به موازات آن چال جديدي حفر و پس از خرجگذاري آن را آتش نمود .
ب“- بارگيري سنگهايي كه در انفجار اخير فروريخته مي شود بايد با حضور استاد كار انجام گيرد تا در صورتي كه فشنگهاي منفجر نشده اي باقي مانده به جايگاه موقت نگهداري مواد تحويل گردد .
ت“- تا خاتمه كليه عمليات فوق , ورود ساير افرادي كه در اين مورد وظيفه اي تدارند ممنوع است .
ماده 171- آتشبار نبايد چالهاي خرجگذاري شده را رها نموده و قبل از آتشباري آنها به كار ديگري مشغول شود.

ماده 172- كليه چالها ي خرجگذاري شده بايد در يك نوبت منفجر شود .

ماده 173- حفر چال جديد در ته چال قبلي ممنوع است .استاد كار موظف است اين قبيل چالها را با قطعه چوبي مسدود نمايد .

ماده 174- چنانچه هنگاه لق گيري و خاك برداري به وجود چال منفجر نشده پي برده شد و يا احتمال چال منفجر نشده وجود داشته باشد بايد بلافاصله كار متوقف و كليه افراد محل را ترك نموده و مرتب به اطلاع مسئولين رسانده شود .

ماده 175- اقدام لازم براي از بين بردن چال منفجر نشده منحصراً با نظارت آتشبار انجام شود .

ماده 176- چنانچه آتشبار نتواند براي از بين بردن چال منفجر نشده اقدام كند لازم است بلافاصله مسئول معدن يا مسئول ايمني معدن را در جريان امر قرار دهد .

ماده 177- اگر به عللي يك يا چند فشنگ چاشني گذاري شده مورد استفاده قرار نگيرد , آتشبار موظف است بلافاصله و قبل از آتش كردن چالها , چاشني اين فشنگها را خارج كرده و آنها را به جايگاه موقت نگهداري مواد منتقل نمايد .

ماده 178- در حال چاشني گذاري در چالها اگر احتمال رعد و برق وجود داشت بايد كار را تا قطع كامل رعد و برق تعطيل كرد .

ماده 179- در زمان اتصال چاشنيها به همديگر تا شعاع 30 متري از محل نبايد از راديو , وسايل ترانزيستوري و كليه وسايل پخش امواج الكتريكي استفاده شود .

ماده 180- براي منفجر كردن مواد ناريه به طريقه الكتريكي نبايد از سيمهاي بدون روپوش استفاده كرد . استفاده از برق شبكه معدن براي انفجار چاشني ممنوع است .

ث“- مقررات ويژه معان ذغال سنگ

ماده 181- استفاده از فتيله معمولي و فتيله انفجاري در معادني كه در آنها گاز ذغال يا گرد ذغال سنگ وجود دارد ممنوع است و آتشباري فقط بايد با چاشني ايمن صورت گيرد . همچنين در اين معادن استفاده از چاشني تأخيري معمولي در كارگاههاي استخراج ممنوع است .

ماده 182- در معـادن داراي گاز ذغـال يا گرد ذغال سنگ منحصراً بايد از دستگاههاي آتش كن مخصوص اين معادن استفاده شود .

ماده 183- در موارد زير آتش كردن چال ممنوع است:

• الف - وقتي كه غلظت گاز ذغال در محل انفجار از يك درصد بيشتر باشد .
  ب - موقعي كه خطر سرايت انفجار به محلهاي متروكه و حفريات و شكستگيهايي كه در آنها گاز ذغال جمع شده موجود باشد .

ماده 184- كابل هدايت برق براي آتش باري بايد داراي روپوش عايق باشد .

ماده 185- در معدن داراي گاز ذغال منحصراً بايد از مواد منفجره مجاز (ضد گاز ذغال) براي آتشباري در جبهه كارهاي ذغالدار استفاده شود .

ماده 186- ميزان مصرف مواد منفجره براي هر چال نبايد از مقداري كه كارخانه سازنده تعيين كرده است تجاوز نمايد .

ماده 187- در معادن داراي گرد ذغال سنگ قبل آتش كردن چالها بايد محوطه اطراف جبهه كار به اندازه كافي آب پاشي شود.

ماده 188- قـبل از خرجگذاري آتشبار بايد هواي اطراف جبهه كار را تا شعاع 30 متري آزمايش نمايد تا در صورتيكه عيار گاز از يك درصد تجاوز كند از خرجگذاري خودداري نموده و مرتب را به مسئول ايمني معدن اطلاع دهد .

ماده 189- چالها بايد پس از خرجگذاري بامواد غير سوختي و غير سيليسي مسدود شوند .

ماده 190- استفاده از مواد منفجره فقط بايد بصورت فشنگ باشد .
فصل 7 - باربري در معادن

الف- باربري ريلي در راه افقي
ماده 191- راههاي افقي باربري با راه آهن بايد داراي شيب مناسبي باشد كه حركت واگن خودبه خود انجام نگيرد.

ماده 192- حداقل فاصله بين ديواره راهها با بدنه وسيله نقليه نبايد در يك طرف از 20 و در طرف راهرو از 60 سانتيمتر كمتر باشد . در تونلهاي با سطح مقطع كوچك مي توان اين فاصله را تا 40 سانتيمتر كاهش داد مشروط بر آنكه در فواصل هر يكصد متر جان پناههايي با ابعاد و ظرفيت حداقل چهار نفر احداث گردد و محل اين جان پناهها بايد بترتيبي علامتگذاري شود كه از دور مشخص باشند .

ماده 193- راههاي باربري بايد تميز و خالي از قطعات سنگ و ساير موانع ديگر باشد .

ماده 194- سوار شدن روي وسيله نقليه به استثناي وسيله اي كه براي نفر بري كارگران اختصاص دارد ممنوع است .

ماده 195- براي كنترل حركت واگنها و همچنين متوقف كردن آنها در مواقعي كه آنها را به يكديگر وصل يا از يكديگر جدا مي كنند بايد كفشك ترمز همچنين بستها يا وسايل مناسب ديگر به اندازه كافي تهيه و بكار برده شود .

ماده 196- وسايل اتصال واگنها به يكديگر بايد از نوعي باشد كه براي بستن يا باز كردن آنها كارگر مجبور به قرارگرفتن بين دو واگن نباشد .

ماده 197- در جلوي وسيله كشش بايد چراغ با نور كافي نصب گردد .

ماده 198- در پشت آخرين واگن هر قطار بايد چراغ قرمز نصب شود .

ماده 199- در مواقعي كه از لوكوموتيو ديزلي لستفاده مي شود بايد لوكوموتيو كاملاً سالم بوده و بدون دود كار كند .

ماده 200- سوار شدن افراد در واگنهاي باربري , لوكوموتيوها و شاسي هاي مخصوص حمل چوب و غيره ممنوع مي باشد .

ماده 201- نقل . انتقال دستي واگنها در شيب زياد ممنوع است .

ماده 202- هنگاميـكه نقـل و انتقال واگنها بصورت قطار و بوسيله لوكوموتيو انجام مي پذيرد اتصال واگنها به يكديگر بايد بوسيله زنجير يا قلاب انجام شود .

ماده 203- واگنها بايد متناوباً و به نوبت در تعميرگاه مربوطه تحت سرويس و روغن كاري و تعمير قرار گيرند . كارهاي انجام شده بايد با ذكر شماره واگن , تاريخ تعمير و سرويس و نام خانوادگي شخصي كه مجري آن بوده است در دفتر مخصوص ثبت گردد .

ماده 204- متصل و جدانمودن واگنها در حين حركت قطار ممنوع مي باشد .

ماده 205- سوار شدن كمك راننده لوكوموتيوفقط روي صندلي مخصوص وي كه بطور موقت به لبه واگن آخرين قطار نصب مي گردد , مجاز مي باشد .

ماده 206- در مواقعيكه نقل و انتقال واگنها با دست و نيروي انسان انجام مي پذيرد بايد روي لبه جلويي واگن چراغ روشن آويزان نمود و در صورتيكه شيب خط آهن بيش از 005/0نباشد فاصله واگنها در حدود 10 متر و چنانچه خط آهن داراي شيب زياد مي باشد فاصله آنها نبايد كنترل از 30 متر باشد .

ماده 207- به منظور بلند كردن و روي ريل قراردادن واگنها و لوكوموتيو هايي كه از روي ريل منحرف و يا خارج شده اند لازم است كه روي هر لوكوموتيو و همچنين جنب دهانه تونل جك مخصوص اين كار وجود داشته باشد .

ماده 208- در موارد زير استفاده از واگنها ممنوع است :

• الف - در صورت عدم روغن كاري و باز بودن جاي روغن , سالم نبودن محور چرخها و يا وجود شكستگي در چرخها .
  ب - در صورت سالم نبودن زنجير و قلاب و ديگر اجزائي كه مربوط به اتصال واگنها مي باشد .
  پ - در صورت ناقص بودن سپرهاي طرفين واگن ويا ترمز(در واگنهاي ترمزدار).
  ت - در صورت مشاهده نقص در سيستم تخليه در واگنهاي مخصوص كه دريچه زير واگن از طريق لوله باز و بسته مي شود .
  ماده 209- خط سير جرثقيلهاي مراكز بارگيري در گالريها بايد طوري تعيين گردد كه جاي كافي براي عبور و مرور افراد باقي بماند و شروع حركت قطار ياواگن بايد توسط بوق ويا سيستم خبري ديگري اعلام گردد .

ماده 210- دريچه دهانه بونكرها بجز هنگام بارگيري بايد بسته باشد . ماده 211- براي جلوگيري از حركت احتمالي واگن در شيب مي بايست مانعي زير چرخهاي واگن قرار داده شود .

ماده 212- در بخشي از گالري كه واگن توسط وينچ و يا دست كشيده مي شود واگن بايد مجهز به چراغ باشد .

ماده 213- جلو محلهاي واگن برگردان مي بايست توسط كانع ايمن شود تا از ورود ديگر واگنها به محل و خطر برخورد با آن جلوگيري بعمل آيد .

ماده 214- وينچ مي بايست مجهز به ترمز يا وسيله خود بازدارنده باشد و نيروي محركه تجهيزات آن بايد بطور خودكار قطع شود .

ماده 215- در تونلهاي اصلي و مياني تونلهاي معادن ذغال سنگي كه از نظر گاز خيزي جزء طبقه 3 يا بالاتر از آن مندرج در جدول ماده 315 اين آئين نامه محسوب مي شوند بايد لوكوموتيو هاي مجاز براي معادن گازدار مورد استفاده قرار گيرند .

ماده216- در گالريـهـاي پيشـروي كه تهـويه آنها توسط ونتيـلاتـورهاي محلي انجام مي گيرد, استفاده از لوكوموتيو هاي ديزلي به شرطي مجاز مي باشد كه مقدار گاز متان در جريان هواي خروجي آن گالري بيش از 5/.درصد نباشد .

ماده 217- خطر ترمز قطار در هنگام باربري در شيبهاي عمده نبايد بيش از 40 متر باشد (از نقطه ترمز تا توقف كامل)

ماده 218- در هنگام شارژ باطري هاي لوكوموتيو , درب جعبه باطري ها و همچنين دريچه المنتهاي باطري بايد باز بماند . بستن درب جعبه باطري لوكوموتيو پس از اتمام تصاعد خروج كامل گاز از المنتهاي باطري مجاز مي باشد در حال بستن درب جعبه زودتر از يك ساعت پس از اتمام شارژ ممنوع است . قبل از خارج نمودن باطري از اطاق شارژ بايد ايزوله كردن و عايق بندي بين المنتها و بدنه جعبه باطري مورد كنترل قرار گيرد . زير شارژ گذاردن باطريهاي معيوب و يا كثيف ممنوع است .

ماده 219- در تونلهايي كه به علت وجود گاز و گرد ذغال سنگ خطرناك مي باشند تعمير لوكوموتيوهاي خازني (تعميرات مربوط به وسايل برقي لوكوموتيو ) به عمل تعويض فيوز آن ممنوع مي باشد و فقط در تعميرگاههاي مربوطه مي توان اقدام به تعمير آنها نمود .

ماده 220- با در دست داشتن چراغهاي داراي شعله از قبيل چراغهاي بنزيني و يا كاربيتي, ورود به اطاق شارژ ممنوع است .

ماده 221- تجهيزات و لوازم الكتريكي موجود در اطاق شارژ بايد ضد انفجار باشند .

ماده 222- براي حفاظت و جلوگيري از سوختگي ناشي از الكتروليت , در اطاق شارژ هميشه بايد محلول و يا پودر خنثي كننده اثر اسيد سولفوريك و هيدرات پتاسيم و كلسيم در دسترس قرار داشته باشد .

ماده 223- در هنگام حركت , لوكوموتيو بايد در سر قطار واگنها قرار گيرد . قرار گرفتن لوكوموتيو در انتهاي قطار واگنها فقط در مواقع مانور و جابجا كردن واگنها در سر دوراهيها و هنگام تخليه بار , در فاصله 300 متر و با سرعت كمتر از 2 متر در ثانيه مجاز است .

ماده 224- استفاده از لوكوموتيو در موارد زير ممنوع است:

• الف - نقص داشتن و يا عدم وجود سپرهاي جلو يا عقب
  ب - ناقص بودن زنجير و قلاب اتصال
  پ - نامرتب بودن ترمزها
  ت - عـدم وجود ماسه دان و يا فقـدان ماسه درآن (اين مورد در لوكوموتيو هاي كمتر از 2 تني مطرح نمي باشد ).
  ث - خرابي و يا عدم نور كافي چراغ لوكوموتيو
  ج - خرابي دستگاه علائم خبري(بوق,زنگ و غيره).
  چ - مشاهده نقص در وسايل ضد انفجار لوكوموتيو (در تونلهاي خطرناك از نظر وجود گاز).
  ح - عدم وجود جك همراه لوكوموتيو.
  خ - مشاهده نقص در لوازم برقي (مربوط به لوكوموتيوهاي برقي).

ماده 225- پائين پريدن رانندن و واگذاري رانندگي لوكوموتيو در حال حركت به ديگري ممنوع است .

ماده 226- اشخاصي مي توانند بعنوان راننده لوكوموتيو انتخاب گردند كه تعليم و آموزش مربوطه را ديده و پس از امتحان به اخذ گواهي و مجوز از سازمان ذيصلاح نايل آمده باشند .

ماده 227- قبـل از آنكه واگن خارج شده از خط را بلند كرده و روي خط قرار دهند بايد در مورد جلوگيري از حركت فوري آن پيش بيني لازم بعمل آيد.
ب- باربري بوسيله نقاله ها

ماده 228- در مـواردي كه باربري داخل معدن به وسيله ناو زنجيري يا نوار نقاله انجام مي گيرد بايد نكات زير رعايت گردد:

• الف - راه اندازي دستگاه تنها بايد به وسيله متصدي مربوطه انجام شود .
  ب - به مقدار كافي ومتناسب با طول دستگاه وسايلي تعبيه شود كه در موارد اضطراري بتوان در هر لحظه دستگاه را متوقف ساخت .
  پ - پس از خاتمه كار باربري موتور آنها بايد متوقف شود .
  ت - در محل تقاطع اين گونه وسايل نقليه با راههاي ديگر راه جداگانه اي براي عبور افراد وجود داشته باشد.

ماده 229- در گالريهايي كه به نقاله تسمه اي (قابل احتراق) مجهز گرديده اند , در انتها و سر نقاله (از طرف ورود جريان هوا , در فاصله 5-3 متري) در محل كليد و لوازم الكتريكي و سراسر طول نقاله در فواصل هر 100 متر بايد تعداد دو عدد كپسول آتش نشاني و يك جعبع محتوي ماسه نصب نمايند . گنجايش جعبه ماسه نبايد كمتر از 20 دسيمتر مكعب باشد.

ماده 230- در محل تقاطع گالريها بايد پلهاي كوچكي جهت عبور و مرور افراد از روي نقاله ساخته شود .

ماده 231- گالريهايي كه در آنها نقاله تسمه اي مونتاژ و مورد بهره برداري قرار دارد , هر پست بايد از ذغال سنگ و سنگهاي ريخته شده در اطراف نقاله تميز گردد .

ماده 232- نظافت نفاله ها و روغنكاري قسمتهاي متحرك آن در هنگام كار ممنوع است .

ماده 233- سوار شدن افراد بر روي تسمه نقاله اي كه براي رفت و آمد افراد به سيستمهاي ويژه مجهز نشده و مورد تأييد مسئول ايمني معدن نباشد ممنوع است .

ماده 234- نقاله هاي تسمه اي بايد به دستگاه و يا وسيله اي كه مانع خروج تسمه از مسير خود بشود مجهز باشند

ماده 235- در هر پست بايد حداقل يك بار طرز كار قرقره هاي نقاله توسط مسئول مربوطه مورد بازديد و كنترل قرار گيرد .

ماده 236- امكان روشن كردن و متوقف نمودن نقاله از هر نقطه بايد پيش بيني شده باشد .

ماده 237- موتور و سر نقاله ها بايد محصور و از محيط اطراف مجزا باشند .

 

[morteza_420]

پ- باربري ريلي در راه مورب

ماده 238- باربري با واگن در راه مورب بايد حتماً بوسيله كابل انجام شود .چرخ چاه دستگاه باربري بايد به طور محكم و در محل مناسب در بالاي راه مورب نصب شده باشد . ماده 239- در راه مورب در صورت خروج واگن از خط بايد پس از حصول اطمينان از بسته بودن ترمز چرخ چاه واگن را از بالا وارد راه مورب كرده و به كمك چرخ چاه دوباره روي خط قرار داد . شروع مجدد كار بايد پس از اطمينان از اين كه افراد در محلهاي امني قرار گرفته اند انجام گيرد . ماده 240- چرخ چاه بايد داراي ترمزي باشد كه در حال توقف بسته بماند و متصدي آن نبايد به هيچ عنوان بدون اينكه چرخ چاه را از منبع انرژي مجزا كرده باشد محل خدمت را ترك نمايد . ماده 241- پذيرگاه بالائي راه مورب بايد داراي نرده مناسبي باشد كه مانع از خركت خودبه خود واگنها به راه مورب گردد. باز كردن نرده بايد بعد از حصول اطمينان از اين كه واگنها به كابل بسته شده انجام گيرد . ماده 242- بين پذيرگاهها بايد وسيله تبادل علائم موجود باشد .

ماده 243- در گالريهاي شيب دار هنگام كار دستگاههاي باربري(مانند جرثقيل و غيره)نزديك شدن افراد متفرقه اي كه در كار دستگاهها دخالتي ندارند به محوطه اي كه در آن جا واگنها از سيم بكسل و يا زنجير جدا و تخليه مي گردند ممنوع است و به اين منظور بايد در محل فوق الذكر تابلوي مخصوص نصب نمايند .

ماده 244- براي واگنها و شاسيهايي كه ناچار به توقف در سطح شيب دار گالري مي باشند پيش بيني موانع ايمني و اتصال مستحكم آنها به سيم بكسل الزامي است .

ماده 245- حمل مواد معدني در معادن بوسيله سطل دستي و كوله بار و امثال آن ممنوع است .

ت- باربري در چاه

ماده 246- دهانه چاه بايد در تمام ساعات كار به قدر كافي روشن و داراي نرده مجهز به درهاي مناسب باشد .

ماده 247- اگر عمق چاه به اندازه اي باشد كه ارتباط مستقيم بين متصديان پذيرگاههاي مختلف چـاه به وسيـله

صداي افراد به طور واضح برقرار نشود بايد اين ارتباط بوسيله علائم زنگدار برقرار گردد . تبصره: در چاههايي كه از وسايل حمل و نقل براي رفت و آمد كارگران استفاده مي شود علاوه بر علائم ارتباطي زنگ دار بايد بين متصديان تمام پذيرگاهها و متصدي چرخ چاه ارتباط تلفني نيز برقرار باشد .

ماده 248- تمام قسمتهاي مربوط به دستگاه باربري در چاه از قبيل كابل , ماشينها , ترمزها و پاراشوتها بايد همه روزه بازرسي شوند و هر هفته يك مرتبه دستگاههاي ايمني مربوطه (پاراشوت, ترمز) آزمايش گردند و همچنين هر ماه يك مرتبه قسمتهاي حساس از قبيل اتصاليها و قرقره ها از وجود روغن اضافي پاك شوند .

ماده 249- چرخ چاه بايد مجهز به عمق نمايي باشد كه حين عبور وسيله حمل و نقل از طبقات مختلف معدن زنگ اخباري را به صدا در آورد .

ماده 250- عمق نما بايد هر بار كه براي عمقهاي مختلف ميزان مي شود آزمايش گردد .

ماده 251- كليه وسايل باربري چاه ها بايد بوسيله مسئول مربوطه هر هفته بازديدو نتيجه در دفتر مخصوص ثبت گردددر صورت مشاهده نقص بايد مرات بصورت كتبي به مسئول ايمني و مسئول معدن گزارش شود تا نسبت به رفع آن اقدام گردد .

ماده 252- سرعت حركت وسيله حمل و نقل هنگام حمل مسافر نبايد از 8 متر در ثانيه تجاوزكند .

ماده 253- در چاههايي كه از چرخ چاه كلاجدار استفاده مي شود هر موتور بايد داراي ضامني باشد كه باز كردن ترمز و آزاد كردن كلاج به طور همزمان امكان نداشته باشد .
ث- بالابرها

ماده 254- بالابرهاي دائم بايد داراي ويژگيهاي زير باشند :

• الف - هدايت شده باشند.
  ب“- سقوط اشياء از داخل آنها ممكن نباشد .
  ت“- با در داخل آنها بي حركت بماند.

ماده 255- بالابرهاي مخصوص حمل اشخاص بايد داراي سر پنا ه و پاراشوت بوده و به علاوه دستگاه محركه آنها مجهز به تنظيم كننده سرعت باشد . پلاك نشان دهنده ظرفيت سرنشينهاي اين وسايل بايد بطور آشكار در محل متناسبي نصب گردد. ظرفيت مذكور بايد حداكثر برابر با يك سوم ظرفيت باري باشد كه با اين وسايل مي توان حمل كرد.

تبصره: در بالابر هاي جديد بشرط رعايت مسائل ايمني به تضمين سازنده وجود پاراشوت الزامي نيست .

ماده 256- ماشينهاي چرخ چاه بايد داراي ترمزي باشد كه در صورت لزوم بتواند كابل را بيحركت كند و چرخ چاه دستي بايد مجهز به وسيله اي باشد كه آن را از گردش در جهت مخالف باز دارد ضمناً در ماشينهاي حمل اشخاص در صورت امكان جداكردن چرخ چاه از موتور , داشتن ضامن ويژه اي بمنظور جلوگيري از بروز هرگونه خطر الزامي است .

ماده 257- ماشينهاي چرخ چاه بايد به دو دستگاه ترمز جداگانه شامل ترمز عادي و ترمز ايمني كه هر يك بطور مستقل قادر به توقف ماشين باشد مجهز گردند. كفشك اين ترمزها ممكن اسن مشترك باشد ولي وسايل فرمان آنها بايد كاملاً مجزا و در دسترس متصدي ماشين قرار گرفته باشد همچنين بايد حداقل يكي از ترمزها از نوع وزنه اي بوده تا در صورت قطع نيروي محركه حداقل يكي از اين دو ترمز چرخ چاه را متوقف كند .

ماده 258- در ماشينهايي كه داراي جعبه دندده مي باشد بايد با يكي از ترمز ها بتوان مستقيماً چرخ چاه را متوقف كرد .

ماده 259- ترمز ايمني بايد به نحوي باشد كه در هر يك از موارد زير بطور خودكار وارد عمل گردد:

• الف - هرگاه اتاقك بالابر از چاه خارج و به قرقره ها نزديك شود.
  ب - هرگاه سرعت حركت در نزديكي پذيرگاه مقصد از 5/1 متر در ثانيه كمتر نشود .

ماده 260- بايد وسيله اي وجود داشته باشد كه همزمان با بكار افتادن ترمز ايمني , نيروي محركه ماشين را به طور خودكار قطع كند .

ماده 261- بالابرهاي دائمي كه براي حمل اشخاص هم بكار برده مي شوند بهتر است مجهز به وسيله نشان دهنده موقعيت اتاقك بالابر در چاه بوده و به علاوه بايد بتواند با علامت صدا دار نزديك شدن آنرا به پذيرگاه اعلام كند .
ماده 262- ماشينهايي كه سرعت حركت آنها از شش متر در ثانيه بيشتر است بايد به وسايل زير نيز مجهز باشند :

• الف - وسيله اي كه ترمزها را به نرمي وارد عمل كند .
  ب - وسيله محدود كننده سرعت در حدي كه معمولاً عمل مي كند .
  پ - دستگاه ثبت كننده سرعت .

ماده 263- هنگام حمل اشخاص بايد علائم مخصوصي در پذيرگاهها روشن شود و به طور واضح حمل مسافر را اعلام نمايد .

ث“- كابل ها(سيم بكسل ها)

ماده 264- جنس كابل بايد متناسب با شرايط محيط كار انتخاب شود و در مقابل عواملي از قبيل اسيد و غيره مقاوم باشد .

ماده 265- هنگام تحويل گرفتن هر كابل نو بايد قطعه اي از آنرا (بطول 4 متر) براي آزمايشهاي مقايسه اي در محلي خشك نگهداري نمود .

ماده 266- ميزان مقاومت كابل نو (در مقابل پاره شدن ) را هنگام تحويل گرفتن بايد از طريق آزمايش خود كابل و يا آزمايش تمام عنصرهاي آن و در ضمن ميزان افزايش طول كابل را قبل از پاره شدن تعيين نمود و در هر حال بايد هر يك از عنصر هاي كابل از حيث كشش , خمش و پيچش نيز آزمايش شود .

ماده 267- كابلهايي كه علاوه بر باركشي براي حمل اشخاص نيز بكار برده مي شوند بايد در سال اول كار هر سه ماه يكبار و در سال بعد هر دو ماه يكبار به اندازه 2 متر از پائين آن بريده و آزمايش شود .

ماده 268- ضريـب اطمينان كابل بايد حداقل 6 باشد يعني ميزان بار مفيد و بار مرده و كل وسيله باربري نبايد از يك ششم مقاومت كابل تجاوز كند در صورت افزايش عمق چاه از 500 متر براي هر يكصد متر اضافي مي توان يكدهم از اين ضريب را كسر كرد و در هر حال وزن مذكور نبايد از يك پنجم مقاومت كل كابل تجاوز كند . تبصره: بالابر هاي مالشي (نوع كپ) از شمول اين ماده مستثني مي گردد به طوري كه ضريب اطمينان اين تجهيزات بايد براي عمق كمتر از 500 متر 7 و براي عمق بيشتر از 500 متر 6 در نظر گرفته مي شود .

ماده 269- مدت استفاده از كابل بالابر هاي مخصوص حمل اشخاص نبايد از دو سال تجاوز كند .

ماده 270- قبل از بكار گيري كابل نو براي حمل افراد لازم است آزمايشهاي ايمني مطابق دستورالعمل هاي سازنده انجام گيرد , بستها و اتصاليهاي مربوط به كابلها بايد داراي مقاومت كافي و مورد نياز اين گونه وسايل بوده و ضريب اطمينان آنها از ضريب اطمينان كابل كمتر نباشد . مدت بكارگيري آنها نبايد از 10 سال تجاوز كند .

ماده 271- كليـه بازرسيها و آزمايشـهاي كابل و وسايل باربري مربوطه بايد توسط اشخاص و سازمانهاي صلاحيتدار و با روشهاي فني معتبر انجام گيرد .

ماده 272- هر گاه پس از هر آزمايش مشاهده شود كه تقليل قابل ملاحظه اي در مقاومت كابل حاصل شده و يه بيش از 10 درصد عنصرهاي مشهود آن در طول سه گام پاره شده و يا تغيير محسوسي در شكل ظاهري كابل از نظر خوردگي يا سائيدگي يا تقليل قطر و يا باز شدن پيچش آن حاصل شده باشد , آن كابل بايد تعويض گردد.

ماده 273- در هر معدن كه باربري از طريق چاه با وسايل بالابر انجام مي گيرد بهره بردار موظف است دفتري براي ثبت موارد زير در سر معدن اختصاص دهد:

• الف - نام و نشاني كارخانه سازنده كابل و وسايل مربوطه .
  ب - مشخصات كابل , نوع سيمهاي بكار برده شده و ساختمان آن و نتيجه آزمايشات انجام شدهدرباره كابل نو و محاسبه مقاومت كل كابل و همچنين نتيجه آزمايشهايي كه برطبق مقررات مربوطه انجام مي شود.
  پ - تاريخ شروع استفده از كابل و نوع باربري آن .
  ت - وزن مرده كليه وسايلي كه كابل متحمل مي شود به انضمام وزن خود كابل و همچنين حداكثر وزن باري كه حمل مي شود .
  ث - تاريخ و نوع تعميرات و تاريخ سر و ته كردن كابل .
  ج - تاريخ و علت خارج كردن كابل از سرويس .
  چ - مقدار عملكرد كابل در حركت به سمت پائين و در حركت به سمت بالا و ميزان تن كيلومتر انجام شده.

ماده 274- جابجائي اجسام بلند از طريق بستن اين اجسام به يك رشته طناب , كابل يا زنجير به دليل خطر لغزش ممنوع است .

ماده 275- دانستن وزن صحيح با جهت انتخاب زنجير , كابل يا طناب مناسب ضروري است .

ماده 276- براي كوتاه كردن زنجير و سيم بكسلها نبايد آنها را گره زد و همچنين بارهاي لبه تيز ساخته شده از مواد سخت را بايد قبل از تماس با حلقه هاي زنجير و يا سيم بكسل با حفاظهايي پوشاند .

ماده 277- هيچ گاه نبايستي جرثقيل در فضا به صورت آزاد رها شود . راننده جرثقيل مادام كه بار در هوا معلق است نبايد محل كار خود را ترك نمايد .

 

[morteza_420]

فصل 8 - تهويه

الف- هواي معدن
ماده 278- تمام قسمتهاي دروني معدن غير از قسمتهايي كه مسدود گرديده , بايد بوسيله گردش منظم هواي سالم تهويه شود به طوريكه جريان هوا محسوس باشد . هواي معدن بايد از نظر گرما و رطوبت قابل تحمل بوده و همواره مقدار گرد وغبار و گازهاي مضر آن كمتر يا برابر حد مجاز باشد.

ماده 279- كاركردن در محلهايي كه هواي آن كمتر از 19% اكسيژن داشته و يا تشعشع مواد راديواكتيو آن از 300 ميكروكوري در ليتر تجاوز نمايد و يا ميزان گازهاي مضر آن از حد مجاز زيادتر باشد ممنوع است .

ماده 280- ميزان گازهاي مضر در هواي معدن نبايد از مقادير حدود تماس شغلي عوامل بيمارۜ زا مصوب وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشكي زير تجاوز كند .

تماس كوتاه مدت متوسط سنجش زماني stel twa 1- منواكسيد كربن(co) 200ppm 35ppm 2- گاز سولفور هيدروژن(sh2) 15ppm 10ppm 3- گاز دي كسيد گوگرد(so2) 5ppm 2ppm 4- گاز دي اكسيد كربن (co2) 30000ppm 5000ppm 5- گازهاي اكسيد ازت (no2) 50ppm 1ppm 6- گاز هيدروژن h2 نيم درصد 7- گاز ازتn2 79 درصد
تبصره1: ميزان گاز دي“اكسيد كربن در مكان“هاي متروكه و درحال تعمير تا حد دودرصد مجاز است.

تبصره2: ميزان مجاز گاز ذغال براساس مقادير ذكرشده در بخش مربوطه تعيين شده است(ماده 304 بند پ فصل هفتم)

ماده 281- اندازه“گيري“هايي كه توسط مسئولين مربوطه از مشخصات هواي معدن به“عمل مي“آيد بايد با درج تاريخ و ساعت دردفتر مخصوصي كه نزد سرپرست معدن يا مسئول ايمني معدن حفظ مي“شود ثبت گردد. اين دفتر تا شش ماه پس ازپر شدن نيز حفظ شود.

ماده 282- مسئولين اندازه“گيري فواصل زماني اندازه“گيري و دستگاه“هاي مناسب براي اندازه“گيري مشخصات هواي معدن باتوجه به انواع گازهاي متصاعده بايد توسط سرپرست معدن يا مسئول ايمني معدن تعيين و دردفتر مخصوص تهويه ثبت شود.

ماده 283- اندازه“گيري مشخصات هواي معدن علاوه بر ثبت در دفتر مخصوص تهويه لازم است هربار روي تابلوهايي كه به“اين منظور اختصاص داده شده و درمحل ورودي معدن و يا پذيرگاه“هاي طبقات و يا محل“هاي اندازه“گيري نصب مي“گردد ثبت شود.

ماده 284- درصورت افزايش درجه حرارت جبهه كار ازميزان استاندارد(به“مدت طولاني) متناسب با مقدار افزايش درجه حرارت مي“بايست ساعت كار عادي را براساس آئين“نامه كارهاي سخت و زيان“آور مصوب شوراي عالي حفاظت فني و با اطلاع سرپرست معدن كاهش داد.

ماده 285- دستگاه“هاي گازسنج و اندازه“گيري مشخصات هوا بايد به طور متناوب طبق دستورالعمل كارخانه سازنده يا دستورالعملي كه به تأييد مسئول ايمني معدن و مسئول معدن رسيده است توسط افراد آموزش“ديده مورد بازديد و كنترل قرار گيرد.

ماده 286- اندازه“گيري مواد زيان“آور در معادن(گردو غبار و گازهاي مضر) شامل تعيين وسايل مورد نياز و روش اندازه“گيري جهت تعيين حد آستانه مجاز(8 ساعته) مي“بايست انجام پذيرد.

تبصره: تعيين مقدار مجاز لحظه“اي مي“بايست در زمان“هاي معين توسط مسئولين ذيربط در معدن انجام شود.

ب- تهويه
ماده 287- درهر معدن زيرزميني بايد با برقراري جريان تهويه مناسب مشخصات هواي معدن در قسمت“هاي مختلف در شرايط مجاز نگهداري شود.

ماده 288- هرمعدن زيرزميني بايد داراي نقشه تهويه كه به تأييد سرپرست معدن يا مسئول فني و مسئول ايمني معدن رسيده باشد. محاسبات و نقشه تهويه بايد حداقل هر شش“ماه يكبار و همچنين هنگام تغيير در شبكه حفاريهاي معدن تجديد شود. در نقشه تهويه لازم است شبكه معدن مشخصات مسيرهاي تهويه مشخصات بادبزنهاي اصلي و فرعي جهت“هاي جريان هوا مقدار هوا محلهاي درب“ها و پنجره“ها و ساير خصوصيات تهويه نشان داده شود. نسخه“هايي از نقشه تهويه و همچنين نقشه رفع سوانح بايد نزد سرپرست معدن مسئول ايمني مسئول نجات مسئول تهويه و ساير مسئولين مربوطه موجود بوده و به“علاوه در دفتر معدن نصب شده باشد.

ماده 289- در معادني“كه تعداد كارگران زيرزميني آن درهرنوبت كار از 100 نفر تجاوز كند و همچنين دركليه معادن ذغال“سنگ و معادني كه احتمال وجود گازهاي مضر و خطرناك در آنها مي“رود مسئوليت امر تهويه معدن بايد برعهده يك“فرد صلاحيت“دار گذاشته شود.

ماده 290- راهروهاي مخصوص گردش هوا بايد مرتباً بازديد شده و هميشه تميز و بدون مانع بوده و درصورت ريزش فوراً تعمير شود.

ماده 291- درمواقعي“كه تهويه معدن به“طور طبيعي انجام مي“شود بايد درفصولي كه جهت جريان هوا تغيير مي“كند ترتيبي داده شود كه از اختلال در تهويه معدن جلوگيري شود.

ماده 292- در موارديكه تهويه طبيعي كافي نباشد بايد از وسايل تهويه مصنوعي استفاده شود. گردش هوايي كه توسط اين وسايل ايجاد مي“شود تاآنجا كه ممكن است بايد با گردش طبيعي هوا مطابقت داشته باشد.

ماده 293- بادبزنهاي اصلي تهويه بايد در محفظه غيرقابل اشتعالي نصب شود و در محل مناسبي مجاور دهانه چاه يا دهانه تونل قرار گيرد و در مواقع لزوم تعويض جهت جريان هوا امكانپذير باشد.

ماده 294- بادبزنها بايد هرهفته به وسيله مسئول مربوطه بازديد شود.

ماده 295- بادبزنهاي اصلي معدن بايد داراي دستگاه تعيين اختلاف فشار بوده و همچنين مجهز به وسيله“اي باشد كه توقف بادبزنها را اعلام نمايد.

ماده 296- درطرح تهويه بايد كوشش شود كه درهاي تهويه كمتري به“كار رود.

ماده 297- ديواري“كه براي نصب تهويه ساخته مي“شود بايد از اطراف در داخل سنگ هاي تونل فرورفته و كاملاً محكم و نفوذناپذير باشد. محل عبور افراد بايد از محل عبور وسايل نقليه مجزا گردد. بلندترين نقطه وسيله نقليه تا بالاي چارچوب در بايد حداقل 50 سانتينتر و از پهلوها حداقل 25 سانتيمتر فاصله داشته باشد.

ماده 298- استفاده از پرده“هاي پارچه“اي ازقبيل برزنتو غيره به“جاي درهاي تهويه ممنوع است.

ماده 299- حتي“المقدور 2 درب براي راهروهايي كه به“نصب درب تهويه نياز دارند و 2 يا 3 درب براي راهروهاي پرعبور و مرور بايد كار گذاشته شود. فاصله نصب درب“هاي متوالي از يكديگر در راهروهاي باربري بايد از طول يك قطار واگن بزرگتر و در ساير راهروها حداقل 5 متر باشد. همواره بايد به“هنگام عبور و مرور حداقل يكي از درهاي متوالي را بسته نگه“داشت.

ماده 300- چنانچه راهروهاي ورودي و خروجي اصلي تهويه نزديك به“هم باشند ديوارها و درهاي بين آن“دو بايد طوري ساخته شوند كه در مواقع انفجار يا آتش“سوزي به آساني خراب نشوند.

ماده 301- راههاي متروكه بايد به“ترتيبي مسدود شوند كه كارگران نتوانند از آنها عبور نمايند و درعين حال خللي در تهويه هوا به“وجود نياورند.

ماده 302- هنگاميكه درجريان تهويه عادي قسمتي از معدن خللي حاصل شود و مدت آن بيش از 30 دقيقه به“طول انجامد كار درآن قسمت بايد تا برقراري مجدد تهويه تعطيل گردد.

ماده 303- هرگونه تغيير در سيستم تهويه معدن بايد فقط به دستور مسئول مربوطه انجام شود.

ماده 304- تعميرات و تغيير كلي در دستگاه تهويه معدن بايد هنگامي صورت گيرد كه كليه كاركنان معدن به“استثناي كاركناني كه انجام تعميرات به“عهده آنها است ازدرون معدن خارج شده باشند.

ماده 305- اگر وقفه“اي در كار بادبزن“ها ايجاد شود بايد فوراً مسئول ايمني و مسئول معدن را مطلع نمود تا اقدامات لازم را براي حفظ نفرات به“عمل آورند و درصورت لزوم معدن يا قسمتهايي را كه تهويه آن دچار اشكال شده است از كارگران تخليه نمايند. شروع مجدد كار بايد بااجازه مسئول ايمني و مسئول معدن باشد.
ماده 306- در روزهاي بعد از تعطيل و يا پس از هرگونه وقفه طولاني كه در كار بادبزنهاي اصلي معدن به“وجود آيد مسئول ايمني و مسئول معدن بايد پس از حصول اطمينان از تهويه كافي به كارگران اجازه ورود به معدن را بدهند.

ماده 307- رساندن جريان هواي تازه به جبهه كارها از مسيري كه در آن ريزش يا تخريب اتفاق افتاده و هوا آلوده شده ممنوع است.

تبصره: رساندن جريان هواي تازه براي كارهاي موقت جهت رفع سوانح و تخريب كارگاه“ها از اين قاعده مستثني مي“باشد.

ماده 308- حداقل سرعت مجاز هوا 25/0 متربرثانيه است و حداكثر سرعت مجاز در قسمت“هاي مختلف معدن به“شرح زير مي“باشد.

1 چاه تهويه(بدون تجهيزات) سرعت دلخواه 2 كانال تهويه و چاه تهويه بزرگ(با تجهيزات) 15 متربرثانيه 3 چاه باربري 10 متربرثانيه 4 چاه نفررو و تونل ميان“بر و چاه مورب 8 متربرثانيه 5 براي حفريات معدني ديگر كه در امتداد ذغال“سنگ و يا سنگ حفر شده باشد. 6 متربرثانيه 6 كارگاه استخراج 4 متربرثانيه
ماده 309- در محاسبات تهويه همواره حداكثر هواي موردنياز براي هر جبهه كار و براي كل معدن و درنوبت كاري كه حداكثر تعداد كارگران مشغول به“كار هستند منظور مي“شود.

تبصره: هواي مورد نياز براي هرفرد حداقل 6 مترمكعب در دقيقه است

ماده 310- نصب تور سيمي در مقابل پروانه بادبزن الزامي است و به“كار انداختن بادبزن بدون حفاظ ممنوع است.

ماده 311- بادبزنهاي موضعي بايد به طريقي نصب شوند كه هواي تازه را به جبهه كار برسانند. ظرفيت هوادهي بادبزن محلي نبايد از 70 درصد هوايي كه از طريق تهويه عمومي معدن به محل نصب آن مي“رسد بيشتر باشد. هرگاه چند بادبزن محلي به“صورت موازي در يك محل نصب شده باشند جمع هوادهي مجموع بادبزنها بايد حداكثر 70 درصد مقدار هوايي باشد كه ازطريق تهويه عمومي به محل نصب بادبزنها مي“رسد.

ماده 312- حداكثر فاصله دهانه لوله تهويه تا جبهه كار بايد در معادن فاقد گاز 12 متر و در معادن گازدار 8 متر باشد.

ماده 313- ايستگاه“هاي اندازه“گيري مقدار هوا مي“بايست در محلهاي اصلي ورودي خروجي و در قسمت“هايي كه مسير آن مستقيم و كيفيت لارده“گذاري آن خوب است ايجاد گردد و همچنين در محلهاي مذكور بايد تابلويي كه بتوان حداقل موضوعات زير را يادداشت نمود نصب گردد. تاريخ و ساعت اندازه“گيري سطح مقطع عرضي گذر هوا مقدار واقعي و محاسبه“اي هوا و سرعت جريان هوا.

 

[morteza_420]

پ- مقررات ويژه معادن گازدار و گرد ذغالدار
ماده 314- هرگاه درمعدني حتي يك بار و در يك نقطه از آن گاز مشاهده گردد و يا امكان نشت گاز ذغال وجود داشته باشد آن معدن جزو معادن گازخيز شمرده مي“شود. در اين“گونه معادن و معادن داراي گرد ذغال“سنگ علاوه بر لازم“الاجرا بودن كليه موارد مربوط به قسمت“هاي الف و ب موارد بند پ لازم“الاجرا مي“باشد.

ماده 315- معادن گازدار برحسب مقدار گاز متان به چهار طبقه تقسيم مي“گردند كه در جدول زير نشان داده شده است.

مقدار گاز متان به ازاء يك تن توليد روزانه به مترمكعب نوع طبقه“بندي مترمكعب برتن تا 5 طبقه يك مترمكعب برتن 10 – 5 طبقه دو مترمكعب برتن 15- 10 طبقه سه بيشتر از 15 متر مكعب طبقه چهار
ماده 316- حد مجاز گاز ذغال در قسمت“هاي مختلف معدن به شرح زير مي“باشد:
الف - در مسير هواي برگشتي از هر جبهه كار كمتراز 1 درصد.
ب - در مسير هواي خروجي از شبكه معدن كمتر از 75/0 درصد.
پ - در مسير هواي تازه براي تهويه هر جبهه كار كمتر از 5/0 درصد.
ت – در محلهاي تعميراتي متروكه و ريزشي و در مدت كوتاه كمتر از 2 درصد.
ماده 317- در معادن گازدار و گرد ذغالدار تهويه به“طريق طبيعي مجاز نيست.

ماده 318- تمام تكنسين“ها و سركارگران معدن بايد آموزش“هاي لازم را براي اندازه“گيري گاز ديده باشند. كارگران نيز بايد بانحوه اندازه“گيري گاز متان و دي“اكسيدكربن آشنا بوده و به“خوبي ازخطرات اين گازها آگاهي داشته باشند.

ماده 319- تكنسين“هاي گروه تهويه و مسئولان اندازه“گيري گاز موظف هستند قبل از شروع هر نوبت كاري در محل حاضر شده و كارگاه“ها و محل“هاي مشكوك را بازديد نموده و عيار گاز ذغال را به“وسيله دستگاه گاز ذغال“سنج اندازه“گيري نمايند.

تبصره: درصورت بالابودن عيار گاز ذغال از حد مجاز مربوطه بايد از ورود كارگران به آن محل جلوگيري كرده و تحت نظر مسئول مربوطه نسبت به افزايش ميزان تهويه به“منظور پايين“آوردن عيار گاز ذغال تا حد مجاز اقدام نمود.

ماده 320- محلها و فواصل زماني اندازه“گيري گاز توسط سرپرست معدن يا مسئول ايمني تعيين مي“شود. درهرحال حداقل تعداد دفعات اندازه“گيري گاز در محلهاي فاقد گازسنج اتوماتيك ثابت بايد به“قرار زير باشد:

الف - هواي برگشتي از هر جبهه كار فعال در معادن طبقه 1 و 2 دوبار درهرنوبتكاري و در معادن طبقه 3 و 4 و معادن خطرناك ازنظر پرتاب ناگهاني سه“بار در هرنوبت كاري(موضوع جدول ماده 315 همين فصل)
ب - هواي برگشتي ازهر جبهه كار غيرفعال يك“بار در روز.
پ - در جايگاه ماشين“آلات (مثل وينچ و غيره) يك“بار در روز.
ت – هواي خروجي يك“بار در روز.

ماده 321- علاوه بر اندازه“گيري“هاي منظم جاري تمام كاركنان نظارت فني (مسئولين ايمني مهندسين و تكنسين“ها) موظف هستند هنگام بازديد از جبهه كارها غلظت گاز را اندازه“گيري نمايند.

ماده 322- بعد از هر توقف بادبزن و نيز پس از رفع اشكال در امر تهويه و عادي“شدن آن عيار گاز درنزديكي و در فاصله حداقل 20 متري دستگاه“هاي الكتريكي اندازه“گيري شده و درصورت مجازبودن راه“اندازي شوند.

ماده 323- اگر عيار گاز در محلي بيش از حد مجاز باشد بايد بلافاصله جريان برق را قطع كار را تعطيل و كارگران را از محل خارج كرد. شروع مجدد كار پس از انجام تهويه كافي و رسيدن عيار گاز به حد مجاز امكان“پذير است.

ماده 324- آتشباري در شرايطي كه عيار گاز بيش از 1 درصد مي“باشد ممنوع است.

ماده 325- در معادن داراي گاز ذغال و گردوغبار خطرناك انجام هرنوع عملي كه ايجاد جرقه يا شعله نمايد ممنوع است و كليه تجهيزات و دستگاه“ها بايد ضر جرقه باشند.

ماده 326- قطع سيستم تهويه يا خاموش كردن بادبزنهاي اصلي يا تعويض سيستم كار آنها به استثنا موارد اجتناب“ناپذير و سوانح فقط به دستور كتبي مسئول يا سرپرست معدن و اطلاع مسئول ايمني انجام گيرد.

ماده 327- قسمتهايي كه بهره“برداري آنها به پايان رسيده يا موقتاً تعطيل شده و يا مورد استفاده قرار نمي“گيرند نيز بايد مانند ساير قسمت“ها به“خوبي تهويه شوند و يا به“وسيله مصالح مناسب به“طور مناسب به“طور نفوذناپذير كاملاً مسدود گردند.

ماده 328- تهويه موضعي به“وسيله لوله تهويه منشعب در معادن طبقه 3 و 4(موضوع جدول ماده 315 همين فصل) و معادن خطرناك ازنظر پرتاب ناگهاني گاز ممنوع است.

ماده 329- در معادن گازخيز چنانچه رساندن عيار گاز به حد مجاز با دستگاه“هاي تهويه دشوار باشد بايد قبل از استخراج عمل تخليه گاز (دگازاژ) از لايه موردنظر و لايه“هاي مجاور به“عمل آيد.

ماده 330- در معادني كه احتمال خودسوزي دارند بايد حداقل يك“بار در هر نوبت كاري عيار دي“اكسيد كربن در جبهه كارها اندازه“گيري شوند.

ماده 331- در معادن داراي گردوغبار زيان“آور و خطرناك براي هر جبهه كار بايد براي برطرف نمودن گردو غبار مقدار هواي اضافي درنظر گرفته شود.

ماده 332- ذغال“سنگ“هايي كه هنگام استخراج گرد توليد مي“نمايند بايد به“اندازه كافي با آب مرطوب شوند و هنگام استخراج و در محل“هاي بارگيري به“واگن نيز بايد آب پاشيده شود.

ماده 333- در جبهه كارها و مناطقي كه در آنها خطر انفجار گرد ذغال“سنگ وجود دارد بايد مرتباً گرد ذغال“سنگ موجود روي سقف و زمين و ديوارها و وسايل نگهداري را جمع“آوري و خارج نمود و به“منظور پيشگيري از بروز انفجار مقدار مواد سوزا در گردوخاك انباشته نبايد از 30 درصد بيشتر باشد. به“علاوه روي سطوح بايد آب“آهك يا خاك نرم و يا مواد ديگر پاشيده شود.

ماده 334- در معادني كه درآنها خاك“پاشي معمول است بايد ويژگيهاي محل و تاريخ خاك“پاشي و نمونه“برداري از مخلوط خاك و گرد ذغال“سنگ موجود در محل و همچنين نتايج آزمايش“هاي مربوطه به قابليت اشتعال نمونه گرفته شده دردفتر مخصوصي ثبت شود.

ماده 335- چنانچه ميزان مواد سوختي در نمونه گرفته“شده از 30 درصد تجاوز نمايد بايد بلافاصله با خاك“پاشي مجدد عيار آن پايين آورده شود.

ماده 336- در محلهاي حساس معدن ازقبيل درب“هاي تهويه پمپ“ها تأسيسات اصلي برق و محلهاي بارگيري ذغال“سنگ بايد حداقل نيم تن خاك مخصوص خاك“پاشي به“عنوان ذخيره نگهداري شود.
فصل 9 - روشنايي

ماده 337- درمعادن ذغال“سنگ بايد منحصراً ازچراغ ايمني باطري“دار استفاده شود.

ماده 338- هركارگر بايد داراي پلاكي با شماره اختصاصي و چراغي به“همان شماره براي تحويل و تحول چراغ باشد.

ماده 339- چراغهاي انفرادي بايد دائماًازچراغ ايمني باطري“دار استفاده شود.

ماده 340- مسئول معدن بايد شخصي را كه واجد صلاحيت باشد به تصدي چراغ“خانه بگمارد.

ماده 341- هرشخصي كه چراغ دريافت مي“نمايد موظف است از سالم بودن چراغ اطمينان حاصل كند.

ماده 342- ساختمان چراغ بايد طوري باشد كه فقط در چراغ“خانه بتوان با وسايل مخصوص آن را باز و بسته كرد.

ماده 343- چراغ“هاي شعله“دار را نبايد جلوي لوله“هاي تهويه قرار داد.

ماده 344- كاركنان بايد پس از خروج از درون معدن چراغ خود را بلافاصله تحويل چراغ“خانه دهند و بردن چراغ به منازل و يا محل ديگر ممنوع است.

ماده 345- شخصي كه چراغ را تحويل گرفته است اگر مجدداً آن را به چراغ“خانه برنگرداند و يا چراغ ديگري به جاي آن تحويل دهد بايد علت آن“را به چراغدار گزارش نمايد. چراغدار بايد علت عدم تحويل و يا رسيدگي و درصورت لزوم به مسئول معدن گزارش نمايد.

ماده 346- چراغ“خانه بايد از مصالح غيرقابل اشتعال ساخته شده و خوب تهويه شود.

ماده 347- ساختمان چراغ“خانه بايد طوري باشد كه درمواقع خطر كاركنان آن بتوانند محل كار را فوراً ترك نمايند.

ماده 348- محل نگهداري سوخت چراغ“هاي كاربيدي بايد كاملاً خشك و محفوظ از نفوذ آب باشد.

ماده 349- چراغ“خانه بايد به وسايل آتش“نشاني ازقبيل كپسول“هاي آتش“نشاني و جعبه“هاي مخصوص ماسه و غيره مجهز باشد.

ماده 350- ورود افراد به تونل“ها و اجراي كار بدون چراغ تونلي انفرادي ممنوع مي“باشد.

ماده 351- تعداد چراغ“هاي سالم انفرادي درهرچراغ“خانه بايد بايد ده درصدبيشتر از كارگران زيرزميني باشد.

ماده 352- چراغهاي انفرادي از لحظه“اي كه در چراغ“خانه به كارگر تحويل داده مي“گردد در صورتيكه بدون وقفه و به طور متمادي مورد استفاده قرار گيرد بايد به“مدت ده ساعت كار كند.

ماده353- چراغ“خانه بايد مجهز به وسايل تهويه باقدرت كافي بوده و پيوسته تميز نگهداري شود.

ماده 354- مسئول ايمني معدن موظف است حداقل يك بار در ماه تمام چراغ“هاي انفرادي را بازديد و دقيقاً كنترل نمايد.

ماده 355- براي درست كردن آب اسيد هميشه بايد اسيد به آب اضافه شود.

ماده 356- كارهاي اكتشافي و كار در معادن روباز درهواي تاريك و مه“آلود بدون تأمين روشنايي مناسب ممنوع است.
فصل 10- آب

ماده 357- شناسايي منابع آبهاي زيرزميني به“منظور طراحي معدن براي پيش“بيني يا ارزيابي آبهاي هجومي به“داخل عمليات معدني ضروري است.

ماده 358- استفاده از آب معدن قبل از تعيين مشخصات كامل آن ممنوع است.

ماده 359- آب معدن پس از تصفيه فيزيكي و شيميايي و رساندن مشخصات آن به حد مجاز براي مصارف صنعتي و بهداشتي قابل استفاده است.

ماده 360- درصورت استفاده از آب معدن براي آشاميدن بايد علاوه برتصفيه ازلحاظ آلودگي به باكتري و ميكروب توسط مراجع ذيصلاح آزمايش شده و درصورت لزوم ضدعفوني شود. مشخصات آب آشاميدني بايد مطابق دستورالعمل“هاي وزارت بهداشت و درمان باشد.

ماده 361- درصورت استفاده از آب معدن براي مصارف بهداشتي و آشاميدني بايد حداقل هر 10 روز يك“بار براي تعيين مشخصات مورد آزمايش قرار گيرد.

ماده 362- مخازن و انبارهاي آب مصرفي بايد حداقل هرسه ماه يك“بار تميز و ضدعفوني شوند.

ماده 363- ظروفي كه براي حمل و نگهداري آب آشاميدني در داخل معدن مورد استفاده قرار مي“گيرند بايد هميشه تميز نگهداشته شده و در فواصل كوتاه“مدت ضدعفوني شوند و به درب“پوش مجهز باشند.

ماده 364- در صورتيكه شبكه“هاي توزيع آب آشاميدني و مصرفي جدا ازهم هستند بايد با علامت هشدار دهنده مشخص شده باشند.

ماده 365- رهاسازي پس“ماند آب مصرفي و همچنين پساب كارخانه“هاي كانه“آرايي بدون درنظرگرفتن مقررات زيست“محيطي ممنوع است.

ماده 366- محل ورودي و خروجي حفريات زيرزميني اعم از چاه و تونل و دويل و غيره نبايد درمسير جريان آبهاي

 

[morteza_420]

فصل 11- تاسيسات برق

ماده 367- اجراي آيين نامه حفاظتي تاسيسات و وسايل الكتريكي در كارگاهها در كليه معادن الزامي بوده و به علاوه در معادني كه خطر وقوع انفجار گازهاي معدني و گرد ذغال سنگ وجود دارد مقررات ويژه اين آيين نامه نيز لازم الاجرا است.

ماده 368- در هر يك از مدارات جريان برق بايد كليد هاي قطع و وصل روي تمام سيمهاي مربوط به وسايل مصرف كننده برق تعبيه شود.(به استثناي مدار روشنايي در محلهاي خشك كه در اين مورد مي توان كليد قطع و وصل را فقط روي سيم فاز قرار داد).كليدهاي مذكور را بايد در محلي قرار دهند كه به خوبي ديده شده و در دسترس باشند.

ماده 369-تاسيسات برق بايد داراي وسيله محدودكننده ولتاژ و رله هاي ايمني باشد تا در صورت افزايش ولتاژ (از حدي كه براي دستگاه تعيين شده است) جريان خود به خود قطع شود.

ماده 370-استفاده از مقاومتهاي الكتريكي براي به دست آوردن جريان با ولتاژ كمتر از 30 ولت ممنوع است و مدارهاي اين قبيل جريان بايد از ساير مدرهاي برقي به كلي جدا باشندبه استثناي سيمهاي فرمان (پيلوت) و روپوش محافظ (اكران) كه در كابلهاي مخصوص جريان برق مستقيم 30 تا 600 ولت و با برق متناوب 30 تا 400 ولت قرار دارد.

ماده 371-استفاده از زمين به عنوان قسمتي از شبكه ممنوع است به استثناي سيمي كه براي اتصال زمين قسمتهاي خنثي و يا براي رله اتصال به زمين به كار مي رود.

ماده 372-از دو رشته ريل راه آهن به عنوان برگشت جريان برق مي توان استفاده كرد. در اين صورت بايد قطعات هر رشته ريل از نظر عبور جريان برق به هم متصل باشند و لااقل در هر يك صد متر بين دو رشته ريل نيز اين ارتباط برقرار شود.

تبصره: اختلاف ولتاژ برق بين ريل و زمين نبايد از 15 ولت تجاوز كند.

ماده 373-در شبكه سه فاز ستاره اي اگر اختلاف فشار جريان برق بين فاز و نول از 150 ولت بيشتر نباشد و نقطه خنثي بايد به طور دائم به زمين متصل شده و يا اينكه وسيله اي به كار برده شود كه اگر فشار جريان برق هر يك از فازها نسبت به زمين از حد ولتاژ ستاره تجاوز كندنقطه خنثي از طريق سيم نول به زمين متصل شود.

ماده 374- در تاسيساتي كه جريان برق متناوب از 150 ولت و مستقيم از 600 ولت به بالا باشد قسمتهاي زير بايد به استناد آيين نامه تاسيسات الكتريكي با اتصال به زمين به زمين متصل شود.
الف- بدنه و قسمتهاي هادي ماشين آلات و ترانسفورماتورها كه در حالت عادي كار فاقد جريان برق است.
ب- زره و روپوش فلزي كابلها به استثناي روپوش محافظ (اكران)
پ- دستگيره و توري و سرپيچ چراغها اگر عايق نباشند.
ت- پايه هاي فلزي و يا بتون مسلح و كليه لوله ها آرماتورها مفتولهاي فلزي و تجهيزات مكانيكي و بطور كلي هر وسيله غيرعايقي كه احتمال اتصال به برق داشته باشد.
ماده 375- هر ساختمان بايد به طور جداگانه داراي سيم اتصال به زمين باشد كه تمام قسمتهاي نامبرده در ماده 374به آن متصل شود.

ماده 376- سيمهاي اتصال به زمين بايد به طريقي نصب شود كه پوسيده نشده و اتصاليهاي آنها باز نشود.

ماده 377-شبكه هاي مختلف اتصال به زمين بايد از نظر عبور جريان برق از يكديگر مجزا بوده و بدون فيوز و كليد قطع كننده باشد.

ماده 378- انتخاب حداقل سطح مقطع هادي حفاظتي بستگي به سطح مقطع هادي فاز مربوطه داشته و مطابق آيين نامه تاسيسات الكتريكي با زمين تعيين مي گردد.

ماده 379- در صورتي كه قسمتهايي از تاسيسات برق مستقيم كمتر از 600 ولت و متناوب كمتر از 250 ولت بدون روپوش عايق در محل عمومي نصب شده باشد بايد به وسيله پرده يا توري و يا وسايل مشابه محفظ . با علامت واضحي مشخص گردد.

ماده 380- در تاسيسات برق بيش از 600 ولت و متناوب بيش از 250 ولت بايد قسمتهاي بدون عايق شبكه زا خارج از دسترس و روي مقره هاي مناسب قرارداد به طوري كه سيمها با اشياي ديگر فلزي تماس حاصل نكند و سيمهاي هوايي مخصوص لكوموتيوهاي الكتريكي نيز روي مقره هاي مناسب نصب گردد.

ماده 381- فاصله سيمهاي *** تاسيسات برق مستقيم بيش از 600ولت و متناوب بيش از 250 ولت با زمين نبايد كمتر از 5/2 متر باشد.در غير اين صورت مسير شبكه بايد به وسيله حايلي مناسب از محل عبور افراد مجزا شود.

ماده 382- كابلها بايد دور از لوله هاي آب و هواي فشرده و گاز در محل خشك قرار گيرند.ضمنا كابلهاي زير زمين بايد داراي روپوش سربي و بدون درز باشد.

ماده 383- تابلوهاي تقسيم با ولتاژهاي مختلف مذكور در ماده 381 و نيز تابلوهاي داراي جريان كمتر بايد به وسيله رنگهاي مختلف مشخص و متمايز گردد.

ماده 384- ماشينهاترانسفورماتورها ؤتابلوها و ساير وسايل مربوط به شبكه برق مستقيم بيش از 600 ولت و متناوب بيش از 300 ولت بايد به طور كامل محفوظ و به وسيله حايلهاي مناسب مجزا شده باشد راه ورود به محل اين قبيل وسايل بايد لااقل 5/2 متر ارتفاع و 2 متر عرض داشته باشد و محل ورود به محوطه پشت تابلوها بايد داراي دري به ارتفاع حداقل 5/2 متر باشد.

ماده 385-هرگاه تابلوهاي شبكه هاي مذكور در ماده 383 داراي قسمتهاي فلزي باشد بايد زمين قسمت جلوي تابلوها با فرش عايق مفروش گردد و فواصل اجسام هادي متصل به زمين با تابلو به اندازه اي باشد كه تماس با اجسام هادي و تابلو در آن واحد مقدور نباشد.

ماده 386-قراردادن و يا نزديك كردن اشيايي كه ممكن است اتصالي و يا جرقه توليد كند به سيمهاي برق ممنوع است (حتي اشيا شخصي نظير انگشترساعت مچي و غيره).

ماده 387-در محل پستهاي ترانسفورماتور و مولد برق و به طور كلي در محلهايي كه در صورت خاموشي برق احتمال بروز خطر موجود است بايد منبع روشنايي جداگانه وجود داشته باشد.

ماده 388- دستگاهها و وسايل برقي (حتي چراغهاي دوره گرد) كه توسط اشخاص حمل و نقل مي شود بايد فقط با جريان مستقيم كمتر از 600 ولت و متناوب تا 250 ولت كار كند به استثناي پرفراتورهاي الكتريكي پايه دار كه مي توان آنها را با جريان متناوب تا 400 ولت به كار انداخت مشروط بر اينكه در مقابل خطر برق گرفتگي افراد نكات ايمني در آنها مراعات شده باشد به هر حال رعايت ماده 374 در مورد اين قبيل دستگاهها الزامي است.

ماده 389- براي تغذيه وسايل و ماشينهاي برقي موضوع ماده 388 بايدكابلهاي نرمي كه داراي روپوش لاستيكي و يا مواد مشابه آن باشد به كار برده شود.

ماده 390- شبكه هاي تلفني و يا شبكه هاي مخصوص علامت دادن بايد با شبكه برق موضوع ماده 381 فاصله داشته باشد.

ماده 391-ترانسفورماتور و مولدهاي برق و وسايل مربوط را بايد در مكانهايي كه با مصالح غيرقابل اشتعال ساخته شده قرار دادو اين مكانها نبايد اشيا قابل اشتعال وجود داشته باشد.

ماده 392- در محلهاي مذكور در ماده 391 باشد وسايل آتش نشاني مناسب وجود داشته و در صورت استفاده از وسايلي كه داخل روغن كار مي كنند كيسه يا سطلهايي پر از ماسه نيز مي بايستي در دسترس باشد.

ماده 393- زير دستگاههاي برقي كه داخل روغن كار مي كنند بايد مقدار كافي ماسه ريخته شود تا در موقع بروز نقص تمام روغن ريخته شده از دستگاه جذب شود.

ماده 394-ترانسفورماتورهاي كوچك و وسايل راه اندازي و امثال آنها كه در داخل روغن كار مي كنند بايد مجهز به وسيله اي باشد كه هرگاه حرارت روغن از حدي تجاوز كند قبلا علامت دهد و در صورت ادامه ازدياد درجه حرارت جريان برق را قطع كند.

ماده 395- در محلهايي كه براي شارژ و نگهداري اكومولاتور اختصاص داده شده باشد بايد:

الف-لامپهاي روشنايي داراي حبابهاي مضاعف باشد و استفاده از هر شيي كه به حرارت قرمز برده شده و يا داراي شعله آزاد باشد خوددراي شود.

ب-اكومولاتور نسبت به بدنه قفسه هاي شارژ و خود قفسه ها نسبت به زمين عايق شده باشد.

پ-دستگاهها طوري نسب شوند كه در آن واحد دست زدن به دو محل كه اختلاف ولتاژشان از 150 ولت بيشتر است امكانپذير نباشد.در مورد اكومولاترهايي كه اختلاف ولتاژشان بيش از 150 ولت باشد ماده 385 لازم الاجرا است.

ت-گازهاي حاصله در اين محلها بايد به وسيله هواكشهاي مناسب خارج شود.

ماده 396- در چراغ خانه هاي مخصوص چراغهاي الكتريكي بايد بندهاي پ و ت ماده 395 رعايت شود.

ماده 397-در مناطقي كه احتمال توليد گاز قابل اشتعال وجود دارد بايد تاسيسات الكتريكي مجهز به وسايل ايمني در مقابل انفجار گاز باشد و در غير اين صورت اين تاسيسات بايد در مكان مجزايي مصون از نفوذ گاز نصب شود.

ماده 398-در داخل مخزنهاي فلزي و يا در محلهايي كه كارگر با قطعات بزرگ فلزي تماس دارد چراغ دوره گرد بايد با جرياني با ولتاژ كمتر از 30 ولت روشن شود.

ماده 399-براي انجام هرگونه تغيير و يا تعمير و حتي تعويض لامپ بايد جريان برق قسمت مربوطه قطع شود.

ماده 400-در شبكه برق مستقيم بيش از 600 ولت و متناوب بيش از 250 ولت تعميرات بايد با اجازه مخصوص متصدي برق و تحت نظر مسئول تعميرات با تجربه و با وسايل مخصوص انجام شود.

 

[morteza_420]

ماده 401-هرگاه عيب شبكه ناشي ازبه وجود آمدن اتصال كوتاه و يا اتصال به زمين باشد بايد برابر ماده 399 عمل شود

ماده 402- براي انجام تعميرات و با تغييرات هرقسمت از شبكه بايد آن قسمت ازهردو طرف قطع شود و تمام فازها را به يكديگر و به زمين نيز اتصال “دهند و متصدي مربوطه بايد از قطع برق درآن قسمت اطمينان حاصل كرده و ترتيبي دهد كه برقرار كردن جريان برق درقسمت تحت تعمير و تغيير به“وسيله اشخاص ديگر امكانپذير نباشد. و ضمناً تابلوهاي هشدار دهنده نصب شود و متصدي مذكور پس از اتمام كارهاي مربوطه و حصول اطمينان ازاينكه خطري متوجه كسي نمي“شود مي“تواند جريان برق را برقرار كند.

ماده 403- هنگام تعمير كابل مخصوص تغذيه و وسايل قابل حمل و نيمه ثابتبايد ضمن قطع جريان برق فيشهاي كابل را از پريزهاي مربوط نيز خارج نموده و اتصالهاي نر و ماده را به طريق صحيح و مطمئن از يكديگر جدا كرد.

ماده 404- متصديان هر يك از ماشينها و قسمتهاي شبكه بايد اتصالهاي زمين و بدنه ماشينها و كابلهاي نرم و دو شاخه مربوط را به شرح زير بازرسي كنند:
الف- در شبكه برق مستقيم 600 ولت به بالا و يا متناوب 250 ولت به بالا كه نقطه نول آن به زمين متصل نباشد بايد همه روزه به وسيله دستگاههاي كنترل مخصوص اختلاف ولتاژ بين هر فاز و زمين زا اندازه گيري كرده و مطمئن شوند كه اختلاف غير عادي نباشد.
ب- بايد لااقل هر يك مرتبه وضع سيمهاي اتصال به زمين را بررسي كنند.
پ- بايد نتيجه تمام بررسيها و بازديد هاي انجام شده در دفتر مخصوص ثبت گردد.
ماده 405-در هر يك از نقاطي كه تاسيسات برق وجود دارد بايد يك نقشه و دستورالعمل ايمني مختصري در محل ديد افراد نسب گردد.در اين دستورالعمل بايد به طور صريح نوشته شود كه دخالت اشخاص غير از متصديان برق در امر تعمير و يا بكار بردن وسايل ممنوع است و در مورد تاسيسات برق موضوع ماده 385 بايد قيد شود كه دست زدن به قسمتهاي فلزي شبكه خطرناك و اكيدا ممنوع است و همچنين دستور العملي براي نجات اشخاص برق گرفته تهيه و به ديوار نصب كنند.

ماده 406- هر يك از پذيرگاههاي داخل معدن بايد به وسيله تلفن و يا وسايل ارتباطي ديگر به مركزنيرو و يا پست مركزي ترانسفورماتور خارج معدن در ارتباط باشد.

ماده 407-كابلهاي مسلح و كابلهاي با روپوش فلزي بايد طوري به ديواره گالريها نصب گردد كه در اثر وزن خود پاره نشده و به وسايل ديگر برخورد نكند.

ماده 408-روپوش فلزي كابل بايد به سيم اتصال به زمين وصل باشد مگر آن كه اين روپوش به جاي محافظ به كار فته باشد كه در اين صورت بايد به يك رله اتصال به زمين مربوط گردد.

ماده 409- تمام قسمتهاي شبكه غير ثابت بايد در آخر هر نوبت كار بطور مطمئني از برق جدا گردد.

ماده 410-كليه تعميرات روي كابلها بايد در خارج معدن انجام گردد.

ماده 411-در چاهها و گالريهاي خروج هوا و محلهاي مرطوب بايستي از كابل زره دار مخصوص كه روپوش نسوز و مقاوم دارد استفاده شود.

ماده 412-تابلوهاي تقسيم برق بايد از مواد نسوز و مقاوم در مقابل رطوبت ساخته و به طريقي نصب شود كه در معرض چكيدن آب نباشد.

ماده 413-براي راه اندازي لكوموتيو الكتريكي در معادن نبايد از ولتاژ بيشتر از 600 ولت استفاده نمايند.

ماده 414-سيم يا سيمهاي تغذيه الكتريكي به لوكوموتيوهاي برقي بايد به طريقي نصب شوند كه احتمال پاره شدن و يا توليد حريق در چوب بست ها و يا برق گرفتگي اشخاص وجود نداشته باشد.

ماده 415-هرگاه ارتفاع سيم برق رساني به لوكوموتيو از زمين كمتر از 5/2 متر باشد بايد هنگام عبور و مرور اشخاص جريان برق قطع گردد.

ماده 416-اطاقك راننده در لوكوموتيوهاي الكتريكي كه از سيم *** برق مي گيرد بايد مسقف بوده و طوق گيرنده عايق بندي شده باشد تا احتمال برق گرفتگي راننده وجود نداشته باشد.

ماده 418-براي انجام هرگونه تعمير در شبكه انتقال برق از آن عبور مي كند بايد به وسيله پوشش محكم و عايقي محفوظ شده باشد.

ماده 419-شبكه مخصوص علائم برقي بايد با جريان برق با ولتاژ كمتر از 30 ولت كار كند

ماده 420-سيمهاي شبكه علائم بايد طوري نصب گردد كه اتصال كوتاه ايجاد نگردد.در شبكه علائم فقط براي قسمتهاي خنثي مي توان از سيمهاي بدون روپوش استفاده كرد.

ماده 421-كليه تجهيزات الكتريكي واقع در يك بخض معدن به منزله يك قسمت مستقل تلقي شده و براي اتصال به زمين بايد برابر ماده 374 عمل شود.

ماده 422-براي استفاه از برق با فشار الكتريكي 30 تا 600 ولت در درون معدن بايد كابلهاي با پوشش لاستيكي و عايق و مقاوم قابل انحنا به كار برده شود.

ماده 423-در چاه براي استفاده از برق با فشار الكتريكي بيش از 600 ولت و همچنين انتقال برق حتي با فشار اكتريكي كمتر از 600 ولت بايد كابل زره دار و با مشخصات موضوع ماده 422 باشد به استثناي سيم هاي برق رساني لوكوموتيوهاي برقي كه تابع مقررات خاصي هستند.

ماده 424-در معدن داراي گاز ذغال و يا گرد ذغال سنگ فقط تاسيسات زير را مي توان بطور ثابت برقرار گرد:
الف-كابلهاي زره دار در راههايي كه داراي وسيله نگهداري مطمئن و سالم بوده و جريان كافي هوا برقرار و عيار گاز ذغال در آنها از 1% تجاوز نكند.
ب- سيمهاي ساد روپوش داري كه در لوله هاي فلزي با عايق داخلي قرار داشته باشد مشروط بر آنكه هواي كافي و منظم در اطراف لوله در جريان بوده و عيار گاز ذغال بسيار كم باشد.
پ-دستگاهها و موتوهايي مه در مقابل گاز ذغال بي خطر تشخيص داده شده مشروط بر اينكه در محل استقار آنها هوا بطور منظم عبور كرده و عيار گاز ذغال كم باشد.
ماده 425-هواي معدن بايد طوري جريان داشته باشد كه تمام تاسيسات برق به خوبي تهويه گردد.

ماده 426-هرگاه تمام و يا قسمتي از تاسيسات برق در مسير راههاي عمومي واقع شده باشد بايد همه روزه كيفيت هواي ورودي به آن راه را از حيث مقدار گاز ذغال بررسي نمود بطوريكه عيار گاز ذغال از نيم درصد تجاوز نكند و بعلاوه ترتيبي داده شود كه ورود ناگهاني مقدار زيادي گاز ذغال امكان پذير نباشد. ماده 427-كليه وسايل و تجهيزات الكتريكي كه در قسمتهاي داراي گاز و گرد قابل انفجار به كار برده مي شوند بايد ضد انفجار باشند.

ماده 428-در معادني كه داراي تصاعد آني گاز ذغال مي باشند.تاسيسات برقي بايد بطور كامل ضد انفجار باشد.در اين قبيل معادن معادن مي توان از چراغ ايمني و در آتشباري از آتشكن برقي ايمن استفاده نمود.

ماده 429-متصديان مربوط بايد دستگاههاي ضد انفجار برقي را حداقل روزي يك بار بازديد و بررسي كنند و هر هفته يك بار نيز متخصص برق آنها را بازديد و در صورت لزوم تعمير كند.

ماده 430-تعمير يا باز كردن درپوش وسائل برقي ضد انفجار بايد فقط توسط متخصص مربوطه انجام گيرد.اين وسائل بايد به طريقي بسته شده باشد كه بوسيله آچار و يا ابزار معمولي نتوان آنها را باز كرد.

ماده 431-هواي محلها و راهها و گالريها و كارگاههاي استخراج كه در آن تاسيسات برق وجود دارد بايد لااقل در هر نوبت كار دو بار بازرسي شود و در موارد زير بايد فورا جريان برق قطع گردد:

الف-هرگاه عيار گاز ذغال يك درصد و يا بيشتر باشد.
ب- در ناحيه اي كه در اثر ريزش احتمال معيوب شدن تاسيسات الكتريكي و يا رسيدن گاز ذغال به تاسيسات الكتريكي وجود داشته باشد.
پ- در هر قسمتي كه يكي از شرايط استفاده از برق كه در اين فصل ذكر شده از بين رفته باشد.
ماده 432- متصدي برق بايستي قبل ازروشن نمودن تاسيسات برقي اطمينان حاصل نمايد كه غلظت گاز از حد مجاز پايينتر است.

ماده 433- برقرار كردن مجدد برق بايد منحصرا توسط متصدي مربوطه انجام گردد.

ماده 434- هرگونه تعميرات و تغييرات در تاسيسات برق بايد توسط مسئول مربوطه در دفتر مخصوصي ثبت گردد.

ماده 435- بهره بردار موظف است نقشه تكميل شده تاسيسات برق را هميشه در دفتر معدن نگهداري نمايد.

ماده 436-جريان برق در جاهايي كه آتش سوزي رخ مي دهد بايد فورا قطع شود.

ماده 437- براي تعيين و كنترل برق از تست كننده هايي كه هرگز بكار نرفته است استفاده نشود و از دستگاههاي اندازه گيري مناسب استفاده شود.

ماده 438- هنگام كار روي خازنها بايد آنها را به سيستم زمين متصل كرده و سپس حداقل به مدت يك دقيقه با آنها تماس نگرفته و اتصال به زمين از خازنها باز نشود.

ماده 439- هنگام تعويض يا جابجايي روغن ترانسفورماتورها كشيدن سيگار و انداختن شعله روشن كبريت ممنوع مي باشد.

 

[morteza_420]

فصل 12 - آتش سوزي و انفجار

الف- مقررات عمومي
ماده 440- سرچاه و راه هاي زيرزميني و ساختمان هاي مجاور تا شعاع 20 متري بايد هميشه خالي از مواد قابل اشتعال ازقبيل مواد نفتي و گرد ذغال سنگ و امثال آن باشد.

ماده 441- ديواره چاه ها و دهانه ارتباطي آنها با تونل بايد با مصالح غيرسوختني ساخته شود.

ماده 442- برج بالاي چاه مورد بهره برداري و ديوار ساختمان هاي اطراف آن نبايد از چوب ساخته شود.

ماده 443- بالابرها و همچنين موتورخانه ها و انبارها و تعميرگاه هاي زيرزميني و ابزارآلات آنها بايد از مصالح و مواد غيرسوختني ساخته شوند.

ماده 444- در نقاط زير بايد وسايل آتش نشاني متناسب با نوع حريق و سطل هاي محتوي ماسه به اندازه كافي موجود باشد.

الف - در تمام قسمت هاي معدن كه در آنها مواد سوختني نگهداري مي شود.
ب - در تمام راه هاي ورود هوا كه در آنها وسيله نگهداري چوبي به كار رفته است.
پ - در تمام نقاطي كه لوكوموتيوها سوخت گيري مي كنند.
ت – در ساير قسمت هايي كه به تشخيص مسئول ايمني احتمال آتش سوزي مي رود.

ماده 445- دستگاه هاي آتش نشاني كه در معدن به كار مي رود بايد از انواع مجاز و متناسب با نوع آتش سوزي احتمالي باشد.

ماده 446- در هر جائيكه ماسه و يا شيرآب وجود دارد بايد وسايلي براي انتقال و حمل ماسه و استفاده فوري از آب جهت آتش نشاني آماده شده باشد.

ماده 447- وسايل آتش نشاني بايد به طور منظم آزمايش شده و طوري نگهداري شود تا اطمينان حاصل گردد كه خوب كار مي كنند. تاريخ آزمايش بايد به وسيله مسئول مربوطه در دفتر مخصوص ثبت گردد. ضمناً نصب كارت شناسايي (مشخصات خاموش كننده) برروي كپسول آتش نشاني الزامي است.

ماده 448- در ماشين خانه هاي زيرزميني ضايعات روغني و نفتي بايد در محفظه هاي فلزي در بسته جمع آوري و منظماً از معدن خارج گردد.

ماده 449- مسئول معدن موظف است در مورد آتش نشاني آموزش لازم را به كارگران خود بدهد تا هرفردي كه اولين دفعه متوجه آتش سوزي مي شود درصورت امكان اقدام لازم براي خاموش كردن آتش را آغاز نموده و هرچه زودتر به مسئول مافوق خود اطلاع دهد تا درصورت نياز گروه آتش نشاني را اعزام نمايد.

ماده 450- افرادي كه در خاموش كردن آتش وظيفه اي ندارند بايد فوراً از محلي كه آتش سوزي رخ داده دور شوند و تا خاموش شدن آتش به طور كامل و دستور مجدد مسئول مربوطه به آن محل نزديك نشوند.

ماده 451- مسئول معدن بايد ماسك تنفسي و چراغ ايمني به تعداد كافي در سر معدن براي آتش نشاني آماده كرده باشد. استفاده از تجهيزات ايمني و وسايل حفاظت فردي مناسب براساس آئين نامه مربوطه(مصوب شورايعالي حفاظت فني) الزامي است.

ماده 452- هنگام خاموش نمودن آتش بايد علاوه بر ساير مراقبت ها احتياط لازم ازنظر وجود منواكسيدكربن نيز به عمل آيد.

ماده 453- اگر به منظور آتش نشاني تمام يا قسمتي از معدن را با آب پركرده باشند بايد آزمايش هاي لازم ازجهت وجود گاز سولفور هيدروژن به عمل آيد و درصورت وجود اين گاز بايد اقدامات لازم انجام گيرد. تخليه آب و شروع مجدد بايد باحضور مسئول مربوطه انجام پذيرد.

ماده 454- نگهداري درازمدت مايعات و گازهاي با نقطه اشتعال پايين در معادن زيرزميني مجاز نمي باشد.

ب- مقررات ويژه معادن ذغال سنگ

ماده 455- معادن ذغال سنگ بايد مجهز به شبكه لوله آب آتش نشاني با فشار باشد.

ماده 456- بازديدهاي مخصوص ازنظر پيشگيري از آتش سوزي يا گرم شدن ذغال سنگ بايد قبل از هرنوبت كاري انجام گيرد.

ماده 457- براي برطرف كردن و يا بي خطر ساختن گرد ذغال سنگ در نقاط نزديك محل آتش سوزي بايد خاك پاشي يا اقدامات كافي ديگر به عمل آيد.

ماده 458- آن قسمت از داخل معدن كه دچار آتش سوزي شده و خاموش كردن آن ميسر نگردد و يا احتمال آتش سوزي دراثر گرم شدن ذغال سنگ وجود داشته باشد براي جلوگيري از گسترش آتش بايد بلافاصله به وسيله ديوار يا سدهاي غيرقابل نفوذ از ساير قسمت هاي معدن جدا گردد.

ماده 459- ساخت يا نصب ديوار سدكننده بايد باحضور يك فرد مسئول انجام گيرد.

ماده 460- كارگران سازنده ديوار در محل خروج هوا بايد مجهز به دستگاه تنفسي انفرادي باشند.

ماده 461- ديوار سدكننده از لحاظ نفوذناپذير بودن هوا و درجه حرارت آن و همچنين هواي پشت سد روزانه بايد بازرسي و نتايج بازرسي ها در دفتر ثبت و هروضع غيرعادي فوراً به مسئولين مربوطه اطلاع داده شود.

ماده 462- قبل از خراب كردن ديوار سد بايد اطمينان حاصل شود كه هواي آن سالم و بي خطر است. خراب كردن ديواره سد بايد باحضور مسئول مربوطه انجام گيرد.

ماده 463- هنگام خراب كردن ديوار بايد يك گروه نجات مجهز به دستگاه هاي تنفسي در نزديكي محل مستقر و آماده باشد.

ماده 464- لازم است براي تسريع دراحداث ديوارها و سدها در محلهاي مناسبي مصالح و وسايل ساخت ديوارهاي مسدود كننده به اندازه كافي نگهداري شود.

ماده 465- براي جلوگيري از گسترش انفجار از سد آتش بند استفاده مي شود. سد آتش بند عبارت است از صفحاتي كه روي آنها خاك نرم ريخته شده و يا ظرف هايي كه از آب پرشده و زير سقف تونل در نقاط مناسبي نصب مي گردد. اين صفحات و ظرف ها دراثر تغيير فشارهواي حاصل از انفجار خودبه خود واژگون شده و مواد آن سدي درمقابل انتشار آتش به وجود مي آورد.

ماده 466- نرم و خشك بودن خاك در آتش بندهاي خاكي و پربودن آب در ظرف ها در آتش بندهاي آبي بايد به طور مداوم كنترل شود. آخرين تاريخ تعويض خاك در آتش بندهاي خاكي بايد دردفتر مخصوص تهويه ثبت شود.

ماده 467- محلهاي نصب آتش بندها بايد در نقشه تهويه معدن نشان داده شود.
فصل 13- كمك هاي اوليه و نجات

ماده 468- درهرمعدن بايد برحسب موقعيت اهميت و تعداد كاركنان حداقل وسايل نجات و كمك هاي اوليه موجود باشد و در محل هاي مناسب و قابل دسترسي سريع نگهداري شود.

تبصره: حداقل وسايل نجات و كمك هاي اوليه هرمعدن را بازرس كار تعيين مي نمايد.

ماده 469- وسايل نجات و كمك هاي اوليه بايد مرتباً بازديد و مورد آزمايش قرار گيرد تا هميشه براي استفاده آماده باشد.

ماده 470- درهرمعدن ضمن آموزش همگاني كمكهاي اوليه بايستي از هر كارگاه نيز حداقل يك نفر استفاده از وسايل كمكهاي اوليه را آموخته باشد.

ماده 471- در معادن ذغا ل سنگ كه تعداد كل كارگران از 300 نفر و در ساير معادني كه تعداد كل كارگران آن از 500 نفر بيشتر باشد لازم است گروه نجات تشكيل گردد و در پايگاهي كه بدين منظور تعيين شده مستقر گردند. تعداد افراد گروه نجات برحسب نوع معدن گستردگي آن و تعداد كارگران و تعداد نوبت هاي كار تعيين مي شود. در اين گونه معادن بهره بردار موظف است يك نفر شخص صلاحيتدار را به عنوان مسئول نجات انتخاب نمايد. وظيفه شخص مذكور منحصراً رسيدگي به امور امداد و نجات مي باشد.

تبصره: 1 درمعادن داراي ذغال و گرد ذغال سنگ اگر تعداد كارگران درهرنوبت كار بيش از 50 نفر باشد تشكيل گروه نجات الزامي است.

تبصره: 2 برحسب مورد مي توان وظايف گروه نجات را با گروه آتش نشاني ادغام نمود.

تبصره: 3 علاوه بر افراد گروه نجات لازم است تعدادي از كارگران نيز تعليمات لازم را ديده باشند تا در صورت لزوم به افراد گروه نجات ككمك نمايند.

ماده 472- افراد گروه نجات بايد ازبين كارگران مجرب كه داراي استعداد جسماني كافي بوده انتخاب شوند. اين افراد بايد تعليمات لازم را فراگرفته و لااقل ماهي يكبار تمرينهاي لازم را به عمل آورند.

ماده 473- گروه نجات با نظر مسئول ايمني و برحسب ضرورت بايد مجهز به دستگاه هاي تنفسي انفرادي و وسايل لازم ديگر ازقبيل دستگاه هاي اندازه گيري گاز گريزو اكسيددوكربن و برانكارد و غيره باشند. اين دستگاه ها بايد مرتباً و در فواصل مناسب بازديد و آزمايش شده به طوري كه هميشه براي استفاده آماده باشند.

ماده 474- افراد گروه نجات بايد هرسال دوبار مورد معاينه پزشكي قرار گيرند تا درصورتي كه واجد شرايط نباشند ازگروه خارج شده و افراد ديگر به جاي آنها انتخاب گردند.

ماده 475- اين آئين نامه در سيزده فصل و 475 ماده و 21 تبصره در جلسه نهايي مورخ 25/11/79 شورايعالي حفاظت فني تهيه و در تاريخ 10/12/79 به تصويب وزير كار و امور اجتماعي رسيد.

 

[46316]

دست شما درد نکنه این درست همون چیزی بود که دنبالش بودم یه دنیا ممنون.

 

[doom]

همين مطالب رو به صورت پی دی اف آماده کردم برای دوستان عزيز