کارنامه استودیوی بین المللی مخزنِ فکرِ شهر نشان داده است ره یافت های تحقیق و توسعه شان در حوزه معماری و شهرسازی طی دهه های گذشته بر فهم شهر غیر رسمی، بازاندیشی برمحدودیت های کالبدی معماری معاصر و گذر از جهت گیری فرمی به سمت معماریِ اجتماعیِ هدفْ محور استوار بوده است.
یکی از اخرین کارهایشان، طرح پیشنهادی شان برای یک مرکز فرهنگی و اجتماعی واقع در گروتائو؛مرکزِ زاغه نشین پارایسوپلیسِ سائوپائولو می باشد. هدف طرح تبدیل توپوگرافی غامض وسکونت گاه های غیر رسمی به منطقه ای فعال و حوزه عمومی ای پویا از طریق طراحی اجتماع محور است، انچه در این طرح حائز اهمیت است، فرایند تحلیل تاثیرات محلی رشد سریع و بهبود وضعیت زیست گاه های حاشیه ای در تغییر بنیه ی ساختارهای اجتماعی است.پروژه دفتر مخزن فکر شهر ساختمان چند منظوره ایست که سال گذشته رتبه اول جایزه هـُـلمیومِ امریکای جنوبی را از ان خود کرد.
پایین ترین منطقه مجموعه به کارگاه موسیقی اختصاص یافته تا با انجام برنامه های متنوع پتانسیلهای به ذات سایت را ارتقا دهد. امکانات رفاهی و ورزشی، امکانات پوشش دهنده حمل ونقل عمومی و مدرسه موسیقی، استودیو ها، سالن اجرا، فضاهای تمرین و استراحت و کلاسهای کمک اموزشی از دیگر ریزْ فضاهای موجود در مجموعه اند. این مجموعه کاتالیزوریست برای منطقه تا برنامه های فرهنگی و موسیقی یایی را در سطح زاغه نشین بسط داده وشبکه ی جدیدی می افریند که جوانان از هر قشر و طبقه ای را به خود جذب می کند. طبقه فوقانی مجموعه میزبان مسکن های موقتی است که به قربانیان خشونت های خانگی و بی جاشدگان رانده شده از مناطق خطرناک اختصاص یافته. فضاهای تجاری در طبقه اول جانمایی شدهاست و در قامت ابزاری اقتصادی ظاهر می شود که فضای خیابان را فعال ساخته و محرکی است برای اقتصاد خرد متاثر از کشاورزی شهری.
پروژه عملا میخواهد نشان دهد که معمار معاصر بایستی از نقش سنتی خود فاصله بگیرد و همچون عامل به هم رسش نیروهای متضاد مستتر در برنامه ریزی عمودی و از بالا به پایین و ابداعات از پایین به بالا عمل نماید. با ایجاد بستری مشترک برای به هم رسش این دو نیروی متخاصم، این منطقه شهری می تواند از تعارض ها بکاهد و کنش دو سویه ی زایایی ایجاد نماید.
اولویت طرح تجهیز این محله حاشیه ای به زیرساخت ها، اب سالم برای شرب و دیگر استفاده های بهداشتی، نورپردازی مناسب در شب و تزریق زیرساخت های اجتماعی ای همچون تحصیل،امنیت، فرهنگ و حوزه عمومی می باشد.
هدف عمده مدل طراحی شهری ای که از طریق این پروژه تعقیب می شود، تدقیق عدالت فضاییْ مکانی است.تراس های پیرامونی مجموعه زیرساخت های اساسی و الزامی بافت را با نیازهای اجتماعی ترکیب می کنند و فضاها و عرصه هایی برای برنامه های متنوع به وجود می اورند، ان هاهمچنین میانْ راه هایی را برای اتصال فضاهای متروک مانده میان همهمه زاغه ایجاد میکنند، کمترین میزان ساخت و ساز و دخالت حجمی با حداکثر برون داد اجتماعی نظیرامنیت و میل به تعریف حوزه عمومی و نظام اجتماعی.
رمپْ تراس های محیطی ای که پیرامون مجموعه را فرا می گیرند دسترسی از بالا و پایین مجموعه رافراهم می اورد و نظام حرکت عمومی را در منطقه ای که به داشتن توپوگرافی خطرناک ومشکل افرین معروف است اصلاح می کند .
کشاورزی شهری فضا را از مفهومی خالی به منظری فعال تبدیل می کند، این برنامه ریزی فضایی نه فقط به کار تامین غذا در مقیاس محدود می اید بلکه به خود بنیادی اقتصادی محله نیز کمکمی کند. سیستم معکوس برای استفاده مجدد از اب استفاده شده، از اب در قامت نیروی مخرب، عاملی زاینده می سازد.
در کل مجموعه پیش نمونه یا نمونه ازمایشی یا پرُتُتایپی است که می تواند برای تمام مناطق باریسک بالا قابل راست ازمایی باشد .
یکی از اخرین کارهایشان، طرح پیشنهادی شان برای یک مرکز فرهنگی و اجتماعی واقع در گروتائو؛مرکزِ زاغه نشین پارایسوپلیسِ سائوپائولو می باشد. هدف طرح تبدیل توپوگرافی غامض وسکونت گاه های غیر رسمی به منطقه ای فعال و حوزه عمومی ای پویا از طریق طراحی اجتماع محور است، انچه در این طرح حائز اهمیت است، فرایند تحلیل تاثیرات محلی رشد سریع و بهبود وضعیت زیست گاه های حاشیه ای در تغییر بنیه ی ساختارهای اجتماعی است.پروژه دفتر مخزن فکر شهر ساختمان چند منظوره ایست که سال گذشته رتبه اول جایزه هـُـلمیومِ امریکای جنوبی را از ان خود کرد.
پایین ترین منطقه مجموعه به کارگاه موسیقی اختصاص یافته تا با انجام برنامه های متنوع پتانسیلهای به ذات سایت را ارتقا دهد. امکانات رفاهی و ورزشی، امکانات پوشش دهنده حمل ونقل عمومی و مدرسه موسیقی، استودیو ها، سالن اجرا، فضاهای تمرین و استراحت و کلاسهای کمک اموزشی از دیگر ریزْ فضاهای موجود در مجموعه اند. این مجموعه کاتالیزوریست برای منطقه تا برنامه های فرهنگی و موسیقی یایی را در سطح زاغه نشین بسط داده وشبکه ی جدیدی می افریند که جوانان از هر قشر و طبقه ای را به خود جذب می کند. طبقه فوقانی مجموعه میزبان مسکن های موقتی است که به قربانیان خشونت های خانگی و بی جاشدگان رانده شده از مناطق خطرناک اختصاص یافته. فضاهای تجاری در طبقه اول جانمایی شدهاست و در قامت ابزاری اقتصادی ظاهر می شود که فضای خیابان را فعال ساخته و محرکی است برای اقتصاد خرد متاثر از کشاورزی شهری.
پروژه عملا میخواهد نشان دهد که معمار معاصر بایستی از نقش سنتی خود فاصله بگیرد و همچون عامل به هم رسش نیروهای متضاد مستتر در برنامه ریزی عمودی و از بالا به پایین و ابداعات از پایین به بالا عمل نماید. با ایجاد بستری مشترک برای به هم رسش این دو نیروی متخاصم، این منطقه شهری می تواند از تعارض ها بکاهد و کنش دو سویه ی زایایی ایجاد نماید.
اولویت طرح تجهیز این محله حاشیه ای به زیرساخت ها، اب سالم برای شرب و دیگر استفاده های بهداشتی، نورپردازی مناسب در شب و تزریق زیرساخت های اجتماعی ای همچون تحصیل،امنیت، فرهنگ و حوزه عمومی می باشد.
هدف عمده مدل طراحی شهری ای که از طریق این پروژه تعقیب می شود، تدقیق عدالت فضاییْ مکانی است.تراس های پیرامونی مجموعه زیرساخت های اساسی و الزامی بافت را با نیازهای اجتماعی ترکیب می کنند و فضاها و عرصه هایی برای برنامه های متنوع به وجود می اورند، ان هاهمچنین میانْ راه هایی را برای اتصال فضاهای متروک مانده میان همهمه زاغه ایجاد میکنند، کمترین میزان ساخت و ساز و دخالت حجمی با حداکثر برون داد اجتماعی نظیرامنیت و میل به تعریف حوزه عمومی و نظام اجتماعی.
رمپْ تراس های محیطی ای که پیرامون مجموعه را فرا می گیرند دسترسی از بالا و پایین مجموعه رافراهم می اورد و نظام حرکت عمومی را در منطقه ای که به داشتن توپوگرافی خطرناک ومشکل افرین معروف است اصلاح می کند .
کشاورزی شهری فضا را از مفهومی خالی به منظری فعال تبدیل می کند، این برنامه ریزی فضایی نه فقط به کار تامین غذا در مقیاس محدود می اید بلکه به خود بنیادی اقتصادی محله نیز کمکمی کند. سیستم معکوس برای استفاده مجدد از اب استفاده شده، از اب در قامت نیروی مخرب، عاملی زاینده می سازد.
در کل مجموعه پیش نمونه یا نمونه ازمایشی یا پرُتُتایپی است که می تواند برای تمام مناطق باریسک بالا قابل راست ازمایی باشد .
آخرین ویرایش توسط مدیر:
