roza321rose
عضو جدید
امروزه توفیق سازمانها را نمی توان تنها در انباشت ثروت مالی و تجهیز به آخرین امکانات فیزیکی و فناوری اطلاعات و ارتباطات ارزیابی کرد. چرا که سرمایه های مالی ، انسانی و فیزیکی بدون وجود سرمایه اجتماعی در سازمان فاقد کارایی لازم خواهد بود. ایده سرمایه اجتماعی برای اولین بار توسط دانشمندان علوم اجتماعی در مفهوم وسیع سرمایه اجتماعی و درآمد اجتماعی وارد ادبیات شد. اما در سالهای اخیر آسیب های که جوامع و سازمانها با آن مواجهه اند، اندیشمندان علوم مدیریت را به استفاده از این مفهوم تشویق کرده است. امروزه سازمانهایی موفقترند که به مفهوم سرمایه اجتماعی فکر می کنند و از آن برای توسعه سازمان خود بهره می گیرند. بطوری که برای استفاده بهینه از سرمایه های مالی ، فیزیکی و انسانی در سازمان بدون سرمایه اجتماعی، يعني بدونشبكهروابطمتقابلبيناعضايسازمانكهتوأمبااعتمادو محبت ودوستي،ودرجهتحفظارزشهاو هنجارهايسازمانيباشد،امكانپذيرنيست.سرمایه اقتصادی را می توان به وسیله مقدار پولی که یک شخص دارد یا اندازه ومقدار سبد سرمایه گذاری فرد اندازه گیری کرد. سرمایه انسانی مهارت و دانش فنی که یک فرد دارد و برای انجام کار از آن استفاده می کند ، گفته می شود. سرمایه اجتماعی در ساختارهای روابط میان افراد وجود دارد. بوردیو بیان می کند که سرمایه اجتماعی از دو جزء تشکیل شده است : روابط اجتماعی که یک فرد دارد و دسترسی که به منابع آن روابط دارد ، و مقدار و کیفیت آن منابع می باشد. افرادی که با یکدیگر ارتباط دارد منابع واقعی سرمایه اجتماعی محسوب می شوند. بولن و اونیکس در یک تحقیق تجربی دریافت اند که سرمایه اجتماعی دارای هشت عنصر می باشد : 1. مشارکت در جامعه محلی ، 2. فعالیت در زمینه اجتماعی ، 3 . احساس اعتماد و ایمنی ، 4. ارتباطات میان اهل محل ، 5 . روابط خانواده و دوستان ، 6 . تحمل گوناگونی ، 7 . با ارزش بودن زندگی ، 8 . ارتباطات کاری.
آخرین ویرایش:
