سلام
یه سوالی هست که همیشه ذهن منو مشغول میکنه : چرا برخی افراد اینقدر به مشهد سفر می کنند؟
اکثر آدم ها بدلایل مذهبی و به دست آوردن حال خوب سفر میرند مشهد ...
بعضی افراد هستند که باید سالی چند بار و یا اگر نشد حتما باید سالی یک بار به مشهد سفر کنند برای زیارت و بدست آوردن حال خوش .... و همیشه برای من جای سواله که چرا ؟؟
اگر این همه هزینه ای که کل ایرانیها سالانه برای سفر به مشهد میکنند ، این هزینه رو به موسسات خیریه و یا بیماران نیازمند ببخشند بیشتر حالشون بهتر نمیشه ؟ بیشتر احساس نزدیک بودن به خدا پیدا نمی کردند ؟؟
تو همین تاپیک خیریه باشگاه ، موارد خیلی زیادی رو میتونید ببینید که بیماران زیادی نیاز به هزینه ی درمانی بالایی دارند و محتاج کمک ...
برای نمونه آخرین پست اون تاپیک رو من زدم که مربوط یه یک دختری هست که هزینه درمانش 160 میلیونه .... و داشتم فکر میکردم اگر فقط چند صد نفر از میلیونها مسافری که هر سال به مشهد سفر میکنند هزینه سفر به مشهدشون رو به این کودک می بخشیدند تا الان دل چند خانواده شاد شده بود ؟؟
( لحظه ای خودتون رو جای این افراد بذارید ، که گیر هزینه بالای درمانتون هستید بعد اون وقت اطرافیان شما برای قرب الهی به زیارت بروند اون وقت چه احساسی پیدا می کنید ؟ ( البته امیدارم همیشه سلامت باشید .. ))
هر سه سال يك بار تمام جمعيت كشور به مشهد سفر مي‌كنند ...
البته این اوضاع فقط برای مشهد نیست برای سفر به کربلا و حج هم هست ... چندی پیش رفته بودم جایی , یکی رو دیدم که میگفت تا الان 5 بار به کربلا رفته و الان داشت برنامه ریزی میکرد برای سفر ششم ...!!
من نمیدونم واقعا اونجا دنبال چی میگردند ؟؟
باز به علمای کشورهای دیگر که حداقل یک نظری میدند ....!!
مولانا این شعر رو برای مسلمانان کجا سرود ؟!
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید
معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید
فکر میکنم اگر مولانا در زمان حال زنده بود مطمئنا برای سفرهای مشهد و کربلا هم اشعاری سروده بود ....
این شیخ بهایی چه دل بزرگی داشته که خدا این شعر رو به دل او الهام کرد و برای ما سرود :
همه روز روزه بودن، همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن
ز مدينه تا به کعبه ، سر و پا برهنه رفتن
دو لب از براي لبيّک ، به وظيفه باز کردن
به مساجد و معابد ، همه اعتکاف جستن
ز ملاهي و مناهي ، همه احتراز کردن
شب جمعه ها نخفتن، به خداي راز گفتن
ز وجود بي نيازش، طلب نياز کردن
بخدا که هيچ کس را، ثمر آنقدر نباشد
که به روي نا اميدي ، در بسته باز کردن
شيخ بهايي
یه سوالی هست که همیشه ذهن منو مشغول میکنه : چرا برخی افراد اینقدر به مشهد سفر می کنند؟
اکثر آدم ها بدلایل مذهبی و به دست آوردن حال خوب سفر میرند مشهد ...
بعضی افراد هستند که باید سالی چند بار و یا اگر نشد حتما باید سالی یک بار به مشهد سفر کنند برای زیارت و بدست آوردن حال خوش .... و همیشه برای من جای سواله که چرا ؟؟
اگر این همه هزینه ای که کل ایرانیها سالانه برای سفر به مشهد میکنند ، این هزینه رو به موسسات خیریه و یا بیماران نیازمند ببخشند بیشتر حالشون بهتر نمیشه ؟ بیشتر احساس نزدیک بودن به خدا پیدا نمی کردند ؟؟
تو همین تاپیک خیریه باشگاه ، موارد خیلی زیادی رو میتونید ببینید که بیماران زیادی نیاز به هزینه ی درمانی بالایی دارند و محتاج کمک ...
برای نمونه آخرین پست اون تاپیک رو من زدم که مربوط یه یک دختری هست که هزینه درمانش 160 میلیونه .... و داشتم فکر میکردم اگر فقط چند صد نفر از میلیونها مسافری که هر سال به مشهد سفر میکنند هزینه سفر به مشهدشون رو به این کودک می بخشیدند تا الان دل چند خانواده شاد شده بود ؟؟
( لحظه ای خودتون رو جای این افراد بذارید ، که گیر هزینه بالای درمانتون هستید بعد اون وقت اطرافیان شما برای قرب الهی به زیارت بروند اون وقت چه احساسی پیدا می کنید ؟ ( البته امیدارم همیشه سلامت باشید .. ))
هر سه سال يك بار تمام جمعيت كشور به مشهد سفر مي‌كنند ...
البته این اوضاع فقط برای مشهد نیست برای سفر به کربلا و حج هم هست ... چندی پیش رفته بودم جایی , یکی رو دیدم که میگفت تا الان 5 بار به کربلا رفته و الان داشت برنامه ریزی میکرد برای سفر ششم ...!!
من نمیدونم واقعا اونجا دنبال چی میگردند ؟؟
باز به علمای کشورهای دیگر که حداقل یک نظری میدند ....!!
مولانا این شعر رو برای مسلمانان کجا سرود ؟!
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید
معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید
فکر میکنم اگر مولانا در زمان حال زنده بود مطمئنا برای سفرهای مشهد و کربلا هم اشعاری سروده بود ....
این شیخ بهایی چه دل بزرگی داشته که خدا این شعر رو به دل او الهام کرد و برای ما سرود :
همه روز روزه بودن، همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن
ز مدينه تا به کعبه ، سر و پا برهنه رفتن
دو لب از براي لبيّک ، به وظيفه باز کردن
به مساجد و معابد ، همه اعتکاف جستن
ز ملاهي و مناهي ، همه احتراز کردن
شب جمعه ها نخفتن، به خداي راز گفتن
ز وجود بي نيازش، طلب نياز کردن
بخدا که هيچ کس را، ثمر آنقدر نباشد
که به روي نا اميدي ، در بسته باز کردن
شيخ بهايي
آخرین ویرایش:
