در راستای حرف کربلایی که به رفتار آقایون با خانوما اشاره کرده،
به نظرتون لیدیز فرست یا نه؟
من همیشه متوجه ی این موضوع می شم که آقایان هم کلاسی و همکار، وقتی به یه در می رسیم، یا می خواییم کاری کنیم یا حرفی بزنیم، می گن خانوما مقدم ترن.
دستشون درد نکنه. خیلی گلن.
آره این حرفی که ما خانوما دربارشون میزنیم.
وقتی یه آقا به ما بگه خانوما مقدم ترن، دلمون میلرزه. لپامون گل میندازه. اگر خیلی اهل شرم و حیا باشیم، صبر می کنیم، طرف بره، بعد می دوییم طرف یکی از دوستان و براش تعریف می کنیم که چی شد. بعد با هم می گیم، وای چه قدر جنتلمنه! چقدر مرده! چه قدر با شخصیته و بعد جلوی زبونمون رو می گیریم تا بقیش رو نگیم ولی زدست دیده و دل هر دو فریاد که هر چه دیده بیند دل کند یاد!!!
حالا همون آقایون وقتی به محارم خودشون میرسن، اصلا یادشون نمیاد که بابا امروز عصری، تو اداره و دانشگاه معتقد بودم که لیدیز فرست!!!
به نظر من وقتی دو خانوم و آقا با هم هستن:
اگر نامحرمن، مرد باید جلو بره. همون قصه ی حضرت موسی
اگر محرمن، خانوم باید جلو بره. ( تو این حالت خانوم حس خوبی بهش دست میده و عاشق مرده هم میشه. و آقا هم تا دلش بخواد می تونه چشم بچرخونه.
نظر شما چیه؟