حس میکنم این نوشته ها، جملاتیه که دارین به یه جسم بی روح میگین! مثل سنگ! بدون هیچ پاسخ و فقط تخیلات و امید به هیچ! زندگی میاد و میره چه مثل من باشی چه مثل یه بنده ی خدا! این وسط فقط تخیلاتته که بت امید میده و امید میگیره
قدیما آدما بت میپرستیدن! چرا نا امید نمیشدند از اون بت که سنگ بود؟؟؟؟ چون اونو همه کاره میدونستن! چون هر اتفاقی که میفتاد، اونو باعثش میدونستن.. اگه کسی اهانت میکرد به اون بت، میکشتنش! دقیقا کاری که الان بعضی از ما میکنیم!!
فقط خودتی و وجدانت و "گروهی سوئ استفاده گر" از این وجدان..
=======================================================================
++ اینم خلوتی با خدای درون خودم
سلام
این که این جملات رو ما به کی میگیم و برای کی میگیم فکر نکنم به کسی آزاری برسونه یا مانع پبشرفت شخصی بشه خوبه یکم حواسمون به ابراز عقایدمون باشه
داشتن یه خدا با هر شناختی و به هر صورتی بهتر از نداشتن خدا و معبود است ودادن امید به آدم ها بهتر از نا مید کردن اوناست همه ما خوب می دونیم بینش انسان چقدر می تونه معجزه گر باشه پس خوبه که حواسمون باشه بینشمون برای دیگران آزار دهنده نباشه و بینش دیگران رو تخریب نکنیم
و اما برخورد ما باتوهیین کننده بر می گرده به فرهنگ و شخصیت ما من بشخصه به نظر و عقیده همه آدم ها تا زمانی که برای دیگران آزار دهنده نباشه احترام میگذارم و عقیده ام اینه که مواظب رفتار و گفتارمون باشیم تا به دیگران صدمه روحی و فکری و روانی وارد نکنیم